ว๊ากกกกกกกกกกก
จ๊ากกกกกกกกกกกก
ก๊ากกกกกกกกกกกกก

ห้องใหม่สดใส ไฉไลกว่าเดิม มีผู้การดี ผู้ก่อการร้ายด้วย

ง้าน นก ขอเปง ผู้ก่อการรัก (เฮียหนอน) ล่ะกันนะ อย่ามาแย่งเค้านะ เค้ารักของเค้า หวงๆๆ ใครมายุ่งนะ อาละวาดบล๊อคพังแน่ ไม่เชื่อลองดู๊ๆๆๆๆๆ

สาวๆๆ หน้าใหม่ๆๆ เร่เข้ามานะ นกรออยู่ เฮียจะไปภูเก็ตแระ เฮียไม่อยู่นกร่าเริง ว่ะฮ่าๆๆๆๆ (เฮียๆๆ ติตางว่ามองไม่เหงย่อหน้านี้นะ เครป่ะ)

แหล่มๆๆเลยยย ยกมือลงสมัครเลือกตั้ง เฮ้ยย ยกมือประกาศแสดงมติเห็นช๊อบช่อบด้วยอีกหนึ่งคน

ประกาศ ประกาศ โปรดฟังอีกครั้งหนึ่ง (อิอิ)

จะเหลา เอ้ย จะเล่าอะไรให้ฟัง.....
แต่....ไม่เล่าดีกว่า เด่วจะมีคนฟัง...(เขียนเพื่อ....-_-")
ขณะนี้ชั้นบรรยากาศเริ่มฉดไฉ ฉดชื่นมื้น
ความสุขสงบจะกลับคืนเหมือนเดิมเพราะพวกเราทุ๊กทุกคน
"ให้อภัยและผ่อนผันข้อบกพร่องของอีกฝ่ายอย่างพี่น้อง"
ขอบคุณท่านประธาน คมช.(แปลว่า คณะที่มักจะชวนกันหนีเที่ยว) ที่เข้าควบคุมสถานการณ์ ฉฉ.(ฉึกฉัก) ไ้ด้ทันท่วงท่า เอ้ย ท่วงที
และต่อไปนี้จะไม่มีคำว่า สมานฉัน อีกต่อไป จะมีแต่ สมานเรา ให้แข็งแรง
ปอไม่รอ : พี่ผอ.คะ จะแจ้งลบได้ทีไหนค่ะอยากให้ช่วยลบคำว่า ผู้ก่อการร้ายสร้างปัญหาประจำบล๊อค ออกอะ(มานผิดกฎหมายเลือกตั้งนะเด่ว กกต.จะเล่นงานเอาน๊าาา)

เอ๊ะ... หน้าตาเปลี่ยนไปนิ ^^

วันนี้นก หมอน น้ำ เฮนี่ ข้า นัดไปปั่นจักรยานที่พุทธมณฑลกัน

ทำไปทำมา ฝนตกตั้งแต่บ่าย เจอกันบ่าย3โมง
แต่ฝนไม่หยุด ก็เลยนัดน้ำเฮนี่ ไปเจอกันที่ภัตตาคารวิเศษไก่ย่าง ที่บางโพ
ตอน5โมงเย็น
สักครู่นกคงมารับข้า พวกเราเลยหาเรื่องออกนอกบ้านกัน ตามประสาคนมีไฟ

แต่อดไปอวดไฟ ได้แต่เปลี่ยนโปรแกรม กินไปจ้อไป ส่องไฟฉายที่ซื้อใหม่
ลองไฟส่องไปมาในห้องอาหารแทนละกัน
ไม่มีอะไรจะเล่นก็งี้แหละ ไหนๆก็นัดกันแล้ว
คิดว่าไปกินไก่ย่างกระต๊ากๆสัตัว2ตัว กุ้งทอดน้ำมัน ทอดมันกุ้ง
โกยซีหมี่หน้ากุ้ง ปลาช่อนแปะซ๊ะหรือแกงส้มผักกระเฉกก็ไม่เบา
นอกนั้นดูรายการกันเอง หมอนบอกคราวแล้วกินอร่อย เลยตามใจหมอน

แรกๆจาไปกินบุฟเฟ่ต์ชาบูชิ ที่รมณียา
แต่ข้าเพิ่งกินเส้นหมี่เป็ดพะโล้ไปชามนึง
แถมเตรียมห่อไป3ห่อ เกาลัด มะม่วงเขียวเสวย
โปรแกรมเปลี่ยน ก็เลยไปกินเหลากัน แต่ก็พกไปเผื่อเพื่อนๆแช่เย็นกินตอนเช้าละกัน

ไม่เอาก็เอากลับบ้าน ไว้กินเองตอนเช้า ได้ทั้งนั้น

ดีใจที่ได้พบเด็กสร้างบ้าน นานๆเจอกันสักครั้ง คิดถุงเหมือนกัน
ไม่รู้น้ำ จาลดน้ำหนักได้กี่ขีด นี่ก็ชวนไปเพิ่มความอ้วน แต่ไม่เป็นไร
พรุ่งนี้กินกาแฟ เค๊กสักวง แอร์แคร์สักลูก คงพออิ่ม1มื้อผ่านไป

