ช่วงเย็นวันเสาร์กายระหงของรินธารขับรถกลับมาที่คอนโดมิเนียมของตนเองที่อยู่ในบราซิล ส่วนครอบครัวของเธออยู่ที่เมืองไทย ทางภาคเหนือ เมื่อเธอสอบไปเรียนต่อที่ต่างประเทศได้ เพื่อนชาวบราซิลก็ชวนเธอไปทำงานกับบริษัทของพ่อตนเอง ซึ่งรินธารอยากจะหาประสบการณ์ในการทำงานของตนเอง ซึ่งถ้าสมัครงานก็ไม่รู้ว่าจะได้เมื่อไร จึงรับปากที่จะยอมไปทำงานกับบริษัทของพ่อเพื่อน

เธอจัดการอาบน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดใหม่ นั่นก็คือกางเกงยีนกับเสื้อเชิ้ตง่ายๆ น่ะเอง อยู่ที่ทำงานเธอต้องแต่งตัวเป็นทนายความผู้มั่นใจ เพื่อทำให้ดูมีความน่าเชื่อถือในสายตาของลูกความที่มาว่าจ้างให้เธอไปทำคดีหลายคดี ดังนั้นเธอจึงให้ความสำคัญกับภาพลักษณ์เป็นอย่างมาก ส่วนนอกเวลางานขอแต่งตัวตามสบายละกัน

เธอชงโก้โก้ร้อนมานั่งดื่มขณะที่นั่งดูโทรทัศน์ไปด้วยเพื่อเป็นการผ่อนคลายที่นั่งทำงานมาตลอดทั้งวัน มือเรียวหยิบเอกสารคดีต่อไปที่ตนเองจะต้องทำ นั่นก็คือคดีข่มขืนผู้หญิง ดวงตาของเธอเป็นประกายอย่างชิงชัง เกลียดผู้ชายพวกนี้จริงๆ ถ้าอยากมากทำไมไม่ไปซื้อผู้หญิงมานอนด้วยกัน ไปข่มขืนผู้หญิงที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวทำไมกัน พลางนึกถึงเมื่อสองวันก่อน หญิงสาวคนหนึ่งหยิบภาพของร่างกายที่มีสภาพใบหน้าบวมช้ำ มีรอยถูกทำร้ายตามร่างกายหลายแห่ง ปากก็แตก อีกฝ่ายถอดเสื้อตัวยาวที่สวมอยู่บนร่างออกให้เธอได้เห็นถึงบาดแผลที่ถูกทำร้าย มอลลี่ปลอมตัวมาติดต่อกับรินธาร เพราะไม่อยากให้พวกนั้นรู้ว่าเธออยู่ที่ไหนน่ะเอง จะเป็นอันตรายกับตัวเองมาก

“ฉันอยากจะแจ้งจับผู้ชายคนนี้ค่ะ กัลลาโน่ แดร์ คอสต้า” พร้อมกับภาพถ่ายของผู้ชายที่มีใบหน้าชวนหวั่นเกรง ”เขาฉุดฉันไปข่มขืน ฉันไปมาหลายที่แล้วทุกที่ปฏิเสธหมดเลยค่ะ” หญิงสาวเจ้าของคดีบอกให้เธอได้รับรู้ด้วยใบหน้าที่ดูแย่อย่างมาก

“ทำไมถึงปฏิเสธล่ะคะ”

“เพราะคนที่ทำร้ายฉันเป็นพวกที่มีอิทธิพลมากค่ะ พี่ชายฉันก็ถูกมันยิงตายค่ะ ฉันแจ้งความไปคดีก็ไม่คืบหน้าเลยค่ะ”

“โอ พวกมีอิทธิพลเหรอ” ไมเคิลซึ่งเป็นเพื่อนกับรินธารได้ยินแล้วก็แสดงสีหน้าตกใจออกมา

