ตอน 4 ปกป้อง

“ใครอยากหอมแก้มคุณกัน ฉันรังเกียจคุณจะตาย” เธอไม่ชื่นชอบนิสัยทรามๆ ของเขา ที่ฉวยโอกาสกับตัวเอง พร้อมกับผละใบหน้าออกมาด้วย

“รังเกียจจริงเหรอ” ซึ่งเขาก็จูบไปยังเรียวปากนุ่มอีกคราวหนึ่ง 

รินธารก็ดิ้นเขาก็ผละวงหน้าคมออกมาและบอกด้วยน้ำเสียงข่มขู่ “ถ้ากัดลิ้นผมอีกล่ะก็ คุณได้โป๊แน่” เพราะกลัวคำขู่ของเขา หญิงสาวจึงไม่กล้าที่จะดิ้นรถ และจำต้องยอมให้อีกฝายจูบอย่างไม่ยินดี พยายามที่จะทำตัวแข็งไม่รู้สึกอะไรกับจูบที่เขามอบให้ 

แต่มันกลับไม่เป็นเช่นนั้น หากทว่ารู้สึกหวิวหวามไปทั่วร่าง รังเกียจเขาแต่ก็ต้องยอมให้อีกฝ่ายจูบ เพราะไม่อยากถูกจับแก้ผ้าน่ะเอง โดยเอ็มมานูเอลก็จูบเธออย่างไม่สนใจต่อสิ่งใด นอกจากเรียวปากนุ่มแสนหวานเพียงอย่างเดียวเท่านั้น

กระทั่งได้จูบสั่งสอนอีกฝ่ายแล้ว เพียงครู่เขาก็ผละวงหน้าคมออกมา ขณะที่รินธารได้แต่นั่งหลับตาปี๋ เอ็มมานูเอลเห็นเช่นนั้นก็ยิ้มอย่างชอบใจ แม่ทนายตัวร้าย ตอนนี้ดูเหมือนจะหมดฤทธิ์แล้ว เป็นผู้หญิงคนแรกที่ต่อต้านและปฏิเสธตนเอง อีกฝ่ายก็ยังหลับตาต่อดังเดิม

“ทำไม เริ่มติดใจแล้วรึไงกันรินธาร ถึงหลับตาไม่ลืมเลยน่ะ อยากให้จูบอีกสินะ” พอได้ยินดังนั้นทนายความสาวก็ลืมตาขึ้นมาและต่อว่าเขาอย่างโมโหไม่ชอบใจ

“เลว”

มือเรียวยกขึ้นตบไปยังใบหน้าคมอย่างแรง เพียะ! เล่นเอาวงหน้าหล่อหันไปทางอื่น คาร์ตันซึ่งทำหน้าที่ขับรถกับลูก้าก็ตกใจอย่างมากที่เห็นเจ้านายถูกตบ เขาจึงรั้งวงหน้าคมเข้ามาหาอีกรอบหนึ่งพร้อมกับมอบจูบที่รุมร้อนให้อีกฝ่ายซ้ำ เพื่อเป็นการสั่งสอนหญิงสาว 

ซึ่งเธอพยายามดิ้นไม่ยอมให้เขาจูบ แต่ก็ไม่อาจที่จะทำได้ เพราะใช้มือบังคับไปยังท้ายทอยทางเบื้องหลังของรินธาร เพียงครู่ก็ละใบหน้าออกมา มือเรียวเตรียมที่จะยกขึ้นตบเขาซ้ำ เอ็มมานูเอลก็บอกด้วยน้ำเสียงและแววตาดุที่ข่มขู่ไว้ด้วย

“ถ้าทำผมอีกล่ะก็ จะไม่จูบอย่างเดียวละ”

“ทำไม คุณจะทำอะไรฉัน จะฆ่าฉันอย่างนั้นเหรอ”

“คุณอยากเป็นเมียผมไหมล่ะ” เขาบอกให้รับรู้ถึงสิ่งที่หญิงสาวจะได้รับถ้าหากว่าคิดทำร้ายเขาอีก

“ไม่ ฉันไม่อยากเป็นเมียคุณ”

“งั้นก็อย่ามาอวดดี ไม่งั้นจะทำให้คุณเป็นผู้หญิงของผมซะ”

