BlogGang.com : : TonTon1977 : กาลครั้งหนึ่ง เมื่อครั้งยังหนุ่ม รวมความทรงจำเก่าๆ ของผมและเพื่อน ^^

กุมภาพันธ์ 2553

	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28

27 กุมภาพันธ์ 2553

กาลครั้งหนึ่ง เมื่อครั้งยังหนุ่ม รวมความทรงจำเก่าๆ ของผมและเพื่อน ^^

กาลครั้งหนึ่ง เมื่อครั้งยังหนุ่ม รวมความทรงจำเก่าๆ ของผมและเพื่อน ^^

เชียงราย - เชียงใหม่ - เพชรบูรณ์ - ชะอำ - เพชรบุรี - เกาะช้าง...

พอดีผมไปเห็นรูป เก่าๆที่บ้านเพื่อน เลยขอยืมมาแสกนเก็บไว้ดูบ้าง เพราะ รูปเหล่านี้ บางรูปผมก็ไม่มี จำไม่ได้แล้วว่า เป็นเพราะอะไร อาจจะไม่ได้ขออัด หรือ รูปเยอะจัด อัดไม่ไหว ตังค์หมด ^^

รูปชุดนี้ ทำให้คิดถึงสมัย หนุ่มๆ อิอิ.... เมื่อตอนที่เรียนมหาวิทยาลัยกรุงเทพ (ช่วงปี 1999-2004).... ตอนนั้น ยังวัยรุ่น กันอยู่ การได้เที่ยวกับเพือนๆ ที่ชอบอะไรคล้ายๆกันนั้น มันสนุกมากๆ ลำบากขนาดไหน ก็ไม่เคยบ่น มีแต่ความฮา ด้วยที่ยังเป็นนักศึกษา เงินก็น้อย เบี้ยน้อย หอยน้อย แต่อยากเที่ยว ก็ต้องลุยๆ สิครับถึงจะมันส์....

มาดูกันดีกว่า ว่า สมัยหนุ่มๆ หน้าโจร ขนาดไหน.....^____^

(เปิดเพลงนี้ ไปได้ระหว่าง ดูรีวิว ได้อารมณ์มาก)

เริ่มทริปแรก เป็นช่วง ก่อน ปีใหม่ 1999 จะเข้าปี 2000 ปีนั้น ผมก็แก๊งค์ นัดกันแบกเป้ แบกเต็นท์ เที่ยว เชียงราย...เชียงใหม่...น้ำหนาว ตามหาแม่คะนิ้ง.... แต่เชื่อไหมครับ 10 ปีแล้วที่ผม ตามหาแม่คะนิ้ง ผมยังไม่เคยเห็นของจริงเลย..... บุญไม่ถึงแหงๆ

ทริปนี้ เพื่อนๆ รวมตัวกันที่ กทม. แต่ผม ออกเดินทาง จากจังหวัดอุตรดิตถ์ เนื่องจาก ผมต้องไปเยี่ยมอาม่าที่จังหวัดอุตรดิตถ์ก่อน ... แล้ว ค่อยนั่งรถทัวร์ จากอุตรดิตถ์ ไปเชียงราย... ไปเจอกันตอนเช้าครับ.... ปี้นั้นอากาศหนาวมากๆ ผมไปนั่งตัวแข็งสั่นแหงกๆ อยู่ ที่สถานีขนส่งเชียงรายคนเดียว ตั้งแต่ ตี 5 กว่าๆ.....โดยที่ ไม่มีอะไรที่สามารถติดต่อเพื่อนผมได้เลย.... ตอนนั้น พวกเรายังไม่มีโทรศัพท์มือถือใช้กันเลยครับ.... เพจเจอร์ ผมก็ไม่มี ถ้าหลงกัน ก็คงเจอกันที่กรุงเทพเลย ....

หลังจากเจอกันแล้ว ก็นั่งรถ บัส ไปลงที่ทางขึ้นภูชี้ฟ้า....(สมัยนั้น ยังไม่มีรถตู้สาย ขนส่งเชียงราย - ภูชี้ฟ้านะครับ)

ภาพนี้ ถ่ายที่ สถานีตำรวจ ทางที่จะขึ้น ภูชีฟ้า..... เพราะเราขอคุณตำรวจเข้าห้องน้ำ และ นั่งผิงไฟกัน...... คุณตำรวจ ยังขู่พวกผมอีกแหนะว่า ใส่เสื้อกันหนาวกันแค่นี้ จะไหวเหรอ เดี๋ยวก็หนาวตายหรอก ขนาดแม้วยังหนาวตายเลย...... (คืนก่อนที่พวกผมมา แม้วหนาวตายจริงๆครับ)

หลังจากเข้าห้องน้ำกันเรียบร้อย เราก็ หารถโบกขึ้นภูชี้ฟ้ากัน แต่ รถที่จะขึ้นภูชี้ฟ้าเลยมันหายากมากกกก..... พอดีเจอรถกระบะ คันหนึ่ง เขาจะผ่านไปที่แถวน้ำตกภูซาง พวกผมเลย ขอติดรถไปด้วย กะว่า จะเที่ยวน้ำตกภูซางกันก่อนแล้วค่อยหารถขึ้นภูชี้ฟ้าอีกที.....

ฮ่าๆๆ.... ถึงแล้วโว๊ยยย.....ถ่ายกับป้าย ตามประเพณีปฏิบัติ

บ่อซับน้ำอุ่น.... คือน้ำมันผุดจากตรงนี้ครับ...

