อยากไปทะเลมั้งจัง

นับว่าโชคดีนะจ๊ะ
ที่ระหว่างเที่ยว
ไม่มีฝนมาป่วน
กลับมาแล้วเอาอะไรมาฝากบ้าง
นอกจากภาพข้างบนอ่ะ

แถมภาพเดียวอีกต่างหาก ลงเพิ่มบ้างก๊ะได้นะจ๊ะ

ได้อีกบรรยากาศเนอะ

สวัสดีครับ
ขอโทษด้วยนะครับที่ห่างหายไปเสียนาน เนื่องจากเมามันส์ในการทำงานและกิจกรรมต่างๆ น่ะครับ

แวะเข้ามาทักทายครับ เป็นไงบ้างครับ สบายดีไหมครับ

ยิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน...ดีจั๊ดนักครับ

แต่วันนี้ฝนตก ฟ้าครึ้ม ที่สำคัญง่วงมากกกกกกกกก

จนต้องแอบนอกลู่นอกทางจากงาน

ไม่งั้นมีหวังได้ฝันถึงเรย์อีกแน่ๆ

อืมม คิดถึงทะเล

ชอบภาพที่บ้านนี้จังเลยค่ะ
ดูทีไร ไม่ได้รู้สึกแค่ว่าภาพนั้นๆ สวย
แต่ มันเหมือนมีอะไรอยู่ในภาพมากมาย
เรื่องราว ความตั้งใจ ... อืมม์ ภาพพูดได้

คนอธิบายก็อธิบายไม่ถูกอ่ะค่ะ
คือ ชอบ

แล้วก็กลับออกไปเฉยๆ เลย

ไปเที่ยวอีกแระ
ปล่อยคนป่วยเหงาพุง

-_-'


แอบงอนซะดีมะ
..


ท่าทางจะยังมีฝนอีกหลายวัน
จองห้องที่ชะอำไว้ ยังไม่ได้ไปเลย
แถมมาเจอประชุมอีก


เซรงงงง

ชอบภาพที่บ้านนี้จังเลยค่ะ
ดูทีไร ไม่ได้รู้สึกแค่ว่าภาพนั้นๆ สวย
แต่ มันเหมือนมีอะไรอยู่ในภาพมากมาย
เรื่องราว ความตั้งใจ ... อืมม์ ภาพพูดได้

คนอธิบายก็อธิบายไม่ถูกอ่ะค่ะ
คือ ชอบ

แล้วก็กลับออกไปเฉยๆ เลย

happy long weekend ja :)

เมื่อวานไปshoppingที่กรมส่งออกจ้ะ
ส่วนพรุ่งนี้ไปหาหม่อมแม่จ้ะ
.....
พี่ทนหายต๋อม เลยโน๊ะ

เรื่องนก ที่เกาะสายไฟแรงสูงตามเสาไฟฟ้าแล้วไม่ถูกไฟฟ้าช๊อต ตามที่เข้าใจนะคะ...คือ นกเกาะสายไฟเพียงเส้นเดียวทำให้ไฟฟ้าไม่ครบวงจร แต่เมื่อไหร่ที่นกตัวใหญ่ๆ เผลอกางปีกกว้างไปหน่อย แล้วไปแตะถูกสายไฟคู่ขนานทั้งสองสาย ไฟฟ้าก็จะช็อตนกทันทีค่ะ

เอ แล้วคนไปโหนสายไฟเส้นเดียว ไฟจะช็อตมั๊ย คือถ้าเท้าแตะพื้นเมื่อไหร่ ถึงจะเป็นสายไฟเพียงเส้นเดียวก็ช็อตนะคะ อืืมม์ แล้วถ้าเท้าไม่แตะพื้นล่ะ

ตะวันเดาน๊า...อิอิ ก็ช็อตอยู่ดี เพราะคนมีเหงื่อที่มือและมีเครื่องแต่งกายเป็นสื่อ ส่วนนก เท้าของเขาไม่เป็นสื่อ (เดาแบบมีเหตุผลนะคะเนี้ย น่าจะใช่เนาะ)