นั่นจึงทำให้เธอยกมือลงอย่างจำยอม ก็เธอไม่อยากเป็นผู้หญิงของเขานี่นา บ้าที่สุดถูกเขาจูบตั้งสามรอบ แค่เจอกันครั้งแรก ไอ้โรคจิต ไอ้วิตถารนี่ ตอนนี้เธอไม่สนใจเลยว่าอีกฝ่ายจะหล่อ รวย เป็นเทพบุตรในฝันของผู้หญิงหลายคนแค่ไหน สิ่งที่เธอต้องการคือหนีไปให้พ้นจากผู้ชายนิสัยแย่นี่เท่านั้น เห็นเธอไม่กล้าออกฤทธิ์ออกเดชอีกก็บอกด้วยสีหน้าชื่นชอบ

“ดี นั่งนิ่งๆ แบบนี้ล่ะ น่ารักมาก”

“ฉันไม่อยากน่ารักในสายตาคุณ”

“งั้นก็ลองทำตัวไม่น่ารักดูสิ จะได้รู้ว่าผมจะทำอะไรคุณอย่างที่พูดรึเปล่า” ปากนุ่มเม้มเข้าหากันแน่นอย่างไม่อาจที่จะทำอะไรได้ บ้าเอ๊ย ทำตัวไม่น่ารักก็เจอจูบ รินธารจึงไม่กล้าที่จะออกฤทธิ์อีก ได้แต่ทำหน้ามุ่ยเพียงอย่างเดียวใส่เขา ไม่กล้าที่จะแผลงฤทธิ์กับเขามาก

 ระหว่างนั้นเสียงโทรศัพท์ของเธอก็พลันดังขึ้นมา ไม่ใช่ใครอื่นเลยแต่เป็นเพื่อนสนิทของตนเอง มือเรียวรีบกดรับสายในทันที

“ว่าไงไมเคิล”

“ผู้ชายคนนั้นทำอะไรเธอรึเปล่ารินซี่” เธอมองหน้าของจอมวายร้ายที่อุ้มตนเองขึ้นรถมาอย่างไม่ชอบใจ

“ปละเปล่า ไม่ได้ทำ” ตอบด้วยน้ำเสียงกระอึกกระอัก ไม่กล้าบอกความจริงว่าเธอถูกอีกฝ่ายจูบ

“อยู่ที่ไหนโทรมาบอกด้วยนะ ฉันจะได้ไปหาเธอ” ทนายสาวกำลังจะบอกว่าได้ แต่ยังไม่ทันเอ่ยออกไปก็รับรู้ว่าโทรศัพท์ในมือของเธอถูกอีกฝ่ายแย่งไปอย่างไร้มารยาท หญิงสาวก็มองหน้าเขาอย่างไม่พอใจ

“นี่คุณ ฉันกำลังคุยโทรศัพท์อยู่นะ” แต่อีกฝ่ายก็ไม่สนใจเลย กลับกรอกเสียงลงไปให้คนในสายได้ยิน

“ช่วงนี้รินธารจะไม่ติดต่อคุณทางโทรศัพท์ แล้วก็ห้ามคุณมาหาเธอ แล้วเธอก็จะไม่ไปคุณด้วย"

พอไมเคิลได้ยินดังนั้นก็รู้สึกไม่ชื่นชอบ นั่นเพราะเขาชอบรินธารและอยากที่จะอยู่ดูแลเธอเหมือนทุกครั้ง แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่คิดอะไรกับตนเองก็ตามเถอะ แต่เขาก็ยินดีที่จะได้อยู่ใกล้เธอ

“หมายความว่าไง ที่ห้ามไม่ให้ผมไปหารินซี่น่ะ แล้วก็ห้ามรินซี่มาหาผม คุณไม่มีสิทธิ์ห้ามนะ” สิทธิ์อีกแล้ว คนอย่างเขาถ้าอยากมีสิทธิ์ซะอย่าง ก็มีได้เลยทันที โดยไม่ต้องขออนุญาตใคร ซึ่งแม่แมวน้อยจอมรั้นที่นั่งอยู่บนตักแกร่งก็อาละวาดไม่ต่างกัน

“ใช่ คุณไม่มีสิทธิ์มาห้าม”

“ที่ผมทำแบบนี้ก็เพราะไม่อยากให้เพื่อนของคุณต้องตกอยู่ในอันตรายนะ หรือคุณอยากให้เพื่อนคุณตายเร็วล่ะรินธาร” เขาย้อนถามกลับมา

“มันเกี่ยวอะไรกันกับการที่ไมเคิลมาหาฉันแล้วจะตายเร็วน่ะ” เธอย้อนถามอย่างไม่เข้าใจ

