.. ขอสวัสดีปี 2553 กับชาวบล๊อกแก๊งค์ด้วยบล๊อกนี้ละกันนะครับ ที่จริงไปเที่ยวตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว เอาลงไม่ทันเพราะมีบางอย่างที่ทำให้ไม่ค่อยมีเวลา ขอบคุณเพื่อนๆที่แวะเวียนมาเยี่ยมกันในช่วงปีใหม่ ขอให้ทุกท่านโชคดี มีชัย สบายทั้งกาย ใจ และปลอดภัยตลอดปีครับ...

อ่านตอนที่ 1 ออบหลวง ถ้ำแก้วโมล (ที่นี่)
อ่านตอนที่ 2 ปางอุ๋ง (ที่นี่)

หัวข้อด้านบน คือ คำถามยอดฮิตสำหรับคนที่ยังไม่เคยมาที่ปาย.....

เราเคยมาที่นี่แล้ว 2 ครั้ง เมื่อหลายปีที่แล้ว อาจจะเป็นสิบปีก็ว่าได้ มาตั้งแต่เมืองปายยังเป็นอำเภอเล็กๆ เป็นทีเราจอดพักเพียงเพื่อทานอาหาร เมื่อก่อนเคยเจอนักท่องเที่ยวญี่ปุ่นที่ไม่ยอมใช้ภาษาอังกฤษเท่าไหร่....เรายังใช้ความสามารถพิเศษ (ภาษาใบ้) สื่อสารกะเธอจนได้....

แต่ ณ วินาทีนี้ ปายกลายเป็นแม่เหล็กที่สำคัญของแม่ฮ่องสอน และแดนเหนือที่นักท่องเที่ยวตั้งไว้เป็น destination สำคัญ ปายมีอะไร.... เขามาทำไมที่นี่ เดี๋ยวท่านตามเราไปเรื่อยๆ อาจจะพบคำตอบที่นี่ก้ได้ครับ


วันที่ 12 ธันวาคม 2552 เราเดินทางมาจากแม่ฮ่องสอนมาถึงเมืองปายเอาตอนประมาณบ่ายโมงเศษ หลังจากแวะมาหลายที่ (จะนำมารีวิวให้อ่านในโอกาสต่อไปครับ) เราไปเช็คอินที่บ้านโชคดีตามที่เราจองเข้ามา เพื่อให้แน่ใจว่าวันนี้เรามีที่พักแน่ๆ เพราะคาดว่าคืนนี้อากาศที่นี่น่าจะต่ำกว่าสิบองศาเซลเซียส

ได้กุญแจห้อง และซื้อแผนที่ ที่น้องคนสวยที่รีเซบชั่นบอกว่าเขามาฝากเธอขาย เราถามไถ่เส้นทางที่จะไปแหล่งท่องเที่ยวสำคัญๆ เพราะเรามีเวลาที่นี่ไม่มากนัก พอเข้าใจเส้นทางตามแผนที่เมืองปายดี เราก็ออกเดินทางสู่เป้าหมายแรก คือวัดน้ำฮู.....

ปายตอนกลางวัน

มารู้จักปายกันหน่อยเป็นไร

อำเภอ ปาย เป็นเมืองเก่าแก่ ประชากรที่ตั้งถิ่นฐานอยู่ในดินแดนแห่งนี้มาแต่เดิมคือชาวพ่าย หรือ ไปร ซึ่งเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่ใช้ภาษาตระกูลออสโตร-เอเชียติก สาขาว้า-เรียง ดังมีร่องรอยหลักฐานซากวิหารและเจดีย์กระจายอยู่ทั่วไปทั้งบนภูเขาสูง ที่ดอนเชิงเขา บริเวณพื้นราบลุ่มน้ำปาย บางแห่งก่อสร้างด้วยหิน เช่น ในผืนป่าบริเวณใกล้น้ำตกเอิกเกอเต่อ ซึ่งเป็นต้นน้ำแม่ปิงน้อย บางแห่งมีการขุดคูเป็นร่องลึกบนภูเขาสูงชัน มีเจดีย์บนยอดเขา