ไม่รู้วิเศษไก่ย่าง ตอนนี้จะยังวิเศษไก่ยางอยู่หรือป่าว
พักนี้มิค่อยไปทักทาย มัวแต่ไปลองชิมโปร์3จ่าย2 ต้องหันทิศทางเวียนเทียน
กินเอ็มแคบุฟฯและลงอวน หากซั่งไห่เสี่ยวหลงเปามีโปรฯก็ปันใจไปหา ช่วงนี้ชาบูชิก็กินบ่อย
มีแขกมาก็พาไปลอง คนจีนโพ้นทะเลทรายออกจะชอบของลวกๆ
ถูกใจเขา แต่เราต้องรีดน้ำหนัก เนื่องจากรถไฟที่บรรทุกแขกมาลงเยี่ยมเยือนแบบไม่ได้นัด

ทำให้พอน้ำหนักลดได้ ก็เหมือนไม่ได้ลด
มีลาภทางปาก แต่มีทุกข์ทางร่างกาย ไม่รู้จาทำไงดี
ทะเลาะกะหมอก็ออกบ่อย ทำคุณหมอหลายท่าน เสียคะแนนไปแทบทุกครั้งที่ตรวจผล
ตอนนี้ก็เกรงใจหมอคนใหม่ เพราะสวยน่ารักและดุชะมัด ดุเราแบบแอบหัวเราะ
ได้ทีข่ม บอกคราวหน้าต้องกินยาเบาหวานแล้วนะ เม็ดละ30บาทกินวันละ3เม็ด
จนกว่าน้ำตาลในเลือดจะคงที่ มิเช่นนั้น ต้องกินยาเบาหวานถาวร

เราก็เถียงว่าไหนๆมันจาเป็นเอายาผลิตในประเทศไทย ราคาถูกสุดมีไหม?
หมอบอก แหน่ มีเลือกยาถูกแพงด้วย
ยาที่หมอจะให้กิน จะช่วยให้น้ำตาลในเลือดทำงาน ขับออกไปต้องใช้ตัวยานี้โดยเฉพาะ

มันแพงนาคุณหมอ กินตั้ง6เดือน ต้องขายหุ้นไปหลายพันหุ้น เอ๊ย..มิใช่..
ยามันแพง จะพยายามกินน้ำตาลให้น้อยๆละกัน เฮ้อ..
หมอให้โอกาสอีก6เดือนเจอกัน แล้วคราวนี้ไม่มีผ่อนส่งแล้ว

อะไรจาเกิดก็ต้องเกิด ฉะนั้น อะไรอร่อยๆก็กินๆซ๊ะ..ชดเชยความกลัวที่กำลังจะมาเยือน

คนเราตอนมิมีตังค์ก็ได้แต่ฝากไว้ก่อน
พอมีโอกาสกิน ก็มักจะมีห้ามนั่นนี่ น่าเบื่อจริงๆ
ไม่มีใครรู้อนาคต ก็ต้องทำใจให้สบายกับช่วงเวลาที่รู้ว่ามีความสุขในปัจจุบันให้มากๆ
เพราะความสุขนั้นมันสั้น ผ่านไปแล้วไม่รู้จะตามล่าหาความสุขเจออีกหรือเปล่า

วันนี้แข็งแรงที่สุด ไม่มีวันแข็งแรงไปกว่านี้อีกแล้ว จงพอใจกับของแถมนี้ให้ชื่นใจ
สิ่งของมีลดแลกแจกแถม มีโปรโมชั่น ก็จะมีความสุขกันทั่งหน้า
สุขภาพคนเราก็มีของแถมนะ จึงต้องป้องกันตัวเองตลอดเวลา

นกมาแล้ว บ๋ายบายนะคะ

พอนกมารับ ฝนก็หยุดทันที
เหมือนโดนแกล้งเยย อดปั่นกับคณะทัวร์ไล้ทัวร์ขื่อ
ทำให้ต้องรอนัดไปโอกาสหน้า ซึ่งต่อไปก็คงนัดความพร้อมลำบาก
เพราะน้ำต้องทำงานและเรียนต่อโทฯ เรียนหนักเรียนยาก ภาษาอังกฤษล้วนๆ
และไม้หมอน จะเดินทางล่องใต้ ไปสำรวจคัดเลือกเจ้านายคนใหม่
ก็คงหาโอกาสไปปั่นด้วยกันเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว

ฝนตกรถบนถนนติดตลอดทาง ใช้เวลาไปบางโพ1ชม.45นาที
ไม่ว่าจะลุยไปทางแยกไหนที่ลัดที่สุด ก็หนีไม่พ้นรถติด
อย่างกะเกิดอ๊าฟเตอร์ช๊อต วันแตกดับ หนีไปไหนก็เจอแต่รถติดยาวเหยียดทุกเส้นทาง

คุยไป ขุดของกินที่เตรียมพกไปปั่นจักรยานออกมากินทีละอย่าง2อย่าง
ทั้งเกาลัด มะม่วงเขียวเสวย ถั่วเหลืองคั่วกรอบ ตามด้วยลูกอมคนละเม็ด
ฝอยจนไม่มีอะไรจะฝอย น้ำก็โทรมาให้สู้ๆ ถึงไหนแล้ว ทำไมยังไม่มา

