|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
มีวิธีที่ทำไม่ให้คิดมาก
มันมีเรื่องใ้ห้เราต้องคิดมากมาย? มันมีขณะคิดเท่านั้นตอนยังไม่คิดมันอยู่ที่ไหน..เรื่องไม่ได้มาหาเรา แต่เราเป็นฝ่ายไปหาเรื่อง..การส่งใจออกไปกระทบเป็น(กิเลส) แต่ถ้าสิ่งอันใดมากระทบไม่ว่าจะกระทบกายหรือใจก็แล้วแต่คือผลของ วิบากถ้าผลดีเกิดกับกายเป็นกุศลวิบากกรรมถ้าผลดีเกิดกับจิตเป็นกุศล วิบากจิต...แต่เมื่อมาคิดดูมันเป็นเรื่องที่เราไม่น่าจะเก็บมาคิด?เป็นลักษณะของสติที่เกิดขึ้นระลึกได้(เป็นกุศลจิต)แต่มันก็อดคิดไม่ได้? อะไรปิดบังความจริง...(ความไม่รู้)ทำให้เราคิดมากมาตลอด? อาศัยการสั่งสมก่อนจะมากมันต้องน้อย มาก่อนเกิดเป็นความเคยชินเปลี่ยนเป็นอุปนิสัยกลายเป็นสันดาน (ขอโทษครับ) ก่อนจะละเลิกคิดใด ๆ ก็ตามอย่างแรกต้องละความไม่ รู้ก่อน...ความรู้จะเป็นปัจจัยให้ละความเห็นผิด...เมื่ีอนั้นการปล่อยวาง จึงมีได้...เตะฝุ่น 1 ครั้งฝุ่นก็ฟุ้งหนาแค่ 1 ครั้งเตะครั้งที่ 2 ฟุ้งเป็น 2 เท่าหยุดกระทำเดี๋ยวมันก็หายไป..จิตก็เป็นอย่างนั้นจิตคิดถึงอารมณ์ ใดซ้ำ ๆ มันก็มีแต่จะฟุ้งมากขึ้น ๆ พอหยุดมันก็จางลง ๆ ธรรมชาติ ของมันเป็นอย่างนั้น..สำคัญคือ..(สติ)เป็นตัวกั้นกระแสทั้งหลาย..
Create Date : 14 สิงหาคม 2554 |
|
0 comments |
Last Update : 14 สิงหาคม 2554 20:55:14 น. |
Counter : 921 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|