Bloggang.com : albatross11 : ตอนที่ 9 คำสารภาพของพี่ชาย by เกษตรศิลป์ & กบน้อย

ตอนที่ 9 คำสารภาพของพี่ชาย by เกษตรศิลป์ & กบน้อย

…. ณ.ห้างซงซาง
ขณะนี้ แชยุน นั่งมองทอดสายตาไปยังหน้าประตู นับตั้งแต่ ยุนบก ถูกทำร้าย นางจะมานั่งรอฟังข่าวจาก จุนวานทุกวันอย่างใจจดใจจ่อ
“ นี่ก็ผ่านไปหลายวันแล้ว ทำไมพี่จุนวานยังตามหาคุณชายซอไม่พบนะ แชยุน กล่าวเบาๆออกมาพลางถอนหายใจ สักพักนางก็ได้ยินเสียงม้าวิ่งมาหยุดที่หน้าห้างซงซาง และมีคนงานคนหนึ่งวิ่งเข้ามา
“ เอ่อ คุณหนูแชยุนขอรับ ท่านจุนวานให้ข้านำข่าวของคุณชายซอมาแจ้งให้นางห้างทราบนะขอรับ
“ เจ้าว่าอะไรนะ ข่าวของคุณชายซองั้นเหรอ แชยุน กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงแสดงความดีใจ
“ ขอรับ คุณหนูแชยุน
“ ถ้าอย่างนั้น เจ้าจงรีบบอกข้ามาแล้วข้าจะไปแจ้งให้คุณหนูดานุง ทราบเอง รีบพูดมาเร็ว
“ เอ่อ คือว่าท่านจุนวานตามหาตัวคุณชายซอพบแล้วขอรับ
“ อะไรนะ พี่จุนวานพบคุณชายซอแล้วใช่ไหม แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน เขาเป็นอย่างไรบ้างปลอดภัยดีหรือเปล่า
แชยุน รีบร้อนถามเพื่อเอาคำตอบจากคนงาน
“ เอ่อ คุณชายซอปลอดภัยดีขอรับ ท่านจุนวานกำลังพาคุณชายซอกลับมาที่นี่ ดังนั้นจึงให้ข้านำข่าวมาแจ้งให้นายห้างทราบก่อนนะขอรับ เมื่อได้ยินคำยืนยันว่ายุนบกปลอดภัย แชยุน จึงยิ้มออกมาด้วยความดีใจเป็นที่สุด
“ อืม ขอบใจเจ้ามากข้าจะรีบไปแจ้งข่าวให้คุณหนูดานุงทราบกล่าวจบ แชยุนจึงรีบเดินไปที่ห้องทำงานของ ดานุง
“ คุณหนูดานุง ข้าแชยุนค่ะ
“ อืม เข้ามาสิ เมื่อได้ยินคำตอบรับจากดานุง แชยุนจึงเปิดประตูเข้าไป และเห็น ดานุง กับ วังแดโฮ กำลังนั่งคุยกันอยู่ในห้อง
“ เอ่อ.. ท่านพ่อ ท่านก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอค่ะ
“ แชยุน เจ้ามาพบข้ามีอะไรหรือเปล่า
“ คุณหนูค่ะ พี่จุนวาน ให้คนมาส่งข่าวของคุณชายซอค่ะ
“ อะไรนะ จุนวานให้คนมาส่งข่าวคุณชายซอ แล้วเขาว่ายังไงบ้าง
“ คุณหนูค่ะ พี่จุนวาน พบคุณชายซอแล้วค่ะ คุณชายซอปลอดภัยดีค่ะ ตอนนี้พวกเขากำลังเดินทางกลับมาที่นี่
แชยุน กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นที่นางจะได้พบกับยุนบกอีกครั้ง
ขณะนี้ ยุนบก ซุกควอน และจุนวาน ได้เดินทางมาถึงยังห้างซงซาง เมื่อทั้งหมดเดินเข้าไปภายในห้างซงซางจึงได้พบกับ ดานุง วังแดโฮ และ แชยุน ซึ่งพวกเขากำลังยืนรอคอยการกลับมาของ ยุนบก อย่างใจจดใจจ่อ
เมื่อ ยุนบก เห็น ดานุง เขาจึงเดินเข้าไปและก้มศรีษะคำนับนาง
“ คุณชายซอ ข้ารู้สึกดีใจยิ่งนัก เมื่อรู้ว่าท่านปลอดภัย
“ ขอรับคุณหนู ดานุง ข้าปลอดภัยดีขอรับ แต่ว่าคุณหนูดานุง ทราบได้อย่างไรขอรับว่าข้าจะกลับมาวันนี้
“ คุณชายซอ พอข้ารู้ว่าท่านปลอดภัย ข้าจึงให้คนงานรีบมาแจ้งข่าวให้คุณหนูดานุง ทราบก่อน คุณหนูจะได้คลายความกังวลเมื่อรู้ว่าท่านปลอดภัย จุนวานกล่าวขึ้น
“ คุณชายซอ ข้ารู้สึกละอายใจต่อท่านยิ่งนัก ต้นเหตุเป็นเพราะข้าจึงทำให้ท่านประสบกับเคราะห์ร้ายเช่นนี้
โปรดรับการคาราวะจากข้าด้วย ดานุง กล่าวพลางโน้มตัวลงเพื่อคาราวะยุนบก ยุนบกเองก็ตกใจที่เห็นนางทำเช่นนั้น ยุนบก จึงคุกเข่าลงเพื่อฉุดร่าง ดานุงให้ลุกขึ้น
“ คุณหนู ดานุง โปรดอย่าทำเช่นนั้นเลยขอรับ อาจารย์ได้บอกข้าถึงสาเหตุที่พวกโจรคิดจับตัวคุณหนูดานุงให้ข้าฟังแล้วหล่ะ อีกอย่างตอนนี้ข้าเองก็ปลอดภัยแล้ว คุณหนู ได้โปรดอย่าทำแบบนี้และอย่าตำหนิตัวเองอีกเลยขอรับ
ดานุง ไม่ได้กล่าวอะไรออกมามีเพียงรอยยิ้มบางๆ เมื่อนางจ้องมองใบหน้าของยุนบก
“ คุณชายซอ ท่านดูซูบผอมลงไปมากนะค่ะ ท่านบาดเจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่าค่ะ ตอนที่ข้าเห็นท่านถูกทำร้าย
ข้าเป็นห่วงท่านมาก กลัวว่าท่านจะเป็นอะไรไป แชยุน กล่าวออกมาเมื่อนางเห็นท่าทางอิดโรยของยุนบก
“ แม่นาง แชยุน เจ้าเองก็ดูซูบผอมลงไปเช่นกัน คงเป็นเพราะข้าสินะ จึงทำให้ทุกคนต้องลำบาก แชยุน ยิ้มบางๆออกมาเล็กน้อยเมื่อนางรับรู้ว่า ยุนบก เป็นห่วงนางเช่นกัน
“ คุณชายซอ ท่านเพิ่งเดินทางกลับมาคงจะเหนื่อยมากข้าว่าท่านเข้าไปพักในห้องรับรองก่อนดีไหมค่ะ
“ ท่านซุกควอน เชิญท่านด้วยนะค่ะ
“ จุนวาน เจ้าด้วยนะ ดานุงกล่าวขึ้น เมื่อนางเห็นท่าทางอิดโรยจากการเดินทางของพวกเขา
“ ขอรับ คุณหนูดานุง ทั้งสามคนกล่าวตอบรับพร้อมกัน
“ เอ่อ คุณหนูดานุง ข้าคิดว่าจะพักที่นี่ต่อแค่คืนเดียว พรุ่งนี้เช้า ข้ากับยุนบก จะเดินทางกลับโรงงานกระดาษทันที
“ ท่านซุกควอน แต่ว่าอาการบาดเจ็บของคุณชายซอ ยังมีไม่หายดีนี่ค่ะ ข้าคิดว่าควรให้คุณชายซอพักที่นี่สักระยะ ให้ร่างกายแข็งแรงก่อนค่อยเดินทางกลับก็ได้นี่ค่ะ เหตุใดท่านจึงต้องรีบร้อนขนาดนั้น ตอนนี้ข้าให้คนไปตามหมอมาตรวจดูอาการคุณชายซอ เพื่อให้แน่ใจว่าคุณชายซอปลอดภัยแล้วจริงๆ
“ คุณหนูดานุง ข้าต้องขอบคุณท่านที่เป็นห่วงข้า แต่ว่าตอนนี้อาการบาดเจ็บของข้าดีขึ้นมากแล้วพักอีกสักคืนร่างกายของข้าคงแข็งแรงพอที่จะเดินทางได้ อีกอย่างข้าเป็นห่วงความรู้สึกของภรรยาข้า ป่านนี้นางคงกำลังรอคอยการกลับไปของข้าก็เป็นได้
“ คุณชายซอ หากท่านยืนยันเช่นนั้น ก็แล้วแต่ท่านเถอะค่ะ ถ้ายังไงข้าจะให้คนจัดอาหารไปให้ท่านทั้งสองที่ห้องพักนะคะ ท่านทั้งสองจะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่
“ แชยุน เจ้าต้องดูแลคุณชายซอ และท่านซุกควอนให้ดีหล่ะ
“ ค่ะ คุณหนูไม่ต้องเป็นห่วงข้าจะจัดการเรื่องนี้แทนคุณหนูเองค่ะ
“ คุณหนูดานุง ถ้าอย่างนั้นข้าขอตัวไปที่ห้องพักก่อนนะขอรับ ยุนบกและซุกควอน เมื่อแยกตัวจากดานุงเขาทั้งคู่
จึงเดินมาหยุดที่หน้าประตูห้องพัก
“ ยุนบก เจ้าตามข้าเข้ามาข้างในก่อน ข้ามีเรื่องจะคุยกับเจ้า
“ ขอรับ อาจารย์
“ ยุนบก เจ้าคิดว่าร่างกายของเจ้าแข็งแรงพอที่จะเดินทางกลับในตอนเช้าหรือเปล่า
“ ขอรับ อาจารย์ ข้าพร้อมจะเดินทางกลับ จริงๆแล้วข้าอยากกลับวันนี้ด้วยซ้ำไปเพราะว่าข้าคิดถึง จอง ฮยาง
“ อะไรนะ ยุนบกนี่เจ้ายังมีหน้ามาพูดคำว่าคิดถึงนางอีกเหรอ เหอะ ! ช่างไม่อายฟ้าดินเอาซะเลย
ข้าว่าเจ้าไม่ได้คิดถึงนางจริงๆหรอก เจ้าก็ดีแต่พล่ามไปวันๆก็เท่านั้นแหละ
“ อะไรนะอาจารย์ เหอะ!! ก็ท่านไม่ใช่ข้า แล้วจะไปรู้ดีกว่าข้าได้ยังไงกัน
“ เหอะ!! เจ้านี่มันช่างเจ้าเล่ห์นัก ถ้าข้ารู้ว่าเจ้าจะเป็นคนเจ้าเล่ห์แบบนี้ ข้าจะไม่มีทางให้เจ้าแต่งงานกับ
จอง ฮยาง หรอก
“ อาจารย์ นี่ท่านบอกว่าข้าเป็นคนเจ้าเล่ห์ ข้าทำแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
“ เหอะ!! เจ้ารู้หรือเปล่าว่าข้าเป็นห่วงเจ้ามากขนาดไหน ข้ากลัวว่าเจ้าจะเป็นอะไรไป เพราะว่าถ้าเจ้าเป็นอะไรไป ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปบอก จอง ฮยาง อย่างไร แต่ทว่าข้ากลับไปเจอเจ้ากำลังรื่นเริงกับผู้หญิงคนนั้น
พูดไปแล้วมันก็น่าโมโหยิ่งนัก ถ้าหากว่า จอง ฮยาง รู้เรื่องนี้เจ้าจะทำยังไง
“ แล้วยังไง รู้แล้วยังไงหล่ะ ในเมื่อข้าไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย
“ แล้วที่เจ้ากับ แม่นางคนนั้นยืนกอดกันในห้องของนาง มันหมายความว่ายังไงกันหล่ะ
“ อะไรนะ อาจารย์ นี่ท่าน เอ่อ.. ท่านเห็นข้ากับนางด้วยเหรอ โธ่เอ๊ย !! อาจารย์ข้านึกว่าท่านจะเป็นห่วงข้าซะอีก
ข้าอุตส่าดีใจนึกว่าท่านเป็นห่วงข้าที่ไหนได้ท่านตามไปจับผิดข้าเองหรอกหรือนี่
“ เจ้าหมอนี่ ไม่ยอมรับ แล้วยังจะมาต่อล้อต่อเถียงกับข้าอีกนะ นี่ยุนบกเจ้าไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเพื่อหลบเลี่ยงตอบคำถามข้าหรอกนะ ไหนเจ้าบอกมาซิว่าเจ้ากับนางมีความสัมพันธ์อะไรกัน ถึงได้กอดกันขนาดนั้น
แล้วถ้าข้าเล่าเรื่องนี้ให้ จอง ฮยาง ฟัง แต่จะว่าไปแล้วนะถ้าหากนางรู้เรื่องนี้แล้วนางจะรู้สึกเช่นไรกันนะ
นางจะโกรธเจ้ามากขนาดไหนกันนะ เจ้าช่วยข้าคิดหน่อยสิ ยุนบก ซุกควอน กล่าวออกมาเพื่อยั่วโมโหยุนบก
“ อาจารย์ !!จอง อยาง รักข้ามากแค่ไหนท่านก็รู้นี่นา ไม่ว่าท่านจะไปพูดยังไงนางก็ไม่มีวันเข้าใจข้าผิดหรอกน่า
“ เหอะ !! เจ้าหมอนี่ หลงตัวเองไปเถอะ สักวันเจ้าจะรู้สึกแล้วอย่ามาอ้อนวอนให้ข้าช่วยละกัน
“ ก็ข้าไม่ได้ทำอะไรนี่นา อาจารย์ท่านเลิกหาเรื่องข้าซะทีเถอะน่า ให้ตายสิข้าขี้เกียจทะเลาะกับท่านแล้วหล่ะ
ข้าไปนอนดีกว่าพรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้าไม่ใช่เหรอ
“ เฮ้อ!! พรุ่งนี้แล้วสินะข้าจะได้กลับไปหา จอง ฮยาง
“ จอง ฮยาง คนงามของข้า ข้าอยากกอดเจ้าเหลือเกิน ยุนบกพึมพำถึง จอง ฮยาง ก่อนจะเดินเอามือไขว้หลัง
และหันหน้าไปมอง ซุกควอน พลางยิ้มที่มุมปากอย่างคนเจ้าเล่ห์เพื่อยั่วโมโห ซุกควอน
“ นี่ ยุนบก เจ้าไม่ต้องมาทำหน้ากวนโทสะข้าเลยนะ ข้าไม่ใช่เพื่อนเล่นของเจ้านะ
ซุกควอนตะโกนไล่หลังยุนบกที่เพิ่งเดินออกไป
“ เฮ้อ ! เจ้าหมอนี่ นี่เขายังเห็นข้าเป็นอาจารย์ของเขาอยู่หรือเปล่า
ขณะที่ยุนบกเดินกลับไปยังห้องพักก็ได้พบกับ จุนวาน
“ ท่านจุนวาน ท่านจะไปไหนหรือครับ ข้าได้ยินคุณหนูดานุง บอกให้ท่านไปพักไม่ใช่หรือครับ
“ คุณชายซอ ข้าตั้งใจมาพบท่านข้ามีเรื่องบางอย่างจะคุยกับท่านสักหน่อย
“ ท่านมีเรื่องอะไรจะคุยกับข้าหรือครับ พูดมาได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ
“ คุณชายซอ จริงๆแล้วข้าเองก็อายุมากกว่าท่านไม่เท่าไหร่ ถ้ายังไงคุณชายซอ เรียกข้าว่า พี่จุนวาน จะดีกว่าไหม
ข้ารู้สึกถูกชะตากับท่านยิ่งนัก อีกอย่างข้าเองก็รู้สึกเหมือนกับว่าท่านเป็นน้องชายของข้าคนนึง
“ พี่จุนวาน ถ้าท่านอยากให้ข้าเรียกท่านแบบนั้น ท่านเองก็ห้ามเรียกข้าว่า คุณชายซอ ท่านควรเรียกข้าว่า น้องซอ
ยุนบก พูดพลางยักคิ้วและยกมือตบไหล่ จุนวาน
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า จุนวาน หัวเราะกับท่าทางของยุนบก น้องซอ ท่านเป็นคนตรงไปตรงมาไม่ต้องมีพิธีรีตรองอะไร
ข้าชอบท่านก็ตรงนี้แหล่ะ อีกอย่างข้ารู้สึกชื่นชมฝีมือการต่อสู้ของน้องซอกับท่านซุกควอนยิ่งนัก
“ พี่จุนวาน ท่านชมเกินไปแล้ว ท่านเองก็มีฝีมือไม่เบาเช่นกัน จริงๆแล้วข้าฝึกการต่อสู้กับอาจารย์ของข้าก็เพื่อปกป้องตัวเองและคนที่ข้ารักเท่านั้นไม่ได้คิดจะไปต่อสู้กับใครหรอกครับ
“ น้องซอ ที่ท่านต้องได้รับบาดเจ็บสาเหตุก็เป็นเพราะกลุ่มซงซางของเรา แต่ท่านกลับไม่ได้ติดใจอะไร
เพราะท่านเป็นคนมีน้ำใจ เช่นนี้ มิน่าหล่ะ ถึงได้มีผู้หญิงหลายคนหลงใหลในตัวท่าน
“ พี่จุนวาน ท่านก็พูดเกินไป อีกอย่างข้าเองก็แต่งงานแล้วจะมีผู้หญิงที่ไหนมาชอบข้าหล่ะ ครับ
พี่จุนวาน นี่ท่านกำลังล้อข้าเล่นอยู่หรือเปล่า ท่านเองก็มีคนที่ท่านชอบอยู่ไม่ใช่หรือครับ
เอ่อ..ข้าหมายถึง แม่นาง แชยุน นะครับ
“ น้องซอ นี่...นี่ท่านเอาอะไรมาพูด ไม่ใช่อย่างที่ท่านคิดหรอกนะ
จุนวาน กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียง ตะกุกตะกัก
“ อะไรกัน พี่จุนวานข้าพูดแหย่ท่านแค่นี้ ทำไมท่านต้องเขินขนาดนั้น
“ โธ่เอ๊ย !! ท่านเป็นผู้ชายแบบไหนกันนะ แล้วแบบนี้จะมีผู้หญิงที่ไหนกล้าชอบท่านหล่ะเนี่ย
ถ้าต้องรอให้ท่านไปสารภาพรักกับนาง ข้าว่านางคงต้องรอจนแก่ตายก่อนกระมัง
“ เฮ้อ!! ข้าไม่รบกวนท่านแล้วหล่ะ ข้าว่าท่านรีบไปพักผ่อนเถอะนะ พรุ่งนี้ท่านต้องเดินทางแต่เช้านี่นา
ถ้ายังไงข้าจะเดินไปส่งท่านที่ห้องพักละกัน จุนวาน รีบเดินนำยุนบกไปที่ห้องพักเพราะเขากลัวที่จะตอบคำถามของยุนบก
“ พี่จุนวาน ข้ารู้สึกอยากดื่มเหล้าขึ้นมาแล้วสิ ข้าว่าเรามาดื่มฉลองความเป็นพี่น้องของเราดีไหม
ยุนบกกล่าวพลางยกมือตบไหล่ของจุนวาน
“ น้องซอ เห็นทีจะไม่ได้หรอก อาการบาดเจ็บของท่านก็ยังไม่หายดี อีกอย่างท่านเองก็ต้องเดินทางแต่เช้าไม่ใช่เหรอ ถ้าหากคุณหนูดานุง ทราบว่าข้าดื่มเหล้ากับท่าน คุณหนูต้องไม่พอใจข้าแน่
“ ไม่เป็นไรหรอกน่า ดื่มแค่นิดหน่อยเอง ท่านไม่ต้องเป็นห่วงข้าคอแข็งไม่เมาง่ายๆหรอก ถ้ายังไงท่านแวะไปที่ห้องพักของข้าก่อน ยุนบกกระซิบข้างหู จุนวาน
“ อืม ก็ได้ข้าจะไป จุนวาน จำยอมต้องตกลงเพราะจริงๆแล้วเขาเองก็อยากทำความรู้จักกับยุนบกให้มากขึ้น
เมื่อทั้งคู่เดินมาถึงหน้าห้องพักของยุนบก ก็ต้องชะงัก เพราะขณะนี้ แชยุน กำลังยืนรอยุนบกที่หน้าห้องของเขา
“ เอ่อ คุณชายซอ ท่านหายไปไหนมาค่ะ
“ แม่นาง แชยุน เจ้ามีอะไรหรือเปล่าถึงได้มารอข้า
“ คุณชายซอ นี่คือท่านหมอที่คุณหนูดานุงให้พามาตรวจร่างกายของท่าน
“ อืม งั้นหรือ ข้าต้องขอโทษที่ทำให้ทุกคนรอ
