Logbook [2] มาเป็นคนกลัวผีในโรงแรมกันเถอะ (1) เป็นเวลา4เดือนกว่าเเล้วครับที่ย้ายมาทำงานโรงแรมกะดึก ผมเลยได้ค้นพบว่า เพื่อนร่วมงานผมนี่เกือบทุกคนมันเป็นพวกกลัวผีกันทุกตัว เอ้ย!! ทุกคน โอเคเข้าใจครับ ว่าทุกคนย่อมกลัวผี แต่กูขอเถอะว่าบางครั้งเวลาที่พวกมึงกลัวผี ก็อย่าให้มันกระทบงานมากนักเลย อีโมติคอน squint จริงๆแล้วโรงแรมกับเรื่องผีเป็นของคู่กัน แถมเป็นเรื่องเล่ายอดฮิตมาช้านานเเล้ว ้้แล้วโดยส่วนตัวผมค่อนข้างเป็นคนไม่ค่อยเชื่อเรื่องผีครับ โอเครถ้า แต่ยอมรับว่าถ้าเจอจังๆ ตอนแรกก็คงตกใจนิดหน่อย แต่หลังจากตั้งสติได้ก็คิดไว้แล้วว่า จะเข้าไปถามพี่เค้า "ตายเเล้วไปไหน" "วิญญานเนี้ย ทำอะไรได้บ้าง ทะลุกำแพงสะกดจิต สิงคน จะได้ขอไปทะลุกำแพงธนาคารเอาเงินมาแบ่งกันใช้ซักล้านสองล้าน" เอาหล่ะมาเข้าเรื่องกันต่อ พูดถึงเรื่อง ไอมาร์ค ตี5
แล้วกะกลางคืนก็จะเข้าคู่สองคนเป็นบัดดี้ ก็ต้องสลับกันขึ้น ถ้าวันไหนโดนเวรที่ผมขึ้นก็ไม่มีปัญหาครับ มาตีสอง เข้าเน็ท ฟังเพลง
(เมิงไม่ไปเหมาผ้าจากสำเพ็งมาเย็บขายเลยหล่ะครับ) "เฮ้ย!! มาร์ค ไม่ไปส่งซักทีฟระ" "รอตี5 ครับพี่" "ทำไมต้องตี 5 วะ" "ให้ผีมันเข้านอนก่อนพี่" ครับ..... เราได้ความรู้ใหม่อีกเเล้วครัช ผีปกติเค้าเข้านอนตี 5 ครับผม... เอาเหอะคนเรามันจะกลัว มันห้ามไม่ได้นี่เนอะ แต่อยากจะกระซิบพี่มาร์คเค้าเหมือนกันว่า ถ้าผีมันเฮี้ยนจริง กลางวันแสกๆ มันก็หลอกครับพี่ ส่วนมากคนที่กลัวผี มักจะมีปม อาจจะเคยถูกผู้ใหญ่อำให้กลัวตอนเด็ก รึไม่ก็เคยโดนหลอกมาก่อน.... "ทำไมมาร์คกลัวผีครับ เคยโดนมาก่อนรึไง" "โหยพี่ ที่นี่ผมไม่เคยโดนหรอก แต่ที่โรงแรมเก่าที่ผมทำงานนะพี่ ตอนผมส่งๆอยู่ แม่งมีเสียงเท้าเดินตามหลังผมเลย ฉับ ๆ ๆ ผมหันไปไม่เจอใคร..." แล้ว....? วิ่งสิพี่ อยู่ทำเชี่ยไร ตั้งแต่นั้นมาแม่ม ครับ ก็ตามนั้นตั้งแต่นั้นมานายมาร์คก็ได้ฉายาว่ามาร์คตี 5 นายมาร์คนี่ไม่ได้กลัวเล่นๆนะครับ กลัวจริงจังถึงขั้นว่า ตูไม่ขึ้นฟลอร์ตอนดึกโว้ยย ถ้าใครบังครับ ตูแทงใส้ไหลจริงๆด้วย มีครั้งนึงที่นายมาร์คต้องไปตามถุงหนังสือพิมพ์ แต่นายมาร์คบอกว่า เกริ่นนิดนึงว่า เวลาเราส่งหนังสือพิมพ์ เราจะมีถุงใส่หนังสือพิมพ์ครับ ถุงหูหิ้วทำพิเศษสกรีนลายโรงแรม ที่แพงสวดๆ (จริงๆมันก็ไม่แพงเท่าไหร่ ถ้าถุงหูหิ้วธรรมดา อาจใบละบาท แต่ไอถุงบ้านี้ ดันใบละ 9 บาท แล้วไงครับ วกมาเรื่องถุงต่อ คือไอถุงเนี้ยะ เวลาส่งเสร็จ ส่วนมากแขกจะทิ้งไว้ที่ห้อง รอแม่บ้านเก็บมาคืนแผนกเรา (แต่ก็มีบ้างที่แขกเกิดประทับใจ อยากเอาถุงกลับบ้าน ไปอวดเมียว่า ชั้นได้ถุง นสพ. มาฟรีๆแหละเธอว์ ต่อไปนี้ชั้นจะเอาไปอัดกรอบแปะผนังบ้านไว้ดูเช้าเย็น อันนั้นเราก็ห้ามไม่ได้ แต่วันนึงแขกที่คิดแบบนี้ ก็ไม่น่าเกิน 10 คน)
