Bloggang.com : แค่คนหนึ่งคน : เมื่อทุกข์..สุด..สุด

เมื่อทุกข์..สุด..สุด

เคยไหมที่เราเจออะไรหนักๆ เข้ามาในชีวิต เรารู้สึกว่ามันทุกข์จนทนไม่ไหว ในวันนั้นเรารู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังจะถล่มลงมาทับ หรือไม่ก็กำลังแบกอะไรที่มันหนักอึ้งจนไม่รู้ว่าทำยังไงจึงจะสามารถวางมันลงได้ รู้สึกว่าสิ่งที่เราเผชิญอยู่ ช่างหนักหนาสาหัส และบางทีเราก็คิดว่าเราจะสามารถผ่านคืนวันอันเลวร้ายนั้นไปได้ยังไง

แต่เราทุกคนก็ผ่านมันมาได้ ไม่ว่าจะด้วยดี หรืออย่างลุ่ม ๆ ดอน ๆ ก็ตามเถอะ

ความทุกข์ของคนเราเกิดขึ้นมาในทุกช่วงวัย

เด็กๆ เราทุกข์เพราะไม่ได้กิน ไม่ได้ของเล่น

โตขึ้นมาหน่อย ทุกข์เพราะเพื่อนไม่สนใจ พ่อแม่ไม่เข้าใจ

วัยรุ่น ทุกข์เพราะจีบสาวไม่ได้ หนุ่มไม่รัก ทะเลาะกับแฟน สอบเรียนต่อไม่ได้

โตเป็นหนุ่มสาว ทุกข์เพราะสอบได้คะแนนไม่ดี ติด F เรียนไม่จบ หางานไม่ได้ ได้งานไม่ดี ทำงานพลาด โดนเจ้านายตำหนิ

มีครอบครัว ทุกข์เพราะทะเลาะกับสามีหรือภรรยา อีกฝ่ายหนึ่งปันใจ ลูกชายลูกสาวไม่เป็นอย่างที่หวัง

วัยชรา ทุกข์เพราะถูกทอดทิ้ง โดดเดี่ยว ถูกมองข้ามความสำคัญ

จะพบว่า ความทุกข์ของเราในแต่ละวัย ขึ้นอยู่กับบริบทภายนอกมากเรื่อยๆ

เราไม่มีวันหมดความทุกข์หรอก ในทางกลับกัน ทุกข์ของเรากลับจะใหญ่ขึ้นทุกทีๆ ต่างหาก แต่ถามว่า เราผ่านมันไปได้ไหม...เกือบทุกคนคงตอบว่า ก็ได้นี่นา

และเมื่อเราหันกลับไปมองทุกข์นั้น บางทีเราก็ยิ้มกับมัน ว่า “มันก็แค่นี้เอง ทำไมตอนนั้น ฉันถึงทุกข์จะเป็นจะตายก็ไม่รู้”

เคยไหมที่เราทุกข์จนเก็บตัวอยู่คนเดียว ร้องไห้จนไม่มีน้ำตาจะร้อง น้อยใจในโชคชะตาตัวเอง ไม่อยากพูดคุยกับใคร โทษตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า อยากตายไปให้พ้นๆ เพราะคิดว่านั่นคงทำให้พ้นปัญหาไปได้

ที่เป็นอย่างนั้นเพราะเรามัวแต่หมกตัวเองอยู่กองทุกข์ บางทีการที่เราจมอยู่ในอะไรนาน ๆ เราจะซึมซาบไปกับมัน จนเรามองไม่เห็นอะไรเลยนอกจากสิ่งที่มันทับเราอยู่ เหมือนเวลาทำรายงาน หาข้อมูลมามากมาย แต่ไม่รู้จะเขียนอะไรดี
จนต้องถอยออกมาบ้าง เลิกคิดถึงมันบ้าง บางทีก็คิดมันออกง่าย ๆ เสียอย่างนั้นเอง ทั้งที่ตอนคิดแทบเป็นแทบตาย คิดไม่ออก

เช่นเดียวกันกับเมื่อจมอยู่ในกองทุกข์ เราจะคิดว่าไม่มีอะไรที่หนักไปกว่าทุกข์ของเราอีกแล้วล่ะ อะไรที่มันเป็น “ของเรา” มันมักสำคัญกว่า “ของคนอื่น” เสมอ
แล้วทำยังไงจะหายทุกข์

จริงๆ แล้วแนวทางการแก้ตามหลักพุทธศาสนาเป็นแนวทางที่ประเสริฐที่สุด อริยสัจ 4 หรือความจริงอันประเสริฐ 4 ประการ คือ ทุกข์ (การมีอยู่ของทุกข์) สมุทัย(เหตุแห่งทุกข์) นิโรธ (ความดับทุกข์) มรรค (หนทางแห่งดับทุกข์) หากรู้และเข้าใจความจริงทั้ง 4 ประการนี้ เราจะทุกข์น้อยลง หรือเข้าใจภาวะที่เกิดขึ้นกับตัวเองอย่างมีสติ

แต่บางที เมื่อเราจมอยู่กับกองทุกข์มาก ๆ เราเองก็ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ว่าอะไรคือสาเหตุแห่งทุกข์ หรือบางทีทุกข์จนตัวเองก็ลืมไปแล้วว่า กำลังทุกข์เรื่องอะไรอยู่

สำหรับเราเอง (ผู้เขียน) หลักง่าย ๆ ที่เราใช้เสมอเพื่อเจอความทุกข์ (ซึ่งมักเปลี่ยนหน้ากันแวะเวียนเข้ามาเยี่ยมเนือง ๆ ) คือ เมื่อรู้ว่ากำลังแบกความทุกข์เรื่องอะไรอยู่ ก็วางมันลง อย่าแบกมันต่อ ที่เรายอมให้ความทุกข์เข้ามา ก็เพราะเราแบกมันเอาไว้เองไม่ใช่หรือ

ยิ้มรับกับสิ่งที่เข้ามา และคิดเสมอว่า “สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ”

มองหาแง่งามจากความทุกข์ ในความโชคร้ายสุดๆ ก็ยังมีความโชคดีอยู่บ้าง หามันให้เจอ และเรียนรู้ที่จะจัดการกับมัน อย่างเข้าใจ มองหาสาเหตุที่แท้จริงของทุกข์นั้น และจัดการมัน เท่าที่กำลังของเราจะทำได้

แล้วเรา(= ผู้เขียนอีกที) ก็ผ่านความทุกข์ต่างๆ มาได้ทุกครั้ง และได้อะไร ๆ ติดมือกลับมาเป็นประสบการณ์สำหรับตัวเองและถ่ายทอดไปยังผู้อื่นได้อีกเรื่อยๆ

เมื่อผ่านทุกข์เรื่องหนึ่ง ๆ มาได้ เราจะมีความสุขกับชีวิตมากขึ้น และเมื่อย้อนกลับมามอง เราจะภูมิใจที่สามารถผ่านบททดสอบนั้นมาได้ แล้วเราอาจอิ่มเอมและเห็นคุณค่าของความสุขมากขึ้น

ขอให้ทุกท่านมีความสุข กับ ทุกข์ใดๆ ที่จะผ่านเข้ามา

เป็นกำลังใจให้

Create Date : 21 ธันวาคม 2550

Last Update : 9 สิงหาคม 2551 14:29:02 น.

1 comments

Counter : 477 Pageviews.

โดย: CrackyDong

วันที่: 23 ธันวาคม 2550 เวลา:3:13:48 น.