“ คุณชายซอ ข้าว่าท่านรีบเข้าไปข้างในเถอะค่ะ ท่านหมอจะได้ตรวจดูอาการของท่าน แชยุน รบเร้าให้หมอรีบตรวจร่างกายยุนบก เพราะนางเป็นห่วงเขายิ่งนัก เมื่อเห็นอาการบาดเจ็บและท่าทางอิดโรยของเขา
ยุนบกจึงเดินนำ แชยุน และ หมอ เข้าไปในห้องพัก จุนวานก็ตามเข้าไปเช่นกัน
“ คุณชาย ข้าขอตรวจชีพจรของท่านสักหน่อย กล่าวจบ หมอจึงจับที่ข้อมือของยุนบก ส่วนสายตาของเขาก็มองไปที่บาดแผลบนศรีษะของยุนบก
“ อืม บาดแผลที่ศรีษะของท่านก็เกือบหายเป็นปกติแล้ว ส่วนอาการไข้ก็ลดลงมากแล้ว แต่ทว่า ชีพจรของท่าน
เหตุใดถึงได้เต้นผิดปกติเช่นนี้กันนะ ถ้ายังไงข้าขอตรวจดูอีกสักครู่จะได้แน่ใจว่าผิดปกติเพราะสาเหตุใดยุนบกตกใจ เมื่อได้ยิน หมอ กล่าวเช่นนั้น เขาจึงรีบชักข้อมือออกจากมือของหมอที่กำลังจับชีพจรของเขาอยู่
“ เอ่อ ข้าไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ อาจเป็นเพราะร่างกายของข้ายังมีพิษไข้ ก็เลยทำให้ข้ารู้สึกอ่อนเพลีย
พักอีกสักหน่อยก็คงจะดีขึ้น ยุนบกรีบกล่าวออกมา เพราะหากเขาปล่อยให้หมอตรวจร่างกายเขาอย่างละเอียด
บางทีหมอท่านนี้อาจรู้ความลับของเขาก็เป็นได้
“ อืม หากท่านยืนยันเช่นนั้น ก็คงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง
“ เอ่อ แม่นาง ถ้ายังไงให้คนตามข้าไปที่ร้านแล้วข้าจะจัดยาและยาบำรุงให้คุณชายท่านนี้
ทานยาและพักอีกสักหน่อยอาการของเขาก็คงหายเป็นปกติแล้วหล่ะ
“ ท่านหมอ ท่านแน่ใจนะค่ะ ว่าเขาปลอดภัยแล้วจริงๆ
“ อืม นับว่าโชคดี ที่เขาได้รับการรักษาอย่างถูกวิธี จึงทำให้ร่างกายของเขาฟื้นตัวเร็วมาก เมื่อได้ยินเช่นนั้น
จึงทำให้ยุนบกนึกถึงท่านปู่และยอนที่ได้ช่วยชีวิต และรักษาอาการบาดเจ็บของเขาเป็นอย่างดี เขายิ้มบางๆ
ออกมาเมื่อนึกถึงยอน
“ พี่จุนวาน ท่านอยู่ดูแลคุณชายซอที่นี่ก่อนนะค่ะ ข้าจะออกไปส่งท่านหมอ และจัดอาหารมาให้
คุณชายซอ แชยุน หันมาขอร้อง จุนวาน ให้อยู่ดูแลยุนบกตอนที่นางไม่อยู่
“ แชยุน เจ้าไม่ต้องเป็นกังวล ข้ารู้ว่าคุณชายซอ มีความสำคัญกับเจ้ามากแค่ไหน ข้าจะคอยดูแลเขาแทนเจ้าเอง
จุนวาน รับรู้ความรู้สึกของแชยุน ที่มีต่อยุนบก แม้ว่าเขาจะรู้สึกเจ็บปวดแต่ว่านี่ก็เป็นสิ่งเดียวที่เขาจะทำเพื่อนางได้
“ แม่นาง แชยุน พี่จุนวานเองก็ต้องลำบากและเหน็ดเหนื่อยอย่างมากในการตามหาข้า ข้าว่าคนที่ควรได้รับการดูแลน่าจะเป็นพี่จุนวานมากกว่าข้า
“ คุณชายซอ แต่ว่าคนที่ได้รับบาดเจ็บเป็นท่านนะค่ะ ไม่ใช่พี่จุนวานซะหน่อย
เช่นนั้น สมควรแล้วที่ข้าต้องดูแลท่าน
“ แม่นาง แชยุน อาการบาดเจ็บที่ร่างกาย อีกไม่นานก็คงหายเป็นปกติ
“ แต่ว่าอาการบาดเจ็บที่หัวใจ คงไม่มียาชนิดใดสามารถรักษาได้ หากปราศจากความห่วงใยจากคนที่เรารัก
“ คุณชายซอ นี่เรากำลังพูดถึงเรื่องอะไรกันค่ะ ข้าไม่เข้าใจในสิ่งที่ท่านพูด
“ เอ่อ... แชยุน ข้าว่าเจ้ารีบไปส่งท่านหมอเถอะ ส่วนคุณชายซอข้าจะคอยดูแลเขาเอง เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง
จุนวาน รีบกล่าวตัดบทเพราะเขารับรู้ในสิ่งที่ยุนบกกำลังจะบอกกับแชยุน
เมื่อได้ยินเช่นนั้น แชยุนจึงรีบเดินออกไป
“ น้องซอ ข้าไม่เข้าใจว่าทำไมท่านต้องพูดแบบนั้นกับแชยุน
“ พี่จุนวาน ข้าก็แค่อยากให้นางรับรู้ว่าท่านรู้สึกอย่างไรกับนาง หากท่านรู้สึกไม่พอใจข้าต้องขอโทษด้วย
“ น้องซอ ยังไงข้าก็ต้องขอบคุณท่านที่คิดจะช่วยข้า แต่ว่าต่อให้นางรับรู้ว่าข้ารักนางมากแค่ไหน
แล้วมันจะมีประโยชน์อะไร เพราะว่าคนที่นางชอบไม่ใช่ข้าแต่กลับเป็นท่านต่างหาก
“ แต่ถึงยังไงท่านก็ควรให้นางรับรู้ ว่าท่านรู้สึกยังไงกับนาง
“ พี่จุนวาน จริงๆแล้วข้าเองก็ไม่อยากก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของท่านหรอกนะ เพียงแต่ข้าไม่อยากเห็นท่านต้องเจ็บปวดเหมือนกับข้า ครั้งหนึ่งข้าเองก็เคยเป็นคนขี้ขลาดไม่กล้าเผชิญกับความจริง มันคือความผิดพลาดที่ข้าเอง
ไม่อาจที่จะให้อภัยกับตัวเองได้ ทุกครั้งที่ข้านึกถึงเรื่องนี้ข้ารู้สึกเกลียดตัวเองยิ่งนัก เป็นเพราะว่าตอนนั้นข้ารู้สึกสับสนไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่ ทั้งๆที่ข้ารักนางสุดหัวใจ แต่ข้ากลับปล่อยให้นางจากไปเพราะข้าคิดว่าตัวเองไม่สามารถทำให้นางมีความสุขได้ แต่พอนางจากข้าไปข้าถึงได้รู้ว่าหัวใจของข้าต้องการอะไร
ข้าจึงได้ออกตามหานาง แม้ต้องใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหานาง ข้าก็ไม่เคยคิดท้อถอย
ในที่สุดสวรรค์ก็เมตตาข้า ให้ข้าได้พบนางอีกครั้ง เมื่อข้าได้พบกับนางอีกครั้ง
ข้าจึงสาบานกับตัวเองว่าข้าจะไม่มีวันปล่อยให้นางจากข้าไปไหนอีกแล้ว
ไม่มีวัน....ข้าจะไม่มีวันทำเช่นนั้นอีกเด็ดขาด
“ น้องซอ ท่านกับแม่นาง ฮยาง ช่างมีความรักที่มั่นคงต่อกันยิ่งนัก ข้ารู้สึกอิจฉาท่านแล้วสิ ที่มีคนรักเช่นนาง
“ น้องซอ ข้ามีเรื่องบางอย่างอยากจะถามท่าน
“ พี่จุนวาน ท่านมีเรื่องอะไรจะถามข้างั้นหรือ
“ น้องซอ ท่านรู้สึกยังไงกับแชยุน ท่านชอบนางหรือเปล่า
“ พี่จุนวาน ท่านยังคงแคลงใจในตัวข้าอยู่ใช่ไหม ท่านไม่ต้องกังวลเรื่องนี้หรอก
ข้าไม่เคยคิดอะไรเกินเลยกับแม่นางแชยุน ขอให้เชื่อข้าเถอะนะ
เพราะว่าข้าไม่อาจรักใครได้อีก หัวใจของข้ามอบให้ จอง อยางคนเดียวเท่านั้น
“ เพล้ง !!!!! ที่ด้านหน้าประตูห้องพักยุนบก มีเสียงถ้วยชามหล่นลงกระทบพื้นจนทำให้ยุนบกและจุนวาน
ตกใจและรีบวิ่งออกไปดู
“ แม่นางแชยุน !!! ยุนบกอุทานออกมาด้วยความตกใจ
“ แชยุน !!! จุนวาน กล่าวออกมาเมื่อเห็นนางยืนร้องไห้สะอื้นอยู่หน้าห้องยุนบก
“ คุณชายซอ ข้า.... ข้าเกลียดท่าน ทำไม.... ทำไม ข้าต้องชอบคนอย่างท่านด้วย
แชยุนตะโกนต่อว่ายุนบก พลางวิ่งเข้าไปผลักร่างยุนบกจนล้มลง แล้วจึงวิ่งออกไป
“ น้องซอ!! ท่านเป็นอะไรหรือเปล่า
“ พี่จุนวาน ท่านไม่ต้องห่วงข้า รีบตามนางไปเร็ว
“ แชยุน!!!! แชยุน !!!! จุนวาน วิ่งตามพลางตะโดนเรียกเพื่อให้นางได้มีสติ
“ เฮ้อ . ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้นะ เพราะอย่างนี้นี่เอง อาจารย์ถึงได้เตือนข้าไม่ให้อยู่ใกล้นาง
ยุนบกค่อยๆพยุงร่างของตัวเองให้ลุกขึ้น
“ เอ่อ.. คุณซายซอ เกิดอะไรขึ้น ข้าได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรบางอย่างตกลงพื้น ข้าจึงออกมาดู
วังแดโฮ กล่าวถามยุนบก พลาง มองลงไปที่พื้น
“ คุณชายซอ ทำไมหน้าห้องพักของท่านถึงได้เลอะเทอะอย่างนี้หล่ะ เกิดอะไรขึ้น
“ เอ่อ.. ไม่มีอะไรหรอกครับ คือว่า ข้ากำลังจะยกอาหารไปทานที่ห้องพักอาจารย์
แต่เพราะความซุ่มซ่ามของข้าจึงเป็นอย่างที่ท่านเห็นนี่แหละครับ
“ คุณชายซอ แล้วแชยุนไปไหนหล่ะ ทำไมแชยุนถึงไม่มาดูแลท่าน คุณหนูดานุง ได้กำชับให้แชยุน
ดูแลคุณชายซออย่างดีที่สุด แล้วนี่เขาหายไปไหนนะ เฮ้อ.. ลูกสาวคนนี้ช่างไม่เอาไหนซะเลย
“ ท่านวังแดโฮ จริงๆแล้วแม่นางแชยุน นางดูแลข้าเป็นอย่างดี เพราะข้าเห็นใบหน้าของนางซีดเซียว
อาจเป็นเพราะนางต้องคอยดูแลข้าจึงไม่ได้พักผ่อน ข้ารู้สึกเป็นห่วงนางมากจึงบอกให้นางกลับไปพักนะครับ ท่านโปรดอย่าตำหนิ แม่นางแชยุนเลยนะครับ อีกอย่างข้าเองก็รู้สึกเป็นห่วงนางมาก
ข้าว่าท่านควรรีบกลับไปดูแลนาง บางทีตอนนี้นางอาจต้องการคำปลอบใจจากใครสักคน
“ คุณชายซอ ถ้าเช่นนั้นข้าต้องขอตัวกลับไปดูแชยุนหน่อย ไม่รู้ว่านางจะเป็นยังไงบ้าง
ถ้ายังไงข้าจะให้คนงานมาทำความสะอาดและนำอาหารมาให้ท่านใหม่ละกัน
“ เอ่อ.. ครับ เชิญท่านตามสบายเลยครับ
วังแดโฮ เดินไปสั่งคนงานและรีบเดินออกไปจากห้างซงซาง เพราะเขารู้สึกเป็นห่วงแชยุน
“ แชยุน !!! จุนวานยังคงวิ่งตามแชยุนและตะโกนเรียกนางที่วิ่งร้องไห้ แชยุน ยังคงวิ่งไปตามทางเดิน
และมาหยุดลงที่ใต้ต้นไม้ นางทรุดตัวนั่งลงและยังคงร้องไห้สะอื้น
“ แชยุน เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า ทำไมเจ้าถึงได้ ..... ทำไม..... ทำไมเจ้าถึงได้ชอบน้องซอมากขนาดนั้น ทั้งๆที่เจ้าเองก็รู้ว่าเขามีคนรักอยู่แล้ว เพราะอะไรทำไมเจ้าถึงได้ขาดสติเช่นนี้ แชยุนคนที่ข้าเคยรู้จักหายไปไหนกัน
“ พี่จุนวาน ท่านไม่เคยมีความรัก ท่านไม่มีวันเข้าใจข้าหรอก ท่านรู้ไหมว่าความรู้สึกมันเป็นยังไงเวลาที่เราถูกคนที่เรารักปฏิเสธ มันเจ็บปวดมากแค่ไหน ท่านไม่มีวันเข้าใจความรู้สึกของข้าในตอนนี้หรอก
“ ทำไมข้าจะไม่เข้าใจ ข้าเข้าใจดีที่สุด เพราะทุกครั้งที่ข้าเห็นเจ้าร้องไห้
หัวใจของข้าก็เหมือนถูกเหยียบย่ำเช่นกัน
“ พี่จุนวาน แล้วเพราะอะไรทำไมพี่ต้องรู้สึกเช่นนั้น
“ แชยุน .... เพราะเจ้าไม่เคยเห็นข้าอยู่ในสายตา เจ้าถึงได้มองข้ามความรักที่ข้ามีต่อเจ้า
“ พี่จุนวาน นี่ท่าน..... ท่านกำลังจะบอกอะไรกับข้ากันแน่ จุนวาน คุกเข่าลงตรงหน้า แชยุน
“ แชยุน... ตั้งแต่เล็กจนโต ข้าเฝ้ามองเจ้า คอยเป็นห่วงเจ้า กลัวว่าจะมีใครมารังแกเจ้า
ทุกสิ่งทุกอย่างที่ข้าทำเพื่อเจ้า เจ้าคิดว่าข้าทำไปเพราะอะไร ไม่ใช่เพราะว่าข้ารักเจ้าหรอกหรือ
“ พี่จุนวาน .????? นี่พี่พูดอะไรออกมา พี่พูดกับข้าแบบนี้ได้ยังไง เราเป็นพี่น้องกันไม่ใช่เหรอ
พี่เป็นบ้าไปแล้ว.... พี่ต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ ถึงได้พูดแบบนี้กับข้า
“ ทำไมหล่ะ แชยุน ทำไมข้าจะพูดแบบนี้กับเจ้าไม่ได้ ข้าผิดมากนักหรือยังไง ... ที่รักเจ้า...
“ พี่จุนวาน ไม่ว่าท่านจะรู้สึกยังไงกับข้าก็ตาม แต่สำหรับข้า ข้าคงไม่อาจคิดกับพี่อย่างเช่นคนรักได้หรอก
“ ข้ารู้ตัวเองดี ข้ารู้ว่าข้าไม่คู่ควรกับเจ้า แค่เพียงเจ้ารับรู้ความรู้สึกที่ข้ามีต่อเจ้า แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเป็นเช่นไร ข้าก็จะรักเจ้า คอยปกป้องเจ้าจนกว่าเจ้าจะมีใครสักคนที่ดีพอ
คนที่เจ้ารักและเขาเองก็รักเจ้าเช่นกัน
“ พี่จุนวาน ... แชยุน เงยหน้าจ้องมองจุนวาน ด้วยน้ำตาคลอเบ้า แม้ว่านางจะพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา
แต่ว่านางก็ไม่อาจสกัดกลั้นเอาไว้ได้ แชยุน จึงโผเข้ากอดที่ลำตัวของจุนวาน พลางร้องไห้สะอื้น
“ พี่จุนวาน หือ... หือ ... ข้าชอบคุณชายซอ ข้าชอบเขามาก ... มากเสียจนต้องทำเรื่องโง่ๆออกไป
ยิ่งข้าได้ยินเขาบอกว่ารักภรรยาเขามากแค่ไหน ข้าก็ยิ่งเจ็บปวดเหลือเกิน แต่ว่าข้าก็ไม่อาจตัดใจจากเขาได้
ข้าจะทำยังไงดี พี่ช่วยบอกข้าหน่อยได้ไหม ข้าควรทำเช่นไร
“ แชยุน ... เจ้าจงฟังคำพูดของข้าให้ดี คุณชายซอ เขาอาจเป็นรักแรกของเจ้า ข้ารู้ว่ามันยากที่เจ้าจะลืมเขาได้
แต่ว่ายังไงซะเจ้าก็ต้องลืมเขาให้ได้ เพราะว่าเรื่องระหว่างเจ้ากับเขามันไม่อาจที่จะเป็นไปได้
ข้าเชื่อว่าคุณชายซอ เขาไม่มีทางนอกใจภรรยาของเขาเป็นแน่ เขาสองคนต่างมีความผูกพันกันอย่างลึกซึ้ง
เจ้าควรตัดใจจากคุณชายซอ สักวันเจ้าต้อลลืมเขาได้แน่ ได้โปรดเชื่อข้าเถอะนะ
“ ไม่ ..... ไม่ ....ข้าไม่ยอม .... ข้าไม่มีวันยอมให้เป็นเช่นนั้นหรอก
แชยุน ชักมือและดึงตัวของนางออกจากลำตัวของจุนวาน
“ พี่จุนวาน ... ข้าจะทำให้คุณชายซอใจอ่อน และหันมาชอบข้าให้ได้พี่คอยดูก็แล้วกัน
“ แต่ว่า ... แชยุน เจ้าจะทำเช่นนั้นไปเพื่ออะไร มันไม่มีประโยชน์อะไรที่เจ้าต้องทำแบบนั้น
เพราะสุดท้ายแล้วคนที่เจ็บปวดก็คือเจ้า
“ พี่เลิกพูดถึงเรื่องนี้ได้แล้ว ข้าไม่อยากฟังอะไรอีกแล้ว ข้าจะกลับบ้าน พี่เองก็ควรจะกลับไปพักเช่นกัน
แชยุนกล่าว พลางลุกขึ้นและเดินมุ่งหน้าไปยังบ้านพักของนาง
“ แชยุน!!! แชยุน!!! จุนวานตะโกน เรียกแชยุนแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจากนาง
“ เฮ้อ ... แชยุน ข้าจะทำยังไงกับเจ้าดีนะ ทำไมเจ้าถึงไม่ยอมฟังในสิ่งที่ข้าพูดบ้างเลยนะ
แชยุน เมื่อนางเดินมาถึงหน้าบ้าน แต่ก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อนางเห็นพ่อของนางซึ่งกำลังยืนคอยอยู่ที่หน้าบ้าน
“ แชยุน เจ้าหายไปไหนมา คุณชายซอบอกว่า เจ้าไม่ค่อยสบาย เขาเป็นห่วงเจ้ามากและยังบอกให้พ่อรีบ
กลับมาดูแลเจ้า พ่อเองก็รู้สึกป็นห่วงเจ้าเช่นกันเลยรีบตามเจ้ากลับมา แต่พอมาถึงกลับไม่พบเจ้าอยู่ในห้อง
“ ท่านพ่อ เมื่อกี้ท่านบอกว่า คุณชายซอเป็นห่วงข้า จึงบอกท่านให้รีบกลับมาดูแลข้าเขาพูดแบบนั้นจริงๆหรือค่ะ
“ อืม ... ใช่ เขาบอกว่าเป็นห่วงเจ้า และบอกพ่อให้รีบตามมาดูเจ้า แชยุน .. แล้วตกลงเจ้าหายไปไหนมา
“ ท่านพ่อ ข้าสบายดี ท่านไม่ต้องเป็นห่วงข้าหรอกค่ะ ข้าขอตัวไปที่ห้องพักก่อนนะค่ะ
แชยุน กล่าวพลางเดินยิ้มบางๆอย่างมีความสุข เมื่อนางรับรู้ว่ายุนบกเองก็เป็นห่วงนางเช่นกัน
“ แชยุน !!! วังแดโฮ ตะโกนเรียกลูกสาว แต่ไม่มีเสียงตอบรับจากนาง
“ อ้าว .... ตกลงนี่มันยังไงกันแน่
“ เฮ้อ.... หนุ่มสาวสมัยนี้ทำไมชอบทำตัวแปลกๆนะ วังแดโฮกล่าวพลางส่ายหน้า