“ใช่ค่ะ ทุกที่ๆ ฉันไปแจ้งความ ตอนแรกทนายก็บอกว่าจะรับว่าความให้ฉัน แต่พอเอกสารถูกส่งไปถึงอีกฝ่าย ทนายก็โทรมายกเลิกบอกว่าไม่ทำคดีนี้ให้ฉันแล้วทุกคน ฉันไปมาหลายแห่งก็เป็นแบบนี้ตลอดค่ะ จนมาถึงบริษัทของคุณ “ถ้าจัดการพวกคนเลวไม่ได้ชีวิตของฉันคงไม่มีความสุขแน่เลยค่ะ”

“รินซี่ เธอจะทำเหรอ ฉันว่ามันอันตรายนะ”

“แต่ฉันสงสารผู้หญิงคนนี้ ที่ต้องถูกตามทำร้ายโดยพวกที่มีอิทธิพล”

“ฉันว่าเธอคิดดูให้ดีก่อนดีกว่า แล้วค่อยให้คำตอบกับคุณผู้หญิงคนนี้” เธอมองไปยังใบหน้าที่มีแววตาหม่นเศร้า เหมือนขอร้องไม่ให้เธอปฏิเสธที่จะทำคดีนี้

“แล้วฉันจะให้คำตอบกับคุณนะคะ” รินธารยอมทำตามที่เพื่อนเสนอแนะ

“ได้ค่ะ ฉันหวังว่าคำตอบของคุณคงจะช่วยเหลือฉันได้นะคะ” หลังจากนั้นเธอก็เดินออกไปจากบริษัททนายความของพ่อเพื่อน

“ฉันอยากให้เธอปฏิเสธนะรินซี่ มันไม่คุ้มกับการที่เราเอาชีวิตไปเสี่ยงเพื่อคนอื่น”

“แล้วชีวิตผู้หญิงคนนั้นล่ะ ต้องถูกคุกคามตลอดไปเหรอ”

“ไม่มีใครกล้ามาเป็นพยานให้หรอก เพราะทุกคนกลัวผู้มีอิทธิพลทั้งนั้น อีกอย่างหนึ่งเธอเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวด้วย มันอันตรายมากเลยนะรินซี่” ไมเคิลเอ่ยด้วยความห่วงใยในตัวเพื่อนสาว

ตอนนี้เธอกำลังนั่งคิดว่าจะรับทำคดีนี้ให้กับผู้หญิงคนนั้นดีหรือไม่ ใจหนึ่งก็ห่วงชีวิตตัวเอง แต่อีกใจก็สงสารผู้หญิงคนนั้นด้วย ที่ถูกข่มขืนแล้วยังต้องเสียพี่ชายไปเพราะถูกยิง พลางทำท่าถอนหายใจออกมาอย่างแรง

“ลองทำดูละกัน”

รินธารบอกการตัดสินใจของเธอให้เพื่อนได้รับรู้ หลังจากคิดใคร่ครวญแล้วว่าจะยอมเอาชีวิตตัวเองเข้าเสี่ยง

“ตกลงฉันยอมทำคดีนี้นะ”

“รินซี่ จะบ้ารึเปล่า ไปเดือดร้อนแทนคนอื่นทำไมกัน”

“นั่นสิ” ทนายความคนอื่นก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย

“ลองถ้าไม่มีใครกล้าฟ้องแบบนี้ คงต้องมีอิทธิพลมากทีเดียวล่ะ”

“ฉันจะลองติดต่อตำรวจให้ช่วยคุ้มครองผู้หญิงคนนั้นกับตัวเอง”

“มันจะคุ้มกันเหรอ ตำรวจน่ะมันก็ห่วงชีวิตตัวเองเหมือนกันน่ะล่ะ ลองโดนขู่หน่อยก็คงเลิกคุ้มครองเธอกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว รินซี่ ฉันว่าเธออย่าทำเลยคดีนี้น่ะ”

“ลองดูก่อนละกัน” ยังคงดื้อแพ่งอย่างไม่เลิกรา

“ถ้าดูแล้วแย่มากๆ เธอต้องยกเลิกทันทีนะรินซี่” เพื่อนหนุ่มเตือนด้วยความหวังดี หญิงสาวจึงพยักหน้าตอบรับ

