Bloggang.com : unitan - หนูนี่แหล่ะ คือ เทพเจ้า ตอนที่ 8 หน้า 4

Group Blog

มกราคม 2565

8 มกราคม 2565

หนูนี่แหล่ะ คือ เทพเจ้า ตอนที่ 8 หน้า 4

All Blog

หนูนี่แหล่ะ คือ เทพเจ้า ตอนที่ 8 หน้า 4

เปิ้ลมองทุกคนอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมจะต้องหวาดกลัวคนางค์ขนาดนั้น คนางค์กำลังแกล้งเทพประทับร่างอย่างนั้นหรือ?

“คนางค์”

เขาเอื้อมมาจะจับที่มือของเธอ

เทพมังกรสะบัดมือ หันไปมองเปิ้ลอย่างโกธา ทำเอาเปิ้ลหงายหลังไปตะลึง

“อย่าบังอาจมาแตะต้องนายของข้า”

“คนางค์...”

เปิ้ลอ้าปากค้าง

“เจ้าจงสาบานต่อหน้าข้า ว่าจะมิแตะต้องตัวนายของข้าอีกต่อไป”

น้ำเสียงเอ่ยอย่างหวงแหน

“ทำไมต้องสาบาน”

เปิ้ลเอ่ยถาม

“ใช่...ทำไมต้องสาบานด้วยล่ะ ท่านให้ไปเคลียร์เรื่องของพิกุลนะคะ”

คนางค์งุนงง

“เจ้าชอบที่เด็กนี่แตะต้องเจ้า กอดเจ้ารึ”

“ก็เปิ้ลเป็นเพื่อนสนิทหนูนะคะ”

“ทำไมต้องสาบาน คนางค์แกเป็นอะไรของแก”

“นี่ เจ้าหนู นี่เทพมังกรนะ ไม่ใช่คนางค์”

ผู้ใหญ่บ้านเตือนเปิ้ล

“รีบๆ สาบานก่อนที่ท่านจะโกรธ”

ลุงกวมบอก

เปิ้ล มองคนนั้นที คนนี้ที นี่มันเรื่องอะไร ทำไมเขาจะต้อง

สาบานในเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

เปิ้ลลุกขึ้นยืน

“ไม่ คนางค์ แกหยุดเล่นได้แล้ว”

เขาจะเข้าไปจับคนางค์

พลันก็โดนผลักจนกระเด็นไปกองห่างตั้ง 2 เมตร

“เปิ้ล.....”

คนางค์ตกใจที่เห็นเปิ้ลโดนปะทะแรงผลักจากเทพมังกร

“เจ้าอย่าคิดต่อกรกับข้าเชียว แล้วอย่าหาว่าข้าไม่เตือน”

เปิ้ลลุกขึ้นมาจุกที่อก นี่เขาโดนอะไรกันแน่ ทั้งที่คนางค์ไม่ได้ผลักเขา จะเป็นอะไรที่ทำเขากระเด็นออกมาได้

“ท่านเทพเจ้าค่ะ อย่าด่วนใช้อารมณ์ไป เด็กสองคนนี้เป็นเพื่อนรักกัน พวกเขาสนิทกันมาก็หลายปี อย่าถือสาเลยเค่จับมือถือแขนกันนิดหน่อย”

“ยัยเฒ่า เจ้าเข้าข้างเด็กนี้อย่างนั้นรึ”

“มิได้เจ้าค่ะ เพียงแต่คิดเห็นว่า พวกเขายังเด็กและสนิทสนมกัน”

“หากมีเรื่องเกินเลยล่ะ เจ้าจะว่าอย่างไร?”

