Bloggang.com : momijimi : สุดท้ายเราก็โดน tag จนได้

สุดท้ายเราก็โดน tag จนได้

เรารึก็นึกว่าจะรอดจากการโดน tag สุดท้ายก็โดนจนได้ บล็อกเล็กๆๆอย่างนี้ยังมีคนมาเจอเข้าอีก ยังไงก็ขอขอบคุณ คุณ angel_lily ที่ทำให้โมมิได้เข้าร่วมกระแส tag ที่กำลังฮิตอยู่เวลานี้ มาเริ่มต้นกันเลยเรื่องแรกมีชื่อว่า รับน้อง น้องรัก

เรื่องที่ 1 รับน้อง น้องรัก
เจ้าของบล็อกนั้นเป็นศิษย์เก่าเกษตร เรื่องที่จะเล่าส่วนใหญ่เลยเป็นความทรงจำดีๆๆสมัยอยู่มหาวิทยาลัย ปีที่โมมิ เริ่มต้นชีวิตในมหาวิทยาลัยเกษตรนั้นการรับน้องยังเข้มข้นอยู่มาก จะรับน้องกันตอนเย็นหลังเลิกเรียนสลับกับวันประชุมเชียร์ของมหาวิทยาลัย การรับน้องของคณะโมมิก็ไม่ค่อยมีอะไรต่างจากคณะอื่นๆๆมานัก มีการแนะนำตัวให้คนข้างๆๆรู้จัก ซ้อมร้องเพลงเชียร์ให้เข้าจังหวะ อบรมระเบียบมหาลัย แนะนำมหาลัย ท่องระเบียบคณะ แต่ทุกอย่างทำด้วยเสียงอันดังและระเบียบวินัยที่เคร่งครัดเท่านั้นเอง พร้อมกันนั้น ถ้าทำไม่พร้อมกันก็มีการทำโทษเล็กน้อยด้วยการลุกนั่ง 1 เท่ารุ่น 2 เท่ารุ่น 3 เท่ารุ่น เคยสะสมได้มากสุด 7 เท่ารุ่น อู้ยอย่าให้said ตอนนั้นอยากไปอยู่รุ่น 1 ขึ้นทันใด (ขืนให้ทำ 7 เท่ารุ่นในการประชุมเชียร์ครั้งเดียวตายกันพอดี เลยมีการทำใช้แบบผ่อนส่ง เหมือนสินค้าเงินผ่อนยังไงอย่างงั้น) มีบางครั้งจะมีการเรียกถามเป็นรายตัว ตอบไม่ได้ก็โดนไปทำโทษเดี่ยว ด้วยดวงหน้าที่อิ่มบุญของข้าพเจ้าและไสยศาสตร์ส่วนตัวทำให้ไม่เคยโดนแบบเดียวเลยซักครั้ง เลยไม่รู้ว่าเค้าทำกันยังไง แล้ววันตกอัพก็มาถึงเมื่อ event ในการต้องไปรับน้องที่กำแพงแสน เริ่มต้นตั้งแต่ลงรถมาเลย โดนสั่ง หมอบ หมอบ หมอบ หมอบ จะหมอบไปถึงไหน สุดท้ายคือการนอนคว่ำไปกับพื้น แต่ต้องหันหน้าออกไปด้านข้าง แต่ช่วงนั้น จขบ. จิตหลุดไปแล้วด้วยความตกใจ ไรอะเล่นกันแต่มาถึงเลย จขบ.เอาหน้าทิ่มพื้นอยู่ รุ่นพี่ก็บอกไงเราไม่เคยโดนซิวเดียวเลยหรือ บราๆๆๆๆๆ จำนวนคนที่คว่ำอยู่กับพื้นกับรุ่นพี่ที่ล้อมวงกันอยู่ หลักร้อยได้ จขบ. อายแทบจะเอาปี๊บคลุมหัว