มีรายการปลอบใจพร้อมชี้แนะเส้นทาง ว่าตรงลูกเดียว
ข้าคนกรุงเทพฯ ไปไหนด้วยรถเมล์ บอกทางใครไม่เป็น เพราะเส้นทางที่ใช้ปั่นจักรยาน
มันวันเวย์ ไปได้หมด
บอกได้แต่ทางถนัด ฝ่าและลุยตามคงโดนคุณตำขวดส่งใบโพยจ่ายค่าย้อนศรแน่ๆ

น้ำเก่งมากๆ รู้เส้นทาง บอกทางถูก อย่างกะมานั่งในรถด้วย ยกนิ้วให้เลย

บอกน้ำและเฮนี่ให้สั่งไก่ย่างมากินแก้ขัดไปก่อน เขาไม่นับเวลานั่งหรอก
ทางนี้เสบียงเหลือเพียงเส้นหมี่เละๆ3ถุงเท่านั้น
(น้องสาวบอกเจ๊เสียหุ้นรึไง ลวดจนเส้นหมีเป็นเส้นก๋วยจั๊บจับเป็นก้อน อ่ะ ทำไมรู้ว๊ะ..
ช่างคนที่รับของไปกินต่อที่บ้านนะ คนทำอาหารใจไม่คงเส้นคงวา ทนๆกินหน่อยละกันนะ กำไรหุ้น รับรองจะทำทุกอย่างอร่อยหมดแหละ)

นกกว่าจะจอดรถได้ แทบแย่ เพราะที่จอดไม่มี เลยต้องจอดเป็นทศกัณฐ์ขวางหน้าประตูซะเลย
ได้เจอเฮนี่ น้ำ ยังสวยน่ารักจิ้มลิ้มเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง
ทักทายกันอย่างดีใจ นั่งโต๊ะกลมคุยกันอย่างชื่นมื่น ไม่เจอกันนานก็งี้แหละ
ดี๊ด๊ากระตูวู๊เสียงดังไม่สนใจใคร เพราะทั่วห้องเขาก็พูดดังๆกัน คุยกันข้ามโต๊ะไม่ได้ยิน
ต้องจ้องหน้ามองตาตะเบ็งเสียงใส่กันจึงจะออกรส
ก็..ตลกดี ทั้งๆที่มากัน5คน แต่เหมือนนกกระจอกแตกรัง คนเป็นตัวของตัวเองก็งี้แหละ

ทั้งน้ำเฮนี่ ประลองส่องไฟแรงสูงดู 5555 ชอบมากอ่ะจิ ของเค๊าแรง...
จ่ายเงินก่อนเด๋วลืมเก็บตังค์ เฉ่งมาใส่กระเป๋าแล้วบายใจไปเรื่องนึง
เอาเกาลัดมาแทะ เอามะม่วงมารองท้อง ระหว่างรออาหารมา
เพื่อนๆสั่งส้มตำปู ข้าสั่งคนเดียวล่อไปหลายอย่าง
มีแฮ่กึ้น แฮ่กึ้นสด ทอดมันกุ้ง ทอดมันปลากราย กุ้งซีหมี ห่อหมกปู ไก่ย่าง1ตัว ปลาช่อนแกงส้มผักกะเฉด ข้าว1โถ น้ำส้มไบเล่ขวดลิตร น้ำเปล่าอีกหลายขวดน้ำแข็ง2ถัง

คุยไปกินไปจนอิ่ม มีเรื่องราวมากมายให้เจ๊าแจ๊ะสารพัดเรื่อง
สุดท้ายวงจรไฟที่พกมามีแค่ชุดเดียว แต่งรถจักรยานแบบเดียวกะผอ.แม่พลอย
บอกกรรมวิธีติดตั้ง ไม่รู้จะติดได้แจ่มเหมือนรถของคนทำรึป่าว

เเรกจาให้ยันฮีปั๊กกะเป่าหยิงโช่ม แต่อายคนรอบข้าง เลยเอาไม้สั้นไม้ยาวละกัน
ข้าก็ต้องจับด้วย เฮนี่บอกหากข้าจับได้ก็จะเป็นของเฮนี่ 55555
ฟรุ๊คน่ะ ข้าจับได้ซะด้วยสิ เลยกลายเป็นเฮนี่ได้ไป
ฮาๆๆ สนุกมาก นานๆทุกๆคนจะได้ปล่อยตัวปล่อยใจออกจากเล้าสักที
ต้องรีบคว้าความสุขที่พอเพียงนี้มาอย่าให้ผ่านไปง่ายๆ
เห็นเพื่อนๆมีความสุขกับการได้พบปะสรวญเสเฮฮาแบบนี้ พอใจแล้วล่ะ
อิ่มจนมีลูกบอลอยู่ในท้องกันทุกคน ค่าอาหาร1188 บาท แชร์กันออกคนละ220บาท
เฮนี่ หมอน บอกอร่อยและสนุกมาก บอกนึกว่ามีแต่อาหารไทย
แต่นี่เหมือนกินโต๊ะจีน อร่อยดีกว่ากินบุฟเฟ่ต์อีก เพราะไม่ต้องทำเวลา จะนั่งไปคุยไปสนุกดี

