เมื่อคืนหลังจากติดใจเบียร์ของจีนที่ภัตาคาร พ่อ ลุงเอ อาแป๊ก ก็ลงไปดริ้งกันต่อแถวโรงแรม ครานี้ชวนไกด์นก (ไกด์คนไทย)ไปด้วย ขึ้นมากันดึก
แต่ตอนเช้าตื่นกันสาย อิอิ รีบแทบแย่ แม่ตื่นแต่เช้าเตรียมของใช้ของต้นฝนใส่กระเป๋าเล็ก อาบน้ำให้ต้นฝน ทั้งที่นู๋ยังหลับตา แต่งตัว กินนม ให้เรียบร้อยก่อน เสร็จพร้อมพ่อพอดี
แล้วลงไปทานอาหารเช้า ไปถึงรีบๆกิน อาหารเยอะมาก แต่พอเห็นไกด์นกเดินเหมือนคนพึ่งตื่นเข้ามาเท่านั้นแหละ พ่อบอก ไม่ต้องรีบแล้ว อิอิ ไกด์นกก็มานั่งที่โต๊ะยังบอก ไม่เป็นไร ยังไงต้องรอไกด์อยู่แล้ว

แต่อาแป๊ก ลุงเอ ลุงยา ตื่นกันแต่เช้าเลย ก็ลงมาถ่ายรูปแถวโรงแรมรอ
แม่ถามอาแป๊ก อาแป๊กตื่นเช้าเลย อิอิก้อปกติอยู่บ้าน อาแป๊กจะตื่นสาย อาแป๊กบอก มันจำเป็น

ขึ้นรถบัสประมาณ 8 โมงกว่านิดหน่อย
ออกเดินทางไปที่ศูนย์แสดงสินค้านานาชาติ ซึ่งเป็นศูนย์แสดงสินค้าเก่า ซึ่งมีจัดงาน Canton fair ทั้งสองที่ วันนี้จะไปที่เก่าก่อน พรุ่งนี้จะไปที่ใหม่
แต่มีบางคนที่ต้องการจะไปที่ใหม่ทั้งสองวัน คณะทัวร์ก็เลยแยกเป็น 2 กลุ่ม คือไปลงที่จุดหมายเดียวกัน แต่จะมีไกด์พานั่งรถไฟใต้ดินไปที่ศูนย์ฯ Expo แห่งใหม่ และนัดพบจุดที่มาส่ง

สำหรับกรุ๊ปของพวกเรา ก็ว่าจะลงมาดูที่เก่าก่อน
ก่อนที่จะเข้าต้องแสดงบัตรประจำตัวก่อน มีค้นกระเป๋าด้วย เอาละสิ พอค้นกระเป๋าแม่เจอ ขวดนมมีนมเหลือจากเมื่อเช้า (ลืมทิ้ง) นมกล่อง 3 กล่อง ทางเจ้าหน้าที่ไม่ยอมจะทิ้งหมด แม่ก็บอก for baby บอกยังไงเค้าก้อไม่ยอม จนหัวหน้ารปภ.มาก็ให้แม่ชิมนมในขวด แล้วให้เอานมกล่องเข้าไปได้กล่องเดียว ทิ้ง 2 กล่อง

แต่จริงๆยังมีอยู่ในกระเป๋าด้านในอีก 2 กล่อง โชคดีที่กระเป๋าใบนี้มีช่องเยอะ แล้วไม่ได้ผ่านเครื่องสแกนเพราะใบไม่ใหญ่มาก

ลักษณะศูนย์ฯแห่งนี้เป็นอาคารตึกหลายชั้น หลายอาคาร มีสะพานข้ามเชื่อมแต่ละอาคาร

ส่วนใหญ่จะแสดงสินค้าพวกสิ่งทอ เสื้อผ้าส่งออก ผ้าม่าน เครื่องนอน ของตกแต่ง เครื่องหนัง รองเท้า พวกนี้มากกว่า
สินค้าขายดี คือกระเป๋าเดินทางขนาดเล็กแบบมีล้อเลื่อน ที่มีวางจำหน่ายเป็นจุดๆ ให้ Buyer ซื้อใส่เอกสาร

