รักไม่รู้เกิด
...เฮ้อ...วันวาเลนไทน์วนมาเร็วจังเลย...ปีนี้ไม่มีช่อดอกไม้เน่าๆกับเซอร์ไพรซ์ห่วยๆ....ที่เรียกว่าเซอร์ไพรซ์ห่วยๆน่ะ เพราะไม่เคยตื่นเต้นเลยซักครั้ง จะตื่นเต้นได้ไง ก็รู้ก่อนทุกทีอ่ะ คิดง่ายจัง......เราคบกันมากี่ปีแล้วเนี่ย พูดถึงเราเริ่มคบกันจริงๆก็วันวาเลนไทน์เนี่ยแหล่ะมั้ง นับนิ้วมือจนหมดแล้ว ต้องเอานิ้วเท้ามานับต่อด้วยมั้ย........ถ้าจำไม่ผิดรู้จักกันตั้งแต่ ฟร้องซ์ 98 ล่ะมั้ง บางคนไม่รู้ว่ามันคืออะไร น้องๆบางคนก็เพิ่งเกิด ได้ไม่นาน คงไม่ทัน....มันคือเทศกาลฟุตบอลโลกปี 1998ที่ฝรั่งเศสเป็นเจ้าภาพนั่นเอง......เจอกันตอนนั้นที่มหาวิทยาลัยของเรานั่นเอง....เดินใส่แว่นตาลงมาเพราะเพิ่งมีสอบ...ปกติไม่ใส่แว่นมาเดินเพล่นพล่านอยู่แล้ว...แต่วันนั้นอ่ะเราดูบอลดึกจนตาดำเป็นแพนด้าผสมกับแรคคูณ เลยกลายเป็นสายพันธุ์ใหม่ชื่อว่า " แรคด้า ".......ตัวเค้าเองเรียนที่อื่น แต่กระแดะมาหาเพื่อนถิ่นเรา....ใช้เพื่อนมาขอเบอร์เราเรานั่งหันหลังให้ เลยไม่รู้ใครเป็นคนขอเลยไม่ให้ เพราะแว๊บแรกที่เดินผ่าน ไม่มีใครสะดุดตาเราเลย...เราเลยถามเพื่อนที่หันหน้าไปทางเค้า....เพื่อนเราบอกว่าให้ๆไปเถอะ....คุยแล้วไม่ชอบก็ไม่ต้องคุยต่อ...มรึงจะหวงไว้ทำไมเบอร์ มรึงให้เค้าไป มรึงก็ยังใช้ได้อยู่นะเว้ย...เออจริงว่ะ (แหมๆสมัยนั้นมันก็ต้องมีเหนียมมีระวังตัวกันมั่งแหล่ะ เผื่อเจอคนงี่เง่านี่ ก็บรรลัยเกิดเลย )เราเป็นคนที่ถ้ามองใครปร๊าบแล้วไม่ชอบนี่ไม่คุยเลยนะ จะไม่มีปฏิสัมพันธ์ใดๆเกิดขึ้นต่อจากนั้นเด็ดขาด.......พอเค้าลุกกันไปแล้ว เค้าคนนั้นก็หันมามองเรา ชะแว๊บๆ ไม่เกิน 2 วินาทีเราเลยถามเพื่อนไปว่า....เรา : ไอ้คนนั้นน่ะหน้าตามันเป็นไงวะ ใส่ชุดนักศึกษาเปล่า(ในกลุ่มนั้นมีทั้งใส่และไม่ใส่ชุดนักศึกษา) เพื่อน : ก็บอกว่าไม่ได้ใส่ พร้อมบอกลักษณะเสื้อผ้า (ทุกวันนี้ยังจำได้อยู่นะ แค่แว๊บเดียวก็เถอะเรา : หน้าตามันเป็นยังไงวะเพื่อน : อ๋อ ก็หน้า....เหรี้ยๆ....