หลังจาก เดินเล่นกันแล้ว ก็โบกรถขึ้นภูชี้ฟ้ากัน แต่ดันไปโบกเอารถ 2 แถวซะนั้น... ตกลง คือ เหมารถขึ้นนั่นแหละครับ

หลังจาก กางเต๊นท์เสร็จก็ ไปเช่าพวกผ้านวม หมอน ซื้อถ่านและ เดินเล่นถ่ายรูปกัน... อันนี้ ถ่ายตอนพระอาทิตย์กำลังจะตก....

เต๊นท์ 3 เหลี่ยมครับ ไฮโซไหม ^^

ยิ่งดึกยิ่งหนาว... สมัยนั้น ก่อกองไฟผิงกันได้ นั่งจิบ แอลกอฮอล์ เพียวๆน้ำตาม... กันนิดหน่อย 3 คน ขวด...

จำได้ว่า คืนนั้น หนาวมากๆ.... น่าจะไม่เกิน 6 องศา.... ตอนเช้า พี่ๆ เต๊นท์ข้างๆ มาช่วยปลุก ไปดูพระอาทิตย์ขึ้นตั้งแต่ ตี 4 ครึ่ง...... ผมจำมายันทุกวันนี้แก บอกว่า "... ไอ้เด็กกรุงเทพ...จะนอนไปถึงไหน???? ตื่นได้แล้วโว๊ย....."

จากที่กางเต๊นท์ เดินขึ้นไปไกลพอสมควร.. น่าจะประมาณ 1.5 กม... ด้วยความที่ แฮ๊งค์ ...

ผมเลยรู้สึกว่า มันโคดไกล....

พระอาทิตย์ขึ้นแล้ว..... อุณหภูมิ ประมาณ 2-3 องศา แต่ไม่เกิดแม่คะนิ้ง เพราะว่ามีลม..... (เสียดายมาก) ผ้าห่มด่านซ้ายไม่ใช่ ผีผ้าห่มนะ อิอิ.. เป็นนักท่องเที่ยว ต่างชาติครับ.... เขาใส่แค่ กาเกงวอร์ม เสื้อยืด ผ้าห่ม และ รองเท้าแตะ มันทนได้ไงเนี้ย.....

ทะเลหมอก กับ 2 โจร...

หลังจาก ดูพระอาทิตย์ขึ้นแล้ว พวกผมก็เดินกลับไปเก็บเต๊นท์ หาข้าวหากาแฟกิน หลังจากนั้นก็ หาโบกรถต่อ....จุดหมายต่อไป คือ พวกผมอยากจะไป แม่สายกัน.... ด้วยความโชคดีของพวกผม ไปเจอพี่ๆกลุ่มหนึ่งมาจากกรุงเทพเหมือนกัน พวกเขาขับรถมากัน ยังไม่รู้ว่าจะไปไหน....พอเห็นจุดหมายปลายทางของพวกผมก็เกิดสนใจ เลยหนีบพวกผมไปกับกลุ่มเขาด้วย.... ระหว่างทาง พี่เขาแว๊ะบ้านเพื่อนเขาอาบน้ำกันก่อน .... ผมกับเพื่อนๆ ตั้งแต่ วันที่ออกจาก กรุงเทพ ยังไม่ได้อาบน้ำเลย..เพราะ หนาวมากๆ..... บ้านเพื่อนของ พี่ๆ ที่หนีบพวกผมมาด้วย ติดกับแม่น้ำสายเล็กๆ น่าจะชื่อแม่น้ำลาว (ถ้าจำไม่ผิดนะ) ผมกับเพื่อนๆก็เลย อาบน้ำในแม่น้ำเลย...

หลังจากอาบน้ำอาบท่าแล้ว พี่เขาก็ขับ เลาะชายแดนไปเรื่อยๆ ที่บอกว่าชายแดนเพราะ จะมีด่าน ตชด. คอยตรวจตลอดทาง.... ผมนั่งกระบะหลัง ใส่ เสื้อกันหนาว ใส่ไอ้โม่ง และ แว่นดำ... พอถึงด่าน ก็ต้องรีบถอด แล้วแสดงบัตรประชาชน บัตรนักศึกษากัน.... กลัว พี่ๆ ตชด.จะไม่เชื่อ นึกว่าเป็น พม่าหนีเข้าเมือง หน้าตาผมยิ่งให้ๆอยู่ด้วย

อันนี้พี่เขาจอดแว๊ะ 3 เหลี่ยมทองคำ จอดรถพัก เดินเล่นกัน....

ดูหน้าสิครับ มิน่า ตชด. เรียกตรวจ ตลอดทาง พม่าชัดๆ 55555 ....ดีนะ เขาไม่ให้ยืนร้องเพลงชาติให้ฟัง ^^ จุดชมวิว ตรงไหนซักแห่ง....

พอถึง แม่สาย ก็แยกกับพี่ๆ พวกผมก็เดินหาที่พักกัน ไปได้ Service Apartment ราคาไม่แพง อยู่ในซอย จำทางไม่ได้แล้วครับ... (เมื่อ ปี 50 ผมกับแฟน ก็ไปเที่ยว แล้วไปเดินไปเจอที่นั่นอีกครั้ง แต่ โทรมไปกว่าตอนที่ไปครั้งแรกมากเลยครับ) ราคาค่าห้องตอนนั้น 350 บาท มีทีวี มีน้ำอุ่น ...ถูกมากๆ.....

เช้ามาเราก็เดินเล่น ฝั่งพม่ากัน...

นั่งมั่ง.... ^^

ถ่ายตรงทางเข้า....

พอข้ามไปฝั่งพม่าแล้วก็ไปนั่งกินกาแฟ + โรตี นายแบบโฆษณาโรตีพม่า

แล้วก็ไป เหมารถ มอเตอร์ไซค์ ที่มีที่พ่วง จำไม่ได้เรียกว่าอะไร ...อันนี้เจดีย์ทอง....

