|
ตามสุดฟ้า ล่าสุดรัก ตอนที่11. ตะลุยเพื่อประชากับภารกิจเสี่ยงตาย
ใครที่รอเลิฟซีนกรัณย์@ไอรีน... จัดไป... 11 ตั้งแต่เดินทางจากที่ทำงานฝ่าบรรยากาศครึ้มฟ้าครึ้มฝนและการจราจรหนาแน่นมาจนถึงห้องชุดในคอนโดมิเนียมสุดหรูจนถึงตอนนี้ทั้งสองไม่ได้สนใจสิ่งอื่นใด แม้กระทั่งสายฝนที่กำลังโปรยปรายอยู่ภายนอกเพราะความสนใจทั้งหมดนั้นอยู่ที่การโต้แย้ง คาดคั้นหาคำตอบในเรื่องที่คาใจมาตั้งแต่บ่าย นี่คุณไม่คิดจะบอกผมจริงๆ เหรอ นภจรถือว่านี่คือข้อมูลสำคัญที่เขาจำเป็นต้องรู้จึงไม่แปลกที่แม้แต่เวลาอาหารเย็นก็ยังทู่ซี้ถามต่อในเรื่องเดียวคริสต์ก็ยังคงนั่งรับประทานอาหารเงียบ ๆ ทำหูทวนลมไปไม่สนใจเสียงนกเสียงกานานทีจะตอบโต้กลับมาซักประโยค มันเป็นเรื่องส่วนตัวค่ะคุณเข้าใจคำว่าเรื่องส่วนตัวไหมคะ แล้วคุณเข้าใจมั่งหรือเปล่าว่าเพื่อความปลอดภัยของคุณเองจากวันนี้เป็นต้นไปจะไม่มีคำว่าเรื่องส่วนตัวของคุณสำหรับผม ไร้สาระเป็นกระต่ายตื่นตูมเธอเอ่ยก่อนจะรวบช้อนส้อมยกแก้วน้ำขึ้นดื่มแล้วลุกเดินจากไปอีกครั้ง ไม่สนใจเสียงตะโกนไร้สาระที่ดังตามมาติดๆ นั่น ทำเอาคนฟังถึงกับอึ้งกับคำตอบที่ได้ยิน นี่ไม่เรียกว่ากระต่ายตื่นตูมสักหน่อยเขาเรียกว่าไม่ตั้งอยู่ในความประมาทต่างหากล่ะ ชายหนุ่มตะโกนตามหลังแต่สุดท้ายคำตอบที่ได้กลับมาคราวนี้กลับเป็นเสียงปิดประตู นภจรได้แต่ส่ายหน้าระอาเขาเก็บโต๊ะอาหารให้เรียบร้อยตามความเคยชินในเรื่องของระเบียบวินัยก่อนจะตามมาเคาะประตูห้องของหญิงสาวถี่ ๆ เพื่อก่อกวนสุดท้ายก็ต้องมาล้มตัวลงนอนที่โซฟาหน้าทีวีโดยไม่ได้รับคำตอบตามที่หวังเอาไว้ในคราแรก ผู้หญิงอะไรปากแข็งเป็นบ้าเดี๋ยวเถอะ ปากแข็งมาก ๆ เดี๋ยวพ่อจะใช้ปากนวดปากให้นุ่มสักวันชายหนุ่มบ่นก่อนจะควานหารีโมทมาเปิดหารายการทีวีที่น่าสนใจด้วยความรู้สึกเซ็ง ๆ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในระหว่างนั้นด้วยเบอร์โทรศัพท์ที่คุ้นตา นี่คือเบอร์โทรศัพท์ที่ใช้ในหน่วยงานการบินซึ่งไม่บ่อยนักจะมีการโทรติดต่อในเวลาเช่นนี้หากไม่มีเหตุร้ายแรงเกิดขึ้นจึงไม่มีเหตุผลที่นภจรจะทำเมินเฉยไม่กดรับสัญญาณ สวัสดีครับผมเรืออากาศเอกนภจร สรโรจน์รับสายครับชายหนุ่มตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงราบเรียบทว่าหนักแน่น ครับรับทราบ พร้อมปฏิบัติงานในทันทีครับ นภจรปิดทีวีแล้วดีดตัวลุกขึ้นแต่งตัวอย่างรวดเร็วแล้วเสร็จพร้อมที่จะออกไปปฏิบัติภารกิจด่วนทว่าเมื่อสายตาเผลอไปหยุดอยู่หน้าประตูต้องนอนของเจ้าของบ้านปัญหาหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในสมองทันที ถ้าไปตอนนี้แล้วใครจะเฝ้ายัยนี่ล่ะ... สมองเริ่มประมวลผลได้ผลเสียในทุกทางเลือกเมื่อมีความไม่วางใจเกิดขึ้น ด็อกเดอร์คริสต์อยู่ในความคุ้มครองของเขาการปล่อยเธอทิ้งไว้โดยลำพังย่อมไม่เป็นผลดีทั้งต่อความปลอดภัยของเธอและความสบายใจของเขาและสุดท้ายเขาก็ได้ข้อสรุปที่ดีต่อทุกฝ่าย... ดึกสงัด... ภายนอกหน้าต่างเสียงลมกรรโชกไม้ใหญ่ดังหวีดหวิวคละเคล้าเสียงฝนกระทบหลังคาจนแทบจะแยกไม่ออกว่าระหว่างลมและฝน อย่างไหนรุนแรงกว่า ดูท่าพายุจะมาถึงบ้านเราแล้วล่ะกรัณย์เอ่ยหลังรูดม่านหน้าต่างผืนหนาตลบเข้าหากันจนสนิทกันเสียงที่ค่อนข้างเขย่าขวัญภายนอก ดูจากที่เขารายงานข่าวเราได้รับแค่หางของพายุเท่านั้นยังแรงขนาดนี้ แล้วคนที่เขาอยู่ในพื้นที่รับพายุเต็ม ๆ ลูกจะขนาดไหน เห็นแล้วกลัวแทนไอรีนเสริมขึ้น เธอล้มตัวลงนอนเมื่อสามีทรุดตัวลงนั่งบนเตียงกว้างทั้งขยับเข้าซุกอกกว้างทันทีที่เขาเอนตัวลงนอนเคียงข้าง ก็ได้แต่หวังว่าจะไม่มีเหตุการณ์อะไรรุนแรงเกินควบคุมกรัณย์เอ่ย มือเอื้อมไปกดปิดไฟที่หัวเตียง ปล่อยความมืดให้ปกคลุมภายในห้องทั้งหมด เสียงลมเสียงฝนแบบนี้น่ากลัวจัง เสียงดังจนประสาทเครียด อย่างนี้จะหลับลงได้ยังไงหญิงสาวพึมพำอยู่กับอกสามี ซุกหน้าแน่นขึ้นเมื่อมีเสียงฟ้าร้องดังกระหึ่ม พูดถึงเรื่องฝนไอรีนยอมรับว่าชอบความชุ่มเย็นของสายฝนแต่ขอเป็นฝนอย่างเดียวเถอะ อย่าให้มีลมกรรโชก ปนมาพร้อมฟ้าร้องฟ้าผ่าเลยถ้ามากันยกเซ็ตแบบนี้หัวใจของเธอดิ่งลงไปกองอยู่ที่ตาตุ่มทุกทีคิดไปไม่ทันไรคนข้าง ๆ ก็พลันกระชับอ้อมแขนพลิกตัวขึ้นทาบทับประกบปากโดยไม่บอกไม่กล่าว เฮ้ย...ดะ...เดี๋ยวค่ะพี่รัณย์... นอนไม่หลับไม่ใช่เหรอ...ไหนๆ ก็ไหน ๆ มาทำอะไรเพลิน ๆ ฆ่าเวลากันดีกว่า เสียงกระซิบข้างหูดังกระเส่าแหบพร่า อุ๊ย... สายเล็กๆ ของชุดนอนผ้าแพรลื่นมือถูกชายหนุ่มปลดลงจากหัวไหล่เลื่อนผ่านเอวลงไปจนพ้นปลายเท้าอย่างชำนาญฝ่ามืออุ่นจัดปลุกเร้าด้วยการลูบไล้สัมผัสไปตามเรือนร่าเปล่าเปลือยเนียนนุ่มหอมกรุ่นด้วยกลิ่นสบู่ที่เธอชื่นชอบเพียงสัมผัสไม่นานเขาก็เร่งจู่โจมรวดเร็วและดุเดือดดั่งคนหิวกระหายจนหญิงสาวแทบจะตั้งรับไม่ทัน ไม่มีแม้โอกาสจะผลักไสตักเตือนใช้ผิวกายถ่ายถอดไออุ่นให้นวลเนื้อเย็นเฉียบ แผงอกกว้างเสียดสีกับทรวงอกอวบอิ่ม ทำเอาเธอแทบละลายหลงลืมบรรยากาศบ้าคลั่งของพายุฝนภายนอกเพราะภายในห้องนอนเวลาที่มีพายุอย่างหนึ่งที่รุนแรงกว่า ยาหยี...