อ่านเที่ยวลาว 1 : ออนซอน หลวงพระบาง ๑

อาคารตรวจคนเข้าเมืองที่สะพานมิตรภาพไทย-ลาว เวียงจันทน์

เส้นทาง...ตามบล๊อก

บ้านเรือนในเมืองปากซันตรงข้าม จ.บึงกาฬ

ทานมื้อเที่ยงที่ปากน้ำสองสี ปากซัน

จากปากซัน - ทางแยก เจอเส้นทางที่เสียหายจากฝนที่แล้วประมาณ 30 กม.

เข้าทางแยกที่จะไปเซียงขวางตอนเกือบค่ำ..พักเติมน้ำมัน

ราตรีที่โพนสะหวัน

บรรยากาศทั่วไปที่โรงแรมวันซนะ (vansana)

ยามเช้าที่โรงแรมวันชนะ (Vansana) ที่โพนสะหวัน

บรรยากาศเซียงขวางยามเช้า

เซียงขวาง

เชียงขวางเป็นแขวงหนึ่งทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศลาว ติดกับชายแดนประเทศเวียดนาม ประกอบไปด้วยเมืองบริวารทั้งหมด 7 เมือง คือ เมืองเชียงขวาง, เมืองโพนสะหวัน หรือเมืองแปก, เมืองคำ, เมืองหนองแฮด, เมืองหมอกใหม่, เมืองพูกูด และเมืองผาไซ มีจำนวนประชากรปะมาณ 262,200 คน (พ.ศ. 2547) นักท่องเที่ยวจากหลวงพระบางสามารถเดินทางมาเชียงขวางด้วยรถโดยสารประจำทางผ่านถนนลาดยางประมาณ 7 ชั่วโมง แต่สำหรับนักท่องเทียวที่ชื่นชอบความสะดวกสบายสามารถนั่งเครื่องบินจากสนามบินนานาชาติวัดไต ในนครหลวงเวียงจันทน์ก็สามารถทำได้เช่นเดียวกัน

ในอดีตเชียงขวางเคยเป็นสมรภูมิรบอันดุเดือดสมัยสงครามเวียดนาม จุดยุทธศาสตร์ที่กองทัพอเมริกาส่งเครื่องบินทิ้งระเบิดแบบ B-52 เข้ามาระเบิดปูพรมหมายทำลายขบวนการประเทศลาว ทำให้วัดวาอารามและหมู่บ้านน้อยใหญ่ในแขวงเชียงขวางพังทลายลง เห็นได้จากซากของลูกระเบิดตามหมู่บ้านต่างๆ แต่ในปัจจุบันแขวงเชียงขวางได้กลับกลายเป็นเมืองท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียง ด้วยสภาพอากาศเย็นสบายตลอดปี เสมือนเครื่องปรับอากาศธรรมชาติที่วิเศษสุด ตลอดจนวิวทิวทัศน์สองข้างทางอันสวยงาม สถานที่ท่องเที่ยวในเชียงขวางมีมากมายหลายแห่ง แต่โปรแกรมท่องเที่ยวสำคัญที่คุณเองไม่ควรพลาดคือ การไปชมทุ่งไหหินดินแดนอันเป็นปริศนาที่รอคอยการพิสูจน์, เมืองคูณเมืองหลวงเก่า, หมู่บ้านชนเผ่าม้งที่นำซากลูกระเบิดมาทำเป็นรั้วบ้าน และหากมีเวลามากพอห่างจากตัวเมืองโพนสวรรค์ไปไม่ไกล ยังมีสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าชมอย่างถ้ำปิว, สถานที่หลบภัยของชาวบ้านในสมัยสงครามเวียดนามและหมู่บ้านผ้าทออันขึ้นชื่อ

ปัจจุบันการเดินทางท่องเที่ยวในแขวงเชียงขวาง ใช้เส้นทางหลวงหมายเลข 7 เป็นถนนสายหลัก สามารถนั่งรถสามล้อเที่ยวรอบตัวเมืองได้ ราคาตามแต่ตกลง แต่ไม่สามารถเข้าไปยังทุ่งไหหินและที่เที่ยวนอกตัวเมืองโพนสวรรค์ เพราะทางการลาวเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของนักท่องเที่ยว เนื่องจากพื้นที่อีกหลายจุดยังไม่ได้ทำการเก็บกู้ระเบิด วิธีที่ดีที่สุดคือการเลือกใช้บริการจากผู้ประกอบการนำเที่ยว การมาเยือนเชียงขวางนอกจากจะเป็นการท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์แล้ว ยังได้สัมผัสถึงวิถีชีวิตอันเรียบง่ายตามหมู่บ้านชาวเขาต่างๆ ตลอดจนวิวทิวทัศน์ของทุ่งบัวตองสลับกับภูเขาทุ่งหญ้าสีทอง