“ตกลง ถ้ามันอันตรายเกินไป ฉันจะยกเลิกคดีนี้เอง”

โดยหญิงสาวซึ่งจ้างเธอฟ้องผู้มีอิทธิพลก็ได้มาฟังคำตอบจากเธอในสามวันต่อมา ด้วยใบหน้าที่ไม่ได้คาดหวังมาก เพราะผิดหวังมาหลายคราวแล้วน่ะเอง ไมเคิลก็บอกให้เธอได้รู้

“คุณรินธารรอคุณอยู่ในห้องครับ”

อีกฝ่ายก็เดินไปยังหน้าประตูห้องทำงานของทนายสาวชาวไทย ทนายทุกคนที่ทำงานยังบริษัทนี้จะมีห้องส่วนตัวเอาไว้พูดคุยกับลูกความ มอลลี่ยกมือเคาะไปยังบานประตูเบื้องหน้าสามครั้งเพื่อบอกให้คนด้านในรับรู้ รินธารจึงบอกกลับไป

“เชิญค่ะ” เมื่อได้รับการอนุญาตบานประตูก็ถูกเปิดเข้ามา เห็นสีหน้าของอีกฝ่ายที่ดูหม่นเศร้าก็ทำให้รินธารรู้สึกสงสารถ้าเธอจะปฏิเสธก็คงทำให้อีกฝ่ายผิดหวังมากทีเดียว

“คุณคงจะบอกฉันว่าคุณคงทำคดีให้ฉันไมได้ใช่ไหมคะ ฉันเข้าใจค่ะ” มอลลี่คาดการณ์ล่วงหน้าไว้ก่อนเลย

“ฉันจะทำคดีนี้ให้คุณค่ะ” เพียงได้ยินใบหน้าของเธอก็ยิ้มอย่างดีใจ แต่เพียงครู่ก็เปลี่ยนเป็นเศร้าดังเดิม

“แต่คุณคงทำได้ไม่นานหรอกค่ะฉันรู้ เดี๋ยวพอคุณส่งเอกสารไปให้พวกนั้น คุณก็คงมายกเลิกฉันเหมือนเดิม”

“ฉันจะให้ตำรวจคุ้มครองตัวคุณและตัวฉันค่ะ”

“พวกตำรวจก็พวกมันทั้งนั้นล่ะค่ะ” บอกด้วยน้ำเสียงที่แสดงความสิ้นหวังอย่างมาก

“ฉันจะไม่ล้มเลิกง่ายๆ ค่ะ ขอให้คุณเชื่อฉัน ฉันบอกกับเพื่อนฉันว่าถ้ามันไม่แย่เกินทน ฉันจะทำคดีนี้ต่อไปให้คุณค่ะ”

“ฉันหวังว่าคุณคงไม่กลัวพวกมีอิทธิพลมากเหมือนคนอื่นนะคะ”

“ฉันจะพยายามค่ะ”

“ขอบคุณมากเลยนะคะคุณทนายความ ฉันฝากความหวังไว้ที่คุณคนเดียวเลยนะคะ”

“แล้วคุณพักอยู่กับใครคะตอนนี้”

“ฉันพักอยู่กับเพื่อนค่ะ ปลอดภัย คุณไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ห่วงก็แต่ตัวคุณที่ต้องระวังตัวให้มาก ถ้าคุณคิดที่จะสู้กับมัน”

“ฉันจะให้ตำรวจมาคอยคุ้มกันฉันค่ะ”

