Group Blog
All Blog
|
เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว บทแรก เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว บทแรก ต้นข้าวนั่งทุกข์ใจหนักกับคำประกาศิตของพ่อที่บังคับให้เขาแต่งงานกับผู้หญิง มันเป็นสิ่งที่ชีวิตเขาไม่สามารถทำได้ ถึงเขาจะอายุ 30 ปี อยู่ในยุคปัจจุบัน แม้สังคมจะเปิดยอมรับกับเพศที่ 3,4,5 แล้วก็ตาม แต่สำหรับบิดาเขายังเป็นบุรุษที่ยึดมั่นในขนบธรรมเนียมจีนโบราณ ต้นข้าวถอนหายใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพื่อหาช่องทางออกที่ดีให้กับชีวิต เขาเลิกกับแฟนหนุ่มที่หนีไปเรียนต่างประเทศ เมื่อ 4 ปีที่แล้ว แล้วก็ไม่ได้คบหาใครอีก การที่เขาไม่ได้มีจิตใจสมชายชาตรีและไม่เคยแลผู้หญิงมันเป็นเรื่องผิดธรรมชาติมากขนาดนั้นเชียวหรือ? การที่เขาเกิดมาในครอบครัวคนจีนที่มีบิดาหัวโบร่ำโบราณ ไม่ยอมเปิดใจรับความก้าวไปของโลกยุคใหม่ มันผิดใช่หรือไม่? หากเขาจะต่อต้านคำบงการของบิดาไม่ยอมให้จับคลุมถุงชน มันจะเป็นสิ่งดีสำหรับลูกคนหนึ่งพึงทำหรือไม่? คำถามมากมายประดังประเดเข้ามาในหัวไม่หยุดหย่อน อยากจะหนีไปให้ไกล ไปอยู่สักที่ แล้วแม่ล่ะ แม่ผู้เป็นดั่งนางฟ้าของเขา ผู้ที่เข้าอกเข้าใจเขาทุกเรื่อง แม่ที่ยอมรับทุกสิ่งที่เขาเป็น แม่ผู้ยอมรับชะตากรรมของเขา เขาจะละทิ้งแม่ไปไม่ได้ เขาเป็นบุตรคนเดียว การที่พ่อคาดหวังกับเขามากมายเป็นสิ่งที่ไม่แปลก แต่การที่เขาไม่เป็นชายสมชาย มันก็เป็นสิ่งที่เขาเองก็จนใจ ตั้งแต่เกิดมาโตจนขนาดนี้ เขาก็รักสวยรักงาม ชอบอะไรเหมือนผู้หญิง และเขาก็ชอบผู้ชาย... “แป๊ะ” เสียงร่างเล็กยืนแปะที่กระจกหน้าร้าน แนบราวกับกระดาษ หน้าแบน ทำเอาต้นข้าวที่กำลังใช้สมองไปไกลถึงเชียงใหม่ ต้องสะดุ้ง “ยายบ๊อง” เขาลุกจากเคาน์เตอร์เดินออกมาหาหญิงสาว “สวัสดีค่ะเจ้ ยุ่งไหมไปกินขนมกัน” เสียงร่าเริงของอีกฝ่ายปลุกเขาจากภวังค์ “สวัสดีค่ะ ไปไงมาไงล่ะ” เขาถามอย่างตื่นเต้น ว่าไปแล้วไม่ได้เจอกันตั้ง 4-5 ปี “ก็ว่าจะกลับชลวันนี้ เลยแวะมาหาเจ้” “ไปไหนมา” เขาถามอย่างสงสัย ข้าวหอมทำงานโรงแรมที่ชลบุรี เหตุใดถึงบอกว่าจะกลับชลบุรี “กลับบ้านมา” “ฮืม ไปสิ ไปหาของอร่อยทาน” เขาพูดแล้วเดินนำหญิงสาวตัวเล็กไป “งานที่ชลเป็นไงบ้าง” “ก็ดีค่ะ ลูกค้าก็เยอะดี” “สนใจจะมาทำงานกับเจ้ไหมล่ะ” เขาเอ่ยชวน “ฉันชอบทะเลนิเจ้ ถ้ามาอยู่กับเจ้ก็ดีนะ ถ้ากินฟรีอยู่ฟรี” “อืม..เอางั้นเลยเหรอ” เขาพาเธอมาถึงร้านขนมที่ห่างออกไปจากร้านสปาของเขา 2-3 ร้าน ต้นข้าวพา ข้าวหอมมานั่งมุมเงียบๆ ไม่มีคน ของร้านขนม “ร้านนี้ขนมกับชาเขาอร่อยนะ” “อุ๊ยเจ๊...มีไอศครีมด้วย” ตากลมโตเอ่ยอย่างดีใจขณะเปิดเมนู ดีจังนะ ยัยบ๊อง ไม่เคยมีเรื่องทุกข์ร้อนอะไรเลยมั้ง “”เอาชาเขียว 2 ขนมเค้กนมกับส้มอย่างละ 1 ค่ะ แล้วก็ไอศครีมสตรอเบอรี่ด้วย 1 ถ้วย ค่ะ” ต้นข้าวสั่งรายการกับเด็กเสริฟ “เจ้ ทำไมหน้าเหมือนไม่สบายคะ” คนตัวเล็กเอ่ยถาม แม้จะเห็นหน้าแป้นแล้นขนาดนั้น แต่ก็เป็นคนเก็บรายละเอียดได้ดีทีเดียว “ก็มีเรื่องให้คิดนิดหน่อย” “ทำไมเหรอ อืมมม..