ประทับใจในบ้านบีบี ตอนที่ 4 ภารกิจในสัปดาห์สุดท้ายนี้ คือ “ ศิลป์แห่งเสียงสยาม ” ซึ่งเป็นภารกิจที่ต้องแสดงในวันประกาศผล THE WINNER OF BIG BROTHER ITV THAILAND โดยมีผู้ฝึกสอนพิเศษ มือระนาดเอกของไทย ขุนอิน หรือ “ อาจารย์ณรงค์ฤทธิ์ โตสง่า ” ภาระหน้าที่ของทั้ง 3 คน คือมีเวลาในการฝึกซ้อมเพียง 7 วัน เพื่อแสดงร่วมกับวงดนตรีไทยของขุนอินในคืนวันประกาศผล ขุนอินได้ทำการจัดให้สมาชิกประจำเครื่องดนตรีตามความเหมาะสม โดยใช้ขนาดของร่างกายเป็นตัวกำหนดในการคัดเลือก ป๋าจึงได้เล่นฆ้องวงใหญ่ และบทเรียนในขั้นแรกก็คือ วิธีการจับไม้ ตีให้ถูกต้อง .. ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยค่ะ เพราะต้องนั่งพับเพียบหัดตีซ้ำไปซ้ำมาไม่รู้กี่รอบ และต้องใช้ความอดทนในการฝึกฝนสูงมาก แล้วเวลาก็แค่ 7 วัน .. โอย อดตีโพยตีพายไม่ได้ แต่ทั้งสามคนก็มีความมานะพยายามมากเหลือเกิน   Create Date : 25 พฤศจิกายน 2549 22 comments Last Update : 6 มกราคม 2551 17:46:37 น. Counter : 813 Pageviews. Share Tweet

หลังจากที่ซ้อมฆ้องวงอยู่นาน เมื่อถึงช่วงค่ำเป็นเวลาพักผ่อน ป๋าก็เลือกวิธีผ่อนคลาย โดยการรดน้ำตนไม้และร้องเพลงเมดเลย์รวมแล้วกว่า 50 เพลง ป๋าในรูปนี้ยิ้มน่ารักมากค่ะ หลังจากที่ไม่เห็นรอยยิ้มอย่างนี้มาหลายวันแล้ว คืนนั้นก่อนนอน ป๋าก็ยังซ้อมตีฆ้องวงอยู่พักใหญ่ จนกองเชียร์เริ่มชินกับตัวโน๊ต ไม่รู้ว่า ปัจจุบันนี้ ป๋าจะเล่นฆ้องวงได้อีกรึป่าวนะ พี่น้องคู่นี้ออกมาคุยนอนมองฟ้ากันที่ริมสระเหมือนเคย   โดย: หยุ่ยยุ้ย 25 พฤศจิกายน 2549 20:44:05 น.

เพลงที่ต้องแสดงในวันประกาศผล คือ เพลงแขกบรเทศ ไพเราะมากๆ การฝึกซ้อมของป๋ามีความก้าวหน้าขึ้นทุกวัน สัปดาห์นี้ ป๋าดูจะมีความสุขมากขึ้น สังเกตจากรอยยิ้มและหน้าตาที่สดใส   โดย: หยุ่ยยุ้ย 25 พฤศจิกายน 2549 21:02:50 น.

ป๋าอยู่ในบ้านอย่างมีความสุข แต่บรรดากองเชียร์เริ่มมีอาการหวั่นไหว กลัวป๋าจะได้ที่ 3 กลับบ้าน จึงมีการตั้งกระทู้ให้เตรียมตัวเตรียมใจกันไว้ หวั่นไหวแต่ไม่ท้อถอยในการโหวต เพราะอย่างไรก็ตาม ป๋าได้มาอยู่จนถึงวันสุดท้ายก็พอใจแล้ว ได้ที่เท่าไหร่ก็ไม่เป็นไร เพราะสำหรับกองเชียร์วิบากกรรม ป๋าเป็นแก้วตาดวงใจอยู่แล้วค่ะ ซึ้งใจกับข้อความที่คุณ Keywest เขียนมาก ลองอ่านดูนะคะ อันสิ่งเลอค่า สูงค่าอันใด มิควรคู่เท่ากับ....การได้ชนะใจตัวเอง เวลาร้อยกว่าวัน แห่งความเสมอต้นเสมอปลาย มาถึงวันนี้มันได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่ามันแน่แค่ไหน? และได้ลบคำสบประมาทต่างๆนานา ท่ามกลางการโจมตี การดูถูก.... คำพูดให้ร้าย ต่างๆนานา จนถึงขั้นโขกสับ ท่ามกลางตำแหน่ง ชื่อเสียง ของรางวัลอันมากมายที่แสนจะยั่วยวนไม่ทำให้ป๋าเปลี่ยนไป ท่ามกลาง สิ่งยั่วยุมากมาย จำได้ว่า....เคยมีคนบอกว่าท้ายๆเกมส์จะมีอะไรดีดีให้เห็น ก็จริงได้เห็นอะไรดีดีในตัวป๋าเยอะจริงๆ ได้เห็นป๋าสวดมนต์อย่างสม่ำเสมอ ได้เห็นป๋ารดน้ำต้นไม้อย่างสม่ำเสมอ ได้เห็นป๋ามอบดอกไม้ให้กับคนรอบข้างอย่างสม่ำเสมอ และอื่นๆอีกมากมาย ใครจะไปคิดว่า จะได้เห็นอะไรดีดีอย่างนี้ ในตัวอิป๋า....เมื่อใกล้เกมส์จบ ขอบคุณฟ้าที่โปรดมอบโอกาสให้ป๋าพิสูจน์ตัวเอง ส่งสิ่งรุกสิ่งเร้ามามากมาย เหมือนรู้ว่าคนคนนี้กำลังถูกบดบัง ความดีที่มีในตัวกำลังถูกกลับ ความดีกลับกลายเป็นความเลว คนคนนี้กำลังถูกแคลือบแคลงระแวงสงสัยด้วยอุปาทานหมู่....เป็นคนที่ทำดีแต่ใจคิดชั่ว.... ฟ้าจึงบันดาลให้เค้าได้พิสูจน์ข้อสงสัยต่างๆ ที่เค้าไม่ได้ทำให้ใครผิดหวังเลย ในสิ่งที่เค้าเป็น..... บอกได้คำเดียวว่า วันนี้ ป๋าชนะตัวเองแล้ว..... แต่สุดท้ายต้องพ่ายแพ้ให้กับสิ่งสิ่งนึงที่เรามองไม่เห็นที่เรียกกันว่า "วิบากกรรม"   โดย: หยุ่ยยุ้ย 25 พฤศจิกายน 2549 21:16:31 น.

