|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
หัว ( ใจ ) หว้าวุ่น ยุ่งเรื่องรัก : บทที่ 1
บรรยากาศครึกครื้นท่ามกลางผู้ท่องเที่ยวทั้งชาวต่างชาติและชาวไทยซึ่งในทุกๆหนึ่งปีจะมีงานยิ่งใหญ่แบบนี้เสมอ ทั้งงานแสดงช้าง นับหลายร้อยตัวเพื่อมาอวดชาวต่างชาติที่ชอบและใฝ่ฝันอยากจะมาเที่ยวในทุกๆปี แต่แปลกว่าทุกปีปีนี้หนุ่มธวัตรกลับไม่ค่อยอยากจะไปเที่ยวงานนี้เท่าไรตั้งแต่เขาเรียนจบมา แต่ในเรื่องของการติดเพื่อนและสังสรรค์เพื่อนฝูงยังคงเป็นมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ แต่แปลกปีนี้เขากลับไม่อยากไปเที่ยวงานช้างเหมือนทุกปีที่ผ่านมา ทุกคนในครอบครัวต่างพากันงุนงงกับธวัตร
" ธวัตรไม่ไปเดินงานช้างเหรอ " " ไม่อะครับ ไม่อยากไปเบื่อพวกวัยรุ่นมันชอบตีกัน " " 555 อ้าว ซะงั้นน้องชายฉัน "
พี่สาวธวัตรหัวเราะดังลั่น ท่ามกลางความครึกครื้นของคนในบ้านที่ตระเตรียมข้าวของไปขายในงาน
" งั้นก็ขับรถไปส่งแม่ละกัน แม่เขาจะเอาขนม และผลไม้ไปขาย " " ได้ครับ งั้นเดี่ยวผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะพี่ " " เร็วๆล่ะ ขับรถพาแม่ไปนะ ไม่ได้ไปกับสาวๆ ไม่ต้องหล่อมาก "
พี่สาวธวัตรก็ยังทิ้งท้ายด้วยคำพูดที่รู้ใจน้องชายของเธอเองพร้อมกับเสียงหัวเราะเล็กๆ แต่ธวัตรทำทีท่าว่าไมสนใจเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา
" แล้วนี่ยกของขึ้นรถกันหมดหรือยัง " " ครบทุกอย่างอยู่ท้ายรถแล้ว ไปได้เลย " " จะไปได้ไงน้องชายตัวดียังไม่ลงมาจากบ้านเลย ไม่รู้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าหรือว่า เนรมิตตัวหรือเปล่า ป่านนี้ยังไม่มาเลย " " มาแล้วครับพี่ บ่นอยู่นั่น เดี่ยวลูกของพี่ก็เป็นเหมือนพี่หรอก "
หลังจากที่ธวัตรขับรถพาแม่ไปตั้งร้านขายของในตัวเมืองเสร็จ อยู่ได้สักพักเขาก็กลับบ้าน ไม่นานเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