มีหลักฐานว่าเจ้าเมืองคนแรกคือ ขุนส่างปาย ในสมัยพระเจ้าโหตรประเทศ พระราชาธิบดีเจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่ ส่งเจ้าแก้วเมืองออกสำรวจชายแดน ได้พบว่าภูมิประเทศน่าสนใจ จึงแนะนำให้ขุนส่างปายย้ายเมืองมาตั้งฝั่งตะวันตกของแม่น้ำปายเพราะเป็นที่ราบกว้างขวาง ผู้คนจึงเรียกเมืองใหม่ว่า "เวียงใต้" ส่วนเมืองเก่าเรียกว่า "เวียงเหนือ"



ภูมิหลังทางประวัติศาสตร์

เมืองปายเป็นเมืองที่มีคนตั้งถิ่นฐานตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ ในสมัยประวัติศาสตร์บริเวณที่ตั้งเมืองปายเป็นเมืองสำคัญของล้านนาในสมัยราชวงศ์มังรายซึ่งมีเมืองเชียงใหม่เป็นศูนย์กลาง ต่อมาเมืองปายได้ร้างไปพร้อมกับเมืองเชียงใหม่ ประมาณปี พ.ศ. 2318-2338 เมืองปายได้ฟื้นฟูเป็นหมู่บ้านและพัฒนาเป็นอำเภอปาย โดยมีผู้คนหลายกลุ่มชาติพันธุ์อพยพเข้ามาอาศัยอยู่ ได้แก่ คนไทยวน (คนเมือง) ชาวไทใหญ่ ชาวปกาเกอญอ (กะเหรี่ยง) และชาวไทยภูเขาเผ่าต่าง ๆ ทั้งนี้เนื่องจากเมืองปายตั้งอยู่ในบริเวณที่อุดมสมบูรณ์ มีแม่น้ำไหลผ่านหลายสาย เหมาะสำหรับการประกอบอาชีพเกษตรกรรม ปัจจุบันเมืองปายเป็นเมืองชุมทางที่สำคัญเมืองหนึ่งบนเส้นทางระหว่างเชียงใหม่กับแม่ฮ่องสอน

อ้างอิง : ประวัติเมืองปาย

วิหารวัดน้ำฮู

วัดน้ำฮู

เป็นวัดศักดิ์สิทธิ์คู่เมืองปาย ผู้ที่เดินทางมาเที่ยวปายจะต้องไม่พลาดการมาสักการะพระพุทธรูปศักดิสิทธิ์ที่วัดแห่งนี้ ซึ่งก็คือ หลวงพ่อพระอุ่นเมืองเป็นพระพุทธรูปสำริดปางมารวิชัย ขนาดหน้าตักกว้า ๒๘ นิ้ว สูง ๓๐ นิ้ว ตามตำนานแล้วพระองค์นี้สร้างขึ้นโดยสมเด็จพระนเรศวรมหาราช สร้างเพื่อถวายเป็นพระราชกุศลให้กับสมเด็จพระพี่นางสุพรรณกัลยา แต่ที่น่าอัศจรรย์ก็คือ ตรงบริเวณเศียรขององค์พระสามารถเปิดออกมาได้ ข้างในกลวงและมีน้ำขังอยู่เสมอ ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์ ทางวัดมีการนำเอาน้ำจากเศียรพระมาทำเป็นนำมนต์ เพื่อแจกจ่ายให้กับญาติโยมที่เดินทางมาสักการะหลวงพ่ออุ่นเมืองเพื่อความเป็นสิริมงคล

นักเรียนแสดงรำนกยูง ของไทยใหญ่

นอกจากนี้ด้านหน้าของวัดยังมีศาล ซึ่งภายในประดิษฐานรูปหล่อเหมือนของสมเด็จพระนเรศวร สมเด็จพระพี่นางสุพรรณกัลยา และสมเด็จพระเอกาทศรสให้นักท่องเที่ยวได้สักการะ ด้านหลังของโบสถ์มีเจดีย์สีทอง ซึ่งเชื่อว่าสมเด็จพระนเรศวรมหาราชสร้างถวายแก่สมเด็จพระพี่นางสุพรรณกัลยาเมื่อครั้งสวรรคตไปแล้ว

วัดน้ำฮู ตั้งอยู่เลยโรงพยาบาลปายไปประมาณ 3 กิโลเมตร

เจดีย์พระสุพรรณกัลยา









หลวงพ่อพระอุ่นเมือง









ศาลพระนเรศวร และพระสุพรรณกัลยา

วันที่เราไปถึงนักท่องเที่ยวเยอะมาก จนเวลาจะเข้าไปไหว้ศาลสมเด็จพระนเรศวรฯ ต้องรอคิวกัน...

