"สวัสดีปีใหม่ 2568 ครับ ... ก็ขออวยพรให้แฟนๆบล๊อกแก๊ง จงได้รับแต่สิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต อะไรที่ไม่ดีก็ขอให้ผ่านไปกับปี 2567 นะครับ ... สุขภาพแข็งแรง เฮงๆ รวยๆ ตลอดปีและตลอดไปครับ" เมืองโบราณซงพาน (Songpan Ancient Town) เป็นเมืองโบราณที่ตั้งอยู่ในเขตเทศบาลจินอัน (Jin’an) ห่างจากเมืองเฉินตู (Chengdu) เมืองหลวงของมณฑลเสฉวน (Sichuan) ประมาณ 322 กิโลเมตร และถือว่าเป็น ‘ประตูตะวันตกของมณฑลเสฉวน’ เนื่องจากตำแหน่งทางภูมิศาสตร์ที่ดีและเป็นเมืองชายแดนมีบทบาทสำคัญทางด้านการทหารตั้งแต่ยุคราชวงศ์ถัง (Tang Dynasty, 618-907) ซงพานจึงเป็นเมืองที่มีความน่าสนใจทางประวัติศาสตร์ในมณฑลเสฉวน  เมืองซงพาน ถ่ายขณะเดินทางเข้าเมือง เขตซงพาน หรือเดิมเรียกว่า ซ่งโจว เป็นเขตใน มณฑล เสฉวน ทางตะวันตกเฉียงเหนือ ของประเทศจีน และเป็นหนึ่งใน 13 เขตที่อยู่ภายใต้การบริหารของเขตปกครองตนเองทิเบตและเชียงกาวา มีพื้นที่ 8,486 ตารางกิโลเมตร ( 3,276 ตารางไมล์) และมีประชากรประมาณ 68,000 คน ประกอบด้วยชาว ทิเบตเชียงฮั่นและฮุย มืองโบราณซ่งพานสร้างขึ้นในสมัยราชวงศ์ถังและต่อมาได้รับการสร้างขึ้นใหม่ในสมัยราชวงศ์หมิงซ่งปานเป็นฐานทัพที่สำคัญ นอกจากนี้ยังเป็นศูนย์กลางเศรษฐกิจและการค้าที่สำคัญสำหรับการแลกเปลี่ยนม้าและชาระหว่างเสฉวน กานซู่ชิงไห่และทิเบต ในสมัยราชวงศ์ถัง ที่นี่เป็นพรมแดนกับจักรวรรดิทิเบตจักรพรรดิซ่งเซ็นกัมโปแห่งทิเบตพยายามรุกรานจีนในราชวงศ์ถังผ่านประตูนี้จักรพรรดิไท่จงแห่งราชวงศ์ถังเสนอเจ้าหญิงเหวินเฉิงที่ซ่งโจว (ปัจจุบันคือซ่งพาน) ให้แก่พระองค์ในปี 641 ตามตำนานของทิเบตและจีน เจ้าหญิงเหวินเฉิงได้นำรูปปั้นโจวโวไปยังจักรวรรดิทิเบตด้วย รวมถึงสิ่งของอื่นๆ ตลอดราชวงศ์หมิง ราชสำนักจีนประสบปัญหาจากการรุกรานพื้นที่ซ่งพานบ่อยครั้ง พื้นที่ดังกล่าวถูกมอบให้กับลามะชาวทิเบตที่เป็นมิตรกับราชสำนักจีนเพื่อรักษาการควบคุมชายแดนในขณะที่ปล่อยให้อยู่ในมือของคนในพื้นที่ (อ่านเพิ่มเติม : https://en.wikipedia.org/wiki/Songpan_County)  รูปปั้นของเจ้าหญิงเหวินเฉินและกษัตริย์ซงเซนกัมโป แห่งธิเบต.  