ชายหนุ่มครางชื่อหญิงสาวเพียงหนึ่งเดียวที่ประทับอยู่ในหัวใจของเรา เรียวปากอุ่นและปลายลิ้นนุ่มของเขายั่วเย้าคลึงจูบริมฝีปากลำคอ ไปจนถึงอกอิ่มตั้งใจประทับรอยความเป็นเจ้าของไว้ทั่วผิวกายทุกตารางนิ้วของภรรยาและครอบครองเธออย่างร้อนแรง ไม่ต่างจากพายุคลั่งภายนอกปลดปล่อยความต้องการอันเร่าร้อนในกายไปพร้อมกัน ภารกิจรักเสร็จสิ้นไปแล้วทั้งสองยังคงคลอเคลียกอดก่ายกันอยู่อย่างนั้นไอรีนหลับไปแล้วทว่ากรัณย์ยังคงลืมตาตื่น เขาพิศมองภรรยาในอ้อมแขนเงียบ ๆไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ใบหน้านี้ ร่ายกายนี้ก็ยังตราตรึงจิตใจไม่มีวันจาง ริมฝีปากนุ่มจึงโน้มประทับลงบนหน้าผากชื่นเหงื่อเพื่อเป็นรางวัลสำหรับความรักที่แสนจะอิ่มเอมในครั้งนี้ ยังไม่ทันจะถอนริมฝีปากออกจากหน้าผากนูนสวยหูก็พลันได้ยินเสียงแตรรถเสียงดังในระยะนี้เชื่อแน่ว่ามันดังอยู่ที่หน้าบ้านของเขาอย่างแน่นอน กรัณย์ค่อยๆ ขยับตัวผละห่างจากร่างเปล่าเปลือยในอ้อมกอดเมื่อครู่ระวังไม่ให้เธอตกใจตื่นห่มผ้าให้เธออย่างเบามือก่อนจะหันมารวบรวมเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายบนเตียงสวมใส่เรียบร้อยแล้วเดินมาแหวกม่านหน้าต่างออกดู เมื่อเห็นว่ามีรถคันคุ้นตาจอดอยู่หน้าประตูรั้วท่ามกลายสายฝนที่ยังคงโปรยปรายไม่ขาดเม็ดเขาจึงเดินลงปลายเท้าออกจากห้องไปในทันที ไปไงมาไงกันถึงฝ่าพายุฝนมาถึงนี่ได้ กรัณย์ยื่นผ้าขนหนูให้ทุกคนเช็ดละอองฝนพลางเอ่ยถามผู้มาเยือนโดยพลการด้วยสีหน้าเคร่งขรึมดีนะที่มากันตอนนี้ ถ้าเกิดมาเร็วกว่านี้ห้าถึงสิบนาที คงได้หาเรื่องทำโทษทางวินัยซะให้เข็ด มีโทรศัพท์เรียกตัวให้ไปปฏิบัติภารกิจด่วนครับผมนภจรตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น มีก็รีบไปรายงานตัวสิคุณจะแวะมาบ้านผมทำไม แถมยังพาด็อกเตอร์คริสต์ฝ่าพายุฝนมาด้วยแบบนี้กรัณย์ถามน้ำเสียงไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก ใจยังคิดถึงคนที่นอนรออยู่ สายตาของเขากวาดมองเครื่องแบบที่อีกฝ่ายสวมใส่คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันทันที ผู้กองนภจรจะต้องออกบินในเวลาดึกดื่นเช่นนี้นี่นะ นั่นสิคะ...