..เหงา..ไม่เข้าใจ..
ฝนตก... 
อยากเดินตากฝน...จะได้ไม่มีใครรู้ว่าเรากำลังร้องไห้ 
(แต่ไม่ได้ มันมืดแล้ว เดี๋ยวโดนฉุด
ขี่มอไซค์ออกไป  ..น่าจะปลอดภัยกว่า)
[ปล.ไม่มีรูปมอไซค์ เอาจักรยานไปก่อน]
ร้องไห้...  (แต่ฝนเจ้ากรรมดันไม่ตก  )
เช็ดน้ำตา.. (ตาแดงเดินกลับห้อง...อายคนเค้า โคตร ๆ)
ถึงห้อง...(ฝนเทลงมาอย่างหนัก  กุล่ะเซง  )
นั่งลงกับพื้นห้องน้ำ เปิดฝักบัวแรง ๆ ให้มันกลบน้ำตา
จะได้ไม่มีใครรู้ว่าเรากำลังร้องไห้ (แทนฝน..ได้มั๊ยเนี้ย )
(เสียใจที่อดทำมิวสิค หรืออะไรกันแน่เนี้ย  )
..........................................................................
สัญญากับตัวเองว่าจะไม่ร้องไห้กับเรื่องที่หาแก่นสารอะไรไม่ได้
ก็ทำไม่ได้ซักที ไม่รู้ทำไม
หรือเป็นเพราะน้ำตามันช่วยให้อะไรต่อมิอะไรดีขึ้นได้
ทั้งความสับสน ความวุ่นวาย ความไม่เข้าใจ และอื่น ๆ อีกมากมายที่หายไป..
ความสบายใจเลยต้องแลกมาด้วยการนั่งร้องไห้คนเดียวเสมอ
| Create Date : 19 พฤษภาคม 2551 |
| Last Update : 19 พฤษภาคม 2551 22:05:18 น. |
|
41 comments
|
| Counter : 620 Pageviews. |
 |
|
..น่าจะปลอดภัยกว่า) 
(แต่ฝนเจ้ากรรมดันไม่ตก 
)
(ตาแดงเดินกลับห้อง...อายคนเค้า โคตร ๆ)
) 
)
เอ๊ย เปลี่ยนวิกฤติให้เป็นโอกาสนะคะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แต่เป็นผู้ชาย เดินร้องไห้ตามถนน
คงไม่น่าดู...
มานั่งเศร้าเป็นเพื่อนล่ะกัน