ตอนที่ 3 เอาไปก่อน 50% แรก
ณ ห้องทำงานรองประธานบริหารบริษัทสาขาใหญ่ของเครือนรานุรักษ์ห้องทำงานที่เน้นความเงียบสงบ เรียบง่าย มีของตกแต่งห้องน้อยชิ้น ได้แก่ภาพเขียนรูปภูเขาสูงตระหง่านท่ามกลางป่าไม้ที่อุดมสมบูรณ์และแจกันดอกไม้ประดิษฐ์ที่วางอยู่บนโต๊ะรับแขกส่วนเฟอนิเจอร์อย่างอื่นจะเป็นตู้เอกสาร ชั้นหนังสือ และเครื่องปรับอากาศอันถือว่าเป็นสิ่งจำเป็นที่ไม่เกี่ยวกับรสนิยมของผู้เป็นเจ้าของ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเป็นจังหวะและเปิดออกกว้างพอจะให้ถวิล ที่ยืนอยู่หน้าประตูเดินผ่านเข้ามาได้ ทันทีที่ได้รับอนุญาตด้วยท่าทางพินอบพิเทาเคารพเป็นที่สุด มีเรื่องอะไรด่วนหรือเปล่าเสียงทุ้ม นายแม่ส่งกำหนดการดูตัวครั้งใหม่มาให้คุณชายครับ ปากกาที่กำลังจะจดอะไรบางอย่างลงในแฟ้มงานมีอันต้องชะงักไปชั่วครู่ก่อนที่เจ้าของจะเริ่มบังคับให้มันทำงานไปอย่างปกติ วางเอาไว้ แล้วกลับไปบอกนายแม่นะว่าฉันจะไปตามกำหนด ชายหนุ่มเอ่ย น้ำเสียงราบเรียบ ไม่บ่งบอกอารมณ์ ความรู้สึกเช่นเคย...ถวิลได้แต่ถอนหายใจเบา ๆบุคคลภายนอกคงมองว่าคุณชายนั้นช่างเป็นชายหนุ่มที่เรียบง่าย เชื่อฟังและตามใจผู้หลักผู้ใหญ่ไม่เคยขัดหรือคัดค้าน แต่ใครจะรู้ดีไปกว่าเขากว่าคนในครอบครัวว่า คุณชายของเขานั้นเรียกได้ว่า เป็นคนดื้อเงียบ และเคารพความคิดเห็นของตนเองมากกว่าที่จะถูกชักจูงไปตามกระแสหากคุณชายมองเห็นถึงผลได้ผลเสียนั้นแล้ว... ดูจากการเลือกคู่...คุณชายไม่เคยเอ่ยปากปฏิเสธหรือแสดงอาการรำคาญ ในการเข้าพิธีดูตัว...ผู้หญิงนับสิบนับร้อยที่มีรูปร่าง หน้าตาฐานะทางสังคมเลิศเลอ ไม่ว่าจะกี่คนต่อกี่คนที่ถูกทำมาเสนอต่างล้วนไร้การตอบสนองทั้งสิ้น นั่นแสดงให้เห็นว่าหากคุณชายไม่ต้องการ...ยังไงคำตอบก็คือไม่ต้องการอยู่ดีไม่อาจเปลี่ยนแปลงเป็นอย่างอื่นไปได้ ครับคุณชาย...ถวิลวางซองเอกสารไว้บนโต๊ะตามคำสั่ง ก่อนจะถอยออกมายืนในระยะห่างพอเหมาะ มีอะไรอีกหรือแม้ไม่ได้เคยหน้าขึ้นมองผู้เป็นนายก็รู้ว่าคนใกล้ชิดยังไม่ขยับออกจากห้องตามคำสั่ง คือว่า...คราวนี้นายท่านกับนายแม่จะไม่ไปร่วมงานดูตัวด้วยเหมือนเคยครับท่านเปิดโอกาสให้คุณชายทำความรูจักสนิทสนมกับฝ่ายนั้นก่อนซักระยะแล้วท่านจะขอคำตอบทีหลัง คำบอกเล่าของถวิลทำเอาคนฟังถึงกับเลิกคิ้วคล้ายไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยินชายหนุ่มวางปากกาในมือแล้วเอนหลังพิงเบาะนุ่ม จะมาไม้ไหนอีกล่ะ...เขาพูดกับตัวเอง ทว่าคนที่ได้ยินกลับไม่เข้าใจ ไม่ทราบครับ...