คืนนั้น พี่ตั้วเข้าบ้านบีบีมาล้วงลึกเปิดใจ 3 คนที่เหลือ ด้วยคำถามจากเพื่อนๆที่ออกไปแล้ว รายงานสดจากพี่ทากลูกหมู เก็บเนื้อหาได้ไม่แพ้คุณ Keywest เลยค่ะ คำถามจากบู บูถามป๋า การได้เป็น The Winner กะ การเป็นเพื่อนอะไรสำคัญกว่ากัน ป๋าบอกเปรียบเทียบไม่ได้ เพราะสำคัญทั้งคู่ ทั้งมิตรภาพที่ได้จากเพื่อน และการเป็น winner จากการได้ความรักจากคนทั้งประเทศก็สำคัญ ป๋าบอกว่าการให้ความสุขกับคนอื่นดีกว่าให้ความทุกข์ แม้จะมีใครคิดว่าไม่จริง ตั้วอธิบายเพิ่มเติมว่าบูอาจหมายถึง การเป็น the winner แล้วหักหลังเพื่อน ... ป๋าตอบว่าการโหวตบูแต่ละครั้ง ไม่ใช่การหักหลัง เพราะดูจากสถานการณ์ในแต่ละครั้ง บูถามต่อว่าทำไมป๋าถึงไม่จริงจังกะการสวดมนต์เหมือนเก่า พอติ๊กกะโอ๋มาแหย่ ก็เลิกสวดทันที เพราะจะเอาใจสองคนนั้นใช่มิ ...... ป๋าตอบ..ยังเห็นความสำคัญกับสวดมนต์อยู่ แต่รู้นิสัยว่าติ๊กขี้เล่น ยังไงก็แหย่ไม่เลิก เลยต้องพักไว้ก่อน ... ป๋าตอบได้ดีนะคะกับคำถามแรงๆอย่างนี้ ฟังแล้วคลายความร้อนรุ่มได้ดีอ่ะค่ะ ... อุ้มถามทำไมป๋าติดหนึ่งในสามได้ และจะทำไงให้ชนะ ป๋าบอกมันฟลุ๊ค..................... และต้องทำดีต่อไป พี่ตั้วบอกว่าเห็นไรบางอย่างในตัวป๋า ความเฮฮาที่ว่าน่าจะติดในรอบลึกๆๆ .. คำถามนี้ ชิลด์ ชิลด์ .. เจฟถามป๋า............. เจฟ: ป๋าเป็นเกย์หรือเปล่า ป๋า: มันเป็นภารกิจที่บีบีสั่งให้ทุกคนหาวิธีการแก้ตัว ( แก้ข่าว -อย่างที่เราคิดเลย) ป๋าบอกมันน่าเบื่อเนอะ เพราะรู้อยู่แล้วว่าต้องมีพูดต่อนอกบ้าน และจะขอบอกเป็นครั้งสุดท้ายว่าไม่ใช่ .. คำถามยอดฮิต หึหึ .. โจ..(คำถาม.อิโจจะแรงขนาดไหน มีลุ้น)......... โจ..การกำจัดเพื่อนที่มีจุดเด่นมั่กๆออกจากบ้านคือการเล่นเกมของคุณใช่มิ ป๋า.. บอกไม่ได้ซับซ้อนขนาดนั้น ป๋าวัดจากความสนิทสนม ที่ได้ใช้ชีวิตด้วยกัน .. ป๋าตอบดีอีกแระ ..   โดย: หยุ่ยยุ้ย 25 พฤศจิกายน 2549 21:45:37 น.