....... ณ.บ้านพักยุนบก
“ คุณหนูค่ะ นี่ก็ดึกมากแล้ว ทำไมคุณหนูยังไม่เข้านอนอีกหล่ะค่ะ
“ ข้านอนไม่หลับ เลยออกมาสูดอากาศข้างนอก เจ้ามีอะไรเปล่ามักนึน
“ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ข้าเห็นคุณหนูยืนอยู่ตรงนี้นานแล้ว ข้ารู้สึกเป็นห่วงก็เลยออกมาดูค่ะ
“ คุณหนู รีบเข้าไปข้างในเถอะค่ะ ข้างนอกน้ำค้างแรงมากอาจทำให้คุณหนูล้มป่วยก็เป็นได้
หากว่าคุณหนูล้มป่วย แล้วคุณหนูจะเดินทางไปตามหาคุณชายได้อย่างไรกันหล่ะค่ะ
“ จนป่านนี้แล้ว ทำไมช่างเขียนยังไม่กลับมาอีกนะ เขามัวไปทำอะไรอยู่ หรือว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาหรือเปล่านะ
ทำไมเขาถึงปล่อยให้ข้ารอนานขนาดนี้นะ เขาไม่รู้หรือยังไงว่าข้าเป็นห่วงเขามากแค่ไหน
จอง ฮยาง กล่าวพลางมองไปที่พระจันทร์ นางเห็นใบหน้าลางๆของยุนบก อยู่บนนั้น
“ ช่างเขียน หากถึงพลบค่ำของวันพรุ่งนี้ แล้วท่านยังไม่กลับมา ข้าจะเดินทางไปตามหาท่านที่ซองตู
ตอนนี้ข้าคงได้แต่ภาวนา ขออย่าให้เกิดอะไรขึ้นกับท่านเลยนะคะ ช่างเขียน โปรดรอข้าก่อนนะคะ
จอง ฮยาง รำพึงรำพัน พลางน้ำตาคลอเบ้า
“ คุณหนูค่ะ เข้าไปข้างในเถอะค่ะ
“ อืม.. มักนึน ข้าจะเข้านอนแล้วหล่ะ เจ้าไปพักเถอะไม่ต้องเป็นห่วงข้าหรอกนะ ข้าไม่เป็นไรหรอก
ตราบใดที่ช่างเขียนยังไม่กลับมา ข้าจะไม่ยอมให้ตัวเองต้องล้มป่วยเป็นอันขาด จอง ฮยาง กล่าวพลาง
เดินเข้าไปในห้องพัก และเดินไปที่เตียงนอน นางล้มตัวลงที่นอนแต่ก็ไม่อาจข่มตาให้หลับลงได้
นางยังคงพลิกตัวไปมาอยู่เนิ่นนาน น้ำตาของนางค่อยๆไหลลงมาที่แก้ม
นางยังคงนอนร้องไห้สะอื้นอยู่เนิ่นนาน เพราะความอ่อนเพลียนางจึงเผลอหลับไป