" มีอะไรไอ้โอ " " โอโห ไอ้ธวัตรทุกวันนี้ฉันโทรหานายต้องมีเรื่องด้วยเหรอวะ " " เออ มีอะไร " " เปล่ามีฉันแค่มีเรื่องนิดหน่อยคุยด้วยสักหน่อย " " อือ ว่ามา " " ยังจะมาทำน้ำเสียงขรึมใส่ฉันอีก " " จะเล่าหรือไม่เล่า " " เออ เออ เล่าก็เล่าวะ " " พอดีฉันรู้จักกับสาวคนนึง และกลางปีหน้านี้ฉันสัญญาว่าฉันจะพาเธอไปเลี้ยงข้าว แต่ไม่กล้าพาเธอไปคนเดียวฉันก็เลยอยากจะชวนนายไปด้วย " " อือ แล้วเขาคนนั้นที่นายว่าละ เขาอยู่ไหน " " เขาทำงานอยู่กรุงเทพฯ ทำงานอยู่ในห้างสรรพสินค้า " " หมายความว่านายจะให้ฉันนั่งรถเข้ากรุงเทพฯเนี่ยนะ " " ใช่แล้วเพื่อน นายจะกลัวอะไรก็ในเมื่อนายก็มีน้าอยู่ที่นี่อยู่แล้ว จะพักกับฉันหรือว่าไปพักกับน้าของนายก็ได้ ไม่เห็นเป็นไรเลย " " ไอ้ที่ไม่เป็นนะ ไม่เป็นไรหรอก แต่ไม่ค่อยอยากจะเข้ากรุงเทพฯ เบื่อคนวุ่นวาย ไม่รู้อะไรนักหนา อยู่บ้านสบายใจกว่าตั้งเยอะ "
555555555 เสียงหัวเราะของเพื่อนชายที่คลับคล้ายคลาว่าตัวเองฟังผิดไปหรือว่าไอ้ธวัตรมันเพี้ยน
" อะไรกันนายธวัตรเปลี่ยนไปแล้วเหรอเนี่ย "
นายโอชายังตะขิดตะข่วนใจอยู่ ว่าทำไมเพราะเหตุใดธวัตรถึงเป็นแบบนี้ไปได้เพราะทุกปีที่ผ่านมาเห็นเข้าออกกรุงเทพฯบ่อยจะตายแต่พอมาวันนี้กลับต่างจากเดิมมากหลายเท่า
" ไม่ได้เปลี่ยน แต่เพราะฉันโตขึ้นมั้ง ดูๆมันไร้สาระวะ " " ไร้สาระตรงไหน คนนี้ฉันตั้งใจคบเป็นแฟนนะเว้ย " " ถ้าคบเป็นแฟนแล้วทำไมนายต้องโทรชวนฉันด้วยล่ะ ทำไมไม่พาเธอไปเลี้ยงกันสองต่อสองล่ะ "
" ก็มันเดทครั้งแรกนี่หว่า มันเขิลเข้าใจไหม "
ธวัตรก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าหญิงคนนี้จะทำให้โอชาเป็นถึงเพียงนี้ไปได้เพราะปกติเขาไม่ค่อยสนใจผู้หญิงคนไหนเลยแม้แต่คนเดียว แล้วคนนี้มีดีอะไรกัน
" อ้าวแล้วรู้จักกับเธอได้ไง " " ก็รู้จักจากเพื่อนอีกคนที่เขาทำงานและก็เรียนด้วยกันมาและอีกอย่างก็พักอยู่ใกล้ๆกับเขา เธอชื่อว่า นภัส ไม่สวยหรอกแกไม่ต้องมาสนใจเลย ส่วนอายุก็น้อง สัก ปี สองปีได้มั้ง "
หลังจากโอชาเล่าเรื่องราวของเธอไปนั้น ยิ่งดูเหมือนว่าธวัตรอยากจะเห็นเธอด้วยซ้ำเพราะเดาใจเพื่อนออกว่าถ้าพูดประมาณนี้ ต้องสวยและก็น่ารักแน่ๆ
