งานหนังสือ....นิทรรศการมันสมองแห่งชาติ
ไปงานสัปดาห์มาหลายวัน แต่จริงๆแล้ว ยืนอยู่ที่เดิมไม่ค่อยได้เดินไปไหนมาไหนกับใครเขา มองเห็นผู้คนเดินผ่านไปมา จับจ่ายใช้สอยซื้อหนังสือกันอย่างสนุกสนาน
เป้าหมายของแต่ละคนแตกต่างกันไป ทั้งที่ เป็นงานหนังสือเดียวกัน
 สาวๆกลุ่มนั้นเดินมามุ่งตรงไปที่บู้ทแจ่มใส หาหนังสือหวานๆมาอ่าน
หนุ่มๆกลุ่มใหญ่เดินไปที่อนิแม็ค ดูการ์ตูน หรือไม่ก็หนังสือกำลังภายใน
หนุ่มใหญ่มาหน่อยเดินไปที่ กบนอกกะลา หรือไปที่ บู้ทท่าพระจันทร์ ของคุณสนธิ
กลุ่มคนเพิ่งทำงานมุ่งตรงมาที่นิยายไทยและนิยายแปล รหัสลับ และชิคลิด ต่างๆ
คุณพี่มาดผู้ดีหลายท่านถือถุงของสารคดีและเมืองโบราณ
ครอบครัวนั่นมีทั้งถุงการ์ตูนและหนังสือสอนภาษา เสริมทักษะสำหรับเด็ก แถมยังแวะดูสถานที่ศึกษาต่อต่างประเทศของลูกๆด้วยอีกต่างหาก
.... เสียงประกาศประชาสัมพันธ์ประกาศชื่อหนังสือและเจ้าของผลงานต่างๆนานาดังไม่หยุดหย่อนจากเสียงน้องสาวคนเดิมๆ ที่ต้องเฝ้าอ่านประกาศนานนับชั่วโมง อ่านเว้นวรรคผิดบ้าง มีเสียงถอนหายใจเหนื่อยบ้าง เสียงประกาศนั้นได้สร้างรอยยิ้มกับเราอยู่หลายครั้ง ทำเอาแอบคิดไปว่าหากน้องเขามีโอกาสอ่านหนังสือมากอย่างนี้ไปเรื่อยๆ น้องเขาก็จะเป็นผู้ประกาศที่ดีหรืออาจจะมีแววเป็นนักอ่านข่าวสถานีโทรทัศน์ใหญ่ๆในอนาคตได้ทีเดียว
ยืนมองไปมา เห็นบรรดานักเขียนมากหน้าหลายตาเดินกันผ่านหน้า หลังจากคร่ำเคร่งคิด เขียน วิเคราะห์ต่างๆนานา บรรดานักเขียนทั้งหลายก็มาร่วมงานนี้ ในฐานะผู้นำเสนอ มาตีแผ่ ผลงานจากมันสมองของตัวเองในรูปแบบตัวอักษร งานหนังสือจึงเป็นสถานที่รวมพลของคนทำงานเขียนหนังสือหลากหลาย ที่เดินกันควักไขว่ ล้วนเป็นกลุ่มบุคคลที่ทำงานกับตัวหนังสือ นำเสนอผลงานในรูปแบบหนังสือที่มาจากสมองของตนทั้งนั้น สามารถมองหากันได้ตามบู้ท และสถานที่ต่างๆทุกหลืบมุมของสถานที่จัดงานและระหว่างเดินทางไปร่วมงาน
จำได้ว่าตัวเองเคยตื่นเต้นขนาดไหนที่ได้เห็นคุณสุชาติ ศรีสวัสดิ์ ครั้งแรกในงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติตอนจัดงานหนังสือข้างๆคุรุสภา มีความรู้สึกเหมือนได้พบกับปรมาจารย์ทางด้านความคิด เผชิญหน้ากับ"กูรู" อย่างไรก็ไม่รู้ มารู้สึกเช่นนั้นอีกครั้งตอนเดินผ่านบู้ท ณ บ้านวรรณกรรม ได้พบเห็นคุณทมยันตี กับคุณวิศวนาถ ตื่นเต้น ตัวสั่นอย่างบอกไม่ถูก ได้พบคุณ กฤษณา อโศกสิน คุณชมัยภร แสงกระจ่าง ก็กรี๊ดกร๊าดกับตัวเองไปเรื่อยๆ