คำถามจากนก..... นก..มีข่าวว่าป๋าเป็นเกย์ ทำไมป๋าก็อ่อนแอกับข่าวนี้ ออกจากบ้านป๋าจะแก้ตัว ปรับตัวยังไง หรือจะปล่อยให้นักข่าวตามก้นไปเรื่อยๆ ป๋า..ที่เห็นว่าเครียด และอ่อนแอ อาจเป็นตอนช่วงออกไปเลือกตั้งและเจอท่าทีของประชาชน แต่อย่างที่บอกไป ขอให้ดูพฤติกรรมกันต่อไปตอนออกจากบ้านดีก่า......... ไม่ทันวุ้ย .. ไม่รู้ว่าป่านนี้ คุณหมอจะเชื่อหรือยังนะคะ .. คำถามปุ๋ย.... ปุ๋ย..ป๋ารู้สึกยังไงและหวังอะไรกะการได้เป็นหนึ่งในสาม ออกไปแล้วอยากได้ไรอีก ป๋า..Very happy ที่รอดมาได้ ทุกคนตรงนี้ต่างก็หวังจะเป็นวินเนอร์กันทั้งนั้น แต่ถ้าไม่ได้ ก็ไม่วิตก ไม่ยื้อ และถ้าได้เป็นมันก็คงจะดี คาดหวังอยากเข้าสู่วงการบันเทิง เล่นเป็นคนใช้ก็ได้ อยากทำงานที่ตัวรัก อยากให้พ่อแม่รู้ว่าสิ่งที่ผมทำและชอบไม่ไร้สาระ .. ป๋าชัดเจนกับตัวเองมาก .. คำถามจากเกด เกด..มองว่าสิ่งที่พี่ทำไม่จริงใจ ตลก ทำตัวให้ทุกคนรัก และเข้ากะเพื่อนๆได้ การจบโททางจิตวิทยาทำให้เป็นแบบนี้เปล่า ป๋า ..บอกว่าคนจะมองผมได้สองแง่ เวลาอยู่กะเพื่อนๆ และไม่ทำภารกิจจะโอเว่อร์ สนุกสนาน แต่เวลาทำงานจะจริงจัง ทำตัวให้น่าเชื่อถือ เพราะเรียนรู้มาอย่างนั้น แต่บางครั้งทำไมโง่ ก็ผมเป็นคนอย่างงั้นอ่ะ ผมเป็นตัวจริงมั๊ย ..ติ๊กเสริมว่าบางครั้งป๋าก็ดูแปลกๆ ป๋าบอกเปลี่ยนไปตามสภาพอารมณ์ ตั้วถามป๋าอยากเป็นที่รักของผู้คนเปล่า ป๋าบอกทำนองนั้น ตั้วบอกถ้าใช่ ตัวนั้นจะผลักกันให้เราทำตัวเป็นที่รักของใครๆ ให้เค้ามีความสุข แต่ในบางวันที่เราหมดแรงและนิ่งไป ก็ไม่ได้หมายความว่าเราเปลี่ยนไป มันเป็นเรื่องปกติ มันไม่ผิด ( พี่ตั้วช่วยอธิบาย) ป๋าบอกว่าอยู่ในบ้านนี้ไว้ใจและสนิทกะหวานที่สุด กะคนอื่นต้องใช้ความอดทนและมีสติ ตัวตนของผม ไม่ได้สนุกได้ตลอดเวลา (อิป๋ายอมรับอย่างที่พี่ตั้วบอกก็ใช่เลย) .. ป๋าน่ะ มีความเป็นตัวของตัวเองสูงมากเลย ขอโบกกกก .. คำถามจากบีดี บีดี ..หากป๋าไม่ได้เป็น the winner จะทำอย่างไร ป๋า ..บอกจะแสดงความยินดีกะผู้ชนะ อาจจะเสียดาย แต่ก็ต้องทำใจ .. ก้อแหม จะให้ป๋าทำอย่างไรได้เล่า .. คำถามจากออย ออย..ป๋าชอบทำตัวตลก แต่ออยไม่แน่ใจว่าป๋าเป็นงั้นจริงเปล่า ป๋า..บอกว่าเป็นตัวตนจริงๆ เวลาอยู่ข้างนอก จะเป็นตัวตลกในกลุ่มเพื่อน อันนี้ก็แล้วแต่มุมมอง ผมเชื่อว่าหากทำให้เพื่อนหัวเราะได้ ก็ไม่ต้องการไรมากไปกว่านี้ .. เชื่อเหอะว่าป๋าตลกจริง .. คำถามจากโอ๊ต โอ๊ด...ป๋าชอบบอกว่าบ้านจน จนจริงเหรอ ดูจากข้าวของที่ใช้มันไม่จน ป๋า เคยจน แต่ไม่อยากใช้คำว่าจน ตอนนี้ถือว่าพอมีพอกิน ที่บ้านมีลูกแปดคน พี่ๆก็แยกย้ายไปมีภาระครอบครัว พ่อแม่ยังทำนา แต่ก็มีบ้าน ถึงแม้จะไม่มีรถมีบ้านสวยๆ ที่ไม่อยากใช้คำว่าจน เพราะจนนั้นหมายถึงจนปัญญา แต่ผมช่วยเหลือตัวเอง จนเรียนจบมาได้ โอ๊ดถามต่อ.. จบปอโท ทำไมชอบทำตัวโง่ ผมจบปริญญาโทมาได้ เพราะตั้งใจเรียน ตั้งใจศึกษา โดยนิสัยส่วนตัว บางครั้งก็ซื่อจนน่าหมั่นไส้ .. โง่กะซื่อไม่เหมือนกันนะคะ แต่ป๋าน่ะ ชอบทำตัวเหมือนไม่ทันเค้ามากกว่า แต่ความจริงมิใช่ คนเราไม่จำเป็นต้องแสดงว่ารู้ทันคนอื่นไปเสียหมดนี่นา .. คำถามนุ้ย......ป๋าชอบนุ้ยจริงๆ หรือว่าแกล้งไปตามเกม (พี่ตั้วให้เวลาป๋าสวดชินบัญชรก่อนตอบ ..กร๊าก.........) ป๋า...ทวนคำถามนุ้ยและตอบว่าถูกชะตา ป๋าอธิบายเพิ่มเติม หากสังเกตจะเห็นว่าผมชอบเข้าหานุ้ยเอง จนเค้าเดินหนี พี่ตั้วเสริม 5555 .. คำถามนี้ ป๋ายิ้มสดชื่นเลยนะ .. คำถามหวาน..(คนที่ทากพูรอคอย คำถามซับซ้อนมาก ให้ตายเถอะราหู) หวาน..ตลอดเวลาที่อยู่ในบ้าน หวานสนิทกับป๋า และพูดคุยกับป๋า มาตลอด ป๋าจะบอกว่าการที่อยู่ในบ้านหลังนี้ไม่มีอะไรมา กดดันได้เลย แต่ตอนนี้ผ่านมาจนถึงขนาดนี้แล้ว เหมือนมี เส้นบางๆ มาขวางกั้นการก้าวข้ามของป๋า เส้นด้ายนี้ ป๋าคิดว่ามันเป็นปัญหาหรือสร้างความกดดันให้กับป๋ารึเปล่า และป๋าจะก้าวข้ามมันยังไง พี่ตั้วถามย้ำ เข้าใจคำถามมั้ย.........5555 ป๋า ..ป๋าบอกเข้าใจคำถามของหวาน ป๋าบอกคำพูดของเพื่อนๆที่พูดไม่ดีเกี่ยวกะป๋า คือเส้นบางๆที่หวานหมายถึง ป๋ามองว่าไม่ใช่อุปสรรค มองว่าเป็นการฝึกตัวเอง ที่ไม่โต้แย้ง ตอบโต้ ถือเป็นการเอาชนะใจตัวเอง .. เก่งอ่ะป๋า เข้าใจคำถามที่แสนยาก และตอบได้ดีอีกตะหาก ..   โดย: หยุ่ยยุ้ย 25 พฤศจิกายน 2549 22:17:42 น.

จำได้ว่าป่ารับการตั้งคำถามจากเพื่อนๆด้วยทีท่าสบายๆ ใจเย็น ไม่ร้อนรนแก้ข้อต่าง เป็นบุคลิกของป๋าที่เห็นประจำ หรือว่าโดยเนื้อแท้ป๋าเหมาะแก่การเป็นนักจิตวิทยาตามที่เรียนมา..   โดย: ทากลูกหมู 26 พฤศจิกายน 2549 6:49:01 น.

ช่วงนี้ป๋าทำไรมั่ง นอกจากไปฟิตเน็สทุกวัน ว่างๆ ไปดูทุ่งทานตะวันรับดวงตะวันแห่งชีวิตกันมั้ยป๋า   โดย: ทากลูกหมู 26 พฤศจิกายน 2549 6:58:04 น.

คห.6 พี่ทากพูดน่าคิดนะคะ เพราะบุคลิกของป๋าดูภายนอก เรื่อยๆเย็นๆ พูดจาน่าฟัง คนที่คุยด้วยมีความรู้สึกสบายใจ คห.7 เอารูปมากระตุ้นความอยากอย่างนี้ ถ้าป๋าไม่ไป เราไปกันสองคนดีมั๊ยพี่   โดย: หยุ่ยยุ้ย 26 พฤศจิกายน 2549 8:51:02 น.