อ่านเพิ่มเติม : //www.louangprabang.net/

Life style in Xieng Khouang

ยามเช้าที่โรงแรมภูเวียงคำ (Phou Viengkham)

อนุสรณ์สถานของนักรบลาว

Plain of Jars site #1 office

ไหหินใบใหญ่ที่เป็นไฮไลท์ของไซต์ 1

ทุ่งไหหิน
(The Plain of Jars)

แหล่งท่องเที่ยวแห่งแรกที่คุณไม่ควรพลาดเมื่อมาเยือนเชียงขวางคือการไปชมทุ่งไหหิน ดินแดนอันเป็นปริศนาว่าสร้างขึ้นมาเพื่ออะไร เพื่อใคร และไว้ทำอะไร แม้ในปัจจุบันก็ยังไม่สามารถหาข้อสรุปให้กับดินแดนแห่งนี้ได้ เล่าสืบต่อกันมาว่าเมื่อประมาณ 2,000 ปีที่แล้ว ไหหินเหล่านี้สร้างขึ้นมาเพื่อไว้ใส่เหล้า ใช้ในงานเฉลิมฉลองหลังจากสงครามเสร็จสิ้น โดยไหใบที่ใหญ่ที่สุดเป็นของกษัตริย์ชื่อว่า ขุนเจือง ส่วนนักโบราณคดีชาวฝรั่งเศสที่เข้ามาทำการศึกษาไหหินเหล่านี้เมื่อปี พ.ศ.2473 โดยใช้ช้างเป็นพาหนะและใช้เวลาในการเดินทางในภูมิภาคนี้นานถึงสามปีเต็ม ได้กล่าวถึงประวัติความเป็นมาของไหหินเหล่านี้ว่า กำเนิดจากอารยธรรมที่รุ่งเรืองเมื่อช่วงเวลา 300 ปีก่อนคริสตการ ถึง พ.ศ.843 น่าจะเป็นอนุสรณ์สถานเนื่องในงานพิธีศพ ส่วนนักโบราณคดีของลาว เชื่อว่าสร้างขึ้นเพื่อใช้เป็นสถานที่อุทิศส่วนกุศลให้กับผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว สำหรับกลุ่มไหหินที่มีทางถนนเข้าไปถึงโดยสะดวกในเมืองโพนสะหัวนแขวงเชียงขวาง ซึ่งทางรัฐบาลลาวได้ทำการกู้ระเบิดหมดแล้ว มีอยู่ 3 กลุ่มด้วยกันคือ

กลุ่มที่ 1

ที่ตั้ง: ห่างจากตัวเมืองโพนสะหัวนมาทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ประมาณ 10 กิโลเมตร ใช้เวลาในการเดินทาง 15 นาที

มีไหหินกระจัดกระจายอยู่ทั่วไปในทุ่งหญ้าประมาณ 334 ใบ และมีขนาดไหใหญ่มากกว่าในกลุ่มอื่นๆ มาก ลักษณะเด่นของไหกลุ่มนี้คือขอบไหจะอยู่บริเวณด้านนอก ใบใหญ่ที่สุดมีน้ำหนัก 6 ตัน ตั้งอยู่เนินเขาทางด้านขวามือ ปากไหหันหน้าไปทางสนามบินทุ่งไหหิน บริเวณที่ตั้งของไหหินแห่งนี้นับเป็นจุดชมวิวที่สวยงามมองเห็นสนามบินทุ่งไหหิน กองบัญชาการกองทัพอากาศลาวและตัวเมืองโพนสะหวัน ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของทุ่งไหหินมองเห็น ภูแก็ง แหล่งที่นำหินมาใช้สร้างไหหินกลุ่มที่ 1 ถัดมาทางด้านซ้ายมือมีบันไดปูนเดินลงไปยังทุ่งไหหินอีกจุดหนึ่ง ถ้ามองจากด้านบนจะเห็นไหหินจำนวนเป็นสิบๆ ใบวางเรียงรายอยู่เต็มทุ่งหญ้า

