|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
ยิ่งทำให้ รัก
เธอคนเดียวที่ห่วงใยถึงกัน เธอคนเดียวที่เปลี่ยนแปลงฉันให้เข้าใจ ว่ารักจริงๆ ที่แท้เป็นไง ให้รู้ว่ามันคือสิ่งที่สวยงาม
เป็นดวงตาให้กันยามมืดมน เป็นดังลมคอยโบกเวลาที่ร้อนใจ เหมือนเสียงดนตรี ที่ก้องในใจ รู้ไหมว่าเธอคือสิ่งที่สวยงาม
* ยิ่งทำให้รัก รักเธอมากขึ้นทุกวัน ยิ่งนับวัน ก็มีแต่ยิ่งซึ้งใจ ขอรักจริงๆเท่าที่ฉันมี ให้ถึงความดีที่เธอให้มา ยิ่งนานยิ่งรักเธอ
ในเวลาที่ห่างกันแสนไกล ยังมีเธอปรากฎในใจใกล้ๆกัน
ให้รู้สึกอุ่น ทุกๆคืนวัน เหมือนฉันนั้นมีเธออยู่เคียงข้างกาย (ซ้ำ *)
ถึงแม้ให้เธอเป็นดังลมหายใจ ฉันรู้ว่าเธอคงไม่ต้องการ เพราะรู้ว่าเธอเองไม่เคยเรียกร้อง ให้รักเธอ
(ซ้ำ *)
Create Date : 31 มีนาคม 2550 |
Last Update : 31 มีนาคม 2550 12:18:27 น. |
|
0 comments
|
Counter : 271 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
รั ต ติ ก า ล
The Moonlight it was dancing
On the waves , out on the sea
The Stars of heaven hovered
In a shimmering galaxy
A Voice from down the ages
So huanting in its song
These ancient stones will tell us
Out love must make us strong..."
" ไม่มีโลกสมมุติ ที่นี่ ตัวตนทั้งหมดต่างสะท้อน มุมมอง ของการดำรงอยู่ อย่างสิ่งมีชีวิต ในจักรวาลอันไพศาล .......... มองจาก ดวงดาวไกลโพ้น สุดขอบฟ้า หรือมองผ่านพระจันทร์เสี้ยว ใกล้คืนแรม เจตจำนงหนึ่งในชีวิตก็คือ การพาปัญญา ประดับตน ไปพบอีกมิติหนึ่ง อันไม่มีในทุกสิ่ง ละเสียได้ ซึ่ง " ตัวตน " ไว้บนแผ่นดินนี้ ข้าม มหานที ไปสู่ อีกฝั่ง .... ปล่อยวาง ได้อย่างละซึ่ง ทุกหน้าที่ ทุกบทบาท ไม่เหลือ แม้ทุกสรรพสิ่ง
สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539
หาก ผู้ใดละเมิด ไม่ว่าการลอกเลียน หรือ นำส่วนหนึ่งส่วนใดของที่นี่ไปใช้ โดยไม่ได้รับอนุญาติเป็นลายลักษณ์อักษร จะถูกดำเนินคดี ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด
กราบพระพุทธ ณ กลางใจ พระธรรม ใส เป็น ดวงตา ก้าวย่าง ด้วยปัญญา พบ มรรคา ณ ใจ ตน
ตั้งนโมสามจบอย่างนบนอบ บุญประกอบวางลงตรงเบื้องหน้า ศรัทธามั่นเพียรทำน้อมนำมา เดินช้า ช้าก้าวย่าง..อย่างตั้งใจ
"ดาวแววดาววาบน้อย.....ดาวราย ดาวดาษคาดฟ้าพราย.....พร่างแพร้ว ดาวดวงเด่นประกาย.......ดารดาษ .ดึกดื่นคงไม่แคล้ว........ จะอาจเอื้อม ครองดาว
เพราะมิใช่สกุณาท่องฟ้ากว้าง ในเวิงว้างระหว่างม่านการค้นหา กลืนน้ำตาทิ้งหัวใจไว้สักครา แล้วมุ่งหน้า...ก้าวย่าง...แม้ทางไกล
แผ้วทางใหม่ โดดเดี่ยว ฝ่าเชี่ยวกราก หมดเวลา ซ้ำซาก ใจอ่อนไหว เรื่องอ่อนล้า ใช่ถึงตาย ช่างปะไร ฟ้าวันใหม่ มิหวนคืน ฝืนชะตา
"
|
|
|
|
|
|
|