อรุณรุ่งปรุงอาหารทานมื้อเช้า
เหนื่อยทนเอาเหงางานรอเรื่อยแรงหาย
เจ็บจำจนจึงจรจากมากหญิงชาย
ใช้คอควายแทนคอคนชนกรรมกร

มีต้มปลาอาหารเช้าข้าวหนึ่งหม้อ
ไม่รีรอรีบรับทานวันอนุสรณ์
กินให้อิ่มยิ้มแย้มอยู่สู่อุทร
ก่อนจากจรแยกย้ายไปทำงาน

เงินก็น้อยงานก็หนักพักกลางแดด
แสงร้อนแผดเผาผิวหิวอาหาร
ยินเสียงท้องร้องลั่นฝันรับประทาน
แต่ข้าวสารในถังตังไม่มี

กินพร้อมหน้าพร้อมตาถ้าช้าอด
ได้รู้สรซดแกงเรี่ยวแรงหนี
งานคอยอยู่ข้างหน้าอย่ารอรี
ชีวิตนี้มีท้อก็จำทน

ต้นกล้า อาราดิน