เมื่อเดินลงมาถึงด้านล่างก่อนถึงไหหินอีกกลุ่มหนึ่ง ทางซ้ายมือมีทางแยกเข้าไปถ้ำไห ระยะประมาณ 50 เมตร ภายในถ้ำมีลักษณะเป็นปล่องความสูงประมาณ 60 เมตร ลักษณะภายในถ้ำไม่ลึกมากนักจุคนได้ประมาณ 50-60 คน ในอดีตถ้ำแห่งนี้ลาวเคยใช้เป็นที่หลบภัยสงครามของชาวเมืองเชียงขวางยามเมื่อเครื่องบินมาทิ้งระเบิดพร้อมกับใช้เป็นคลังเก็บอาวุธและเชื้อเพลิงว่าในอดีตใช้เป็นสถานที่เผาศพ เนื่องจากบริเวณแพดานถ้ำมีช่องอยู่ 3 ช่องที่แสงสว่างสามารถส่องลอดลงมาภายในถ้ำ น่าจะใช้เป็นที่ระบายอากาศเวลาเผาศพ แล้วนำกระดูกมาบรรจุไว้ในไหหินบริเวณใก้ลเคียง ถัดจากถ้ำไหเดินต่อมายังบริเวณกลุ่มไหหินด้านล่าง จะพบไหหินจำนวนมากกว่าด้านบนจุดเด่นอยู่ที่ไห 2 ใบ ใบหนึ่งมีฝาปิดอยู่ด้านบน ส่วนอีกใบที่อยู่ใกล้ๆ กันมีรูปคนแกะสลักไม่มีหู

หลังจากนี้คุณสามารถเดินขึ้นไปยังจุดชมวิวที่สวยบนเนินเขาระยะทางประมาณ 500 เมตร ระหว่างทางจะพบไหหิน 2 ใบตั้งอยู่ทางซ้ายและขวา จากจุดนี้สามารถมองเห็นสนามบินได้อย่างชัดเจน เดินต่อมาจนถึงบริเวณด้านบนจะพบไหหินอีก ใบ ลักษณะเป็นที่ราบกว้าง อากาศเย็นสบาย มีเก้าอี้ไว้ไห้นั่งพักผ่อน สามารถชมวิวได้ 360 องศา เหมาะทั้งเป็นจุดชมพระอาทิตย์ขึ้นและอาทิตย์ลาลับขอบฟ้าที่สวยงาม บริเวณรอบๆ ทุ่งไหหินบนจุดชมวิวจะพบร่องรอยการขุดสนามเป็นแนวยาวเพื่อป้องกันการโจมตีทางอากาศ และหลุมระเบิดขนาดใหญ่หลายหลุมตลอดจนร่องรอยไหหินที่แตกกระจายอันเป็นผลิตผลจากฝูงบิน B-52 ของอเมริกา

กลุ่มที่ 2

ที่ตั้ง: ห่างจากตัวเมืองโพนสะหัวนมาทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ประมาณ 25 กิโลเมตร ใช้เวลาในการเดินทาง 35 นาที

กลุ่มที่ 2 ครอบคลุมพื้นที่เนินเขาสองลูก มีไหหินกระจัดกระจายอยู่ในทุ่งหญ้าประมาณ 94 ใบ จากลานจอดรถเดินขึ้นมาตามบันไดปูนมาถึงเนินเขาจุดแรก และหากมองลงมาด้านล่างตรงบริเวณทางขึ้นจะมองเห็นหมู่บ้านนาโคท่ามกลางทุ่งนาอันเขียวขจี จึงเรียกทุ่งไหหินกลุ่มนี้อีกชื่อว่า กลุ่มไหหินนาโค ลักษณะเด่นของกลุ่มนี้อยู่ที่ไหส่วนใหญ่มีขอบอยู่ด้านใน

จากไหหินจุดแรกมีททางเดินลงมาไหหินจุดที่สองระยะทางประมาณ 100 เมตร บริเวณนี้จะพบฝาปิดที่สกัดเป็นรูปคนไม่มีหัว จุดเด่นอยู่ที่ไหใบที่ยาวที่สุดประมาณ 3 เมตร และถ้าสังเกตไหแต่ละใบจะมีหน้าตัดต่างๆ ภายในสกัดเป็นรูปตามโครงสร้างของหินที่ตัดมา บริเวณรอบๆ จึงสามารถพบเศษหินกระจัดกระจายอยู่โดยรออบ และหากคุณเป็นคนที่ชอบการเดินทางชมธรรมชาติ จากจุดนี้มีทางเดินจากไหหินกลุ่มที่ 2 ไปกลุ่มที่ 3 ระยะทางประมาณ 6 กิโลเมตร ใช้เวลาในการเดินทาง 1 ชั่วโมง

