ในที่สุด....นิยายที่ตัวเองเรียกว่า "งานช้าง" ก็สำเร็จลงได้ ท่ามกลางกำลังใจล้นหลาม จากทุกทั่วสารทิศ (..แม้จะมี ทิศละคนก็นับหมดค่ะ..จะได้ดูอุ่นหนาฝาคั่ง)






เมื่อวันที่ไปส่งต้นฉบับนั้น ได้นั่งสรุปย่อ ทำอะไรมากมายไปแล้วครั้งหนึ่ง พูดถึงข้อดีข้อด้อย ไปจนพุงกลมๆ ภาวะการอยู่กรรม ที่เคยเขียนเล่าให้ฟังคราวก่อน ก็เหมือนส่งทอดต่อไปให้แก่ทาง กองบรรณาธิการโดยปริยาย เพราะงานไม่ได ทาง สนพ. ไม่ออกให้ สกรีนกันชนิด คำต่อคำ ประโยคต่อประโยค

แต่ "ข้าบดินทร์" ไม่ใช่งานง่ายๆ ก็ถูกพิสูจน์จาก กองบรรณาธิการเป็นด่านแรกค่ะ เริ่มมีเสียงแว่วว่ากอง บก. อ่านจนเบลอ มองถนนไม่ถูก แต่รายละเอียดน่าตื่นเต้น น่าค้นหา

นิยายเรื่องนี้เริ่มต้นขึ้นในสมัย รัชกาลที่ ๓ จวบจนสิ้นรัชกาล เรื่องของการศึก สยามอนัมยุทธ ที่ไทยใช้ช้างในการศึกครั้งสุดท้ายที่มีการบรรจุแผนการรบไว้ในพงศาวดาร เรื่องของศาสตร์เกี่ยวกับช้าง ของไทย ที่คิดว่าเวลานี้ ก็ยากแล้วที่จะมีใครมานั่งอธิบายขั้นตอน ในคชศาสตร์ให้คนรุ่นใหม่ได้รับรู้ การแต่งกายของเหล่าผู้ชาย ที่คนเขียนต้องไปเดินตามระเบียงวัดพระแก้วเป็นวันๆเพื่อดูการนุ่งผ้าในพระราชพิธีของชายไทย ขอบอกว่าการแต่งกายของไทยนั้น ซับซ้อนและเป็นเครื่องหมายแห่งเกียรติยศจริงๆ เรื่องของธรรมเนียมที่เลือนหายไปจากวสังคม เรื่องราวของต่างชาติที่เข้ามาบีบคั้นประเทศเราในเวลานั้น

ทั้งนี้ถ่ายทอดผ่านตัวละครชายหนุ่ม ที่ชื่อ เหม ตัวเอกที่ชะตาชีวิตผกผัน เหลือคณานับ

คำถามของคนอ่านที่ได้หยิบเรื่องนี้มาอ่าน อาจจะอยากรู้วาตอนท้ายเรื่องนี้ พระนางได้ครองคู่กันหรือไม่ แต่เรื่องนี้ เมื่อท่านอ่านจบ ท่านอาจจะคิดว่า ท่านอยากรู้สิ่งที่อยู่ไกลยิ่งกว่าคำตอบเรื่องของพระนาง

ท่านอาจจะไปสืบค้นต่อถึงที่มาที่ไปของเรื่องนี้เมื่อจบเรื่องลง

ท่านอาจจะย้อนคิดก็ได้ว่า เหมเป็นใคร....

เหม อาจจะเป็นคุณ อาจจะเป็นเรา เช่นเดียวกับทุกๆคน

คุณจะพบคำตอบนั้นได้ ใน "ข้าบดินทร์"

สนพ. ณ บ้านวรรรกรรม สองเล่มจบ ค่ะ