|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | |
|
|
|
|
|
|
|
เล่าเรื่อง ลุงสาหร่าย ตอน2
หายไปหลายวัน เมื่อวานคอมพ์ก็เดี้ยง ไม่สามารถพิมพ์ได้ วันนี้รีบมาเล่า เดี๋ยวคอมพ์เดี้ยงจะทำอะไรไม่ได้
ตอนที่แล้ว เล่าถึงว่า ได้ตกลงโอเค แต่งงานอยู่กินกับลุงสาหร่าย โดยให้เขาจัดงานเลี้ยง เชิญเพื่อนฝูงมารับทราบว่าเราอยู่กินกัน
การจัดงานเลี้ยงของป้า ก็ไม่มีอะไรมาก เชิญเพื่อนๆคนรู้จักมาร่วมรับประทานอาหาร โดยจัดที่ร้านอาหารไทย 99 ค่าจัดงานเลี้ยงสมัยเมื่อสิบหกปีก่อนก็ประมาณสี่หมื่นบาทไทย
วันนั้นป้ามีความสุขมาก เพราะคิดไม่ถึงว่าจะมีวันนี้ เป็นหม้ายมาก็สิบสี่ปี อยู่ๆก็มีคนต่างชาติมาขอแต่งงาน
เรียกว่า ยังพอมีวาสนาอยู่บ้าง เพราะผู้หญิงเรา เมื่อเป็นหม้าย จะหาผู้ชายมาแต่งงานอีกครั้งก็ไม่ใช่เรื่องง่าย
เดิมก็คิดว่าคงอยู่เป็นโสดไปจนตาย การได้แต่งงานใหม่ครั้งนี้ ได้ทำให้ชีวิตแม่หม้ายของป้ามีชีวิตชีวายิ่งขี้น
เมื่องานเลิก เราก็นั่งแท็กซี่จากอิเคบุคาโร กลับมาที่พักของลุง ซึ่งลุงได้เตรียมห้องหอเอาไว้รอ
เมื่อเข้าไปในห้อง อยู่กันสองต่อสอง ป้าก็ไม่ทราบว่า คนญี่ปุ่นคนอื่นเขาทำแบบลุงหรือเปล่า
นั่นคือ ลุงจะมานั่งคุกเข่าแบบญี่ปุ่นสมัยก่อน แล้วก็พูด ฝากเนื้อฝากตัว ขอเป็นสามี
และขออนุญาตมีเพศสัมพันธ์ด้วย......
ป้าก็นึกในใจ .....เชิญเลยค่ะ แต่ไม่ได้พูดออกไป เพราะรู้สึกกระดากอายที่จะกล่าวเชิญชวนเช่นนั้น
ลุงก็เลยจูงมือไปอีกห้องนอน และเริ่มทำหน้าที่สามีอย่างสมบูรณ์แบบ
ในความรู้สึกของป้า ก็คิดว่า นี่หรือคนญี่ปุ่น เขามีบทบาทแบบนี้หรือ เพราะไม่เคยมีความสัมพันธ์กับคนญี่ปุ่นมาก่อนเลยในชีวิต
นับว่าเป็นคนแรกจริงๆ....
