ขอโทษครับ! ผมเผลอ... [yaoi] // ตอนพิเศษ // นิกกี้ & แบงค์ part 3

***

เรื่องนี้เป็นนิยายวาย แนว ชาย รัก ชาย บอกให้รู้ไว้ก่อนสำหรับใครที่ไม่ชอบก็จะได้ไม่ต้องอ่านนะคะ

***





นิกกี้ & แบงค์




PAST 3





“เฮ้ยนิกกี้ เป็นไงวะเมื่อวานมึงพาเมียน้อยไปดูหนังมาไม่ใช่” วีสะกิดถามจากข้างหลังก่อนจะ

เข้ากอดคอนิกกี้ ขณะที่เดินตามกันออกมานอกห้องเรียน เพิ่งเรียนเสร็จ กำลังจะเดินลงตึกกัน

ทั้งกลุ่มที่เดินอยู่ด้วยกันได้ยินที่วีถามนิกกี้ก็ส่งเสียงแซวบ้างขำบ้างขึ้นมาอย่างพร้อมใจกัน

ทำเอานิกกี้ยิ้มขมวดคิ้วแม้จะรู้ว่าเพื่อนมันแกล้งแซวไปอย่างนั้นแต่ไม่รู้ทำไมหมู่นี้เขาชักจะ

เขินขึ้นทุกที เป็นเพราะพักหลังนี่ไอ้พวกบ้ามันชักจะแซวเขากับแบงค์หนัก ได้แต่ส่ายหน้า

แล้วยิ้มพูด “ไม่รู้ดิ สนุกที่ไหนวะกูดูไม่เห็นรู้เรื่องเลย ตอนจบแม่งก็เชี่ยตัวโกงเสือกรอด”



“555ดูไม่รู้เรื่องได้ไงควาย มึงไปกะเด็กมึงมัวแต่มองหน้าแบ๊วๆมันอยู่อ่ะดิถึงไม่รู้เรื่อง”

อาทขำยื่นหน้าเดินเข้ามากอดคอวีพูดกับนิกกี้ กลายเป็นเดินกอดคอเรียงกันสามคน

แล้วบาสก็เข้ามาเดินข้างนิกกี้อีกฝั่งนิกกี้ก็ยิ้มแล้วกอดคอไว้ ทั้งสี่คนเดินกอดคอกัน

หนูแนนเดินอยู่ข้างหลังก้มหน้าก้มตากดมือถือเล่นไม่สนใจใคร แต่พอได้ยินเรื่องที่

เพื่อนผู้ชายคุยกันก็อมยิ้มเป็นระยะๆ น้องแบงค์เป็นเด็กน่ารักโดยเฉพาะในสายตาพวกสาวๆ

มองแล้วอยากเข้าไปหยิกแก้มเสมอ เวลาอยู่กับเพื่อนดูเฮฮาร่าเริงดี แต่พอได้อยู่ใกล้พี่รหัสทีไร

ไอ้ตัวเล็กก็ชอบทำเขินทุกที แถมยังชอบทำหน้าอ้อนอย่างไม่รู้ตัวอีก น่ารักที่สุด

“หึหึหึ พวกมึงคอยดูเหอะ ต่อไปกูว่าไอ้คู่นี้แม่งไม่แคล้วกันล่ะ55555” วีพูดแล้วหัวเราะเสียงดัง

นิกกี้ยิ้มส่ายหน้าแล้วชูนิ้วกลางให้เพื่อนๆ ก่อนผลักหน้าวีที่หัวเราะปากกว้างให้หันไปหาอาท

อาทก็ทำหน้าสะดุ้งแล้วทำหน้าเหม็นปากวี ทุกคนเลยยิ่งขำ



“เฮ้ยๆ มึงไอ้นิก พี่แคนชวนเลี้ยงสายว่ะ (พี่รหัสของหนูแนน) เย็นพรุ่งนี้ไปนะๆ มีพี่มึง

พี่กู พี่ไอ้บาส แล้วก็พวกเพื่อนๆพี่เขากับแฟนๆเขาไปกัน พวกมึงก็ไปกับกูนะไอ้วีไอ้อาท

เอาโบว์กับกิ๊กไปด้วย นะๆๆ” หนูแนนรีบเดินเข้ามาขวางหน้าพวกผู้ชายที่เดินกอดคอกัน

ทุกคนมองหน้ากันไปมาแล้วยิ้มกว้างทำท่าเปรี้ยวปาก ชวนไปเยอะอย่างนี้ มีเหล้าชัวร์

ไม่มีใครปฏิเสธอยู่แล้ว..



+++++++++++++++++++++++++++++





“เชี่ยแล้วไง........มึงดูโน่น” บาสทำหน้าเหวอสะกิดพยักเพยิดหน้าให้วีกับอาทที่นั่งต่อกัน

เงยหน้าไปดูผู้ชายกับผู้หญิงคู่หนึ่งทิศเก้านาฬิกาขวามือที่เพิ่งเข้ามาในผับ

วีกับอาทเห็นก็อ้าปากค้างก่อนพากันหันไปกระซิบกระซาบบอกหนูแนนที่มองพวกเขางงๆ

หนูแนนตาโตหันควับไปมองก็ยิ่งตาโต แล้วทุกคนก็หันไปมองหน้านิกกี้ พวกรุ่นพี่สังเกต

เห็นอาการเจ้าพวกรุ่นน้องก็พากันหันไปมองหน้านิกกี้ตาม เห็นไอ้หนุ่มหน้าตี๋กำลังนั่งอึ้ง

