|
|
|
|
|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
ตอนที่ 3 . . . ตามล่า
เอาไงดีท่านแม่ทับเนคนุม ใกล้จะเข้าเขตชายแดนของอียิปต์ล่างแล้ว ทหารคนหนึ่งในกองควบม้าตีเสมออีกฝ่ายเพื่อปรึกษาหารือ
การจะลอบเข้าไปในอียิปต์ตอนล่างนั้น ลำบากอยู่ เพราะตอนนี้อียิปต์บนและอียิปต์ล่างไม่ถูกกัน จ้องจะหาเรื่องอีกฝ่ายเพื่อเปิดสงครามอยู่ร่ำไป หากแต่อียิปต์ล่างยังเกรงฝีมือในการรบของอามันโฮเทป จึงไม่กล้าบุกไปผลีผลาม
แม่ทัพเนคนุมมีอาการเหนื่อยอ่อนอย่างห็นได้ชัด การเดินทางนั้นไม่เท่าไร แต่ใจนั้นล้าเหลือกำลัง เขาก้มมองดูมือของตนเองที่ปลิดชีพทารกคนแล้วคนเล่า จนไม่สามารถนับได้ว่าวันนี้เขาฆ่าเด็กไปแล้วกี่คน เห็นน้ำตาของผู้เป็นพ่อเป็นแม่ไปแล้วไม่รู้เท่าไร
วันี้เราฆ่าเด็กไปแล้วกี่คนนี่ เขารำพึงกับตัวเอง หากแต่คนที่ควบม้าอยู่ข้างๆ ได้ยินเลยนึกว่าถามเขา
วันนี้ยี่สิบแปดคน แต่ถ้ารวมทั้งหมดแล้วก็ราวๆ สามร้อยห้าสิบขอรับ
ข้าไม่ได้ถามเจ้า
เสียงตวาดนั้นทำเอาลูกน้องหัวหด ก่อนจะชักม้ากลับไปรวมกลุ่มในกอง
คนอื่นๆ ก็ไม่แตกต่างกับท่านแม่ทัพนัก ตลอดเจ็ดวันมานี่ต้องทนฟังเสียงเด็กร้อง เสียงร่ำไห้ของทั้งพ่อและแม่ พ่อแม่คนใดที่ขัดขืนก็จะถูกซ้อมก่อนพรากลูกออกไปจากอก แต่จะให้ทำยังไงได้ ในเมื่อเป็นคำสั่งของฟาโรห์
พวกเขาขัดขืนไม่ได้เลย เพราะไม่เช่นนั้นคนถูกฆ่าย่อมเป็นพวกเขาแทน
คืนนี้เราจะไปขอพักกับชาวเบดูอินก่อนก็แล้วกัน พรุ่งนี้พวกเราค่อยปลอมตัวเข้าไปในอียิปต์ตอนล่างกัน แม่ทัพเนคนุมร้องบอกทุกคนเมื่อเห็นกระโจมที่พักของพวกเบดูอินที่กางอยู่ไม่ห่างนัก ดีกว่านอนกลางทะเลทราย พวกเบดูอินมักจะเกรงใจทหารของชาติที่ตนกำลังเหยียบย่ำผืนอาศัยแผ่นดินอยู่ แต่ก็มีบางพวกที่คิดหมายจะปล้น ฆ่าเพื่อชิงทรัพย์
พวกเบดูอินบางพวกชอบปล้นและฆ่า บางพวกก็อาศัยเร่ร่อนกลางทะเลทราย บางพวกก็ทำการค้าขาย
แม่ทัพเนคนุมไม่รู้เลยว่าเผ่าเบดูอินที่ตนกำลังจะไปพบเป็นเช่นไร
อย่าน้อยก็อย่าให้เป็นพวกที่เห็นเงินดีกว่าชีวิตเลย เพราะคืนนี้เขาไม่อยากฆ่าใครอีกแล้ว
เมื่อควบม้าเข้าไปใกล้ที่พักของเหล่าชนเผ่าเร่ร่อน เขาก็เห็นเด็ก คนชรา เป็นจำนวนไม่น้อย
อย่างน้อยพวกเบดูอินนี้ก็คงไม่ใช่พวกโจร ที่เขารู้ก็เพราะพวกโจรทะเลทรายมักจะจับกลุ่มรวมกับมีเพียงหญิงชายที่อยู่ในวัยที่ออกปล้นได้เท่านั้น พวกมันจะระแวดระวังภัยเป็นพิเศษ ถ้าเห็นคนแปลกหน้าโผล่เข้ามา