วัดนี้ หลวงพ่อพูดภาษาไทยได้ ^^"

หลังจากเที่ยวฝั่งพม่า ซื้อของกันเรียบร้อย ก็ไป บขส. เชียงราย นั่งรถต่อไปเชียงใหม่....ไปพักบ้านญาติผม แถวฟ้าฮ้าม...

พัก 1 คืน วันต่อมา ก็ลุงผมติดต่อรถ เหมารถ 2 แถว ให้พาพวกผมไปเที่ยว ดอยสุเทพฯ แล้วให้รอรับไปส่งที่กาดหลวง ในราคา 200 บาท....(โคด ของ โคดถูก)

ทางขึ้นดอยสุเทพ...

พระธาตุครับ...

หลังจากกลับจากดอยสุเทพ แว๊ะกาดหลวงซื้อเสบียงกันแล้ว... ก็กลับมาเอากระเป๋าที่บ้าน แล้วตรงไป บขส. เชียงใหม่ ตีรถไฟน้ำหนาวต่อ.... ส่วนเพือนอีกคนหนึ่ง แยกตัวไป ภูกระดึง จังหวัดเลย เพราะนัดกับรุ่นน้องที่ชมรมเอาไว้...

พวกเราพกความมั่นใจไปเต็มกระเป๋า ว่าจะได้เจอ แม่คะนิ้ง ที่น้ำหนาว...ตอนไปถึงน้ำหนาวตอนเช้า เจ้าหน้าที่ยังบอกเลยว่า เมื่อคืนหนาวมากๆ กระจกหน้ารถของพี่เขาที่ จอดอยู่หน้าทางเข้าน้ำหนาว ยังเกิดแม่คะนิ้งเลย....พวกผมตื่นเต้นมาก... พอเข้าไปถึงด้านใน ก็ติดต่อเจ้าหน้าที่ ทำเรื่องขอกางเต้นท์.. ขอแผนที่เดินป่า แล้วก็จัดแจงกางเต้นท์ กัน...หาอะไรกินกัน แล้วก็เริ่มเดินเข้าเส้นทางศึกษาธรรมชาติกัน

ที่ข้างที่ทำการอุทธยาน..กวางตัวใหญ่ตัวนั้น ถ้าจำไม่ผิด ถูก รถเบนซ์ ชนตายครับ...

ตรงนี้ บริเวณจุด สูงสุดของ อช. น้ำหนาว ...

ป้ายมันล้มอยู่นะครับ....เลยไปเก็บมาถ่ายแล้วตั้งคืนที่เดิม...

ภาพนี้ ถ่ายก่อน หลงป่าครับ.... พวกเรา ดูจากแผนที่ และที่คุยกับเจ้าหน้าที่ว่า จากตรงช่วงซำบอน ถ้าจะเดินรอบใหญ่ ก็เดินออกทางนั้นได้.... จะวกกลับมาเข้าทาง ถนนใหญ่ ด้านหน้าปากทางเข้า อุทธยาน เจ้าหน้าที่ เอาปากกาวาดให้ดูแบบหยาบๆ..... ตอนนั้น เพิ่งจะ บ่าย 3 โมงกว่า เวลามีเหลือเฟือ เลยเดินเข้าไปกัน.... ยิ่งเดินลึกเข้าไป ทาง ยิ่งแค่บ เป็นแค่ทางลุยหญ้า เพิ่งมารู้ทีหลังว่า มันเป็นทางช้างเดินอะไม่ใช่ทางคนเดิน..... พวกผมหลงเข้าไป เดินๆไป ไม่เจอป้ายอะไรบอกทางเลย ทางแยกเยอะขึ้น....เลยเดินกลับ ดันจำทางเดิมไม่ได้ เดินมั่วๆไปมา..ย้อนไปย้อนมา.... ชั่วโมงกว่าๆเกือบ 2 ชั่วโมง

ไปๆมาคลำทางกลับมาที่เดิมได้ ค่อยโล่งอก เพราะ ดูชุดพวกผมสิ ถ้าหนาวมากๆตายแน่ๆ น้ำไม่มี ไฟฉายไม่มี อาหารไม่ต้องพูดถึง มีแต่ บุหรี่กับ ไฟแช็ค....

กลับมาถึงเต๊นท์ ก็อาบน้ำอาบท่า ไปหาอะไรกินกัน พอดีเจอเจ้าหน้าที่ เลยไปเล่าให้พี่เขาฟัง.... พี่เขาก็ตกใจ....เขาบอกว่า ไม่นึกว่าพวกผมจะไปจริงๆ เพราะทางตรงนั้นรกมาก จะต้องให้เจ้าหน้าที่ พาเดิน.... ช่วงนี้ พวกช้าง และ สัตว์ป่า มันจะหนีเจ้าไปทางนั้นนั่นแหละ.....มิน่า ระหว่างทางถึงเจอแต่ขี้ช้าง ขี้กว่าง และ รอยเท้า....ยิ่งลึก เข้าไป ขี้ช้างยิ่งสด........ ดีนะที่ยังกลับออกมาได้ไม่งั้น เรื่องใหญ่แน่ๆ......

คืนนั้นเรานอนที่น้ำหนาวกัน เช้าวันต่อมา เราก็ ตื่นสายๆ สบายๆ หาโบกรถ จากน้ำหนาว เข้าไปที่ ตัวเมือง (ท่ารถเพชรบูรณ์)เพื่อตีรถกลับกรุงเทพ....

สรุปว่า ทริปนี้ เราไม่เจอ แม่คะนิ้ง แต่ ดันหลงป่า.....กลับมากรุงเทพ กระเป๋าแฟบ ไปเลยงานนี้.....

