ช่วงนี้เจ้าตัวเล็กอายุประมาณ 3 สัปดาห์ค่ะ ก่อนเราจะย้ายบ้านกัน เจ้าตัวเล็กต้วมเตี้ยมออกมานอกกล่องแล้วก็เริ่มหลอดลูกอ้อนกันแล้ว
เดินเก่งแล้วน๊า ซนกันนอกกล่อง เริ่มเล่นมากกว่าเวลานอนนิดนึงละ
ยังดูดนมแม่กันดุเดือดเหมือนเดิม
แม่เค้าก็ยังคอยทำความสะอาดให้ลูกอยู่เรื่อย ๆ จนตัวแทบจะเปียกตลอดเวลาแบบนี้
เด็กหญิงออก้าค่ะ ท่านอนนี่จะละลายใจตากับยายได้เสมอ
ชอบมีท่านอนน่ารัก ๆ มาให้เห็นตลอด
ส่วนเด็กชายทิชชู่นี่ไม่ต้องพูดถึงค่ะ ยายมันแพ้แมวขาวอยู่แล้ว >.< ปิ๊งกันมาตั้งแต่เกิดเลย
หลับกันทั้งตาทั้งหลาน
คุณตาตื่นแล้ว แต่คุณหลานยังหลับสบายอยู่เหมือนเดิม แถมยังค่อย ๆ ไหลลงไปเรื่อย ๆ อีก และก็ตกไปอยู่บนที่นอนข้าง ๆ คุณตาในเวลาต่อมา
โฉมหน้าคุณแม่คนเก่งค่ะ ช่วงนี้จะค่อนข้างโทรมหน่อย
ช่วงหลังคลอดมา 3 สัปดาห์นี่แหละเป็นช่วงที่หนักใจ เพราะทูโทนเค้าจะดูโทรม ๆ เนื่องจากเลี้ยงลูก ให้นม ทำความสะอาดลูกตลอดเวลา ภูมิก็ตก เป็นเชื้อราที่มุมปาก พาไปหาคุณหมอ ต้องโกนขนมุมปากทิ้งหมด ถ่ายรูปมาหน้าดูแหว่ง ๆ ไปเลย แถมยาที่ใช้แก้เชื้อรายังไม่ได้ผลด้วย เปลี่ยนกัน 2-3 รอบ เป็นช่วงที่เครียดมาก เห็นเค้าแล้วสงสาร ใจก็กลัวจะไปติดลูกเค้าด้วย ลูกแมวตัวเล็ก ๆ เป็นเชื้อรา คงรักษากันลำบากน่าดู แต่ก็โชคดีค่ะ หลาน ๆ แข็งแรงมาก จนถึงตอนนี้ เค้าก็ยังไม่เคยเป็นโรคอะไร มีป่วยนิดหน่อยก็ตอนรับวัคซีนเข็มแรก โชคดีจริง ๆ ที่มีทูโทนแสนน่ารัก เลี้ยงลูกได้ดีมาก มีโนเบล แมวนิสัยดี ที่ไม่เคยทะเลาะวิวาทกับใคร มีหลาน ๆ ที่ทำให้บ้านคึกคักซะยิ่งกว่าเดิม อัพเดทคราวหน้า คงเป็นภาพจากบ้านใหม่แล้วนะคะ
สรุปว่าบ้านใหม่ไม่ได้ซื้อนะจ๊ะวัช เป็นที่อยู่เดิมที่ใช้พักอาศัยตอนเรียนมหาวิทยาลัย คอนโดฯ ห้องเล็ก ๆ ที่ซื้อไว้นานมากแล้ว นานจนผ่อนหมดไปแล้ว ยังอยากได้บ้านอยู่นะ แต่สงสัยคงต้องรอให้ฐานะทางการเงินเรามั่นคง+มั่งคั่งกว่านี้ก่อนล่ะมั้ง ถึงจะกู้ธนาคารได้ จริง ๆ แล้ว เราก็น่าจะกู้ได้ ถ้าบังเอิญไม่ไปตรงกับช่วงที่ธนาคารเค้าปรับนโยบายการให้กู้ซะใหม่ ด้วยฐานเงินเดือนที่สูงกว่าเดิม เนื่องจากพิษเศรษฐกิจคราวที่แล้ว เฮ้อ..
ชอบ Blog NuAeaw แอบเข้าไปอ่านบ่อย ๆ เพราะรู้สึกว่าเป็น Blog ที่เข้าไปแล้วรู้สึกอบอุ่น และได้รับความสุขของคำว่า ครอบครัว อย่างครบถ้วน จริง ๆ คงไม่มีโอกาสได้เข้าไปเยี่ยมเลย ถ้าไม่ใช่เพราะชิโร่ หมาสีขาวที่แสนน่ารัก
สุดท้ายที่จะบอกคือ คิดถึงป้าหู้มาก ๆ มีบางอย่างที่บอกด้วยความรู้สึกไม่ถูกเลย แต่รักและเคารพป้าหู้เหมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งในครอบครัว เป็นความรู้สึกดี ๆ เวลาได้เข้าไปทักทายป้าหู้ยามเช้า แล้วกลับมาที่่ Blog เราอีกทีจะเห็นป้าหู้กลับมาเยี่ยมเราที่ Blog เช่นกัน เหมือนมีคนดูแลห่วงใย ดีจังค่ะ
เด็กๆ น่ารักกันทุกตัวเลย