มาอ่านต่อกันดีกว่าค่ะ ลังเลใจอยู่นานเหมือนกันว่าจะเอามาลงดีมั๊ย แต่เพราะเป็นคนที่ชอบมุมมองและการพูดจาของป๋า ก็เลยขอตัดตอนที่พี่ตั้วคุยก่อนถามคำถามจากเพื่อนๆมาเก็บไว้ที่นี่ด้วย คุณ Keywest ถอดความตามเคยนะคะ พี่ตั้ว : ก่อนเข้ามาในบ้านเป็นนายแบบ แบบไหน? ป๋า : แบบเล็กๆน้อยๆครับ เพิ่งลาออกจากครู วันที่ 29 พ.ย. แล้วมาเข้าบ้านประมาณเดือนกุมภาฯ พี่ตั้ว : ตอนลาออกยังไม่รู้ว่าจะเข้ามา ป๋า : ยังไม่รู้ครับ ตัดสินใจลาออกมาก่อนครับ พี่ตั้ว : พ่อพิมพ์ของชาติไม่เอาละ ป๋า : เป็นมานานแล้วครับ คือรักครับ แต่มันเป็นความฝันตั้งแต่เด็กๆน่ะครับ ป๋า : จริงๆแล้วมันอยากจะเริ่มตั้งนาน แต่ไม่มีโอกาส ป๋า : จุดพลิกผันมันเป็น ม. 3 แล้วต้องไปเรียนที่ กศน. ทำสปอร์ตคลับ อยู่พักนึง สมัครเป็นพนักงานเสิร์ฟ ไปๆมาๆไปล้างจาน ป๋า : ได้ทุน ซึ่งพอเรียนจบแล้วต้องบรรจุเป็นครู พี่ตั้ว : สอบชิงทุนไม่ใช่เพราะอยากเป็นครู ป๋า : ด้วยอายุ 16 ที่บ้านรู้จักแต่วิทยาลัยครู ป๋า : ในตอนนั้นไม่มีความรู้ถึงขนาดนั้น พี่ตั้ว : แต่ก็ยอมรับว่าไม่ได้มีเป้าหมายจะเป็นครู พี่ตั้ว : ได้ทุนตอนนั้น ดีใจมั๊ย ป๋า : ดีใจมาก ฝันตอนนั้น ฝันเป็นนักศึกษา เคยดูหนังแล้วมีนักศึกษานั่งคุยกันตรงโต๊ะหินอ่อน ผมก็ฝัน.... พี่ตั้ว : อุบลมันกันดาร ขนาดนั้น ป๋า : ป. 5 ได้ใส่รองเท้าแตะ ป.5 ไม่มี พี่ตั้ว : หมู่บ้านอะไร ป๋า : หมู่บ้านหนองเทา จังหวัด อุบล ป๋า : ตอนนั้นเราไม่มีความแตกต่าง เราไม่เคยคิดว่าเราจน พี่ตั้ว : ดันไปดูทีวี ตอนนี้ก็เลยทะเยอทะยาน อยาก.... ป๋า : ครับ พี่ตั้วถามว่าชอบเป็นครูเหรอ ป๋า : เป็นครูตอนอายุ 20 ปี ห่างกับเด็ก 5 ปี เด็กก็แซวครู ครูก็อาย แล้วด้วยวัยตอนนั้นเราก็อยากจะสนุกสนาน พี่ตั้ว : เด็กรักมั๊ย ป๋า : รักครับเพราะผมตีเด็กไม่เป็น ด่าเด็กไม่เป็น ป๋า : แต่ก็แปลกอยู่อย่างนึงในช่วงปีแรกในช่วงที่เราเป็นเด็กไม่มีใครเชื่อฟัง แต่ปีที่สองเชื่อฟังมากเวลาเราสอนในห้องเรียนมาก พี่ตั้ว : ไม่ตีนักเรียนเลย ป๋า : ตอน ป.2 ถูกครูหยิก จำได้แม่นเลยครับ การลงโทษมันไม่ดี พี่ตั้ว : แสดงว่าคุณมีความร่าเริงที่เด็กชอบ? ป๋า : ก็ไม่รู้เหมือนกันส่วนมากจะทำเป็นเพื่อนกัน พี่ตั้ว : เพื่อนเยอะมั๊ย ป๋า : ถ้าเพื่อนที่เวลาเราไม่สบาย มีน้อยที่จะมาดูแลเทคแคร์ พี่ตั้ว : แต่เพื่อนเที่ยวเยอะ แสดงว่าชอบเลี้ยงเพื่อนสิ พี่ตั้ว : เพราะอะไรคุณเลี้ยงเปย์เพื่อน ป๋า : ไม่ครับเราหารกันตลอดครับ พี่ตั้ว : ถามเรื่องการเรียนจิตวิทยาเป็นยังไง ป๋า : ศึกษาพฤติกรรมมนุษย์ จะทำการศึกษายังไงให้มีพัฒนาในเรื่องพฤติกรรม แล้วก็ให้การปรึกษา ฝึกงานให้การปรึกษาอยู่พักนึง พี่ตั้ว : ทำไมเวลาเราเห็นในบ้าน ทำไมอยู่ในบ้าน ถึงเป็นอีกแบบ เช่น ทะฮี...มีมาใส่เขาควาย ติ๊ก : หนูเป็นมอบตำแหน่ง ป๋า : ภาษาก็ไม่ดีครับ แต่ก่อน... พี่ตั้ว : คุยกับแอนทอน ป๋า : ก็คุยไปตรงๆ พี่ตั้ว : แล้วที่เรียนจิตวิทยา แล้วรู้เรื่องเพื่อนมั๊ย ป๋า : รู้หมดมั๊ย? ก็พยายามเก็บเกี่ยวนิสัยเพื่อน ก็ต้องปรับตัว ทำความรู้จักกัน ไม่เฉพาะผม ทุกคนก็คงเหมือนกัน พี่ตั้ว : แสดงว่าเรียนจิตวิทยาแสดงว่าชอบรู้เรื่องชาวบ้าน ป๋า อธิบายเรื่องนักจิตวิทยา ป๋า : คนจะเข้าใจผิดระหว่างนักจิตวิทยากับจิตแพทย์ แต่ที่เรียนคือนักจิตวิทยาการศึกษาใช้ความรู้เกี่ยวกับการศึกษา พี่ตั้ว : ก็เกี่ยวเนื่องกับการศึกษาเหมือนกัน ป๋า : ครับ เกี่ยวกับสาขาที่เรียน พี่ตั้ว : งั้นคุณนี่แหละเป็นตัวเก็งในเกมส์นี้เลย เกี่ยวมั๊ย? ที่คุณเรียนจิตวิทยา ป๋า : จริงๆแล้วในความเป็นคนบ้านนอก ผมปรับตัวเข้ากับคนง่าย บอกจริงๆในการเสนอชื่อทุกครั้ง ผมคิดว่าผมโดนทุกครั้งแต่หวุดหวิด ป๋า : จิตวิทยา ก็คือการศึกษาพฤติกรรมมนุษย์ให้เข้าใจ พี่ตั้ว : อ๋อ คือเค้าวิเคราะห์ตัวเราได้ ได้เปรียบ ป๋า : ไม่จริง มันไม่ใช้แค่สังเกต คือมันต้องใช้แบบทดสอบ ผมเป็นคนคนนึงที่สนใจจิตวิทยา (พูดยังไม่จบ แต่โดนแทรก พอโดนแทรกก็ไม่ได้เล่าแล้ว) พี่ตั้ว : เข้ามาตอนแรกมองกันแล้วรู้สึกยังไง โอ้ : กลัวคนอืนจะกลัวเรา พี่ตั้ว : ไม่ต้องกลัว กลัวอยู่แล้ว ติ๊ก : หนูเคยเห็นอยู่แล้ว โอ้ : เคยเห็นในทีวี ติ๊ก : นี่หนูก็เคยเห็น (หมายถึงป๋า) พี่ตั้ว : นี่นายแบบ ใครๆก็เห็น ป๋า : ไม่ครับมีผลงานนิดเดียว ป๋า : ก็ไม่รู้ผลงานเป็นยังไง ติ๊ก : หนูหมั่นไส้ป๋า ชอบขัด มีเบรค แบบหนูเข้าไม่ถึง พี่ตั้ว : ช่วงแรกๆ? ติ๊ก : ช่วงวิดน้ำยังคุยกันอยู่ ช่วงกลางๆ พี่ตั้ว : อ๋อ เราไปสนิทกับคนอื่นหนิ ป๋า : ผมกว่ามันคนเยอะน่ะครับ พี่ตั้ว : ช่วงแรกๆสนิทกับใคร ป๋า : สนิทกับเพื่อนทุกๆคน บรา บรา บรา พี่ตั้ว : นุ้ย? ป๋า : มีนุ้ยมาช่วยเค้าทำกับข้าว ป๋า : แล้วก็มีหวานที่เดินตามกันต้อยๆ พี่ตั้ว : มีนินทากันมั๊ย? ติ๊ก : อาจจะมีบางเวลาที่มีคนในบ้านเปลี่ยนไป ไม่ใช่การนินทา ป๋า : วิจารณ์ วิเคราะห์กันครับ   โดย: หยุ่ยยุ้ย 26 พฤศจิกายน 2549 15:35:32 น.