ทริปที่ 2 นะครับ เพชรบุรี เที่ยวบ้านเพื่อน...
ทริปนี้ เที่ยวบ้านเพื่อนชื่อ ไอ้ชัย รูปที่ได้มามีน้อย ไปเที่ยวเขื่อนเขาแหลม และ ทะเล ถ้าจำไม่ผิด น่าจะเป็นที่ค่ายเพชรรัตน์ จำได้ว่า กินอาหารทะเลกันเยอะมาก อาหารทะเลสดๆ และ เมากระแช่

เห็นภาพพวกนี้ทีไรขำทุกที ... คนหรือลิงวะ...

เตรียมเสื่อ เตรียมน้ำ เตรียมกับข้าวไป ปิ๊กนิค กันสนุกดีครับ...

ทริปนี้ ไปกันเยอะ คนยิ่งเยอะ ยิ่งสนุก ....

รูปสุดท้ายแล้วครับ....

มาต่อกัน ทริปที่ 3 นะครับ....

ทริปนี้... เกาะช้างครับ....รูปมีน้อยหน่อย เพราะส่วนใหญ่ อยู่ที่เพื่อนอีกคนหนึ่ง เอาไว้ว่างๆ จะไปเอามา แสกนแล้วมาแก้ใหม่... ทริปเกาะช้างนี้ เป็นการเที่ยวเกาะช้าง ครั้งแรกของผมเลยครับ.... แดดร้อนมาก 3 วัน 2 คนหน้าไหม้เลยหละ.... ที่จริงแล้ว ผมไปทริป เกาะช้าง 3 วัน 2 คืน แล้วกลับกรุงเทพ ไปพักบ้านเพื่อน 1 คืน ... เช้าวันต่อมา นั่งรถไฟลงใต้ เที่ยว สตูล เกาะลิดี เกาะอาดัง เกาะหลีเป๊ะ ต่อเลย... ทริปนี้อย่างโหด... หน้า แขน ตัว ไหม้แบบว่า สามารถลอกออกมาเหมือนคนเป็นขี้กลากเลยหละครับ.... ครีมกันแดด ไม่ได้ทา นี่ไปกันใหญ่...... เดี๋ยวเอาไว้ ได้ รูปชุดนี้แบบเต็มๆ บวก หลีเป๊ะ แล้วจะเอามาลงอีกที ตอนนี้ ดูแค่ เกาะช้างก่อนนะครับ.....

ทริปนี้ ถ้ากินแต่มาม่า จะไม่ได้รับสารอาหารครบถ้วน ผมเลยเตรียม เบ็ดตกปลาไปด้วย

คืนแรก น้อนเต้นท์ แถวๆ คลองพร้าวครับ.... ไปขอเขากาง ใกล้ๆ กับร้านอาหารเล็กๆ เป็นเหมือนบาร์เหล้า พี่เจ้าของร้านใจดีมากเลยครับ ค่ากางเต๊นท์ พี่เขาคิดคนละไม่กี่ตังค์เองครับ..... แถมให้ยืมเตาด้วย...เที่ยวเกาะช้างเล่นน้ำ ตกปลา ก็สนุกดีครับ.... (หลังจากทริปนี้ ตอนไปรอบที่ 2 ผมก็เกินกลับไปหาร้านพี่เขาอีกครั้ง แต่ไม่รู้หายไปไหนแล้ว...)

ภาพนี้ถ่ายที่ร้านที่พวกผมไปขอกางเต๊นท์ครับ..... แก๊งค์เดิมครับ.... ไอ้เรือง อีแอ๊ป อีหน่อย และผม... ปัจจุบัน เราก็ยัง ไปมาหาสู เจอกันบ่อยๆ

ปิ้งปลาเอาไปใส่มาม่า กลัวได้รับสารอาหารไม่ครบ...

เอาโต๊ะตั้งบังลมครับ ลมแรงมาก....เต๊นท์ ด้านหลังเป็นเต๊นท์ 3 เหลี่ยมตัวเก่งของพวกเราครับ..(จริงๆแล้วของอีหน่อย) แต่ตู่ว่าเป็นของสาธรณะ ใครจะยืมก็ได้ แต่ต้องซักมาคืนด้วย

ตกดึก นั่ง จิบ เบียร์ จิบเหล้า กินไปกินมา ผมกับไอ้เรืองเมา - -" หลับไม่รู้เรื่อง... ตอนเช้า อีหน่อยบอกว่า... ตอนตีอะไรไม่รู้ฝนตกหนัก ลมแรงมาก พัด เต๊นท์ล่ม... พวก เมิง 2 ตัว(ผมกับไอ้เรือง) นอนไม่รู้เรื่อง มันกับอีแอ๊ป ต้องลุกมาตั้งเต๊นท์ใหม่.... ดีนะที่ฝนตกไม่นาน ถ้านานๆ นอนไม่ได้ มันกะจะไปนอนกันที่ร้านอาหาร แล้วทิ้งผมกะไอ้เรืองไว้ตรงนั้นเลย....

เพื่อนร๊ากกก....

คืนต่อมา พวกเรา กลัวว่า ฝนจะตกหนักอีก ก็เลย แบกเป้แบกเต๊นท์ เดินเลาะชายหาดจาก คลองพร้าว ไปหาดไก่แบ้.... (โครตไกล)

วันนี้เรานอน ไก่แบ้ฮัทรีสอร์ทครับ... คืนละ 350 (ถ้าจำไม่ผิดนะ) ขอเขาอัดกันไป 4 คน

ลังน้ำแข็ง เบ็ดตกปลา พร้อม ^^"....

ตกดึกก็เดินไปกินข้าวที่ร้านอาหาร.... ช่วงนั้น ที่เกาะช้างเงียบมาก แทบไม่มีคนเลย...