อ่ะ..ดีใจมากๆนะที่เพื่อนๆ บอกอร่อย
แรกๆกลัวไม่ถูกใจ เพราะข้าเองก็ไม่ถนัดรายการอื่น
บอกทุกคนสั่งกันเองตามชอบใจ ชอบอะไรสั่งเองได้

นก น้ำ หมอน เฮนี่ ไม่ยอมให้ข้านั่งรถเมล์ปรับอากาศกลับบ้าน
เพราะหากมาส่งจะย้อนกลับไปมา จะเปลืองน้ำมันมาก
นั่งรถเมล์จะลงหน้าปากซอยพอดีๆไม่ต้องต่อรถ ทางรถเมล์จะมาเร็วกว่าขับรถมาส่งบ้าน

พวกเขาไม่ยอมท่าเดียว จามาส่งให้ถึงบ้านให้ได้ เฮ้อ..ดื้อจริงๆ

ได้พบมิตรภาพที่ดี และประทับใจนั้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
หากแต่ค่อยๆซึมซับหลายๆสิ่ง รวมตัวจนเกิดความเข้าใจในกันและกัน
กาลเวลาจะบอกความเป็นตัวตนของแต่ละคนออกมา
เรียนรู้ แก้ไข ปรับเปลี่ยนเองอย่างไม่รู้ตัว
เพราะทุกคนต้องการเพื่อน ที่คอยปลอบใจกันและกันเมื่อเรามีทุกข์
เพื่อนสุข เราย่อมสุขด้วย
เป็นสิ่งที่ทุกคนทำได้ ทำแล้วสบายใจ ก็จงทำไปเรื่อยๆ
ชินกับการให้และการรับไปในตัว

หากสะดุด ใจย่อมฝ่อ

ทุกข์เกิดจากใจสร้างขึ้นเอง

ปล่อย และวาง ก็จะเบาใจสบายตัว

ผงเข้าตาตัวเองเขี่ยยาก ต้องให้เพื่อนปัดเป่าจึงหาย

มีเพื่อนมากขึ้นอีกคน หนทางข้างหน้า ฝ่าฟันได้สิ้นสุด

เพื่อนหายไปคนหนึ่ง ทางข้างหน้า ยากฝ่าฟัน

อุปสรรค เกิดจากการไม่ยอมรับสิ่งแปลกใหม่
อนาคต จึงไม่งดงามไปกว่าปัจจุบัน

คำว่า รัก นั้น เขียนง่าย และ สั้น กว่าเกลียด

คนเราชอบเรื่องง่ายๆ ดีกว่าเรื่องยากๆจริงไหม?

ดินฟ้ายาวนานมีวันสิ้น
รักนี้ยืนยาวชั่วนิรันดร์

ดินฟ้ายาวนานมีวันสิ้น
รักนี้ยืนยงชั่วนิรันดร์

ท่านสุ เตี๋ยวเป็ดหย่อยมากกกกกกกกก เอาอีกๆๆๆๆ ห่อเดียวม่ะอิ่ม วันหลังไปกินบ้านท่านสุดีฝ่า

วิเศษไก่ย่างหรือจะอร่อยเท่าฝีมือท่านสุ (เจงๆๆนะคะ (เป็ดเยอะมาก))

ขอบคุณนะคะ (วันหลังไม่แบ่งหมอนจ๋าหรอก)

จะขอยืนยัน ยืนยันว่าต๋วยเป็ดอร่อยๆ เนื้อเป็ดนุ่มๆ เยอะๆ กินแบบไม่ต้องปรุง อย่างนี้ไม่ต้องปั่นไปชิมไปที่ไหน ปั่นไปชิมต๋วยเป็ดท่านสุก็อร่อยเหาะ ^__^

00

Forward mail จากท่านซิก และหลายๆ คนในบล็อก อ่านแล้วโดนนนน เลยเอามาแปะให้อ่านกันทุกคน (เผื่อในเมล์ไม่มีเวลาเปิดอ่าน)


3 x 8 = ?????