“ตอนนี้คุณเป็นตัวอันตรายสำหรับคนอื่น อาจจะทำให้คนอื่นเดือดร้อนได้ พวกกัลลาโน่คงไม่เอาคนรอบตัวคุณไว้แน่ คุณอยากให้เพื่อนคุณตายเร็วรึเปล่าล่ะ ถ้าอยากล่ะก็ให้เพื่อนคุณมาหาคุณเลย หรือคุณจะไปหาเพื่อนก็ตามสบาย แล้วรับรองเพื่อนคุณจะตายหลังจากนั้นทันที”

"แล้วฉันจะติดต่อไมเคิลได้ยังไง"

"ติดต่อทางด้านนอกด้วยการปลอมตัวแทน"

ได้ยินที่เขาบอกก็ทำให้รินธารเงียบไป เธอรับรู้จากมอลลี่ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ติดต่อเพื่อนด้วยการไปมาหาสู่ แม้กระทั่งโทรศัพท์ก็ไม่ใช้เช่นกัน ต้องแอบติดต่อกันเงียบๆ หลังจากนั้นแทนด้วยการปลอมตัวทั้งสองคน เป็นวิธีที่เขาเอ่ยออกมาไม่ต่างกัน ซึ่งเธอก็เริ่มเห็นด้วยกับเหตุผลของอีกฝ่าย เธอไม่อยากให้คนอื่นต้องมาเดือดร้อนเพราะตนเอง มือเรียวแย่งโทรศัพท์มาจากเขาและบอกให้เพื่อนสนิทฟัง

“ที่เขาพูดก็ถูกนะไมเคิล คุณมอลลี่ก็ทำแบบนี้ เพื่อไม่ให้คนรอบตัวเป็นอันตราย ฉันไม่อยากให้คุณกับครอบครัวของคุณเป็นอะไรไป”

“เลิกทำคดีนี้เถอะรินซี่ เธอจะได้ไม่เป็นอะไร ฉันจะโทรไปบอกพวกนั้นเองว่าเธอจะไม่ทำคดีนี้แล้ว พวกนั้นจะได้เลิกวุ่นวายกับเธอ” ไมเคิลทำเพื่อปกป้องเธอ

“ใช่ คุณควรเลิกทำคดีนี้ซะรินธาร” เอ็มมานูเอลก็พูดไม่ต่างกับเพื่อน พร้อมกับดวงตาก็จ้องมองมาที่หญิงสาวอย่างไม่วางตาด้วย แต่แม่ทนายจอมดื้อด้านกลับยืนกรานที่จะทำอย่างที่ตั้งใจด้วยความดื้อดึง

“ไม่ ฉันจะทำคดีนี้ต่อ”

“รินซี่ เลิกบ้าซะที มันไม่มีประโยชน์เลยนะ เอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงเพื่อคนอื่นทำไม มันไม่คุ้มกันหรอก”

ไมเคิลชักไม่ชอบเวลาที่เพื่อนดื้อเลย เธอเป็นคนมุ่งมั่นและมีความตั้งใจมาก ซึ่งตรงนี้เป็นข้อดีของอีกฝ่าย แต่ตอนนี้เขาอยากให้เธอเป็นพวกขี้ขลาดตาขาว อ่อนแอมากกว่า จะได้ล้มเลิกการทำคดีนี้ซะ เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง

“คุณช่วยบอกพวกกัลลาโน่ให้รู้ด้วยว่าคุณไล่เธอออกแล้ว เพราะคุณกลัวว่าเธอจะมาสร้างปัญหาให้บริษัทของตนเอง ที่ไม่ยอมล้มเลิกทำคดีนี้ ตอนนี้เธอก็เลยมาทำงานกับผมแทน อ้อแล้วก็บอกอีกด้วย ว่าคุณกับเธอเลิกคบหาเป็นเพื่อนกันแล้ว เพื่อป้องกันไม่ให้พวกนั้นไปวุ่นวายกับคุณ”

“ทำตามที่เขาบอกไมเคิล นั่นเป็นวิธีที่ดีที่สุด” เธอเห็นด้วยกับเขาเช่นกัน ซึ่งหญิงสาวไม่เคยคิดถึงวิธีดังกล่าวเลย แต่ถ้าเธออยากให้ทุกคนรอบตัวปลอดภัย ก็ควรทำแบบนั้น