แต่ผมว่าน่าจะถือเป็นเรื่องดี อืม...เข้าใจแล้ว...ไปบอกนายแม่เถอะฉันไม่ขัดข้อง ครับ... ถวิลรับคำเขาโค้งคำนับอย่างสวยงามก่อนเดินออกไปจากห้องทำงานของเจ้านายอย่างเงียบเชียบ พอพ้นร่างคนสนิทชลธิศค่อยหยิบซองเอกสารฉบับนั้นมาเปิดภายในมีรูปถ่ายแนบมาพร้อมเนื้อหาที่ระบุอยู่หน้ากระดาษอย่างละเอียดครบถ้วนซะยิ่งกว่าทะเบียนราษฎร์ทำให้ชายหนุ่มอดยิ้มขบขันไม่ได้เมื่อนึกไปถึงสินค้าที่วางขายผ่านออนไลน์ มันดูไม่แตกต่างกันจริงๆ ชื่อ ไอรดา...อายุ 25...พ่อแม่เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย...สถานที่นัดพบ... ชลธิศถอนหายใจเฮือกใหญ่...เมื่ออ่านไปถึงสถานที่นัดพบ...เอาเถอะ...อย่างน้อยก็นัดแนะดูตัวในภัตตาคารอาหารซีฟู๊ดบรรยากาศญี่ปุ่นที่เขาโปรดปราน...นานแล้วที่ไปได้กินอาหารทะเลแบบนี้ ก็ถือว่าเปลี่ยนบรรยากาศในการกินข้าวกลางวันก็แล้วกัน... 3 วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ที่อาโปคิดเอาไว้ว่าจะขอใช้เวลาทั้งหมดในการพักผ่อนให้เต็มที่ทว่าเธอกลับไม่มีโอกาสเช่นนั้นเมื่อมีภารกิจสำคัญให้ต้องมายืนอยู่ที่หน้าภัตตาคารอาหารญี่ปุ่นสุดหรูสถานที่ที่บอกกันตามตรงเลยว่าชาตินี้ทั้งชาติคงไม่มีโอกาสได้เข้ามาเหยียบหากเธอไม่ได้ถูกขอร้องให้ปฏิบัติภารกิจสำคัญอย่างในวันนี้ สวัสดีค่ะ...โกบาชิเรสเตอรองยินดีต้อนรับค่ะ...จองโต๊ะเอาไว้หรือเปล่าคะพนักงานสาวหน้าตาจิ้มลิ้มในชุดกิโมโนแสนสวยโค้งให้อย่างนอบน้อม ค่ะ...นี่ค่ะอาโปยื่นการ์ดเชิญให้พนักงานต้อนรับ ด้วยอาการเก้อเขินเธอไม่ค่อยจะคุ้นเคยกับร้านอาหารที่มีพนักงานมาต้อนรับแบบใกล้ชิดอย่างนี้ เชิญทางนี้เลยค่ะ อาโปยิ้มให้กับท่าทางน่ารักสไตล์ญี่ปุ่นที่น่าจะได้รับการฝึกฝนจนชำนาญของพนักงานสาวผู้กำลังเดินนำไปยังห้องอาหารระดับวีไอพี... ภัตตาคารอาหารญี่ปุ่นแห่งนี้ถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนการให้บริการส่วนหนึ่งเป็นร้านแบบกระทะร้อน โชว์ศิลปะการประกอบอาหารต่อหน้าลูกค้า และอีกส่วนถูกจัดให้มีความเป็นส่วนตัวซึ่งในส่วนนี้ เมื่ออาโปเดินตามร่างเล็กๆของพนักงานสาวไปตามทางเดินที่ได้รับการจัดตกแต่งสไตล์ญี่ปุ่นขนานแท้ ทั้งภาพแขวนแจกันดอกไม้ และสวนหย่อมเล็กๆ ที่ประดับด้วยโขดหินรั้วไม้ไผ่และบ่อเลี้ยงปลาทองให้เกิดความรู้สึกเหมือนเธอกำลังเหยียบอยู่ในดินแดนของชาวอาทิตย์อุทัยก็ไม่ปาน ห้องนี้ค่ะ เชิญข้างในเลยพนักงานสาวผายมือ ทั้งทำท่าจะเลื่อนประตูให้ เดี๋ยวค่ะ...