สวัสดีคะ.. เพื่อนๆ พี่ๆๆน้อง

คืนนี้มีเรื่องที่ มาแชร์และแบ่งปัน ตามแบบฉบับ คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวคะ

ด้วยมีมาเหตุการณ์ หนึ่งที่ เหมือนได้เรียนรู้ เด็กผู้ชายวัย จะ 8 ปี ที่กำลังจะ ก้าวย่างเข้าสู่วัยรุ่นน้อยๆๆ อีกไม่นานนี้

เมื่อวันจันทร์ ลูกชายได้มาบอกว่า ให้ แม่เตรียม จาน ช้อน แก้วน้ำพลาสติกให้ด้วย เนื่องจาก ทาง โรงเรียนจะจัดงานเลี้ยง ได้ให้เด็กนักเรียนต้องเตรียม อุปกรณ์ ในการใส่อาหาร กินเอง

ในความใส่ใจที่ความเป็นแม่คนนี้ใส่ใจ ต่อ ลูก ก้อได้จัดเตรียม จานพลาสติก ที่กว้างพอ ถือและ นน.เบา ไม่เตรียมใบ ที่เป็น ลายการตูน ด้วย ลูกชายเข้าสู่วัยรุ่นน้อยๆๆ ล่ะคะ ช้อนก้อจะเลือกให้ลูก ต้องใช้ช้อนที่ไม่ยาวมาก เพราะ เค้าจะถือไม่ถนัดมือ แก้วน้ำ ก้อเลือกที่ เป็นทรงสูงไม่ตื้น จนเกินไป เพราะเด็กๆๆ ตักอาหารและต้อง ถือถ้วยน้ำ เด่วจะทำ หกใส่ตนเองอีก ( นี่คือความใส่ใจ ที่ไป คิด นั่น โน้น นี่ เพื่อลูกชาย ทั้งหมด คะ )

แต่พอมา เมื่อวานเย็นที่ ผ่านมา ที่ลูกชายต้อง นำภาชนะ เหล่านี้ไป โรงเรียน จิงๆๆ ลูกชาย บอกว่า ไม่ต้องเป็นจาน ให้เป็น กล่องพลาสติก ธรรมดา พอ และช้อนส้อมพลาสติก ถ้วยน้ำธรรมดาๆๆ พอ

เลยมา นิ่งคิด ถามตอบตนเองได้มา ว่า ในความที่เราเป็นแม่ เราเองจะเลือกสิ่งที่ดี ที่เหมาะแก่ลูก ในความคิดเราเอง ในสายตาของเราเอง แต่พอจิงๆๆ แล้วที่เป็นชีวิตที่ ลูกชายเค้าต้องการจะใช้นั่น ไม่จำเป็นเลยจะต้องเป็นแบบที่แม่คิด หรือ แม่เลือก เค้าต้องการที่จะใช้ จะดำเนิน ด้วยตัวของเค้าเอง ในแบบที่เราเองเป็นแม่ คาดไม่ถึง เลยที่เดียว คะ

จึงกลับมาเป็น แบบคิด แก่ตนเองว่า การที่เราคิดและเลือกให้กับลูก นั้น เราคิดว่าดี และเหมาะ แต่ลูกชาย เค้าไม่ต้องการเลย เค้าต้องการในแบบที่เค้าเลือกเอง และต้องการจะใช้เองมากกว่า
จึงมาคิดอีกว่า เราเป็นผู้ใหญ่เป็นแม่ก้อตาม สุดท้าย ก้อต้องเคารพ การตัดสินใจในสิ่งที่ ลูกเค้าต้องการและเค้าเป็น ผู้เลือกเอง

ขอบคุณนะคะ หากอ่านได้จบ อาจ วกวน ไปหน่อย แต่เชื่อว่า น่าจะมีสาระดีๆๆ แฝงอยู่บ้างนะคะ