เรื่องเงิน เรื่องทอง เรื่องธุระกิจ หรือเรื่องผู้ชาย?” “พ่อจะให้แต่งงาน” เขาเฉลยเรื่องหนักใจ “อ้อ...แต่งกับผู้ชายเหรอ” หน้าใสซื่อเอ่ยถาม “ถ้าแต่งกับผู้ชายเจ้จะมาทุกข์ใจเหรอจ๊ะ” เขาตอบ “แล้วเจ้ จะทำไง” “ยังไม่รู้เลย” ข้าวหอมมองอีกฝ่ายที่ทำหน้าอมทุกข์ก็สงสาร “เจ้...จ้างเค้าไหมล่ะ” เธอเอ่ยความคิดเห็น “จ้างอะไร?” “ก็จ้างเค้าแต่งงานด้วยไง เพื่อให้ผู้ใหญ่สบายใจ พอสักพักเราก็แยกกันอยู่” ต้นข้าวมองหน้ายิ้มแป้นแล้นที่ไม่เคยมีทุกข์ร้อน ทำไมยัยบ๊องคิดเรื่องแบบนี้ได้รวดเร็วนัก ทั้งๆ ที่เขาทุกข์ใจมาเป็นเดือน กลับการพบกันยังไม่ถึง 15 นาที เล่าปัญหา 5 นาที แต่สมองของเธอกลับประมวลผล วิเคราะห์ปัญหาพร้อมหาวิธีแก้ให้เสร็จสรรพอย่างรวดเร็ว ถ้าเขาบอกพ่อว่าเขาจะแต่งกับผู้หญิงคนอื่น พ่อก็อาจจะไม่บังคับเขาแต่งกับคนที่หามาให้ก็ได้ แล้วเราจะแยกกันอยู่ หรือเลิกกันทีหลังก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร “แล้วหล่อนจะคิดค่าจ้างยังไง?” เขาแกล้งเออออห่อหมกไปด้วย “ฮืม ไม่รู้สิ ไม่เคยถูกจ้างแบบนี้” พูดแล้วก็ตักไอศครีมกินอย่างอร่อย “เจ้ ให้ 3 แสนก็แล้วกัน” “ฮืม น่าสนใจนะ” “นี่มันดีแล้วเหรอ” ต้นข้าวถามความเห็น “ก็ไม่รู้หรอกเจ้ แต่ถ้าเจ้ไม่ยอมแต่งงาน มันจะเกิดอะไรขึ้นไหมล่ะ? เจ้ก็บอกพ่อเจ้ไปเลยไม่แต่ง” หน้าใสซื่อเอ่ย “โอ้ย ไม่ได้หรอก แบบนั้นพ่อไม่ยอมแน่” ต้นหอมโอดครวญ “งั้นเจ้ก็แต่งกับคนที่พ่อหามาให้สิ” “แต่งกับหล่อนก็ได้ แล้วค่อยคิดหาทางออกใหม่” สรุปกันเอาง่ายๆ แบบนั้น ต้นข้าวตอนนี้คิดอะไรไม่ออกจริงๆ ส่วนข้าวหอมดูไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไร “แล้วหล่อนจะไม่เดือดร้อนเหรอ ถ้ามารับจ้างแต่งงานกับเจ้” “ก็ไม่นะ 3 แสน แต่งสักเดือน 2 เดือนแล้วก็เลิกกันไป ก็ถือว่ารายได้พอใช้ได้” “ฉันหมายถึงแฟนหล่อนล่ะ” “ฉันโสดนะเจ้” ผู้ไม่มีความทุกข์ร้อนอันใดได้กินไอศครีมอย่างมีความสุข “แก่ขนาดนี้ยังไม่มีแฟนอีกเหรอ “ฮืม ก็สบายใจดีนะ” “มันก็จริง” ต้นหอมมองหน้าใสๆ แล้วก็นึกอิจฉา ว่าไปแล้ว จะกี่ปี ข้าวหอมผู้หญิงตัวเล็ก หน้าก็ไม่ได้แก่สักที คนตัวเล็กมีประโยชน์ตรงที่ดูไม่แก่ หรือว่ายัยนี่ไม่เคยมีปัญหาอะไรรกหัวจนไม่ต้องเครียดแล้วมีผลต่อความแก่ของร่างกาย เขาอยากจะรู้วิธีทำให้สมองโล่งแบบเธอนัก ส่วนเขานั่งอมทุกข์มาร่วมเดือน พอได้เจอกับข้าวหอม ก็รู้สึกสดใสขึ้นมาบ้าง
พล็อตเรื่องดีมากค่ะ น่าจะทำเป็นละครเนอะ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 26 ธันวาคม 2562 เวลา:11:51:32 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||