พี่ตั้ว : คิดยังกับเพื่อนๆในบ้าน อย่างนี้ดี อย่างนี้คือไม่ดี รึปะ โอ้ : อยู่ที่การให้อภัย โอ้ : เหมือนโตๆกันแล้วไม่ต้องให้เตือนกันแล้ว ป๋า : ผมว่ามัน ถ้าอยู่ข้างนอก ไม่ได้เจอกับคนหลายๆประเภท แต่เข้ามาในนี้ก็มีคนที่เจอหลายๆประเภท ที่มันได้ฝึกตัวเอง ป๋า : การที่เราอดทนที่เราไม่โต้เถียง ไม่โต้แย้ง ถ้าผมไปเจอข้างนอก ตอนนี้ผมมีภูมิมีเกาะแล้วใครจะว่าไงก็ช่างเค้า อดทนดีกว่า พี่ตั้ว : เตรียมตัวยังไง ป๋า : เคยดูครั้งเดียวที่เค้าก่อกองทรายมาก่อนแค่นั้น ป๋า : มีเพื่อนแนะนำว่าต้องเป็นคนดีอย่างนี้อย่างนั้น ป๋า : เพื่อนที่เห็นโจ บอกให้ทำตัวสนิท พี่ตั้ว : งั้นออกไปก็เลิกคบกับเพื่อนคนนั้นเลยสิ ป๋า : พูดเล่นๆแกมจริงๆ แต่เอามาใส่ใจมั๊ย? คงไม่เอามาใส่ใจ พี่ตั้ว : เอาเสื้อผ้ามากี่ชุด ป๋า : เยอะ แต่กางเกงยีนตัวเดียว ป๋า : เสื้อเยอะ แต่ถ้าเป็นกางเกงขาสั้นเยอะ จริงๆ ที่ตั้งใจว่าจะใส่กางเกงในให้ได้ แต่ก็ทำไม่ได้ 5555.... พี่ตั้ว : แล้วมีปัญหามั๊ย? ป๋า : ก็ไม่รู้อะครับ พี่ตั้ว : ไม่ใช่เรื่องเสื้อผ้า พี่ตั้ว : เตรียมใจยังไง ป๋า : ไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับเกมส์บิ๊กบราเธอร์ เพื่อนถามว่าเคยว่าเคยเข้าค่ายลูกเสือมั๊ย เคย ชอบ ก็คิดว่าต้องอยู่ได้ครับ คือ คิดว่ามันจะต้องใช้ความอดทน พี่ตั้ว : สวดมนต์มากี่ปีแล้ว ป๋า : ปีนิดๆ แต่ว่ายังจำไม่ได้ ป๋า : เตรียมตัวสอบปริญญาโท อ่าน 1 เล่ม 1 ปี พี่ตั้ว : เป็นคนละเอียดละออ ป๋า : พยายามครับ แต่จริงๆ เพื่อนๆก็รู้ว่าเป็นคนไม่ละเอียด เลยต้องพยายามที่จะละเอียด พี่ตั้ว : พี่ว่าจริงๆเราอาจจะจำได้ แต่เราไม่มั่นใจ ป๋า : ครับ คือบางทีมันจำได้ แต่พอคิดว่าจำได้รึเปล่า มันจะลืมทันทีเลยครับ พูดถึงเรื่องเป็นเพื่อนกันมาโหวตกัน ป๋า : ผมยอมรับในกติกาในเกมส์ แต่ในมิตรภาพความเป็นเพื่อนเราอย่าเกมส์เข้ามาใส่ใจตรงนั้น ถามเรื่องเป็นของตัวเอง ป๋า : เพื่อนแนะนำตลอดว่าอย่าเป็นตัวเอง เพราะเพื่อนจะรู้ว่าเปิ่นขนาดนี้ พี่ตั้วแซว แต่เห็นบ้านนอกตลอด ป๋า : แต่ก็ทำไม่ได้ครับ พี่ตั้ว .....ที่เข้ามาก็เพื่อเปิดทาง ป๋า : คิดว่าการเข้าบ้านนี้เป็นทางตรง ทางลัดที่สุด พี่ตั้ว : ถ้าไม่เข้ามาในบ้านนี้จะทำยังไง ป๋า : ก็คงต้องของานไปเรื่อยๆ ว่ามีงานมั๊ย? พี่ตั้ว : ในห้องเปิดใจคุณคิดยังไง พี่ตั้ว : คนที่คุณเสนอชื่อเค้า แสดงว่าเป็นคนที่คุณอยากให้เค้าออกจากบ้านมากกว่าคนที่คุณไม่เสนอชื่อ การเล่นเกมส์มันไม่ผิดตรงไหน? ชีวิตมันต้องมีการคิด ถ้าในสังคมประเทศ เป็นขี้ข้า พี่ตั้ว : แสดงว่าภาวะของแต่ละอาทิตย์มีผลในห้องเปิดใจ อาทิตย์ทะเลาะกับใคร บรา บรา บรา คนดูไม่เชื่อว่าเราคิดอย่างนี้ด้วยเหตุผล เวลาโหวต เพราะไม่เห็นภารกิจ ที่พวกเราทุ่มเทเลย หลายๆคนเวลาเสนอชื่อถูกมองว่าเล่นเกมส์ เพราะเวลาทำภารกิจไม่จริงจัง ป๋า : ตอนแรกถ้าคนทางบ้านดู เค้าจะสังเกตผมเลือกแบบจับฉ่ายมาก เพราะไม่รู้ว่าคนนี้เป็นยังไง แล้วเหตุผลที่ให้ไปเราก็พูดออกไป ก็เหตุผลสุนัขน่ะครับ พี่ตั้ว : ช่วงแรกๆใช่มั๊ย? ป๋า : ใช่ครับ หลังๆเป็นเรื่องของความสนิท ถ้าสนิทแล้วเชื่อใจก็เอาไว้เค้าไว้อยู่กับเรา พูดเรื่องที่มีการเสนอชื่อกัน ป๋า : (พูดเรื่องเสนอชื่อติ๊ก) คุยกันมันก็รู้เรื่อง ช่วงตรงกลางๆก็เสนอชื่อเค้าอีก จนถึง 4 คนสุดท้าย ป๋า : บางทีมันแว๊บเข้ามาจุดเล็กๆ พี่ตั้วถามเรื่องล๊อบบี้ ว่าคิดยังไงที่บูถูกเสนอชื่อจากเรื่องนี้ ป๋า : อยากที่จะดูเทปเหมือนกันว่าเราพูดอะไรไปตอนไหน ป๋า : วันนั้นที่รู้ว่าเกิดการล๊อบบี้มาเสียใจมาก ถ้าบูโดนทำไมมันน่าจะเป็นเราอีกคนนึง เพราะคำพูดที่หลุดปากไป ยังไงก็เราไม่ได้ตั้งใจที่จะล๊อบบี้ใคร พี่ตั้ว : ทำไงที่จะให้คนเลือกคุณ คิดว่าทำไงจะเล่นดนตรีให้เก่ง ทำยังไงไม่ให้เสียหน้า พี่ตั้ว : ถ้าใครอีกสองคนที่ไม่ได้เป็นเดอะวินเนอร์ จะไม่ได้อะไรเลย โอ้ : รู้สึกอิ่มแล้วครับ รู้ได้อะไรเยอะกว่า ที่เดอะวินเนอร์จะได้รับ โอ้ว่าโอ้ได้ประสบการณ์มาก เยอะมากๆ พี่ตั้ว : คนเราต้องคิดให้เยอะแต่ไม่ต้องพูดทุกอย่างที่คิด พี่ตั้ว : บรา บรา บรา โอ้ : ก่อนเข้าบ้านเคยคิดว่าเรารับได้หรือรับไม่ได้บ้างมั๊ย? พี่ตั้ว : บรา บรา บรา ป๋า : มีช่วงที่คิดบ้าง กลัวกระแสเราจะเป็นยังไง ภาพของเราคงเป็นที่หลอกล่อให้บูพูดเนอะ ถ้าเกิดมาถึงตรงนี้ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าใจของเรา พี่ตั้ว : ถามเรื่องที่หมอนกล้อเรื่องเกย์ โกรธมั๊ย? ป๋า : โกรธมั๊ย ผมว่ามันมีความรู้สึกเหมือนกันครับ ป๋า : โอ้โห นกไม่ได้พูดครั้งเดียว พูดซะเป็นเดือนระยะยาวนาน แรกๆก็รู้สึกเหมือนกัน หลังๆก็เฉยๆไปแล้วครับ   โดย: หยุ่ยยุ้ย 26 พฤศจิกายน 2549 15:51:35 น.