" ได้เดี่ยวฉันไปแต่อาจจะประมาณอาทิตย์หน้านะ เพราะช่วงนี้ต้องพาแม่ไปงานช้างด้วย " " แม่นายไปขายของอีกเหรอ บอกให้แกหยุดขายได้แล้ว อายุก็มากแล้ว นายอะเป็นลูกชายทำงานหาเงินให้แม่ใช้บ้างได้แล้วนะ " " ไม่ต้องมาสอน ถ้าไปเดี่ยวจะโทรบอกละกันอีกอย่างมันก็ใกล้งานวันคล้ายวันเกิดฉันแล้วด้วย " " แล้วจะรีบมาทำไมวะ " " จะขึ้นไปหางานทำ ตั้งแต่เรียนมายังไม่ได้ทำอะไรเลย " " ก็ดีวะ จะได้มีเพื่อน โอเคแค่นี้ล่ะกัน บาย "
เฮ้อ ! โอชาเอ้ยแค่ผู้หญิงคนนึงก็ต้องให้ไปเป็นเพื่อนด้วย หน้าตาจะน่ารักแค่ไหนวะเนี่ย ธวัตรพูดกับตัวเองหลังจากวางสายจากโอชาไปเพียงไม่นาน
ธวัตรเข้ากรุงเทพฯมาทำงานและพักอยู่กับพี่ชายของเขา ส่วนเรื่องงานเขาได้งานทำที่บริษัทฯแห่งหนึ่งแถวหนองจอก ในทุกๆวันธวัตรจะขับมอเตอร์ไซค์ไปทำงานทุกครั้ง ส่วนพี่ชายเขาทำงานแถวบางชัน
ในขณะที่นภัสก็ยังตั้งใจทำงานเหมือนทุกครั้งและโอชาก็ติดต่อมาคุยด้วยไม่เว้นวัน โอชาเหมือนจะชอบนภัสมากว่าทุกๆวัน แต่ในขณะที่นภัสเองคิดกับโอชาแค่พี่และเพื่อนที่คุยกันถูกคอแค่นั้นเอง
" นภัสแล้วตอนนี้มีแฟนหรือยังเนี่ย " " ยังพี่ ทำไมอะ ทำงานกับพี่มาตั้งนาน จู่ จู่ มาถามเรื่องนี้ มีอะไรปะเนี่ย " " เปล่า พี่ก็แค่สงสัยอะ ว่า สายที่โทรเข้าเครื่องภัสนะ เขาเป็นใคร เห็นช่วงพักนี่มีสายเข้าตลอด แล้วคนนั้นเขาเป็นใครกันล่ะ "
เพื่อนร่วมงานเธอถามด้วยความสงสัยและอยากจะให้เธอมีใครสักคนมารับมาส่ง เพราะเธอเองก็น่ารัก อ่อนหวาน ถ้าใครสักคนเป็นแฟนคงจะโชคดีมาก
" อ่อ พี่เขาเป็นเพื่อนข้างห้องที่ภัสพักอยู่ค่ะ ไม่มีอะไร " " อ้าวเหรอ แล้วเขาเป็นไงบ้างล่ะ " " อะไรกันพี่ มาถามอะไรเนี่ย " " ก็ถามถึงพี่เขาไง " " ค่ะแล้วไงล่ะค่ะ ภัสงง นะเนี่ย "
ภัส ได้แต่ยิ้มรู้ทันว่าพี่เขากำลังจะเค้นหาคำตอบว่าภัสคิดยังไงกับพี่เขา แต่เธอก็ยังยืนยันคำเดิมคือพี่ที่รู้จักกันไม่ได้เป็นแฟนกัน
" ก็พี่ที่ภัสนับถือคนนึงไงค่ะ ไม่มีอะไรหรอก อีกอย่างเขาก็เคยคบกันกับพี่ที่ภัสรู้จักด้วย ไม่อะพี่ อยู่แบบนี้ล่ะดีแล้ว "
ภัสบ่ายเบี่ยงไม่สนใจในคำถามที่พี่เขาจะถามกลับต่อ เอาแต่สนใจงานที่อยู่ในร้าน เดี่ยวกลัวจัดช่อดอกไม้ให้ลูกค้าไม่ทัน
" มัวแต่พูดเรื่องนี้แหล่ะพี่เดี่ยว ลูกค้ามารับดอกไม้ ก็ไม่ทันกันพอดี " " จ้าน้องสาวผู้ตั้งใจทำงาน ของพี่ "
