Bloggang.com : toor36 : กิจกรรมที่มหาวิทยาลัยจัดให้ [Event]

กิจกรรมที่มหาวิทยาลัยจัดให้ [Event]

เมื่อวันศุกร์ที่ 30 พฤษภาคม 2551 ทางมหาวิทยาลัย Yunnan 云南大学 ได้จัดกิจกรรมให้นักศึกษาต่างชาติโดยกิจกรรมที่จัดขึ้นเป็นกิจกรรมที่เปิดโอกาสให้นักศึกษาต่างชาติได้พบปะพูดคุยแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมกับนักศึกษาจีน ในงานก็มีกิจกรรมต่างๆ ให้นักศึกษาต่างชาติได้ร่วมสนุก ไม่ว่าจะเป็น การแข่งขันตีปิงปอง การห่อเกี๊ยว เล่นเกม พูดคุยกับนักศึกษาจีน ฯลฯ

ความจริงจะบอกว่าเป็นงานที่จัดให้นักศึกษาต่างชาติก็ไม่ถูก ควรเรียกว่า งานที่จัดขึ้นเพื่อนักศึกษาไทยของมหาวิทยาลัย Yunnan มากกว่า เพียงแต่นักศึกษาต่างชาติชาติอื่นสามารถร่วมงานนี้ได้ ที่เค้าจัดงานให้เนื่องจากนักศึกษาไทยค่อนข้างเยอะ เยอะเพราะเด็กซัมเมอร์ ปัจจุบันกลับไปกันหมดแล้ว ตอนเด็กซัมเมอร์มาจะบ้าตาย (อ่านวีรกรรมได้จาก Blog เก่าๆ) ตอนนี้ไม่เยอะแล้วครับ

งานนี้เริ่มตอน 10.30 น. โดยนักศึกษาต่างชาติที่ต้องการจะไปร่วมงานไปขึ้นรถเพื่อที่จะไป 云南大学 อีก Campus นึงค่ารถคนละ 3 หยวน แต่ช้าก่อนงานนี้ฟรีครับ ทางมหาวิทยาลัยเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายทุกอย่างให้หมด ขอให้เตรียมร่างกายให้พร้อม (อย่าได้เจ็บป่วยในวันที่เค้ามีงาน) และใจที่อยากจะไปร่วมสนุกก็พอ

หลังจากนั่งรถเป็นเวลา 45 นาที เราก็มาถึงที่หมายมีทีมงานนักศึกษาของทาง 云南大学 ต้อนรับและพาเดินชมบริเวณรอบๆ มหาวิทยาลัย ก่อนที่จะพาไปทำกิจกรรม "ห่อเกี๊ยว" และรับประทานอาหารกลางวัน (เกี๊ยวที่เราห่อกันน่ะแหละ) รสชาติก็ใช้ได้ (เพราะเค้าทำเครื่องปรุง + ไส้ ดี เลยอร่อย) แต่ที่ต้องระวังคือ บางชิ้นดูแล้วรู้เลยว่าแป้งหนาไป แบบนี้ไม่อร่อยแน่ๆ ครับ

จะว่าไปกิจกรรมที่เค้าจัดขึ้นนี้เป็นกิจกรรมที่ทำให้นักศึกษาต่างชาติได้ฝึกการใช้ภาษาเป็นอย่างดี งานนี้ใครเป็นพวกขี้อายไม่กล้าพูดก็ต้องพูดครับ หมดสิทธิ์หนี เพราะเค้าจัดนักศึกษาจีนประกบนักศึกษาต่างชาติแบบ 1 ต่อ 1 เลย ไม่พูดก็ต้องพูด คนอื่นเค้า 1 ต่อ 1 แต่ของผม 1 ต่อ 3 มีเสียงแซวมาเป็นระยะๆ ว่า "มีสาวจีนแล้วลืมเพื่อนเลยนะ"