เอี๋ยนหุยใฝ่ศึกษา มีคุณธรรมงดงาม เป็นศิษย์รักของขงจื้อ มีอยู่วันหนึ่ง เอี๋ยนหุยออกไปทำธุระที่ตลาด เห็นผู้คนจำนวนมากห้อมล้อมอยู่ที่หน้าร้านขายผ้า
จึงเข้าไปสอบถามดู จึงรู้ว่าเกิดการพิพาทระหว่างคนขายผ้ากับลูกค้า
ได้ยินลุกค้าตะโกนเสียงดังโหวกเหวกว่า “3x8ได้ 23 ทำไมท่านถึงให้ข้าจ่าย24เหรียญล่ะ!”
เอี๋ยนหุยจึงเดินเข้าไปที่ร้าน หลังจากทำความเคารพแล้ว ก็กล่าวว่า “พี่ชาย 3x8 ได้ 24 จะเป็น 23 ได้ยังไง? พี่ชายคิดผิดแล้ว ไม่ต้องทะเลาะกันหรอก”
คนซื้อผ้าไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง ชี้หน้าเอี๋ยนหุยและกล่าวว่า “ใครให้เจ้าเข้ามายุ่ง! เจ้าอายุเท่าไหร่กัน! จะตัดสินก็มีเพียงท่านขงจื้อเท่านั้น ผิดหรือถูกมีท่านผู้เดียวที่ข้าจะยอมรับ
ไป ไปหาท่านขงจื้อกัน ”
เอี่ยนหุยกล่าวว่า “ก็ดี หากท่านขงจื้อบอกว่าท่านผิด ท่านจะทำอย่างไร?”
คนซื้อผ้ากล่าวว่า“หากท่านวินิจฉัยว่าข้าผิด ข้ายอมให้หัวหลุดจากบ่า! แล้วหากเจ้าผิดล่ะ?”
เอี๋ยนหุยกล่าวว่า “หากท่านวินิจฉัยว่าข้าผิด ข้ายอมถูกปลดหมวก(ตำแหน่ง)”
ทั้งสองจึงเกิดการเดิมพันขึ้น
เมื่อขงจื้อสอบถามจนเกิดความกระจ่าง ก็ยิ้มให้กับเอี๋ยนหุยและกล่าวว่า “3x8ได้ 23 ถูกต้องแล้วเอี๋ยนหุย เธอแพ้แล้ว ถอดหมวกของเธอให้พี่ชายท่านนี้เสีย”
เอี๋ยนหุย ไม่โต้แย้ง ยอมรับในการวินิจฉัยของท่านอาจารย์ จึงถอดหมวกที่สวมให้แก่ชายคนนั้น
ชายผู้นั้นเมื่อได้รับหมวกก็ยิ้มสมหวังกลับไป
ต่อคำวินิจฉัยของขงจื้อ ต่อหน้าแม้เอี๋ยนหุยจะยอมรับ แต่ในใจกลับไม่ได้คิดเช่นนั้น
เอี๋ยนหุยคิดว่าท่านอาจารย์ชรามากแล้ว ความคิดคงเลอะเลือน จึงไม่อยากอยู่ศึกษากับขงจื้ออีกต่อไป
พอรุ่งขึ้น เอี๋ยนหุยจึงเข้าไปขอลาอาจารย์กลับบ้าน ด้วยเหตุผลที่ว่าที่บ้านเกิดเรื่องราว ต้องรีบกลับไปจัดการ
ขงจื้อรู้ว่าเอี๋ยนหุยคิดอะไรอยู่ ก็ไม่ได้สอบถามมากความ อนุญาตให้เอี๋ยนหุยกลับบ้านได้
ก่อนที่เอี๋ยนหุยจะออกเดินทาง ได้เข้าไปกราบลาขงจื้อ ขงจื้อกล่าวอวยพรและให้รีบกลับมาหากเสร็จกิจธุระแล้ว
พร้อมกันนั้นก็ได้กำชับว่า
“อย่าแฝงเร้นกายใต้ต้นไม้ใหญ่ อย่าฆ่าผู้ใดหากไม่ชัดแจ้ง”


เอี๋ยนหุยคำนับพร้อมกล่าวว่า “ศิษย์จะจำใส่ใจ” แล้วลาอาจารย์ออกเดินทาง
เมื่อออกเดินทางไปได้ระยะหนึ่ง เกิดพายุลมแรงสายฟ้าแลบแปลบ เอี๋ยนหุยคิดว่าต้องเกิดพายุลมฝนเป็นแน่
จึงเร่งฝีเท้าเพื่อจะเข้าไปอาศัยอยู่ไต้ต้นไม้ใหญ่ แต่ก็ฉุกคิดถึงคำกำชับของท่านอาจารย์ที่ว่า “อย่าแฝงเร้นกายใต้ต้นไม้ใหญ่ อย่าฆ่าผู้ใดหากไม่ชัดแจ้ง”
เราเองก็ติดตามท่านอาจารย์มาเป็นเวลานาน ลองเชื่ออาจารย์ดูอีกสักครั้ง คิดได้ดังนั้น จึงเดินออกจากต้นไม้ใหญ่
ในขณะที่เอี๋ยนหุยเดินไปได้ไม่ไกลนัก บัดดล สายฟ้าก็ผ่าต้นไม้ใหญ่นั้นล้มลงมาให้เห็นต่อหน้าต่อตา เอี๋ยนหุยตะลึงพรึงเพริด
คำกล่าวของพระอาจารย์ประโยคแรกเป็นจริงแล้ว หรือตัวเราจะฆ่าใครโดยไม่รู้สาเหตุ?