มองตามไอ้ผู้ชายที่เดินกอดเอวแฟนตัวเองมาทางนี้แล้วกำหมัดแน่น โกรธจนลุกพรวด

แล้วทุกอย่างก็เกิดขึ้นเร็วมากจนทุกคนที่นั่งกันอยู่ไม่คาดคิด นิกกี้พุ่งเข้าไปกระชากแขน

แก้มบุ๋มอย่างแรง แล้วมีเรื่องกับผู้ชายคนนั้น

“ไอ่สัดมึงอย่ามายุ่งกะแฟนกู!” นิกกี้ชี้หน้าตะคอกด่าผู้ชายที่มากับแก้มบุ๋ม เป็นคนเดียวกับ

ที่พาบุ๋มขึ้นรถไปในวันที่ฝนตกวันนั้นเขาจำหน้ามันได้ดี เคยจะมีเรื่องกันหลายครั้งแล้ว

“มึงนั่นแหละอย่าเสือก แก้มบุ๋มเป็นแฟนกู! เลิกกันแล้วก็อย่ามาตามตอแยบุ๋มดิวะสัด!”

สิ่งที่ผู้ชายคนนั้นพูดทำเอาทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นหันไปมองแก้มบุ๋มเป็นตาเดียว นิกกี้ดูจะ

อึ้งหนักสุด มองหน้าแก้มบุ๋มที่ยืนกระฟัดกระเฟียดพยามแกะมือนิกกี้ออกอย่างไม่พอใจมาก

“อะไร! มองหน้าบุ๋มทำไมนิก!” สาวสวยยังไม่รู้ตัวแว๊ดใส่

“ก็ที่ไอ่เชี่ยนี่มันพูดเมื่อกี้ไง! บุ๋มไปบอกมันเหรอว่าเลิกกะเราแล้ว! ทำไมทำอย่างนี้ห๊า!!!”

เห็นนิกกี้ตะคอกแก้มบุ๋มจนหญิงสาวสะดุ้ง ผู้ชายที่มากับแก้มบุ๋มก็ปรี่เข้าไปกระชากคอเสื้อ

นิกกี้ทันที บอกให้ปล่อยแก้มบุ๋มแล้วถอยไปให้พ้นหน้าเสีย แต่มีหรือที่นิกกี้จะยอมง่ายๆ

นิกกี้โมโหมากปล่อยบุ๋มแล้วหันมาเงื้อหมัดจะต่อยหน้าอีกฝ่ายทันทีเหมือนกัน

แต่ทั้งเพื่อนและรุ่นพี่พากันผวาเข้ามาช่วยกันจับทั้งสองฝ่ายให้แยกกันก่อนที่จะเกิดเรื่อง



“บุ๋ม! บุ๋มทำแบบนี้ทำไม! มากับมันทำไม! บุ๋มยังไม่ได้เลิกกับเรานะ! บุ๋มเป็นแฟนเรานะ!”

นิกกี้ต่อว่าแก้มบุ๋มเสียงดัง จนคนมอง หญิงสาวไม่พอใจมากเดินเข้าไปเกาะแขนคนที่มาด้วย


“น่ารำคาญ! รู้มั้ยสภาพนิกตอนนี้น่ะมันทุเรศ! อย่ามาให้บุ๋มเห็นหน้าอีกนะ!”

แก้มบุ๋มทนไม่ไหวแว๊ดเสียงดังขึ้นมาต่อว่านิกกี้อย่างสุดทน นิกกี้เหวอส่วนไอ้ผู้ชายคนใหม่

แสยะยิ้มอย่างคนเหนือกว่าโอบเอวแก้มบุ๋มไว้ยั่วให้นิกกี้โกรธ แล้วกระซิบข้างหูชวนแก้มบุ๋ม

ออกไปหาผับที่อื่นเที่ยว เพราะที่นี่มีไอ้ตัวน่ารำคาญคอยตามเกาะแกะบุ๋มไม่ปล่อย

ทั้งสองหัวเราะคิกคักต่อหน้านิกกี้ นิกกี้เจ็บใจจนชาแล้วสั่นไปทั้งตัว เขายังยืนอยู่ตรงนี้นะ!

เพื่อนๆมองแก้มบุ๋มอย่างไม่พอใจ แต่ทุกคนต่างเห็นพ้องต้องกันว่ามันควรจะจบได้แล้ว

จึงไม่มีใครพูดอะไรออกไป ปล่อยให้นิกกี้ตาสว่างเสียให้พอ



“ทำไมบุ๋มพูดกับเราแบบนี้!.....ฮึก....ไหนว่าจะไม่ทำเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้วไง!!...

ทำไมล่ะ!? เรารักบุ๋มนะ! ฮึฮึก... บุ๋มจะเอาอะไรก็บอกเรามาเซ่!! ไม่ใช่ไปหาคนอื่นแบบนี้!”


“ พูดไม่รู้เรื่อง!! ก็บอกว่าอย่ามายุ่งไงไปให้พ้นเลย! เอาคำว่ารักเสร่อๆกองไว้

ตรงนั้นแหละ! คิดจะรั้งให้บุ๋มต้องจมปลักอยู่กับผู้ชายห่วยๆอย่างนิกไปถึงเมื่อไหร่!!!”