กลับมาก็นั่ง ทำอะไรกินเล่นกันต่อ...

รูปนี้ รูปสุดท้ายของทริปนี้ครับ.... ถ่ายกับป้าย ไก่แบ้ฮัทรีสอร์ ซักหน่อย..

ทริปที่ 4....

ทริปนี้ ไปเที่ยว ภูกระดึงกัน... พารุ่นน้องของอีหน่อย ที่ชมรมฟันดาปไปเที่ยว โดยหนีบผมกับ อีแอ๊ปไปด้วย....

หน้าตามันไม่น่าจะเที่ยว ธรรมชาติ ป่าเขา น้ำตกเลย น่าจะเที่ยวกลางคืนมากกว่านะ 555555

จริงๆแล้วอีแอ๊ปมันอยู่ชมรมรำไทยนะครับ...ผมยังไม่อยากเชื่อสายตาเลย.... หน้าอย่าเมิงเนี้ยนะ รำไทย 555555 (เดี๋ยว จะรีวิว ที่มันบังคับผมกับไอ้เรือง ถูกมันลากไปพัวพันกับรำไทย คอยติดตามกันนะครับ รับรองความฮา)

กว่าจะขึ้นไปถึง แทบตาย... ขึ้นภูครั้งแรก มันทรมารสุดๆ... แต่ขึ้นรอบ 2 รอบ 3 ชักจะชินแฮะ..... รู้จักสงวนพลังงานไว้... ขึ้น 6 กม. ทางราบ 3 กม.

ปีนั้น ทาง อช. ยังอนุญาติให้ ใช้เตาถ่านได้ ประกอบกับนักท่องเที่ยวเยอะ ควันจากเตาถ่าน ฟุ้งกระจายไปทุกทิศทุกทาง เหมือนเมืองในหมอก....พอปีหลังๆ เขาไม่อนุญาติแล้วครับ.... ผมว่าก็ได้นะ ไม่สกปรกเลอะเทอะด้วย...

เช้าวันต่อมาหลังจากไปดูพระอาทิตย์ขึ้นแล้ว ก็ออกเดิน สำรวจป่า รอบใหญ่

ดูที่รองเท้าครับ.... ผมเพิ่งจะซื้อก่อนขึ้นภู คอนเวิสปลอม คู่ละ 200 ที่แถวๆร้านเจ้กิน ผานกเค้า... โคดทน... ใส่ขึ้นภูตั้ง 2 รอบแหนะ...รองเท้าดีๆพังหมดครับ ต้อง เอาแบบ ธรรมดาๆ ใส่แล้วไม่เจ็บเท้า พังปุ๊บ ทิ้งปั๊บ ไม่เสียดาย.....^^

ที่ผาหล่มสัก คนเยอะ... เลยออกมาถ่ายข้างนอกกันก่อน...

2 สาว....แก่

ผาหล่มสัก....

ผานาน้อย...

รอดูพระอาทิตย์ตก....

คนรอดูพระอาทิตย์ตกเยอะครับ...

ภาพสุดท้ายแล้ว อันนี้ขาลงครับ..... หน้าตาอิดโรย ไม่คึกเหมือนตอนขาขึ้น...... หมดแรงแย๊วววว.....

พอกลับถึงกรุงเทพ ปวดขา ปวดหลัง เดินแทบไม่เป็น..ไปเรียนเกือบไม่ได้...ที่เป็นแบบนี้เพราะว่า อย่างแรกคือ ไม่ค่อยออกกำลังกาย อย่างที่ 2 ไม่รู้จัก ถนอมแรงไว้.... คือว่า คึกไงครับ เดินเร็วเกินไป... แต่พอหลังจากทริปนี้ ยังขึ้นมาเป็นเพื่อน อีหน่อยเพื่อนผมอีกรอบ คือเพื่อนอีหน่อย ที่โรงเรียนเก่าให้มันไปเที่ยวภูกระดึง แล้วอีหน่อยเห็นว่า มีแต่ผู้หญิงทั้งแก๊งค์ เลยหนีบผมไปเป็นไม้กันหมา อีกคน ตอนนั้นเป็นช่วงปลายฝนต้นหนาว เจอทั้งฝนทั้งโคลน ถ่ายรูปออกมาฮามาก.. เอาไว้ได้รูปก่อน แล้วจะ Up date อีกที .....ส่วนทริปภูกระดึงรอบ 3 หลังจากเรียนจบไปแล้ว แฟนผมอยากเที่ยวบ้าง.... ผมก็ พาขึ้นมา.. งวดนี้ เซียนเลยครับ... เดินชิวๆ แวะพัก แวะกินตลอดทาง... เตรียมของครบทุกอย่างไม่มีลำบาก แบกของไม่หนัก ..... เอาไว้ แสกนรูปเสร็จ จำทำรีวิว อีกทีนะครับ.....

ทริปที่ 5 ...... ชะอำ .....
ทริปนี้ฮามากมาย..... เพราะว่า พารุ่นน้องที่ชมรมฟันดาปของมหาวิทยาลัยไปเที่ยวชะอำกัน.... ไปกันเป็น 10 เลยครับ... ผมกับอีแอ๊ป เหมือนเดิม ติดสอยห้อยตามเขาไปเที่ยวด้วย... ก็รู้จัก เด็กชมรมนี้ เกือบทุกคนเพราะมีช่วงหนึ่ง ผมอยากออกกำลังกายกับเขาบ้างเลยไปเล่นดาปไทย...ผลคือ โดนน้องๆ ตีน่วม.....แทบจะโยนไม้วิ่งหนี...5555

เด็กๆพวกนี้ เป็นนักกีฬา สายตา และ สมาธิ ดีมาก...

ทริปชะอำ ก็สบายๆ ครับ เล่นน้ำ ปั่นจักรยานเล่น....