ว่าแต่ในนั้นมีใครมาแล้วหรือยัง อาโปถาม ความรู้สึกตื่นเต้นเกิดขึ้นแทบระงับอาการไม่อยู่ มาแล้วค่ะ...ท่านกำลังรออยู่ข้างในพนักงานสาวตอบ มาแล้วเหรอ...เสียงหัวใจเต้นแรงยิ่งขึ้นไปอีก ก่อนจะรวบรวมความกล้า เมื่อเธอเผลอรับปากว่าจะช่วยยังไงก็ต้องช่วยให้ถึงที่สุด... เอาวะ...เพื่อความสุขของเพื่อน... ประตูบานเลื่อนสไตล์ญี่ปุ่นเปิดออกกว้างเผยให้เห็นคนที่นั่งอยู่ก่อน...เป็นจังหวะเดียวกับที่ใบหน้านั้นเงยขึ้นสบตาของผู้มาใหม่ก่อนที่คิ้วเข้มจะขมวดเข้าหากันด้วยความรู้สึกแปลกใจ ขะ...ขะ...เขา...คือคนที่เธอเคยเจอบนรถไฟฟ้าไม่ผิดแน่...อย่าบอกนะว่า...ขอโทษค่ะ ดิฉันคงมาผิดห้องว่าพลางเลื่อนประตูให้ปิดเข้าตามเดิม ไม่ผิดหรอกค่ะ...ตามที่การ์ดระบุเป็นห้องนี้แน่นอน พนักงานสาวเอ่ย ทั้งชี้มือไปยังชื่อของห้องเพื่อยืนยันก่อนจะเปิดประตูให้หญิงสาวอีกรอบ เชิญครับ... เสียงทุ้มๆที่ดังขึ้นจากคนที่นั่งอยู่ก่อน ทำให้หญิงสาวไม่อาจปฏิเสธความเป็นจริงได้อีกเธอก้าวเข้าไปภายในห้องประตูก็เลื่อนปิดเข้าหากันในทันทีเธอมองคนที่นั่งอยู่บนเบาะในท่วงท่าที่ดูสบายๆแล้วก็เผลอถอนหายใจ...ไม่อยากจะเชื่อว่าไอรดาจะไม่สนใจผู้ชายที่หล่อร้ายกาจอย่างคนตรงหน้าถึงขนาดไม่ยอมมาพบเขาตามนัด เอ่อ...สะ...สวัสดีค่ะ เชิญนั่งครับ ขอบคุณค่ะ... แม้เธอจะไม่พบรอยยิ้มแต่น้ำเสียงราบเรียบนั้นก็พอจะทำให้อาโปกล้าเดินเข้ามานั่งบนเบาะนุ่มตรงข้ามชายหนุ่มโดยมีโต๊ะญี่ปุ่นคั่นตรงกลางทำให้เกิดระยะห่างที่พอเหมาะ ความนิ่งเงียบของผู้ชายตรงหน้าทำให้อาโปรู้สึกอึกอัดเขาคงแปลกใจที่จู่ๆ คนที่เขานัดหมายถูกเปลี่ยนตัวโดยกะทันหันและคนที่จะให้ความกระจ่างแก่เขาได้ในเวลานี้ มีเพียงเธอเท่านั้นจำเป็นต้องรีบพูดให้เขาเข้าใจแล้วรีบออกไปให้พ้นบรรยากาศอึดอัดนี้ให้เร็วที่สุด คือ...คุณคงแปลกใจ... ครับแปลกใจมาก...ดูเหมือนหน้าตาคุณจะไม่ค่อยเหมือนในรูปซักเท่าไหร่ชายหนุ่มเอ่ยแทรก ทั้งหยิบรูปถ่ายขึ้นมาพินิจอีกรอบ ดิฉันไม่ใช่คนในรูปหรอกค่ะ...คนในรูปเป็นเพื่อนสนิทของดิฉันเองอาโปสังเกตเห็นคิ้วเข้มที่ยกขึ้นสูง ทว่าสีหน้าของเขากลับเรียบเฉยคือ...ไอรดาเขาขอร้องให้ดิฉันมาปฏิเสธการดูตัวครั้งนี้เธอบอกว่าเธอยังไม่พร้อมที่จะมีครอบครัว อีกอย่าง...ไอรดามีแฟนแล้ว รักกันมากจึงไม่อยากให้เรื่องดูตัวนี้มาทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับแฟนมีปัญหา หวังว่าคุณคงจะเข้าใจหญิงสาวบอกเหตุผลเร็วจี๋ที่มีทั้งเรื่องจริงและมั่ว ปฏิเสธการดูตัวเหรอ ใช่ค่ะ... มีแฟนแล้ว ค่ะ...