|
คู่ต่อสู้ที่สูสีของโจรสลัดตะวันออก
" นายแน่มากนะโจรสลัดตะวันออกขี้เมาที่เอาชนะข้าได้ "
มังกรแห่งผลประโยชน์ยอมจำนนกับเรา
แต่เราไม่สนใจ ยกเหล้าเข้าปากอยู่บนหัวเรือไฮยีน่าต่อไปคนเดียว
" คนอื่นไม่เคยผ่านข้าไปได้ ไม่มีทาง
แม้แต่ลูกเรือเจ้าข้าก็กวาดซะเกลี้ยงเลยไม่เห็นเหรอ ฮ่า ฮ่า ฮ่า "
มังกรแห่งผลประโยชน์ยังทำท่าทางภูมิใจอยู่
" ใยเจ้าเฉยเมยอย่างนี้ แล้วเจ้าจะกินเหล้าไปอีกนานเท่าไหร่ "
มังกรแห่งผลประโยชน์ออกอาการหงุดหงิดที่เห็นเราเงียบไม่ตอบ
ที่คู่ต่อสู้ไม่ให้ความสำคัญ ทั้งที่ผลประโยชน์นั้น
เป็นสิ่งที่ทำให้คนพ่ายแพ้มานักต่อนักแล้ว
" มันแพ้นะสิถึงได้กินแต่เหล้า "
สิงโตแห่งโชคชะตาสองหัวพูดเสียงดัง
" เจ้าเป็นใคร "
" ข้าคือคนที่ทำให้ชีวิตมันเป็นแบบนี้งัย ฮ่า ฮ่า ฮ่า "
สิงโตแห่งโชคชะตาสองหัวคุยทับ
" ใช่ๆ แต่อย่าลืมข้าจระเข้แห่งการพลัดพรากด้วยสิ
ที่ทำให้โจรสลัดตะวันออกเมาหัวทิ่มอยู่ทุกวันนี้งัยล่ะ "
มังกรแห่งผลประโยชน์มองทั้งสองแล้ว
มองมาที่เราที่ยังคงเงียบอยู่
" ไม่ใช่หรอก มันหาคู่ต่อสู้ที่เหมาะสมไม่ได้ต่างหาก "
มังกรแห่งผลประโยชน์พูดพร้อมพยักหน้าเข้าใจ
" ข้านี่งัยสิงโตแห่งโชคชะตาสองหัว "
" ข้าคู่ปรับตลอดกาลจระเข้แห่งการพลัดพราก "
" ยังมีอีกสองนะ ที่จะลืมไม่ได้
แมงป่องแห่งความซ้ำซาก ตะขาบแห่งความทุกข์ทน ฮ่า ฮ่า ฮ่า "
" เหมาะสมและก็สูสีกันมาก ก่อนที่เจ้าโจรสะสลัดขี้เมาจะแพ้ไปในที่สุด "
มังกรแห่งผลประโยชน์มองส่ายหัวกับคำคุยของพวกมัน
" ใจคอจะไม่ทักกันเหรอ ฮ่า ฮ่า ฮ่า "
จระเข้แห่งการพลัดพรากทำหน้าละลื่นหัวเราะเยาะเย้ยเรา
" ข้าจะทำให้เจ้าไปอยู่ที่ดินแดนแห่งใหม่ ไกลออกไปอีก ฮ่า ฮ่า ฮ่า "
สิงโตแห่งโชคชะตาสองหัวพูดทำท่าสะใจ
" ใช่ๆ คนที่รักเจ้าก็ไกลเจ้าอีก พลัดพลากๆๆๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า "
จระเข้แห่งการพลัดพลากร่วมแจม
" และที่สำคัญ คนเดียว คนเดียวโดดๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า "
เราหยุดกินเหล้าแล้วหันมาพูดกับพวกมันทั้งหมด
" พวกแกเชื่อมั๊ยว่า เราเสียเวลากันไปเยอะแล้ว
กับการลองฝีมือ การลองใจกัน ไม่เห็นว่ามันจะมีดีอะไรขึ้นมาเลย
แพ้ชนะกันไปมา กับสิ่งเดิมๆ พวกเดิมๆ น่าเบื่อ " เราตอบ
" เจ้าหมายความว่ายังงัย " สิงโตแห่งโชคชะตาสองหัวทำหน้างงๆ
