|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
วงรอบบทที่ 3 : เจ็บ
ดั่งฟ้าผ่าตรงหน้าไม่คาดหมาย วาบจากบนจนท้ายถึงปลายขา ไร้เรี่ยวแรงแข็งขืนฝืนกายา เห็นเพียงท่ายามเธอกล่าวเล่าสิ่งใด
สิ่งที่ยินไม่เพี้ยนผิดบิดจากนี้ คือวจีที่กล่าวแน่ แท้ใช่ไหม อยากให้สิ่งที่เห็นเช่นฝันไป ไม่มีวัน ต้องไม่ใช่ ต้องไม่จริง
น้ำตาเอยเจ้ารอท่ามาแต่ไหน อย่าหลั่งไหลร่วงลงจงหยุดนิ่ง กัดฟันขืนยืนตอบไปไม่ติติง จบสิ้นกันแล้วทุกสิ่งที่เคยมี
พลันหมุนตัวเดินลับไม่หันหลัง ทรุดตัวนั่งในห้องหอรอสุขศรี นี่ล่ะหรือรักเราเฝ้าภักดี ราวมีดกรีดดวงฤดีที่โง่งม
จากความสุขคล้ายถูกฉุดลงทุกข์หนัก โอ้ความรักแสนเศร้าเหงาขื่นขม ทั้งถูกเหยียบถูกย่ำจนช้ำตรม เจ็บระบมยามนึกคำเธอพร่ำมา
น้ำตาเอย ไยไม่ไหลล้างใจช้ำ ฤาหยดน้ำเหือดหายสิ้นกายข้า เจ็บเหลือทน...จนเกินเก็บ...เจ็บอุรา เหมือนเงื้อง่ามีดแทงซ้ำกระหน่ำใจ
ชีวิตนี้มีสิ่งใดให้ฝันต่อ จะเฝ้ารอวันพรุ่งนี้ที่ตรงไหน ลมหายใจที่เหลือจะเพื่อใคร เมื่อไร้ใจ ไร้ศรัทธา ไร้ค่าตน
อยากหลีกลี้หนีความเจ็บที่เก็บกด อยากจะปลดความช้ำใจ ไม่อยากสน ปิดตาหลับ สิ้นรับรู้ สิ้นผู้คน หยุดดิ้นรน..จนลาร้าง..ร่างคืนดิน..
Create Date : 14 กันยายน 2551 |
Last Update : 14 กันยายน 2551 17:17:16 น. |
|
0 comments
|
Counter : 341 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
.....คนเราทุกวันนี้ใช้ชีวิตหมดไปกับกาลเวลาที่ผันผ่าน จนลืมที่จะมองหาความงดงามและความอ่อนโยนในชีวิต หลายคนเพียรค้นหา และหลายคนไม่มีวันพบเจอ.....
|
|
|
|
|
|
|