........ ณ. ห้างซงซาง
รุ่งเช้า ซุกควอน และยุนบก ต่างก็เดินออกมาจากห้องพักของตนเอง ทั้งคู่จึงเดินมาเจอกันที่หน้าห้องพัก
“ ยุนบก ไม่น่าเชื่อว่าเจ้าจะตื่นแต่เช้า ข้านึกว่าต้องเข้าไปปลุกเจ้าซะแล้วสิ
“ เหอะ !! อาจารย์ท่านพูดแบบนี้จะหาเรื่องตำหนิอะไรข้าอีกหล่ะ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกนะ
วันนี้ข้าอารมณ์ดี ข้าไม่คิดเอาคำพูดของท่านมาใส่ใจหรอกนะ ยุนบก กล่าวพลางเดินนำไปยังหน้าห้าง
“ เหอะ !! เจ้าหมอนี่วันนี้ทำไมดูเขาอารมณ์ดีเป็นพิเศษ สงสัยจะคิดถึง จอง ฮยาง มากจนเพี้ยนไปแล้ว
ยุนบก เดินมาได้สักพักก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อเขาเห็น จุนวาน และ วังแดโฮ กำลังรีบร้อนพาใครคนนึงเข้าไปพบ
ดานุง ที่กำลังยืนรอส่งพวกเขาอยู่หน้าห้าง
“ คุณหนูดานุง พ่อค้าเร่ที่เราส่งไปสืบเรื่องของน้องท่าน ตอนนี้พวกเขากลับมาแล้วขอรับ
“ อะไรนะ พวกเขากลับมาแล้วเหรอ แล้วมีข่าวของน้องข้าหรือเปล่า
“ เอ่อ .. ท่านนายห้างขอรับ เรื่องที่ท่านให้ข้าไปสืบพอจะได้เบาะแสแล้วหล่ะขอรับ พ่อค่าเร่คนนึงกล่าวขึ้น
“ ว่ายังไง เจ้ารีบพูดมาเร็วเข้า
“ ข้าไปถามชาวบ้านที่อยู่เมืองอีจู พวกเขาบอกว่า นับตั้งแต่แม่ของพวกเขาตายจากไป เขาสองพี่น้องก็เร่ร่อนไปทั่วจนไปเจอกับคณะการแสดงที่เมืองอีจูพวกเขาจึงอยู่ที่นั่นกับคณะการแสดง คุณหนูโมรยอน
นางเป็นนักเล่นพิณคาย่าที่เก่งที่สุดในคณะ ส่วนคุณชายมุนโนเขาได้รู้จักกับพวกพ่อค้าเร่และได้ร่วมเดินทางไปค้าขายตามหัวเมืองต่างๆ แต่เพราะความด้อยประสบการณ์ด้านค้าขายเขาจึงถูกพ่อค้าเร่กลุ่มนั้นหลอกให้นำสินค้าไปขายแล้วจ้างคนไปดักปล้นระหว่างทาง เขาจึงไม่มีเงินมาจ่ายค่าสินค้า พวกพ่อค้ากลุ่มนั้นขู่จะเอาชีวิตเขาหาก
ไม่นำเงินไปจ่ายค่าสินค้าที่ถูกโจรปล้น