คุณคงเข้าใจถึงความจำเป็นของเพื่อนดิฉันนะคะหญิงสาวย้ำความเข้าใจอีกครั้ง ผมเข้าใจ คำตอบของชายหนุ่มทำเอาหญิงสาวถึงกับผ่อนลมหายใจออกจากอกด้วยความโล่งอก...เข้าใจอะไรง่ายๆ แบบนี้ก็ดี...จะได้ไม่ต้องสาธยายต่อให้เมื่อย.. เข้าใจก็ดีแล้วค่ะ...ถ้าไม่มีอะไรแล้วดิฉันเห็นจะต้องขอตัวกลับ... ยังไม่ทันขยับ เสียงทุ้มน่าฟังก็ดังขึ้น เดี๋ยวสิครับ... เชิญรับประทานอาหารก่อน ไม่เป็นไรค่ะ...คือฉันไม่รบกวน... ตามมารยาทน่ะครับ ผมสั่งอาหารไว้คุณไม่ควรทำให้เสียของ คือ... ระหว่างนั้นชุดอาหารซีฟู๊ดถูกลำเลียงมาวางจนเต็มโต๊ะ ทั้งกุ้ง หอย ปูปลา แต่ละเมนูดูอลังการราวกับหยิบออกมาจากหนังสือแนะนำอาหาร โดยเฉพาะปูตัวใหญ่ยักษ์ตัวนั้นที่เธอเคยเห็นแต่ในทีวี ไม่คิดเลยว่าจะมีโอกาสได้เห็นของจริงตรงหน้าแถมอาหารทุกอย่างล้วนแล้วแต่เป็นอาหารที่เคยคิดอยากลิ้มลองสักครั้งในชีวิต เธอมองอาหารตรงหน้าแล้วเผลอกลืนน้ำลายลงคออาการขยับจะลุกจึงดูยึกยัก คุณพูดในสิ่งที่คุณต้องการจะพูดแล้วควรเปิดโอกาสให้ผมได้พูดบ้างสิ ชายหนุ่มเอ่ย น้ำเสียงที่จริงๆมีอิทธิพลอย่างมากในการทำให้อีกฝ่ายขยับตัวนั่งลงตามเดิม รับประทานไปด้วยคุยไปด้วยก็แล้วกัน ถ้างั้นไม่เกรงใจนะคะว่าแล้วหญิงสาวก็หยิบขาปูยักษ์มาถือในมือ แต่...จะกินยังไงไม่ให้เสียกิริยาล่ะ... คงเพราะเห็นหญิงสาวจดๆ จ้องๆขาปูอยู่นาน ชายหนุ่มจึงเอื้อมไปดึงปูขานั้นมาหักและถอดเปลือกเหลือเฉพาะเนื้อส่งให้คนที่มองการกระทำของเขาด้วยสีหน้าตื่นเต้นคุณชื่ออะไร... ชายหนุ่มเปิดฉากสัมภาษณ์ อาโปค่ะ หญิงสาวตอบโดยไม่ปิดบัง นึกเสียใจนิดๆ...เธอช่างไร้มารยาทนักพอมาถึงก็พูดในเรื่องที่ตนเองอยากพูด ไม่สนใจความรู้สึกของคนฟัง ที่อาจคิดว่าเธอมาแอบอ้าง สวัสดีครับคุณอาโป...ผม...ชลธิศ...ดูเหมือนความหมายชื่อของเราสองคนจะคล้ายกันนะครับ เอ่อ...ค่ะ ล่ะสายตาจากปูในมือเงยหน้าขึ้นมองเธอสังเกตเห็นมุมปากของหนุ่มหล่อตรงหน้ายกขึ้นเล็กน้อยคล้ายจะยิ้ม แต่ยังไม่แน่ใจว่านั่นสามารถเรียกว่ายิ้มได้หรือเปล่า คุณทำงานที่ไหน บริษัททัวร์ที่เดียวกับไอรดาค่ะ จากปูเธอก็หันมาสนใจซูชิหน้าต่างๆ อย่างเพลิดเพลิน ทั้งหน้าปลาไหล ทั้งหน้าไข่ปลาและแซลมอน ล้วนมีอำนาจดึงดูดความสนใจของเธอทั้งนั้น อ้อ... ชายหนุ่มพยักหน้าเข้าใจ คุณแต่งงานหรือยัง ยังค่ะ... เธอตอบไปตามเรื่องไม่ได้ใส่ใจในคำถามมากเท่าอาหารแสนวิเศษตรงหน้า ถ้างั้นก็...