เสียงหัวเราะเล็กน้อยสำหรับผู้เป็นพี่ที่ทำงานของภัส ยอมรับความน่ารักของน้องสาวร่วมงานตัวเองและจิตใจที่ยังมุ่งมั่นทำงานเพื่อความฝันของเธอนั่นก็คือการมีบ้านหลังใหม่สักหลังนึงเพื่อเธอและพ่อแม่ของเธอ พี่ที่ทำงานก็คอยเอาใจช่วยเสมอยามที่เธอเจอปัญหาหรือว่าไม่สบายใจเรื่องอะไร เปรียบเสมือนพี่คนนึงของภัสเลยทีเดียว
" แต่พี่ว่าการเป็นโสดนี่ก็ดีนะ " " เอาอีกแล้วพี่ นึกว่าจบแล้วนะเนี่ย " " จ๊า จบ ก็จบ งั้นพี่ไปทำงานต่อก่อนนะ จัดดอกไม้ช่อนั้นยังไม่เสร็จเลย " " ค่ะพี่ น่าจะไปตั้งนานแล้วนะ แฮะ แฮะ " " น้องคนนี้นี่ ไปละ "
หุ หุ นภัสยิ้มไม่หุบกับท่าทีของพี่ที่ทำงาน ที่จ้องจะจับคู่ให้กับพี่ๆที่ต่างมาสนใจภัส แต่ก็ไม่มีสักคนหรอกที่ภัสจะสนใจ เพราะเธอยังตั้งใจที่จะสร้างบ้านหลังใหม่ด้วยน้ำพักน้ำแรงของเธอเองโดยไม่ต้องพึ่งพี่สาวและพี่ชายของเธอเอง ก็ไม่ต่างจากธวัตรที่อยากจะทำงานแล้วสู่ขอสาวสักคนที่ใช่เพื่อครอบครัวอันแสนอบอุ่นของเขา เพราะจากที่พี่ทุกคนมีครอบครัวส่วนมากจะเป็นเรื่องราวของพ่อกับแม่ที่ต่างจะยื่นมือมาช่วยตลอด
ธวัตรกดเบอร์โทรหาโอชาเพื่อนสมัยเรียนด้วยกันมา ถึงแม้จะไม่ใช่เพื่อนสนิทแต่ก็นับว่าตั้งแต่เรียนจบมาก็ติดต่อกันมาไม่เคยหายไปนานเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ
" โอชา นี่มันใกล้วันเกิดฉันแล้ว นายจะมาไหมเนี่ย " " ไปสิถามได้ มีอะไรพิเศษหรือว่าขึ้นมาทำงานแล้ว เจอสาวโรงานถูกใจ ปิ๊ง บ้างยังวะ " " นี่นายฉันมาทำงานนะไม่ได้มาหาแม่สาวอย่างที่นายกำลังจะหา " " อ้าวเพื่อน นี่อายุเท่าไรแล้ว ไม่รีบมีตอนนี้แล้วจะมีตอนไหนวะ เดี่ยวก็เป็นผู้เฒ่าอยู่คนเดียวหรอก " " 555 นายนะสิจะอยู่คนเดียว " " ก็เดี่ยวไปว่าแต่นายจะเลี้ยงที่ไหนละ ปีนี้ " " ก็ที่เนี่ยแหล่ะ ไม่อยากไปเลี้ยงข้างนอกเปลืองตังค์ " " อ้าวเฮ้ย พูดแบบนี้หมายความว่ายัง หาว่าพวกฉันกินเยอะเหรอ " " เปล่า แค่กินไม่ถามกระเป๋าตังค์เพื่อนเลย 55555 " " นายนี่จะเพี้ยนใหญ่แล้วเนอะ " โอชาต่อว่าธวัตรไม่หยุด