“แค่เธอยกเลิกคดีนี้ เราสองคนก็ไม่ต้องมาทำอะไรบ้าๆ แบบนี้นะรินซี่” ยังไงเขาก็อยากให้เธอเลิกทำมากกว่า

“ฉันทำไม่ได้ไมเคิล”

“ผมไม่อยากให้คุณไปอยู่กับผู้ชายคนนั้น ผมไม่ไว้ใจเขา” 

ซึ่งเสียงของไมเคิลก็ดังออกมาให้เอ็มมานูเอลได้ยินจึงหยิบโทรศัพท์ไปและบอกอย่างมั่นใจแบบเจ้าเล่ห์วายร้าย

“เพื่อนคุณโตแล้วนะ ถ้าเขาไม่หวั่นไหวกับผมซะอย่าง คุณจะต้องห่วงอะไรล่ะ นอกซะจากว่าคุณกลัวเพื่อนคุณหวั่นไหวกับผมมากกว่า”

“ใช่ผมกลัวเธอจะหวั่นไหวกับคุณ” ไมเคิลยอมรับออกมาอย่างไม่ปิดบัง เธอก็แย่งโทรศัพท์มาจากอีกฝ่ายและบอกด้วยความมั่นใจ

“ไม่มีวันหรอกไมเคิล ฉันไม่มีทางหวั่นไหวกับเขาเด็ดขาด”

“แน่ใจนะรินซี่ ว่าคุณจะไม่หวั่นไหวกับเขาน่ะ”

“แน่สิ ที่ฉันไปอยู่กับเขาก็เพื่อทำคดีของคุณมอลลี่เท่านั้น เชื่อใจฉันได้เลยไมเคิล” เธอบอกให้เพื่อนมั่นใจกับสิ่งที่ตนเองบอก

“ได้ ผมจะเชื่อคุณ”

“พอได้แล้วเลิกคุยซะที นี่จะเป็นสายสุดท้ายที่คุณกับรินธารจะได้คุยกัน แล้วห้ามโทรมาอีกเด็ดขาดเพื่อยืนยันคำพูดที่คุณบอกกัลลาโน่ว่าคุณเลิกคบกับรินธารแล้วเพราะเธออยากที่จะทำคดีของคุณมอลลี่ ถ้ามีอะไรผมจะให้ลูกน้องไปหาคุณที่บริษัทกฎหมายเอง” หลังจากนั้นเขาก็กดวางสายไป

“คุณนี่มันไร้มารยาทที่สุดเลย”

“ขอบคุณที่ชม” ดูไม่สะดุ้งสะเทือนอะไรเลย “ที่ผมทำน่ะก็เพื่อความปลอดภัยของเพื่อนคุณนะ” เธอเถียงอะไรอีกฝ่ายไม่ได้เลย

แล้วพลันเธอก็คิดอะไรบางอย่างออกมา ในระหว่างที่นั่งรถไปกับเขา ดวงตามีแววความฉลาดแฝงอยู่

“คุณจะให้ไปอยู่กับคุณ แล้วเสื้อผ้าฉันล่ะจะเอาที่ไหนใส่”

“ซื้อใหม่ก็ได้มั้ง ผมมีเงินจะตาย คุณจะซื้อเยอะแค่ไหนก็ได้” ตอบอย่างไม่ยี่หระอะไรเลย

“ไม่ ฉันอยากได้เสื้อผ้าของฉันมากกว่า คุณช่วยไปส่งฉันที่คอนโดหน่อยได้ไหม ฉันจะไปเก็บเสื้อผ้าแล้วก็เอกสารทำคดีของคุณมอลลี่กับคดีอื่นๆ ด้วย รวมทั้งคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คอีก ข้อมูลทุกอย่างอยู่ในนั้น” พอเอ็มมานูเอลได้ฟังก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย

“ก็ได้ผมจะให้คุณไปเก็บเสื้อผ้าที่พักคุณแล้วก็ของๆ คุณด้วย”

“ขอบคุณค่ะ” รินธารยิ้มอย่างพอใจ

นั่นเพราะคิดว่าถ้าเธอเข้าไปในคอนโดแล้วอีกฝ่ายก็จะทำอะไรไม่ได้

เพราะถ้าทำล่ะก็ ทางคอนโดจะต้องโทรแจ้งความข้อหาบุกรุกแน่นอน

เธอไม่มีวันไปอยู่กับเขาหรอก ไอ้ผู้ชายหื่นกาม

“คาร์ตันขับรถไปส่งรินธารที่คอนโดด้วย”