คงจะฆ่าก่อนทันได้ถามตัว
แม่ทัพเนคนุมลงจากหลังม้าก่อนที่จะเดินไปหาแสงไฟ เวรยามที่ยืนอยู่ใกล้เขารีบเดินเข้าไปหา พร้อมทั้งถามว่าเป็นใคร มีธุระอะไร ก่อนที่จะวิ่งไปรายงานนายท่านให้ทราบ เพียงชั่วครู่ชายหนุ่มรูปร่างกำยำล่ำสันอยู่ภายใต้เสื้อแขนยาวสีดำตัวเสื้อยาวกร้อมเท้า
ก็เดินมายังแม่ทัพเนคนุม ก้มหัวทักทายผู้มาใหม่
พวกท่านมาฉุกละหุก พวกเราเลยไม่ได้เตรียมที่พักไว้ให้ แต่คืนนี้
คงจะพอหาที่พักให้ได้อยู่
การเจรจาของทั้งสองฝ่ายอยู่ในสายตาของชาวเผ่าเบดูอิน ชายหนุ่มคนหนึ่งในเผ่าจับด้ามกริชที่สอดอยู่กับผ้าเคียนเอว พวกเขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะมาดีหรือร้าย บางครั้ง
เมื่อชาวเผ่าเบดูอินไม่สามารถให้ในสิ่งที่พวกทหารร้องขอได้ สุดท้ายก็ต้องจบลงที่สงครามหรือความตาย
เด็กและผู้หญิงถูกต้อนให้กลับไปอยู่ในกระโจมตั้งแต่เมเทเทปออกมาจากที่พักของตน ที่ทำแบบนี้เพราะเมเทเทปกลัวว่าอีกฝ่ายจะเรียกผู้หญิงในเผ่าเบดูอินไปบำเรอตันหาของผู้มาเยือนใหม่
ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาต้องเผชิญปัญหาแบบนี้ แต่สุดท้ายก็จบลงด้วยดีแทบทุกครั้งโดยอีกฝ่ายยอมอยู่เงียบๆ ในกระโจมหรือไม่ก็นอนหลับอย่างไม่มีวันตื่นกลางทะเลทราย
ความจริงเมเทเทปไม่คิดอย่างเสี่ยงที่จะสู้รบกับพวกทหารของฟาโรห์ เพราะเขาไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายจะนำความเดือดร้อนอะไรตามมาหากเกิดการสู้รบ ที่แน่ๆ คงไม่จบลงเพียงสองสามชีวิตที่ต้องสังเวย อาจจะมากเป็นสิบ เป็นร้อย
ซึ่งมันก็ไม่คุ้มที่จะเสี่ยง แต่ถ้าบางครั้งเมื่อเขายอมเสี่ยง
นั้นหมายถึงเขาต้องพาคนของเขาอพยพโดยด่วน โดยจะเหลือผู้ชายที่รบเป็นไว้ถ่วงพวกทหารที่กำลังจะตามมา
ภัยจากพวกเบดูอินด้วยกันนับว่าน่ากลัวแล้ว
แต่ภัยที่มาจากพวกทหารน่ากลัวกว่า
หากเขาขัดขวางหรือขัดใจอีกฝ่ายนั่นย่อมหมายถึงชีวิตและความอยู่รอดของคนในเผ่าฮิคโซส
เมฟู เจ้าพาทหารพวกนี้ไปยังกระโจมของเจ้า แล้วจัดหาที่นอนและอาหารมารับรองแขกด้วย คืนนี้เจ้ากับแม่ก็ไปนอนกับไนล่าก็แล้วกัน เมเทเทปหันไปสั่งหลานตัวน้อยที่ยืนอยู่ข้างๆ
จริงหรือฮะอาเมท คืนนี้ผมจะได้ไปนอนกับน้องหรอฮะ เด็กน้อยเสียงเริงร่าดีใจที่จะได้ไปดูน้อง
