**เจ้าของ blog นี้ไม่มีเจตนาจะละเมิดลิขสิทธิแต่อย่างใด หากไม่ประสงให้เปิด กรุณาแจ้งให้ทราบที่คอมเมนท์ด้วย จะได้ลบต่อไป**
หนุ่มขอนแจ่น
เป็นหนุ่มแจ่นขอน ขะหยอนเว้าไทย บ่ แฉ็ง
กกลิ้น บ่ ค่อยมีแฮง พอเว้าไทยแฉ่งกับหนุ่มเมืองไกล
พ้อหน้าผู้สาว อ้ายแคดแลดลาวจนเป็นนิสัย
เหลือโตนชาติอ้ายแหน่สาวไทย ผู้แก้มแดงใสคือบักเฉียเชีย
คึดพ้อหน้าครู ผู้สอนตอนเฮียนประถม
จับอ้ายออกไปอบรม ยืนหน้าซั่นหันลิ้นรอเรีย
จนฮอดมื้อนี้ อ้ายยังท่อง บ่ ได้จักเที่ย
เห็นสาวไทยอ้ายใจละเหี่ย สิได้เมียกับเขา บ่ น้อ
*หลงฮักเจ้าหลาย ฝึกเว้าไทยจนเจ็บโผ่งแก้ม
หางตาเจ้ากะ บ่ แนม ตะแหล่มแต่มแตมสาว กทม.
บ่ เจตนา มานั่งขัดพาพิซซ่าดอกหนอ
แต่เจ็ดวันที่ใจอ้ายรอ หวังอยากสิพ้อหน้าเจ้าอย่างสูง
** คึดฮอดแจ่นขอน บึงแจ่นนครเหลือแสน
อยากขึ้นรถเมือขอนแจ่น แต่ บ่ มีแฟนไปอวดเพื่อนฝูง
คึดฮอดจานก้อย กิ้มหมากหอยคุ้ยตำหมากหุ่ง
แต่ยังอยากจีบสาวกรุง ไผว่าใฝ่สูง... กะช่าง
( ซ้ำ * , ** )
________END________
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 75 คน [
Rec. 11.06.08