" ขนาดมีสองหัวเจ้ายังคิดได้แค่นี้เองเหรอ ฮ่า ฮ่า ฮ่า "
เราหัวเราะสะใจในคำพูดตัวเอง
" เรากับพวกเจ้าน่ะ ไปไหนก็เจอกัน เพราะพวกเจ้าน่ะอยู่ในตัวตนของเรา "
เราพูดเอามือตบอกไปด้วย
" ทำไม่เราไม่มาทำให้มันดีๆ แล้วมีคนเรียกชื่อเราไปนานเท่านานล่ะ
ใครชนะเป็นที่จดจำ เราชนะเจ้าเราก็ภูมิใจ เจ้าชนะเราเจ้าก็ภูมิใจ "
เราหันหลังให้พวกมัน แล้วมองไปที่ทะเลอันกว้างใหญ่
" ไม่ว่าเจ้าจะให้เราไปที่ไหน เจอใครและพลัดพรากไป
มันก็เป็นแค่ช่วงนึงของชีวิตเท่านั้น แล้วก็ผ่านไปโดยไม่ได้อะไร
ที่น่าประทับใจ หรือน่าจดจำ ไร้ชีวิตชีวา "
พวกมันทุกตัวเงียบฟังเราพูดต่อ
" เอางี้มั๊ย ไหนๆก็ต้องเจอกับพวกเจ้าไปตลอดแล้ว
เราขอให้เราเป็นคนที่เลือกคู่ต่อสู้เองได้มั๊ย "
" ยังงัย "
" ลิขิตใหม่สิ โชคชะตาน่ะ ช่วยลิขิตให้ใหม่สิ "
เรามองสิงโตแห่งโชคชะตาด้วยแววตามุ่งมั่น
" ฮ่า ฮ่า ฮ่า หมายความว่าแกไม่กล้าสู้กับพวกเราแล้วสิท่า "
สิงโตแห่งโชคชะตาสองหัวหัวเราะสะใจในชัยชนะครั้งนี้
" ฮ่า ฮ่า ฮ่า ใช่ๆ พลัดพรากซะต้องยอมแพ้เลยนะนี่ ใจออก ใจออก "
เรานิ่งเงียบก้มหน้ากินเหล้าต่อ นึกในใจ
ได้แค่นี้เองเหรอ เราสู้กับพวกแกมานาน
พวกแกมันได้แค่นี้เอง ไม่เห็นมันมีไรดีเลย
กินเหล้าให้ตายไปเลยยังดีกว่า
ถ้าชีวิตต้องเจอกับคู่ต่อสู้ที่ไร้สาระแบบนี้
" แกสองตัวดูไม่ออกเหรอว่าตะวันออกมันคิดอะไร "
มังกรแห่งผลประโยชน์ทำท่าสมเพสทั้งสองตัว
" แกหมายความว่ายังงัย เจ้ามังกือ "
สองตัวนั้นมองมังกรแห่งผลประโยชน์
" ไม่ใช่ว่าโจรสลัดตะวันออกไม่กล้าสู้ แต่เพราะไม่อยากสู้กับพวกแกต่างหาก"
" การเอาชนะคู่ต่อสู้ที่ไม่สมน้ำสมเนื้อมันไม่มีความหมาย "
มังกรแห่งผลประโยชน์พูดและคิดอะไรออกขึ้นมาในใจ
ที่โจรสลัดตะวันออกไม่แพ้ เพราะมันไม่มีผลประโยชน์มากพอเท่านั้นเอง
ถ้าโจรสลัดตะวันออกยิ่งใหญ่ขึ้น มังกรแห่งผลประโยชน์ก็ใหญ่ขึ้น
วันนั้นโจรสลัดตะวันออก จะต้องพ่ายแพ้แก่ผลประโยชน่แน่
" ก็เหมือนแกล่ะ ชนะตะวันออกขี้เมานี่จะภูมิใจอะไรใช่มั๊ย "
มังกรแห่งผลประโยชน์ไม่ปล่อยโอกาส
เพราะถ้าสำเร็จมันจะได้กลับมาเป็นคู่ต่อสู้เราอีกครั้ง
" ตอนนี้โจรสลัดตะวันออกกำลังตามหาคู่ต่อสู้ที่สูสีกันอยู่ "
" แล้วงัย "
" ตอนนี้อยู่ที่ว่าใครคือคู่ต่อสู้ที่อยู่ในสายตาของเจ้าโจรสลัดนั่น "
" แล้วงัยอีก"
" ก็จัดให้สิ ถ้าเจ้าโจรสลัดนั่นชนะคู่ต่อสู้ที่มันเลือกเองได้