คืนนั้น ฟังการสัมภาษณ์เจาะลึกของพี่ตั้วกับป๋าแล้วอิ่มเอมใจอย่างมาก พี่ตั้วซักไซ้ไล่เรียงถามในสิ่งคนอยากรู้ ในสิ่งที่คนคาใจ แต่อย่างที่พี่ทากบอก คือ ป๋าตอบอย่างสบายๆ ไม่เครียด ไม่แก้ตัว เน้นย้ำให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ ก็แหม ใครจะมาตอบบ่อยๆละว่า ไม่ได้เป็นครับ ไม่ใช่ครับ ไม่เคยคิดอย่างนั้นครับ เพราะฉะนั้น ใครที่ยังค้างคาใจเรื่องใด ก็ปล่อยเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ดีกว่า ดีที่สุด   โดย: หยุ่ยยุ้ย 26 พฤศจิกายน 2549 16:06:16 น.

รุ่งเช้า ป๋าอาบน้ำอย่างสดชื่นแล้วก็มานั่งซ้อมตีฆ้องวง ด้วยเสื้อผ้าสีดำ สงสัยจะชุดเดิม   โดย: หยุ่ยยุ้ย 26 พฤศจิกายน 2549 16:17:02 น.

พอสายหน่อย ป๋าก็ยกชามข้าวออกมานั่งกินที่ศาลาคนเดียว ดูแล้วเหงา พาลจะพาให้คนดูน้ำตาเล็ด ด้วยความเวทนาสงสาร ยิ่งมาเจอพี่ทากชมพูตั้งกระทู้ในวันรุ่งขึ้นหลังจากที่พี่ตั้วสัมภาษณ์แล้ว ขอความเป็นธรรมให้บอมเบย์ ...เหยื่อที่น่าสงสารจากโรคอุปาทานหมู่ จะไม่ขอพูดถึงต้นตอหรือที่มาของโรคนี้ละนะ เชื่อว่าคงรู้ๆกันอยู่............... แต่ในเมื่อมันระบาดขึ้นแล้ว ชั้นก็อยากจะให้ช่วยกันรักษาให้โรคนี้มันหยุดลุกลามซะทีเถิด ก่อนที่จุดจบของคนดีๆอย่างอิป๋า จะเป็นเหมือนไอ้ฟัก ในคำพิพากษา ...เรื่องเดิมๆที่ตอกย้ำชัดเจนจากที่พี่ตั้วเข้าบ้านเมื่อคืน นั่นคือ คนหมู่มาก รวมถึงเพื่อนสมาชิกในบ้านต่างก็ ระแวงในอิป๋าว่ามันเป็นคนแบบนั้น(ก็คือคนดี ที่ไม่มีพิษภัยกะใคร)จริงหรือไม่? ทั้งๆที่..ร้อยกว่าวันเข้าไปแล้ว อิป๋าก็ยังไม่โชว์ความเลวทรามตรงไหนให้ได้เห็นเลย แต่ก็ยังสงสัยกันจนแทบจะเค้นคออิป๋า "เอาออกมาให้ได้นะตัวตนที่แย่ๆของแกที่แกซ่อนอยู่น่ะ เอาออกมาเดี๋ยวนี้ " น่าแปลกใจ... ทำไมสังคมไทยระแวงคนที่ยังไม่ได้ก่อเรื่องเลวร้าย? ไปขุดประวัติมันมา มันก็ไม่มีอะไรเสียหาย เป็นครูบ้านนอก มีเกียรติมีศรีด้วยซ้ำ อยู่ในบ้าน มันก็ทำตัวน่ารัก ทำไม...ใครๆถึงไม่เชื่อว่าคนแบบนี้จะมีอยู่จริงบ้าง? ถ้าคนในสังคมมองคนที่พยายามอยู่ร่วมกับคนอื่นด้วยสันติสุข เป็นคนที่ไม่น่าไว้ใจ สังคมนี้ยังจะเหลืออะไรให้เราได้พึ่งพา.... เอาละนะ ติ๊งต่าง..ว่าอิป๋าเสแสร้งเป็นคนดีในเกมนี้ แล้วมันจะแปลกอะไร ถ้าเราสนับสนุนการเล่นเกมแบบโชว์ความดี แทนที่จะเล่นเกมแบบโชว์ความเสื่อมทรามทั้งวาจา ทั้งกริยามารยาท แล้วบอกว่านี่คือตัวฉัน ตอนนี้ขอความเป็นธรรมให้อิป๋าผู้น่าสงสารหน่อยได้ไหม มันตกเป็นเหยื่อของโรคอุปาทานหมู่ที่คิดเองเออเองแบบหาหลักฐานไม่ได้มานานแล้ว ขอให้เมตตามันบ้างเถอะ ขอให้เชื่อมันก่อนว่า มันเป็นคนแบบนั้นจริงๆ และถ้าวันใด มันไม่ใช่อย่างที่คิด สันดานเลวๆมันผุดขึ้นมา วันนั้น...เราค่อยพิพากษาลงฑัณฑ์มันให้จมดิน..............   โดย: หยุ่ยยุ้ย 26 พฤศจิกายน 2549 16:36:11 น.

