|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
"อีกครั้ง" กับ Y : ขอเพียงความเข้าใจ
มีความพยายามอธิบายจากหลาย ๆ ทฤษฎี ถึงเหตุผลของการเป็น Y ไม่ว่าเพราะการมีโครโมโซมบางตัว มีการค้นพบยีนที่กําหนดความเป็นเกย์ (gay gene) ที่ว่ากันว่า อยู่ในตําแหน่ง Xq28 จากพันธุกรรม (มีคนในครอบครัวอย่างน้อย 1 คนเป็น) รวมทั้งจากการเลี้ยงดูที่ผ่านการอบรมบ่มเพาะมาอย่าง ยาวนาน การเป็น Y ไม่ได้เกิดจากการเลียนแบบ ไม่ใช่แฟชั่น และไม่ได้เกิดจากอิทธิพลของสื่อ เพราะแม้เราจะพูดกันหนาหูว่า สื่อมวลชนมีอิทธิพลต่อพฤติกรรม และความคิดของบุคคล แต่สื่อก็ยังไม่เก่งกาจขนาดที่จะทำให้ใครสักคนเปลี่ยนพฤติกรรมทางเพศได้ ด้วยความคาดหวังจากบุคคลรอบข้าง รวมทั้งด้วยกฎเกณฑ์และการยอมรับทางสังคม สองปัจจัยนี้ ทำให้บุคคลที่เป็น Y ต้องแสดงพฤติกรรมออกมาในหลายรูปแบบ กลุ่มแรก เปิดเผย ชัดเจน กลุ่มนี้อาจต้องเผชิญกับแรงเสียดทานจากสังคมมากที่สุด เป็นกลุ่มที่ต้องกล้ารับในสิ่งที่จะเข้ามาได้ ทั้งทางบวกและทางลบ กลุ่มที่สอง ไม่เปิด แต่ก็ไม่ปิด ถามก็บอก แต่ถ้าไม่ถาม ก็ให้คิดกันไปเอง แม้เจ้าตัวอาจชัดเจนในตัวเอง แต่ไม่พร้อมจะเปิดเผยตนเองเท่ากลุ่มแรก กลุ่มสุดท้าย เป็นบุคคลที่พยายามปิดบังและปฏิเสธทุกครั้งที่มีผู้ถามถึงพฤติกรรมของตนเอง กลุ่มนี้ น่าจะเป็นกลุ่มที่ทุกข์ที่สุด เพราะต้องมีชีวิตอยู่ด้วยความระแวง กลัวว่าจะมีคนรู้ กลัวคนอื่นไม่ยอมรับ
============== สำหรับ Y ทุกคน ไม่ว่าคุณจะอยู่กลุ่มไหน ขอเพียงให้คุณเข้าใจตนเอง มีความสุขกับชีวิต เรียนรู้ที่จะเข้าใจผู้อื่น เรียนรู้ที่จัดการกับอารมณ์ของตนเอง อย่าพยายามเรียกร้องให้คนอื่นเข้าใจ เพราะคุณจะยิ่งเจ็บปวดกับความหวังที่เป็นไปได้ยาก และที่สำคัญ อย่าดึงผู้อื่นเข้ามาร่วมในเกมชีวิตของคุณ เพื่อจะปิดบังในสิ่งที่คุณไม่ต้องการให้สังคมรับรู้ คุณไม่มีสิทธิทำลายชีวิตใครทั้งสิ้น เพียงเพื่อให้สังคมยอมรับ ================== สำหรับพ่อแม่และคนใกล้ตัวของ Y ทุกคน
มันอาจจะยากที่จะบอกให้ยอมรับ สำหรับคนเป็นพ่อแม่ เมื่อรู้ว่าลูกมีพฤติกรรมเบี่ยงเบน สิ่งที่คนในครอบครัวมักแสดงออกไปได้ 5 ระดับ ตั้งแต่ในแง่ลบสุดๆ ไปจนถึงบวกสุดๆ คือ ต่อต้าน ปฏิเสธ ทำใจ เข้าใจ และยอมรับ เช่นเดียวกับสุนีย์ ใน รักแห่งสยาม ซึ่งอาจอยู่ในระดับแค่ ทำใจ แต่ยังไม่ เข้าใจ และแน่นอน คงยัง ยอมรับ ไมได้ เมื่อลูกคุณยังเด็ก คุณอาจมีความสุขกับการตั้งความหวังให้ลูกเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ คุณอาจสนุกกับการแต่งตัวสวยๆ ให้ลูก คุณมีความสุขเมื่อลูกมีพัฒนาการขึ้นตามวัย และเป็นอะไร ๆ ในสิ่งที่คุณต้องการได้ แต่เมื่อวันหนึ่ง ที่ลูกเติบโตขึ้น และเดินมาบอกคุณว่า แม่ครับ ผมเป็นเกย์ วันนั้น คุณอาจช็อก ตีโพยตีพาย ก่นด่าลูก หรือไม่ยอมรับ ลืมไปหรือเปล่า ว่า ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าคุณก็ คือ เด็กเล็ก ๆ คนที่คุณอุ้มชูเขามาตั้งแต่เกิด ลืมไปหรือเปล่า ว่า...ถึงเขาจะเป็นอะไร เขาก็ยังเป็นลูกของคุณ อย่าฆ่าลูกที่เป็นดวงใจของคุณด้วยประโยคที่ว่า ตระกูลเราไม่เคยมีใครวิปริตแบบนี้ เลิกได้ไหม กลับมาเป็นปกติได้ไหม ถ้ายังมีพฤติกรรมแบบนี้ ไม่ต้องมาเรียกฉันว่า พ่อ แม่หวังดีกับลูกนะ อย่าทำตัวแบบนี้ ฯลฯ เพราะหากแม้แต่ครอบครัวที่น่าจะเข้าใจเขา ยังไม่เข้าใจ แล้วเขาจะวิ่งหาความเข้าใจและการยอมรับได้จากไหนอีกหรือ
ได้โปรดอย่าฆ่าลูกของคุณด้วยคำว่า รัก และ หวังดี
ความรัก คือการให้ คือความปรารถนาดี โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน ความหวังดี คือ ความต้องการให้คนที่เรารักมีความสุข ดำเนินชีวิตไปในหนทางที่ดีงาม ไม่เป็นพิษภัยต่อสังคม ประสบความสำเร็จในชีวิตตามศักยภาพที่เขามี
ไม่ใช่การให้เขาเป็นในแบบที่ เรา หรือ สังคม ต้องการ
ไมใช่ให้เป็นในแบบที่คนส่วนใหญ่ในสังคมเห็นว่า "ดี" เราเชื่อเต็มหัวใจ ว่าไม่มีลูกคนไหน อยากทำลายความหวังของพ่อแม่ ไม่มีใครอยากแปลกหรือแตกต่าง หากเลือกได้ เขาคงอยากเป็นเทวดาหรือนางฟ้าตัวน้อย ๆ ที่สร้างความสุขและความภาคภูมิใจให้พ่อแม่เหมือนที่เคยเป็นมา
หวังว่า....ไม่ว่าลูกของคุณจะเป็นอะไร พ่อแม่ทุกคนจะเป็นกำลังใจ เป็นหลักในชีวิตให้ลูก ประคองเขาไปในทางที่งดงาม เดินไปข้าง ๆ ...คอยเช็ดน้ำตา ....และเป็นกำลังใจให้เขา ยามที่เขาเจ็บปวดเพราะถูกปฏิเสธจากสังคม และให้เขาสามารถเป็นคนดีได้ในแบบที่เขาเป็น ...ไมว่าเขาจะเป็นยังไงก็ตาม........
(แรงบันดาลใจจาก "มิว" และ "โต้ง" จากรักแห่งสยาม และ Y ที่เรารู้จักทุกคน)
Create Date : 08 ธันวาคม 2550 |
Last Update : 9 สิงหาคม 2551 14:30:29 น. |
|
1 comments
|
Counter : 419 Pageviews. |
|
|
|
โดย: เม่น IP: 217.44.59.137 วันที่: 8 ธันวาคม 2550 เวลา:19:50:10 น. |
|
|
|
|
|
|
|