ระหว่างทาง
|
|||
ยิ่งสูงยิ่งหนาว ยิ่งสูงยิ่งหนาวคำนี้ผมคุ้นหูมาตลอดในช่วงชีวิตผม แต่ผมก็ไม่ได้ซาบซึ้งกับคำนี้มากเท่าไรนักความสูงที่ว่าหนาวนั้น อาจจะหมายถึงการที่เรามองหาใครสักคน แต่กลับไม่เจอต้องการใครสักคนที่เข้าใจกลับมองไม่เห็น มันก็นำมาซึ่งความหนาว ความว้าเหว่หนาวที่ต้องอยู่อย่างโดดเดียว คำๆนี้ผมเพิ่งมารู้และได้สัมผัสจริงๆก็ตอนนี้ตอนที่ผมเรียนอยู่ชั้น ปี 3 ในรั่วมหาวิยาลัย วันแรกที่เข้ามามีคนคอยบอกคอยพูดใส่หูอยู่ตลอดเวลาว่า การอยู่ที่นี้เป็นชีวิตที่อิสระมีเพื่อนที่รักกันไปตลอด หากมันเป็นเช่นนั้นจริงมันก็คงดีทุกวันนี้สิ่งที่กลับกันก็คือ ความคิดของแต่ละคนมันแตกแยกและแตกต่างแต่ละคนมีนิสัยไม่เหมือนกัน สิ่งนี้แหละที่น่าจะทำให้เกิดสีสันของความต่างเกิดความคิดใหม่ๆ สิ่งที่เจอกลับต่างจากที่คิด ทุกคนมีความคิดเป็นของตัวเองทุกคนยึดความคิดของตัวเอง และไม่มีใครยอมลง ไม่มีใครยอม บางใช้เหตุผล บางใช้อารมณ์ทำให้บาดหมางซึ่งกันและกัน เกิดเป็นทิฐิ และไม่มองหน้ากัน ทำตัวกันไม่ถูกไม่มีการให้อภัยซึ่งกันและกัน ช่วงเวลาที่อยู่ที่นี้ ผมรู้สึกทุกข์กับมันมากคิดถึงเพื่อนมัธยม เพื่อนเก่าๆที่เข้าใจกันมากกว่ากลับไปเจอหน้าพวกมันวันไหนไม่มีใครที่เปลี่ยนไป อาจมีบางแต่ก็ปรับและเข้าใจกันวันเก่าๆเหล่านั้นแหละที่เป็นแรง กำลังใจ ให้ผมไม่ท้อ แต่ก็คงไม่ใช้กับทุกมหาวิทยาลัย หรือทุกคณะใครที่ได้เจอเพื่อนดีก็โชคดีไป แต่ใครที่อยู่ในสถานการณ์อย่างผมก็อย่าเพิ่งท้ออย่างน้อยๆมันจะมีทางออกของมันเสมอ อยู่ที่ว่าเราเลือกที่จะเหน็บหนาวกับมันยังไงต่างหาก รู้แล้วละยิ่งสูงยิ่งหนาวมันเป็นยังไง |
Pongrave
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Group Blog All Blog Link |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
เพราะถ้าเป็นเพื่อนกันจริงๆแล้ว
เราจะสบายใจแค่ได้อยู่ใกล้ๆกันแม้เพียงเวลาน้อยนิด