เราเดินได้สักพักก็เลยเปลี่ยนใจ ไปที่อื่นดีกว่า ก็เลยโทรหาไกด์นก กับไกด์ภารดร ซึ่งอยู่แถวนี้พอดี และกำลังจะไปแหล่งขายโทรศัพท์มือถือกัน
พวกเราก็เลยยกขบวนนั่งแท็กซี่ไปทางแม่น้ำไข่มุก จูเจียง

สภาพบ้านเมืองตึกเก่าๆแทบจะไม่มีให้เห็น เห็นที่กำลังทุบเตรียมสร้างใหม่ เป็นตึกสูงๆหลายชั้น ไกด์ภารดรบอกว่า ถ้าเป็นในเมืองอย่างนี้ราคาแพงมาก แถมไม่ได้เป็นเจ้าของด้วยนะ เช่าระยะยาวมากกว่า ถ้าแถบชานเมืองที่เราผ่านมาที่เป็นบ้านเดี่ยวนั้น ยิ่งแพง ก็เหมือนเมืองใหญ่ๆทั่วไป

แท็กซี่ที่นี่จะมีตาข่ายเหล็กกั้นระหว่างคนขับ กับคนนั่ง มีช่องให้ยื่นค่าโดยสาร อิอิ สงสัยต่างคนต่างกลัวกันปล้นเนอะ

มาถึงที่หมาย เหมือนมาบุญครองบ้านเรานี่แหละ เพียงแต่ว่าเป็นแบบนี้ทั้งตึก โทรศัพท์มากมายหลากหลายยี่ห้อ หลายรุ่นมาก

หิวกันแล้ว แวะทานอาหารญี่ปุ่นกันก่อน

ไกด์นก พ่อ อาแป๊ก ลุงเอ เข้าไปดูโทรศัพท์มือถือกัน แม่พาต้นฝนออกไปเดินเล่นฝั่งตรงข้ามริมแม่น้ำดีกว่า เพราะข้างในสูบบุหรี่กันน่าดู ก้นบุหรี่เต็มพื้นทางเดินไปหมด

มีคนออกมานั่งเล่นเยอะแยะ มีบริการถ่ายรูปด้วย
แต่ต้องคอยหลบจักรยาน มอเตอร์ไซด์ สำหรับส่งของ

ซื้อของเสร็จเรียบร้อย มุ่งหน้าไปซื้อแหล่งขายนาฬิกา ย้อนกลับไปใกล้กับศูนย์แสดงสินค้า ด้านหน้าเป็นอาคารสถานีขนส่ง ดูตอนแรกไม่รู้หรอก แต่แม่เห็นมีแต่รถบัสเลี้ยวเข้าไปจอดทั้งนั้นเลย แถมที่จอดรถก็ขึ้นเป็นชั้นๆเหมือนอาคารจอดรถบ้านเราแต่ความสูงของชั้นมากกว่า

เราเดินเข้าไปทางด้านข้าง เข้าไปก็เป็นตึกขายนาฬิกาทั้งตึกอีกเหมือนกัน จะมีคนนั่งที่ตู้โชว์นาฬิกา แต่ไม่มีนาฬิกาให้ดู ถ้าจะดู ก้อจะพาไปอีกที่หนึ่ง
หลังจากตกลงร้านนี้แล้ว (คนขายน่ารัก) ก้อพาไปอีกตึกหนึ่ง เดินขึ้นบันไดหลายชั้นจนถึง ห้องหนึ่งเปิดเข้าไปเป็นห้องเล็กๆ มีโซฟารับแขก 1 ชุด โต๊ะทำงาน คนแก่คนนึงนั่งอยู่ ไปถึงเค้าก็ยกถาดนาฬิกาออกมาให้ดู