ในขณะที่ป๋ากำลังพักผ่อน นั่งร้องเพลงอยู่นั้น ป๋ารู้มั๊ยว่า ในกระทู้ของพี่ทากชมพู มีคนเข้ามาแสดงความเห็นและให้กำลังใจกันเยอะเลย ส่วนกองเชียร์เองนั้น ก็ออกมาวิเคราะห์ให้ความเห็นตามมุมมองส่วนตัว เช่น พี่ทากลูกหมู ดังนี้ พอดีอิป๋ามันเข้ามาเล่นเกมส์ที่เค้าคาดว่าคนเล่นต้อง "มีเขี้ยวเล็บ" พอตัว จริงๆ บุคลิกอิป๋าไม่ซับซ้อนหรอก หากมันอยู่ในสมาคมคนธรรมดาอย่างเราๆ แต่เผอิญมันอยู่ในเกมส์ที่คาดหวังว่าผู้เล่นต้องคม ร้ายลึก เชือดเฉือนกันด้วยไหวพริบ มันก็เลยเหมือนอยู่ผิดที่ไงไม่รู้ ( คนพรรค์นี้มันดูเหมือนสูญพันธ์ไปแล้ว แต่อิป่าดันเป็น) จริงๆอิป๋าอาจใช้ความซื่อ ความตั้งใจกระทำดี ความอดกลั้น เป็นอาวุธ แต่สำหรับคนรุ่นใหม่ ไฟแรงจัด อาวุธแบบนั้นมันน่าจะตกสมัยไปแล้ว แต่พอเห็นอานุภาพของมันที่คุ้มกันให้อิป๋าอยู่รอดได้ จึงเกิดความกังขา "มีจริงเหรอคนแบบนี้ แถมยังเจือกหน้าตาดี แต่อยากตะกายดาว " อิป๋าซับซ้อน หรือ ใสซื่อ? แต่ชั้นว่าคนอย่างอิป๋ามีอยู่จริง ไม่ต้องดูไกลเลย หลานสาวชั้นเอง ชอบร้องเล่นเต้นรำมาแต่เด็ก เป็นเชียร์ลีดเดอร์ของโรงเรียนของมหาลัยมาตลอด แต่มีไม่กี่คนที่รู้ว่าอิคนที่นำเชียร์เหยงๆ คึกยังกะกินยาบ้ามาสองเม็ดนั้นอ่ะจบนักธรรมเอก และที่สำคัญปีสุดท้ายเรียนด้วยตัวเอง สำหรับอิป๋าก็อย่างที่มันบอก ว่าให้เวลาที่ีเหลืออีกยาวไกลได้พิสูจน์ก็แล้วกันว่ามันเป็น "เพชรแท้"หรือ "พลอยอัดสี" หากเวลาร้อยกว่าวันมันสั้นไปที่จะเชื่อว่ามันเป็นคนดีจากข้างใน ก็ไม่ยากหรอก เดี๋ยวอิป่าออกมา มันต้องได้ทำงานในวงการบันเทิงแน่ๆ หากมันดีแตก คงโดนสื่อกระชวกไส้ออกมาตีแผ่ แต่ตัวชั้นเอง..บอกกงๆ ...ศรัทธาในสิ่งที่มันทำและเป็น และเชืื่อว่ามันดีจริง และมีคนแบบนี้จริงในสังคม และก็ไม่ผิดด้วยที่มันอยากจะทำดีเพื่อให้คนรอบข้างรักและมีความสุข เพราะชั้นก็รักมันเข้าไปเต็มเปาแล้วกับสิ่งที่มันทำ หากจะว่าสิ่งที่มันทำนั้นผิด ก็เป็นความผิดที่น่ารักที่สุดในโลก อย่างให้มีคนทำผิดแบบนี้เยอะๆ ขอมาอยู่ที่ทำงานชั้นมากหน่อยก็แล้วกัน ที่ทำงานชั้นคงรื่นรมย์ขึ้นเยอะ และคุณลานนา ผู้ที่พิมพ์ไทยไม่คล่อง เพราะใช้ภาษาอังกฤษเป็นหลักในการทำงาน แต่ก็สื่อความรู้สึกและมุมมองของตนเองเกี่ยวกะป๋าได้อย่างน่าชื่นชม ดีใจที่ได้เข้าร่วมเป็นหนึ่งในกองเชียร์วิบากกรรมค่ะ เราอาจจะไม่ได้เห็นป๋านานเท่าคนอื่น แต่ก็แน่ใจว่าแค่ระยะเวลาประมาณสองเดือน .. ป๋าก็ได้ใจเราไปเรียบร้อย จะใช่หรือไม่ใช่ตัวตนของป๋า .. เราก็ไม่อาจรู้ได้ แต่เมื่อให้ใจไปแล้วก็ยอมรับในสิ่งที่ป๋าเป็น แต่ก็เชื่อมั่นในตัวเองอยู่ว่าไม่เคยตาบอดเพราะรัก .. ฉะนั้น นั่งดูป๋ามาสองเดือนก็ได้เห็นป๋าหลายๆ ด้าน ได้เห็นป๋าพยายามที่จะทำดีกับคนรอบข้าง ก็เข้าใจเจตนาว่า .. อยากให้เพื่อนยอมรับ อยากให้เพื่อนๆ รัก .. หลายครั้งที่แอบรำคาญ ..ทำไมมันไม่รู้จักสวนกลับไปมั่งว้า.. นานไปก็เข้าใจ .. บางครั้งการโต้ตอบอาจจะไม่ใช่การแก้ไขปัญหา แต่อาจทำให้ปัญหายิ่งบานปลาย .. เอาวะ แกชนะใจตัวเองได้ระดับหนึ่งแล้วว่ะน้องชั้น ถ้าป๋าได้มาอ่านตรงนี้ ก็อยากจะบอกว่า ไม่ต้องกังวลอะไรมากกับสิ่งที่เพื่อนๆ กังขา ไม่ต้องพยายามอธิบายว่าตัวตนของป๋าที่แท้จริงเป็นอย่างไร ถ้าหากใครสงสัยหรือข้องใจอย่างไร ก็เชื้อเชิญให้เขาเหล่านั้นเข้ามาอยู่ในชีวิตป๋า ให้เรียนรู้วิถีชีวิตของป๋า และค่อยๆ เรียนรู้ตัวตนของป๋าไป หากมีบุญกุศลร่วมกัน ก็คงจะถูกจริต ถูกชะตากันเอง และสามารถยอมรับกันในตัวตนของกันและกัน .. หากมันไม่ใช่ มันก็คงจะไม่ใช่ .. จะฝืนใจกันไปทำไม ถามใจเรา ณ เวลานี้ เราเชื่อว่าป๋าเป็นคนดีพอสมควรคนหนึ่ง ป๋าได้คะแนนจากเราไปตรงที่ว่าอย่างน้อยที่สุด สิ่งที่ป๋าทำคือพยายามทำความดี ... เราเชื่อว่า เมื่อป๋าพยายามทำความดีอยู่ ป๋าก็ย่อมพยายามหลีกเลี่ยงความชั่วให้มากที่สุด .. สิ่งที่ป๋าทำ อาจไม่เข้าตาใครหลายๆ คน แต่เชื่อว่าได้ใจใครอีกหลายๆ คน อย่างน้อยก็ กองเชียร์วิบากกรรมที่อาจจะมีจำนวนคนไม่มากมายเป็นกองทัพ แต่มีพลังความรักที่มากล้น และเต็มใจที่จะสนับสนุนป๋าเสมอ ... ขอให้พยายามทำความดีต่อไปอย่าได้หยุดนะป๋า .. ขอถือโอกาสนี้บอกรักกองเชียร์วิบากกรรมด้วยนะ ขอบคุณทุกคนในสิ่งที่ดีๆ และกำลังใจที่มีหยิบยื่นให้กันและกันเสมอมา ... ขอบคุณในความเป็นกัลยาณมิตรนะคะ   โดย: หยุ่ยยุ้ย 26 พฤศจิกายน 2549 17:12:57 น.