แต่ป้าเพิ่งมารู้ตอนหลังว่า ป้าเป็นเมียลำดับที่ 6 ของลุงสาหร่าย เขามานับให้ฟังตอนหลัง เขาบอกว่า เธอเป็นเมียคนที่6ของฉัน และจะเป็นคนสุดท้าย เขาจะอยู่กับป้าจนวันตาย
เมื่อเราได้ร่วมหมอนนอนเสื่อเดียวกันแล้ว เช้าวันต่อมา ลุงก็มอบเงินให้ป้าจำนวนหนึ่ง
ป้าก็หลงดีใจ ไม่ได้ไต่ถามว่า เงินนี้ให้ป้าหมดเลยหรือ เข้าใจว่าเป็นค่าใช้จ่ายรายเดือนของป้าคนเดียว
ป้าจึงใช้อย่างเพลิดเพลิน อยากได้อะไรก็ซื้อ แต่หารู้ไม่ว่า เงินนั้นลุงเขาให้ใช้เป็นค่ากับข้าว ค่ากินค่าเที่ยวด้วยกันตลอดเดือน
ไม่ใช่เป็นเงินที่ให้เรานำไปใช้จ่ายคนเดียว หลังจากพูดจากันเข้าใจถึงเรื่องการเงินแล้ว
ป้าก็ถือปฏืบัติตามที่ได้ตกลงกันใหม่ว่า เขาจะให้แต่ค่าใช้จ่ายส่วนตัวของป้าจำนวนหนึ่ง
ซึ่งก็ไม่มากเลย เมื่อเทียบกับเคยได้ยินได้ฟังมาจากแม่บ้านคนอื่นๆ
ซึ่งเพิ่งมาทราบตอนหลังว่า ส่วนมากจะโม้เสียมากกว่า
เงินที่ลุงให้เป็นค่าใช้จ่ายส่วนตัวนี้ ป้าก็ต้องส่งไปให้ลูกเป็นค่าปลอบใจที่หนีมาแต่งงานใหม่
ไม่สามารถอยู่ดูแลลูกได้ แต่เรื่องลูกก็ไม่น่าเป็นห่วงอะไรมาก เพราะเขาพักอยู่กับพ่อของเขา
ป้าก็มามีครอบครัวใหม่ โดยแบ่งส่งเงินไปให้ลูกใช้จ่ายตามสมควร
ชีวิตการแต่งงานช่วงแรกๆ ก็อยู่ในระยะเวลาการปรับตัวเข้าหากัน
ลุงจะเอาอกเอาใจป้ามาก ถึงมากที่สุด....
ในชีวิตนี้ยังไม่มีใครมาเอาใจได้มากเท่านี้ และนี่แหละเป็นอาวุธเคล็ดลับสำคัญที่ทำให้ป้า รักลุงสาหร่ายอย่างเต็มหัวใจ
ไม่ทราบว่า คนญี่ปุ่นคนอื่นจะปฏิบัติกับภรรยาเหมือนที่ลุงทำหรือเปล่า
แต่สำหรับลุงสาหร่าย เขาจะดูแลเอาใจใส่ป้ามาก
และที่ทำให้เขินอายสุดๆ ก็คือเรื่อง ที่ลุงจะอาบน้ำ ขัดสีฉวีวรรณให้ป้าทุกวัน
เราเป็นคนไทย เคยแต่อาบน้ำล้างหน้าเอง ไม่ต้องให้ใครมายุ่งกับร่างกายของเรา
แต่เมื่อมาแต่งงานกับลุงสาหร่าย ลุงจะถือปฏิบัติอาบน้ำ ถูตัวให้ เรียกว่าตั้งแต่หัวจรดเท้า
ป้าก็จักกะจี้จักกะเดียมไป คอยแต่บอกเขาว่า ไม่ต้องมาอาบน้ำให้ฉัน ฉันไม่ชอบ คนไทยไม่ชอบแบบนี้
แต่ลุงแกบอกว่า เป็นหน้าที่ของสามีญี่ปุ่น ที่จะตอบแทนน้ำใจภรรยาที่หุงหาอาหารและให้ความสะดวกสบายแก่สามี
ป้าไม่ทราบว่า สามีญี่ปุ่นคนอื่นเขาทำอย่างนี้หรือเปล่า รู้แต่ว่า ภรรยาต้องเปิดน้ำร้อนไว้ในอ่างรอให้สามีมาอาบก่อน
แต่ที่บ้านลุงจะทำหน้าที่เปิดน้ำร้อนเตรียมไว้ให้ป้า
นอกจากการอาบน้ำให้ ลุงแกยังเอาอกเอาใจสารพัด ทำให้ป้าเพิ่มพูนความรักให้ลุงแกมากขึ้นทุกวัน
โดยป้าจะให้เปอร์เซนต์ความรัก ซึ่งแต่ก่อนแต่งเป็นศูนย์เปอร์เซนต์ เพิ่มเป็นสิบ ยี่สิบ สามสิบ จนเต็มร้อยเปอร์เซนต์
การอยู่กินเป็นสามีภรรยาของแต่ละคู่ อาจจะไม่เหมือนกัน แต่สำหรับคู่ของป้า ซึ่งมาแต่งงานเมื่ออายุมากแล้ว
