ฉันยังคงเชื่่ออยู่เสมอ ว่าโลกนี้มีปาฏิหาริย์ เพียงแต่ฉันไม่แน่ใจ ว่ามันจะเพียงพอสำหรับมนุษย์ทุกคน ฉันเพียงอยากดิ้นรนด้วยตัวเองบ้าง ....เผื่อว่าวันใดโลกนี้ไม่หลงเหลือปาฏิหาริย์อีกแล้ว ฉันจะได้รู้จัก วิธีที่จะก้าวเดินต่อไป....โดยไม่มีมัน

เปล่ากรน

ประวัติกลอนเปล่าเล่าโดยสังเขป


กลอนเปล่า(BLANK VERSE)กำเนิดขึ้นในศตวรรษที่ 16ที่ใต้ต้น มะขวิด ต้นหนึ่ง ทางตอนกลางของประเทศอังกฤษ


  เรื่องมันก็มีอยู่ว่า
มีชายหนุ่มฝรั่งสองคนเป็นเพื่อนกัน ต่างก็ชื่นชอบการเขียนบทกวีทั้งคู่ ในแต่ละวันก็มักจะเขียน กลอน กาพย์ โคลง มาอวดประชันกันอยู่เสมอ 


วันนี้ก็เช่นเดียวกัน หลังกลับจากกิน ยำแหนมกับผัดผักบุ้ง ที่ปากซอยเมื่อตอนเที่ยง
ทั้งสองก็ชวนกันมายังใต้ต้นมะขวิดต้นหนึ่ง


ตอนบ่ายของเดือนยี่ในประเทศอังกฤษ อากาศร้อนอบอ้าว ทั้งคู่จึงนุ่งเพียงผ้าเตี่ยวเหน็บตูดคนละผืน ระหว่างที่นั่งกันอยู่ ฝรั่ง เอ ก็เอ่ยขึ้น 


เอ:"เฮ้เพื่อน! ร้อนๆอย่างนี้ ลงเล่นน้ำให้คลายร้อนกันเถอะ" 


บี:"ตามสบายเถอะเพื่อน บ่ายนี้อยากเขียนกลอนให้เสร็จสักบทหนึ่ง จากนั้นต้องรีบไปดูว้วที่ล่ามไว้ตรงริมแม่น้ำ กลัวมันจะหลุดไปกินเป็ดไล่ทุ่งของคนอื่นเข้า


อ้อ !ระวังปลิงเข็มด้วยล่ะ โดนมันกัดเดี๋ยวเป็นคางทูม"


สองชั่วโมงผ่านไป ฝรั่ง เอ หลัังจากขึ้นต้นมะขวิดกระโดดน้ำจนหนำใจ ก็เดินปากซีดขึ้นมา เขาผอมลงนิดหน่อยเพราะโดนปลิงดูดเลือดไปหลายซีซี ในมือถือปลาหมอซึ่งร้อยเป็นพวงใหญ่ นับได้สามตัว นอกนั้นเป็นปลากัด


"ดูนี่! ฉันจับปลามาได้ตั้งเยอะ เอาปลากัดไปให้ว้วนายกินสิ ฉันเห็นท่าทางมันผอมๆคงจะขาดเกลือแร่"  ฝรั่ง เอ กล่าวด้วยความอาทรต่อวัว


  ฝรั่ง บี ขอบอกขอบใจด้วยความตื้นตัน จากนั้นจึงควักตาปลาหมออกมากินแก้ง่วง


"เพื่อนฉันอยากให้นายดู กลอนลิ้นรัว ที่ฉันเพิ่งแต่งเสร็จ นี่ไง" เขายก กระดานชนวนขึ้นให้เพื่อนดู ฝรั่ง เอ อ่านออกเสียงจนลิ้นรัวชัดเจน


"รักแรก เร่าร้อน รุนแรง


                         รักรอง เริ่มร้าย รุ่งริ่ง


รักโรย รักรา ระริกระริน


                        เรื่องร้ายเริ่มรบเร้า เริ่มรู้ รักแรง"


  "โอเพื่อน! ฉันนี่มันเหลวไหล มัวแต่ไล่จับปลาหมอ เห็นที่ต้องแต่ง กลอนลิ้นรัว แรงกว่านายให้จงได้"  ว่าแล้วฝรั่ง เอ จึงรีบสะบัดตัวไล่น้ำที่เปียกออก หยิบกระดานชนวนเดินดุ่มๆหายไปหลังต้นมะขวิดที่อยู่ข้างกัน


  ครู่ใหญ่ๆต่อมามีเสียงกรนดังขึ้นมา จากทิศที่ฝรั่ง เอ อยู่ อนิจจา!เขาผล็อยหลับไปเพราะเมาแหนม


  ฝรั่ง บี เดินย่องๆกะจะไป เซิ้งกระติ๊บ ให้เพื่อนตกใจเล่นๆ เมื่อเดินเข้าไปใกล้ๆจึงเห็นข้อความบางอย่างอยู่บนกระดานชนวนนั้น


ข้อความนั้นมิใช่บทกวีที่เขาเคยรู้จัก ไม่มีสัมผัสวรรคตอนที่แน่นอน คลุมเครือในสาระและเนื้อหา แต่ก็เร้าอารมณ์ชวนให้ตีความหมายได้หลายทาง


  ฝรั่ง บี จึงโพล่งออกไปด้วยความสงสัย ตื่นเต้น เหงาและอยากจาม ปนกัน


  "เพื่อน! นี่เรียกว่าอะไร ทำไมดูแปลกชอบกล!?"


