ผมพาลูกไปเที่ยวสงขลา ขากลับบ้านผมขับรถกลับทางแหลงขวัญ เวลาประมาณ 18.00 น. ยางรถเกิดระเบิดขึ้น ผมติดต่อช่างไม่ได้เลย จนถึงเวลาประมาณ 20.30 น. ได้มีคุณลุงท่านหนึ่งชื่อ สุรพงศ์ เพชรศรี จอดรถแวะถามว่า
ลุง : ลูกบ่าว มีไรให้ลุงช่วยมั้ย ลุงเห็นเปิดไฟกระพริบตั้งแต่ 6 โมงแล้ว ลุงไปกินข้าวกลับมา 20.30 น. ก็ยังเห็นเปิดไฟกระพริบอยู่
ผม : พอดียางรถระเบิดครับลุง
ลุง : แล้วมียางสแปร์มั้ย
ผม : ไม่มีครับลุง
ลุง : งั้น เดี๋ยวลุงดูยางสแปร์ว่าใส่ของลุงได้มั้ย
ผม : ครับ
ลุง : ใส่ได้ๆ เอายางลุงใส่กลับบ้านไปก่อนเลยลูก
ผม : ขอบคุณมากครับลุง ( พูดอะไรไม่ออก ตื้นตันใจมาก )
ลุง : มาๆ มาเอายางลุงไปใส่
.. หลังจากใส่ยางเสร็จ ..
ลุง : กลับบ้าน ขับรถดีๆนะลูก ไม่ต้องขับรถเร็วนะ
ผม : ขอบคุณมากๆครับลุง
.. วันต่อมา ผมไม่รู้จะขอบคุณลุงยังงัย ก็เลยเอากระเช้าแบรนด์ไปฝากลุง ..
ลุง : ที่จริง ไม่จำเป็นต้องซื้อมาฝากลุงเลย แค่ลูกจำไว้นะ เวลาเห็นคนอื่นเดือดร้อน และเราสามารถช่วยเหลือเขาได้ เราควรหยิบยื่นให้ความช่วยเหลือเค้า
ผม : ครับลุง ขอบคุณมากๆเลยครับ ถ้าไม่มีลุง ผมก็ไม่รู้จะทำยังงัยเหมือนกัน เพราะมีเด็กๆอีก 3 คนด้วย มืดก็มืด ทางก็เปลี่ยวมาก
# ขอขอบคุณ คุณลุงสุรพงศ์ เพชรศรี มากๆครับ คนดีๆอีกคนหนึ่ง ที่ช่วยเหลือโดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน #
# ขอบคุณ ภาพและเรื่องราวจาก : อภิเดช ขุนพิทักษ์ #
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
แชร์กันเยอะกว่าเรื่องร้าย ๆ
ขอบคุณค่ะ