Bloggang.com : : สมาชิกหมายเลข 4313444 : สวนดอกไม้เล็กๆดีต่อใจ

สวนดอกไม้เล็กๆดีต่อใจ

สวนดอกไม้เล็กๆดีต่อใจ

สวนสาธารณะขนาดเล็ก (หรือที่รู้จักกันในชื่อ พาร์คเก็ตต์, มินิพาร์ค, เวสต์-พ็อคเก็ตพาร์ค หรือ เวสตี้พาร์ค) คือสวนสาธารณะขนาดเล็กที่ประชาชนทั่วไปสามารถเข้าถึงได้ แม้ว่าสถานที่ องค์ประกอบ และการใช้งานของสวนสาธารณะขนาดเล็กจะมีความหลากหลายอย่างมาก แต่ลักษณะทั่วไปของสวนสาธารณะขนาดเล็กคือขนาดที่เล็ก โดยทั่วไปแล้ว สวนสาธารณะขนาดเล็กจะครอบคลุมพื้นที่ของเทศบาลหนึ่งถึงสามแปลง และมีขนาดเล็กกว่า 0.5 เฮกตาร์ (1 เอเคอร์)

สวนสาธารณะขนาดเล็กอาจเป็นพื้นที่ในเมือง ชานเมือง หรือชนบท แต่โดยทั่วไปแล้วมักพบในพื้นที่ที่มีความหนาแน่นของชุมชนเมือง ซึ่งที่ดินมีราคาแพงมากและพื้นที่สำหรับการพัฒนาสวนสาธารณะขนาดใหญ่ในเมืองมีจำกัด สวนสาธารณะขนาดเล็กเหล่านี้มักสร้างขึ้นบนที่ดินสาธารณะหรือส่วนบุคคลขนาดเล็กที่ไม่สม่ำเสมอ เช่น ในที่ดินเปล่าสำหรับก่อสร้าง ในพื้นที่รกร้าง ข้างทางรถไฟ ใต้แนวสายไฟฟ้า หรือในที่จอดรถ

สวนสาธารณะขนาดเล็กสามารถสร้างพื้นที่สาธารณะใหม่ได้โดยไม่จำเป็นต้องมีการพัฒนาขนาดใหญ่ ในเขตเมืองชั้นใน สวนสาธารณะขนาดเล็กมักเป็นส่วนหนึ่งของความพยายามฟื้นฟูเมือง โดยการเปลี่ยนพื้นที่ที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์หรือทรุดโทรมให้กลายเป็นทรัพย์สินชุมชนที่มีชีวิตชีวา นอกจากนี้ยังอาจสร้างขึ้นเป็นส่วนหนึ่งของความต้องการพื้นที่สาธารณะของโครงการก่อสร้างขนาดใหญ่ได้อีกด้วย

สวนสาธารณะขนาดเล็กสามารถทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางของกิจกรรมและความสนใจในเขตเมือง องค์ประกอบทั่วไปของสวนสาธารณะขนาดเล็ก ได้แก่ ม้านั่ง โต๊ะ น้ำพุ สนามเด็กเล่น อนุสาวรีย์ เครื่องหมายทางประวัติศาสตร์ งานศิลปะ เตาบาร์บีคิว แปลงดอกไม้ สวนชุมชน หรือสนามบาสเกตบอล แม้ว่าสวนสาธารณะขนาดเล็กมักจะมีขนาดเล็กเกินไปสำหรับกิจกรรมทางกายที่ใช้พื้นที่จำนวนมาก แต่สวนสาธารณะขนาดเล็กก็มอบพื้นที่สีเขียว สถานที่สำหรับนั่งพักผ่อน และแหล่งนิเวศน์สำหรับสัตว์ป่าในเมือง

ประวัติศาสตร์
สวนสาธารณะเพลีย์พาร์คในย่านมิดทาวน์แมนฮัตตัน นครนิวยอร์ก เปิดให้บริการในปี พ.ศ. 2510 ในฐานะสวนสาธารณะขนาดเล็กแห่งแรกๆ และพื้นที่สาธารณะของเอกชนในสหรัฐอเมริกา

