Bloggang.com : ทิวลิปสีน้ำเงิน : ความเหงา...หมายเลข 10

ความเหงา...หมายเลข 10

ความรักเอยไฉนเลยไม่เอ่ยทัก
เมื่อใจรักที่มอบให้ไม่อาจสม
เมื่อมีรักกลับเหงาเศร้าระทม
ได้รื่นรมย์แค่บางคราเวลาเดียว

เพราะกรรมใดได้ก่อดักรออยู่
จึงตามคู่ติดใจไม่เฉลียว
ครั้นถึงวันควรสุขใจกลับคลายเกลียว
พลิกนิดเดียวสุขที่ได้ไม่ยั่งยืน

จากรักมากกระชากหายกลายความคิด
จากเคยชิดเคียงใกล้ใจกลับฝืน
จากเคยฝันสัญญามั่นรักยั่งยืน
จากยิ้มรื่นกลายเป็นเศร้าเคล้าน้ำตา

ฤาความสุขไม่มีจริงแค่สิ่งหลอก
ฤาที่บอกรักแท้แค่ฝันหา
ฤาสุขมากแค่ทุกข์น้อยคอยเวลา
ฤาสัญญาแค่วาจาที่ผ่านเลย

จำก้มหน้ารับเวรกรรมหากทำไว้
ขอชดใช้หมดไปไม่นิ่งเฉย
หากมีกรรมใดใดอย่าได้เลย
จงลงเอยได้ชดใช้ให้หมดกัน

จะทุกข์หนักสักเท่าไรในชาตินี้
จวบชีวียังหายใจจะไม่หวั่น
หมดชาตินี้ หมดชีวี หมดเวรกัน
ขอหมายมั่นสู่ชาติใหม่ไม่ใช้เวร

อโหสิ...แล้วลาไกล...ไม่จองเวร

Create Date : 17 มิถุนายน 2550

Last Update : 17 มิถุนายน 2550 17:44:34 น.

2 comments

Counter : 531 Pageviews.

ทำไมเศร้าอย่างนี้ล่ะ

โดย: Bond Man

วันที่: 18 มิถุนายน 2550 เวลา:20:33:28 น.

ทำไมต้อง "เหงา"

โดย: สาวใช้ ณ สแตมฟอร์ด บริดจ์ วันที่: 23 มิถุนายน 2550 เวลา:18:08:34 น.