กลุ่มที่ 3

ที่ตั้ง: ห่างจากตัวเมืองโพนสะหวันมาทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ประมาณ 35 กิโลเมตร ใช้เวลาในการเดินทาง 45 นาที

จากกลุ่มไหหินนาโคถัดลงมาราว 10 กิโลเมตร ผ่านหมู่บ้านเชียงดีมาถึงลานจอดรถ หลังจากนั้นข้ามสะพานไม้ไผ่เดินมาตามคันนาประมาณ 300 เมตร ระหว่างทางจะผ่านผืนนาอันเขียวขจี ฝายกั้นน้ำ ตลอดจนวิถีชีวิตที่เรียบง่ายของชาวบ้าน มาถึงไหหินลาดค่าย ประกอบด้วยไหหินประมมาณ 150 ใบกระจายอยู่บนเนินเขาลูกเล็กๆ เมื่อมองลงมาจะเห็นวิวทิวทัศน์ของท้องทุ่งนาสีเขียวของหมู่บ้านเชียงดื บนเนินเขาลูกต่อไปได้อย่างสวยงามนอกจากนี้ยังสามารถเดินไปชมไหหินบริเวณอื่นๆ ของกลุ่ม 3 ได้สะดวกเช่นกัน

จุดเด่นของไหหินกลุ่มนี้คือ มีขนาดเล็กกว่ากลุ่มที่ 1 และกลุ่มที่ 2 ข้างในถูกสกัดเป็นรูปทรงสี่เหลี่ยมมากที่สุดและนับเป็นจุดชมวิวที่สวยงามอีกแห่งหนึ่ง หากคุณต้องการเดินทางมาเที่ยวชมกลุ่มไหหินทั้ง 3 ไม่สามารถเหมารถสามล้อจากในโพนสวรรค์มาได้ เนื่องจากทางการคำนึงถึงความปลอดภัยของนักท่องเที่ยว แม้ว่ากลุ่มไหหินทั้ง 3 จะเป็นพื้นที่ปลอดภัยแล้ว แต่ในหลายพื้นของเมืองโพนสวรรค์ยังไม่ได้ทำการกอบกู้ระเบิด ดังนั้นเพื่อความสะดวกปลอดภัยในการท่องเที่ยวคุณควรติดต่อบริษัททัวร์หรือรถยนต์ที่ได้รับใบอนุญาตแล้วจึงจะสามารถนั่งรถเข้าไปในกลุ่มไหหินทั้ง 3 ได้
อ่านเพิ่มเติม : //www.louangprabang.net/

ทุ่งไหหิน ไซต์ 1

ถ้ำที่ไซต์ 1 ที่คาดว่าเป็นเตาเผาศพ หรือเผาไห ... และหลุมระเบิดอยู่ด้านหน้า

เด็กๆชาวเผ่าแต่งตัวมาถ่ายภาพกับนักท่องเที่ยว

เส้นทางจากเซียงขวางไปภูคูน

บ้านเรือนชาวเขาที่รัฐบาลอพยบลงมาอยู่ใกล้ถนนและพื้นราบ

ทิวทัศน์อันสวยงามระหว่างเส้นทางสู่ภูคูณ

ป้ายโฆษณาที่สามแยกภูคูณ

ถึงภูคูนเอาตอนบ้่าย 2 โมงกว่าๆ ... หิวแล้วสิ อาหารมื้อง่ายๆที่สามแยกภูคูนคือต้มไก่บ้าน คือต้มเฉยๆ จิ้มน้ำจิ้มอีกที เหมือนกับไก่ต้มน้ำปลาบ้านเรา ผัดผัก และตำบักหุ่ง หลังจากทานอาหารเสร็จแล้ว เรายังมีเส้นทางที่ต้องไปต่อถึงเมืองหลวงพระบางพอควร .... แล้วไว้อ่านต่อตอนต่อไปนะครับ ขอบคุณที่ติดตามอ่านมาจนจบ เจอกันใหม่ในบล๊อกต่อไปครับ

ลาบล๊อกนี้ด้วยภาพรถโดยสารไปเซียงขวาง ภาพนี้ครับ