พอมางานย้ายมาจัดที่ศูนย์ประชุม ตัวเองก็ได้ทำตามธรรมเนียม(ของตัวเอง) คือต้องเอาหนังสือไปให้พี่วินทร์ เลียววารินทร์ (เรียกเสียอย่างกับคนคุ้นเคย  ) เซ็นต์ทุกๆปี ที่สำคัญแอบจ้องพี่เขาด้วยความชื่นชม ทุกๆปี เช่นกัน
อย่างเมื่อวานนี้ก็ได้เจอคุณ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ในรถไฟฟ้าใต้ดิน เดินตามกันมาชนิดตัวเองแทบจะชนท่านอยู่แล้ว ซึ่งแน่นอน โอกาสแบบนี้ ไม่ได้มีกันง่ายๆ
แต่เราสามารถพบปะ และรู้สึกร่วมเช่นนี้ได้ เมื่อเรามางานหนังสือ
งานหนังสือเป็นเช่นนี้เอง มีความหลากหลายของผู้คน ที่มารวมกัน แต่วัตถุประสงค์เดียวกัน คือมาดูผลงานที่เกิดจากมันสมองของคน ที่ผ่านการสร้างสรรค์ กระบวนการผลิตต่างๆ เพื่อเลือกหาไปครอบครอง
หนังสือแม้เล่มเล็กๆก็มีค่าเช่นเดียวกัน....ตัวเองมีโอกาสก็เดินดูทุกบู้ท อมยิ้มให้กำลังใจกับคนขายที่ตั้งอกตั้งใจนำเสนอผลงานในบู้ทของตน อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
ดีใจที่มีคนเขียนงานออกมาเพิ่มขึ้นทุกปี ดีใจที่เห็นคนอ่านมาจับจ่ายซื้อของกันหลากหลายเช่นนี้
ถุงกล้วยแขกเคยสร้างนักเขียนมาแล้วเช่นไร งานหนังสือระดับมหกรรมเช่นนี้ คงสร้างอนาคตนักเขียนระดับอัจฉริยะของโลก ให้กำลังเดินจับจ่ายใช้สอยในงานนี้อยู่เช่นกัน
ไปงานหนังสือกันเถิด งานหมดวันที่ ๑๐ เมษายน นี้แล้วค่ะ 
|
โตมิโต กูโชว์ดะ
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [ ?] 
ร่างทรงของ "วรรณวรรธน์" โปรดอย่าถามว่าเป็นใครในอดีต รู้แต่ว่าตอนนี้ยังมีลมหายใจอยู่ เท่านั้นก็มากเท่าที่มนุษย์คนหนึ่งได้รู้จักกันแล้ว
2 3 5 6 7 8 9 10 11 12 13 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 26 27 28 29 30 |
|
|
|
สาวๆกลุ่มนั้นเดินมามุ่งตรงไปที่บู้ทแจ่มใส หาหนังสือหวานๆมาอ่าน 
) เซ็นต์ทุกๆปี ที่สำคัญแอบจ้องพี่เขาด้วยความชื่นชม ทุกๆปี เช่นกัน 
ไอซ์ชอบงานหนังสือนะ เสียดายปีนี้มีเวลาน้อยไปหน่อย
เป็นช่วงวุ่นๆ พอดี ไม่งั้นคงจะได้มีเวลาเดินเล่นมากกว่านี้