สักวันคงเจอกันในคืนวันพระจันทร์สีส้ม
หลังจากที่กินยาที่คุณหมอให้แล้ว ก็นอนซมอยู่บนเตียงกอดยี่สิบเอ็ดตุ๊กตาหมีเพื่อนของตะวันออก ลุกไปไหนก็ไม่ไหว ไม่มีเรี่ยวแรง ไม่มีกระจิตกระใจด้วย ไม่มีอะไรทำ คุยกับตุ๊กตาหมีซะเลยเรา
" ยี่สิบเอ็ดเอ๋ย ได้ยินเสียงที่ข้าเอ่ยมั๊ย " จับหัวยี่สิบเอ็ดพยักหน้าตอบรับ " ข้ามีคำถามในใจ รับฟังได้มั๊ยบอกมา " ยี่สิบเอ็ดพยักหน้าอีกสองที่
ยี่สิบเอ็ดเอ๋ย กายของข้าบอบช้ำ ใจเจ้ากรรมกลับช้ำกว่า สิ่งที่ทำไม่มีคุณค่า เธอจากลาไม่เหลียวแล "
กอดยี่สิบเอ็ด มองผ่านหน้าต่างไปที่พระจันทร์สีส้มเต็มดวง ซึ่งเราเคยฝันไว้ว่าอยากอยู่กับคนรักในคืนที่มีพระจันทร์สีส้ม
" พระจันทร์สีส้มจ๋า มีข้าคนนี้ กับยี่สิบเอ็ดคนดี และท่านในคืนนี้ อยู่เป็นเพื่อนข้าทีโปรดเมตา " เรากับยี่สิบเอ็ดร้องขอพระจันทร์สีส้ม ที่ดูเหมือนมีเพียงแค่เราทั้งสามในโลกนี้ที่พูดจากัน
" ตะวันออกเอ๋ย เจ้าเคยฝันใช่มั๊ย คนรักของเจ้าอยู่ไหน มาไวๆ มาชมแสงจันทร์ " พระจันทร์สีส้มพูดไปยิ้มไป " พระจันทร์สีส้มจ๋า ท่านมาผิดเวลาแล้วล่ะ วันนี้ไม่มีเธอแล้วนะ เหลือแต่น้ำตากับคำอ้อนวอน " เราตอบเศร้ามองหน้ายี่สิบเอ็ด
พระจันทร์สีส้มเงียบไป กลับกลายเศร้าซึม " พระจันทร์สีส้มเอ๋ย เหมือนท่านอยากเอ่ยวาจา มีสิ่งใดช่วยบอกมา ตัวข้าอยากรับฟัง "
พระจันทร์สีส้ม พยักหน้าเข้าใจ ตอบกลับมาทันใด " ตะวันออกเอ๋ย เจ้าเคยรู้บ้างไหม ว่าเวลาและโอกาสที่เข้ามา ถ้ามันพลาดคราดครา จะไม่หวนมาให้ใคร วันนี้ตัวข้า ส่องแสงสีสวยนวลตา มาผิดเวลาให้เจ้าชม แทนที่เจ้าจะมองเห็นความฝันอันสีส้ม แต่ในเมื่อใจของเจ้าจ่อมจม เรากลับกลายเป็นจันทร์สีส้มผู้ขมขื่น "
เราฟังแล้วเศร้าเข้าไปใหญ่ พระจันทร์แต่งตัวสีส้มมาทำให้ฝันเป็นจริง สวยและไม่ได้เห็นง่ายๆ แต่กลับไม่มีคุณค่าและความหมาย เพราะไม่มีเธอ
" พระจันทร์สีส้มจ๋า ยกโทษให้ข้านะ ที่ทำให้ท่านผิดหวัง วันนี้ข้าไม่สบาย ข้าทำใจเรื่องรักไม่ได้ ทำแสงสีส้มท่านหมดความหมาย" พระจันทร์สีส้มยิ้มบอกเรากลับ " ตะวันออกคนดี คืนไหนที่เราทอแสงสีส้ม เราจะมาให้เจ้าชมอีกครา แล้วเราหวังว่า คืนนั้นเจ้าจะเอ่ยวาจาบอกคนรักว่า ข้าน่าชื่นชม "
พระจันทร์สีส้มลับตาไป หรือว่าเราหลับไหลไปเพราะฤทธิ์ยาก็ไม่รู้ แต่เหมือนว่ายังคุยต่อกับยี่สิบเอ็ดอยู่