“เห็นเราเป็นควายรึไง! เพื่อนเราก็บอกทั้งนั้นว่าบุ๋มแอบไปมีใครไว้บ้าง! ทั้งที่รู้

แต่เราก็ยังรัก......รู้มั้ย...ฮึก..... เข้าใจมั้ยว่ามันรัก!! แล้วทำไมทำกับเราอย่างนี้!!!”

นิกกี้จะเข้าไปดึงตัวแก้มบุ๋มกลับมา ก็โดนหญิงสาวสะบัดตัวหนีทำหน้ารังเกียจ


“เอ๊ะอย่ามาจับนะ! ไม่! ปล่อยนะ! บุ๋มมีแฟนใหม่แล้วไม่เห็นเหรอ !!

ช่วยไม่ได้ก็นิกอยากทำตัวเหมือนควายเองนี่! หึ...รู้มั้ยผู้ชายร้องไห้น่ะมันน่าสมเพชเปล่าๆ!

ถ้ารักบุ๋มมากนักก็ปล่อยบุ๋มไปซี่! รึไม่งั้นก็ไปตายซะ!!! ฮึ่มม! เจษขา~ พอเถอะ

อย่ามีเรื่องกันเลย รีบไปจากที่นี่กันดีกว่า...” สาวสวยกอดผู้ชายที่มาด้วย โอบอ้อนกัน

ออกไปอย่างไม่สนใจใยดีนิกกี้สักนิด พากันหัวเราะอย่างขำๆ



“ บุ๋ม! |||||||||*|| บุ๋มๆๆเดี๋ยวเซ่~~~ฮึก.......ฮือ!!!....เฮ้ยพวกมึงอย่ามาจับกู!!!

บุ๋มมม!! แก้มบุ๋มมมม!!! กลับมานะ!! ฮึกฮือออ...... เราบอกให้กลับมาไง!!!”


นิกกี้จะตามไป แต่ทั้งรุ่นพี่และเพื่อนช่วยกันจับไว้ ไม่ให้ตามไป บอกให้นิกกี้พอได้แล้ว

กับผู้หญิงแบบนั้น ไม่มีใครพอใจแก้มบุ๋มแต่ทุกคนต่างพร้อมใจกันบอกให้นิกกี้หยุด

ไม่ต้องไปยุ่งกับแก้มบุ๋มอีกแล้ว ไม่มีค่าพอที่นิกกี้จะลดตัวลงไปยุ่งด้วย



แต่ถึงยังไงเสียใจมันก็คือเสียใจ ทั้งที่นิกกี้หวังไว้มากว่าคราวนี้ทุกอย่างมันจะดีกว่าเดิม

แต่ก็ยังเหมือนทุกครั้ง สุดท้ายเขาก็ยังโดนแก้มบุ๋มทิ้งไปหาคนใหม่ ทั้งที่สัญญาว่าจะ

ไม่ทำแบบนี้กับเขาอีก แต่วันนี้แก้มบุ๋มก็บอกว่าไม่ต้องการเขา


เพล้ง!! เพล้ง!!!! เพล้งๆๆ!!!!



นิกกี้โมโหเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาเอง หันมาคว้าแก้วเหล้ากระดกดื่มจนหมดแก้วแล้วปาลงพื้น

อย่างโกรธจัด ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นสะดุ้ง ก่อนจะช่วยกันจับนิกกี้ที่อาละวาดกวาดของบนโต๊ะ

ตกพื้นแตก จะปาขวดเหล้าแตกอีกเพื่อนๆรีบผวากันรุมจับนิกกี้ไม่ให้คลั่งอกแตกตาย

ไปมากกว่านี้ บาสต้องคว้าคอนิกกี้ลงมานั่งกอดแน่นๆ นิกกี้ถึงหยุดชะงักได้แล้วร้องไห้เงียบๆ

เพื่อนๆและพี่ๆทุกคนถอนใจส่ายหน้า แต่ก็คิดเหมือนกันว่านิกกี้ควรเลิกกับแก้มบุ๋มดีที่สุดแล้ว



การ์ดของผับเข้ามาถามว่ามีเรื่องอะไรกันตั้งแต่ที่นิกกี้อาละวาดปาแก้วแตกแล้ว ดีที่ยังจับตัว

หนุ่มตี๋ให้หยุดได้ ทุกอย่างเลยกลับมาปกติ ยกเว้นตัวนิกกี้ที่ดื่มหนักกินเหล้าเป็นกินน้ำ

ไม่นาน ... นิกกี้ก็เมาหนักจนพูดไม่รู้เรื่อง เพราะดื่มเอาๆแต่ทุกคนก็เข้าใจปล่อยให้ดื่มจนพอ

หนุ่มตี๋ไม่ยอมให้ใครกลับบ้าน บอกจะให้อยู่กับเขา ถ้าใครไปก็เท่ากับทิ้งเขาเป็นพวกเดียวกับ

แก้มบุ๋มเขาจะเลิกคบทันที ทุกคนถอนใจนิกกี้เมาจนพูดไม่รู้เรื่อง แถมยังไม่ยอกกลับบ้าน