เอี๋ยนหุยจึงรีบเดินทางกลับ กว่าจะถึงบ้านก็ดึกแล้ว แต่ไม่กล้าปลุกคนในบ้าน เลยใช้ดาบที่นำติดตัวมาค่อยๆเดาะดาลประตูห้องของภรรยา
เมื่อเอี๋ยนหุยคลำไปที่เตียงนอน ก็ต้องตกใจ ทำไมมีคนนอนอยู่บนเตียงสองคน!
เอี๋ยนหุยโมโหเป็นอย่างยิ่ง จึงหยิบดาบขึ้นมาหมายปลิดชีพผู้ที่นอนอยู่บนเตียง
เสียงกำชับของอาจารย์ก็ดังขึ้นมา “อย่าฆ่าผู้ใดหากไม่ชัดแจ้ง”

เมื่อเขาจุดตะเกียง จึงได้เห็นว่า คนหนึ่งคือภรรยา อีกคนหนึ่งคือน้องสาวของเขาเอง
พอฟ้าส่าง เอี๋ยนหุยก็รีบกลับสำนัก
เมื่อพบหน้าขงจื้อจึงรีบคุกเข่ากราบอาจารย์และกล่าวว่า “ท่านอาจารย์ คำกำชับของท่านได้ช่วยชีวิตของศิษย์ ภรรยาและน้องสาวไว้
ทำไมท่านจึงรู้เหมือนตาเห็นว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับศิษย์บ้าง?”
ขงจื้อพยุงเอี๋ยนหุยให้ลุกขึ้น และกล่าวว่า “เมื่อวานอากาศไม่ค่อยสู้ดีนัก น่าจะมีฟ้าร้องฟ้าแลบเป็นแน่
จึงเตือนเธอว่า อย่าแฝงเร้นกายใต้ต้นไม้ใหญ่
และเมื่อวาน เธอจากไปด้วยโทสะ แถมยังพกดาบติดตัวไปด้วย
อาจารย์จึ้งเตือนเธอว่า อย่าฆ่าผู้ใดหากไม่ชัดแจ้ง ”
เอี๋ยนหุยโค้งคำนับ “ท่านอาจารย์คาดการดังเทวดา ศิษย์รู้สึกเคารพเลื่อมใสท่านเหลือเกิน”
ขงจื้อจึงตักเดือนเอี๋ยนหุยว่า “อาจารย์ว่าที่เธอขอลากลับบ้านนั้นเป็นการโกหก ที่จริงแล้วเธอคิดว่าอาจารย์แก่แล้ว ความคิดเลอะเลือน
ไม่อยากศึกษากับอาจารย์อีกแล้ว เธอลองคิดดูสิ อาจารย์บอกว่า 3x8ได้ 23 เธอแพ้ ก็เพียงแค่ถอดหมวก

หากอาจารย์บอกว่า 3x8ได้ 24 เขาแพ้ นั่นหมายถึงชีวิตของคนๆหนึ่ง เธอคิดว่าหมวกหรือชีวิตสำคัญล่ะ? ”


เอี๋ยนหุยกระจ่างในฉับพลัน คุกเข่าต่อหน้าขงจื้อ แล้วกล่าวว่า “ท่านอาจารย์เห็นคุณธรรมเป็นสำคัญ โดยไม่เห็นแก่เรื่องถูกผิดเล็กๆน้อยๆ
ศิษย์คิดว่าอาจารย์แก่ชราจึงเลอะเลือน ศิษย์เสียใจเป็นที่สุด”

จากนั้นเป็นต้นไป ไม่ว่าขงจื้อจะเดินทางไปยังแห่งหนตำบลใด เอี๋ยนหุยติดตามไม่เคยห่างกาย
จากตำนานเรื่องเล่านี้ ทำให้ข้าพเจ้านึกถึงเพลงๆหนึ่งของอิวเค่อหลี่หลิน(นักร้องดูโอของไต้หวัน)
ที่ร้องว่า “หากสูญเสียเธอไป ต่อให้เอาชนะทั้งโลกได้แล้วจะยังไง? เช่นกัน

บางครั้งคุณอาจเอาชนะคนอื่นด้วยเหตุผลของคุณ แต่อาจจะสูญเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดไป ”
เรื่องราวต่างๆ แบ่งเป็นหนักเบารีบช้า อย่าเป็นเพราะต้องการเอาชนะให้ได้ แล้วทำให้เสียใจไปตลอดชีวิต
เรื่องราวมากมายที่ไม่ควรทะเลาะกัน ถอยหนึ่งก้าวทะเลกว้างฟ้างาม
ทะเลาะกับลูกค้า ต่อให้ชนะ ก็แพ้อยู่ดี (วันที่ส่งตัวอย่างผลิตภัณฑ์ใหม่ คุณก็จะรู้สึก)
ทะเลาะกับเถ้าแก่ ต่อให้ชนะ ก็แพ้อยู่ดี (วันที่ตรวจผลงานปลายปีมาถึง คุณก็จะรู้สึก)
ทะเลาะกับภรรยา ต่อให้ชนะ ก็แพ้อยู่ดี (เธอไม่สนใจคุณ คุณก็หากับข้าวกินเองละกัน)
ทะเลาะกับเพื่อน ต่อให้ชนะ ก็แพ้อยู่ดี (เคลียร์ไม่ได้ คุณอาจจะเสียเพื่อนไปเลย)
ใบชา เกิดสีสวยและกลิ่นหอมน่าลิ้มลองได้ ก็เพราะโดนน้ำร้อนลวก
ชีวิตของคนเราก็เช่นเดียวกัน เพราะเผชิญกับอุปสรรคครั้งแล้วครั้งเล่า
จึงเหลือไว้ซึ่งเรื่องราวเป็นตำนานให้ได้เล่าขานน่าตามติด