เป้าหมายต่อไปของเราคือ "ศูนย์วัฒนธรรมจีน-ยูนาน" หรือ หมู่บ้านสันติชล ซึ่งอยู่เลยจากวัดน้ำฮูขึ้นไปไม่ไกล

ศูนย์วัฒนธรรมยูนาน หมู่บ้านสันติชล.

หมู่บ้านศูนย์วัฒนธรรมยูนาน ตั้งอยู่ในตำบลเวียงใต้ พื้นที่ที่เคยถูกมองว่าเป็นสีแดง หมู่บ้านที่เป็นจุดพักสำคัญ เส้นทางค้ายาเสพติดอันลือชื่อ เขตค้ายาเสพย์ติดของว้าแดงมาก่อน มีชาวเขาบ้านสันติชลเชื้อสายจีน ซึ่งคือส่วนหนึ่งของครอบครัวจีนที่อพยพมาพร้อมกับนายพลต้วน แห่งดอยแม่สะลองนั่นเอง พักพิงอยู่กว่า 1,000 ชีวิต

ร้านค้าในบ้านดิน

วิถีชีวิตของชาวจีนยูนานที่อพยพลงจากดอยมาตั้งรกรากอยู่แถบนี้ได้ปรับตัวกลายเป็น หมู่บ้านท่องเที่ยว ไปเรียบร้อยแล้ว นับจากทางการได้ส่งทหารเข้ามาเคลียร์ความสงบเรียบร้อยและประจำการอยู่ตั้งแต่ปี 2546 ชาวจีน-ยูนนานได้รวมใจกันสร้าง ศูนย์วัฒนธรรมจีน-ยูนนาน ขึ้นเพื่อส่งเสริมรายได้ให้กับชุมชน และเพื่อรักษา วัฒนธรรมยูนนานเดิม โดยเฉพาะเรื่องอาหารยูนนาน ซึ่งเป็นที่ชื่นชอบของนักท่องเที่ยวเป็นอย่างมาก

ชิมชา

ในศูนย์วัฒนธรรมจีน - ยูนานแห่งนี้ยังมีรีสอร์ทที่เป็นบ้านดินให้นักท่องเที่ยวได้พักด้วย ส่วนราคา จขบ.ไม่ได้ถามมา..... ที่เห็นเด่นๆอีกอย่างที่นี่คือชิงช้า แบบใช้แรงงานหนุ่มๆชาวยูนานหมุน หรือผลักให้หมุน เอาไว้ให้นักท่องเที่ยวได้เสียวเล่น ตอนแรกเมื่อเข้าไปในศูนฯนี้ ได้ยินเสียงคนร้อง นึกว่าใครเป็นอะไร แต่แท้ที่จริงคือเสียงหวีดร้องของนักท่องเที่ยวที่ขึ้นไปผจญภัยบนนั้นนั่นเอง....

รีสอร์ทบ้านดิน









ศาลากลางน้ำ

ออกจากศูนย์วัฒนธรรมจีน - ยูนาน เราก็กลับทางเดิม พอมาถึงทางสายเลี่ยงเมืองปาย ก็เลี้ยวขวาไปทางเชียงใหม่ เพื่อไปชมสถานที่ยอดฮิตของปายอีกที่หนึ่ง คือ ร้านกาแฟ "Coffee In Love"

ด้านหน้า Coffee In Love

ติดถนนสาย 1095 จะมีตัวหนังสือ Coffee In Love ทาสี ดำตรงคำว่า Coffe In และแดงตรง Love ไว้ด้านหน้า นักท่องเที่ยวก็ใช้ป้ายนี้แลเป็นโลเคชั่นสำหรับถ่ายภาพไว้เป็นที่ระลึกกัน..... แต่ต้องดูจังหวะ และคิวถ่ายให้ดี

ขวามือของป้ายนี้คือหลัก กม.ใหญ่สีขาว นี่ก็ต้องเข้าคิวถ่ายภาพเช่นกัน ในบริเวณด้านหน้ายังมี ตู้ไปรษณีย์ ตู้โทรศัพท์ สีแดง และชิงช้าที่นั่งถ่ายภาพอีก......