มันก็จะเป็นโจรสลัดที่ยิ่งใหญ่ แล้ววันนั้น พวกเราก็มาเอาชนะมัน
พวกเราก็จะเก่งและยิ่งใหญ่น่าภูมิใจจะตายไป ฮ่า ฮ่า ฮ่า "
" ใช่ๆ เราจะพลัดพรากมันแบบที่มันต้องร้องยอมแพ้เลยล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า "
จระเข้แห่งการพลัดพรากถูมือไปมา ก่อนที่จะเอามือขึ้นไปลูบปาก
" ได้ ถ้าแกไม่ใช่ตะวันออกขี้เมา ข้าจะลิขิตให้
อยากรู้นักว่าถ้าเจ้าไม่ขี้เมาเจ้าจะเก่งได้ขนาดไหน ฮ่า ฮ่า ฮ่า "
สิงโตแห่งโชคชะตาสองหัวพูดหลังจากที่ตกลงกันทั้งหมดแล้ว
" ดี งั้นพวกแกจะรู้ว่าถ้าเราไม่ขี้เมา เราจะไปได้ไกลขนาดไหน
เราจะเอาชนะตะวันออกขี้เมาให้ได้ก่อน แล้วเราจะไปสู้กับคนๆนี้ "
เรายิ้มมุมปาก รู้สึกดีใจ ที่จะได้เจอคู่ต่อสู่ที่เหมาะสม
" ให้มันเก่งอย่างที่เจ้าพูดเถอะโจรสลัดขี้เมา "
" ผ่านชิวิตขี้เมาง่ายๆนี่ให้ได้ก่อนแล้วกัน "
ทั้งสามหัวเราะชอบใจทำท่าเยาะเย้ยเรากันเป็นที่สนุกสนาน
" งั้นถ้าเจ้าชนะเรื่องขี้เมาของเจ้าได้เมื่อไหร่ ข้าจะลิขิตให้ "
สิงโตแห่งโชคชะตาสองหัวเสียงดังชัดเจน
" คำไหนคำนั้น " เราตอบกลับชัดเจนไม่แพ้กัน
" ว่าแต่ว่าคนๆนั้นชื่ออะไร "
มันทั้งสามตัวรอฟังคำตอบจากเรา
" คนเดียวในโลกใบนี้ที่เราอยากสู้ด้วย "
ตะโกนเสียงดังไปที่สิงโตแห่งโชคชะตา
เ ล โ อ น า ร์ โ ด ด า วิ น ชี
*** " ถ้าเจ้าเป็นได้ดั่งที่เจ้าคิด ต่อไปเจ้าก็ต้องมาเจอข้า ฮ่า ฮ่า ฮ่า "
ยักษาแห่งการบ้าอำนาจ หัวเราะเสียงดังในความมืด
| Create Date : 04 สิงหาคม 2552 |
|
10 comments |
| Last Update : 3 กันยายน 2552 14:03:06 น. |
| Counter : 673 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
+----------------------+
โอ้! ว้าวววววว!
"จอมโจรขี้เมา เอ้ย! จอมโจรสลัดตะวันออก"
ออกมาท่องยุทธภพในบล๊อกแก๊งแล้ว
(หลังจากเป็นกบจำศีลอยู่นาน อะคึ่ ๆ)
เล่าเรื่องได้สนุก มีมุกเด็ด ๆ (แพรวพราว) มากขึ้น
สิงสาราสัตว์มาเป็นฝูง เอ้ย! มากันหลายตัวเชียวนะ
(เข้าใจเปรียบเปรย)
เพิ่งรู้จักเจ้าสองตัวนี้ มาใหม่ใช่ไหมคะ
อืม! "เจ้ายี่สิบเอ็ด" คู่หูคนเก่ง ไปฝึกมวยอยู่ค่ายไหนละ
ออกมาช่วย "โจรสลัดตะวันออก" เลิกเหล้าด้วยนะ อะคึ่ ๆ
ออกเดินทางไปหาคู่ต่อสู้แห่งใหม่.. เมื่อใด
พี่สาวฯ จะส่ง "กำลังใจ" ไปพร้อม "ความคิดถึง"
ความคิดถึงเดินทางถึงกันได้
ด้วย "โปสการ์ดตะวันออก"