ใครเข้าไปจับตัวก็ทำท่าจะต่อยแบบเมาๆ พวกรุ่นพี่บอกให้เพื่อนๆพานิกกี้กลับได้แล้ว

แต่นิกกี้กลับโวยวายออกมาอย่างเสียใจที่ไม่มีใครอยู่ข้างเขาเลย บอกเพื่อนๆไม่รักเขา

ทุกคนสงสารนิกกี้เลยเลิกบังคับลากตัว ปรึกษากันว่าจะปล่อยให้เมาหลับไปเองก่อน

ค่อยพากลับ แต่จนแล้วจนรอดนิกกี้ก็อึดกว่าที่คิด ทุกคนอยากกลับบ้านแล้ว บางคนก็อยาก

ไปต่อที่อื่นกัน แต่ติดที่นิกกี้ไม่ยอมให้ใครไปไหนสักคน ไม่งั้นมีเรื่องกับเขาแน่

บาสบอกจะพานิกกี้ไปค้างที่บ้านบาส ไปกินต่อที่บ้านบาส นิกกี้ก็ไม่ยอม

เพื่อนๆปรึกษากันอีกครั้ง ในที่สุดก็เดือดร้อนให้หนูแนนต้องโทรไปตามพี่ชายที่นิกกี้รักมาก

มาพาตัวกลับบ้านไป…. เหมือนปาฏิหาร์ย นิกกี้ที่เมาหนักทันทีที่เห็นหน้าน้ำพี่ชายตัวเอง

ก็เข้าไปกอดพี่แน่น พี่สั่งให้กลับบ้านก็ทำท่าดื้อไม่ยอมกลับ แต่พอน้ำดึงหูให้ลุกขึ้นเท่านั้น

ไอ้หนุ่มตี๋ตัวโตก็ร้องโอยไม่กล้าหือสักแอะ กอดคอพี่ที่พยายามประคองเขาอย่างทุลักทุเล

เพราะตัวเล็กกว่าเยอะ เดินเป๋ไปมาตามพี่ชายออกไปบาสอาสาขับรถไปส่งทั้งคู่ น้ำก็ยินดี



“ขอบใจทุกคนมากนะที่อยู่เป็นเพื่อนไอ้นิกมัน เดี๋ยวพี่จัดการต่อเอง”

น้ำยิ้มให้เพื่อนๆนิกกี้ที่สวัสดีเขาแล้วออกรถไป ก่อนหันไปผลักนิกกี้ที่เมายืนพิงประตูบ้าน

จนหัวทิ่มหัวตำให้เข้าบ้านไป...







+++++++++++++++++++++++++++++++++





“น้องแบงค์ มางานวันเกิดพี่นะคะ พาเพื่อนๆมาด้วยสินะจ๊ะ”

หนูแนนเดินผ่านมากับนิกกี้ ในมือถือขนมของเพื่อนๆที่ฝากซื้อหลายอย่าง

ผ่านมาเห็นแบงค์กับเพื่อนนั่งกันอยู่ข้างตึกเรียนก็รีบเข้ามาทักแล้วชวนอย่างดีใจ

“แน่นอนครับพี่หนูแนน จัดที่ไหนเหรอครับ” แบงค์กับเพื่อนๆยิ้มให้กัน แล้วเพื่อนๆแบงค์

ต่างก็พากันกลั้นยิ้มแอบกรี๊ด เมื่อเห็นนิกกี้ยิ้มแล้วเข้ามายืนใกล้แบงค์เล่นผมแบงค์

แบงค์ก็ได้แต่เขินนั่งเฉยให้นิกกี้ดึงแก้มจับหัวเล่นผมจนพอใจขณะที่คุยกับหนูแนน

สักพักทั้งหนูแนนและนิกกี้ก็ขอตัวไป แต่มีเพื่อนแบงค์แอบรั้งหนูแนนกระซิบกระซาบถาม

ก่อนที่หนูแนนจะเดินไปอย่างสงสัย เป็นเพราะแบงค์ไม่กล้าถามเองจนเพื่อนๆอดไม่ได้

อยากรู้ใจจะขาดเรื่องที่แก้มบุ๋ม แฟนสุดสวยของนิกกี้หันไปคบกับหนุ่มสุดฮ็อตของคณะ

วิศวะคนหนึ่ง เป็นเรื่องจริงหรือแค่ข่าวโคมลอย แต่พวกเขาก็เคยเห็นสองคนนั้นอยู่ด้วยกัน

หนูแนนเข้าใจว่าทุกคนคงอยากรู้ เพราะนิกกี้ไม่พูดถึงเรื่องที่เลิกกับแก้มบุ๋มเลย

หลังจากนั้นหนุ่มตี๋ก็ทำตัวปกติ ไม่พูดถึงแก้มบุ๋มให้ใครฟังอีกเลย

หนูแนนเห็นนิกกี้หันกลับมามองทำหน้างง เมื่อเห็นหนูแนนยังไม่เดินมาด้วยกัน

หนูแนนก็ทำมือไล่ให้นิกกี้เดินไปก่อนก้มลงไปพูดใกล้ๆให้ทุกคนที่โต๊ะได้ยิน



“จริงจ๊ะ อินั่นมันเลว อินิกมันไม่เอาแล้ว”

“เลิกกันแล้วเหรอครับ!” ได้ยินที่หนูแนนกระซิบแอบบอก ตอนที่นิกกี้เดินนำหน้าไปก่อน

น้องแบงค์ต้องรีบปิดปากตัวเองที่เผลอพูดเสียงดังเพราะตกใจ ก็เมื่อไม่นานนี้ยังเห็นนิกกี้

กับแฟนอยู่ด้วยกันอยู่เลย หนุ่มน้อยตาโตแล้วไม่กล้าเอามือที่ปิดปากตัวเองออก

เพราะตอนนี้เขากำลัง.......ยิ้ม...........





++++++++++++++++++++++++++++++++



แล้วงานวันเกิดของหนูแนนก็มาถึง แบงค์ดีใจที่ได้เห็นตัวจริงพี่ชายสุดน่ารักของนิกกี้

ในความคิดของแบงค์พี่น้ำน่ารักมากจนเขาเผลอมองบ่อยๆ แต่นิสัยห้าวผิดกับหน้าตามาก

หนุ่มน้อยรู้สึกตัวว่าถูกสายตาน้ำมองตามตลอด เวลาคุยกับนิกกี้อดรู้สึกแปลกใจไม่ได้

แต่แล้วก็หายสงสัยว่าทำไมถึงมองเขาแปลกๆ ก็เมื่อตอนที่เดินออกมาเอาจะของขวัญเข้าไป

เซอร์ไพร์สให้หนูแนน แต่ดันมาเจอเซอร์ไพร์สเอง




แบงค์ออกมาจากห้องคาราโอเกะที่จัดเลี้ยงวันเกิดหนูแนนได้ไม่กี่ก้าวก็สะดุดหู

“เปล่านะพี่! โธ่อะไรของพี่เนี่ย จะมาอะไรนักหนามันไม่มีอะไรเลย..”

ได้ยินเสียงนิกกี้ก็หยุดหันไปมอง เห็นสองพี่น้องแอบคุยกันดูเครียดๆ

“ฮึ่ม.........ไม่รู้ล่ะกูว่ามึงห่างๆกับมันหน่อยก็ดี มึงไม่อายที่เพื่อนล้อเรอะ

รึว่า....มึงชอบ!?” เห็นน้ำเอานิ้วชี้หน้าน้องชายที่ก้มหน้าหลบตา

แบงค์กลืนน้ำลาย รู้สึกว่าเรื่องที่เขาคุยกันจะไม่ใช่เรื่องไกลตัวเสียแล้ว คู่ที่ถูกล้อว่าชอบกัน

ตลอดงานจะเป็นใครไปอีกนอกจากเขากับหนุ่มรุ่นพี่หน้าตี๋ที่เขาแอบชอบมานาน

พี่ชายของนิกกี้กำลังคาดคั้นเอาความจริงในสิ่งที่แบงค์ก็อยากรู้มาเช่นกัน หนุ่มน้อยตั้งใจฟัง

ลุ้นว่าคนที่หันหลังให้จะพูดว่าอะไร


“พี่พูดอะไร!จะบ้าเรอะ!.ใครจะไปชอบ รำคาญจะตายไป”


อึ้ง และเสียใจที่สุด...........แบงค์เม้มปากแน่น เขาเหมือนจะร้องไห้ออกมาทันที



“.........อย่าให้กูรู้นะ ..ว่ามึง...ชอบมัน!” ได้ยินคนเป็นพี่ชายย้ำกับน้องตัวเองอย่างนั้น



แบงค์ยิ่งเสียใจ รู้สึกมือมันสั่นไปหมดจนต้องกำไว้ แล้วอดทนไม่ให้น้ำตาเขาไหลตอนนี้


นิกกี้ยังพูดเสียงแข็งใส่อารมณ์กับพี่อย่างไม่พอใจที่มาต่อว่าเขาเรื่องของแบงค์

“ผมจะไปชอบผู้ชายด้วยกันได้ยังไง! พี่น้ำน่ะบ้า! เพราะว่าเจอแต่คนโรคจิต

วันๆมีแต่ผู้ชายวิ่งเข้าใส่ จนในหัวพี่ มันคอยจะคิดว่าผู้ชายทุกคนเบี่ยงเบนไปหมดแล้ว!

ผมเป็นน้องพี่นะ พี่เกลียดอะไรผมก็เกลียดอย่างนั้นแหละ แล้วอย่างไอ้แบงค์นั่นน่ะ

ผมจะชอบมันเข้าไปได้ยังไง ในเมื่อมันเป็นผู้ชาย! พี่เลิกคิดบ้าๆแบบนี้ไปได้เลย เข้าใจมั้ย!”

พูดเสร็จนิกกี้ก็ยกมือท้าวสะเอว ถอนใจส่ายหน้าแบบเซ็งๆ ..................................

...............แปลก...?....

...ทำไมพี่ชายเขาไม่โต้ตอบอะไรเลยล่ะ ปกติถ้าเขาหือใส่แบบนี้

เป็นต้องโดนตบกะบาลแล้วด่ากลับแน่ แต่นี่เงียบเลย...

แถมยังทำหน้า...แปลกๆอยู่อีก...มอง..............อะไร!


หนุ่มหน้าตี๋ตกใจ หันควับกลับไปมองข้างหลังตัวเอง...


“..........................เอ่อ....พี่นิก............”


น้องแบงค์! มายืนอยู่ด้านหลังของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ

คงจะได้ยินทุกอย่างที่เขาพูดเมื่อกี้หมดแล้ว...


“อึก.........แบงค์... มา...มาตั้งแต่เมื่อไหร่...”


“พอดีผม.....จะออกไปเอาของขวัญที่รถ...แล้ว..ผมไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟัง...”

.............................................................


............................... ไม่มีใคร พูดอะไรออกมาอีกต่างยืนมองหน้ากันอ้ำอึ้ง

จนจู่ๆเสียงหัวเราะใสก็ดังขึ้นกลบความเงียบ


“ฮะ ฮะ พวกพี่นี่ตลกกันจังนะครับ ใครๆเขาก็ล้อเล่นกันทั้งนั้น

คิดกันไปได้เนอะ เรื่องผมกับพี่นิกกี้... ตลก...พี่น้ำไม่ต้องคิดมากหรอกครับ

อย่างพี่นิก...ผมก็ไม่มีวันชอบพี่เขาแบบนั้นเหมือนกัน!”


แบงค์ก้าวออกมาจากตรงนั้นอย่างเร็ว ร้องไห้ทันทีที่หันหน้าไปจากนิกกี้

เขาไม่เหลือความหวังอะไรอีกแล้ว

แต่แล้วพอเข้าไปนั่งร้องไห้ในรถตัวเอง คนที่ทำให้เสียใจที่สุดในตอนนี้แต่ก็รักมากที่สุด

กลับตามมาขอโทษอย่างร้อนรน ทำหน้าเหมือนแคร์เขามาก ถ้าไม่อยากให้เขาเสียใจ

ทำไมถึงไม่รักเขาล่ะ......

“เฮ่นี่...พี่นิกกี้ตามผมมา...ทำไม...รึอยากเห็นของขวัญครับ เสียใจด้วยนะ

ผมให้เขาห่อมาแล้ว....รึอยากรู้ว่าผมซื้ออะไรถึ....”


“พี่ไม่ได้ตั้งใจ! พี่ขอโทษ แบงค์คงรู้สึกไม่ดีใช่มั้ยที่ถูกพูดถึงแบบนั้น...”


เมื่อเห็นว่าแบงค์เอาแต่ฝืนยิ้มให้เขา แล้วพูดจาเฉไฉไปเรื่องอื่นทั้งที่ตัวเองน้ำตาก็ยังคลอเบ้า

นิกกี้ก็อดเข้าไปจับไหล่เล็กๆที่เริ่มสั่นน้อยๆนั้นไว้ไม่ได้ แต่...นั่นกลับทำให้แบงค์ทนเก็บ

น้ำตาเอาไว้ไม่ได้อีกต่อไป รวมถึงความในใจของตัวเองด้วย

หนุ่มน้อยโผเข้ากอดคนที่ตัวเองรักไม่สนใจว่ากล่องของขวัญที่ถือไว้จะตกพื้น

เล่นเอาคนโดนกอดถึงกับอึ้ง จนสองมือที่ยกขึ้นกะเช็ดน้ำตาให้ต้องค้างอยู่กับที่.....


“ฮึก....ฮึก...พี่นิก..................ผมรักพี่ครับ..”


พูดออกไปแล้ว แบงค์ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองนิกกี้ที่ยังเหวอ เหมือนจะขอคำตอบ


ยิ่งได้ยินสิ่งที่น้องรหัสตัวเองพูด นิกกี้ก็ต้องอึ้ง ได้แต่มองหน้าคนที่เพิ่งสารภาพรักกับเขา

ดวงตาที่เปียกชื้นไปด้วยน้ำตา กำลังจ้องมองเขาอยู่... นี่มันทำให้เขาใจเต้นเป็นบ้า!



มันน่ารักมากเลยไม่ใช่เหรอ! เขาจะทำยังไงดี!!


หนุ่มหน้าตี๋เม้มปากเข้าหากัน แล้วก็ต้องกลั้นใจจับร่างเล็กนั้นให้ออกห่าง


“แบงค์! พี่! .....พี่.....พี่..”

เพียงแค่ถูกจับให้แยกออกและได้ฟังคำพูดที่อึกอักของรุ่นพี่

น้ำตาที่รินไหลก็ยิ่งไหลหนักกว่าเดิมแบงค์สะอื้นจนตัวโย่น....เอาแต่ส่ายหน้า

แล้วดันตัวเองเข้าไป กอดซุกอยู่กับอกของคนที่เขาที่มีใจให้อีกครั้ง


นิกกี้ทำอะไรไม่ถูกมองคนในอ้อมอก ที่ยืนกอดเขาแน่นเหมือนกลัวว่าจะโดนดึงออกไปอีก

จะให้เขาทำยังไง..............จะให้เขาทำยังไง!

ได้แต่ยืนอ้ำอึ้งอยู่อย่างนั้น............


“โอ๊ย! โธ่เว้ยยยยยยใครเอาอิฐมาวางไว้ตรงนี้กันวะ!!”


เสียงของบุคคลที่สามทำเอานิกกี้กับแบงค์สะดุ้งโหยง ทั้งคู่รีบแยกตัวออกห่างกัน

แล้วหันไปมองทางต้นเสียงด้วยความตกใจ มีคนอยู่แถวนี้ด้วยงั้นเหรอ ได้ยินที่เขาคุยกัน

หรือเปล่า ถ้าเป็นคนรู้จักหรือพี่ชายของนิกกี้คงไม่ดีแน่


แต่ที่พวกเขาเจอคือ เอส ดาราหนุ่มหน้าหล่อกำลังอยู่ในสภาพ ล้มลุกคลุกคลานบนพื้น

ข้างๆรถคันหนึ่ง เอสคว้าก้อนอิฐที่ทำให้สะดุดล้มจนความแตก ขว้างทิ้งไปอย่างโมโห

... แล้วค่อยๆ...หันหน้ามายิ้มแหยๆ...ให้


“เฮ้ยพี่เอส! พี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!?” นิกกี้ทั้งตกใจทั้งงง และสงสัยเป็นที่สุด


เอสรีบยันตัวเองขึ้นจากพื้น เขาพยามยามยืนวางมาดให้ดูดี ก่อนจะเอ่ยทัก

น้องชายของคนที่เขาหลงรักว่า “ไง...” (.......|||||||....เนียนมั้ยวะเนี่ยกู........)


“พี่นิกรู้จักกันเหรอ.........นี่มัน...”

(พี่เอส! ดารานี่! ก่อนออกจากบ้านมา ยังนั่งดูเขาในทีวีอยู่เลย...)

แบงค์เหวอพอดูที่เพื่อนรุ่นพี่รู้จักกับคนดัง โดยที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน


“ก็....นิดหน่อยน่ะ” นิกกี้เอามือลูบท้ายทอยไปมา ตอบอ้อมแอ้ม...


ท่าทาง...ที่ดูอึดอัดใจเวลาพูดด้วยของนิกกี้ทำเอาแบงคถึงกับสะอึก....

จนต้องรีบเช็ดคราบน้ำตา แล้วก้มลงเก็บกล่องของขวัญที่พื้นส่งให้นิกกี้


“ฝากนี่ให้พี่หนูแนนด้วยนะครับ บอกเขาว่าผมไม่ค่อยสบาย............

ขอตัวกลับก่อนแล้วกัน” เสียงตัวเองสั่น...แบงค์รู้ดีเขากำลังเก็บความเสียใจไว้ไม่มิด

น้ำตามันก็พาลจะไหลออกมาอีก จนต้องรีบหันหน้าหนี หมุนตัวกลับขึ้นรถไป


ถึงจะแปลกใจที่ดาราชื่อดังอย่างเอสมาแอบดูพวกเขาแต่ไม่มีอารมณ์จะสนใจหรอก

ว่าคนที่มาเห็นเขาสารภาพรักเข้าจะเป็นใคร รู้แต่ว่าอยากจะหนีไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด


หนีไป.....................ก่อนจะได้เห็นสายตาที่เปลี่ยนไป จากคนที่เขาเพิ่งจะบอกว่า...รัก...


“อะอ้าว! เฮ้ยเดี๋ยวสิแบงค์! แบงค์!”


ไม่สนใจแล้วว่านิกกี้จะเรียกเขาไว้ แบงค์รีบขับรถหนีไปอย่างเร็ว

เขาไม่อยากได้ยินคำปฏิเสธชัดๆจากปากของนิกกี้เลย



และเพราะอย่างนี้แบงค์เลยตกใจมาก เมื่อกลับมาที่บ้านตัวเองนอนร้องไห้อยู่ดีๆ

แม่ก็มาเคาะเรียก แล้วพอเปิดประตูห้องนอนตัวเองออกมา ก็เจอกับนิกกี้ที่ตามมาถึงบ้าน

แม่บอกนิกกี้ว่าตามสบายนะ แบงค์พยายามก้มหน้าหลบไม่ให้แม่ตัวเองเห็นว่าร้องไห้อยู่

จนแม่ไปแล้วจึงเงยหน้ามามองคนที่มาหา



“พี่นิกมาทำไมครับ” อย่ามาบอกว่าไม่รักกันเลย แค่นี้ก็เจ็บมากพอแล้ว

แบงค์มองหน้านิกกี้แล้วกลั้นน้ำตาไม่อยู่ น้ำตามันไหลออกมาเอง จนนิกกี้ต้องเช็ดให้

แบงค์ถอยหลังหลบมือหนุ่มตี๋รุ่นพี่ไปเล็กน้อย แล้วเม้มปากแน่นกลั้นใจถามนิกกี้อีกครั้ง



“พีนิก มีอะไรรึเปล่าครับ ถ้าเป็นเรื่องที่แบงค์บอกรักพี่ไป ..แบงค์เข้าใจครับ...ฮึก..ไม่เป็นไร”

“แบงค์......... พี่... ขอโทษนะ...”



หนุ่มน้อยส่ายหน้า เขาไม่อยากได้ยิน...

“พี่นิกไม่ต้องพูดอะไรแล้วครับ กลับไปเถอะ ปล่อยผมไว้อย่างนี้เถอะครับขอร้อง”

“จะให้พี่ปล่อยแบงค์ไว้อย่างนี้น่ะเหรอ พี่...........พี่ทำไม่ได้หรอก

พี่ไม่อยากเห็นแบงค์ร้องไห้นี่.. พี่ขอโทษที่ทำให้แบงค์ร้องไห้นะ ” นิกกี้กัดปากตัวเอง

เขาอยากด่าตัวเอง กำลังพูดอะไรออกไปนะ ก็รู้ทั้งรู้ถึงยังไงพี่น้ำก็ไม่มีวันยอมให้เขาคบผู้ชาย

อยู่แล้ว........แต่ความรู้สึกของเขาในตอนนี้...คืออยากบอกให้ไอ้ตัวเล็กของเขาได้รู้ตัวเสียที

ในสายตาของเขามันน่ารักแค่ไหน.......อยากดึงตัวเข้ามากอดไว้แน่นแค่ไหน..อยากลอง.....

จูบที่เปลือกตากลมโตตรงหน้าดูแค่ไหน ทั้งจมูก ปาก แก้ม ทุกๆอย่างเลย....