วิธีตามก็ไม่ยากครับ ตอนตี สอง ตีสาม ดึกๆ ขึ้นไปคนเดียว เปิดเข้าไปในห้องงงงแม่บ้านนน ทีละชั้น ทีละชั้น
เพราะในรอบงานมีกันเเค่สองคน ถ้าจะแพ็คคู่ขึ้นไปพร้อมกัน เเล้วใครจะเฝ้าล็อบบี้หล่ะครับ ถ้าเป็นรอบที่ผมต้องขึ้นไปตามก็ไม่มีปัญหาครับ ก็ขึ้นไปเปิดดูตามห้องเลย คือคิดว่าชีวิตมันคงไม่ได้โชคร้ายเจอผีทุกวันหรอกน่า คิดไว้แล้วว่า อย่างมากก็เปิดประตูเข้าไปแล้วมีผู้หญิงผมปรกหน้า พุ่งเข้ามาบีบคอ อืมม ถ้าเจอแบบนั้นก็ดี จะได้เอามาเขียนลงบล็อค แต่ถ้าโดนรอบคนอื่นที่ต้องขึ้นไปตามถุงหนังสือพิมพ์ก็จะ.... ไม่ขึ้นไปตามเฟ้ยยย เบิกใหม่แม่มเลย!!! ไอเบิกหน่ะมันเบิกได้ครับ แต่ถ้าเบิกทุกวันมันก็หมดสิครับ จนวันนึง หวยก็มาออกที่พี่มาร์คของเรา -วันนั้น ถุงหนังสือพิมพ์ในสต็อกหมด (มีแต่หัวหน้าห้ามเบิกเพิ่ม เพราะเป็นของปีหน้า) -วันนั้นเป็นรอบที่พี่มาร์คต้องขึ้นไปตาม ผมค่อนข้างเป็นคนขี้สงสารคนครับ คือเห็นคนกลัวผีก็อยากช่วย เลย จี้เเม่งเลย เฮ้ย คุณมาร์ค วันนี้ถุงหนังสือพิมพ์น่าจะไม่พอเเล้วนะ ต้องให้คุณขึ้นไปตามแล้วหล่ะ นายมาร์คเงียบไป สามวิ เหงื่อตก สองหยด ผมย้ำต่อ อย่าลืมนะคุณมาร์ค ขึ้นไปตามด้วย นายมาร์ค คำรามเบาๆ "พออยู่มั้งพี่ ผมว่ามันน่าจะพอเเหละ" คือตอนนั้น หนังสือพิมพ์ยังไม่มาส่งครับ ก็เลยวัดใจกันอยู่ว่า มันจะพอมั้ย แต่ผมกะด้วยสายตา่ไว้เเล้วว่าไม่พอแน่ เลยย้ำกับนายมาร์คอีกครั้ง "ไม่พอหรอกมาร์ค มันมีอยู่แค่นั้น วันนี้คุณต้องขึ้นไปตามแล้วหล่ะ" ความอดทนของคนเรา มักจะมีจุดที่เรียกว่าลิมิตเสมอ เเละตอนนี้ ลิมิตของนายมาร์คน่าจะจุกจนมาถึงคอเเล้วหล่ะ คุณมาร์ค กำหมัดแน่น คิดรำพึงในใจ เอาไงดีวะ ต้องเลือกระหว่าง ขึ้นไปทะเลาะกับผี รึทะเลาะกับพี่ที่ทำงาน ผี พี่ ผี พี่ เอาวะเป็นไงเป็นกัน นายมาร์ค ลุกพรวดขึ้นพร้อมคำรามก้อง "มันจะอะไรนักหนา กะอีแค่ถุงหนังสือพิมพ์เนี้ยะ ห๊ะ!!! พี่เป็นอะไรมาร์คป่ะ มีอะไรในใจกับผมรึเปล่าเนี๊ยะ!!" เอ่อออ พี่มาร์คครับ ผมแค่ให้ไปตามถุงหนังสือพิมพ์ครับ ไม่ได้ให้ไปรบที่ปัตตานีครับ..... เรื่องราววันนั้น จบลงที่เสียงหัวเราะของผมที่ กวนTEEn เพื่อนร่วมงานได้ เเละถุงหนังสือพิมพ์ที่ครบพอดี นี่แหละครับ พี่มาร์ค ตี5 เพื่อนร่วมงานของผม คราวหน้า ไปดู ลีลาการกลัวผี ของเพื่อนคนอื่นๆบ้าง
|
ชินคู ฮาโดเคน
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Group Blog All Blog Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