อยู่ตรงนี้










ร้าน Coffee in Love

เมื่อเราเข้าไปในร้าน ระเบียงที่นั่งทานกาแฟด้านตรงข้ามกับถนน มองลงไปในอ่างกะทะ จะเจอภาพท้องนาที่เพิ่งเก็บเกี่ยวเสร็จเป็นสีเหลืองของฟางข้าว มีแบคกราวด์ด้านหลังเป็นเทือกเขา ดูแล้วสวยให้อารณ์ดีๆอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกัน ข้างๆร้าน Coffee In Love ก้มีร้านประมาณเดียวกันนี้ สร้างขนาบไว้ทั้งสองด้าน แต่ดูผู้คนจะน้อยกว่า...

ร้านกาแฟคอฟฟี่อินเลิฟ ตั้งอยู่ กม. ที่ 95 บนเส้นทางสาย 1095 แม่มาลัย - แม่ฮ่องสอน หรืออยู่ห่างจากปาย 3 กม ออกไปทางเชียงใหม่....

ตู้โทรศัพท์ดารา









ป้ายเก๋ไก๋









นี่ก็ดารา










รถคันนี้ก็เป็นที่แอคชั่น









รอคิวถ่ายภาพ

หลังจากได้กาแฟหนึ่งถ้วยอย่างแสนยากเย็น (เพราะคิวยาว) เราก็เดินทางต่อตามถนนสาย 1095 เพื่อไปชมสะพานประวัติศาสตร์ สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่อยู่เลยร้าน Coffee In Love ออกไปทางเชียงใหม่....

ตรงสะพานประวัติศาสตร์

สะพานประวัติศาสตร์ ท่าปาย สร้างขึ้นในสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง เมื่อพ.ศ. 2485 ขณะที่ญี่ปุ่นเรืองอำนาจอยู่ในประเทศไทย ทหารญี่ปุ่นใช้อำเภอปายเป็นเส้นทางขนส่งจากเชียงใหม่ไปยังพม่า สะพานแห่งนี้เป็นเส้นทางลำเลียงกำลังพลและอาวุธสู่พม่าเช่นเดียวกับสะพานข้ามแม่น้ำแควที่กาญจนบุรี

ที่ตั้ง กม. 88 บ้านท่าปาย ตำบลแม่ฮี้ อำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน.....

วันที่เราไปถึงสะพานดูเหมือนได้รับการบูรณะขึ้นมารับนักท่องเที่ยวใหม่ เช่นการทาสี และตกแต่งพื้นที่รอบๆ ทำให้ดูมีชีวิตชีวาขึ้น หรืออาจจะได้รับอานิสงฆ์จากหนังเรื่อง ปาย อิน เลิฟ ก็ได้....

เช่นเคยแม้เราจะไปถึงที่นั่นตอนเกือบ 1700 น แล้วก็ตามผู้คนยังอยู่กันเต็มสะพานเลย โดยเฉพาะตรงป้าย ปาย อิน เลิฟ ที่ทำเหมือนกรอบรูปให้นักท่องเที่ยวได้ใช้เป็นที่ถ่ายภาพ ใต้คำว่า I'm here.... ป้ายนี้อยูปลายสะพานทางเข้าเมืองปาย..

ด้านหน้าสะพาน (ถ้ามาจากเชียงใหม่) เขาจะสร้างศาลาปิดสะพานไว้ ซึ่งหลายๆคนเห็นแล้วก็วิจารณ์กันไปต่างๆนาๆ..... ซ้ายมือของศาลา ด้านติดกับสะพานคอนกรีตใหม่ จะมีป้าย "สะพานประวัติศาสตร์" และมีภาษาอังกฤษเขียนว่า "Memorial bridge"

บรรยากาศบนสะพาน









เมืองปายยามเย็น จากวัดแม่เย็น

ออกจากสะพานไปทางเชียงใหม่ประมาณ 800 เมตร จะมีทางแยกออกไปวัดแม่เย็น ซึ่งเป็นทางแคบๆ แต่เป็นหนทางเดียวที่เราจะถึงจุดชมวิววัดแม่เย็นให้เร็วที่สุด เพื่อชมพระอาทิตย์อัสดงที่นั่น...... นักท่องเที่ยวจะพยามมาให้ทันพระอาทิตย์ลับเหลี่ยมเขาที่นี่ให้ได้เพื่อเก็บภาพแสงสุดท้ายของวันที่เมืองปาย.......