“ฉันขอให้พระเจ้าคุ้มครองคุณค่ะ คุณทนายความ” หญิงสาวยิ้มตอบรับคำอวยพรของอีกฝ่าย

“ขอบคุณมากค่ะมอลลี่” เธอกุมมือของลูกความตนเองด้วย

คาร์ตันกับลูก้าได้ข้อมูลของแม่ทนายความตัวร้ายแล้ว จึงรีบกลับมารายงานให้เจ้านายใหญ่ได้ทราบในทันที ยามนี้อีกฝ่ายอยู่ในคฤหาสน์สุดหรู ในเซาเปาลู ซึ่งมีพื้นที่อาณาเขตกว้าง เขากำลังว่ายน้ำในสระอย่างสบายอารมณ์ หลังกลับมาจากที่ทำงาน มือฟาดน้ำอย่างเป็นจังหวะเผยให้เห็นเรือนร่างแกร่งที่สูง 190 เซนติเมตร ด้วยท่าทางคล่องแคล่วราวปลาโลมา เอวสอบที่พอดีกับขอบกางเกงว่ายน้ำ อวดซิกแพคยังหน้าท้องแข็งแกร่ง ว่ายอยู่ไปมาหลายรอบทั้งไปและกลับ ของทางยาวสระว่ายน้ำ กับความลึกสามเมตร

กระทั่งมือของเขาแตะกับขอบสระก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพบกับลูกน้องคนสนิท ที่คอยเป็นที่ปรึกษาของตนเองอยู่เสมอ วงหน้าคมมีหยดน้ำเกาะพราวพร้อมกับเส้นผมสีเข้มก็เปียกโชกไม่ต่างกัน เขาสอบถามสิ่งที่ตนเองสนใจและอยากรู้ในทันที

“เป็นไงทั้งสองคน ที่ให้ไปสืบเรื่องของแม่ทนายสาวน่ะ”

“คุณทนายสาวยังโสดอยู่ครับ เธอทำงานอยู่บริษัททนายความของพ่อเพื่อนที่เรียนจบมาจากมหาวิทยาลัยเดียวกัน ไม่รู้ว่าไอ้หมอนี่คิดอะไรกับแม่ทนายความรึเปล่า เพราะไม่เห็นมีคนรักเลย” คาร์ตันรายงานให้เจ้านายฟัง

“ก็คงจะเป็นพวกแอบรักแต่ไม่กล้าบอกล่ะมั้ง ไม่อย่างนั้นแม่รินอะไรนะ ชื่อเรียกยากชะมัด” เขาย้อนถามลูกน้องหนุ่มกลับไป

“คุณรินธารครับ”

“นั่นล่ะถ้าแม่ทนายความมีใจให้ ป่านนี้ก็คงไม่โสดแล้วล่ะ อย่างนั้นฉันก็มีสิทธิ์ที่จะได้ตัวแม่ทนายมานอนกอดสินะ”

+++++++++

นางเอกเจออิทธิพลมืดสองด้านเลย ด้านหนึ่งในเรื่องงาน อีกด้านเรื่องของหัวใจ จะทำยังไงล่ะทีนี้ มาลุ้นกันค่ะ แล้วเจอกันตอนหน้านะคะบ้ายบาย จุ๊บๆ 

ต่อ 100%

“แค่นอนกอดอย่างเดียวเหรอครับเจ้านายใหญ่” ลูก้าถามอย่างเย้าหยอก

“คนอย่างฉันไม่ทำแค่กอดหรอกน่ะ ต้องทำมากกว่านั้นอยู่แล้ว”

“แล้วเจ้านายใหญ่จะทำยังไงต่อครับ”

“นายช่วยไปเชิญคุณทนายตัวร้ายมาที่บริษัทของฉันด้วย ฉันจะจ้างให้เธอเป็นทนายความที่ปรึกษาของบริษัทฉัน ฉันยอมจ่ายเงินเดือนให้แม่ทนายความรินธารสักสองสามเดือน เพื่อที่ฉันจะได้หาโอกาสใกล้ชิดแล้วก็พาเธอขึ้นเตียงซะ

“ช่างเป็นการลงทุนที่น่าสนใจนะครับคุณเอ็มมานูเอล”

“แน่นอน ฉันเป็นพวกลงทุนหวังผลอยู่แล้ว”

“ลงทุนอะไรเหรอครับพี่เอ็มมานูเอล ให้ผมลงทุนด้วยสิครับ” วิคเตอร์น้องชายคนที่สองเดินเข้ามายังสระว่ายน้ำได้ยินที่พี่ชายกับคนสนิทคุยกัน