หลังจากทานอาหารเสร็จ เราก็ไปร่วมเล่นเกมและชมการแสดงของนักศึกษาจีน โดยเกมที่เค้าจัดให้นักศึกษาต่างชาติได้ร่วมสนุกนั้นเป็นเกมที่ทำให้เราได้ใช้ภาษาจีนในการสื่อสารจริงๆ แต่อาจเป็นเพราะบางคนเพิ่งเริ่มเรียนภาษาจีนไม่นาน ความรู้และศัพท์ที่รู้ยังน้อย เลยทำให้เกมบางเกมติดขัดไปบ้าง บางครั้งต้องใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสาร และบางครั้งถ้ามันติดปัญหามากๆ ก็จะมีคนเรียกผมให้ออกไปช่วย (แต่ผมไปไม่ได้) บางครั้งคนที่ออกไปเล่นดูเหมือนจะรู้สึกลำบากใจเนื่องจากไม่รู้จะตอบอย่างไร ก็จะมีการมองมาทางผมเป็นระยะๆ พร้อมทั้งเรียกร้องให้ผมออกไปเล่นเกม ความจริงใช่ว่าผมไม่อยากจะออกไปเล่น แต่ผมนั่งคุมงาน และคอยประสานงานกับคนจีนอยู่ด้านหลัง คุยกับน้องๆ คนจีนได้แปบๆ ก็มีทีมงานคนจีนเข้ามาขัดแล้ว วิ่งมาประสานงานเกี่ยวกับกิจกรรมต่อไปว่าเอาไง ขนาดไปเข้าห้องน้ำแปบเดียวหากันให้วุ่น

แต่สุดท้ายเป็นเพราะ พิธีกรของเค้าเรียก ผมเลยไปเล่นกับเค้า (เอาซะหน่อย) เกมที่ผมเล่นเป็นเกม "ตอบคำถามพร้อมเป่าเทียน" ฟังดูเหมือนง่าย แต่เล่นจริงไม่ง่ายครับ กติกาของเกมนี้คือ คนจีนจะถามคำถามทั่วๆ ไป แล้วให้เราตอบ แต่ตอนตอบ เราต้องใช้เสียงของเราทำให้เทียนดับ (มีเทียนประมาณ 9 เล่ม) ที่ผมบอกว่ายาก ก็เพราะเราต้องคิดคำที่สามารถเปร่งออกมาพร้อมลมในการตอบ เพราะถ้าตอบตามใจเรา คำบางคำไม่สามารถส่งลมไปทำให้เทียนดับได้

หลังจากเล่นเกมเสร็จผมก็ไปนั่งพูดคุยกับคนจีนเหมือนเดิม แต่ไม่วายโดนขัดจังหวะการคุยเป็นระยะๆ หลังจากหมดกิจกรรมเล่นเกมกันเสร็จ ก็มาถึงกิจกรรมแข่งขันตีปิงปอง แต่กิจกรรมนี้ผมไม่สนใจเท่าไหร่ครับ เลยไปเดินเล่น ถ่ายรูปเล่น ไม่นึกว่าจะมีนักศึกษาจีนเดินตามมา ผมถาม "คุณตามมาทำไม?" นักศึกษาจีนตอบ "ผมกลัวคุณหลงทาง" อ้อ ... ประกบกันขนาดนี้เลย มิน่าตอนไปเช้าห้องน้ำหากันให้วุ่น

กิจกรรมโดยรวมผมว่าเค้าทำได้ดี มีของที่ระลึกแจกด้วย ถ้าให้คะแนนผมให้ 8/10 ที่ผมไม่ให้มากกว่านี้เพราะมันมีปัญหาหลายๆ อย่างจากการติดต่อประสานงาน มาดูปัญหากัน

ขอย้อนความหน่อย เมื่อวันศุกร์ที่ 23 พฤษภาคม 2551 ช่วงเช้าผมมีเรียนตามปกติจนกระทั่งถึงเวลา 10.10 น. ปรากฎว่าอาจารย์ที่สอนวิชา "การฟัง" ดันไม่มา ผมเลยถือโอกาสที่อาจารย์ไม่มานั่งปรึกษางานกลับเพื่อน เนื่องจากทางมหาวิทยาลัยกำหนดให้ทุกห้องต้องมีการแสดงในวันศุกร์ที่ 13 มิ.ย. 2551 กว่าจะเขียนบท ปรึกษาอะไรกันเสร็จก็เที่ยงกว่าแล้ว ผมเป็นหัวหน้ายังไงก็ต้องทำ

ในระหว่างนั้น อาจารย์ที่ดูแลทางด้านกิจกรรมของนักศึกษาต่างชาติเรียกผมไปพบเพื่อพูดคุยถึงกิจกรรมที่ทางมหาวิทยาลัยจะจัด (ทำไมต้องเป็นผม) ซึ่งงานที่จัดเค้าจะตั้งใจจัดให้คนไทยโดยเฉพาะ เนื่องจากมีนักเรียนไทยค่อนข้างเยอะ (เยอะเพราะเด็กซัมเมอร์ แต่ตอนนี้กลับไปหมดแล้ว) โดยอาจารย์นัดผมตอนประมาณ 5 โมงเย็นให้มาพบ เพราะผมต้องปรึกษางานกับทางนักศึกษาจีนว่าจะจัดงานอย่างไรให้พวกผมพอใจสูดสุด