อ่ะ ( พร้อมใส่อารมณ์น่าดู กลัวเราไม่เห็นภาพ )เรา : (ออกอาการตกใจ เออแล้วหน้าเหรี้ยๆมรึงจะให้เบอร์กรูไปทำไม... เพื่อนกรูรักมรึงว่ะ) มรึงช่วยขยายความ หรือจำกัดความคำว่าเหรี้ยให้กรูฟังหน่อยได้มั้ยเพื่อน : ก็เหรี้ยอ่ะเพื่อน เพื่อนไม่รู้จักเหรี้ยเหรอเรา : ( นึกภาพตามเลยนะนั่น ).....คือว่าเหรี้ยเนี่ยคือหน้าตาเกเรๆ แบบเหมือน BAD BOY หรือว่าขี้เหร่ เหรี้ยเรียกพี่...เพื่อน : ( หัวเราะชอบใจ น้ำตาเล็ด) อ๋อ หน้าตาแบบเด็กเลวอ่ะ....เรา : โห...ค่อยชังชั่วหน่อย ผ่านไปเปราะนึงละ ที่เหลือถ้าเค้าโทรมาสานสัมพัน ก็ต้องดูว่าเลวจริงป่าว 555+...หลังจากนั้นไม่กี่ ชม. ตอนเรากำลังขับรถกลับบ้านเค้าก็โทรมา แล้วตั้งแต่นั้นเราก็คุยมาตลอด แต่ยังไม่ได้คบกันเป็นแฟน.......เคยถามว่าปิ๊งอะไร ถึงให้เพื่อนมาขอเบอร์ ( ทั้งๆที่ในความรู้สึกเราวันนั้นเราโทรมมากมาย ใส่แว่น หัวกระเซอะกระเซิง แล้วตาก็ดำเป็น แรคด้า ด้วย....เค้าบอกว่า....เราเป็นคนใส่แว่นสายตาแล้วดูดีมากคนนึง......หลังจากนั้นเราคุยกันทั้งๆที่เราสองคน ต่างก็จำหน้าของแต่ละฝ่ายแทบไม่ได้.......หลังจากที่คบกัน เราแทบจะไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด เพราะเราหาแฟนมาเป็นเพื่อน หาเพื่อนมาเป็นแฟน และอยากมี activity ด้วยกันเยอะๆ ไม่อยากให้เหมือนคู่อื่นๆที่ต่างฝ่าย ต่างไป....ผู้หญิงเบื่อไม่อยากนั่งดูบอล ผู้ชายก็เบื่อไม่อยากช็อปปิ้ง...ถ้าเจออย่างนั้นเราไม่คบ ต้องไปไหนไปกัน ยิงนก ตกปลา ดูบอล ฟังเพลง ร้องเพลง แดนซ์ เล่นสงกรานต์ ช็อปปิ้ง รื้อๆคุ้ยๆของเก่าๆ เล่นเกมส์ด้วยกัน เสาะแสวงหาของกินด้วยกัน ไม่ว่าข้างถนนหรือร้านดีๆแต่รู้จักเข้าหาผู้ใหญ่ แล้วรู้มารยาทสังคม.....เค้าตอบโจทย์เราได้หมดแม่ว่าจะเกเรๆ งี่เง่าบ้าง แต่ข้อดีมากมาย....ถึงคบกันได้ทุกวันนี้......ถึงปีนี้ไม่ได้อยู่ใกล้ๆกัน แต่ความรู้สึกเหมือนเดิมทุกอย่างนะ...คิดถึงมากมาย...แต่เราอยู่ได้นะ จะรอละกัน.....มีคนดูดวงให้ว่า 34 ยังไม่แต่งงาน....จะไม่มีดวงให้แต่งแล้วนะ...กรี๊ดสิกรี๊ดมันใกล้เข้ามาทุกขณะแล้ว.......ถ้าอีก 2 ปีไม่มาขอ ชั้นจะไปขอเธอเองแล้วนะ...ไอ้ควาย...( เป็นชื่อเล่นชองเค้าที่เราชอบเรียกน่ะ )
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [