~Everything...it's life itself~
Group Blog
 
<<
กันยายน 2550
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
12 กันยายน 2550
 
All Blogs
 
ถึง "ลิ้นมังกร" จดหมายจากผู้หญิงที่รักเธอ....

ลิ้นเอ๋ย....


จำชื่อนี่ได้ไหมลิ้น ชื่อที่แม่ตั้งให้น่ะ...


ลิ้นเอ๋ย...จำได้ไหมที่แกรอดความตายได้อย่างหวุดหวิดในเช้าวันนั้น ตอนนั้นฉันขอโทษนะที่ทำให้แกต้องไปหาของกินจากข้างนอก เพราะฉันตื่นสาย...ฉันขอโทษ


ลิ้นเอ๋ย...ถ้ายังจำได้ แกมีพี่น้องสามตัวใช่ไหม จำได้ไหมว่าดีตายเพราะอะไร? แกจำได้ไหม แล้วลูกชิ้นล่ะ...แกจำได้หรือเปล่าว่าลูกชิ้นถูกเอาไปให้น้านิดเลี้ยง จำได้ไหม...


ลิ้นเอ๋ย...จำได้ไหมน่ะ ที่แกกัดกับแสนดี ทะเลาะกันจนบ้านแทบพัง จนพ่อต้องเอาแสนดีไปฝากไว้กับลุงบ้านตรงข้าม จำได้ใช่ไหม...


แล้วถ้ายังจำได้อีก เหตุผลอะไร ที่พ่อต้องปล่อยแกไปอยู่นอกบ้าน ไม่ให้เข้าบ้าน... ตอนนั้นฉันสงสารแกนะ เพราะในความจริงแล้ว ฉันรู้...รู้ว่าบ้านที่แกไปขอข้าวขออาหารไม่ได้ดีวิเศษอะไรเลย ฉันสงสารแกที่ต้องนอนตากฝน สงสารลูกแกที่บ้านนั้นเขาไม่เหลียวแกเลยเวลาฝนตกแล้วแกต้องเลี้ยงลูกโดยลำพัง แต่ในที่สุดลูกแกก็ตายทั้งคอก ฉันเสียใจ...ฉันไม่ชอบการตายเลย มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนทอดทิ้งรู้ไหม...


ฉันสงสารแกนะ ที่แกต้องปีนรั้วเข้าบ้าน อย่างตอนที่แกปีนหนีจากบ้านของเรา แต่รั้วที่บ้านของเรามีที่ให้ปีนขึ้น บนกำแพงก็ไม่มีขวากหนามอะไรให้ระคายแก แต่บ้านนั้นเขามีทั้งลวดดัด ประตูที่แกชอบมุดมันก็ใช่จะปลอดภัย


จำได้ไหม...ทุกวันเวลาพ่อให้อาหารน้องแกในบ้าน พ่อต้องเอากระดูกไปให้แกกิน เพราะพ่อห่วงแกนะ บ้านนั้นให้แต่ข้าวเปล่าแกกิน น้ำก็ไม่วางไว้นอกบ้านสักชาม จนแกต้องกระเสือกกระสนปีนรั้วเข้าไปกิน


ลิ้นเอ๋ย...แล้ววันนี้รู้อะไรไหม เพื่อนฉันรอรถคันแล้วคันเล่าจนฉันทนไม่ไหว ทะเลาะกัน ฉันรู้สึกอยากกลับบ้านเพราะวันนี้ครุพรรรบอกว่ายกยอดไปเรียนวันเสาร์ ฉันอยากกลับบ้านอย่างไม่รู้สาเหตุ ฉันไม่เข้าใจตัวเอง แต่พอฉันกลับบ้าน ฉันจึงเข้าใจว่าวันนี้ทำไมตัวเองถึงหงุดหงิด...


ฉันว่าวันนี้เสียงขิมของฉันมันดังกังวานแปลกๆ ที่แท้มันร้องไห้คร่ำครวญถึงแกใช่ไหมลิ้นเอ๋ย...ฉันรู้และเข้าใจเมื่อกลับมาถึงบ้านแล้ว...


ฉันรีบโทรหาพ่อทันที... ทั้งพ่อและแม่รู้ข่าวด้วยอาการตกใจทั้งนั้น เพราะพวกเราทุกคนยังผูกพันกับแกนะ เมื่อเช้าน้องกล้วยยังลูบหัวแกอยู่เลย...ใช่ไหม


ตอนที่ฉันเขียนจดหมายฉบับนี้ถึงแกอยู่ ฉันร้องไห้...ฉันเสียใจมากนะลิ้น


ถ้าหากวันวานยังแก้ไขได้ แนจะกลับย้อนไปเพื่อร้องขอพ่อไม่ให้แกออกจากบ้านไปเผชิญชะตากรรมเช่นนี้


ลิ้นมังกรที่รักเอ๋ย...ไปสุ่สุคติเถิดนะที่รัก ไปหาแม่ดำของแก กลับไปอยู่กับพี่น้องของแกนะลิ้น สิ่งหนึ่งที่ทั้งบ้านอยากให้แกรุ้ไว้เสมอไม่ว่าเราจะได้พบกันอีกหรือไม่...


...พวกเราทุกน รักแกเสมอมา ถึงแม้บางครั้งจะดุหรือตีบ้าง แต่นั่นก็คือความรักที่อยากให้แกอยู่กับพวกเรานานที่สุดเท่าที่จะยื้อได้ เช่นครั้งหนึ่งที่เราเคยยื้อชีวิตแกจากมัจจุราชได้เช่นกัน ...นอนหลับเถิดลูก...เธอจะอยู่ในห้วงคำนึงของพวกเราทุกคนเสมอ...



รัก...จากครอบครัวของเธอ...




ปล. นี่คงเป็นจดหมายฉบับแรกและสุดท้ายที่ฉันมีไว้ให้แกนะลิ้น เราต้องพบกันอีกแน่...ฉันมั่นใจเช่นเดียวกับสุนัขทุกตัวที่ฉันเคยเลี้ยงมาตั้งแต่แบเยาะว่าฉันจะต้องเจอพวกแกอีกครั้ง


12/09/50




Create Date : 12 กันยายน 2550
Last Update : 12 กันยายน 2550 19:07:59 น. 1 comments
Counter : 596 Pageviews.

 
เศร้าจัง

เสียใจด้วยเน้อน้องส้ม...


โดย: ชรันจ์ วันที่: 13 กันยายน 2550 เวลา:12:31:20 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

โทรโพสเฟียร์
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]




เป็นคนสองจังหวัด คือไปๆมาๆระหว่างนนทบุรีและกรุงเทพ คือวันเธรรมดาจะติดแหงกคาคอนโด ส่วนวันหยุดทั้งปกติและไม่ปกติจะกลับบ้านไปเลี้ยงข้าวน้องหมาค่ะ ตอนนี้เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยธะรรมศาสตร์(และการเมือง)ท่าพระจันทร์เอกเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โทโปรตุเกสค่ะ

•แนะนำตัว•

มีชื่อเรียกเล่นๆว่า ส้ม และมีนามแฝงในโลกไซเบอร์อีกชื่อหนึ่งคือ somlim เป็นคนง่ายๆ เงียบๆไม่ค่อยพูดมากนอกจากจะสนิทกับใครจริงๆถึงจะไฟแลบ มีโลกส่วนตัวสูงจึงไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ขี้น้อยใจเอาง่ายๆและอารมณ์แปรปวนยิ่งกว่าฤดูกาล ยามว่างชอบนั่งอ่านหนังสือเล่น ตีขิม ฟังเพลง(เย็นๆ พวกคลาสสิค)และแต่งกลอนบ้างเป็นบางครั้ง

•อนาคต•

ความฝัน(ที่ต้องทำให้เป็นจริง)ตอนนี้คือการเข้าเรียนต่อในมหาวิทยาลัยของรัฐบาล อยากเป็นนิสิต (โอ้ว...ฝันสูง - -'') อยากเรียนทางด้านประวัติศาสตร์ และมีฝันใหม่ๆเข้ามาเสมอเช่นตอนนี้ก็โอนเอนหารัฐศาสตร์เล็กน้อย ปัจจุบันกำลังวิ่งเก็บเศษส่วนของความฝันมาเรียงร้อยต่อกัน เพราะคิดว่าสักวันหนึ่งสิ่งที่เก็บเล็กผสมน้อย(ปนความโง่นิดๆ) คงเป็นรูปเป็นร่างอะไรสักอย่างหนึ่งให้ได้ชื่นใจค่ะ ^^

•เล็กๆน้อยๆ•

2545...อักษราภรณ์ 2546...สุนทรธิดา 2547...พจนาภิรมย์ 2548...โสมนัสสา 2549...วิชชาวรณ์ 2550...อนุสรณ์ (50 ปี) 2551...อรอนงค์ 2552...ผจงจิต

New Comments
Friends' blogs
[Add โทรโพสเฟียร์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.