น้องสาวที่น่ารักของเขา เมฟูเงยหน้ามองผู้เป็นอาก็พบว่าเขายิ้มพยักหน้าตอบเด็กน้อยรีบเชื้อเชิญผู้มาใหม่ให้รีบเข้าไปในกระโจมของตน ทั้งที่ทีแรกเขาไม่อยากให้พวกทหารอียิปต์เข้าไปนอนในกระโจมของตนเลย
เรื่องอาหารไม่ต้องหรอก พวกเราขอพักแค่คืนเดียวแล้วพรุ่งนี้เช้าขอยืมชุดสักห้าหกชุดแล้วเราก็จะไป แม่ทัพเนคนุมรอบคอบเสมอ เขาไม่รู้ว่าพวกเผ่าเบดูอินจะเอาอะไรใส่ลงไปในอาหารหรือไม่ เขาเลยต้องป้องกันตัว
ถึงพวกนี้จะดูไม่มีพิษไม่มีภัยแต่ก็อย่าได้ประมาทไว้ก่อนเป็นดี
ต้องขอโทษด้วยที่คืนนี้มารบกวนที่นอนของเจ้า เนคนุมบอกเด็กน้อยที่กำลังเตรียมจัดที่นอนให้กับแขกผู้มาเยือนยามวิกาล สีหน้าของเมฟูยิ้มแย้มอย่างเห็นได้ชัด เด็กน้อยส่ายหน้าบอกอีกฝ่ายว่าไม่เป็นไร ก่อนจะรู้ตัวว่าตนกำลังเสียมารยาทกับผู้ใหญ่
ไม่เป็นไรฮะ
ดีเสียอีกผมอยากนอนดูน้องมาตั้งหลายวันแล้ว เด็กน้อยเล่าความลับที่เก็บอยู่ในใจมาเป็นเวลานาน โดยไม่ได้เฉลียวใจแม้แต่น้อยว่าตนคือผู้ชักนำพญายมมาหาทารกที่กำลังนอนหลับตาพริ้มบนเตียง
ทำไมเรอะ น้องเจ้าน่ารักหรือไงถึงอยากจะนอนดูน้องนัก คำว่าตั้งหลายวันสะกิดใจของแม่ทัพใหญ่ เขาเริ่มถามแบบอ้อมๆ ไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว
ก็น้องผมน่ารักจริงๆ นี่นา ตัวเล็กแค่นี่
พึ่งเกิดได้ไม่กี่วันเอง ผมอยากจะอุ้มน้องแม่ก็ไม่ให้อุ้มเพราะกลัวทำน้องหลุดมือ เมฟูกางมือออกเท่าขนาดของตัวน้อง
เด็กชายไม่รู้กลอุบายของผู้ใหญ่ เขายังใสซื่อเกินไปเลยบอกไปตามความจริง
ที่นอนจัดเสร็จแล้วเชิญพวกท่านพักผ่อนตามสบายนะฮะ ผมต้องขอตัวก่อน ขืนไปช้าเดี๋ยวแม่จะแย่งนอนข้างๆ น้อง เด็กน้อยตัดบท ตอนนี้เขาอยากจะวิ่งไปหาน้องเต็มที
เมฟูเดินออกมาจากกระโจมตัวปลิวโดยที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจับตาดูอยู่
ว่าเด็กน้อยจะหายเข้าไปที่กระโจมหลังไหน เมื่อทราบที่อยู่ของเด็กชายแล้ว แม่ทัพเนคนุมเอาประตูผ้าลง ก่อนที่จะเดินไปนั่งบนพรม
อีกแล้วหรือ
คืนนี้ทั้งที่เขาตั้งใจจะนอนพักแต่ต้องกลับมาฆ่าเด็กอีกแล้วหรือเนี่ย
แม่ทัพใหญ่รำพึงกับตัวเอง
เอาไงดีท่านแม่ทัพ ทหารคนหนึ่งเขยิบตัวเลื่อนมาใกล้ๆ กระซิบกระซาบเพื่อไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกไปได้