พอปั่นจักรยาน เล่นน้ำจนเหนือย ก็เข้าที่พัก.... พวกผมเช่า บ้านทาว์เฮาส์ 2 ชั้น ในราคา คืนหนึ่ง น่าจะประมาณ 2000 นะครับถ้าจำไม่ผิด อันกันไปหมดนั่นแหละ คุ้มมาก... ข้างบนมี 2 ห้อง แต่มันอัดกันมานอนห้องเดียวกัน มันกลัวผีกันมั๊งครับ

อันนี้ชั้นล่าง.... มีที่ดูทีวี ตู้เย็น โซฟา....

ดูแต่ละคน .... ฮาๆทั้งนั้น....

พอค่ำๆ ก็ไปกินข้าวกันที่สะพานปลา...ร้านอะไรจำไม่ได้...

เช้าวันต่อมา น้องๆคงจะยังขี้เกียจ ออกไปเล่นน้ำ เลยตื่นมา เล่นไพ่อีแก่กินน้ำ ผมเล่นไม่เป็นเลยเป็นผู้นั่งดู ก็ดูน้องๆมันกินน้ำกันไปจนอ้วกแตก....

ดูไปดูมาเบื่อ หลับไปตั้งแต่ไม่ไหร่ไม่รู้........ มารู้สึกตักอีกที อะไรมันยิ๊กๆ ยิ๊บๆ ตามตัวตามหน้า.... คิดในใจ งานเข้ากรูหละ..... เละแน่ๆกรู......น้องๆ มันเห็นผมหลับอยู่ พวกมันเลยเอา พวก ลิปสติก สี ฯลฯ มาละเลงหน้าผมเล่น... พอรู้ตัวอีกทีก็สายไปเสียแล้วเลยปล่อยให้ เด็กๆ มันเขียนเล่นกันซะเลย...

คือว่าที่จริงแล้ว ไอ้เล่นแบบนี้ ตัวต้นคิดคือ ไอ้เรืองกับผม ที่อยู่หอด้วยกัน เพื่อนๆ แถวห้อง ถ้ามันมาหลับ หรือ อ่านๆหนังสืออยู่แล้วหลับ เมาหลับ หรือ ยังไม่ตื่น...ฯลฯ ถ้า พวกผมกับไอ้เรืองเจอเข้า ก็จะเข้าไปแต่งหน้าให้มันทันที เป็นหมา เป็นแมว ฯลฯ ไม่ว่าผู้หญิงผู้ชาย..... โดนหมดแทบจะทุกคนครับ เพื่อนๆที่ อยู่ห้องแถวห้องผม....คือ ใครเผล ซวย 55555 ไม่ว่าจะเป็นอีแอ๊ป หรือ อีหน่อย ที่บางทีมานอนที่ห้องผม ก็โดนผมกะไอ้เรืองแต่งหน้าให้หมด.... สงสัยงานนี้ จะมาจากอีหน่อย เพราะ ว่า นอกจากพวกที่โดนผมกะไอ้เรือง แกล้ง ยังไม่มีใครเล่นกันแบบนี้......

ดูเดะครับ... สนุกสนาน..พวกมันหละ...ไม่ต้องดิ้นครับ เพราะพวกมันเยอะ...กรรมตามสนองกรูแล้วววว.....

ได้แกล้ง พี่ สนุกสนานกันใหญ่ มันแต่ง กรูเป็นตัวอะไรวะเนี้ย....ยังดีนะที่ ไม่ใช่ปากกาเมจิ ไม่งั้น กว่าจะขัดออก หน้าแหกพอดี

ตอนที่ถ่ายรูปนี้ ผมยังไม่เห็น หน้าตัวเองเลยครับ แต่พอเดาๆได้ว่า คงจะเละน่าดู

ผมเองก็ฮาครับ ดันพลาดท่า ไม่นึกว่า อีหน่อย กับอีแอ๊ป มันจะยังจำที่ผมเคยแกล้งมันได้....ผมก็เลยเผลหรับไม่ได้ระวังตัว.. มารู้ตัวอีกทีสายไปเสียแล้ว โดนน้องรุม ...

ลายมาครบเลยวุ๊ย ตีนกา หนวด

รูปทริป ชะอำหมดแล้ว จริงๆแล้ว หลังจากทริปนี้ ผม กับอีหน่อย และ รุ่นน้อง บางคนยังไปเที่ยว กันต่อ แต่รูป ที่ผมได้มามีแค่นี้....

ยังเหลืออีกหลายทริปให้ดูครับ เอาไว้ได้รูปมากก่อน....มาคิดดูสมัยเรียน เวลาว่างมันเยอะ ถ้าหยุดหลายวันนหน่อย ก็ แบกเป้ไปเที่ยวกันแล้ว เป็นช่วงชีวิตที่ สนุกและมีความสุขที่สุด.... ได้เที่ยวกับเพื่อนที่สนิท ได้เที่ยวกับพี่ๆน้องๆในชมรมฟันดาป....

ทุกวันนี้ผมกับเพื่อน ยังไปมาหาสู่และเจอกันเสมอๆ ก็ยังวัยรุ่นกันเหมือนเดิม ทั้งๆที่ 30 กว่าแล้วนะ ^^" วันก่อน เจอ รุ่นน้องที่ชมรมฟันดาปคนหนึ่ง .... ผมจำเธอได้ดีเลยหละ... ตอนนั้นเธอน่าเขามาปี 1 ยังดูเด็กๆอยู่เลย... ไปทริป 3 ร้อยยอด... ด้วยความเป็นเด็ก ที่โคดอยากรู้อยากเห็น ตอนที่เดินป่า ข้ามเขา 3 ลูก จาก หาดแหลมศาลา มาหาดสามพยา... หนู๋ขวัญ มันเป็นเจ้าหนูจำมัย (เจ้าหนู๋จำมัยในเรื่องอิคคิวซังที่ชอบพูดว่า จำมัย หรือ ทำไม นั่นแหละครับ).... ถามมันทุกอย่างที่เห็น ถามมันทุกอย่างที่อยากรู้ ถามจนเจ้าหน้าที่ ที่พาเดินข้ามาขำ.... ไม่ขำอย่างเดียว ยังอำอีกด้วยว่า ขึ้นไปอีกหน่อย เดี๋ยวก็จอ 7-11 แล้ว.....