แสงทองสุดท้ายของวันที่ปาย

ออกจากวัดเราขับวนไปอีกด้าน เพื่อเข้าเมืองปาย ผ่านรีสอร์ทมากมายจากบริเวณทางขึ้นวัดแม่เย็น จนถึงสะพานข้ามแม่น้ำปาย เข้าไปในเมือง แถมบริเวณริมน้ำปายยังเจอเต้นท์อีกมากมายเมื่อมองจากสะพานไป..... ปายวันนี้ มีแขกมากเหลือเกิน

คืนนี้ราจะพักกันที่นี่....บ้านโชคดี

กลับมาอาบน้ำอาบท่าที่รีสอร์ท บ้านโชคดี เพื่อเตรียมตัวออกลุยถนนคนเดินที่เมืองปายต่อไป.... ที่พักเราอยู่ไม่ห่างจากถนนคนเดินนัก ถ้าเดินน่าจะ 10 นาที....ผ่านหน้าโรงพยาบาล ปาย และเข้าไปในเมือง

วันนั้นเราเอารถออกไปเพื่อจะไปหาที่หม่ำมื้อเย็นกัน และวางแผนไว้ว่าต้องเป็นแบบพื้นเมืองอีกครั้ง...

เมนูมื้อเย็นที่เฮือนขันโตก

เราเหลือบไปเห็นเฮือนขันโตกด้านซ้ายมือ ก่อนเข้าถนนคนเดิน เลยเลือกเอาที่นั่น โดยที่ร้านเขาคิดราคาคล้ายๆกะบัพเฟ่ คือรายหัวๆละ 150 บาท อาหารเติมได้...... เคยไปทานแบบนี้ครั้งหนึ่งตอนไปเมืองปากเซ ลาว... ไม่รู้เหมือนกันว่าใครเลียนแบบใคร

ในร้าน









อาหารมาแล้ว









ถนนคนเดิน









ถนนคนเดิน

ไฮไลท์ของทริปก็คือมาเดินบนถนนคนเดินยามค่ำคืน ซึ่งคราคร่ำไปด้วยนักท่องเที่ยว จำนวนมากมายมหาศาล ว่าที่แม่ฮ่องสอนมากแล้วนา มาเจอที่นี่ชิดซ้ายไปเลย........

ผู้คนมากมาย










ป้ายสำนักงานท่องเที่ยว ยังเท่ห์เลย










การส่งโปสการ์ด...เป็นสิ่งยอดฮิตมาก









นายดาบตำรวจ..... กับอีกบทบาทยามค่ำคืน

นายดาบตำรวจท่านนี้ร้องเพลงคำเมืองเพราะยังกะเป็นนักร้องอาชีพ วันนี้ท่านทำหน้าที่หลายอย่าง นักท่องเที่ยวประทับใจมากต่างขอถ่ายภาพด้วยมากมาย..... ตอนเช้า เรายังเห็นท่านออกมาทำหน้าที่ที่ตลาดตั้งแต่เช้ามืดเลย

ร้านขายของอีกสไตล์









สี่แยกปลายหนาวยามค่ำคืน

คืนนั้นเรากลับถึงที่พักเกือบ 2300 นาฬิกา.....ถึงห้อง อาบน้ำ เตรียมหลับเพื่อตื่นแต่เช้าไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ห้วยน้ำดังต่อไป

แต่ก่อนจะหลับ เราลำดับเหตุการณ์การมาเยือนปายในครั้งนี้ เปรียบเทียบกับปายที่เรารู้จักในอดีต ประกอบกันกับคำบอกเล่าของผู้คนที่เราเจอเมื่อตอนกลางวัน

"ปายเดี๋ยวนี้มีรีสอร์ทมากมายตั้ง 400 กว่ารีสอร์ท"
"ราคาตั้งกะหลักหมื่นลงมาถึงไม่กี่ร้อย"

"แต่ปายดีนะ ที่ไม่ค่อยมีการรีดไถจากเจ้าหน้าที่"
"ที่นี่อยู่กันแบบเอื้ออาทรซึ่งกันและกัน"

"เมืองยังสงบ ไม่ค่อยมีโจรผู้ร้าย"........