" เอ่อเอ่อ งั้นแค่นี้ก่อนฉันมีอะไรต้องไปทำวะ จะเอารถไปซ่อมซะหน่อย " " ซ่อมไว้ขับรับส่งสาวหรือคับคุณธวัตร 5555 " " มีก็ดีสิ " ใจก็อยากจะมีนะแต่เห็นแล้วไม่ชอบเลยวะ " ซะงั้น ทำไม วะ " " ทุกคนมองแค่รูปลักษณ์ภายนอกไม่ชอบวะ " ธวัตรแจงให้โอชาฟัง
ส่วนทางร้านของนัสลูกค้าเข้าเต็มร้านเกือบทุกวัน ทำให้เธอและพี่ต่างพากันหัวหมุน " ก็ดีเหมือนกันนะพี่ ลูกค้าเข้ามาเพียบแบบนี้ จะได้ไม่ต้องโดนพี่เขาว่าเอา " " ดีก็ดีแต่เราสิเหนื่อย " " พี่เหนื่อยเหรอ สนุกดีออก ภัสว่า "
เฮ่อ น้องสาวพี่มองโลกในแง่ดีตลอด ไม่เคยบ่นว่าเหนื่อยเลยสักครั้ง แต่ใจลึกๆดีใจที่ได้มาทำงานกับภัส
" ภัส พี่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ฝากหน้าร้านด้วย " " ค่ะพี่ ให้ภัสไปส่งไหมค่ะ แฮะ แฮะ " " ขอบใจมากนะน้องที่ห่วงพี่ ไป สิ เฮ้ยยยย ยัยเด็กคนนี้นี่ "
เป็นปกติทุกวันที่ทั้งสองต่างพูดหยอกล้อกันไปมาเหมือนพี่น้องกันมากกว่าเพื่อนร่วมงาน ไม่เคยโกรธหรือผิดใจกันแม้แต่น้อย
ปวีสาวน้อยเพื่อนร่วมสมัยของนภัส เธอเป็นสาวโรงงาน เพราะเธอเคยทำงานเป็น PC จัดชิมสินค้ามาก่อนแต่เพราะเหตุผลอะไรไม่รู้ถึงไม่อยากจะกลับไปทำอีก ได้เวลาเลิกงานเธอเดินทางกลับถึงห้องพัก แต่ท่าทางของเธอเหนื่อยไม่ใช่น้อยเลยทีเดียว ถึงจะเหนื่อยแค่ไหนเธอไม่เคยท้อเลยสักครั้ง ยังหวังเพื่อที่จะให้พ่อกับแม่สบาย เพราะลำพังพ่อกับแม่ทำงานก็เหนื่อยมากกว่าเธอหลายเท่า ถึงเธอจะมีพี่ชายแต่เธอก็ไม่เคยหวังว่าพี่ชายเธอจะช่วยให้พ่อกับแม่มีความสุขได้ เพราะนานเป็นปีกว่าพี่ชายจะส่งข่าวคราวไปหาพ่อกับแม่
" เหนื่อยแทบบ้านะภัส " เธอเอนหลังลงบนที่นอนพร้อมกับหยิบมือถือFmiหาเพื่อนรักอย่างนภัส " เอาน่า แกเดี่ยวก็หายเหนื่อยเองแหล่ะ คนอื่นเขาแย่กว่าเราตั้งเยอะเขายังสู้ และทนได้เลย " นภัสเห็นใจเพื่อนแต่กำลังใจของเธอก็ไม่เคยหมดหายไปจากที่เมื่อก่อนเป็นแบบไหนก็เหมือนเดิมทุกอย่าง
" เมื่อไรแกจะเลิกงานวะเนี่ย " ปวีถามด้วยความที่หิวข้าวและยังต้องรอเพื่อนเลิกงานกลับมาอีก