อีกหนึ่งคามคิดเห็นที่ไม่พลาดไม่ได้เลยค่ะ จากคุณ Star_bucks สำหรับเรา การที่คนคนหนึ่งจะกระทำตนให้เป็นที่ยอมรับ และได้รับความรู้สึกดีดีจากคนรอบข้างส่วนใหญ่ได้ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย เพราะเราต้องรู้จักที่จะเอาใจเขามาใส่ใจเราตลอด เพื่อรักษามิตรภาพระหว่างกันให้ได้มากที่สุด ดังนั้นหากเราต้องฝืนกระทำในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวตนของเรา เพื่อเอาใจใครต่อใครนั้น มันยากมาก มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีใครฝืนทำเช่นนั้นมาได้เป็นเวลามากกว่า 100 วัน โดยที่ไม่หลุดพฤติกรรมที่ซ่อนเร้นเอาไว้ออกมาให้เห็น สำหรับป๋า เราเชื่อว่านั่นคือตัวตนที่แท้จริงของเค้า ตัวตนที่ทำให้เราและเหล่ากองเชียร์วิบากกรรมทั้งหลาย ภูมิใจนัก ภูมิใจหนา กับอิป๋าน้องรักของเราคนนี้ . ถึงเวลาแล้วที่เราจะแสดงความรักความปรารถนาดี ที่มีต่อป๋า เพราะนี่คือเวลา 15.30 น.แล้วจ้า จากคุณ : โหวตด่วนนนนน (Star_buck) - [ 17 พ.ค. 49 15:36:48 A:124.120.222.163 X: TicketID:118488 ] ตอนที่ 4 ออกจะยาวเกินไปเสียแล้ว แถมน้ำตาและความซาบซึ้งกระจาย ซับน้ำตาแล้ว ไปต่อตอนที่ 5 กันเถอะค่ะ   โดย: หยุ่ยยุ้ย 26 พฤศจิกายน 2549 17:22:43 น.

ขอบคุณมากนะครับที่ไปโหวตให้ในโครงการของ Tuneclub คะแนนเล็กๆน้อยๆจะเป็นกำลังใจอันยิ่งใหญ่ต่อไปครับ   โดย: PutterZ (ToppuT ) 30 พฤศจิกายน 2549 15:40:54 น.

ด้วยความยินดีค่ะ คุณ PutterZ แล้วจะเข้าไปฟังเพลงอีกนะคะ   โดย: หยุ่ยยุ้ย 30 พฤศจิกายน 2549 18:37:35 น.

อ่านบล็อกนี้เหมือนได้ดูเทปย้อนหลังเลยอ่ะ เก็บทั้งภาพและคำได้ละเอียดมาก นับถือยิ่งนัก   โดย: ทากลูกหมู 1 ธันวาคม 2549 20:01:06 น.

จะบอกทุกคนว่าอาทิตย์สุดท้ายเป็นอะไรที่มีความสุข ปลอดโปร่งและเศร้าสุด ๆ เพราะเป็น 7 วันสุดท้ายที่ต้องอยู่ที่บ้านบีบี แต่มีความสุขเพราะทุกคนไม่ได้พูดจาเข่นฆ่ากัน มีแต่มิตรภาพให้กันและกัน พูดแล้วก็คิดถึงเมื่อครั้งที่อยู่ในบ้านบีบี ขอบคุณแฟนคลับทุกคนนะครับ วันนี้ผมก็ยังจะทำตัวให้เสมอต้นเสมอปลายอย่างที่ทุกคนเห็น "จะเป็นคนดี แม้ไม่มีใครแลมอง" คิดถึงทุกคนครับ   โดย: บอมเบย์ IP: 125.25.202.58 24 กุมภาพันธ์ 2550 0:40:34 น.

"จะเป็นคนดี แม้ไม่มีใครแลมอง" สักวันหนึ่งต้องมีคนมองเห็นแน่นอน ถ้าป๋าไม่ท้อหรือเหนื่อยที่จะทำความดีเสียก่อน ขอให้อดทนนะคะ   โดย: เป็นกำลังใจให้เสมอ (หยุ่ยยุ้ย ) 12 มีนาคม 2550 21:49:59 น.

ตอนนี้กลับมาอ่านทุกอย่างอีกที ก็ยังจดจำได้เสมอครับ วันนี้ชีวิตเปลี่ยนไป ผมได้มาจับธุรกิจทำพรีเมี่ยม หรือธุรกิจที่ทำสินค้าประเภทของแจกจากทางห้างร้านบริษัทต่าง ๆ วันศุกร์ที่ 23 มีนาคมนี้ก็เป็นอันเปิดบริษัท โดยบริษัทของเราชื่อว่า บริษัท เจอาร์แอนด์ซี จำกัด รู้ไหมครับว่าเจอาร์มาจากคำว่าอะไร ทายดูนะครับ....อย่าลืมให้กำลังใจผมนะครับ....คิดถึงทุกคนเสมอ   โดย: บอมเบย์ IP: 125.25.163.243 19 มีนาคม 2550 21:33:37 น.

ว้าว เก๋มากค่ะป๋า .... เข้ามาอัพเดทข้อมูลให้แฟนๆได้รู้กันทั่วหน้าอย่างนี้ แจ่มแจ๋วมาก ขอให้ธุรกิจเริ่มต้นด้วยดี ดำเนินงานอย่างราบรื่น และประสบความสำเร็จอย่างที่ตั้งใจนะคะ ว่าแต่ เจอาร์ มาจากอะไรน้า คิดไม่ออกเลยจริงๆนะนี่ หุหุ   โดย: หยุ่ยยุ้ย 20 มีนาคม 2550 22:08:34 น.