Bloggang.com : อสัญแดหวา : กาลคร้งหนึ่งหลายปีต่อมา ลูกบ้าๆ ..มาเล่านิยายเรื่องพ่อ..

กาลคร้งหนึ่งหลายปีต่อมา ลูกบ้าๆ ..มาเล่านิยายเรื่องพ่อ..

อีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันเกิดของตัวผมเอง....

สองสามปีมานี้...พอใกล้วันเกิดทีไร..

รู้สึกคิดถึง..

..พ่อ..

ตั้งแต่เกิดมา..ผมก็ไม่เคยเจอกับแกหรอก..

และก็ไม่อยากเจอด้วย..

รู้สึกโกรธแกอยู่ ตะหงิดๆ..

แต่พอแก่ตัวขึ้น..คึ คึ..

ก็เริ่มคิดได้..

วันก่อนเลยเข้าไปค้นหาที่อยู่ของพ่อใน กูเกิ้ลเอิร์ธ..

ก็เจอ..

พ่อผมเป็นใครเหรอครับ?...

พ่อก็เป็นคนที่มีชีวิตแปลกๆ..

คล้ายๆกับผม..

แต่คนละแนว...

ผมว่าชีวิตของพ่อมันเจ๋งดี...

อันที่จริงมันก็ไม่มีอะไรมาก...

บางคนอาจจะเห็นมันเป็นเรื่องธรรมดา..

ก็ได้..

เอาเป็นว่าผมจะเล่า..

เรื่องโชคชะตา อันธรรมดาสามัญที่สุด ...

เรื่องหนึ่งให้ฟังก็แล้วกัน..

*************************************************

.....

พ่อผม..ชื่อ นาย วิเชน จำปาวัลย์..

จากที่อดีตภรรยาแก (มารดาผมเอง) เล่าให้ฟัง..

พ่อผมเป็น นักดนตรี..

เป็นนักร้อง..

และเคยอัดแผ่นเสียง..

แม่เคยร้องเพลงของพ่อให้ฟัง..ชื่อเพลง..

..ฝนหลงฟ้า..

เนื้อหาของเพลง...

เป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงคนหนึ่ง..ซึ่งมาหลงรักผู้ชายบ้านนอกคอกนา..

เหมือนฝนที่หลงฟ้า..มาอยู่ผิดที่ผิดทาง...

แต่ชีวิตจริงของพ่อ..

กลับตรงกันข้าม..

***************************************

...ในวันที่กามเทพว่างงานวันหนึ่ง..ก่อนผมจะเกิดปีกว่าๆ..

วงดนตรีของพ่อผมก็มาแสดงในหมู่บ้านที่แม่ผมอยู่..

และด้วยความที่แม่ผมสวยมากกกกกกกกกกกกกกก..

จริงๆนะ..สาบานให้ขนร่วงก็ได้..

แกก็เลยมาตกหลุมรัก...

รักกันไป..รักกันมา ก็เลยสมรสกัน..

ชีวิตก็ดูเหมือนจะชื่นมื่น..

ผมเลยตัดสินใจเกิดขึ้นมาบนโลก..

แต่อนิจจา พนม ยีรัมย์ แห่งองค์บาก..

...นักร้องผู้เคยสุขสบาย..

กลับต้องมาใช้ชีวิตแบบพอเพียงเยี่ยงคนทั่วไป...

ก็เลย เก้ๆกังๆ..

จนคุณตาของผมรู้สึกว่า..

หมอนี่ กระแดะมาก จนน่าหมั่นไส้...

เลยไม่ค่อยสบอารมณ์..

พ่อผม ก็คงตามประสาพวกศิลปินอาร์ตแตก...

อีโก้ สูงลิบลิ่ว (ซึ่งผมคิดน่าจะติดมาจากแกนี่ล่ะ คึ คึ )..

ทะเลาะกันไป..ทะเลาะกันมา..

พ่อผมเกิดใจเสาะ...

เลยเปิดไปจ้อย...

.....................................

ยัง..

พ่อแกยังไม่ทิ้งอารมณ์ติ๊ด..

ยังแอบมาขโมยผมไปจากอกแม่..

หลายต่อหลายครั้ง..

แม่ผม..

ต้องหนีมาซ่อนตัว ตามที่ต่างๆ..

ทั้งตามบ้านญาติในกรุงเทพฯ..

และต่างจังหวัด..

วิ่งหนีกันข้ามทุ่งข้ามเนิน..ราวกับหนังอินเดียก็ไม่ปาน..

สุดท้าย..

พ่อผมก็ต้องยอมแพ้..

เพราะผมร้องให้งอแง..เนื่องจากยังไม่อย่านม...

....ผมไม่เคยเจอพ่ออีกเลย..นับแต่นั้น...

.........................................................

แม่ผมพบรักใหม่..กับพ่อคนปัจจุบัน..

ซึ่งเป็นผู้ชายมหัศจรรย์ที่สุด..เท่าที่ผมเคยรู้จัก...

รู้จักกันมา 16 ปี..