“ลงทุนเรื่องผู้หญิงน่ะครับคุณวิคเตอร์”

“อ้อ นึกว่าเรื่องอะไร ผมก็ลงทุนบ่อยเหมือนกัน”

“ผู้หญิงก็เปรียบเหมือนหุ้น ถ้าหุ้นตัวนี้โดนใจก็เก็บไว้ก่อน แต่ถ้าหุ้นตัวนี้ไม่โดนใจก็เทขายทิ้งซะ” เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่แสดงความไม่ใยดี

“แล้วครั้งนี้ลงทุนกับผู้หญิงคนไหนเหรอครับ”

“เป็นทนายความน่ะ”

“โอ้ เล่นกับพวกหัวหมอที่เก่งกฏหมายนี่ ต้องระวังตัวให้มากเลยนะครับพี่เอ็มมานูเอล” น้องชายเตือนอย่างหวังดีไม่ต่างจากคนอื่นเลย

“พี่ระวังตัวอยู่แล้วล่ะ เรียกร้องมากก็ต้องชดเชยให้พี่มากด้วย พี่ไม่ยอมจ่ายอะไรมาก ถ้าไม่ได้คุ้มทุนหรอก” อยากรู้เหมือนกันว่าแม่ทนายตัวร้ายจะพิษสงมากแค่ไหนเชียว ร้อยทั้งร้อยพออยู่บนเตียงก็เหมือนลูกแมวทั้งนั้น คาดการณ์อย่างมั่นใจ

ซึ่งคาร์ตันก็ทำตามที่เจ้านายบอกด้วยการขับรถไปยังสำนักงาน โรเจอร์ รอว์ เฟิร์ม เป็นอาคารสูงสีเทาอ่อนตัดกับสีครีม คาร์ตันคนสนิทของเอ็มมานูเอลก้าวเข้าไปยังด้านใน ไมเคิลที่เดินออกมาเห็นเขาก็สอบถามด้วยความสงสัย

“มาพบใครเหรอครับ”

“ผมมาพบคุณทนายความรินธารครับ”

“จะให้ทำคดีเหรอครับ”

“เจ้านายผมอยากจะติดต่อให้คุณรินธารไปเป็นทนายความที่ปรึกษาของบริษัทน่ะครับ”

“เจ้านายของคุณเป็นใครเหรอครับ” ไมเคิลซักไซ้ต่อ ความจริงรินธารก็อยู่ในห้องน่ะล่ะ

“เจ้านายของผมชื่อ มิสเตอร์ เอ็มมานูเอล รอส เวลสันครับ” พอได้ยินดวงตาของไมเคิลก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ

“เจ้านายของคุณชื่อ มิสเตอร์ เอ็มมานูเอล รอส เวลสันอย่างนั้นเหรอครับ” ทวนซ้ำกลับมาราวไม่เชื่อหู

“ใช่ครับ” เขารับรู้ว่าตระกูลนี้เป็นมหาเศรษฐีมากทีเดียว มีทั้งความฉลาดและอำนาจในมือ ใครที่กล้ามีเรื่องกับตระกูล รอส เวลสันล่ะก็ ไม่ตายก็เจ็บหนักทีเดียว และยิ่งไปกว่านั้นทายาททั้งสี่ก็เป็นคาสโนว่า เพลย์บอยตัวเอ้อีกด้วย

“คุณรินธารอยู่ไหมครับ”

“อยู่ครับ” อีกฝ่ายก็พยักหน้าตอบกลับไป

“ถ้าอย่างนั้นช่วยพาผมไปพบกับคุณรินธารได้ไหมครับ”

“ครับ แต่ผมขอไปบอกให้คุณรินธารรู้ก่อนนะครับ ถ้ายังไงล่ะก็ เชิญคุณนั่งรอที่ห้องรับแขกก่อนนะครับ” ไมเคิลทำท่าเชื้อเชิญไปยังด้านข้าง

คาร์ตันเดินไปทรุดกายนั่งยังโซฟาหลังจากนั้น ไมเคิลก็เดินไปยังห้องทำงานของรินธาร ซึ่งกำลังพิมพ์เอกสารเพื่อที่จะฟ้อง กัลลาโน่ แดร์ คอสต้า ยังคีย์บอร์ดอย่างคล่องแคล่ว ด้วยสีหน้าที่ดูจริงจังอย่างมาก ถ้าไม่บอกว่าเธออายุแค่ 24 ปี คงคิดว่าเกินยี่สิบห้าแล้วเป็นแน่ เพราะท่าทางที่เคร่งขรึมของเธอทำให้คนเดาอายุพลาดหมด ก๊อก... เสียงประตูเคาะสามครั้งก่อนจะเปิดเข้ามาทันที เธอเงยหน้าขึ้นมาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ พอเห็นเป็นเพื่อนสนิทจึงสอบถามอย่างสงสัย

“มีอะไรเหรอไมเคิล”

“มีคนต้องการให้รินซี่ไปเป็นทนายความที่ปรึกษาของบริษัท รอส เวลสัน”

“บริษัท รอส เวลสันเหรอ” เธอรับรู้ว่าตระกูลนี้มีธุรกิจหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็น โรงแรม คาสิโน สนามบิน และ ธนาคาร

“ว้าว ตระกูล รอส เวลสันนี่ใหญ่มากเลยนะ”

“ใช่ แต่น่าแปลกนะ ทำไมเขาถึงมาติดต่อให้รินซี่ไปเป็นทนายความล่ะ ทั้งที่บริษัทอย่าง รอส เวลสัน น่าจะจ้างทนายเก่งๆ ที่มีประสบการณ์มากกว่า รินซี่ ที่เพิ่งเรียนจบมานะ พอได้ยินที่เขาเอ่ยก็ทำให้รินธารฉุกคิดขึ้นมาเช่นกัน

“นั่นสิ ทำไมถึงมาจ้างฉันกัน” พร้อมกับดวงตากลมก็หรี่ลงด้วยเช่นกัน

“หรือว่ามีเป้าหมายอื่นที่มากกว่านั้น”

“อะไรล่ะ”  ก็ยังไม่เข้าใจในสิ่งที่เพื่อนพูดอยู่ดี

“ตัวเธอไง รินซี่”

“ว้าว เป็นไปไม่ได้เลยไมเคิล เขาจะมาสนใจอะไรเด็กกระโปโลที่เพิ่งเรียนจบแค่สองปีอย่างฉันกัน” เธอรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที “อีกอย่างหนึ่งนะ ฉันเองก็ไม่เคยเจอทายาท ของตระกูล รอส เวลสันเลย”

“เขาอาจจะเคยเจอกับเธอก็ได้รินซี่ ถ้าเป็นแบบนั้นฉันว่าเธออย่ารับงานนี้เลยดีกว่า” รีบตัดสินใจให้เพื่อนสาวทันที

“ขอฉันลองคุยกับเขาดูก่อนนะ ถ้าเป็นอย่างที่นายบอก ฉันก็คงไม่รับหรอก”

“ดีแล้ว เพราะผู้ชายพวกนี้ไม่เคยคิดจริงจังกับผู้หญิงหรอก อย่าไปติดบ่วงหลงกลเข้าอย่างเด็ดขาด” ไมเคิลแอบมีใจให้เพื่อนสาว แต่อีกฝ่ายกลับให้เธอคบกับตัวเองแบบเพื่อนมากกว่า สิ่งที่ไมเคิลทำได้ก็คือดูแลและปกป้องเธอในฐานะเพื่อนที่หวังดีและห่วงใยเท่านั้น อะไรที่ดูแล้วไม่ดี ก็ไม่อยากให้รินธารไปเสี่ยง

“ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปเชิญผู้ชายข้างนอกเข้ามาในนี้ และฉันก็จะอยู่เป็นเพื่อนเธอด้วย”