วันที่เจอหนู๋ขวัญ ผมก็ ถามไถ่ว่าเป็นอย่างไรบ้างทำอะไรอยู่.... หนู๋ขวัญก็เล่าว่า หลังจากเรียนจบ ก็ไปเรียนต่อโท... แล้วกลับมาเป็นอาจารย์สอน กราฟฟิค อะไรซักอย่าง (เกี่ยวกับคอม.นี่แหละ) ที่มหาวิทยาลัยกรุงเทพ ....
ผมก็ถามว่า เฮ้ย แล้วเด็กมันจะกลัวขวัญหรือวะ.... หนู๋ขวัญก็บอกว่า กลัวสิพี่ ขวัญเป็นอาจารย์แล้วนะ เราก็อายุเยอะแล้วนะพี่.....(ไม่ๆๆๆๆ ไม่จริง กรูยังไม่แก่โว๊ย..)

ผมยังแอบคิด ... ถ้าจะให้เด็กๆ มันกลัวนี่ สงสัยต้อง ไปหารูปตอนไอ้หนู๋ขวัญ มันซ้อมหรือ แข่งดาปมาให้เด็กดู..... วิ่ง ตักๆๆๆๆ...มาถึงหวด ปาบ!!! เด็กคนนี้โคดซาดิต

จากที่ ผมจั่วใน ทริปที่ 4 ที่บอกว่า ไม่อยากเชื่อว่า อีแอ๊ป มันอยู่ชมรมรำไทย (นาฏศิลป์)... ผมเลยอยากจะเอาภาพมาให้ดู.... ซึ่งภาพชุดนี้ มันเป็นชุด ที่ ผมกับไอ้เรือง ซวย ตกกระไดพรอยโจรกันไปด้วยเพราะว่า เรื่องของเรื่อง ที่ชมรม นาฏศิลป์ ของมันนี่ มีผู้ชายน้อยมากๆ มีแค่ไม่กี่คน ส่วนใหญ่ เขาเป็นพวก ที่ เล่นดนตรีไทย...

ที่ผมกับไอ้เรือง โดนครั้งแรกคืองาน Thank Ad. (ชื่อนี้มั๊ง) ชมรมอีแอ๊ป จัดรำ กลองยาว.... ผู้ชายต้องไปตีกลอง และ รำด้วย.... และ เนื่องจาก ผู้ชายชมรมมันน้อยมาก....ต้องให้ รุ่นพี่ที่เป็นผู้หญิง ใครที่ผมสั้นๆ หรือท่าทางห้าวๆหน่อย ก็ต้องมาแต่งเป็นผู้ชาย แต่แล้วก็ยังไม่พออยู่ดี ขาด 3 คน.... ความซวยก็มาเยือนผมกับไอ้เรือง และ ไอ้เอ็ฟ เพื่อนไอ้เรืองอีกคนที่ตอนนั้น มันเป็นแฟนกับ ขวัญ(ประธานชมรม)เพื่อนอีแอป ..... ผมกับไอ้เรือง และ ไอ้เอ็ฟ ก็ต้อง ซวยเพราะ อีแอ๊ป เล่นเข้ามาขอความช่วยเหลือ พูดจาน่าสงสารมาก...." เพื่อน กรูรู้พวกเมิงอาย แต่ว่าคนไม่พอจริงๆหวะ กรู เลยมาขอแรง ขอแค่ครั้งเดียว กรูไม่เคยขออะไรพวกเมิงเลย... แต่ถ้า เมิงไม่ช่วยจริงๆก็ไม่เป็นไร กรูก็คงโดนอาจารย์ด่านิดหน่อย กรูเข้าใจพวกเมิง" ......

ผมกับไอ้เรือง มองหน้ากัน "... เฮีย ละ...." คิดอยู่แป๊บนึง ก็ตอบตกลงเพราะ อีแอ๊ปมันเป็นเพื่อน ถ้าไม่เหนือบากกว่าแรง ยังไงซะก็ต้องช่วย คนมาดูเยอะแยะ แต่มันจำหน้า ผมกับไอ้เรือง ไม่ได้หรอก เจอกันครั้งเดียว เอาโว๊ย ช่วยก็ได้วะ ... แต่ครั้งเดียวนะเมิงอีแอ๊ป....

รูปนี้ ถ่ายรูปที่ ข้างๆหอประชุม กล้วยน้ำไทครับ.... ถ้าไม่เห็นว่า ชมรมเมิง สาวเยอะ กรูไม่ช่วยเด็ดขาด.....

ครับ หลังจาก งานนั้น นึกว่าจะจบ ด้วยคำว่างานเดียว.... ผมกับไอ้เรืองก็ยัง โดนอีก งานนึง ครับ ...อีแอ๊ปมา แบบเดิมเลย....