ในช่วงพักกลางวันผมพยายามชวนเพื่อนที่เจอว่าช่วยไปเป็นเพื่อนหน่อย เพราะผมไม่อยากตัดสินใจคนเดียว แค่ 10 นาทีเอง (เวลาที่จะไปพบประมาณ 5 โมง) ปรากฏไม่มีใครไปเป็นเพื่อน โดยอ้างเหตุผลว่าไม่ว่าง บางคนไม่ว่างจริงผมก็ไม่ว่าหรอก แต่บางคนเหตุผลที่ไม่ว่างฟังดูก็รู้ว่าไม่อยากช่วย ปากบอกว่าไม่ว่างแต่เล่นตีปิงปองถึงเย็น ก่อน 5 โมงนิดนึงรีบเผ่น ผมอุตส่าห์บอกก่อน 5 โมงก็ได้ แต่ว่าแต่ละคนที่เจอบอกแต่ไม่ว่างๆ โห...น้ำใจ... คนไทย...

ในตอนบ่ายผมเข้าเรียนวิชา "การแสดง" ก็มีซ้อมการแสดงกัน กว่าจะซ้อมเสร็จก็ 5 โมงกว่าแล้ว หลังจากนั้นก็ไปพบอาจารย์ที่ดูแลทางด้านกิจกรรมของนักศึกษาต่างชาติ และพบนักศึกษาจีนเพื่อคุยเรื่องงานื้จะจัดขึ้น ก่อนที่จะไปทานอาหารกลับอาจารย์เำพราะอาจารย์เชิญ

สรุปงานนี้ผมตัดสินใจเองหมดทุกเรื่อง งานนี้อาจดูวุ่นวายไปหน่อย เพราะทางนักศึกษาจีนส่งรายละเอียดของกิจกรรมมาให้ช้าทำให้การประชาสัมพันธ์งานติดขัด คนส่วนมากที่จะไปร่วมงานต้องการรายละเอียดว่า กิจกรรมที่ว่ามีบ้างก่อนตัดสินใจว่าจะไปหรือไม่ งานนี้ที่ต้องถามจำนวนคนให้แน่ เพราะเค้าต้องเตรียมคน เตรียมของที่ระลึก เตรียมอาหาร และอะไรหลายๆ อย่าง ดังนั้นจึงต้องการทราบจำนวนที่แน่ชัด โดยเค้าจะจัดบุคลากร และเตรียมงานในอัตรา X + 5 (X คือ จำนวนคนที่เราแจ้งเค้าไป)

สิ่งที่ผมกังวล ไม่ใช่ทางเค้าจะจัดไม่ดี แต่เป็นทางเรามากกว่าที่จะเรื่องมาก จากประสบการณ์ของผมที่เค้าทำในส่วนของการเตรียมงานคล้ายๆ อย่างนี้ บอกได้เลยว่า ฝ่ายเตรียมงานแก้ปัญหาได้ไม่ยากหรอก แต่คนที่จะเรื่องมากคือ ผู้ร่วมงานเป็นต้นว่า ทำไมของที่ระลึกของชั้นไม่เหมือนคนอื่น ทำไมไม่มีเก้าอี้ให้ชั้น เรื่องบ้าๆ บอๆ แบบนี้มันเกิดได้

สิ่งที่ไม่ชอบที่สุดในการทำงานตรงนี้คือ งานนี้ทำดีเสมอตัว ทำไม่ดีเละครับ มีน้องคนไทยคนนึงพูดว่า ถ้าเค้าทำจะทำได้ดีกว่านี้ ... แหม ... เก่งจริงๆ เลยแม่คูณณณ ตอนบอกให้มาช่วยประชุมวางแผน ไม่มาล่ะ พองานเสร็จแล้วจะมาบอกว่าตัวเองทำได้ดีกว่า เก่งจริงแม่คุณ ทำไมเวลาเรียกให้ช่วยไม่มา ทีอย่างงี้ทำเก่ง แต่ก็อย่างที่ผมเคยพูดไว้ว่า "ตราบใดที่เรายังเป็นคน ยังมีชีวิตแย่ยังไงก็ต้องโดนด่า นอกจากจะตาย" (ขนาดตายยังมีคนด่าเลย)

