|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
นิทานหิ่งห้อย...เพลงแห่งการพลัดพราก
ไขว่คว้าหาทางหลุดพ้นในคืนมืดมนไร้จันทร์ ดูแววตาคู่นั้นหมดสิ้นกำลังก้าวไป หิ่งห้อยเห็นแมงมุมสาวเจ้าเดินหลงทางไกล ช่างดูโชคร้ายจึงเกิดความสงสาร
อาสาช่วยส่องนำทางให้แสงในความมืดมน ใช้แสงวุ่นๆวนๆได้เห็นแมงมุมหนาวสั่น ทุ่มเททั้งกายใจขอทำหน้าที่แทนจันทร์ ให้แมงมุมนั้นได้กลับบ้านปลอดภัย
(กลายเป็นหัวใจวิ่งทอใยสัมพัน ไม่รู้ว่าความรักนั้นเกิดตอนไหน) ถึงจะไม่รู้ตัว แต่รู้ว่าฉันสุขใจ ยามเป็นแสงไฟส่องนำทาง
ก็รู้ว่าเราต่างกันไม่ช้าก็คงห่างไกล แต่เสียงหัวใจสั่งปีกบางๆให้บินเถอะนะบินไป ถึงแม้แสงไฟจะจาง ไม่รู้จะดับลงตรงไหน ก็พร้อมพาเจ้าไปเจ้าแมงมุม
แต่แล้วทุกอย่างก็ฟ้องเมื่อลอยล่องมาถึงรัง ตัวและปีกบางๆถูกรั้งพัวพันสายใย หิ่งห้อยเห็นแมงมุมร่าเริงก็หลงดีใจ ไม่ได้เผื่อไว้ว่ามันคือลางร้าย
ก่อนความรู้สึกสุดท้ายจะลบเลือนไปนิรันดร์ ก่อนที่คมเขี้ยวจะฝัง ก่อนรักจะจางหายไป ได้เรียนรู้ความจริงไม่มีชีวิตใดๆ ไปกันได้ไกลเมื่อจุดหมายต่างกัน
ก็รู้ว่าเราต่างกันไม่ช้าก็คงห่างไกล แต่เสียงหัวใจไม่เคยทวงถามสิ่งที่ได้ทุ่มเทไป สุดท้ายแสงไฟซีดจางพลันแสงสว่างมืดดับไป ดับแสงลงบนใยเจ้าแมงมุม
Create Date : 27 กรกฎาคม 2551 |
|
4 comments |
Last Update : 27 กรกฎาคม 2551 12:43:33 น. |
Counter : 1050 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: แม่มด (GreenWitch ) 27 กรกฎาคม 2551 14:01:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: pumpond 27 กรกฎาคม 2551 15:43:53 น. |
|
|
|
| |
โดย: lemonlemon IP: 125.24.214.186 28 กรกฎาคม 2551 16:27:44 น. |
|
|
|
|
|
|
|
นึกถึงตัวเอง...
หรือเราจะเป็นแค่หิ่งห้อยที่น้อยแสง
พอหมดแรงเจ้าแมงมุมไม่เห็นค่า
ความรักที่เจ้าหิ่งห้อยรอคอยมา
มันหมดค่าเมื่อเดินมาถึงปลายทาง