" ยี่สิบเอ็ดเอ๋ย เราควรทำอย่างไร พระจันทร์สีส้มจะมาใหม่ แต่เธอนั้นไซร้คงไม่มา " และก็ได้ยินยี่สิบเอ็ดตอบ " ตะวันออกเอ๋ย เจ้าทำเหมือนไม่เคยเป็นมา คนที่เจ้ารักนักรักหนา ทำไมเค้าจากลา ช่วยตอบที "
" ยี่สิบเอ็ดจ๋า ตัวข้านั้นคงไม่ดี ไม่มีค่าให้เธอจดจำ สิ่งที่ทำให้ไปนั้น มันมีแต่ความชอกช้ำกลับคืนมา เธอคงอยากได้มากกว่านี้ และข้ายังคงไม่ดีมากกว่า หากเราหาสิ่งดีๆ ที่เธออยากมีคงเข้าท่า และหากว่าเราเลิกล่ำสุรา เธออาจกลับมายืนตรงนี้ คอยรักคอยเอาใจให้มากๆ เรื่องยากๆก็ทำให้หายไป ทำทุกอย่างที่มากมาย ทำอะไรก็ได้ให้เธอนั้นกลับมา " เราพูดไปเรื่อย เพราะไม่รู้ว่าเราไม่ดีตรงไหน และไม่รู้ว่าจะทำยังงัย ไม่เข้าใจจริงๆ
" ตะวันออกเอ๋ย พอเถอะคำคุ้นเคยพวกนี้ เมื่อไหรจะเข้าใจสักที ว่าเรื่องที่เจ้าทำมาทั้งหมดนี้ มันดีไม่แพ้ใคร " เราฟังคำพูดนี้ของยี่สิบเอ็ดไม่เข้าใจ ในเมื่อมันดี แล้วทำไมเธอทิ้งไป " ตะวันออกเอ๋ย ที่เจ้าเอ่ยมาให้ฟัง ไม่มีสิ่งใดที่พลาดพลั้ง เพียงแต่มันไม่เป็นดังใจ "
" ยี่เอ็ดจ๋า ข้าต้องทำอย่างไร ชีวิตต่อจากนี้ไปรีบตอบมาพลัน " เราถามด้วยใจที่ร้อนรน ตุ๊กตาหมียี่สิบเอ็ดยิ้มตอบกลับ " ตะวันออกเอ๋ย เจ้าทำอย่างที่เจ้าเป็นมา ข้ารับรองว่าจะไม่ผิดหวัง มีสิ่งเดียวที่เจ้าพลาดพลั้ง ที่เจ้ายังไม่ยอมรับมัน "
" ยี่สิบเอ็ดจ๋า วานช่วยตอบมา ให้ข้าเข้าใจ ต่อนี้ข้าจะจำไว้ ใส่ใจไม่ให้ลืมเลือน" เราอยากได้คำตอบไวๆ
" คำตอบเดียวเท่านั้น ที่ทำให้เป็นอย่างนี้ "
ได้ยินเสียงยี่สิบเอ็ดบอก มันเป็นคำตอบที่เราไขไม่ออกมานานแสนนาน พอได้ยินแล้วรู้สึกว่า เหลือเพียงแค่อาการป่วยกาย แต่ป่วยใจหายไปทันที
" ตะวันออกเอ๋ย คำตอบนั้นไม่ได้ยากมากมายอะไรดอก
เพียงแต่ตะวันออกเอาหัวใจไปฝากไว้ผิดคน "
*** รูปนี้รูปต้นแบบตัวการ์ตูนของยี่สิบเอ็ดนะ
Create Date : 23 กุมภาพันธ์ 2552 |
|
56 comments |
Last Update : 3 กันยายน 2552 12:45:26 น. |
Counter : 1488 Pageviews. |
|
|
|
--------------------------------------------
ทุกครั้งที่แวะมาทักทายกัน
ไม่ได้ถามถึงเจ้ายี่สิบเอ็ดเลย
แต่รู้ไหมว่า
เจ้ายี่สิบเอ็ดน่ารักและเป็นเพื่อนที่ดีสำหรับตะวันออกเสมอ
ฝากเจ้ายี่สิบเอ็ด ช่วยดูแลพี่ชายด้วยนะจ๊ะ