ไกด์ภารดรก็แปลให้ว่า "นี่สามแอ สีแอ ห้าแอ" หมายถึง เกรด3A 4A 5A นี่เหมือนสุดๆ น้ำหนักก้อได้ แต่ราคาไม่ได้เพราะแพงสำหรับราคาของก็อป
เราก็เลยออกมา หลังจากนั่งจิบน้ำชา นั่งพักรับแอร์เย็นๆ ต้นฝนหลับปุ๋ยเลย

ขากลับเรามาขึ้นแท๊กซี่ด้านหน้าอาคารขนส่ง ต้องเข้าคิว ถึงได้ถามไกด์ภารดรว่าที่นี่เป็นอะไร ทำไมคนเยอะ แล้วหิ้วกระเป๋าใบใหญ่ ถุงใส่ของพลาสติกใหญ๋เต็มไปหมด
จริงๆ ตรงนี้ก็ไม่ห่างจากศูนย์ Expo เท่าไร เพราะไกด์ภารดรบอกเค้าส่งเราขึ้นแท็กซี่เสร็จเค้าจะเดินไปซื้อไวน์ แล้วเดินไปเจอที่จุดนัดพบ อิอิ แต่พวกเราเดินกันไม่ไหวแล้ว โดยเฉพาะแม่ที่แบกต้นฝนไว้ตลอดเลย

รับประทานอาหารเย็นที่ภัตคาร ซีฟู้ด ย่านแม่น้ำจูเจียง
ด้านล่างภัตาคารเป็นตลาดขายกุ้ง หอย ปู ปลา ด้านบนตึกหลายชั้นแต่ละชั้นจะมีร้านอาหารแต่ละร้าน ร้านที่เราไปกินอยู่บนชั้นดาดฟ้าของตึก มองเห็นวิวแม่น้ำจูเจียง อาหารซีฟู้ดสู้บ้านเราไม่ได้เลย
กินเสร็จ ได้ออกมาเดินเล่นดูตลาดขายของทะเล กันสภาพแฉะๆ แบบตลาดนี่แหละ แต่ก็คึกคักมากทั้งคนซื้อ คนขาย อดถ่ายรูป เพราะไม่ยอมเอากล้องไปนี่แหละ

อิ่มแล้ว ก้อไปช้อปที่ ถนนปักกิ่ง (เป่ยจิงลู่)เป็นย่านการค้าที่รุ่งเรืองและมีชื่อเสียงตั้งแต่สมัยราชวงศ์ซ่ง ที่นี่สร้างทับถนนเก่า และมีการอนุรักษ์ถนนเก่าส่วนหนึ่งให้ผู้คนได้รำลึกด้วย

คนเยอะมาก มีทั้งนักท่องเที่ยว และคนกวางเจาเอง ถนนด้านหน้ามีน้ำพุ พุ่งเป็นสาย มีทั้งครึ่งวงกลม เป็นเส้น เป็นที่สนุกสนานของเด็กๆ นักท่องเที่ยว

ที่ได้ติดไม้ติดมือกันมา ก้อเป็น ของเล่น พ่อได้ เฮลิคอปเตอร์วิทยุบังคับ และรถล้อใหญ่4x4 วิทยุบังคับ ส่วนอาแป๊ก ได้หุ่นยนต์ใช้วิทยุบังคับไปฝากพี่ตงตง ส่วนแม่ก็ได้เสื้อถักตัวสั้นตัวละ 15 หยวน 2 ตัว

สี่ทุ่มกลับถึงโรงแรม เหนื่อยจริงวันนี้ ต้นฝนก้อเหนื่อยเหมือนกันกินนมเสร็จหลับ ส่วนหนุ่มๆลงไปดริ้งต่อกันอีกแล้ว

Create Date : 11 สิงหาคม 2551
Last Update : 11 สิงหาคม 2551 13:59:48 น.		30 comments
Counter : 1250 Pageviews.
Share Tweet