อยู่ดีๆ ก็ลากดิฉันมาด้วย กำลังหลับสบายแท้ ๆ คริสต์พลอยบ่นมือยังทำหน้าที่เช็ดผมด้วยผ้าที่เจ้าของบ้านอนุเคราะห์แต่ปานนั้นก็ยังไม่พ้นจามไปสองทีติดกัน ฝากด็อกเตอร์ไว้ที่นี่ด้วยนะครับท่านผู้การฯอย่าปล่อยให้ไปไหนนอกจากไปทำงาน ผมไม่ไว้ใจ นภจรบอกจุดประสงค์ หมายความว่ายังไงไม่ไว้ใจ...คริสต์หันไปถาม พร้อมส่งสายตาเขียวปัดไปให้ ไว้กลับจากปฏิบัติภารกิจสำคัญนี้แล้วผมจะอธิบายให้ฟัง... ภารกิจอะไรกรัณย์ถามขึ้น แม้พอคาดเดาได้ แต่เขาก็อยากได้รับการยืนยัน ถล่มพายุลูกเห็บครับผม ตอนนี้เลยเหรอ ครับผม... แล้วอาการบาดเจ็บนั่นล่ะ?แววตาของผู้บังคับบัญชาอ่อนแสงลงด้วยความเป็นห่วงเมื่อนึกถึงสภาพร่างกายของผู้ใต้บังคับบัญชาที่มีความสมบูรณ์ไม่เต็มร้อย ไกลหัวใจครับไม่มีปัญหาแน่นอน...แต่ผมต้องไปแล้ว โชคดีนะปลอดภัยกลับมาล่ะ กรัณย์อวยพรด้วยรู้ดีว่าภารกิจนี้ถือว่าเป็นภารกิจที่เสี่ยงอันตรายไม่น้อย นี่ๆ ฉันยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย คุณจะไปไหน แล้วภารกิจที่ว่ามันสำคัญยังไงประเทศเรามีข้าศึกบุกรุกชายแดนเหรอ แถวไหน ทำไมฉันไม่เห็นจะได้ข่าวคริสต์หันไปเขย่าแขนคนที่ลากเธอลงจากเตียงกลางดึกโดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาใช้วิธีไหนเปิดประตูห้องนอนของเธอ นภจรไม่ตอบเขาโยนผ้าที่ใช้เช็ดเนื้อเช็ดตัวไปให้หญิงสาวข้างกาย ขยับตัวหันกลับไปทางประตูแต่จู่ ๆ เขาก็หันกลับมามองหญิงสาวตรงหน้า มือคว้าต้นแขนทั้งสองข้างดึงเข้าไปกอดแนบอกแต่นั่นยังไม่พอ ริมฝีปากได้รูปยังโน้มเข้าประทับริมฝีปากนุ่มอิ่มหวานล้ำนั้นหนักๆ ประหนึ่งว่านั่นคือการจูบลา อย่าไปไหนกับใคร จนกว่าผมจะกลับมา เข้าใจไหม นภจรบอกเสียงหนักแววตาดูจริงจังมาก เขาผละเดินพ้นประตูออกไปโดยไม่หันกลับมาสบตาคนที่ยังคงยืนทำหน้างงมองตามหลังไปจนลับตา อะแฮ่ม... เสียงกระแอมของอีกคนเรียกสติที่หลุดลอยตามเจ้าของจุมพิตหนักแน่นนั้นไปให้กลับมาอยู่กับเนื้อกับตัวคริสต์หันมายิ้มให้สามีเพื่อนรุ่นพี่ที่กำลังมองเธออยู่ใบหน้ายังร้อนผ่าวเพราะจูบนั้นและดูเหมือนมันยิ่งร้อนขึ้นอีกเท่าตัวเมื่อคิดได้ว่าเธอถูกจูบต่อหน้าหนุ่มใหญ่คนนี้ โอ๊ย...ตาบ้า...ทำอะไรลงไปไม่รู้จักอายมั่งหรือไง นายไม่อาย แต่ฉันอายนะ...ได้แต่บ่นงึมงำอยู่ในใจ ห้องนี้เป็นห้องพักแขกไอรีนจัดเตรียมทำความสะอาดพร้อมใช้งานได้ทุกเมื่อ ดึกมากแล้วด็อกเตอร์เข้าไปพักเถอะ กรัณย์เดินเข้าไปเปิดประตูห้องห้องหนึ่งไว้รอแขกคนสำคัญให้ก้าวเข้าไป คริสต์ก้าวผ่านเข้าไปยืนอยู่กลางห้องพักแขกอย่างรู้หน้าที่เธอถูกส่งมากะทันหันกลางดึกแบบนี้ ท่ามกลางสายฝนกระหน่ำแบบนี้คริสต์ไม่โง่ที่จะดื้อดึงกลับไปนอนบ้านอยู่แล้วแต่เรื่องที่เธอถูกลากตัวมาที่นี่นี่สิ จะต้องมีคนรับผิดชอบอธิบายให้เข้าใจบ้างขืนปล่อยให้ต้องมานั่งมึนงงสงสัยอยู่แบบนี้ใครมันจะไปหลับลง คือว่า...