สวนสาธารณะขนาดเล็กแห่งแรกๆ ปรากฏขึ้นในยุโรปหลังสงครามโลกครั้งที่สอง เมื่อเมืองต่างๆ เริ่มฟื้นตัวจากความเสียหายทางกายภาพขนาดใหญ่ที่เกิดจากสงคราม เช่น การทิ้งระเบิด ข้อจำกัดด้านเงินทุน แรงงาน และวัสดุก่อสร้าง ทำให้จำเป็นต้องมีวิธีแก้ปัญหาที่ประหยัด ง่าย และเรียบง่ายเพื่อฟื้นฟูภูมิทัศน์เมือง ข้อจำกัดเหล่านี้ส่งเสริมการแปลงพื้นที่ที่ได้รับความเสียหายอย่างหนักให้เป็นสวนสาธารณะขนาดเล็ก ซึ่งสะท้อนถึงอัตลักษณ์ดั้งเดิมของย่านนี้ในยามสงบ

ในช่วงทศวรรษ 1950 สวนสาธารณะขนาดเล็กแห่งแรกๆ ได้ปรากฏขึ้นในสหรัฐอเมริกา โดยเป็นการนำสวนสาธารณะขนาดเล็กในยุโรปเหล่านี้มาดัดแปลง คาร์ล ลินน์ สถาปนิกภูมิทัศน์และศาสตราจารย์ ได้แรงบันดาลใจจากการปรับพื้นที่ในเมืองใหม่นี้ เสนอให้เปลี่ยนพื้นที่ว่างเปล่าในบัลติมอร์ ฟิลาเดลเฟีย และวอชิงตัน ดี.ซี. ให้เป็นพื้นที่สาธารณะของชุมชน พื้นที่ในเมืองขนาดเล็กเหล่านี้ถูกใช้เป็นแนวทางในการปรับปรุงปริมาณและคุณภาพของพื้นที่รวมตัวของชุมชนและสิ่งอำนวยความสะดวกด้านสันทนาการในเขตเมืองที่มีความหนาแน่นสูง

ในปี 1964 วิทนีย์ นอร์ธ ซีมัวร์ จูเนียร์ ได้สนับสนุนการสร้างสวนสาธารณะขนาดเล็กในนครนิวยอร์กในช่วงที่เขาดำรงตำแหน่งประธานสมาคมสวนสาธารณะแห่งนิวยอร์ก สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร จอห์น ลินด์เซย์ ได้สนับสนุนการสร้างสวนสาธารณะขนาดเล็กในแคมเปญหาเสียงชิงตำแหน่งนายกเทศมนตรีนครนิวยอร์กในปี 1965 และเพลีย์ พาร์ค ซึ่งเป็นพื้นที่สาธารณะเอกชนชั้นนำและเป็นตัวอย่างที่โดดเด่นของสวนสาธารณะขนาดเล็ก ได้เปิดให้บริการในช่วงที่เขาดำรงตำแหน่งนายกเทศมนตรีในปี 1967

หนึ่งในโครงการเทศบาลแรกๆ ที่จัดหาเงินทุนและจัดโครงสร้างสำหรับการสร้างสวนสาธารณะขนาดเล็กในสหรัฐอเมริกาเกิดขึ้นที่เมืองฟิลาเดลเฟีย ในปี พ.ศ. 2510 แคมเปญปรับปรุงภูมิทัศน์เมืองมูลค่า 320,000 ดอลลาร์สหรัฐ ได้กระตุ้นให้กลุ่มชุมชนต่างๆ ค้นหาและเสนอชื่อแปลงที่ดินที่ไม่ได้ใช้งานเพื่อพัฒนาเป็นสวนสาธารณะขนาดเล็ก เมื่อได้รับการอนุมัติ เมืองได้ให้ความรู้ทางเทคนิคและการสนับสนุนทางการเงินแก่ผู้อยู่อาศัย ซึ่งจะร่วมมือกับเจ้าหน้าที่ของเมืองในการออกแบบ ก่อสร้าง และบำรุงรักษาสวนสาธารณะแห่งใหม่ นับตั้งแต่เริ่มแรก สวนสาธารณะขนาดเล็กเหล่านี้ได้รับการตอบรับอย่างดีจากเจ้าหน้าที่เทศบาลและผู้อยู่อาศัย จนถึงปัจจุบัน เมืองฟิลาเดลเฟียได้บริหารจัดการสวนสาธารณะในละแวกใกล้เคียงมากกว่า 150 แห่ง บัลติมอร์มีสวนสาธารณะขนาดเล็กชื่อ Robert Baker Park เพื่อรำลึกถึง Robert Lewis Baker นักพฤกษศาสตร์และนักจัดสวนที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง ซึ่งตั้งอยู่ใกล้กับ Federal Hill Park อันเก่าแก่และมีขนาดใหญ่