เทอมนี้เหนื่อยดีจริงๆ เป็นทั้งหัวหน้าห้อง แล้วยังต้องมาช่วยจัดกิจกรรมนี่อีก ที่เห็นผมหายไปครึ่งเดือนกว่าเพราะมัวยุ่งอยู่กับงานนี้แหละ เสร็จไปงานนึงแล้ว งานต่อไป กิจกรรม "งานปาร์ตี้จีน" 汉语晚会 ต้องขึ้นเวทีแสดงอีก 2 รายการ จะเป็นไงต่อไปเนี่ยะ.....

ป.ล. จะมีใครอ่านตั้งแต่บรรทัดแรกจนถึงบรรทัดสุดท้ายมั้ยนี่ ... ยาวเหลือเกิน ใครอ่านจบก็ขอขอบคุณที่เข้ามาอ่านละกันครับ ที่หายไปนานก็เพราะติดเรื่องงานแสดง เลยทำให้ไม่มีเวลามานั่งอัพ Blog

Create Date : 04 มิถุนายน 2551

Last Update : 4 มิถุนายน 2551 21:28:56 น.

11 comments

Counter : 1068 Pageviews.

สู้ๆนะพี่ต่อ หนูว่าเราทำยังไงก็ไม่มีทางถูกใจทุกคนหรอก หนูเคยทำรายงานกลุ่มแบบว่าตอนทำก็ถามว่าจะเอายังไงมีเจ๊คนนึงพูดแต่แล้วแต่ๆๆๆ พอจวนจะเสร็จก็มาติแหลก อันนู้นก็ไม่ดี อันนี้ก็ไม่เข้าท่า แหม มันน่า......จริงๆ

โดย: น้องผิง

วันที่: 4 มิถุนายน 2551 เวลา:13:37:56 น.

อ่านทุกบรรทัดเลยจ้า ^^

อ่านดูแล้วพี่ว่าทุกคนเค้าเล็งเห็นความเป็นผู้นำและทักษะการแก้ปัยหาของน้องต่อนะ เค้าเลยมอบหมายอะไรๆให้ทำแบบนี้ น่าเบื่อ น่ารำคาญไปบ้าง แต่พี่เชื่อว่าน้องต่อจะยิ่งเก่งขึ้นแน่ๆ

คนที่บ่นว่าถ้าเป็นชั้นๆทำได้ดีกว่าเนี่ย เยอะเลยเนอะ การเริ่มต้นบุกเบิกมันยาก แต่คนที่เอาสิ่งเหล่านั้นมาต่อยอดต่อมันง่ายกว่า เหมือนมีทรัพยากรอยู่แล้วตั้งครึ่ง คงเพราะยังงี้เค้าถึงยกย่องต้นคิดหลายๆคนว่าเป็นบิดาแห่ง...
ส่วนคนที่พูดแบบนั้นเดี๋ยวเค้าต้องไปบุกเบิกอะไรซักอย่างคงจะคิดได้นะว่ามันไม่ง่ายเลย

สู้ๆนะจ๊ะน้องต่อ รักษาสุขภาพด้วยเน่อ
แสดงเสร็จเอามาเล่าสู่กันฟังบ้างนะ

โดย: Hobbit

วันที่: 4 มิถุนายน 2551 เวลา:13:48:01 น.

เวลาแบบนี้ต้องบอกว่า 加油 ใช่เปล่า

ขอเวลาหน่อย ... สักพักคงฟื้นตัวได้ในไม่ช้า

ขอให้มีความสุขกับการใช้ชีวิต- การเรียนนะคะ

มีอะไรให้ทำมากมาย จะได้ไม่เหงา

โดย: SIMAKHA

วันที่: 4 มิถุนายน 2551 เวลา:15:44:43 น.

Comment Zuzaa...

มาเยี่ยมกันเด้อ

โดย: หอมกร

วันที่: 4 มิถุนายน 2551 เวลา:16:20:17 น.

แวะมาเยี่ยมครับ ไม่ได้มาเยี่ยมเสียนานสบายดีนะครับ
คนเราก็เป็นแบบนี้แหละครับ ไม่ได้ทำงาน แต่พองานเสร็จก็เดินมาบอกว่า งานนี้เราทำ
ต้องปลงกับคนแบบนี้แล้วล่ะครับ
เจอมาเยอะแล้วหง่ะ

สู้ต่อไปครับ ท่าน

โดย: ทัน (ราม-ไทย-จีน

) วันที่: 4 มิถุนายน 2551 เวลา:22:00:56 น.