ผู้กองนพเค้าไป... ไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้นนะครับผู้กองนพเขาเป็นนักบินฝีมือเยี่ยมคนหนึ่งของกองทัพ ได้รับการฝึกฝนจนชำนาญและยังเคยผ่านการปฏิบัติภารกิจแบบนี้มาแล้ว เขาจะกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน ดึกแล้วผมขอตัว... กรัณย์เอ่ยคล้ายปลอบโยนแต่สุดท้ายเขาก็ปิดการสนทนาแบบห้วน ๆ ทั้งยังปิดประตูห้องให้เรียบร้อยไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายลบข้อสงสัยใดเลยสักข้อ ดึกมากแล้ว ใครไม่อยากพักก็ช่างแต่เขาอยากนอนเต็มแก่ บรรยากาศแบบนี้ยิ่งทำให้คิดถึงเจ้าของเนื้อนุ่ม ๆ หอม ๆที่นอนรออยู่ข้างบนแล้ว ภารกิจไหนจะสำคัญเท่ากล่อมเมียนอนล่ะไม่มี ไม่ใช่ว่ากรัณย์จะไม่มีห่วงใยผู้ใต้บังคับบัญชาผู้ถูกเรียกตัวไปปฏิบัติหน้าที่เร่งด่วนและเสี่ยงอันตรายถึงเขาจะมานั่งอดหลับอดนอนตามข่าวคราวก็คงช่วยอะไรไม่ได้เลยเพราะงานบินอยู่นอกเหนือภาระควบคุมของเขา นภจรเป็นทหารในสังกัดหน่วยรบพิเศษก็จริงแต่เขายังมีอีกตำแหน่งที่ทำควบคู่กันนั่นก็คือนักบินประจำกองบินรบ หน้าที่ก็คือหน้าที่เขาเชื่อในความสามารถของเรืออากาศเอกนภจรที่ผ่านการฝึกปรือฝีมือในหลักสูตรพิเศษหลายหลักสูตร ดูเหมือนจะมากกว่าเขาเสียอีก ท่ามกลางสภาพอากาศแปรปรวนเรืออากาศเอกนภจรสรโรจน์และนักบินอีกสามนายที่ต้องขึ้นบินไปพร้อมกันนั่งรออยู่ที่ห้องนักบินอย่างใจจดจ่อเพื่อรอคำสั่งที่ส่งตรงมาจากห้องปฏิบัติการเฝ้าระวังเมื่อผลจากการวิเคราะห์สภาพอากาศด้วยระบบเรดาห์ควบคุมด้วยโปรแกรมคอมพิวเตอร์ไตตันซึ่งเป็นระบบใหม่ที่แม่นยำในการตรวจวัดสูงที่สุดในประเทศไทยขณะนี้ ระบุความเข้มของฝนเกินสี่สิบห้าdbZและความสูงของเมฆที่มากกว่าแปดกิโลเมตร พวกเขาพร้อมปฏิบัติภารกิจสำคัญนี้ในทันที ได้รับพิกัดเมฆเจ้าปัญหาแล้วเตรียมตัวปฏิบัติการ เสียงแจ้งข่าวจากห้องควบคุมดังขึ้นนักบินทั้งหมดดีดตัวลุกขึ้นคว้าชุดที่วางพาดอยู่บนเก้าอี้ขึ้นสวมทันทีภารกิจนี้ต้องทำให้เสร็จในระยะเวลาไม่เกินสามสิบนาที