ทวดทำท่าครุ่นคิด

“ไม่คิดว่าท่านจะคิดเรื่องเช่นนี้ ท่านคิดอะไรอยู่งั้นหรือเจ้าค่ะ”

เทพมังกรนิ่งงันไป

“ใช่ ใช่ ทำไมต้องห้ามอะไรแบบนี้ด้วย เราเป็นเพื่อนกันไม่ได้ทำอะไรเกินเลยซะหน่อย เราเป็นเพื่อนกันมา 4 ปีแล้ว เปิ้ลเขาก็คิดว่าหนูเป็นน้องชายด้วยซ้ำ”

คนางค์แย้งอีกคน

“เจ้าเป็นสตรี จะรู้สิ่งใดในใจบุรุษ”

“แล้วในใจท่านคิดสิ่งใด”

คนางค์ถามบ้าง

เทพมังกรได้แต่นิ่งงันไปอีกรอบ หันมามองคนางค์ เริ่มสับสนตัวเองคิดสิ่งใดกันแน่ ก่อนจะเข้ามาพันรอบกายของคนางค์

ร่างคนางค์ที่ยืนขึงขังอยู่ก็ร่วงลงพื้นหลับไป

“คนางค์”

เปิ้ลเรียกเธออย่างตกใจเข้ามาจับตัวเธอหนุนตักเขา เขย่าแก้ม

“คนางค์ ตื่นสิแก ตอบฉันมา คนางค์ แกเป็นอะไร?”

เปิ้ลได้แต่เรียกอยู่อย่างนั้น แต่คนางค์ก็นิ่งไม่ยอมตอบ

“เอ่อ..เป็นไงบ้างพ่อหนุ่ม”

ผู้ใหญ่บ้านถามอย่างเป็นห่วง พลางเมียงมองกันอย่างอยากรู้

“ฟู เอาพิกุลไปตรวจดูร่างกายหน่อย”

ทวดเอ่ยบอกหลาน

“จ๊ะ ยาย”

“เปิ้ลพาคนางค์ไปนอน”

ทวดหันมาบอกเปิ้ลที่รีบอุ้มคนางค์เข้าบ้านไป

น้าฟูพาพิกุลเข้าไปในห้องแล้วกลับออกมา

“จากการสอบถามพิกุลเรื่องระดู พิกุลน่าจะท้องได้ 1 เดือนแล้วล่ะจ๊ะ ไอ้เด็กพวกนี้เพิ่งมากันไป 2 อาทิตย์ คงไม่ได้ทำใครท้อง ได้ 1 เดือนได้หรอกนะ ลุงกวม”

น้าฟูยืนยัน

“ยังไงฉันก็ขอโทษ ท่านจันทร์หอม น้าฮกกับน้าฟูด้วยนะจ๊ะ”

แม่หันมาไหว้ขอโทษทั้ง 3

“ข้าก็ขอโทษด้วยจ๊ะ”

ลุงกวมเอ่ยอีกคน

“ไม่เป็นไร เร่งไปหาคนที่ทำพิกุลมันท้องเถิดพวกเจ้าน่ะ”

ทวดเอ่ย

แล้วคณะสวบสวนก็ลงจากเรือนไป พ่อกับแม่ได้แต่บ่นต่อว่าพิกุลอย่างหัวเสียที่ลูกสาวทำเรื่องขายหน้า

ส่วนเปิ้ลนั่งมองคนางค์ทั้งคืน ด้วยไม่รู้ว่าคนางค์จะตื่นมาตอนไหน และคนางค์เป็นอะไร ไม่ยอมกินข้าวกินปลา แม้น้าฟูจะหาข้าวมาวางไว้ให้ทาน

“อย่าห่วงเลยนะ พ่อเปิ้ล เดี๋ยวคนางค์ก็ฟื้นเอง”

“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับน้าฟู”

“เทพรักษาเข้าประทับร่าง ก็เป็นสิ่งที่เกิดกับร่างทรงได้”

“แต่คนางค์ไม่ใช่ร่างทรงนะครับ”

“อืม..แต่คนางค์เป็นคนเรียกเทพเองนะ”

เปิ้ลทำหน้าไม่เข้าใจ นั่งมองคนางค์ที่นอนสนิทอย่างเศร้าๆ

Create Date : 08 มกราคม 2565
Last Update : 10 มกราคม 2565 15:49:47 น.
Counter : 510 Pageviews.

0 comments