ผู้ที่รู้สำนึกคุณอยู่เสมอ จึงเป็นผู้มีวาสนามากที่สุด

//www.thaimtb.com/forum/viewtopic.php?f=368&t=342651

เมื่อกี้ดูเว็บนี้ เห็นจักรยานรถพับรุ่นนี้แล้วน่าสนใจมากๆค่ะ
คิดว่า พุดดิ้ง น่าจะซื้อไว้ปั่นสักคัน
เพราะเป็นจักรยานมาจากญี่ปุ่นแท้ๆจะแข็ง
แรงมาก
น่าสนใจนะคะ ไทเทเนียม จะทนกว่าอลูมาก
ทรงเดียวกะดาฮอน เชฟโรแล็ต เกียร์ดุม3speed จุดพับรุ่นนี้จะแกร่งแข็งแรงกว่ารถรุ่นใหม่
แม้จะเก่ามือ2แต่ราคาน่าสนใจ
หากต่อได้สัก2000-2200บาทได้ยิ่งดีใหญ่เลย เพราะน้ำเฮนี่ต่อราคาได้เก่งมาก
ไว้ปั่นเล่นในหมู่บ้าน ซื้อของถ้าปั่นแล้วคล่องตัวก็สามารถออกทริปในกทม.
ติดรถเก๋งไปปั่นกับน้ำเฮนี่ได้สบายมาก
ดีกว่าซื้อรถพับแอลเอที่ผลิตในไทยมากเพราะหนักกว่า
อย่าโอนเงินก่อน ให้นัดพบห้างใกล้ๆทั้งสองฝ่ายเพื่อดูรถได้ก็จะดีปลอดภัย

พับSpadingสีไทเทเนียม ทรงPana Springboxเกียร์ดุม3speed2900ครับ

และที่สำคัญ ยางล้อใหม่อยู่ ตะแกรงท้ายรถสภาพสวย
บังโคลน2ข้างไม่มีรอยบุบ เป็นบังโคลนรุ่นเดียวกะดาฮอนเก่า ทรงยาวตลอดล้อและเป็นอลู
เบาะยังดีอยู่ หลักอานแม้เป็นสนิมแต่ขัดด้วยบัสโซก็จะเงาได้อีกหน่อย
สำคัญที่เฟรมตลอดแนวทรงสวยแข็งแร็งไม่มีรอยชนบุบ อันนี้ก่อนซื้อต้องมองๆหน่อย ดูรอยร้าวรอยเชื่อมด้วย
แต่เท่าที่สังเกตุสวยตลอดคัน ไม่รู้ว่าจะโดนสอยไปแล้วรึยัง

หากจะต่อ เราก็หาจุดตำหนิในการต่อรองราคา คือสนิมขึ้นที่เฟรม แกล้งติว่าต้องซื้ออันใหม่หลายตังค์อยู่(ของเดิมน่ะดีแล้ว หาเรื่องติเพื่อลดราคา)
บันไดไม่ใช่บันไดพับ ซึ่งซื้อใหม่ก็200-250บาท (ติไว้ก่อนเพื่อการต่อรอง)
คอพับแค่ยึดหดไม่ใช่คอพับได้ (อ่ะที่จริงทรงมันเป็นสไตร์ดาฮอนเก่าเชฟฯรุ่นเดิมๆจะเป็นอย่างนี้ เราโมเมเข้าไว้)

(สรุปในใจว่าชอบมากนะ หากไม่ติดว่าในครัวมี4คัน สู้ตายแน่ๆ ต่อได้ข้าเสร็จแน่ 55555)

อย่าไปเปรียบเทียบเฮนี่ ซื้อรถพับได้ราคานี้นะคะ
เฮนี่เค๊าโชคดี เจอของดีมือ1ราคาสะดุ้งสะท้านปฐพีน่ะ
หาทั่วมุงเมืองก็ไม่เจอราคานี้หรอก

ที่รีบลงเพราะอยากให้ลองพิจารณาดู

ข้ากำลังจะไปหาหมอกระดูกฉีดยาที่นิ้วล๊อค เลยไม่มีเวลาโทรแล้ว
ไปล่ะ เพื่อนๆที่รู้เบอร์น้ำให้เขามาดูลิ้งค์ด้วยนะคะ
ไปละค่ะ

(เขาบอกขายแล้วครับขอบคุณ)

จักรยานคันนี้หน้าตาดี ใครเห็นโครงสร้างก็เตะตาต้องใจมาก

เช้านี้ไปรพ.รามา โรคกระดูกข้อเอ็น ทอทิสติส ตึกใหม่สวยมาก
เพิ่งสร้างเสร็จใหม่เอี่ยมอ่อง เชื่อมโยงจากตึกเก่าโดยให้คนไข้เดินทาง
ขึ้นตึกเก่าชั้น2
โดยสารรถตีก๊อล์ฟ จุที่นั่งได้รวมคนขับ5คน สนุกดีขับบนสะพานทางข้าม
เชื่อมเป็นทางเดินเท้าตลอดแนวยาวเหยียดจนถึงตึกใหม่นี้
สะพานเหล็กแข็งแรงและกว้างขับรถตีกอล์ฟสวนไปมาได้ คนเดินทางก็เดินไป