ไม่เคยด่าผมเลย..แม้แต่ครั้งเดียว..

พ่อทำให้ครอบครัวเราอบอุ่น..จนใครๆต้องอิจฉา..

ผมนึกขอบคุณพ่ออยู่ทุกวันที่ทำให้เราเป็นอย่างนั้น...

......................................................................

อะไรซักอย่างดลใจ..

ทำให้ผมคิดจะตามหาพ่อดูซักครั้ง...

ผมลองเข้าไปหาในทะเบียนราษฎร์ออนไลน์..

แต่ก็ต้องเป็นตำรวจ..ถึงจะมีรหัสเข้าไปได้..

เลยคิดว่าจะไปตามหาที่บ้านเกิดแก..

พ่ออาจจะ เดสมอเร่ ไปแล้ว..

หรืออาจจะยังวิ่งปร๋ออยู่..

ผมเองก็ยังไม่รู้..

ถ้าเจอแกจริงๆ..

ผมอยากจะกอดแกซักครั้ง..แล้วบอกว่า..

"พ่อไปอยู่ไหนมา?... คิดถึงพ่อจริงๆ ผับผ่าสิ .."

เท่านั้นแหละ..

ผมคงไม่ให้แกกลับมาคืนดีกับแม่หรอก คึ คึ...

เพราะถ้าพ่อผมยังไม่ตาย..

ป่านนี้ก็คงอายุปาไปหกสิบแล้วล่ะ...

ลองพิมพ์นามสกุลแกเข้าไปในกูเกิ้ล..

เจอคนหนึ่งที่น่าจะเกียวดองกัน...

ถ้าใครรู้จัก..

..บวรศักดิ์ จำปาวัลย์...

ฝากถามพี่แกด้วยนะครับ..

ว่ารู้จักพ่อผมรึเปล่า?..

...................................................

พ่อผมเป็นชายร่างเล็ก.

สูงประมาณ 168 ซม. แก้มตอบ..

ผิวดำแดง

บ้านเกิด อยู่ที่ บ้านป่าอีด

ต.นาแก

อ.คำเขื่อนแก้ว

จ.ยโสธร

ว่างๆจะไปโพสใว้ในพันทิพย์

เผื่อมีใครในนั้นรู้จักแก..

................................

ผมรู้สึกดีนะ ที่ครั้งหนึ่ง..

ผมเคยอยู่ในอ้อมกอดของพ่อ...

ซึ่งพาผมหนี..ด้วยความรักลูก..

นี้ล่ะมัง..

ที่ทำให้ผมอยากพบพ่ออีกซักครั้ง..

ขอบคุณที่ทำให้ผมรักดนตรี...

ขอบคุณที่สร้างตำนานเล็กๆที่น่าตื่นเต้นนี้ขึ้นมา..

ผมอยากให้พ่อเห็นผมซักครั้ง..

แต่ผมไม่เหมือนพ่อหรอกนนะ..

ผมเหมือนแม่มากกว่า คึ คึ..

The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring

ชอบเพลงนี้เป็นการส่วนตัว..

ฟังแล้วอยากหลับเป็นพิเศษ..

"จงอย่าสร้างความฝันขึ้นมาไว้..

เพียงเพื่อหลอกตนเองหรือไว้คุยโอ้อวดผู้อื่น..

เพราะนั่นเป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์..

จงทำมันให้เป็นประโยชน์..

ด้วยการทำมันให้เป็นความจริง.."

ขออภัยที่มาทั้งอัลบั้ม..

ที่จริงก็เพราะหมดนั่นแหละ..

แต่รักเพลงสุดท้ายสุดๆ..

เขียนไว้ก่อนวันเกิดครับ..

เผื่อใครอยากจะอ่าน..

นิยายเรื่องยาว..

และชีวิตเพี้ยนๆของผม..

ไม่ได้เอาขึ้นห้องรับเเขก..

กลัวคนจะไม่เชื่อกัน..

เฮ้อ..ชีวิตน้อชีวิต..

จะเอาฮาไปถึงไหนเนี่ย?..

Create Date : 13 มีนาคม 2552

Last Update : 17 มีนาคม 2552 2:53:11 น.

12 comments

Counter : 365 Pageviews.

รู้สึกว่ามันจะไม่ขึ้นหน้าแรก บ้านใหญ่นะ?

แล้วจะมีใครรู้มั๊ยครับเนี่ย?..

เปลี้ยๆๆๆ...

โดย: เจ้าของบ้าน..อ่านแล้วอยากเม้นท์.. (อสัญแดหวา

) วันที่: 13 มีนาคม 2552 เวลา:20:23:56 น.

นี่ไง...เรานี่ไง โผล่มารู้จนได้

ว่าท่านมาแอบเขียนหน้านี้ไว้...ในวันที่คิดถึงพ่อ...

ไม่มีใครรู้ แต่เรารู้....บอกแล้วไง ^^

.......................

ชีวิตท่านนี่มหัศจรรย์จริง ๆ นะ...ยิ่งรู้ยิ่งแปลก!!