โอ้โห คุณต่อมีบทบาทเยอะเลยนะครับ มองในแง่ดีนี่เป็นประสบการณ์ชีวิตที่พวกคนที่อู้ไม่ยอมช่วยจะไม่ได้รับมาใช้สอนใจตัวเองในอนาคตเหมือนที่คุณต่อได้รับเลย

อัพบล็อกยาวๆแบบนี้นึกว่าคุณต่อจะแอบบอกให้คอมเม้นท์ลงท้ายพยางค์สุดท้ายด้วยสระอาซะอีก

ยังไงผมก็อ่านครบทุกบรรทัดเลยนา

โดย: อะไรคือสิ่งหายาก แต่ไม่มีค่า

วันที่: 5 มิถุนายน 2551 เวลา:16:18:44 น.

อ่านไปรอบนึง
แต่คราวก่อนไปได้ล็อคอิน

ท่าทางจะวุ่น ๆ เหมือนกันนะคะ
มหาลัยเดียวกะครูจีนคนก่อนที่โรงเรียนเลยค่ะ

ปอลิง

ช่วงนี้ติดภาระกิจรับใช้(อนาคต)ชาติค่ะ
คาดว่าพรุ่งนี้ จะอัพค่ะ

โดย: verdancy

วันที่: 6 มิถุนายน 2551 เวลา:19:27:07 น.

แวะมาลงชื่อเยี่ยม เดี๋ยวกลับมาอ่าน

โดย: postmaker

วันที่: 8 มิถุนายน 2551 เวลา:3:08:26 น.

โหอาเฮีย เขียนซะยาวขนาดนี้ แสดงว่าอึดอัดน่าดูอิอิ อ่านจนจบเหนื่อยเลยจิอาเฮีย แต่ก๊ะขอบคุณนะที่ยังอุดส่าไปกินสุกี้ด้วยกัน

เอิ๊กๆๆ ว่าแล้วอยากกินอีก

โดย: zalitalin

วันที่: 8 มิถุนายน 2551 เวลา:11:41:16 น.

เกมส์เป่าเทียน
ท่าทางจะยาก
ต้องนึกคำที่มีลมออกมาเยอะ ๆ

โดย: โสดในซอย

วันที่: 15 มิถุนายน 2551 เวลา:9:52:21 น.

น้องผิง - ขอบคุณสำหรับกำลังใจจ้า พี่ก็ได้แต่หวังว่าน้องที่เค้าติจะตาสว่างได้ในเร็ววัน วันนึงเมื่อเค้าประสบปัญหา วันนั้นเค้าอาจจะมานั่งเสียใจก็เป็นได้

Hobbit - ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ จริงๆ ตอนนี้กำลังเขียนเรื่องราวหลังการแสดงอยู่รออ่านนะครับ

SIMAKHA - ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ ใช่แล้วเวลานี้ต้องบอกว่า 加油 ขอให้ฟื้นตัวได้ในเร็ววันนะครับ

หอมกร - ขอบคุณที่มาเยี่ยมกันบ่อยๆ ครับ

ทัน - มาอีกแล้วกำลังใจ สู้ไม่ถอยอยู่แล้วครับ

พี่ตี๋ - กะจะทำแบบนั้นอยู่เหมือนกันครับ แต่เปลี่ยใจไม่ทำดีกว่า แค่เข้ามาเยี่ยมกันก็ดีใจแล้วครับ แต่อนาคตไม่แน่น้า~~ หึหึหึ

verdancy - ตอนนี้ผมไม่ค่อยวุ่นแล้ว แต่วันนี้คาดว่าคงไปเยี่ยมบล็อคแต่ละคนไม่ทันแน่ๆ จริงๆ ผมแวะไปอ่านบล็อคของแต่ละคนอยู่บ่อยๆ แต่ comment ไม่ได้ เพราะทางมหาวิทยาลัย เค้าตั้งระบบให้ Login Bloggang ไม่ได้ เซ็งเลย

postmaker - ครับผม

zalitalin - ^^

โสดในซอย - ใช่แล้วครับ เกมนั้นยากจริงๆ

โดย: นายต่อ Ver. ต่างแดน (toor36

) วันที่: 22 มิถุนายน 2551 เวลา:11:05:56 น.