อัลฟ่าเจ็ตสองลำทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างรวดเร็วท่ามกลางพายุฝนฟ้าคะนองโดยไม่หวั่นเกรงถึงภัยอันตรายที่อาจเกิดจากความบ้าคลั่งของธรรมชาติพุ่งตรงไปยังพิกัดเป้าหมายที่เป็นเมฆก้อนใหญ่ก่อตัวสูงหนาจับกลุ่มคล้ายดอกกะหล่ำคมชัดและหนึ่งในนักบินที่ได้รับมอบหมายภารกิจเสี่ยงตายครั้งนี้ก็คือเรืออากาศเอกนภจรสรโรจน์ ที่ถูกเรียกตัวอย่างฉุกเฉินในเวลากลางดึงคืนนั้นเอง จำเป็นจริงๆ ที่ต้องเรียกตัวผู้กองมาประจำการครั้งนี้เพราะนักบินที่ทำหน้าที่ประจำกองปฏิบัติกิจพิเศษของเราคนหนึ่ง เกิดป่วยกะทันหัน แต่ภารกิจสลายเมฆดอกกะหล่ำพวกนี้จะรอช้าไม่ได้ผมถึงตัดสินใจเรียกตัวคุณเพราะเคยทราบมาว่าคุณเคยผ่านการปฏิบัติภารกิจแบบนี้มาแล้ว นภจรนึกถึงคำพูดที่แฝงความรู้สึกเกรงใจในความหนักแน่นของผู้บังคับบัญชาเมื่อเขาเดินทางมาถึงห้องวางแผนเพื่อปฏิบัติงาน นั่นไม่ใช่ปัญหาเพราะเขายินดีปฏิบัติหน้าที่รับใช้ชาติ บรรเทาความเดือดร้อนของประชาชนอยู่แล้วกลุ่มเมฆพวกนี้หากไม่ทำการสลายไปให้ทันเวลาจนก่อให้เกิดพายุลูกเห็บขนาดมหึมาความเสียหายที่เกิดขึ้นนั้นมหาศาลซะยิ่งกว่าการอดนอนเพียงแค่คืนเดียวอย่างเทียบกันไม่ได้เลยปฏิบัติการสำคัญนี้เขามีเวลาเพียงสามสิบนาทีเท่านั้น... เป้าหมายอยู่ตรงนั้นครับผู้กองนักบินที่สองรายงานพร้อมถ่ายภาพประกอบเพื่อส่งไปยังศูนย์ปฏิบัติการ ได้รับการยืนยันมาแล้วว่าถูกต้องจะรอช้าอยู่ไย ตะลุยเข้าไปเลยนภจรเอ่ยก่อนที่เขาในตำแหน่งนักบินที่หนึ่งจะพาเครื่องพุ่งทะยานเข้ากลางก้อนเมฆหนาแล้วยิงพลุสารซิลเวอร์ไอโอไดน์ในตำแหน่งที่เหมาะสม เครื่องบินอัลฟ่าเจ็ตที่นภจรควบคุมอยู่ทะลุผ่านพ้นเมฆหนาไปแล้วก็พบว่าเครื่องบินอีกลำที่บินขึ้นเหนือยอดเมฆได้ทำการยิงพลุสารซิลเวอร์ไอโอไดน์เช่นกันเขาจึงบังคับให้เครื่องบินบินโฉบด้านข้างเพื่อหว่านพลุซ้ำเข้าไปอีกครั้ง ภารกิจสำเร็จแล้ว เสียงแจ้งผลการปฏิบัติงานที่ส่งผ่านมาจากห้องควบคุมทำให้นักบินทุกคนยิ้มออกมาด้วยความภาคภูมิใจแต่ทว่าเพียงไม่นาน ใบหน้าก็กลับมาตึงเครียดอีกครั้ง เพราะเพียงไม่กี่อึดใจก็มีเสียงแจ้งซ้ำมาอีกครั้ง พบก้อนเมฆก่อตัวหนาเข้าข่ายที่จะเกิดพายุลูกเห็บอีกก้อนพิกัดที่รติจูด... เฮ้อ...นภจรถอนหายใจเฮือก ก่อนจะปรับสีหน้าและอารมณ์ให้เข้าสู่ความจริงจังเอาล่ะ...ไปกับเถอะ จัดการมันให้ราบเป็นหน้ากลองเลย
| Create Date : 31 มกราคม 2562 |
|
3 comments |
| Last Update : 31 มกราคม 2562 16:55:10 น. |
| Counter : 1518 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 13 คน [