“ขอบใจนะไมเคิล” ชายหนุ่มก้าวออกมาจากห้องทำงานของหญิงสาวและเดินไปบอกกับคาร์ตัน

“เชิญครับ คุณรินธารอยู่ในห้องทำงานครับ” คาร์ตันจึงลุกขึ้นมาจากโซฟาตัวใหญ่ ก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง ชายหนุ่มจึงเดินไปเทน้ำมาเสิร์ฟให้กับคาร์ตัน

“เชิญนั่งค่ะ” รินธารเอ่ยกับเขาด้วยน้ำเสียงสุภาพ

“ขอบคุณครับ คุณจะว่ายังไงครับถ้าเจ้านายของผม อยากให้คุณเป็นทนายความที่ปรึกษาของสนามบิน รอส เวลสัน”

“ฉันสงสัยค่ะ”

“สงสัยอะไรเหรอครับ” อีกฝ่ายแสดงความอยากรู้กับสิ่งที่เธอเอ่ย

“บริษัทของคุณก็ใหญ่โต ทำไมถึงเลือกฉันไปเป็นทนายความที่ปรึกษาคะ”

“คุณเอ็มมานูเอล อยากให้โอกาสทนายความรุ่นใหม่น่ะครับ”

“คุณเอ็มมานูเอล เป็นเจ้านายของคุณเหรอคะ”

“ใช่ครับ”

“บริษัทของคุณใหญ่โตแบบนี้ ฉันเป็นแค่ทนายความที่ประสบการณ์น้อย คงไม่กล้ารับหรอกค่ะ” รินธารปฏิเสธกลับไปทันที

“ทำไมล่ะครับ ผมว่าคุณน่าจะรับไว้นะ โอกาสอย่างนี้หาไม่ได้ง่ายๆ นะครับ กับการที่คุณจะได้เข้าไปเป็นทนายความของบริษัท รอส เวลสัน”

“ฉันยังไม่เก่งพอน่ะค่ะ ขอโทษด้วยนะคะที่ฉันไม่สามารถรับโอกาสนี้ไว้ได้ค่ะ แต่ถ้าคุณสนใจที่จะให้บริษัทของเราทำงานกับบริษัทของคุณจริงๆ ยังมีทนายความเก่งๆ ในบริษัทนี้อีกนะคะ”

“คุณเอ็มมามูเอลต้องการให้คุณไปเป็นทนายความคนเดียวครับ ไม่ใช่คนอื่น”

“งั้นคุณก็ช่วยไปบอกเจ้านายของคุณด้วยนะคะ ว่าฉันรับโอกาสนี้ไว้ไม่ได้จริงๆ ค่ะ” งานดีก็จริง แต่มันแปลกๆ ไปหน่อย

“แล้วคุณจะรู้ว่าการปฏิเสธคุณเอ็มมานูเอล จะเป็นยังไง”

“คุณขู่ฉันเหรอคะ” รินธารไม่ได้กลัวเลยสักนิด

“ผมไม่ได้ขู่ แต่การที่คุณปฏิเสธคุณเอ็มมานูเอล มันไม่ใช่ผลดีเลยครับ ผมจะกลับไปบอกเจ้านายของผมละกันครับว่าคุณไม่ยินดีรับงานนี้”  แล้วคาร์ตันก็ก้าวออกมาจากห้องทำงานของเธอหลังจากนั้น ไมเคิลรีบเดินเข้าไปในห้องของหญิงสาวทันที

“เป็นยังไงบ้างรินซี่ รับงานนั้นรึเปล่า”

“ไม่ได้รับหรอก” รินธานส่ายศีรษะไปมา

++++++++++++

โอ๊ะ หนูรินซี่ปฏิเสธเฮียเอ็มมานูเอล จะเป็นยังไงต่อนะ พอดีข้าวอยากอ่านแนวผู้หญิงมั่นๆ ค่ะ กับมาเฟียตัวร้าย เลยเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา ยังเขียนไม่จบนะคะ ไม่มีพล็อต เขียนไปเรื่อยๆ จนกว่าจะจบค่ะ