Bloggang.com : หนุ่งชั่งฝัน : คำพูด น้ำตา และ..ตลอดกาล

คำพูด น้ำตา และ..ตลอดกาล

...คุณเคยรักใครสักคนไหม รักแบบจริงใจ
มีกำลังใจ และเป็นลมหายใจที่แทนกันได้
ยามที่อีกคนจะหมดลมหายใจ..

"ที่มาวันนี้ ไม่รู้เพราะอะไร แต่ก็อยากจะมา"

เสียงพูดที่ติดๆขัด แทบจับใจความไม่ได้ ออกมาจาก คนๆหนึ่งที่ครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน

"ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรไหม แต่ฉันคิดมาตลอด"

"ฉันรู้ว่า..แต่ฉันก็ยังไปกับเขา..ฉัน..ผิดเอง"

"พูดบางซิ..นิ่งอยู่ทำไม..ทำไม..

"

เมื่อ 5 ปีที่ผ่านมา ความน่ารัก ความหวาน ความดี
ความคิดถึงทุกครั้งที่เราห่างกันแม้เพียงเวลาสั้นๆ มันรู้สึกอยากเห็นหน้า
อยากรู้ว่า ป่านนี้เธอทำอะไร อยู่ที่ไหน ทานไรหรือยัง และอีกหลายความ
รู้สึก

และแล้ววันหนึ่ง วันที่ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป แววตา
คำพูด ท่าท่าง หรือแม้แต่รอยยิ้ม ที่ไม่เหมือนเดิม แต่ที่เหมือนเดิมคือการ
ที่เราได้เจอและอยู่บ้านใกล้กัน หน้าต่างที่เคยเปิดแล้วมีรอยยิ้มส่งมาทุกเวลา มาวันนี้กลับปิดสนิท ทั้งๆที่มีเธออยู่ด้านใน เปลหน้าบ้านที่เคยนั่งอ่าน
หนังสือแล้วส่งยิ้มมา ยื่นแก้วน้ำมา กลับนิ่งเฉยเงียบๆเพียงลำพัง

และแล้วความจริงก็ชัดเจนขึ้นมา ความลับไม่มีในโลก เมื่อวันหนึ่ง
รถเก่งคันงามขับมาจอดหน้าบ้าน และเธอก็หายไปกับรถคันงามคั้นนั้นอย่างไม่แคสายตาจากบานหน้าต่างอย่างเคย ยังทนได้ ยังหลอกตัวเองได้ ว่าอาจเป็นเพื่อนหรือญาติ..เพื่อเป็นกำลังใจตัวเอง

และแล้วทุกอย่างก็จบสิ้นลง เมื่อกล่องใบหนึ่งวางอยู่หน้าบ้านในตอนเช้า ก่อนที่ผมจะออกจากบ้านไปโรงเรียน สิ่งแรกที่สัมผัสได้ คือกลิ่นอายของความรู้สึกผมที่อยู่ในกล่องนั้น และเมื่อเดินเข้าไปใกล้ ซองจดหมาย และผ้าพันคอสีชมพู พร้อมด้วยซีดีเพลง เมื่อวันวานที่ผมเคยพยายามหามาให้กับเธอ...

หลังบ้านมีที่ว่างเล็กๆที่นั่งประจำแต่ไม่เคยได้นั่งมานาน หลังจากที่ได้เจอและรู้จักกับเพื่อนบ้านใหม่ วันนี้ผมกลับมาที่เดิมพร้อมกับ กล่องใบหนึ่ง แล้วทุกอย่างก็เริ่มดำเนินการอย่างช้าๆ แผ่นแล้วแผ่นเล่าที่ถูกโยนเข้ากองไฟ

ผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเงียบๆ เก็บตัวมาโดยตลอด ไม่เคยรู้ความรัก ไม่เคยรับรู้เรื่องต่าง นอกจากโรงเรียน เพื่อน ครอบครัว และเธอ ผู้เติมชีวิตให้สดใส ต้องนั่งมองกองไฟที่เผากระดาษที่ละแผ่นด้วยความรู้สึกเจ็บเหลือเกิน

ชีวิตการเรียน ชีวิตครอบครัวขาดหายไปชั่วระยะหนึ่ง เพราะพิษรักของเธอ กว่าจะกลับมาเป็นคนเดิมได้อีกครั้ง ใช้เวลายาวนานหลายปี แม้จะลืมไม่ได้แต่ก็ไม่คิดที่จะจำ "เธอ" อีกต่อไป และไม่เคยคิดว่าอนาคตระหว่างเราจะเป็นอย่างไร มันตายไปแล้วพร้อมๆกับกล่องใบนั้นในวันที่เธอจากไป

วันนี้ สิ่งที่เธอเห็น คือคำตอบ แม้จะมองหน้า และพยายามฟังคำอธิบายที่เธอพูดออกมา ไม่เพียงรั้วบ้านที่กั้นกลางระหว่างเรา แต่ยังมีรั้วแห่งความเจ็บช้ำอีกหนึ่ง ที่ไม่อาจเปิดให้เธอกลับเข้ามาอีกแล้ว

ผมหันหลังกลับ เดินเข้าบ้านด้วยความเงียบกริบ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันอาจจะเจ็บที่เธอมีน้ำตา แต่คนที่เจ็บกว่าคือคนที่ร้องไห้ซ่อนอยู่ในใจมากยิ่งกว่า

Create Date : 28 ธันวาคม 2553

Last Update : 28 ธันวาคม 2553 16:45:10 น.

2 comments

Counter : 872 Pageviews.

อ่านแล้วเศร้าจังเลยค่ะ

โดย: ดูดีในที่มืด

วันที่: 29 ธันวาคม 2553 เวลา:1:34:56 น.

อืมม์....

ความเจ็บปวด ก็ทำให้เราได้เรียนรู้อะไรหลายๆ อย่างนะคะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 29 ธันวาคม 2553 เวลา:13:17:31 น.