ยินดีด้วยนะครับผมตัดสินใจให้คุณมาเป็นภรรยาผม หา!... มือที่เพิ่งจะใช้ตะเกียบคีบส่งอาหารเข้าปากมีอันชะงักค้างไปพร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้างจ้องมองมายังคนพูดราวกับต้องคำสาป...สิ่งที่ได้ยินทำเอาสำลักคะ..คะ...คุณว่าอะไรนะคะ เธอถามย้ำเพื่อความแน่ใจว่าหูไม่ฟาดหลังรีบคว้าถ้วยชามาดื่ม ผมยินดีรับคุณเป็นภรรยาชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทั้งยังคีบอาหารวางลงในถ้วยเล็กๆ ของหญิงสาว อาโปพยายามรวบรวมสติให้กลับมาอยู่กับเนื้อกับตัวทั้งคิดได้ว่าเขาอาจกำลังล้อเธอเล่น หญิงสาวหัวเราะออกมาเบาๆกลบเกลื่อนความรู้สึกตกอกตกใจเมื่อครู่ ล้อเล่นใช่ไหมคะ...แหม...ทำเอาดิฉันตกใจ พูดจริงครับ... ชายหนุ่มยืนยันน้ำเสียงยังอยู่ในโทนเดิม ทำให้อีกฝ่ายยากที่จะเดาความรู้สึกนึกคิดของชายหนุ่ม คุณเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่าคะ...ดิฉันมาที่นี่เพื่อปฏิเสธการดูตัวให้เพื่อนดิฉันไม่ได้เป็นคนมาดูตัวเอง ผมคิดว่าตัวผมเข้าใจทุกอย่างดีอยู่แล้วครับ...ในเมื่อคุณมาปฏิเสธแทนเพื่อนคุณก็ต้องรับผิดชอบแต่งงานกับผมแทนเพื่อนของคุณ เขาบอกหน้าตาเฉย เฮ้ย...ไม่เห็นจะเกี่ยวเลย เกี่ยวครับ...เกี่ยวเต็มๆ...ในเมื่อผมตัดสินใจแล้วจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรอีก ข้อสรุปนั้นทำเอาอาโปแทบลมจับ...ไม่อยากเชื่อว่าเธอจะต้องมาตกกระไดพลอยโจนด้วยเรื่องบ้าๆ แบบนี้ ถึงแม้ว่าคนตรงหน้าจะหล่อขั้นเทพ เป็นที่สะดุดตาใครก็ตามทีแต่การที่จะมาใช้เรื่องแบบนี้เป็นข้ออ้าง ยังไงเธอก็ไม่อาจรับได้ ไม่ค่ะ...ยังไงก็ไม่เด็ดขาดฉันยังไม่พร้อมจะมีครอบครัวตอนนี้ ฉันมีความฝันของฉันว่าต้องไปทำงานที่เมืองนอก...ขอโทษด้วยนะคะ อาโปจะพยายามอ่านความนึกคิดของอีกฝ่ายจากดวงตาคมที่ทอดมองนิ่งมายังเธอบวกสีหน้าที่เรียบเฉยนั้น ทว่ามันราบเรียบซะยิ่งกว่าผืนน้ำไร้คลื่นลมไม่เข้าใจความคิดของเขาเลยจริงๆ นอกจากคำยืนยันที่ทำเอาเธอแทบอ่อนใจ คุณต้องรับผิดชอบ...คุณต้องแต่งงานกับผมแทนเพื่อนของคุณ... ..............................
ติดตามอีก 50%หลัง ไม่เกิน ศุกร์นี้ สัญญาฮับ....
| Create Date : 21 มิถุนายน 2559 |
| Last Update : 21 มิถุนายน 2559 18:32:00 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 821 Pageviews. |
 |
|
ดีจ้า มาทักทายนะจ้ะ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 13 คน [
พระเอกสุดหล่อของเราได้ใจมาาาาาาาากกกกกก