จำปาหอม ๒
กานดาเอ๋ย...เคยพร่ำคร่ำครวญหา คิดถึงหน้าเนื้อนวลชวนสะอื้น ลมโชยหนาวปวดร้าวทุกค่ำคืน เหมือนวานซืนยังชื่นรื่นอุรา
ลั่นทมระทมเร้าใจเศร้าหมอง ยามตระกองก่ายกอดเคยพลอดหา จำปาขอมตรอมกลิ่นสิ้นกายา ร่วงโรยราสู่ดินดังสิ้นใจ
จำจากไกลไยเล่าเจ้านวลเอ๋ย มิเอื้อนเอ่ยสักคำพร่ำไฉน ยังคิดหวงห่วงหายังอาลัย ใจเอ๋ยใจ...ใจดำไยทำกัน
ทุกทุกคืนก่อนนอนฟอนคอยเจ้า แม้เพียงเงาสู่เช้ายังเฝ้าฝัน น้ำตาแห้งแสร้งแสงสุริยัน หวังสักวันเจ้านั้นจะกลับมา
เพราะรักจึงมาฤๅจากลาเพราะรัก จึงสลักปักใจเสน่หา ที่เคยร่ำรำพันมั่นสัญญา อยู่คู่ฟ้าคู่ดินสิ้นมลาย
สะท้อนแสงอุษาชลาสินธุ์ ภุมรินบินวุ่นอรุณฉาย เยาวพาฤๅนางฟ้าปรากฏกาย งามพริ้งพรายฤๅเจ้า...ฤ เจ้าจริงจริง
พม่าเห่
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต
Create Date : 31 มกราคม 2554 |
Last Update : 31 มกราคม 2554 19:34:51 น. |
|
8 comments
|
Counter : 880 Pageviews. |
|
|
ทานข้าวให้อร่อยนะคะ