ตอนนั้นเองก็ได้มีเจ้าสำนักหอนางโลมจากเมือง ฮันยาง มาที่คณะการแสดงเพื่อขอซื้อตัวคุณหนู โมรยอน
ดังนั้นเขาจึงขายคุณหนูโมรยอน ให้กับเจ้าสำนักหอนางโลมที่มาจากฮันยาง พอข้าทราบว่านางถูกขายไปที่
หอนางโลมที่ฮันยาง ข้าจึงตามไปสืบที่หอนางโลมในฮันยาง ข้าแสร้งทำเป็นเข้าไปเที่ยวที่หอนางโลม
แล้วสอบถามนางโลมทุกคนที่อยู่ที่นั่น แต่ว่าพวกนางกลับบอกว่าไม่เคยได้ยิน นางโลมที่ชื่อ โมรยอน
เลยขอรับ ท่านนายห้างข้าเองก็จนปัญญาไม่รู้ว่าจะไปตามหาคุณหนู โมรยอน ที่ไหนนะขอรับ
“ แล้ว มุนโน หล่ะ เจ้าได้ข่าวเขาบ้างหรือเปล่า
“ คุณชายมุนโน พอเขาได้เงินจากการขาย คุณหนูโมรยอน ให้กับหอนางโลม เขาก็นำเงินไปจ่ายค่าสินค้า
ให้กับพวกพ่อค้าเร่ และนำเงินส่วนที่เหลือไปซื้อโสมเพื่อนำไปขายที่เอียนจิน ( อยู่ประเทศ จีน )
แต่เป็นเพราะตอนนั้นทางการได้ออกกฎหมายห้ามพ่อค้านำโสมไปขายที่เมืองจีน
เขาจึงถูกพวกทหารจับตัวไป และหลังจากนั้นก็ไม่มีใครได้ข่าวของเขาอีกเลยขอรับ
ท่านนายห้างขอรับ ข้าคิดว่าบางทีเขาอาจ เอ่อ .... บางทีเขาอาจถูกทรมานจน เอ่อ ...... ข้าไม้รู้จะพูดยังไงดี
“ พอแล้ว.... พอได้แล้ว.... ดานุงทรุดตัวลงกับพื้นพลางร้องไห้ออกมาอย่างคนขาดสติ
“ มุนโน ....... โมรยอน ....... น้องข้า....... ทำไมพวกเจ้าถึงได้โชคร้ายอย่างนี้นะ
ข้าผิดเอง หากว่าตอนนั้นข้าพยายามตามหาพวกเขาให้มากกว่านี้ พวกเขาคงไม่ต้องเจอกับชะตากรรมแบบนี้
“ ท่านพ่อ ... ได้โปรดลงโทษข้าเถอะ ข้ารู้สึกละอายใจต่อท่านยิ่งนักที่ไม่สามารถปกป้องพวกเขา
ข้าปล่อยให้พวกเขาต้องลำบาก ข้าไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปอีกแล้ว ดานุงร่ำไห้อย่างคนขาดสติ
“ คุณหนูดานุง ได้โปรดอย่ากล่าวเช่นนี้เลยขอรับ จุนวาน กล่าวพลางคุกเข่าลงข้างกายดานุง
“ คุณหนูดานุง ท่านไม่ต้องเป็นห่วง ข้าจะส่งคนของเราออกตามหาคุณหนู โมรยอน อีกครั้ง
สักวันเราต้องหานางพบแน่ คุณหนูโปรดวางใจเถอะครับ วังแดโฮ กล่าวออกมาเพื่อให้ดานุงสบายใจ
“ โมรยอน .... ยุนบกอุทานออกมา นางเป็นใครกันนะ
“ ยุนบก …. เจ้ามายืนลับๆล่อๆอะไรตรงนี้ ซุกควอนตะโกนถามยุนบก เพราะเสียงตะโกนของซุกควอน
จึงทำให้ดานุงมีสติขึ้นมา นางรีบลุกขึ้นแล้วใช้มือเช็คน้ำตาที่แก้ม
“ ท่านซุกควอน นี่คงถึงเวลาที่ท่านทั้งสองต้องเดินทางกลับแล้วสินะ ข้าจะไปส่งท่านทั้งสองที่ท่าเรือนะคะ
เพราะยุนบกได้ยินสิ่งที่ดานุงคุยกับคนงานของนาง เขารับรู้ว่ามีเรื่องบางอย่างทำให้นางทุกข์ใจเป็นที่สุด
“ คุณหนูดานุง ข้าว่าท่านไม่ต้องไปส่งข้ากับอาจารย์ที่ท่าเรือหรอกครับ เอ่อ .. คือว่าข้ากลัวว่าพวกโจรกลุ่มนั้น
จะมาดักทำร้ายท่านอีกครั้ง ถ้ายังไงให้พี่จุนวาน ไปส่งข้ากับอาจารย์ที่ท่าเรือตามลำพังดีกว่า
จะได้ไม่เป็นที่สนใจมากนัก อีกอย่างเพื่อความปลอดภัยของคุณหนูดานุงด้วยครับ
“ คุณชายซอ ต้องขอบคุณท่านที่เป็นห่วงความปลอดภัยของข้า หากท่านต้องการเช่นนั้น ก็แล้วแต่ท่านเถอะค่ะ
เช่นนั้นข้าคงส่งท่านทั้งสองได้เพียงแค่นี้ ขอให้ท่านทั้งสองเดินทางปลอดภัยนะคะ
“ ท่านซุกควอน ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ อีกไม่นานเราคงได้พบกันอีก
“ คุณหนูดานุง เองก็เช่นกันโปรดรักษาสุขภาพด้วยนะครับ ข้าคงต้องไปแล้วหล่ะ ซุกควอน กล่าวลา
ทั้งหมดจึงก้มศรีษะคำนับให้แก่กัน จากนั้น ซุกควอน และ ยุนบก จึงเดินออกไป จุนวาน ก็เดินตามไปเช่นกัน
ดานุง กับ วังแดโฮ ยืนมองซุกควอน และ ยุนบก เดินจากไปจนลับตา นางจึงกล่าวขึ้น
“ หัวหน้าวัง ... ทำไมวันนี้ข้าไม่เห็น แชยุน มาส่งคุณชายซอ กับ ท่านซุกควอน นางหายไปไหนหรือ
หรือว่านางไม่สบาย
“ เอ่อ . .. คุณหนูดานุง ตั้งแต่เช้าข้าเองก็ยังไม่เห็นแชยุนเช่นกัน ไปดูที่ห้องพักก็ไม่เห็นนางอยู่ที่นั่น
ข้าเองก็ไม่รู้ว่าแชยุนหายไปไหน เฮ้อ... ลูกสาวข้าคนนี้หมู่นี้ทำไมถึงได้ทำตัวแปลกๆนะ
“ หัวหน้าวัง ท่านอย่ากังวลไปเลย ข้าว่านางคงไม่ได้หายไปไหนหรอก บางทีนางอาจอยู่ที่ร้านผ้าไหมก็เป็นได้
“ ข้าก็หวังให้เป็นเช่นนั้นแหละครับ
ยุนบก และ ซุกควอน รวมทั้งจุนวานขณะนี้ได้เดินทางมาถึงที่ท่าเรือซองตู ทั้งสามคนจึงกล่าวร่ำลากัน
จากนั้น ยุนบก และ ซุกควอน จึงเดินลงเรือ ที่จอดรออยู่ จากนั้นเรือจึงค่อยๆแล่นออกไป ขณะนั้นเองได้มีสายตา
ของใครบางคนกำลังจับจ้องมองลงไปยังเรือที่กำลังแล่นออกไป ใครคนนั้นคือ แชยุน นั่นเอง
“ คุณชายซอ ไม่ว่าใครจะพูดยังไงก็ตาม ข้าจะไม่มีวันตัดใจจากท่านเป็นอันขาด
ข้าจะทำให้ท่านใจอ่อนและหันมาชอบข้าให้ได้ ท่านคอยดูก็แล้วกัน ข้าไม่ยอมหยุดอยู่แค่นี้หรอก

Create Date : 19 กรกฎาคม 2553

Last Update : 12 สิงหาคม 2553 10:01:02 น.

60 comments

Counter : 2305 Pageviews.

อรุณสวัสดิ์ ท่านเกษตรศิลป์ และ ท่านกบน้อย
^_^

โดย: ไม้หมอน IP: 58.8.175.26 วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:9:51:46 น.

*** มาแว้ว มาแว้ว ต้องขอโทษลูกบล๊อกทุกท่านที่ปล่อยให้รอนาน อย่าว่ากันนะ
ตอนนี้บกกี้ยังไม่กลับ ฮยาง รอไปก่อน
เอาไว้ตอนหน้ารับรอง ฮยาง ไม่รอดแน่ๆ

เพราะท่านนัท confirm
ว่าเตรียมเลือดไว้แจกลูกบล๊อก
ใครเสียเลือด ติดต่อท่านนัทได้เลยจ้า

+++ กบน้อย ++++

โดย: กบน้อย IP: 58.136.8.145 วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:10:13:59 น.

ถึงลูกบล็อกทุกท่าน

ขอแจ้งกำหนดการ Mini Meeting ค่ะ

เป็นตอนเย็นวันที่ 6 สิงหาคม 2553 นะคะ ส่วนร้านและเวลานัดหมายจะแจ้งให้ทราบอีกครั้งหนึ่ง ผู้ที่ลงชื่อ confirm แล้วมีดังต่อไปนี้

1. ผอ
2. ไม้หมอน
3. ยามควงกะ
4. แม่พลอย
5. ไหม
6.7.ตกหล่นและสหาย
8. นัท
9. กบน้อย
10.นก
11.กุ๊กไก่ (สิบปะ)

กำลังรอ น้ำ เติม สามพีและลูกบล็อกท่านอื่นๆ confirm นะคะ

โดย: วอนวอน (albatross11

) วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:10:23:46 น.

