หนึ่งวัน-หนึ่งชีวิต หนึ่ง กิ่งไผ่ ลู่ลมลิ่ว โบกโบยปลิว พริ้วพริ้วไหว กิ่งก้านปลดปลิดใบ ร่วงโรยลาลงพื้นดิน นกน้อย นานาพันธุ์ ต่างหุนหัน พลันคืนถิ่น ดวงตะวัน ลาลับดิน คือหมดสิ้น ในหนึ่งวัน หนึ่งวัน แสนล้ำค่า กับเวลา ทักทอฝัน หมดสิ้น เพียงข้ามวัน ดังตะวัน ดับสิ้นไป ฝันงาม ที่สร้างมา นั้นมีค่า เพียงแค่ไหน หรือแสงทอง ลาลับไป ก็ปล่อยให้ ลาลับตาม หากใจ ยังมั่นคง ไม่ลุ่มหลง ความหวานหวาม ไม่เผลอไผล ในความงาม ไม่วิ่งตาม ความจอมปลอม สอง แม้วันนี้ ตะวัน ลาลับโลก แม้วันนี้ อาจโศก ไม่หวานหอม แม้ความสุข ที่เห็น อาจจอมปลอม แม้ต้องยอม ต้องทุกข์ ต้องตรอมตรม ขอเพียงให้ ใจนั้น ลุกขึ้นสู้ และทนอยู่ กับความจริง แม้ขื่นขม ต้องอดกลั้น รอวัน ทุกข์ระทม ให้สายลม เวลา พาพัดไป จงอดทน รอตะวัน โผล่พ้นฟ้า รอแสงทอ นำพา สู่วันใหม่ แล้วเปิดตา เปิดความหวัง สู่หัวใจ และจงสู้ ต่อไป อีกหนึ่งวัน ...นับจากนี้ จงสู้ไป ให้พ้นคืน...   Create Date : 18 กรกฎาคม 2550 22 comments Last Update : 18 กรกฎาคม 2550 20:25:47 น. Counter : 425 Pageviews. Share Tweet

แม้วันนี้ไร้ตะวัน แม้ความฝันดับมอดลง แต่จงสู้อย่างทรนง สักวันคงความฝันกลับคืนมา   โดย: อิทเน้อแม่เสือน้อย เข้าบลอคตัวเองไม่ได้เลยต้องมาเม้นแบบนี้ 555+ IP: 124.121.178.39 18 กรกฎาคม 2550 21:29:54 น.

ในแต่ละวันล้วนมีค่า อยู่ที่ว่าจะใช้เพียงไหน หนึ่งวันหมดสิ้นไป... อยู่ที่ใครจะใช้มัน อดทน พร้อม สู้ เพราะสักวัน จะเป็นของเรา   โดย: jaa (- จอมจุ้น - ) 18 กรกฎาคม 2550 21:56:18 น.

แสงตะวันของทุกคนก็คือกำลังใจที่มีอยู่ในตัวเอง ตราบใดที่เรายังมีกำลังใจ สักวันเราก็สามารถลุกขึ้นสู้ได้ด้วยตัวเราเอง...เน้อ   โดย: junaka 18 กรกฎาคม 2550 23:02:59 น.

เห็นด้วยทุกประการค่ะ....   โดย: คนส่วนน้อย 18 กรกฎาคม 2550 23:58:12 น.

ฟ้าหลังฝนสดใสเสมอ   โดย: โรมรัน (zikou ) 19 กรกฎาคม 2550 8:44:37 น.

ชอบมากเลยค่ะ (แต่ไม่มีความสามารถแต่งต่อได้ เหอ เหอ เหอ แวะมาเยี่ยมแล้วจะมาอ่านใหม่เน้อ   โดย: หญ้าคน(เป็นเพื่อนกันนะ) (หม่าม๊าขาหมู ) 19 กรกฎาคม 2550 15:03:49 น.

อ้อมทำใหกวีที่เคยเป็นเรื่องเข้าใจยากสำหรับเรา กลายเป็นเรื่องที่อภิรมย์ที่สุดเลย   โดย: บัง (backpackindy ) 19 กรกฎาคม 2550 22:07:31 น.

หนึ่งวันหนึ่งชีวิต ที่หลงติดความหวานไป เผลอไผลได้เศร้าใจ เท็จจริงใช่เพียงจอมปลอม มาเยี่ยมค่ะ   โดย: botanichuman 19 กรกฎาคม 2550 22:15:05 น.

สุดยอดอีกแล้วครับเพื่อนเรา   โดย: poy (ตะวันว่าง ) 20 กรกฎาคม 2550 0:55:00 น.

มาเยี่ยมจ้าหนูอ้อม ชอบบทกวีนี้จัง ให้กำลังใจดี ปล. คห9. ช่างกล้า 555+   โดย: วลีวิไล 20 กรกฎาคม 2550 11:43:36 น.

ขอบคุณทุกคำชมนะคะ (ไม่มีคำติเลยจึงต้องขอบคุณคำชม) ติมาบ้างก็ได้นะคะ ไม่ต้องเกรงใจ ความจริงกลอนบทนี้ไม่ได้แต่งเพื่อสะท้อนอารมณ์ของตัวเองนะคะ แต่ในความรู้สึก เห็นความจริงเป็นดังเช่นกลอนบทนี้ เลยถ่ายทอดออกมาค่ะ เห็นด้วยกับอาจารย์ค่ะ *ความเห็นที่9 ช่างกล้า   โดย: วลีรมย์ 20 กรกฎาคม 2550 22:44:04 น.

หนึ่งวัน-หนึ่งชีวิต ถูกลิขิตดำเนินหมาย ใช่ว่าจะสบาย ทั้งร่างกายแลจิตใจ หากเรายังคิดท้อ ไม่ทนต่อเหตุไฉน สักวันคงล้มไป ทิ้งชีพไว้ให้วังเวง...   โดย: กระต่ายน้อย (tai_kko ) 20 กรกฎาคม 2550 23:46:59 น.

โห อันนี้เพราะมาก ๆ ชอบสุด ๆ อะ ฝันงาม ที่สร้างมา นั้นมีค่า เพียงแค่ไหน หรือแสงทอง ลาลับไป ก็ปล่อยให้ ลาลับตาม ชอบบทนี้ อันที่จริงก็ชอบเกือบทุกบทอะ เเหะ ๆ แวะมาเยี่ยม แล้วจะมาใหม่เน้อ   โดย: หม่าม๊าขาหมู (เป็นเพื่อนกันนะ) (หม่าม๊าขาหมู ) 21 กรกฎาคม 2550 0:34:31 น.

แง่ว ขอโทษไมทันได้ดูว่าเม้นไปแล้ว ไม่น่าล่ะว่าคุ้น ๆ เหอ เหอ   โดย: หม่าม๊าขาหมู (เป็นเพื่อนกันนะ) (หม่าม๊าขาหมู ) 21 กรกฎาคม 2550 0:36:51 น.

*คุณหม่าม๊าขาหมู*ไม่เป็นอะไรค่ะ อันที่จริงโดยส่วนตัวก็ชอบบทนั้นเหมือนกันค่ะ   โดย: วลีรมย์ 21 กรกฎาคม 2550 14:20:18 น.

มาอ่านบทกวีที่ไพเราะ จรรโลงใจค่ะ   โดย: หทัยชนก (Nok_Noah ) 22 กรกฎาคม 2550 17:22:58 น.

อ่านแล้วพร้อมสู้กับงานที่กองอยู่ตรงหน้าเลยอ้อม กลอนยังไพเราะเหมือนเดิม อยากแต่งกับเขาได้มั่งจัง แต่เอาเป็นว่าอ่านของคนอื่นคงจะเหมาะกว่าเนอะ ..เหอๆๆ   โดย: s-munvimol (ส.มั่นวิมล ) 23 กรกฎาคม 2550 8:43:30 น.

แวะมาเฝ้าบ้านให้นะสหายรัก...ไม่อยู่หลายวันรีบกลับมาล่ะ..   โดย: ภูผาเดียวดาย IP: 202.57.173.199 25 กรกฎาคม 2550 1:16:43 น.

คิดถึงจังเลย... เมื่อไรจะกลับมาอะ...   โดย: junaka 26 กรกฎาคม 2550 13:21:43 น.

หนึ่ง...สอง...สาม...สี่ กี่วันแล้วเพื่อนยังไม่กลับมา มัวชักช้าเถลไถลอยู่ที่ไหน รู้หรือไม่เพื่อนคนนี้ยังห่วงใย รีบกลับมารู้ไหมเรายังคอย ปล..ยังเฝ้าบ้านให้อยู่นะหูกาง..สบายใจได้   โดย: ภูผาเดียวดาย (peanka ) 26 กรกฎาคม 2550 21:04:08 น.

วันนี้แกกลับมาแล้วสินะ...ถ้ากลับมาแล้วช่วยแวะไปทักทายที่บ้านภูผาเดียวดายด้วย   โดย: ภูผาเดียวดาย (peanka ) 27 กรกฎาคม 2550 17:05:45 น.

กลับมาแล้วค่ะ ขอบคุณภูผาเดียวดายที่กรุณาเฝ้าบ้านให้นะคะ และขอบคุณทุกความคิดถึงที่ส่งไป ขอบคุณจากหัวใจดวงนี้จริงๆ   โดย: วลีรมย์ 27 กรกฎาคม 2550 22:03:12 น.