" ก็วันนี้มีออร์เดอร์ลูกค้าเยอะกว่าทุกวัน หัวหมุนเลยเนี่ย " " อ้าว แล้วพี่เขา ล่ะ " " ก็อยู่ช่วยกันนี่แหล่ะ ถ้าแกหิวข้าวก็กินก่อนเลยก็ได้ เดี่ยวจะเป็นโรคกระเพาะ .... กระเพาะห่วงฉัน 5555 " " ยัยบ๋องเอ๋ย " คำพูดของภัสทำให้ปวียิ้มร่าขึ้นมาทันที " งั้นแกก็ทำงานไปเถอะ เลิกงานแล้วรีบกลับมาล่ะ เดินทางกลับก็ระวังตัวด้วย รู้ไหมยัยเพื่อนรัก " " ค่ะคุณเพื่อน อิ อิ อิ "
เฮ่อ เสียงถอนใจระหว่างที่วางสายจากภัส ยัยภัสนี่ก็เปิ่น เป๋อ บางทีก็เลี่ยนเป็นจนทำให้เรายิ้มได้ทุกทีน่า
หลังจากที่เก็บร้านปิดร้านเสร็จเรียบร้อย " ภัสวันนี้กลับเย็นหน่อยให้พี่ไปส่งไหม " พี่ที่ทำงานถามภัสเพราะเป็นห่วง
" ไม่เป็นไรค่ะพี่เดี่ยวแฟนพี่หาว่าภัสชวนพี่เถลไถลกลับบ้านช้าอีก ไม่อยากทำให้ครอบครัวเขาแตกแยกค่ะ หุ หุ " " ขอบใจนะที่ห่วงพี่ แต่ห่วงตัวเองบ้างก็ดีนะ อยู่แบบนี้หาใครสักคนมาดูแลได้แล้ว "
ภัสแยกทางกับพี่เขาเดินทางกลับบ้านได้ไม่นาน " ภัสกลับบ้านแล้วเหรอ " โอชาก็โทรมาทันที
" ค่ะพี่ วันนี้งานเยอะหน่อยแล้วพี่ล่ะ งานเป็นไงบ้างล่ะ " " ก็เรื่อยๆแหล่ะ ว่าแต่ภัส วันนี้เหนื่อยไหม " " นิดหน่อย ค่ะ พี่แค่นี้ก่อนนะ รถมาแล้ว " เธอตัดบทโอชาโดยที่โอชาเองจะค้านไม่ทัน
แบบนี้ทุกทีเลยนะภัส ชอบเฉไฉ เรื่องอื่นไปเรื่อย พี่จะพูดเข้าเรื่องจริงก็ล้มเหลวตลอด โอชาตั้งใจจะบอกเธอทุกครั้งว่าคิดยังไงและรู้สึกแบบไหนกับภัสแต่ไม่สำเร็จเลยสักครั้ง
" มาแล้วค่ะเพื่อนรัก หายเหนื่อยยัง " ภัสถามปวีด้วยความเป็นห่วง " หายตั้งแต่เพื่อนถามแหล่ะจ๊ะ " เธอยิ้มอย่างสุขใจ " แล้วนี่กินอะไรยัง เดี่ยวลูกในท้องก็ร้องหาข้าวหรอก " ภัสยังหยอกเพื่อนไม่เลิก " ถ้าพูดได้คงบอกว่าแม่หนูหิวข้าวแล้ว เฮ้ยยยย ท้องที่ไหนเล่า "
แฮะ แฮะ เสียงหัวเราะเธอทั้งสองมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก " แกนี่ก็สรรหาเรื่องมาคุยได้เกือบทุกวันนะภัส "
" แหม่ ไม่งั้นเพื่อนฉันจะมีความทุกข์มากกว่าสุขสิ ฉันไม่ยอมหรอก อยู่ด้วยกันก็แบบนี้แหล่ะจะให้เลิกงานมา ต่างบูดบึ้งทำหน้าใส่กันนะเหรอ งั้นก็อยู่กันละห้องเลยสิ " ภัสสาธยายไม่หยุด
