ตอน 19 เมาหลับ
ระหว่างที่เดินกลับโต๊ะนั้นก็มีชายหนุ่มหลายคนเดินมาคุยกับเธอเพราะชื่นชอบที่หญิงสาวเต้นมากน่ะเอง และต้องการจะจีบเธอด้วย“สวัสดีครับ คุณเต้นเก่งมากเลยครับ”“เขาพูดอะไรคะคุณซัน” เธอหันไปสอบถามเขาด้วยสีหน้าสงสัย“เขาบอกว่าเธอเต้นเก่งน่ะ”“โอ ขอบคุณมากๆ ค่ะ”“คุณมีเบอร์โทรศัพท์ไหมครับ เผื่อว่าผมจะโทรไปหาคุณได้”“เขาขอเบอร์โทรศัพท์เธอน่ะ”“ขอเบอร์โทรฉันหรอคะ ได้สิคะ”เวลาเมามุกดามักจะใจดีและทำอะไรที่ไม่รู้ตัวอยู่บ่อยๆ จึงมีคำเตือนว่าห้ามเมามากถ้าหากว่าไม่มีเพื่อนหรือว่าพ่อกับแม่อยู่ด้วย แต่ครั้งนี้เธออยากลองดื่มเหล้าต่างประเทศมากน่ะเองก็เลยลืมคำตักเตือนของบุพการีไป พอมีคนมาขอเบอร์โทรศัพท์ เธอก็บอกอีกฝ่ายไปด้วยรอยยิ้มที่เต็มใจ“นี่ค่ะเบอร์โทรของฉัน”“ผมขอด้วยครับ” คนอื่นได้เบอร์โทรก็พากันขอบ้าง เรียกได้ว่ามุกดากลายเป็นสาวเนื้อหอมไปเลยทีเดียว“ได้ค่ะ” ช่างไม่รู้เลยว่าการลืมตัวแบบนี้ทำให้โดนธราธิปมองในแง่แย่มากขึ้นกว่าเดิมเธอก็ลงมานั่งกินเหล้าโซจูต่ออย่างติดพันกับเขาและเพื่อนของเขาต่อ จนกระทั่งดึกทั้งหมดก็เตรียมตัวที่จะกลับบ้าน จองมินก็เรียกพนักงานมาเชคบิล ธราธิปที่เห็นเธอนั่งกินเหล้าโซจูไม่หยุดก็บอกอย่างห่วงใย“มุกดา เลิกกินได้ละ เราจะกลับกันแล้ว”“อ้าว จะกลับกันแล้วเหรอคะ” เธอเงยหน้าสอบถามเขาด้วยอาการตาปรือ รับรู้ว่าอีกฝ่ายเมามากทีเดียว“ใช่” เขายืนยันกลับไปอย่างชัดเจน มุกดาจึงลุกขึ้นมา แต่เพราะกินเหล้าไปเยอะก็เลยทำให้เธอยืนไม่ตรงอยู่ในลักษณะโงนเงนจะล้มหลายครา ทำให้ชายหนุ่มต้องประคองตัวเธอไว้และบอก“ระวังหน่อยสิ เดี๋ยวก็ล้มไปหรอก”“ทำไมฉันเห็นทางไม่ตรงเลยคะ มันคดเคี้ยวไปมาจัง แถมภาพก็ไม่ค่อยชัดด้วย”เธอทำท่ากระพริบตาหลายคราและแสดงความคิดเห็นออกมา“คุณมุกดาคงเมามากน่ะครับ” จองมินเอ่ยออกมาเป็นภาษาไทยกับเธออีกคราว“คงจะเป็นอย่างนั้นค่ะ” หญิงสาวตอบกลับไปด้วยอาการมึนๆธราธิปก็ประคองกายนุ่มไว้ด้วย เพราะกลัวอีกฝ่ายจะล้มลงไปน่ะเอง ก่อนจะพาเธอตรงไปยังลานจอดรถที่ทั้งหมดได้จอดไว้ ซึ่งยามนี้มุกดาก็เกิดอาการง่วงนอนอย่างมาก คงเป็นเพราะดื่มไปสองขวดแล้วน่ะเอง ใบหน้านวลเอนพิงกับบ่าแกร่งของเจ้านายหนุ่มอย่างไม่รู้ตัวด้วยความง่วงงุนจนไม่อาจที่จะห้ามปรามตนเองไม่ให้หลับไว้ได้ ธราธิปรับรู้ว่ามีอะไรหนักๆ มาพิงกับบ่าของตนเอง ก็หันไปมองพบว่าอีกฝ่ายยืนหลับพิงกับบ่าของตนเองจึงส่งเสียงเรียกอีกฝ่าย“มุกดา มุกดา” แต่ดูเหมือนว่าหญิงสาวจะไม่รู้สึกตัวอีกแล้ว ยืนหลับได้อย่างนิ่งทีเดียว เพียงเขาจะขยับกายออกก็พบว่าอีกฝ่ายจะล้มลงไปนั่งที่พื้น เขาก็รีบประคองร่างนวลไว้ในทันควัน จองมินก็เอ่ยขึ้นมาเมื่อห็นเช่นนั้น“สงสัยคุณมุกดาคงจะหลับไปแล้วล่ะซัน”“บ้าจริง กินจนเมาขนาดนี้ได้ยังไงกัน” เขาตำหนิอย่างไม่ชอบใจ“คุณมุกดาคงจะกินเพลินไปหน่อยน่ะค่ะ เหมือนฉันตอนแรกๆ” โซยองเอ่ยแก้ตัวแทนมุกดา เขาจะพยุงกายนุ่มไปยังรถแต่ดูท่าจะทุลักทุเลเหลือเกินเพราะคนหลับก็หลับอย่างไม่รู้อีโหน่อีเหน่เลย“สงสัยนายต้องอุ้มแล้วล่ะซัน” เพื่อนหนุ่มเสนอความคิดขึ้นมา“คงต้องเป็นอย่างนั้น” ซึ่งธราธิปก็เห็นด้วยกับอีกฝ่าย เขาอุ้มร่างนวลขึ้นมายังวงแขนแกร่งของตนเอง โดยเดินตรงไปยังรถที่จอดอยู่ไม่ไกลโซยองทำหน้าที่เปิดประตูรถให้กับเขา ชายหนุ่มวางร่างของเธอลงไปยังเบาะรถทางด้านหลัง ก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งอีกด้านหนึ่งจองมินทำหน้าที่ขับรถตรงไปยังบ้านของตนเองกับภรรยา ธราธิปก็อุ้มร่างของมุกดาไปยังห้องพักแขก ก่อนจะวางร่างนวลไปยังเตียงกว้าง ซึ่งเธอก็รั้งร่างแกร่งลงไปหาอย่างลืมตัวด้วยการใช้มือคล้องไปยังลำคอของเขาอย่างแนบชิด จนชายหนุ่มล้มลงไปยังร่างละไม เล่นเอาเขาตกใจมากทีเดียว“ยายบ๊องเอ๊ย” ในขณะที่เขาจะลุกออกไปนั้น มุกดาก็สะดุ้งกายขึ้นมาในพลันและสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นกับธราธิปเต็มๆ“อ๊อก” เธออาเจียนออกมาใส่เขาเต็มตัวสองรอบ ดวงตาของธราธิปเบิกกว้างอย่างงุนงง โดยคนที่ก่อเรื่องก็ล้มกายลงไปนอนยังเตียงแบบไม่สนใจอะไรเลย และไม่รู้ว่าได้ก่อเรื่องไว้ให้กับเจ้านายหนุ่มเพียงใด“บ้าเอ๊ย” ธราธิปสบถออกมา“แจ็คพ็อตจริงๆ ไอ้ซัน” จองมินเอ่ยอย่างขำขันนิดๆ“คุณซันรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันจะเปลี่ยนชุดให้คุณมุกดาเองค่ะ” นั่นเพราะตอนนี้ตัวมุกดาก็เลอะอาเจียนเช่นกัน“ขอบคุณนะโซยอง เลยต้องทำให้วุ่นวายไปด้วย”“ไม่เป็นไรค่ะ” เจ้าสาวตอบอย่างไม่ขุ่นเคืองใจ เขาปลดมือของเธอออกไปจากลำคอและรีบเดินไปล้างตัวกับเปลี่ยนชุดในห้องน้ำทันที++++++++++++หนูมุกอ๊วกใส่เฮียซันค่ะ 555 มาดูกันว่าถ้าตื่นมาแล้วจำไม่ได้จะเจออะไรบ้าง