การพัฒนาและการออกแบบ
สวนสาธารณะขนาดเล็กมักพัฒนาบนที่ดินขนาดเล็ก โดดเดี่ยว มีรูปร่างไม่สม่ำเสมอ และได้รับความเสียหายทางกายภาพ เนื่องจากแปลงที่ดินเหล่านี้อาจไม่เอื้อต่อการพัฒนาเชิงพาณิชย์ ที่ดินที่ตั้งอยู่จึงมักมีราคาค่อนข้างถูก และการเปลี่ยนแปลงที่ดินที่ถูกละเลยให้กลายเป็นพื้นที่สาธารณะหรือพื้นที่สีเขียวอาจเป็นโอกาสเดียวที่เป็นไปได้สำหรับการพัฒนาใหม่ ดังนั้น การจัดวางและการสร้างสวนสาธารณะขนาดเล็กจึงมักเป็นผลจากสถานการณ์ด้านสิ่งแวดล้อม มากกว่าการวางแผนหลักอย่างมีชั้นเชิง

เนื่องจากสวนสาธารณะขนาดเล็กมีขนาดเล็ก จึงมักให้บริการแก่ประชากรในท้องถิ่น และโอกาสที่จำกัดสำหรับรูปแบบและการใช้งานของสวนสาธารณะจึงเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับความต้องการของชุมชนท้องถิ่นเหล่านี้ ตัวอย่างเช่น สวนสาธารณะขนาดเล็กในย่านธุรกิจอาจให้ความสำคัญกับโต๊ะและที่นั่งสำหรับพนักงานในช่วงพักกลางวัน ในขณะที่สวนสาธารณะขนาดเล็กในย่านที่พักอาศัยอาจให้ความสำคัญกับโครงสร้างสำหรับให้เด็กๆ เล่น

ดังนั้น การพัฒนาสวนสาธารณะขนาดเล็กโดยทั่วไปจึงเกี่ยวข้องกับการมีส่วนร่วมของสาธารณชนอย่างกว้างขวางและความร่วมมือระหว่างสมาชิกชุมชน สถาปนิกภูมิทัศน์ เจ้าหน้าที่เทศบาล และสถาบันในท้องถิ่น เช่น ธุรกิจหรือโรงเรียน การพัฒนาสวนสาธารณะขนาดเล็กผ่านองค์กรชุมชนนี้ช่วยส่งเสริมการวางแผนระดับรากหญ้าและเสริมสร้างความสัมพันธ์ระหว่างผู้อยู่อาศัยและหน่วยงานท้องถิ่น

ผลกระทบต่อชุมชน

แม้จะมีพื้นที่ขนาดเล็ก แต่สวนสาธารณะขนาดเล็กสามารถยกระดับคุณภาพชีวิตของชุมชนโดยรอบได้อย่างมาก

สวนสาธารณะขนาดเล็กช่วยป้องกันการพัฒนาที่มากเกินไปในย่านที่มีความหนาแน่นสูง และช่วยปรับเปลี่ยนรูปแบบของสภาพแวดล้อมที่สร้างขึ้นด้วยพื้นที่ร่มเงา ความเงียบสงบ และความเป็นส่วนตัว ซึ่งอาจหาได้ยากในเขตเมือง สวนสาธารณะขนาดเล็กที่ได้รับการดูแลอย่างดีสามารถป้องกันสัญญาณรบกวนทางสายตาที่บ่งบอกถึงการละเลยในเมืองได้ โดยการป้องกันการทำลายทรัพย์สินซึ่งมักเกิดขึ้นในพื้นที่รกร้าง ความพยายามในการปรับปรุงความสวยงามของสวนสาธารณะขนาดเล็กสามารถเพิ่มความสวยงามให้กับย่านนั้น และสร้างเอกลักษณ์ทางภาพที่โดดเด่นและโดดเด่นให้กับเมืองโดยรวม

การสร้างสวนสาธารณะขนาดเล็กส่งเสริมการมีส่วนร่วมของสาธารณชนและความร่วมมือของผู้อยู่อาศัย เพื่อการพัฒนาชุมชนในระยะยาวที่มีความหมาย ในทางกลับกัน การมีส่วนร่วมของชุมชนนี้สามารถส่งเสริมความภาคภูมิใจในชุมชน และส่งเสริมให้ผู้อยู่อาศัยสามารถดำเนินโครงการปรับปรุงชุมชนเพิ่มเติมได้