ต่างก็ผ่านชีวิตคู่มากันแล้ว ย่อมรู้ว่า สิ่งไหนดี สิ่งไหนไม่ดี ก็มาแก้ตัวปรับเข้าหากันใหม่
อย่างเช่น เรื่องเงินทอง ซึ่งเป็นเรื่องที่ทำให้เกิดการบาดใจกันได้
ป้าซึ่งเป็นคนที่ไม่ค่อยงกเรื่องเงินทอง ให้เท่าไหร่ ใช้เท่านั้น เมื่อหมดก็ไม่ใช้ อดทนเอา ไม่ขอเงินเขาพร่ำเพรื่อ
ป้าไม่เคยเอ่ยปากขอเงินลุงสาหร่ายก่อนเลย ถ้าเขาให้ก็เอา เขาไม่ให้ก็ไม่ขอ
จากนิสัยนี้ เป็นที่ถูกใจลุงสาหร่ายมาก
เขาเล่าว่า สมัยเมื่ออยู่กับเมียเก่า เขาเครียดทุกวัน เพราะเมียคนนั้นขอเงินเขาไม่เว้นแต่ละวัน
ให้เท่าไหร่ไม่เคยพอ เมื่อเขาโดนขอเงินมากๆเข้า เขาก็รู้สึกได้ว่า ผู้หญิงคนนั้นจะมาสูบเลือดเนื่้อเขา ไม่ได้รักเขาจริง
ลุงสาหร่ายดูใจป้าอยู่นาน กว่าจะเชื่อใจว่า ไม่เหมือนเมียคนเก่า
พอเขาแน่ใจว่า เราไม่ได้เป็นคนงกเงิน เขาก็จะหาซื้อของขวัญมาให้เอง โดยไม่ได้ร้องขอ
เช่น ตามค่านิยมของสาวไทยที่มาแต่งงานอยู่ญี่ปุ่นสมัยนั้น เขานิยมใส่นาฬิกาโรเล็กซ์
ถือกระเป๋าหลุยส์ ลุงเขาก็จะไม่ให้ป้าต้องน้อยหน้าใคร
เขาจะหาซื้อนาฬิกาโรเล็กซ์ มาให้ใส่ ซื้อกระเป๋าหลุยส์มาให้ถือ
ป้าก็ใส่โก้ไปตามเรื่อง เพื่อเป็นหน้าตาให้เขา ว่าเขาเลี้ยงดูเมียดี ไม่ให้อายใคร
นี่เป็นค่านิยมสมัยก่อนที่ญี่ปุ่น แต่ปัจจุบัน ไม่ทราบเขายังทำกันหรือเปล่า รู้แต่ว่า แม่บ้านหลายคนก็ถือแบรนด์เนมกันทั้งนั้น
เมื่อก่อนตอนที่ป้าแต่งงานกันใหม่ๆ ป้าก็ได้แต่เตือนตัวเองว่า ให้อดเปรี้ยวไว้กินหวาน
คำๆนี้ใช้ได้สำหรับลุง เพราะความอดทนของป้าที่ไม่เห็นแก่ได้ ขอเงินจนเขารำคาญ
เวลาลุงมีเงิน หรือเงินเดือนออก ลุงก็จะซื้อของขวัญให้ทุกเดือน จนป้ามีแก้วแหวนเต็มตัว
ความสุขที่ได้รับ แทบสำลัก
วันหยุดลุงก็พาออกท่องเที่ยวไปตามที่ต่างๆ ไม่เคยอยู่บ้าน เพราะลุงเป็นคนชอบเที่ยวตามสถานที่ธรรมชาติสวยงามอยู่ก่อนแล้ว
มาจนถึงปัจจุบันที่ฐานะของเราเปลี่ยนไป ป้าก็รู้สึกได้ว่า เราได้ตักตวงความสุขมาล่วงหน้ามากแล้ว
ถึงยามนี้ เราก็สงบนิ่ง มีเงินก็ออกเที่ยว ไม่มีเงินก็นอนอยู่บ้านดูทีวี ชีวิตนี้ได้รู้ได้เห็นมามาก ทำใจให้สบายๆ
คนอื่นเขาลำบากกว่าเราเยอะ
สิบหกปีที่ป้าได้ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับลุงสาหร่าย เป็นสิบหกปีที่มีค่าแห่งการจดจำ
เวลาลุงหลับ ป้าชอบมองหน้าลุงเขา และนึกในใจ เราจะตื่นขึ้นมาเห็นกันอย่างนี้จนกว่าเราจะถึงวันสุดท้านในชีวิต
ขอบคุณลุงสาหร่าย ที่ให้สิ่งดีๆในชีวิต สิ่งไม่ดีที่ได้รับ ไม่ขอจดจำ เท่าที่ให้มาก็มากพอแล้ว
ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่นำให้เราได้มาเจอกัน เป็นคู่กัน
แม้เราจะอยู่กันคนละประเทศ เราก็ได้มาได้ใช้ชีวิตคู่กัน