ขออภัยหากฉันพูดตรงเกินไป...แต่รู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ

..............................

อยากช่วยท่านตามหาพ่อ...

แต่ติดอยู่ว่าเราอยู่เชียงใหม่ และท่าทางพ่อท่านจะอยู่ถึงยโสธร

คงยากจะได้เจอกัน...

จึงขออภัยมา ณ ที่นี้ ที่มิอาจช่วยอะไรท่านได้เลย

ด้วยมิตรภาพ...หวังว่าคงมิเคืองกันนะท่าน ^^

โดย: ไม่ใช่เจ้าของบ้าน...แต่อ่านแล้วก็อยากเม้นท์เช่นกัน ^^ (แม่นู๋มี่

) วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:1:28:09 น.

แน๊..

กระต่ายแวะมาเจอจนได้..

คึ คึ..

โดย: เจ้าของบ้าน..อ่านแล้วอยากเม้นท์.. (อสัญแดหวา

) วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:1:58:48 น.

เป็นกำลังใจ
ในการตามหาพ่อให้เจอนะจ๊ะ..
..
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับกำลังใจที่มีให้
จะไปทำภาระกิจให้เสร็จสิ้นก่อนนะ
แล้วจะกลับมาใหม่..

ปล..รักษาสุขภาพด้วยนะ
อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย
อย่านอนดึกล่ะ..
เป็นห่วงเน้อ^_^"

โดย: เจ็ดหมื่นหกพันกิโลเมตร จากเมืองไทยยังมี คนห่วงใยเธอ ที่ชื่อว่า.. (Prettymaew

) วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:12:02:04 น.

ได้ยินเพลงแล้ว

คลาสสิก ไฮ ดีจัง..
ฉันก็ชอบฟังแบบนี้นะ
เวลาเหนื่อย ๆ
แล้วรู้สึกผ่อนคลายดี..
..
ไปจริง ๆ แร่ะ..
บาย บาย..

) วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:12:05:03 น.

ยะๆๆๆๆๆๆแย่แว้ว

ทำกาตูงเด็กมากไป

ชอบเล่นตุ๊กตาซะแย้ว
ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

อาวมาฝากเลี้ยง

โดย: พลังชีวิต

วันที่: 17 มีนาคม 2552 เวลา:22:17:24 น.

มาทีไร

หาที่เม้นไม่เจอซะที

ก็สวยตามอัตภาพอะค่ะ

อิอิ

ชื่อ อสัญ นี่แปลว่าจ๊ะได๋ คะ

โดย: Moon~JulY

วันที่: 18 มีนาคม 2552 เวลา:1:52:44 น.

นึกว่ามาจาก

อิเหนา

อิอิ

ที่แท้ เทวดาชาดำเย็น นี่เอง

โดย: Moon~JulY

วันที่: 18 มีนาคม 2552 เวลา:2:30:29 น.

มาชวนไปช่วยหน่อยก้าบ
แต่งนิทานค้างไว้ งะ
น๊าๆๆๆๆ
เล่นด้วยกังน้า

โดย: พลังชีวิต

วันที่: 18 มีนาคม 2552 เวลา:21:08:04 น.

ขอบคุณที่ไปเม้นท์ให้นะจ๊ะ
ตามกลับมาเยี่ยม
(ตัวเองมีพ่อที่ไม่อยากเจอ ไม่รู้จะเจอเืพื่อ...?)

โดย: เเอม(bad weather) IP: 58.10.128.46 วันที่: 19 มีนาคม 2552 เวลา:17:13:43 น.

ทุกอย่างฟ้ากำหนดไว้แต่เราทุกคนก็มีสิทธิ์เลือกทางที่จะเดิน คุณสบายดีนะคะ

โดย: เกศสุริยง

วันที่: 19 มีนาคม 2552 เวลา:23:33:52 น.

อืม...แวะมาอ่านหน้านี้ต่อค่ะ (เมื่อเช้าอ่านยังไม่จบ งานเข้าซะก่อน)

เรื่องมันโดนใจจัง เราเข้าใจความรู้สึกนะ อยากเจอพ่อมันเป็นไง

เพราะว่า... เราก็ไม่เคยเห็นหน้าพ่อแท้ๆ เหมือนกัน รู้อีกทีพ่อเราก็ไปไกลแล้วเหมือนกัน ไม่รู้ว่าอยู่ภพไหน

แรกๆ เด็กๆ ก็โกรธพ่อมากๆ แต่ว่าสุดท้าย ณ ตอนนี้ เราทำบุญอุทิศส่วนให้พ่อคนแรกเลย ขออโหสิกรรมที่เคยว่าพ่อไว้อีกต่างหาก ถ้าพ่อรับรู้ พ่อก็คงจะอโหสิกรรมให้เน๊าะ

บ่นมาเยอะเลย อิอิ

เราก็ภาวนาให้คุณเจอพ่อนะ
เราก็อยากกอดพ่อเหมือนกัน T_T

โดย: wayoflife

วันที่: 20 มีนาคม 2552 เวลา:15:30:32 น.