ต่างจากสวนสาธารณะขนาดใหญ่ในเมืองเพียงแห่งเดียว สวนสาธารณะขนาดเล็กจำนวนมากสามารถกระจายตัวไปทั่วย่านชุมชนเดียวกันได้ และสวนสาธารณะขนาดเล็กหลายแห่งสามารถจัดวางให้อยู่ใกล้กัน การกระจายเช่นนี้ช่วยเพิ่มประโยชน์ใช้สอยและการเข้าถึงพื้นที่สีเขียวในเมือง โดยลดระยะทางและเวลาระหว่างสวนสาธารณะและผู้ใช้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้ใช้ที่มีปัญหาในการเดินทางระยะไกล เช่น เด็ก ผู้สูงอายุ หรือผู้ที่มีความบกพร่องทางการเคลื่อนไหว ความใกล้ชิดนี้ยังสามารถสร้างความผูกพันส่วนบุคคลที่แข็งแกร่งและความสัมพันธ์เชิงบวกต่ออัตลักษณ์ของสถานที่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่เด็กที่เติบโตในย่านที่มีสวนสาธารณะขนาดเล็ก

ผลกระทบเชิงบวกเหล่านี้ทวีความรุนแรงขึ้นในย่านที่มีประชากรรายได้ต่ำหรือชนกลุ่มน้อย ซึ่งพื้นที่สีเขียวอาจมีอยู่อย่างจำกัด และการพัฒนาสวนสาธารณะขนาดใหญ่ขึ้นใหม่อาจไม่สามารถทำได้เนื่องจากข้อจำกัดด้านพื้นที่หรือการเงิน ประโยชน์เหล่านี้ยังช่วยปรับปรุงคุณภาพชีวิตในเมืองสำหรับผู้หญิงโดยเฉพาะ ซึ่งมีแนวโน้มที่จะใช้สวนสาธารณะขนาดเล็กมากกว่าผู้ชาย

ผลกระทบทางเศรษฐกิจ

งานวิจัยหนึ่งที่ดำเนินการในเมืองกรีนวิลล์ รัฐเซาท์แคโรไลนา พบว่า "สวนสาธารณะขนาดเล็กและขนาดกลางที่ได้รับการดูแลอย่างดีมีอิทธิพลเชิงบวกต่อมูลค่าทรัพย์สินใกล้เคียง" แม้จะมีศักยภาพที่จะเพิ่มราคาที่อยู่อาศัยในท้องถิ่นให้สูงขึ้น แต่สวนสาธารณะขนาดเล็กมีแนวโน้มที่จะมีส่วนช่วยในการพัฒนาสิ่งแวดล้อมน้อยกว่าสวนสาธารณะในเมืองขนาดใหญ่

ผลกระทบทางนิเวศวิทยา

การจัดสวนสีเขียวเป็นหย่อมๆ และพื้นผิวที่ซึมผ่านได้ภายในสวนสาธารณะขนาดเล็กสามารถบรรเทาผลกระทบจากปรากฏการณ์เกาะความร้อนในเมือง ช่วยในการจัดการน้ำฝน และช่วยควบคุมสภาพภูมิอากาศเฉพาะพื้นที่ พื้นที่สีเขียวนี้ยังสามารถดึงดูดและเป็นแหล่งอาศัยของสัตว์ป่าในเมือง โดยเฉพาะนก อย่างไรก็ตาม สวนสาธารณะขนาดเล็กมักออกแบบมาเพื่อการใช้งานของมนุษย์ ดังนั้นจึงอาจให้ประโยชน์ทางนิเวศวิทยาแก่สิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่มนุษย์ได้เพียงเล็กน้อย

การจัดตั้งสวนสาธารณะขนาดเล็กในท้องถิ่นสามารถลดความเครียดของสวนสาธารณะในเมืองขนาดใหญ่ได้ เช่น การกำจัดความแออัด การใช้สวนสาธารณะขนาดเล็กในท้องถิ่นแทนสวนสาธารณะในเมืองใหญ่ที่อยู่ห่างไกลออกไปจะช่วยลดปริมาณการจราจร มลพิษ และการใช้พลังงานที่เกี่ยวข้องกับการเดินทางโดยรถยนต์ และสามารถทำให้สวนสาธารณะขนาดใหญ่จัดสรรพื้นที่เพื่อใช้ประโยชน์อื่นๆ ได้มากกว่าที่สวนสาธารณะขนาดเล็กสามารถทำได้ เช่น แหล่งที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติขนาดใหญ่