มากางถุงเลือดรอ เตรียมไปบริจาคสภากาชาดฮับ \\(≧3≦)/

โดย: ตี๋น้อย IP: 58.9.239.51 วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:11:44:02 น.

มาเตรียมตัวกางโต๊ะ ไปให้กำลังใจตี๋น้อยไปบริจาค

และมารอส่งทีมงานไปมีตติ้งกันไปกันเยอะๆน้าาา กินเผื่อด้วยดิ

โดย: เจ้า(ของ)ตี๋น้อย IP: 222.123.16.47 วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:11:55:34 น.

รอตอนต่อไปอยู่ค่ะ อยากให้ยุนบก เจอ ฮยางเร็ว ๆ อยากอ่านเต็มที่แล้วค่ะ

โดย: pen IP: 203.144.130.176 วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:13:06:46 น.

คิดถึง...ยุนบก กะ จองฮยาง จังเลย

เมื่อไหร่จะได้เจอกันซะทีน๊า แอบรออยู่นะคะ

ขอบคุณท่านนัท และท่านกบน้อย มากค่ะ ที่แต่งฟิคน่าอ่านอย่างนี้มาให้ได้อ่านกัน...^^

จาก ยีน...ผสมโซดา ^^

โดย: เด็กอ้วน IP: 61.7.174.52 วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:17:31:04 น.

เพราะทุกคนต่างก็ต้องการรักแท้ แต่รักแท้ก็ไม่ได้มีหนเดียว อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกแชยุนนะ เห็นใจอย่างนี้เฮียน่าจะรับไว้อีกคนน้าาา

โดย: ลูกบล็อกเงา IP: 110.49.115.91 วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:18:01:45 น.

ในที่สุดก้ออัพเสียที รอมานาน

โดย: shadowsun IP: 110.77.135.10 วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:19:18:44 น.

แหม ท่านนัทใจเย็นเหลือเกิน ยังไม่ยอมให้เฮียไปเจอเจ๊ซักที แล้วยัยชะนีแชยุนยังมาตามไปอีก แล้วยังมีเรื่อง โมรยอน อีก นี่ท่านจะผูกเรื่องให้ยุ่งกว่าเดิมชิมิ แต่ก้มีสีสันดี

โดย: windy IP: 124.121.42.38 วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:20:22:30 น.

วันนี้เสียค่าเน็ทไป30บาทแล้วนะ
คงไม่มีโอกาสได้อ่านฟิคท่านกบน้อยและท่านนัท ฝากไว้ก่อนเพราะเหลือเวลาเพียง45นาที เด๋วเน็ทตัดซะก่อน
เครื่องคอมฯบนบ้านเข้าวินโด้ไม่ได้เสร็จกัน
เป็นแต่เช้าเฮ่ย.น่าดูเน็ทบ้านชั้น

ไม่รู้จะได้ซ่อมเมื่อใด เฮ้อ

*ดีใจที่ท่านพ่อบ้านควงจะไปเที่ยวตลาดน้ำปทุทธานี้วัดศาลจ้าวกะผอ.วันที่22ส.ค.นี้
ท่านไม้หมอนและท่านนก จะขับรถตามไปเป็นกองเชียร์ท้ายขบวน ไม่รู้จริงป่าว

นี่ก็ไปอยุธยาวันเสาร์ที่ 17 ที่ผ่านมา
ก็เหมือนที่น้องแนนบรรยายมาทุกอย่างค่ะ

//nonlany.wordpress.com/2010/07/19/
(กดคำว่าคอนตินิว น้องแนน เล่าได้ดีเลยไม่ต้องเล่าซ้ำ แต่อะเจ๋ย ตื่นตี 4 กว่าจะออกเดินทางเกือบ7.00 น.ก่าๆนิด
ถึงที่โน่น ขบวนปั่นไปอีกแห่งนึงแล้ว เลยไม่ได้คูปองอาหาร 100 บาทและเป้น่ารัก 1 ใบ
แต่ก็เห้นใจเพราะไม่พอแจกคนไปปั่นกันมาก

//www.thaicycling.com/board/viewtopic.php?f=7&t=6377&start=20

ดีใจที่ผอ.ปั่นได้ระยะทางมากขึ้นเรื่อยๆ คิดว่าทริปนี้ผอ.สอบผ่านนะคะ
ขนาดหลานชายอายุ13ย่าง14 ยังปั่นทริปแรกได้ 21 กม.เลย
พ่อแม่ต้องนวดแขนขาให้เพราะปวดเมื่อยตามตัว ขืนปั่นครบทริป 46.43กม.ไม่ไหวแน่

แล้วเจอกันนะคะ ข้าคงต้องอดเล่นเน็ทอีกนาน
เพราะเป้นภูมิแพ้ๆกลิ่นบุหรี่ร้านเน็ทค่ะ

โดย: สุเกียง IP: 192.168.1.101, 58.8.197.66 วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:21:12:39 น.

ในที่สุดก็มาแล้วตอนที่ 9
แชยุนนางช่างมีใจรักมั่นในตัวเฮียเหลือเกินนะคะ
อย่าให้ได้เจอกับแม่นางฮยางนะคะเดียวก็รู้ว่าของใครเป็นของใคร
สนุกมากมายคะ

โดย: อุ้ม IP: 91.84.178.218 วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:23:15:39 น.

เย้้ ในที่สุดตอน 9 ก็มาซ้ากกทีข้าน้อยเกือบเหงือกแห้งค่ะ อิอิ

แหมเฮียมั่นใจจังน้า ว่าเจ๊จะยังรักน่ะ ถ้ารู้แม่นางไม่ไล่ไปนอนนอกห้องก็ไม่รู้จะว่าไงแล้ว อิอิ เจ้าชู้แบบไม่รู้ตัวดีนัก

เข้าใจแชยุนนะคะ ก็นะจิตใจมันห้ามกันไม่ได้นี่นา

แล้วจะเตรียมเลือดมาไว้เยอะๆนะคะ กันเลือดสาด เอ้ย แค่พุงพอ อิอิ
ขอบคุณมากคะ ทั้งสองท่าน

โดย: สาวก 2มุน IP: 202.12.97.100 วันที่: 19 กรกฎาคม 2553 เวลา:23:54:51 น.

คำเตือน: การเดินถอยหลังติดต่อกันเป็นเวลาหลายชั่วโมง จะทำให้ปวดน่อง ~(▔□▔")~

ปล.เมื่อไรเหล่าหมูๆจะได้เดินหน้าอะผอ.ฮับ

โดย: ตี๋น้อย IP: 58.9.53.56 วันที่: 20 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:43:07 น.

ไชโย........ในที่สุดตอนที่ 9 ก็ได้ออกมายลโฉมกันแล้ว......แล้วตอนที่ 10 กำลังจะตามใช่ไหมค่ะ...ตอนนี้คิดถึงแม่นางฮยางของเราเหลือเกิน ....และก็ลุ้นด้วยว่าแม่นางโมรยอนของเราจะใช่น้องสาวของหัวหน้ากลุ่มซงซางรึเปล่าเนี่ย...(คิดเผื่อเอาไว้ให้คะ ทุกท่าน ) ......แล้วก็รอดูว่าแม่นางแชยุนเขาจะเอายังไงกับเฮียบกของเรานะเนี่ย เสน่ห์แรงจริง ๆ ..........ยังไงก็รอตอนต่อไปนะค่ะ..ท่านเคโระน้อย.....

.............. จากคนที่รอตอนที่ 9 มาอย่างยาวนาน........

โดย: ธารใส IP: 118.172.95.23 วันที่: 20 กรกฎาคม 2553 เวลา:10:24:02 น.

คงไม่นานเกินรอนะจ๊ะ

โดย: รอจนเฉา IP: 183.89.52.240 วันที่: 20 กรกฎาคม 2553 เวลา:17:20:41 น.

++ถึงตี๋น้อย (ของ) เฮียงับๆ++

ตี๋เป็นห่วงหมูเหรอคะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะเพราะหมูที่เดินๆ อยู่นี่ไม่ใช่ตัวแทนตี๋ของเฮียน๊า ไม่เชื่อดูที่หางหมูจิ สะอาดเอี่ยมไม่มีดินพอกที่หาง ถ้าเป็นหมูตี๋ของแท้ ต้องมีดินพอกที่หางประมาณ สองโลเป็นอย่างน้อย อิอิ

เด๋วจะเปลี่ยนรูปใหม่นะคะ เอาแบบกระโดดดึ๋งดั๋งเด้งดอนดืบดื๊นฟิตปั๋งเหมือนตี๋ มุ่งไปข้างหน้าอย่างเดียวเลย ไม่มีถอยหลังให้คนมาว่าอีกต่อไป ชิ

โดย: วอนวอน (albatross11

) วันที่: 21 กรกฎาคม 2553 เวลา:11:57:04 น.

To Still

//www.4shared.com/audio/Tyi28ujo/_-_.htm

//www.4shared.com/audio/V85JUCmk/Calories_Blah_Blah_Cover_Night.htm

โดย: albatross11

วันที่: 21 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:19:49 น.

++ถึงเฮียงับๆ (ของ) ตี๋น้อย++
จะไม่ให้ตี๋น้อยมีกังวลได้ไงละฮับ ก็เหล่าหมูๆของเฮียงับเล่นเดินถอยหลังทั้งวันทั้งคืน ตี๋น้อยเห็นแล้วไม่มีกระจิตกระใจในการทำงาน(ถอยหลังไปทุกทีๆ) ที่สำคัญตี๋น้อยอึ๊ไม่ออกฮับ
ถ้าเป็นไปได้เฮียงับช่วยเปลี่ยนด่วนเลยนะฮับ ให้มีแรงฟิตปึ๋งๆเหมือนตี๋น้อยได้ยิ่งดี

'''''''''''''''''''''''''''''''
To Still + albatross11

//www.youtube.com/watch_popup?v=Sa1e6CA5xD0&vq=small

=^.^=

โดย: ตี๋น้อย IP: 58.9.61.168 วันที่: 21 กรกฎาคม 2553 เวลา:16:14:05 น.

ขอบคุณนายหญิงกบน้อยมากเ้ลยนะครับ สำหรับคนที่รอคอยตอนที่9อย่างยาวนาน ขอโทษด้วยนะครับสำหรับตอนนี้ที่ปล่อยให้รอนานมากนะครับ แต่ตอนที่10 ตั้งใจจะให้เป็นรางวัลสำหรับทุกคนที่อดทนรอคอย แต่ที่สำคัญอย่างที่ท่านกบบอก ข้าน้อยขอเปลี่ยนจากแจกเลือดเป็นให้ทุกคน เช็ดร่างกายเตรียมพร้อมดีกว่านะครับ อาจมีอะไรที่ทำให้จิตใจเต้นแรงๆได้นะครับ เพราะงั้นต้องทำให้หัวใจให้แข็งมาก คิดถึงพี่ๆและทุกคนที่ห่างหายไปนะครับ ปล.อยากเป็นเช่นดังสายลม

โดย: เกษตรศิลป์ IP: 61.90.97.98 วันที่: 21 กรกฎาคม 2553 เวลา:22:13:04 น.

ดีค่ะผอ. กลับมาแล้วเด้อ... ลืมเฮนี่อีกคนอ่ะป่ะคะ

โดย: เฮนี่ IP: 118.175.82.37 วันที่: 21 กรกฎาคม 2553 เวลา:22:19:11 น.