“ฮึก! พี่นิก!!” หนุ่มน้อยตกใจสะดุ้งเมื่อถูกหนุ่มรุ่นพี่ก้มหน้าลงมาจูบ แต่ก็แค่แป๊บเดียว

ก่อนที่จะหลับตารับจูบที่ไม่คาดฝันนี้ไว้ด้วยหัวใจที่เต้นรัว มันเป็นไปได้ยังไง



“พี่นิก...........” เสียงแบงค์เบาหวิวเมื่อผละริมฝีปากออกจากกันได้ นิกกี้จับมือแบงค์ไว้

ปิดประตูให้เรียบร้อย แล้วจูงให้เดินตามเข้ามาในห้อง เขานั่งลงที่ปลายเตียงกอดเอวแบงค์

ที่ยังยืนอึ้งไว้หลวมๆ “เฮ้อแบงค์...........พี่ไม่แน่ใจ ไม่เคยแน่ใจว่ามันจะใช่...แต่สงสัย

วันนี้พี่คงปฏิเสธไม่ได้แล้วล่ะ ว่าพี่.......ก็ชอบนาย” นิกกี้ก้มหน้าซุกกับท้องของแบงค์

ค่อยๆพูดทุกถ้อยคำออกมาอย่างชัดเจน เล่นเอาคนโดนกอดตาโต ใจเต้น ใบหน้าร้อนผ่าว

ขึ้นมาทันที นี่เขาไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย เขากำลังถูกบอกรัก..........อีกฝ่ายก็มีใจให้เขาเช่นกัน

“พี่นิก/////// ฮึก...ฮือออ....ผมรักพี่ครับ.....แบงค์.....แบงค์รักพี่นิกครับ...ฮึกฮึกฮือออ”

ไม่ใช่เสียใจ แต่ดีใจจนร้องไห้ออกมา หนุ่มน้อยซุกตัวลงไปนั่งตัก แล้วกอดคอหนุ่มตี๋ไว้แน่น

ทั้งคู่กอดกันตัวกลม นิกกี้ยิ้มน้อยๆพูดอย่างกังวลใจเบาๆ “พี่น้ำเอาพี่ตายแน่”

“ก็อย่าให้เขารู้สิครับ” แบงค์เงยหน้าพูด เห็นนิกกี้ยังทำหน้าลำบากใจก็รีบพูดอีก

“เราไม่ต้องบอกใครสักคนก็ได้ครับ พี่นิกจะได้ไม่ลำบากใจ แบงค์ยอมทุกอย่างเลย

แค่ได้เป็นแฟนพี่นิก แบงค์ก็ดีใจที่สุดในโลกแล้วครับ แบงค์รักพี่นิกนะครับ”



“หึ....ขอบใจนะ แบงค์เรียกตัวเองว่าแบงค์กับพี่แบบนี้ให้ตลอดเลยนะ น่ารักมาก”

นิกกี้รู้สึกซึ้งใจเหลือเกิน ขอหอมแก้มป่องนั่นไปทีก็รู้สึกชื่นใจ ตาต่อตาสบตากันแล้ว

มันพาให้หัวใจยิ่งเต้นดังขึ้นๆๆ ไม่ยอมผ่อน ก่อนที่ริมฝีปากทั้งสองจะประกบกันสนิทอีกครั้ง

หนุ่มหน้าตี๋ก็ชะงักสารภาพเรื่องที่เขายังกังวลมากอีกหนึ่งเรื่อง

“เอ่อ คือแบงค์ พี่ไม่เคยกับผู้ชายนะ เขาทำยังไงกันเหรอ..” ถามไปก็ยื่นหน้าไป

พรมจูบตามซอกคอ มือทั้งสองข้างล้วงเข้าไปลูบผิวนุ่มๆใต้เสื้ออีกฝ่ายเรียบร้อยแล้ว

“ก็ทำอย่างที่พี่นิกอยากทำทุกอย่างได้เลยไงครับ”

เสียงเล็กที่กระซิบบอกอย่างเขินอายข้างหู ทำให้นิกกี้ยิ้ม

คงต้องลอง...









+++++++++++++++++++++++จบตอนพิเศษ นิกกี้ แบงค์++++++++++++++++




tsktonight.

***แล้วเรื่องก็เป็นไปอย่างที่เคยได้อ่านกันนะคะ เจ้าตาตี่ไปนั่งใส่บ็อกเซ่อร์ตัวเดียว

อยู่ในห้องนอนของน้องแบงค์ได้ไง ก็เป็นมาอย่างนี้แหละจ้า555

ปล. เนื่องจากวิพิจารณาแล้วว่าจะแต่งเรื่องใหม่ยากนะ ถ้ายังวนเวียนอยู่กับเรื่องนี้

ฉะนั้น พอลงตอนพิเศษคู่เอสกับน้ำที่ยังเหลืออีกหนึ่งคู่เสร็จในคราวหน้าแล้ว

วิจะขอจบเรื่องนี้อย่างสมบูรณ์ไปเลยนะคะ ที่เคยบอกว่าจะแต่งตอนพิเศษให้เรื่อยๆ

นานๆทีเอามาลง ขอโทษคนรออ่านทุกคนด้วยน้า เอาเป็นว่าวิขอจบจริงๆตอนหน้านะจ๊ะ

ไม่โกรธกันนะคะ จะได้ไปแต่งเรื่องใหม่ซะทีไม่งั้นมันแต่งไม่ออกอ่ะค่ะ55 T T รักนะจุ๊บๆ


SmileSmileTem //อย่าลืมมาอ่านคู่เอสกับน้ำอีกคู่นะคะ ^^ เดี๋ยวสักพักวิจะมาลงให้นะ

Create Date : 09 กันยายน 2557		3 comments
Last Update : 9 กันยายน 2557 19:22:46 น.
Counter : 1228 Pageviews.
Share Tweet