"....งานนี้ กรูต้องยอมเสียคำพูด.. ต้องขอโทษด้วยจริงๆหวะเพื่อน งานนี้คนไม่พอเป็นงานใหญ่ งานนาฏศิลป์มหาวิทยาลัย จากทัวประเทศเลย มหาวิทยาลัยเรา ก็ร่วมด้วย ปีนี้ ที่ชมรม จัดแสดง รำมโนราห์ แต่ที่มหาวิทยาลัยไหนเขาก็รำกันมหาวิทยาลัยเรา จะจัดแสดงละครด้วย พวกเมิงต้องช่วยกรูนะ....ไม่ได้ให้พวกเมิงไปรำแบบงานที่แล้ว งานนี้ แค่แสดงอย่างเดียว.....ขอเถอะวะเพื่อน ถือว่าทำเพื่อมหาวิทยาลัย เพื่อชมรมกรูอีกซักครั้ง...." (มันทำตาแดงๆ จะร้องไห้ด้วย)

ผมกะไอ้เรือง อยากจะตะโกนดังๆ ว่า ไอ้ สา... !!!!! งานเข้าพวกกรูอีกแล้ว.......

แต่ด้วยที่เห็นว่า คนแสดงมันมีไม่พอจริงๆ ก็เลยจำใจต้องช่วยอย่างน้อย เพื่อนกรูก็ไม่โดนด่าหละวะ....

งานนี้ผมกับไอ้เรือง จะต้องแสดงเป็นเด็ก (กรู 20 กว่าแล้วนะ...

) ต้องแสดงเป็นเด็กโบราณ วิ่งเล่นกันอยู่ แล้ว คุณตาก็มาเรียกไปนั่งฟังนิทานเรื่อง มโนราห์ ง่ายๆ ไม่มีอะไรยาก .....แต่แค่คนดูเต็มห้องประชุมที่ มหาวิทยาลัยรามคำแหง...คนเป็น ร้อยๆ กำลังมองดูเด็กวิ่งเล่นกันอยู่.....

แล้วหน้าตาผมกับไอ้เรือง นี่เด็กมากเลยครับ กรูอยากจะร้องไห้

พอแสดงจบ แต่ไม่จบกันครับแทนที่จบแล้วจะเดินลงเวทีไปเลย..... ดันมีสัมภาษณ์อีก...พิธีกร ก็น่ารัก เหน็บผมอีกว่า "..โห...เด็กคนนี้ หน้าผาก นี่หัวล้าน ไปนู้นแล้ว..."... จบกันกรู คนฮาทั้งห้องประชุม

ภาพบนเวที ไม่ได้แสกนมา... เพราะมันเล็กดูไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่....อันนี้เป็นภาพตอนแต่งตัวและ ซ้อม..... ผมโดนมัดจุก.... ไอ้เรืองโดน ผูกแกละ 2 ข้าง โดนทาปากด้วย ฮา ....

ภาพนี้ ตอนแสดงเสร็จแล้ว...ถ่ายเป็นที่ " ระทึก " ว่าครั้งหนึ่ง ผมกับไอ้เรือง เคยมา แสดง ให้ชาวบ้านชาวช่องเขาเห็นว่า เด็กโบราณหน้าแก่ 555555

สาวๆ

จบแล้วครับเตรียมกลับบ้าน....

พอดี รถที่มหาวิทยาลัย ที่มาส่งพวกเรา รถตู้หมดไม่ว่าง ทางมหาวิทยาลัย ก็ยังส่งรถคันใหญ่มารับพวกเรา ^^" ขอบคุณครับ.....

แถมครับแถม เผื่อ มีศิษย์ ม.กรุงเทพ รุ่นพี่ หรือ รุ่นน้อง เข้ามาดู.... อันนี้เป็นรูป ที่ถ่ายใน ห้องชมรม นาฏศิลป์ ที่รังสิตครับ.... ทั้งที่กล้วยน้ำไท และ รังสิต ผมกับไอ้เรือง เข้าไปห้องชมรมเขาบ่อยครับ จนคนอื่นนึกว่า อยู่ชมรมนี้....ทำฟอร์มไปหาอีแอ๊ป .....จริงๆแล้วมาดูสาวครับ.. เพราะว่า ชมรมนี้ สาวเยอะ 55555555

รูปหมดแล้วครับ.... จริงๆแล้ว อย่างที่ผมเล่าให้ฟังว่า ผม และเพื่อนๆ ยังไปเที่ยว ยังมีวีระกรรมกันอีกหลายทริป และ เยอะมาก... เอาไว้ ได้มาก่อน จะมาทำรีวิว เพิ่ม.... และเพื่อนๆ จะได้ เห็นความแตกต่างของสถานที่ท่องเที่ยว ใน 10 กว่าปีก่อน กับปัจจุบัน ว่าต่างกันหรือ เปลี่ยนแปลงไปแล้วขนาดไหน....

ผมต้องขอจบรีวิวนี้ ไว้เพียงเท่านี้นะครับ....เอาไว้ ได้รูปมา แสกนแล้วจะเล่ามาเล่าให้ฟังใหม่นะครับ

ปอลิง.... สำหรับข้อมูล รายละเอียดเกี่ยวกับการท่องเที่ยว การเดินทาง ผมต้องขออภัยด้วย ที่ ไม่ได้ลงไว้ เพราะ มันจำไม่ได้จริงๆครับ.....บ๊ายบายครับ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ สวัสดีครับ

Create Date : 27 กุมภาพันธ์ 2553

Last Update : 11 มีนาคม 2553 15:03:18 น.

3 comments

Counter : 2052 Pageviews.


ดีนีหว่าสนุกดี

โดย: Gu P'Nou IP: 113.53.37.130 วันที่: 25 มีนาคม 2553 เวลา:1:40:19 น.


สุดยอดเลย เรื่องบางเรื่องเราลืมไปหมดเลยว่าไปทำไรมาบ้าง ขอบคุณต้นมากที่ช่วยรื้อฟื้นความทรงจำดีๆ