ขอบคุณท่านนักเขียน DUO บอกตามตรงว่าท่านทั้งสอง ทิ้งระยะห่าง ห่าง เหลือเกิน จนคนรอมันท้อ แต่ก็พอได้อ่านก็สนุก สมใจ มีตัวละครเพิ่มขึ้นเรื่อยๆๆ เนื้อหาก็แน่น หนา ถ้ามีรางวัลองค์ประกอบศิลป์ ท่านได้รางวัลนี้แน่นอน *อารมณ์ DDDDDDDD**เมื่อได้อ่าน ลัลล้าๆๆๆ

โดย: น้ำลายศอ IP: 165.208.150.3, 203.154.146.54 วันที่: 22 กรกฎาคม 2553 เวลา:10:35:05 น.

++เฮนี่ น้องรัก++

O-HAI-YO น้องรัก WELCOME BACK TO THAILAND ค่ะ พี่ ผอ กังวลอยู่เรื่องเดียว ได้ไปออนเซน ประกาศความเป็นไทยหรือเปล่าคะ

ดูรูปใน FB แล้วอิจฉาๆ เหมือน ซีรีส์ เรื่อง LOVE AND FARM เลย

ตกลงเฮนี่ไปมีทติ้งด้วยใช่ไม๊ พี่ลงชื่อให้เลยนะคะที่รัก

สำหรับเฮนี่ค่ะ

//www.4shared.com/audio/Nz3RLLru/_online.html

++Still++

ขอบคุณแต่ตี๋น้อยคนเดียวเหรอคะ

++ท่านสุ++

เมื่อเช้าปั่นได้ 23 กม ค่ะ อุปสรรคสำคัญไม่ใช่แรงค่ะ แดดๆ กลัวแดดมากมาย เด๋วต้องหาผ้าคลุมหน้า ตอนนี้รู้สึกว่า แขนดำปิ๊ดเลย

++ตี๋น้อย(ของ)เฮีย++

ไม่มีใครรู้ใจเฮียเท่าตี๋น้อยอีกแล้ว

เพราะฉะนั้น...ตี๋ต้องรับประโยคนี้ไป...เฮียรักตี๋จัง

สำหรับตี๋ and your sky

//www.4shared.com/audio/uSQwBs8H/_online.html

โดย: albatross11

วันที่: 22 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:06:24 น.

หวาดดีคะ ...เฮนี่...
กลับมาแว้ววววว ดีใจจัง วันที่ 6 เราเจอกันนะค่ะ

น้ำำๆๆๆๆๆ
เจอกันนะวันที่ 6 นะ รอๆๆๆๆๆๆ

ยีน+วินดี้ และทุกๆ ท่าน เจอกานนนนนน วันนที่ 6 นะจ๊ะ

โดย: ไม้หมอน IP: 58.8.173.69 วันที่: 22 กรกฎาคม 2553 เวลา:13:02:29 น.

อารายเนี่ย เดี๋ยวตี๋ของเฮีย เดี๋ยวเฮียของตี๋

ชักน่าสงสัยแระ ต้องแอบมาส่องบ่อยๆ ไม่ได้การเลยยยย

ระวังด้วยนะ still ระวังอย่าให้เป็น...อย่างสองคนนี้ จะติดเชื้อไม่รู้ตัว

เชื้อ เชื้อ เชื้อ เจ้าชู้ๆๆๆๆ เจ้าชู้แบบมีเจ้า...เป็นตัวเป็นตนแล้ว ฮ่าาาา

บาย บาย

โดย: เจ้า(ของ)ตี๋น้อย IP: 222.123.70.8 วันที่: 22 กรกฎาคม 2553 เวลา:13:04:18 น.

พรุ่งนี้จะส่งหมวกผ้า ถุงแขนไปให้นะคะ
พอดีมีทั้งสองแบบ รออีก4-5 วันคงจะถึงค่ะ

ใช่ค่ะ แดดร้อนเนี่ยตัดกำลังสุดๆ
จะหมดแรงเมื่อเจอของจริงค่ะ
แดดบนฟ้าส่องหน้าส่องหลังสุดทนเลยค่ะ
คนเคยอยู่บ้านจะไปที คิดหนักตรงแพ้แดดค่ะ
ต้องมีอุปกรณ์กำบังคือหมวกปีกผ้าโพก ถุงแขนถุงมือพร้อม
มิเช่นนั้นดำเป็นนิโกรไปเลย

ปั่นซ้อมไม่ต้องเอาจริงจังมาก วอร์มๆๆให้ก้นคุ้นเคยแลกล้ามเนื้อขาอยู่ตัว
กันตะคริวได้นะคะ ดื่มน้ำให้มากๆก่อนปั่นค่ะ
มีเวลาอ่านเน็ทอีก45นาที

ขอให้สนุกกับมิตติ้งวันที่ 6 นะคะ
อ่ะท่านน้ำไปด้วย ดีใจด้วยค่ะ

โดย: สุเกียง IP: 192.168.1.116, 58.8.193.80 วันที่: 22 กรกฎาคม 2553 เวลา:15:08:03 น.

ถึงท่านสุเกียง
ท่านสุคะ ท่านสุมีถุงขามั้ยคะ ผอ.เราขาวที่สุดตรงขาค่ะ :P

ถึงผอ.ของทุกคน
วันนี้เจอลุง เจอตาปั่นตาม พรุ่งนี้ขออวยพรให้เปลี่ยนเป็นยายบ้างนะคะ

ถึงเฮียงับ(ของ)ตี๋น้อย
มิมีอะไรจะบอกแล้วนะเฮียงับ(ของ)ตี๋น้อย เพราะไม่ว่าจะในใจ นอกใจก็บอกไปหมดแล้ว ^.^ เหลือแต่เพียงนอกกายสิ่งนี้สิ่งเดียวที่จะบอก.. "ตี๋น้อยอึ๊ออกแล้ว" o(≧ω≦)o ทั้งนี้ขอขอบคุณเฮียงับที่เปลี่ยนการ์ตูน

หากพวกเรากำลังสบายจงปรบมือพลัน

โดย: ตี๋น้อย IP: 58.9.229.99 วันที่: 22 กรกฎาคม 2553 เวลา:23:52:42 น.

ถึงเจ้า(ของ)ตี๋น้อย อย่าได้สงสัยอะไรเลยนะคะ ทั้งนี้ทั้งนั้นจะพยายามไม่ให้จับได้ ^/\\^

โดย: ตี๋น้อย IP: 58.9.229.99 วันที่: 22 กรกฎาคม 2553 เวลา:23:56:42 น.

แหมมมมม คุณตี๋น้อย เรานึกเวลาเอาเวลาไปทำงาน

แอบมานั่งส่งเม้นให้กับคุณเฮียของตี๋น้อย

เดี๋ยวเถอะงานไม่เสร็จอด นะ จะบอกให้ ชิชิ

อย่าให้จับได้แล้วกัน

โดย: เจ้า(ของ)ตี๋น้อย IP: 202.129.32.226 วันที่: 23 กรกฎาคม 2553 เวลา:8:52:12 น.

ไปเอาจักรยานมาแว้ว เดี๋ยวต้องเอาไปเปลี่ยนยาง กับล้างนู่นี่ก่อน week หน้าจะเริ่มปั่นมั่งแล้วขอร๊าบ จะไหวไม๊เรา 555

แล้วต้องเตรียมอะไรไปบ้างขอรับท่านสุเกียง ไม่มีไรเลย มีแต่จักรยาน 1 คัน กับตัว หุหุ

อย่าลืมแวะมารับที่บ้านด้วยนะคร๊าบ (ทางผ่าน เส้นที่วิ่งมาทางปากเกร็ดคร๊าบผม)

โดย: ยามควงกะ IP: 202.28.9.248 วันที่: 23 กรกฎาคม 2553 เวลา:9:55:55 น.

ถึงผอ.(โดยตรง)
ลงเพลงนี้เลยหรอค่ะ เปิดเข้ามาแล้วยิ้มได้เลย แต่ไม่กรี๊ดนะค่ะ เพราะไม่ได้กรี๊ดตั้งแต่แรก เรียกว่าไม่มึ้งนั้นเอง แต่ก้อดีใจนะค่ะเพราะเพลงนี้ทำให้ยิ้มได้และมีความสุข

บายบาย ผอ.ที่แสนดี

โดย: okk IP: 222.123.68.167 วันที่: 23 กรกฎาคม 2553 เวลา:11:59:11 น.

ใครไปงานวันที่ 6 นี้บ้าง ยกมือหน่อย

เห็นผอ.บอกว่าจะนัดประมาณทุ่มนึง คิดว่าเป็นร้านไต้ก๋ง โชคชัย4 นะ (รอผอ. confirm อีกทีละกัน)

แล้วใครอยู่แถวไหนกันมั่ง เลิกงานกี่โมง เผื่อใครมีรถจะได้แวะรับกันไปเลย ดีป่าว ไม่เปลืองดี

ยังไงก็ลงชื่อ เวลาเลิกงาน แล้วก็สถานที่ไว้ด้วยนะ จะมารอเก็บคร๊าบ

โดย: ยามควงกะ IP: 202.28.9.248 วันที่: 23 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:13:17 น.

Let me take you there

I wanna take you there

I know a place that we forgot

A place where we won't get caught in

They won't know who we are

I know a place where we can hide out

And turn our hearts inside out

We can get away to a better place if you let me take you there
We can go there now cause every second counts
Girl just let me take you there

Take you there

โดย: okk IP: 222.123.68.167 วันที่: 23 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:33:21 น.

ถึงท่านสุเกียง
ท่านสุคะ ท่านสุมีถุงขามั้ยคะ ผอ.เราขาวที่สุดตรงขาค่ะ :P

โดย: ตี๋น้อย IP: 58.9.229.99 22 กรกฎาคม 2553 23:52:42 น.

*** ตอบ ท่านตี๋น้อยค่ะ ***
ผอ.ขาวที่สุดตรงขา...อ่ะ ข้าบ่อรู้ค่ะ
บ่อไจ้คนรู้ใจ..จึงไม่มีถุงขาอ่ะค่ะ ..ฮาๆๆ..เอิ๊กๆๆ..***

แล้วต้องเตรียมอะไรไปบ้างขอรับท่านสุเกียง ไม่มีไรเลย มีแต่จักรยาน 1 คัน กับตัว หุหุ

อย่าลืมแวะมารับที่บ้านด้วยนะคร๊าบ (ทางผ่าน เส้นที่วิ่งมาทางปากเกร็ดคร๊าบผม)

โดย: ยามควงกะ IP: 202.28.9.248 23 กรกฎาคม 2553 9:55:55 น.

*** ตอบ ท่านพ่อบ้านควง ***
ท่านมีความตั้งใจในการไปปั่นครั้งนี้มากๆ นับถือๆค่ะ
ลองให้ช่างเช็คตรวจสภาพรถให้มั่นใจว่าจะปั่นได้ปกติไหม?
แลหมั่นสังเกตุตอนปั่นด้วยว่าการตั้งเกียร์ๆโดดไหม?
แบบว่าเกียร์เราเอาเกียร์ 3 แล้วมันไปเกียร์ 4 อย่างนี้ต้องให้ช่างปรับให้ตรงเกียร์นะคะ
เพราะขณะปั่นๆอยู่เกียร์โดดไปมา จะทำให้ปั่นเหนื่อยค่ะ ต้องให้ช่างขันเกียร์ให้ตรง
ก็จะปั่นสบาย ซ้อมๆไว้ เบรคมือแข็งไปไหม? ให้ช่างดูให้ตอนเปลี่ยนยางก็ดีค่ะ

เตรียมถุงมือ ถุงแขน แว่นตาดำ ผ้าเช็ดหน้าผืนโตๆปิดหน้า ครีมกันแดดทาหน้าก่อนไปปั่น
ปากเกล็ดใกล้จบทริปแล้วค่ะ
แต่ไม่เป้นไร แค่ได้รวมกลุ่มปั่นก็สนุกไปด้วย
ขอให้พักผ่อนเยอะๆก่อนไปนะคะ ***

-------------------------------
ถึงท่านนก ค่ะ
ให้เตรียมน้ำดื่มพกติดรถไปด้วยนะคะ
เพราะแดดร้อนสิ่งสำคัญคือน้ำดื่ดื่มค่ะ
-------------------------------

โดย: สุเกียง IP: 125.24.179.132 วันที่: 23 กรกฎาคม 2553 เวลา:14:20:19 น.