ป.ล. แวะมาชวนไปร่วมกิจกรรมเพื่อนชาวบล็อกอีกแล้วค่ะ
ถ้าว่างๆ รบกวนแวะไปนะคะ ขอขอบคุณล่วงหน้าเลยจ้า

แต่นกไปตากฝนทำไม แล้วตอนตากฝนนกก็ตัวเปียกซึ่งก็เป็นสื่อได้นี่หน่า อ๊าย...งง มากค่า

ไปทะเลกันอีกมั้ยคะ

เมฆใจร้าย....ไม่ปล่อยให้แสงดาวออกมาให้ได้ยล

คนบางคนก้เฝ้าแต่แหงนคอชะเง้อหา........

....
ขอกลับไปอีกคราในฤดูหนาวท่าจะดี.....

มาแว๊วว มาแว๊ววว

หายไปเพราะมีเหตุ

คิดถึงจังอ่ะ

ไม่ได้เข้าบล็อกเสียหลายวัน

เหมือนร่างกายขาดคาเฟอีนแฮะ อิอิ

สวัสดีครับ

แวะเข้ามาทักทายและเอาบุญมากฝากน่ะครับ
เป็นไงบ้างครับ สบายดีไหมครับ.....

ยิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน...ดีจั๊ดนักครับ

ต๊ะเอ๋
แวะมาบอกว่า
คิดถึงนะจ๊ะ
แม่หญิงหายไปไหนอีกแระ
ปรากฏกายมาซะดีดี

ทำไรอยู่อ่ะ

ดูข่าวเหรอ

ช่ายๆๆๆๆ
บ้านโน้นเม้นต์ไม่ได้
พี่ทนก๊ะเป้นนะ
ดีทีี่ยังมีบ้านนี้อยู่ให้ติดต่อกันได้ เหอๆ
......
ก๊ะนึกว่างานยุ่ง
ไม่ก๊ะเซ็งคน
ไม่ก๊ะเบื่อพี่ทน (โยนซะเลย เอิ๊กๆ)
ถึงไม่ค่อยเห็นแม่หญิงนิ
แหม๋ที่ไหนได้ ล่ะ ซุ่มโป่งนี่เอ๊ง
.......
พี่ทนน่ะเค้าประสบชะตากรรมร้อยแปด
เลยหายไป แต่ตอนนี้ กลับมาพร้อมเพื่อนคู่ใจคนใหม่แระ
คงได้เห้นกันบ่อยขึ้น (รึเป่า) อิอิ

จามฮ้าดดดด ชิ๊วววววว

ที่แท้ก็พี่คนข้างบนรำพึงถึงนี่เอง หุ หุ

...

ติดละครเหรอ เรื่องไรอ่ะ

เรื่องเดียวกันป่าวว๊า

ติดเกมส์อีก

อันนี้คงติดหนึบยิ่งกว่าละครอีกนะเนี่ย

แต่อย่าหายไปนานนา

คิดถึงอ่ะ

คิดถึงทะเลหน้าฝนจังเลย ไม่ได้เห็นหลายปีแล้ว

"อืมม เช้านี้เรื่องดอกไม้

ช่วยชีวิตได้จริงๆ"

เอ...ช่วยอย่างไรคะ
และเป็นดอกไม้วิเศษหรือเปล่าเอ่ย

ป.ล.ดอกไม้วิเศษของตะวัน เป็นเพียงดอกไม้ทั่วๆ ไป ที่ได้เห็นแล้วสุขใจ ไม่ว่าจะเป็นแค่ดอกหญ้าที่ขึ้นแซมออกมาจากถนนคอนกรีต ก็สามารถทำให้ยิ้มได้ค่ะ

ตอนนี้รอคืนพระจันทร์เต็มดวง

อยากแปลงร่าง.....