อะไรอีกหลายอย่างที่เราได้ยินมา แต่ปายในสายตาเรา เราว่ากำลังจะเปลี่ยนไป วิถีชีวิตของผู้คนอาจจะเปลี่ยนไปตามผู้มาเยือน ซึ่งแน่หละจากเมืองใหญ่ๆ บาร์เพื่อชาวต่างชาติกำลังเกิดขึ้น หลายสิ่งหลายอย่างกำลังดำเนินไปแบบธุรกิจ.....

หลายคนมาเยี่ยมปายในวันนี้ ก็เพื่อความสนุกสนาน อยากเห็นความศิวิไลซ์ที่กำลังทวีคูณขึ้นในเมืองเล็กๆ ที่เคยสงบแห่งนี้กระนั้นหรือ ??.... หรือว่ามาปาย เพราะ อยากเจออากาศที่บริสุทธฺ วิถีชีวิตที่เรียบง่าย ขี่จักรยาน พักผ่อน อ่านหนังสือ เขียนหนังสือ หรือเที่ยวชมธรรมชาติตามป่าเขา ลำเนาไพร???

เราเคยไปเที่ยวเมืองวังเวียง ในประเทศลาว (เมืองซึ่งมีผู้เปรียบเทียบว่าเป็น เมืองคู่แฝดของปาย) ซึ่งเป็นเมืองในหุบเขา ท่ามกลางธรรมชาติอันสวยงาม เช่นเดียวกับเมืองปายนี้มาแล้วและเห็นความเปลี่ยนแปลงเช่นเดียวกันนี้...... แต่การเปลี่ยนแปลงที่นั่น คงจะช้ากว่าที่ปาย

ก่อนหลับเรายังหวังว่า ชาวปายคงจะต้องทำอะไรเพื่อให้ปาย ยังเป็นเมืองที่น่ารัก สงบ เหมาะแก่การ พักผ่อน อ่าน-เขียนหนังสือ และเดินป่า อย่างในอดีต....แต่ถ้าปายยังคงเดินหน้าเพื่อเป็นเมืองศิวิไลซ์ต่อไป อีกหน่อยเสน่ห์ของปายคงจะด้อยลง ตรงนี้คงแล้วแต่ชาวปายจะเลือก.....

ที่สะพานประวัติศาสตร์

เราตื่นแต่เช้า เพื่อเดินทางไปให้ทันพระอาทิตย์ขึ้นที่ "กิ่วลม ห้วยน้ำดัง" โดยออกจากที่พักประมาณ 0500 น. ผ่านออกมาทางสะพานประวัติศาสตร์ปาย

มาถึงสะพานเรานึกขึ้นได้ว่า วานนี้เราลืมอะไรที่นี่..... ใช่สิ เราลืมถ่ายภาพบุรุษไปรษณีย์ กับตู้ไปรษณีย์ และจักรยานของเขาด้วย ซึ่งอยู่คนละฝั่งถนนกับสะพานประวัติศาสตร์..... เราจอดเพื่อถ่ายภาพนั้น แต่จักรยานโดนนำไปเก็บไว้เสียแล้ว แต่ยังดีได้ภาพหมอกคลุมลำน้ำปายตอนเช้ามาแทน....

เต้นท์ และแม่น้ำปายใกล้ๆสะพาน

รถออกจากสะพานไม่นาน ก็ไต่ขึ้นเขาอีกครั้ง มองกลับมาทางเมืองปายยังเห็นกลุ่มหมอกปกคลุมหุบเขาด้านล่าง ลาก่อนปาย สาวรุ่นที่กำลังจะเปลี่ยนไป...... เรามาครั้งหน้า ปายจะยังเป็นสาวชาวบ้านป่าที่เต็มไปด้วยมิตรภาพที่แสนดีแบบวันนี้หรือเปล่าหนอ หรือเจ้าจะกลายเป็นนักธุรกิจ ที่คิดอะไรเป็นเงินเป็นทองไปเสียหมด....... แต่เรายังหวังลึกๆว่า ใครซักคนจะรั้งเจ้าไว้เป็นปายที่ อบอุ่น สงบ และน่ารัก เช่นนี้ตลอดไป.

ลากันด้วยภาพ.....น้ำปายยามเช้า



________ END ________

Create Date : 04 มกราคม 2553
Last Update : 28 กรกฎาคม 2556 21:32:45 น.		36 comments
Counter : 7332 Pageviews.
Share Tweet