เมื่อเราได้รับบัญชาจากองค์ฟาโรห์เราก็ต้องทำ แต่ตอนนี้คงจะลงมือไม่สะดวกรอให้ใกล้รุ่งสาง เราจะลงมือจัดการเด็กแล้วค่อยไปกัน เขารู้ดีว่าไม่อาจจะแย่งเด็กจากอกพ่อแม่มาฆ่าได้เพราะชาวเผ่าเบดูอินเปรียบไปก็ไม่ใช่ประชาชนของอียิปต์ พวกเขามีสิทธิ์ที่จะสู้กับพวกทหาร
ยิ่งพวกเขาน้อยกว่า
เป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัดเพราะฉะนั้นทำอะไรต้องระมัดระวังไว้ก่อน
หน้าบานเป็นจานเชิงเชียวนะเจ้าเมฟู
ฟาจาล้อบุตรชายของตน
ถ้าจะว่าไปตามความจริงแล้วหน้าของเมฟูยามนี้บายยิ่งกว่าชาม หรือไหเสียอีก เจ้าเด็กน้อยไม่ยอมหุบยิ้ม ดวงตามองที่น้องตลอดเวลา ด้วยความที่เขาเป็นลูกคนเดียวไม่เคยมีพี่หรือน้องมาก่อน พอได้น้องมาคราวนี้เหมือนกับตนจะได้เป็นทั้งพี่และเพื่อน จนแทบจะอดใจไม่ไหวอยากให้น้องเดินได้ภายในวันสองวันนี้เลยทีเดียว
ท่านแม่ คืนนี้ผมขอนอนข้างน้องนะ แววตากระตือรือร้นของบุตรชายทำให้ฟาจาส่ายหัวก่อนจะเว้นที่ให้ลูกของตนได้นอนใกล้ๆ น้อง
นอนดีๆ อย่าดิ้นไปทับน้องล่ะ ฟาจากำชับอีกฝ่าย ก่อนที่จะล้มตัวนอนลงมองดูเด็กน้อย
เด็กที่ถูกกำหนดให้เป็นผู้พาชาวฮิคโซสคืนบ้าน ความหวังของชาวฮิคโซสฝากไว้ที่เมดูอา
ฟาจาแทบไม่อยากจะเชื่อ แต่ก็ดีกว่าอยู่แบบไม่หวังเช่นทุกวันนี้
พวกทหารอียิปต์นอนหรือยังเมฟู เมเทเทปเปิดผ้าคลุมกระโจม เขาแทรกตัวผ่านเข้ามานั่งข้างๆ ผู้เป็นคู่ชีวิต จ้องมองบุตรสาวที่กำลังหลับตาพริ้ม
ฮะ พอได้ที่นอน พวกนั้นก็ไม่สนใจอะไรอีกเลย คนที่ไม่สนใจใครน่าจะเป็นเด็กน้อยเสียมากกว่า ที่พอรู้ว่าตนใจได้นอนกับน้องน้อยถึงกับรีบวิ่งออกจากกระโจมที่พวกทหารพักอยู่ทันที
ท่านพี่ พวกนั้นมาทำไมแถบนี้กัน จะว่าเป็นทหารที่ลาดตระเวนอยู่แถบนี้ก็ไม่ใช่ ไนล่าเห็นเพียงแวบเดียวสีหน้าของพวกนั้นดูเหนื่อยและอ่อนล้าเหมือนกับไม่ได้พักมาหลายวัน
พวกนั้นจะเข้าไปอียิปต์ล่าง แต่ด้วยเหตุอะไรเขาก็ไม่ยอมบอก พี่ก็เลยไม่ซักไซร้มากนักเห็นว่าไม่ใช่ธุระของเรา เมเทเทปลูบหัวบุตรีที่กำลังนอนหลับหลังจากได้ดื่มนมจากอกมารดา
อาเมท น้องจะหัวล้านหรือเปล่า จู่ๆ เมฟูก็ทะลุถามขึ้นมากลางปล้อง เพราะเห็นหัวน้องที่มีผมน้อยเส้นแล้วอดกังวลแทนไม่ได้ คำถามของเด็กน้อยทำให้ทั้งสามมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมายก่อนจะหลุดขำเบาๆ ฟาจาอธิบายให้ลูกชายรู้เมื่อเจ้าตัวทำหน้าเหรอราวกับว่าตนพูดอะไรผิด
เมฟู