"เปล่ากรนๆ" ฝั่ง เอ โพล่งขึ้นด้วยอารามตกใจ งัวเงีย เมาแหนม และปวดท้องน้อยปนกัน


  "เปล่ากรนรึ? อ๋อ! นี่เรียกว่าเปล่ากรน" อนิจจาฝรั่ง บี ก็เริ่มเมาแหนมเช่นกัน


จากนั้นเป็นต้นมา บทกวีแนวใหม่นี้จึงเรียกว่า "เปล่ากรน" จวบจนสมัยปฏิวัติอุสาหกรรมในฝรั่งเศส ได้เกิดอักขรวิบัติขึ้น ทำให้ "เปล่ากรน" ผวนเป็น "กรนเปล่า"


  ต่อมาอีกในสมัยจอมพล ตงหม่งเหมียวขื่อ ของเอธิโอเปีย จึงเกิดการเพี้ยนมาเป็น "กลอนเปล่า"ดังเช่นในปัจจุบัน


                                                                               แหล่งข้อมูลอ้างอิง : มีซะที่ไหนSmiley


   อยากทราบข้อมูลที่แตกต่างจากนี้ เล็กน้อย สามารถค้นได้ใน google ครับSmiley










Free TextEditor




 

Create Date : 24 กุมภาพันธ์ 2552
2 comments
Last Update : 26 มีนาคม 2552 0:18:50 น.
Counter : 415 Pageviews.

 

555+

ตลกอะ คุณเทวดา..

ประเทศอังกฤษมีต้นมะขวิดด้วยเหรอ เอิ้กๆๆๆ

 

โดย: แม่นู๋มี่ 25 กุมภาพันธ์ 2552 14:32:29 น.  

 

ชอบอ่ะ บ้าดี.....มองเห็นภาพเรย...
เด็กบ้านอกเหมือนกันชัวร์ เพราะรู้จักต้นมะขวิด

อืม ที่มาของกลอนเปล่าแปลกๆทำให้ได้รู้ว่า อย่าไปเที่ยวกินยำแหนมไม่เลือกที่ เดี๋ยวจะเป็นเช่นนี้เอย....

 

โดย: ผู้หญิงที่มาจากโลกสีคราม IP: 124.121.55.123 2 มีนาคม 2552 0:37:21 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


อสัญแดหวา
Location :
บ้านโคกอีโด่ย/กรุงเทพ/ต้นมะเดื่อต้นที่สอง.. Ethiopia

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เป็นมนุษย์
คลั่งไคล้การใช้ชีวิต
จริงจังในความฝัน
ยิ้มรับโลกของความจริง
บินไม่ได้ ถูกใครทำร้ายก็เจ็บ
ไม่เก็บเอาไปแค้น
แต่จำไว้นะเอ็ง..

ตอนเด็กๆเคยกินแมว
โตขึ้นมาเลยออกจะเพี้ยนๆ
ชอบพูดจาที่บางทีฟังดูเลี่ยนๆ
จนใครบางคนต้องร้องแหวะ

บางทีก็ปากมอม รู้จักคำหยาบพอๆกับผู้หญิงปากจัดทั่วไป
เป็นผู้ชายที่พยายามจะเป็นคนดี
แต่โดยสันดานเป็นเจิร์ก
เถื่อน บ้า อัตถิภาวนิยม เต็มพิกัด
ชอบดนตรี ชอบศึกษาสันดานมนุษย์

ไม่ชอบกรอบทุกชนิด
ที่สร้างขึ้นอย่างไร้เหตุผล
โดยพวกคนที่อยู่ในกรอบ

ไม่ชอบตามกระแส
แต่ไว้ผมทรงคล้ายนักร้องเกาหลี
ชอบอะไรก็ตามที่มันดูขัดแย้งกัน
เพราะมันเหมือนตัวเองดี

ใช้ชีวิตอยู่บนกฎข้อเดียว
คือความเป็นมนุษย์

กลัวผี
เคยเป็นฝี
รักจริง

อย่างไรก็ตาม
จะพยายามเป็นคนปกติ
ถึงแม้มันจะไม่ค่อยสนุกก็เถอะ..

"จ ง ใ ช้ ชี วิ ต..ข ณ ะที่ ยั ง มี ชี วิ ต"

จำ ไ ว้..

"ถ้ามีใครถามว่าฉันคือใคร?..

ฉันจะตอบอย่างภูมิใจ..

ว่าฉัน..

คื อฉั น.."

เป็นเอกเทศ..

ไม่ขึ้นตรงต่อใคร..

และมีตัวเดียวในโลก...

..................T.Potter.....
Creative Commons License
ความบ้าคลั่งชนิดต่างๆ โดย www.toofarorfear.bloggang.com อนุญาตให้ใช้ได้ตาม สัญญาอนุญาตของครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกัน 3.0 ประเทศไทย.
ลิงจอมเพี้ยน
หัวหอมจอมติงต๊อง
กระต่ายติสแตก
X
X
X
Group Blog
 
 
กุมภาพันธ์ 2552
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
 
24 กุมภาพันธ์ 2552
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add อสัญแดหวา's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.