ลุงสาหร่ายจะรู้บ้างไหมหนอว่า ป้ารักเขามาก เพราะตลอดเวลา ป้าจะปากแข็งไม่ค่อยเอ่ยคำว่ารักให้เขาได้ยิน
ไม่เหมือนลุง ที่จะบอกทุกวันว่า ฉันรักเธอมากๆ
กาลเวลาเท่านั้นจะพิสูจน์ความรักของแต่ละคน
บางคนบอกรักวันละสามเวลาหลังอาหาร แต่อยู่กันไม่กี่ปีก็เลิกร้างจากกัน
ไม่มีอะไรแน่นอน ถ้ารักกันก็ต้องหมั่นดูแลกันและกัน หมั่นรดน้ำพรวนดินใส่ปุ๋ยให้ความรักงอกเงย
ตลอดระยะเวลาสิบหกปีที่แต่งงานมา แม้บางช่วงจะเกิดวิกฤติชีวิต
สุดท้าย เราก็สามารถฟันฝ่าจนผ่านพ้นมันมาได้
ชีวิตช่วงที่เหลืออยู่อีกไม่กี่ปีนี้ เราคงจะเดินไปด้วยกันตลอดรอดฝั่ง
ขอจบเรื่องเล่าของลุงสาหร่ายไว้แต่เพียงนี้ ขอบคุณทุกำลังใจที่มอบให้ลุงและป้า
Create Date : 07 กุมภาพันธ์ 2554 |
|
45 comments |
Last Update : 7 กุมภาพันธ์ 2554 9:12:56 น. |
Counter : 4480 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: Beeze IP: 219.126.144.252 7 กุมภาพันธ์ 2554 8:41:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: ไก่อเมริกา IP: 24.6.62.187 7 กุมภาพันธ์ 2554 9:27:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: night owl IP: 98.197.83.77 7 กุมภาพันธ์ 2554 9:37:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: iMAg IP: 210.188.16.77 7 กุมภาพันธ์ 2554 9:39:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: Hula Girl IP: 66.91.212.254 7 กุมภาพันธ์ 2554 10:11:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: ตกตะกอน 7 กุมภาพันธ์ 2554 10:28:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะมงทะเล IP: 122.49.214.12 7 กุมภาพันธ์ 2554 10:55:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: แน็ต IP: 125.170.136.217 7 กุมภาพันธ์ 2554 18:39:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: มาตา IP: 66.58.188.61 8 กุมภาพันธ์ 2554 0:34:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้องเปรียววี่ IP: 124.122.138.68 8 กุมภาพันธ์ 2554 0:45:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: kamaron 8 กุมภาพันธ์ 2554 3:02:38 น. |
|
|
|
| |
โดย: เหมียว IP: 124.87.99.25 8 กุมภาพันธ์ 2554 10:23:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: มูมู IP: 180.10.122.190 9 กุมภาพันธ์ 2554 14:05:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: Hebihime 9 กุมภาพันธ์ 2554 22:00:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: ZheRin IP: 24.148.27.190 10 กุมภาพันธ์ 2554 11:31:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: Jujastar 10 กุมภาพันธ์ 2554 20:43:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: javee 11 กุมภาพันธ์ 2554 15:56:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: บ่งบ๊ง - บีบี๊ IP: 58.8.191.106 12 กุมภาพันธ์ 2554 16:07:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: Boo IP: 119.240.148.200 13 กุมภาพันธ์ 2554 19:39:03 น. |
|
|
|
| |
โดย: เก่ง (keng_toshi ) 13 กุมภาพันธ์ 2554 20:54:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: taiyokun 14 กุมภาพันธ์ 2554 6:21:54 น. |
|
|
|
| |
โดย: พนอจัน (พนอจัน ) 14 กุมภาพันธ์ 2554 9:27:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้อง IP: 24.63.34.220 15 กุมภาพันธ์ 2554 11:41:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: น้อง IP: 24.63.34.220 15 กุมภาพันธ์ 2554 11:43:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: por IP: 75.120.14.132 16 กุมภาพันธ์ 2554 6:34:49 น. |
|
|
|
| |
โดย: กุ้ง (home4us ) 18 กุมภาพันธ์ 2554 14:47:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: พนอจัน (พนอจัน ) 19 กุมภาพันธ์ 2554 18:13:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: kinobuli 19 กุมภาพันธ์ 2554 21:16:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: PatPDX IP: 68.0.188.74 20 กุมภาพันธ์ 2554 1:11:44 น. |
|
|
|
| |
โดย: พนอจัน (พนอจัน ) 21 กุมภาพันธ์ 2554 8:09:27 น. |
|
|
|
| |
โดย: คนบ้านไกล IP: 115.87.214.9 21 กุมภาพันธ์ 2554 21:35:17 น. |
|
|
|
| |
โดย: lace ribbon IP: 113.145.107.165 26 กุมภาพันธ์ 2554 9:52:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: ฮิเด IP: 125.24.215.246 19 เมษายน 2554 18:44:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: พิมล IP: 133.9.4.11 29 พฤศจิกายน 2554 17:06:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: chichimaru IP: 58.9.216.83 10 ธันวาคม 2554 14:28:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: เมเม่จัง IP: 115.67.32.46 21 กรกฎาคม 2555 23:41:54 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Japan
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 291 คน [?]
|
ป้าพนอจัน เกิด วันที่ ๒ พฤกษภาคม ๒๔๙๔ เป็นคนกรุงเทพ เกิด ที่ เขตดุสิต ถนนสุโขทัย
ชอบทำอาหาร ชอบดอกไม้ ชอบท่องเที่ยว
ตอนนี้แต่งงาน มาอยู่ประเทศญี่ปุ่น ได้ 16 ปี
|
|
|
|
|
|
|
|
วัฒนธรรมเค้าก็แปลกดี ขอบคุณที่เล่าสู่กันฟังนะค่ะ