ปล. ไม่อายขนาดอยากจะเอาหน้าแทรกแผ่นดินหนีเพราะหน้ามันแนบดินอยู่แล้ว T-T

เรื่องที่ 2 รับน้อง น้องรัก ตอนสอง
หลังจากการรับน้องตั้งแต่มาถึง ก็เริ่มทำกิจกรรมต่างๆๆ แต่เนื่องจาก จขบ.ป่วย+ สำออยเล็กน้อยจึงได้โอนมาอยู่ sec คนป่วย sec คนป่วย นี้จะเรียกว่า secสายรุ้ง เนื่องจากมาจากหลายหมู่คณะเหลือเกิน ซึ่งในsec คนป่วยยังแบ่งอีกว่าเป็นป่วยน้อย ปานกลาง โคม่า พวกโคม่าพี่จะเทคดีมากๆๆดูแลแบบยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม แต่ก็ยังเกิดเรื่องอีกจนได้ ...........sec คนป่วยก็ไม่ค่อยได้ทำอะไรเท่าไหร่ ทำกิจกรรมเล็กน้อยไม่มีการลงโทษ ได้แต่แซวๆๆคนอื่น มีพี่ๆๆมาร้องรำทำเพลงให้ดู หนุกดีนา ร้องเพลงก็แล้วเต้นก็แล้ว รุ่นพี่ เลยเล่าเรื่องตลกให้ฟัง จำได้ว่าตลกมาก หัวเราะกันกลิ้ง แต่มีเพื่อนอยู่คนหนึ่งเป็นโรคหอบหืดฟังเรื่องตลกเข้าไปหัวเราะเยอะเลยทำให้หายใจไม่ทัน โรคหอบกำเริบ sec คนป่วยเลยวิ่งกันวุ่นเลย พี่ๆๆก่ายหน้าผากกันไปตามๆๆกัน

ปล. เรื่องตลกอาจทำให้คนตายได้

เรื่องที่ 3 รับน้อง น้องรัก ตอนสาม
หลังจากการรับน้องผ่านไปด้วยดีก็มาถึงงานเลี้ยงรับน้อง กินเลี้ยง+แดนซ์หลังอาหาร แดนซ์กันซะฝุ่นตลบหอประชุมกันไป กับเพลงที่สมัยนั้นกำลังดัง เจ้าทุยอยู่ไหนของพี่ปีเตอร์ คอป ------ ยังจะกล้าเรียกพี่ (เห้อๆๆอายอยู่เหมือนกัน) แดนซ์กันไปครึ่งคืนแล้ว ถึงเวลาที่กลับหอพัก ได้เรื่องอีกแล้วฉัน โดนอำพะย่ะค่ะ T-T ทำไมเหล่าพี่ถึงได้ชอบอำข้าพเจ้านัก วันนี้เราต้องพักที่หอในของกำแพงแสน 1 วันก่อนกลับ ที่หน้าหอประชุมก็จะมีพวกมอเตอร์ไซมารอรับสำหรับส่งเด็กกรุงกลับหอ ก็คือพวกรุ่นพี่ๆๆนั่นเอง ก่อนขึ้นรถมีรุ่นพี่มาอำปูซะเนียนเลยว่ายังไงพอถึงหอแล้วอย่าลืมให้เงินพี่เค้าด้วยนะ รู่ป่าว ด้วยความจำเท่าเมล็ดถั่วเขียวของข้าพเจ้า ทำให้ลืมชื่อหอ ขับวนหาซะนานเลย สุดท้ายก็เจอซะที ลงรถปุ๊บเราควักตังให้ปั๊บ พี่ทำหน้างง แล้วก็บอกว่าไม่ต้องให้เงินหลอกจ้าพี่ไม่ใช่มอไซรับจ้าง แป่ว แล้วบริการมอเตอร์ไซก็มีทั้งคืนจนกว่างานจะเลิก(ก็ไม่ดึกนัก)

ขอขอบคุณ พี่ๆๆที่ร่วมกันทุ่มเทแรงกายและแรงใจที่ทำให้เกิดงานรับน้องขึ้นด้วยนะคะ มาขอบคุณให้หลังซะตั้งหลายปี

ปล. ใครๆๆก็มักจะพูดกันว่า การรับน้องไม่ดี แต่ จขบ. ขอเถียงขาดใจ มันมีส่วนดีๆๆอยู่มาก ทำให้เกิดความสามัคคีกันในรุ่นมากขึ้น จนทุกวันนี้ จขบ.ยังจำชื่อจริงพร้อมนามสกุลของเพื่อนๆๆร่วมรุ่นได้อยู่เลย หลังจากโดนเคี่ยวเข็ญให้ท่องในการประชุมเชียร์ซะแทบบ้า

ยังไม่ครบ 5 เรื่องเลย ขอติดไว้อีกคราวหน้าสองเรื่องนะคะ

Create Date : 18 มกราคม 2550

Last Update : 18 มกราคม 2550 20:21:55 น.

1 comments

Counter : 1280 Pageviews.

รับน้องถ้าไม่เกินพอดี ก็สนุกดีนะคะ
แต่บางที่เค้ารับกันเกินเหตุ อันนั้นก็เกินไปหน่อยอ่ะนะ

โดย: หัวใจสีชมพู

วันที่: 18 มกราคม 2550 เวลา:20:27:37 น.