" อ่อค่ะเพื่อน " ปวีเสียงอ้อนใส่ " ไหนดูสิวันนี้ซื้ออะไรมากินบ้าง หิวจะแย่อยู่แล้ว " " ไม่มีอะไรพิเศษหรอก เพราะแกคือคนพิเศษของฉันแล้ว ไม่ต้องหามา " " แวะ จะอ๊วกวะ ปวี " ภัสพูดจบพร้อมกับรอยยิ้ม " อ้าวภัส ทำไมเล่า ก็แกคือเพื่อนคนพิเศษ และคนที่ฉันรักนี่ ทำไมล่ะ หรือว่าคิดว่าไม่ใช่ " ปวีทำหน้าขุ่นเคืองใส่ภัส " ถ้าแกบอกว่าไม่ใช่สิมีเรื่อง 55555 " ภัสพูดจบด้วยเสียงหัวเราะอีกครั้งก่อนจะแกะกับข้าวเย็นมากิน
" แล้วไหนพี่โอชาอะไรของแกว่าจะพาไปเลี้ยงข้าวยังโอเคจะพาไปไหมเนี่ย " ปวีถามทั้งที่ข้าวยังเคี้ยวอยู่ในปาก
" ไปแต่ก็คงโทรมานัดอีกทีมั้ง ไม่รู้สิไม่ได้ซีเรียสอะไรมาก ไปก็ไปไม่ไปก็ไม่ต้องไป " " อ้าวทำไมพูดแบบนั้นล่ะ " ปวีค้านกับความคิดของภัส " ก็ ก็ ฉันไม่ได้คิดอะไรกะพี่เขานี่ แต่คุยกับฉันทีไรฉันมักจะพูดเรื่องแกให้เขาฟัง เผื่อเขาจะสนใจแกบ้างไงปวี " " ไม่ต้องเลยภัส ถ้ารักเพื่อนแบบนี้ไม่ต้องมาจับคู่ให้เพื่อนฉันไม่ชอบ " " อ่อค่ะ แหม่หยอกเล่นหน่อยเดียวโกรธจริงเหรอเนี่ยย " หึหึหึ " จะกินข้าวไหม พูดอยู่นั่นแหล่ะ " ปวียังไม่เลิก " กินแล้ว กินแล้ว แหม่ทำเป็นสั่งนะ " หึหึหึหึ แล้วแกไม่ชอบพี่เขาเหรอ " ภัส " ปวีเริ่มจะโมโหภัสอย่างแรง
" กินข้าวเสร็จแล้วอาบน้ำนอนก่อนเลยนะเพราะแกต้องตื่นแต่เช้า เข้าใจไหมปวี " ภัสทำเสียงแข็งสั่งเพื่อนให้รีบนอนเร็วๆ ส่วนเธอต้องออกแบบการจัดช่อดอกไม้เพื่อที่จะไปจัดที่งานของลูกค้าที่โทรสั่งจองเมื่อเที่ยง ทั้งเป็นงานใหญ่ด้วย เธอก็หวั่นๆ เหมือนกันกลัวผลงานจะออกมาได้ไม่ดีโดนติเอาไม่คุ้มอีก
เวลาผ่านไปเกือบเที่ยงคืน ปวีงัวเงียตื่นขึ้นมาเห็นภัสยังไม่นอน " ภัสนี่แกทุ่มเทงานมากไปปะเนี่ย ดึกแล้วดูเวลาบ้างสิ นอนได้แล้ว "
" อือ จะนอนแล้วเนี่ย ฝันดีรอบสองเพื่อน "
ภัสกำลังจะนอนในระหว่างที่ธวัตรกำลังคิดถึงภัสว่า " เธอจะมีหน้าตาเป็นยังไงบ้างหนา ไม่งั้นก็คงไม่ทำให้ไอ้โอเป็นได้ถึงเพียงนี้ " ส่วนโอชาก็กำลังคิดถึงนภัสเหมือนทุกๆครั้ง อยากจะโทรหาก่อนนอนแต่ก็เกรงใจภัส เพราะว่าภัสเองก็ทำงานเหนื่อยมาทั้งวันกลัวเธอจะรำคาญเอาได้
Create Date : 25 สิงหาคม 2553 |
|
0 comments |
Last Update : 1 ตุลาคม 2553 12:08:18 น. |
Counter : 394 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|