“ได้ครับ เจ้านายใหญ่”

กระทั่งรถสปอร์ตราคาแพงก็ขับมาจอดที่คอนโดมิเนียมของเธอ รินธารอดที่จะรู้สึกแปลกใจไม่ได้ที่อีกฝ่ายรู้ด้วยว่าเธอพักอยู่ที่ไหน เธอจึงหันไปถามเขาในทันที

“คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันพักอยู่ที่ไหนน่ะ”

“คนที่ผมสนใจ ผมก็มักจะรู้เรื่องของคนนั้นทุกอย่าง” ตอบให้เธอได้ฟัง

“คุณสนใจฉันเหรอ แปลว่าคุณเคยเห็นฉันมาก่อนใช่ไหม” สอบถามด้วยสีหน้าอยากรู้

“ใช่ ผมเคยเห็นคุณ”

“คุณเคยเห็นฉันที่ไหนกัน” คาดคั้นเอาคำตอบจากอีกฝ่ายให้ได้

“ที่ศาล วันนั้นผมไปหาเพื่อน แล้วเห็นคุณเดินออกมาพอเห็นปุ๊บก็ถูกใจปั๊บ”

“แต่ฉันไม่ถูกใจคุณเลย”

“อีกเดี๋ยวคุณก็ถูกใจ ถ้าได้ขึ้นเตียงกับผม รับรองครางเป็นลูกแมวแน่นอน”

ได้ยินคำที่เขาเอ่ยก็ทำให้หญิงสาวหวิวหวามไปทั่วร่าง ขึ้นเตียง ครางเป็นลูกแมว พูดออกมาได้ยังไงกัน ว่าเธอจะมีความสุขกับเขาตอนมีอะไรกัน วงหน้านวลแดงซ่านทีเดียว

“ฉันไม่ชอบคุณ แล้วก็ไม่อยากขึ้นเตียงกับคุณด้วย” 

ปฏิเสธเขาอย่างไม่ใยดี ต่อให้อีกฝ่ายจะหล่อ แซ่บ น่าซบก็เถอะ แต่รินธารไม่ใช่ผู้หญิงที่บ้าคนหล่อโดยไม่ได้ดูนิสัยหรอก

“ยังไม่ได้ใกล้ชิดกันอย่างจริงจังเลย จะรีบปฏิเสธทำไม บางทีพอคุณได้อยู่ใกล้ผมมากๆ อาจจะเปลี่ยนใจก็ได้”

“หลงตัวเองที่สุด” เธอปรามาสเขาอย่างไม่ชื่นชอบ

“ผมไม่ได้หลงตัวเองอย่างเดียวนะ แต่จะทำให้คุณหลงผมด้วย หลงจนแทบไม่อยากเลิกซบผมเลยล่ะ”

“ฝันไปเถอะว่าจะเป็นอย่างนั้น”

“ผมไม่เคยฝันอย่างเดียว เพราะส่วนใหญ่มักจะทำให้ฝันเป็นจริงเสมอ” ตอบได้อย่างหน้ามึนเป็นที่สุด เธอไม่อยากต่อล้อต่อเถียงเขาแล้ว รีบบอกอย่างห้ามปรามแทน

“คุณไม่ต้องขึ้นไปหรอก เดี๋ยวฉันเก็บของเสร็จแล้วจะลงมา”

“ผมจะขึ้นไปด้วย คาร์ตัน ลูก้า อยู่ข้างล่างนะเดี๋ยวฉันจะไปส่งรินธารที่ห้อง” 

เขาอดเป็นห่วงในความปลอดภัยของเธอไม่ได้ พลางหันไปสั่งกับลูกน้องคนสนิทสองคน เธอทำหน้าเบ้ บ้าเอ๊ย

“คุณจะขึ้นไปทำไมกัน เดี๋ยวฉันก็ลงมาแล้ว”

“ทำไม มีอะไรที่ปิดบังไว้เหรอ” ถามอย่างยอกย้อนกลับ

“ไม่มี” ตอบปฏิเสธด้วยอาการส่ายหน้า

“ถ้าไม่มีก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนี่ ถ้าผมจะขึ้นไปกับคุณด้วย”

ดวงตาของเขาจับจ้องไปยังใบหน้านวลอย่างไม่ละไปทางใด เล่นเอารินธารรู้สึกหวาดหวั่น ดวงตาของเขาดูดุและน่าหวั่นเกรงอย่างมาก ขนาดเธอจ้องตากับพวกฆาตกรบ่อยๆ ยังไม่รู้สึกหนาวยะเยือกเท่ากับเวลาที่สบตาของอีกฝ่ายเลย กายเล็กก้าวลงมาจากรถ ร่างแกร่งก็ก้าวลงมาเช่นกัน พร้อมกับมือก็โอบไปยังเอวเล็ก ทำให้เธอหันมาถลึงตาใส่อีกฝ่าย

“ไม่ต้องโอบเอวฉันหรอก”

“จะให้โอบเอวหรือให้จูบล่ะ” พอได้ยินเรียวปากนุ่มก็เม้มแน่นเข้าหากันก่อนจะบอกเขาอย่างต่อว่า

“ทำไมคุณไร้มารยาทอย่างนี้กัน”

“ก็ผมมันคนไม่มีมารยาทน่ะ” เห็นเธอเม้มปากของตนเองบ่อยก็บอกอย่างหยอกยั่วใส่

“ปากช้ำหมดแล้ว ไม่ดีหรอก”

“ปากฉัน ฉันจะเม้มจนเลือดออกก็เรื่องของฉัน” เธอตอบอย่างไม่แคร์ในตัวอีกฝ่าย

“แต่ผมอยากให้ปากคุณช้ำเพราะผมมากกว่า”

“คนหื่นเอ๊ย”

“ผู้ชายไม่หื่นจะเรียกว่าผู้ชายเหรอ”

ถามกลับพร้อมกับก้มวงหน้าคมลงมาใกล้ชิดกับเธอด้วย เล่นเอาหัวใจของเธอตีดังเป็นกลองยาวทีเดียว เพราะมันเต้นกระหน่ำอย่างรุนแรงไม่หยุดเอาซะเลย ทรวงนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตที่พอดีกายสะท้านขึ้นลงด้วยแรงทอดถอนลมหายใจ

ไม่รู้ทำไมเขาถึงชอบมองตาเวลาที่อีกฝ่ายทำท่าค้อนตนเอง แล้วก็อดนึกอย่างทุกคราวว่าถ้าดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นเซ็กซี่เร่าร้อน มันจะเป็นยังไงนะ เกิดคำถามขึ้นมาในใจเขาอยู่ตลอดตั้งแต่ได้เจอกับแม่ทนายสาวตัวร้าย

เธอก้าวเดินไปกับเขาอย่างช้าๆ พอมองเห็นรปภ.สองคนที่คอยดูแลคอนโดมิเนียม ก็ผลักร่างแกร่งออกไปทันที ซึ่งเอ็มมานูเอลไม่ทันตั้งตัวจึงเซไป รินธารรีบวิ่งเข้าไปในคอนโดทันทีและตะโกนบอกรปภ. ซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลเพื่อให้ช่วยเหลือตนเอง

“ช่วยฉันด้วยค่ะ”

“ช่วยอะไรเหรอครับคุณทนาย” อีกฝ่ายรู้จักกับเธอจึงรีบบอกให้ทราบ

“ฉันถูกคนคิดจะทำร้ายค่ะ นั่นไงคะผู้ชายคนนั้นกับลูกน้องจะทำร้ายฉัน อย่าให้เขาเข้าไปในคอนโดได้นะคะ” ซึ่งเธอก็รีบวิ่งเข้าไปด้านในทันที

“จะทำยังไงต่อครับคุณเอ็มมานูเอล คุณทนายรินธารวิ่งเข้าไปข้างในแล้ว” ลูก้าสอบถามเจ้านายใหญ่

“ปล่อยไปก่อน ฉันเชื่อว่ารินธารไม่อยู่ในนั้นนานหรอก”

เธอหันไปแลบลิ้นใส่เขาอย่างท้าทาย เพราะคิดว่าคงทำอะไรตนเองไม่ได้แล้วเป็นแน่

“เก่งจริงก็เข้ามาเลย”

+++++++++++++++

ใคร้จะยอมไปอยู่ด้วยง่ายๆ ต่อให้หล่อ แซ่บ น่าซบก็เถอะ ยายรินธารทำไมทำแบบนี้ ฉันอุตส่าห์จิ้นว่าหล่อนจะไปอยู่กับสุดหล่อ ดั้นหนีทำไมยะ ยายซื่อบื่อ คนอ่านคงบ่นแบบนี้ใช่มะ ในใจ 555

Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2560		1 comments
Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2560 17:18:57 น.
Counter : 722 Pageviews.
Share Tweet