ผลกระทบด้านสาธารณสุขและความปลอดภัย

สวนสาธารณะขนาดเล็กสามารถยับยั้งการสะสมของเสียที่ไม่ถูกสุขอนามัยและอาจเป็นอันตรายทางชีวภาพ ส่งเสริมผลกระทบภายนอกเชิงบวกต่อสุขภาพของประชาชน

งานวิจัยในลอสแอนเจลิสสรุปว่าสวนสาธารณะขนาดเล็กมีประสิทธิภาพมากกว่าสวนสาธารณะและสนามเด็กเล่นขนาดใหญ่ที่มีอยู่เดิมในการส่งเสริมกิจกรรมทางกายระดับปานกลางถึงหนักในย่านที่มีรายได้น้อย ซึ่งอาจเป็นผลมาจากการเดินเท้าที่เพิ่มขึ้น เนื่องจากระยะทางที่สั้นระหว่างบ้านของผู้ใช้และสวนสาธารณะขนาดเล็กกระตุ้นให้ผู้ใช้เดินเพื่อเข้าถึงพื้นที่สาธารณะกลางแจ้ง

การสร้างสวนสาธารณะขนาดเล็กสามารถปรับปรุงการรับรู้ของผู้อยู่อาศัยเกี่ยวกับความปลอดภัยสาธารณะ งานวิจัยชิ้นหนึ่งจากมหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนียสรุปว่าการเปลี่ยนพื้นที่ว่างเปล่าเป็นสวนสาธารณะขนาดเล็กช่วยลดอัตราการเกิดอาชญากรรม ในลอสแอนเจลิส ซึ่งมีข้อจำกัดเกี่ยวกับระยะห่างระหว่างผู้กระทำความผิดทางเพศที่ลงทะเบียนกับสวนสาธารณะ เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นได้วางแผนสร้างสวนสาธารณะขนาดเล็กสามแห่งเพื่อขับไล่ "บุคคลที่ไม่พึงประสงค์" ออกจากพื้นที่ที่กำหนด

ทั่วโลกชิลี

ที่เมืองซานติอาโก ประเทศชิลี สวนสาธารณะขนาดเล็กแห่งแรก (plaza de bolsillo) ถูกสร้างขึ้นข้างพระราชวังลาโมเนดา บนถนนโมรันเดซึ่งเป็นโครงการริเริ่มของกรมสถาปัตยกรรม กระทรวงโครงสร้างพื้นฐานสาธารณะ และรัฐบาลส่วนภูมิภาคของซานติอาโก

เม็กซิโก

ในเม็กซิโกซิตี้ มีโครงการเมืองที่อำนวยความสะดวกในการสร้างสวนสาธารณะขนาดเล็กไม่เกิน 400 ตารางเมตร สูงสุด 150 แห่ง บนที่ดินว่างเปล่าและทางแยกถนนเดิม เช่น สวน Jardín Edith Sánchez Ramírez และสวนสาธารณะขนาดเล็ก Condesa[

โปแลนด์

ที่เมืองคราคูฟ คณะกรรมการบริหารพื้นที่สีเขียวของเทศบาลได้ริเริ่มโครงการในปี พ.ศ. 2561 เพื่อปรับปรุงคุณภาพพื้นที่สาธารณะและปริมาณพื้นที่สีเขียว โดยการสร้างสวนสาธารณะขนาดเล็กแห่งใหม่ 18 แห่ง ซึ่งได้ต้นแบบมาจากความสำเร็จของสวนสาธารณะเพลีย์ในนิวยอร์กซิตี้และสวนสาธารณะจอห์น เอฟ. คอลลินส์ในฟิลาเดลเฟีย

สหราชอาณาจักร
ในประเทศอังกฤษ โครงการในปี พ.ศ. 2527 ที่มุ่งให้ชุมชนท้องถิ่นมีส่วนร่วมในการสร้างและบริหารสวนสาธารณะขนาดเล็กในท้องถิ่น ได้ส่งเสริมให้เกิดสวนสาธารณะขนาดเล็กหลายแห่งในนอร์แทมป์ตันเชอร์ และต่อมาคณะกรรมการชนบทได้พัฒนาเป็นโครงการมิลเลนเนียมกรีนและดอร์สเต็ปกรีน