เจ้าเด็กช่างซัก ทารกเกิดใหม่ก็ผมน้อยอย่างนี้ทุกคนนั่นล่ะ เจ้าตอนเกิดมาใหม่ๆ ผมน้อยกว่าน้องอีก
เด็กน้อยรีบจับผมตัวเองที่โผล่ออกมาจากผ้าโพกศรีษะ ทำให้ผู้ใหญ่ทั้งสามหัวเราะลั่นกระโจม
นายท่าน
นายท่าน แย่แล้ว เสียงกระซิบที่ดังออกมาจากหน้ากระโจมเป็นเสียงของผู้หญิง เมฟูลุกวิ่งไปเปิดผ้าดูว่าใครมาส่งเสียงอยู่แถวนี้
อ้าว
ทาเนราเองเรอะ มีอะไรรึเปล่า หญิงสาวเจ้าของเสียงกระซิบคือคนที่เขาสั่งให้เอาผลไม้และน้ำไปต้อนผู้มาใหม่
นายท่าน
ข้าได้ยินพวกทหารกระซิบกระซาบว่าจะต้องฆ่าทารก ทาเนราเป็นคนหูดีที่สุดในเผาจึงถูกส่งไปสอดแนมอีกฝ่ายว่ามาทำอะไร โดยแกล้งทำเป็นเอาน้ำ เอาผลไม้ไปให้อีกฝ่ายแต่แท้ที่จริงแล้วคือแอบฟังว่าพวกทหารพวกนี้ต้องการอะไร
ว่าแล้วเชียว
พวกนี้ต้องมีแผนอะไรสักอย่าง ถึงได้เดินทางมาถึงนี่ เป็นจริงอย่างที่เมเทเทปนึกไว้
เพียงแต่เขายังไม่รู้ว่าทารกที่ถูกฆ่านั้นเป็นใครในอียิปต์ล่าง จะว่าเป็นองค์ชายหรือองค์หญิงแห่งอียิปต์ล่างก็ไม่น่าจะใช่
เพราะเขาจำได้ว่าองค์ชายคนเล็กสุดพ้นวัยทารกมาได้ 5 ปีแล้ว
ทารกที่ไหนกันที่ต้องการฆ่า เขาขบริมฝีปากใช้ความคิด
เดี๋ยวๆ เจ้าพูดถึงทารกใช่ไหม ข้าพึ่งนึกออก ฟาจาที่ล้มตัวลงนอนบนที่นอนขนสัตว์ดีดตัวลุกนั่งทันที เมื่อสามวันก่อน
ที่พวกเราเจอกับพวกพ่อค้าที่มาจากอียิปต์บน เจ้าจำได้ไหม ฟาจาหันไปถามเมเทเทป ชายหนุ่มพยักหน้า
เขาว่า
ที่อียิปต์บน ฟาโรห์มีคำสั่ง
ให้ฆ่าทารกที่เกิดเดือนนี้ทั้งหมด สิ้นเสียงพูดของฟาจาทุกคนต่างตกอยู่ในความเงียบ ไนล่าอุ้มบุตรสาวของตนไว้แนบอก เกิดความกลัวอย่างบอกไม่ถูก
ท่านพี่ เราจะทำยังไงกันดี ไนล่าหันไปปรึกษากับสามี
ไม่ต้องกังวลไปไนล่า พวกทหารไม่รู้หรอกว่าพวกเรามีเด็กทารกที่เกิดเดือนนี้กี่คน ถ้าจะพูดให้ถูกเด็กที่เกิดเดือนนี้มีบุตรสาวของเขาเพียงคนเดียว แต่ก่อนหน้านั้นเดือนหนึ่งหญิงสาวในเผ่าเบดูอินคลอดลูกอีกสองคน รวมทั้งหมดตอนนี้เขามีทารกที่ต้องดูแลสามคน
อาเมทฮะ
เด็กน้อยเรียกชื่ออาเสียงสั่น
มีอะไรรึเมฟู เจ้าไม่ต้องกลัวแทนน้องหรอกนะ พวกนั้นจะไม่มีวันรู้เด็ดขาดว่าพวกเรามีทารก ชายหนุ่มตบหัวหลานเบาๆ เพื่อปลอบใจ
Create Date : 04 มีนาคม 2551 |
Last Update : 4 มีนาคม 2551 13:19:17 น. |
|
0 comments
|
Counter : 154 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
|
ถั่วโรคจิต~* |
|
|
|
|