ประตูเมืองเก่าซงพาน จากด้านนอก  ประตูเมืองเก่าซงพาน จากด้านใน กำแพงเมืองถูกสร้างขึ้นด้วยอิฐสีฟ้าขนาดใหญ่ แต่ละอิฐมีขนาดยาว 20 นิ้ว กว้าง 10 นิ้ว และหนา 5 นิ้ว กำแพงเมืองยาวประมาณ 4 ไมล์ และสูงกว่า 10 เมตร (33 ฟุต) ครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 9 ตารางไมล์ อิฐถูกทำจากข้าวเหนียว ปูน น้ำมันและน้ำมันจีน และยางไม้ และมีน้ำหนักของอิฐแต่ละก้อน 30 กิโลกรัม เพื่อให้กำแพงเมืองมีความแข็งแรงทนทาน  รูปปั้นกิจกรรมชาวเมืองในอดีต 01 ล่าสุด (กรกฏาคม 2024) สถานนีรถไฟความเร็วสูง ที่วิ่งจากเฉินตู มายังจิ่วจ้ายโกว ได้เปิดเพิ่มเติม ใกล้ๆ เมืองโบราณซงพาน และ เมืองชวนจู่ซื่อ ชื่อว่า สถานี หวงหลงจิ่วจ้าย (Huanglong-Jiuzhai Station) ยิ่งทำให้เมืองโบราณซงพาน เป็นจุดแวะที่สำคัญ สำหรับท่องเที่ยว หรือ เป็นจุดพัก และจุดเชื่อมต่อการเกินทาง  รูปปั้นกิจกรรมชาวเมืองในอดีต 02  จากตัวเมืองเก่ามองออกไปรอบๆ จะเป็นเขาสูงคลุมด้วยหิมะ   แถวนี้อะไๆ ก็แพนด้า  รูปปั้น หลี เต๋อ หยู ... 787 - 850 พอดีเดินเข้าไปในเมือง หลังประเมืองทางเข้า (แรก) ไปเห็นอนุสาวรีย์นี้เข้า เลยเอาป้ายไปค้นหาในกูเกิ้ล..ได้ความคร่าวๆว่า.. หลี่ เต๋อ หยู หลี่เต๋อหยู ( จีน :李德裕; พินอิน : Lǐ Déyù ; 787 – 26 มกราคม 850 ชื่อเล่น เวินราว หรือชื่ออย่างเป็นทางการว่าดยุคแห่งเว่ย (衛公) เป็นกวี นักการเมือง และนักเขียนชาวจีนในช่วงราชวงศ์ถังโดยดำรงตำแหน่งเสนาบดีในรัชสมัยของจักรพรรดิเหวินจงและจักรพรรดิอู่จงและ (เรียกสั้นๆ ว่าจักรพรรดิเสวียนจง ลุงของทั้งสองพระองค์) เขาเป็นผู้นำของกลุ่มที่เรียกว่า Li ในการต่อสู้ของกลุ่มNiu-Li ซึ่งกินเวลานานหลายทศวรรษ และทรงมีอำนาจอย่างยิ่งในรัชสมัยของจักรพรรดิอู่จง โดยครอบงำฉากในราชสำนักและชี้นำนโยบายในระหว่างการรณรงค์ต่อต้านข่าน Huigu Khanate ที่กำลังพังทลายและต่อต้านขุนศึก Liu Zhen หลังจากการสิ้นพระชนม์ของจักรพรรดิ์อู่จง จักรพรรดิ์เซวียนจงผู้ดูหมิ่นพระองค์มาช้านานเนื่องมาจากการที่ทรงยึดอำนาจได้ จึงสั่งให้ปลดพระองค์ออกจากตำแหน่งและเนรเทศพระองค์ไป และพระองค์ก็สิ้นพระชนม์ขณะถูกเนรเทศ (อ่านเพิ่มเติมที่ : https://en.wikipedia.org/wiki/Li_Deyu )  บ้านเรือนในบริเวณเมืองเก่า ... เหมือนว่าก่อสร้างขึ้นมาใหม่  บริเวณในเมืองเก่า  เนื้อจามรี มีแขวนขายอยู่ทั่วไป   ซ้าย : กับแม่ค้าชาวทิเบต ขวา : สินค้าที่ขาย เช่นหมวกหนังสัตว์ (สื่อสารกันด้วยแอปแปลภาษาของกูเกิ้ล)  ฺBBQ เนื้อจามรี ไม้ละ 1หยวน   ซื้อ 10 ไม้ เอาแบบเครื่องเทศน้อยๆ (ไม่เผ็ด)  ชาวพื้นเมือง แต่งกายประมาณนี้  ในเมืองใกล้ๆถนนคนเดิน  ในเมืองเก่าซงพาน  ลาด้วยภาพนี้ครับ .......... |
ขอให้สุขภาพแข็งแรงตลอดไป
จะได้มีรูปไปเที่ยวมาฝากกันเยอะๆ จ้า