วันนี้ช่วงเย็น
น้องจะมารับแม่และข้าไปลองชิมไต้ก๋งค่ะ
อร่อยรึไม่ ต้องลองไปชิม แล้วจะมาบอกค่ะ
ก่อนไปอย่าลืมปริ้นใบโบชัวร์ ลดราคาที่หน้าเว็บลิ้งค์นะคะ (แต่ข้าไม่รู้จะปริ้นใบลดอยู่ตรงไหน น้องเขารู้เขาเตรียมไปแล้ว )

//guide.kapook.com/taste/taikong/

//www.gorkorcor.com/index.php/1-food/13-buffet/taikong-seafood-buffet/

//www.welovecivic.com/forum/index.php?topic=4285.0

//www.bcc139.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=285611&Ntype=2

//www.khum.net/board-food/t4452

โดย: สุเกียง IP: 125.24.179.132 วันที่: 23 กรกฎาคม 2553 เวลา:14:30:32 น.

ขอเข้ามารอตอนที่10ด้วยคนคร้าบ
ว่าแต่ว่าจะมีตอนพิเศษด้วยหรือเปล่าขอรับ

โดย: ซินยุนบกน้อย/kirk IP: 192.168.20.143, 58.137.158.114 วันที่: 23 กรกฎาคม 2553 เวลา:14:51:49 น.

เพิ่งมีโอกาสแวะเข้ามาอ่านตอน9
สนุกมากค่ะ แต่งได้ดีต่อเนื่องได้เรื่อยๆไม่ติดขัด

ขอบคุณท่านเกษตรศิลป์และท่านบกน้อย ที่ร่วมกันแต่งฟิค
เก่งมากๆค่ะ รอๆๆอ่านตอน 10 ค่ะ

โดย: สุเกียง IP: 125.24.144.189 วันที่: 24 กรกฎาคม 2553 เวลา:14:40:11 น.

ตอน10เมื่อไหร่จะมาคะ
เตรียมถุงเลือดไว้รอบริจาคแล้ววววว ^^

ป.ล. หายไวไว นะคะท่านนัท

จาก ยีน...ผสมโซดา

โดย: เด็กอ้วน IP: 61.7.174.38 วันที่: 25 กรกฎาคม 2553 เวลา:23:00:39 น.

ขอบคุณนะคะ

โดย: 111 IP: 124.121.83.16 วันที่: 27 กรกฎาคม 2553 เวลา:21:34:16 น.

TO สหายนัท ของ กบน้อย
กบน้อยมีเรื่องจะสารภาพบาป
รู้สึกผิดจริงๆอ่ะกบน้อยเพิ่งรู้ว่า
วันที่ 11 กรกฎาคม 2553
เป็นวันเกิดสหายนัท
ว่าแต่ อย่าโกรธกันนะ
อวยพรย้อนหลัง ละกันเนอะ
สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะ
ขอให้มีความสุขมากกกก
สุขภาพแข็งแรง ขอให้มีพลังเพื่อต่อสู้อุปสรรคทุกอย่างที่ผ่านเข้ามา
ขอให้เจอคนที่ใช่เร็วๆๆๆน้า
เป็นกำลังใจให้เสมอจ้า

^^FROM ^^ สหายกบน้อย

โดย: กบน้อย IP: 58.136.8.213 วันที่: 28 กรกฎาคม 2553 เวลา:11:54:50 น.

จะติดตามต่อไปคับ

รอๆๆๆ

โดย: bowiji IP: 117.47.140.242 วันที่: 28 กรกฎาคม 2553 เวลา:22:59:15 น.

รอตอน10อยู่นะค่ะ

โดย: bee IP: 203.149.47.3 วันที่: 31 กรกฎาคม 2553 เวลา:12:34:12 น.

เมื่อไหร่ตอน10จะมารออยู่นะท่าน

โดย: ขอรอด้วยคน IP: 183.89.3.80 วันที่: 31 กรกฎาคม 2553 เวลา:15:00:52 น.

เมื่อไหร่ตอน10จะมารออยู่นะท่าน

โดย: ขอรอด้วยคน IP: 183.89.3.80 วันที่: 31 กรกฎาคม 2553 เวลา:15:01:16 น.

สวัสดีครับ ข้าน้อยมาขออภัยทุกท่านที่รอตอนที่10อยู่นะครับ พอดีข้าน้อยส่งเมล์ให้กับกบน้อยอย่างไร้สาระ จนทำให้เมล์ท่านกบมีปัญหาที่ไม่สามารถรับข้อมูลอะไรได้เลย ขอโทษจริงนะครับท่านกบและทุกคนที่รอด้วยนะครับ แล้วที่สำคัญข้าน้อยติดต่อท่านกบไม่ได้อีก งานเข้าครับที่นี้

โดย: เกษตรศิลป์ IP: 61.90.101.156 วันที่: 1 สิงหาคม 2553 เวลา:19:43:44 น.

T_T คงต้องรอ*ต่อไป T_T

โดย: zliiz IP: 61.90.100.221 วันที่: 1 สิงหาคม 2553 เวลา:23:22:31 น.

ไม่ต้องเกรงใจหรือขออภัยหรอกครับท่านเกษตรศิลป์ พวกเราผู้ติดตามอ่านต้องกล่าวขอบคุณท่านๆทั้ง2มากกว่าที่สร้างสรรficดีๆให้เราได้อ่านกัน

ยังไงๆก็ให้สมกับการรอคอยนะขอรับ
ให้บกกี้พบกับฮยางเสียที ลุ้นอยู่ทุกวัน
ขอให้มีบทหวานๆมากๆนะครับ

ถ้ามีตอนพิเศษด้วยยิ่งดีขอรับ

เป็นกำลังใจให้เสมอครับ

โดย: ซินยุนบกน้อย/kirk IP: 192.168.20.143, 58.137.158.114 วันที่: 2 สิงหาคม 2553 เวลา:16:22:45 น.

หวัดดีขอรับท่านซินยุนบกน้อย มาเยี่ยมเยียนที่นี่เหมือนกันหรือขอรับ เห็นด้วยกับท่านซินฯน้อยขอรับ เราต้องขอบคุณท่านทั้ง 2 มากกว่า ถ้าไม่มีท่านทั้ง 2 และท่านทั้งหลายที่กรุณาแต่ง Fic ดีๆให้พวกเราเหล่าสาวกได้มีพลังจิ้นกัน พวกเราอาจจะเฉาตายไปแล้วก็ได้ ว่าแต่จะมีตอนพิเศษอย่างที่อย่างที่ท่านซินฯน้อยเม้นท์รึเปล่าขอรับ จะได้เตรียมเลือดรอ (สงสัยต้องตุนเป็นปี๊ป Fic แต่ละ Fic เรียกเลือดท้างน้านนนนน หุหุหุ)

โดย: Pk.Tan IP: 110.49.193.36 วันที่: 3 สิงหาคม 2553 เวลา:0:20:18 น.

จ๊ะเอ๋ขอรับคุณPk.Tan ผมก็กำลังติดficใน
บล็อกนี้งอมแงมเลยขอรับ
ต้องขอชมนะครับช่างเขียนficทุกท่านมีฝีไม้ลายมือมากมาย
จะขอติดตามผลงานต่อไปคร้าบ

ผมต้องกักตุนเลือดไว้แล้ว ช่วงนี้ยิ่งขาดๆอยู่

โดย: ซินยุนบกน้อย IP: 192.168.20.143, 58.137.158.114 วันที่: 3 สิงหาคม 2553 เวลา:9:08:30 น.

เข้ามาทักทายจ่ะ

เมื่อไรจะได้ตอนใหม่รึจ๊ะ รออยุ่จ่ะ

โดย: แสนนาน (tukerys

) วันที่: 4 สิงหาคม 2553 เวลา:12:22:39 น.

กลับมาแว้ว
หลังจากเกิดอุบัติเหตุกับชีวิตนิดนึง
จนเกือบเอาชีวิตไม่รอด
ตอนนี้ก็กำลังประคับประคอง
ร่างกายให้หายเป็นปกติ
ขอโทษอย่างแรง
สำหรับลูกบล๊อกที่ต้องให้คอย
นานแสนนาน ท่านเกษตร กำลัง
ขมักเขม้นตรวจสอบความหวานนึดนึง
ถ้าโอเช พรุ่งนี้ก็จะนำมาลงให้อ่านกันเน้อ
อีกอึดใจเดียวเท่านั้น
แต่ตอนนี้ มี EXTRA ด้วยเน้อ
ขอบคุณลูกบล๊อกทุกท่านที่ติดตามอ่านทุกตอน

โดย: กบน้อย IP: 58.136.8.187 วันที่: 5 สิงหาคม 2553 เวลา:17:12:48 น.

ได้ข่าวท่านกบน้อยแล้ว รักษาตัวด้วยนะครับ
ขอให้กลับเป็นปกติเร็วๆนะครับ

แข็งแรงๆๆขอรับ

โดย: ซินยุนบกน้อย IP: 192.168.20.143, 58.137.158.114 วันที่: 5 สิงหาคม 2553 เวลา:18:00:16 น.

รักษาสุขภาพด้วยนะคะท่านกบน้อยและทุกท่าน.อดใจไม่ไหวแล้วสำหรับตอนที่10.ขอบคุณที่มีฟิคดีๆมาให้อ่านกันนะคะ

โดย: อุ้ม IP: 91.84.181.90 วันที่: 5 สิงหาคม 2553 เวลา:20:37:22 น.

หา ยยไว้นะค๊าบ บบ ^^
แค่อีกไม่กี่ ชั่วโมง จะได้อ่านแย้ว

โดย: zliiz IP: 61.90.120.173 วันที่: 5 สิงหาคม 2553 เวลา:22:18:28 น.

มารอพร้อมรถพยาบาลเลยค๊า

...^ _ ^...

โดย: too IP: 115.87.22.117 วันที่: 5 สิงหาคม 2553 เวลา:22:56:53 น.

ข้าน้อยรออย่างใจจดใจจออยู่นะค่ะ

โดย: หมูอ้วน IP: 180.183.22.56 วันที่: 7 สิงหาคม 2553 เวลา:15:28:08 น.

รออ่านภาพวาดและเสียงพิณภาค29ต่อจากตอน1/1ไม่เห็นมีเลย หรืออยู่ในบล็อคอื่นช่วยบอกด้วย

โดย: จุก IP: 125.24.43.67 วันที่: 7 สิงหาคม 2553 เวลา:15:44:05 น.

ขอให้ร่างกายฟื้นฟูสู่ปกติโดยเร็วไว และระวังรักษาสุขภาพด้วย นะค่ะ ขอให้หายไวๆค่ะ่

โดย: Awaysfollow IP: 125.24.168.162 วันที่: 8 สิงหาคม 2553 เวลา:10:25:30 น.

เมื่อไหร่จะได้อ่านบทที่10นะท่านผู้แต่งที่เคารพครับ

โดย: mini IP: 10.0.5.90, 58.9.135.116 วันที่: 9 สิงหาคม 2553 เวลา:1:18:36 น.

ไม่เห็นลงตอนที่ 10 รออยู่นะค่ะ (รอนานมากๆๆ) ขอบคุณค่ะ

โดย: pen IP: 172.20.16.23, 203.144.130.176 วันที่: 9 สิงหาคม 2553 เวลา:8:35:34 น.