สนุกดีทำให้คนไข้หายเครียดเลย ไม่ต้องเดินมีรถรับส่งไปมาไม่ต้องลงไปเดินถนน
ซึ่งไกลหลายๆช่วงตึกจบถนนแยกเลย ไม่คิดว่าคนสร้างสะพานทางเดินลอยฟ้าได้สุดยอดอย่างนี้ เป็นที่ชื่นชอบของเด็กเล็กๆและเด็กแก่

ความสะอาดเจริญตาดีเยี่ยม มีร้านค้าขายเครื่องดื่ม ขนมเค๊กแพงๆหลายๆชนิด
เหมือนเดินอยู่บนห้างใหญ่ๆ ทั้งหน่วยประชาสัมพันธ์ประสานงานต้อนรับดีมากๆ
ทุกท่านหล่อๆสวยๆเหมือนเราไปรพ.เสียเงินแพงๆไม่มีผิด โอ้..ทันสมัยจริงๆ

รายละเอียดของป้ายก็บอกชัดเจน แบ่งรายละเอียดของกลุ่มห้องตรวจเป็นหมวดหมู่
หาง่าย ลิฟท์ห้องน้ำสวยทันสมัย
ไม่มีกลิ่นไอของยาเลยสักนิด ห้องตรวจกว้างอุปกรณ์พร้อมพรั่ง
แถมคุณหมอหล่อและสวยทุกคน ม๊ะค่อยได้เห็นท่านหมอสว.เลย
การเดินเรื่อง จ่ายบัตรก็รวดเร็ว แต่เร็วแค่ไหนก็ระบายคนไข้ที่เข้าๆออกๆตลอดเวลาไม่หมดสักที

คนไข้แยะมาก ดีที่เก้าอี้นั่งรอสวยสะอาดเลยหย่อนก้นรอไปเรื่อยๆเพราะแอร์เย็นใจเลยเย็นด้วย
รอจนถูกเรียกไปดูตัว เจอคุณหมอหล่อมาก พูดจาเพราะแมนมาก รุ่นราวคราวหลานๆ

"ป้า เป็นไง ปวดตรงไหน ไหนดูซิ"

"นิ้วล๊อคค่ะคุณหมอ นิ้วชี้มันงอแล้วไม่ยอมทำตามคำสั่งค่ะ" พร้อมกับทำให้คุณหมอเห็นอาการ

"อ่อ ป้า มักปวดตอนเช้าๆใช่มั้ย แล้วแช่น้ำอุ่นทุกเช้านะป้า เส้นเอ็นมันบวมอักเสบทับเส้น ห้ามนวดนะ ห้ามไปหักงอเล่น อย่าใช้งานมือขวายกของ ให้ใช้แต่มือซ้ายอย่างเดียวไปก่อน"

"อ่ะ เข้าใจค่ะ แต่มือขวาไม่ใช้ ก็ทำงานลำบากนา "

"ครือ..พยามอย่าใช้ถูกนิ้วชี้ขวายกของน่ะป้า ใช้มือขวานิ้วอื่นได้ แต่อย่าไปโดนนิ้วชี้ละกัน"

ฮาๆคุณหมอหัวเราะ ความซื่อบื้อของคนไข้ ถามว่า

"แล้ว ทำไมถูกส่งมาที่นี่ได้ล่ะป้า"

"คุณหมอที่ตึกโน้น เตะโด่งให้มาที่นี่ค่ะ ก็เลยต้องมาที่นี่"

คุณหมอ แอบหัวเราะ " อ่อ คุณหมอผู้หญิงที่ชื่อ..สวยนะ"

"ค่ะ ทั้งสวยและดุด้วยค่ะ บอกแบบงอนๆว่า ป้าเป็นนั่นนี่เพิ่ม คะแนนหมอถูกตัด เลยให้หมออื่นโดนซะบ้างช่วยๆกันรักษา"

"อ่อ หากป้าทำตามที่หมอสั่งรับรองจะดีขึ้น แต่สุดท้ายก็ต้องผ่าเส้นอุโมงค์อยู่ดี หากฉีดยากินยาไม่หายก็ต้องผ่า "

"ไม่ผ่าไม่ได้หรือคุณหมอ ฉีดยากินยาไม่กลัว"

"ประเดี๋ยวหมอจะไปฉีดยาให้นะ แต่ไม่หายขาดหรอกแค่บรรเทาเท่านั้น ดีขึ้นก็จะดีขึ้น ปวดมากๆก็ต้องผ่านะป้า"

ออกมารอห้องใหญ่มีเตียงสะอาดตา คนไข้รออยู่หลายเตียง
พยาบาลให้นอนรอหมอมาฉีด แรกๆนึกว่าพยาบาลมาฉีดให้
แต่เขาบอกต้องหมอเจ้าของไข้ฉีด ก็เลยรอๆจนคุณหมอมา"คุณหมอบอกเจ็บหน่อยนะครับทนๆหน่อยเดี๋ยวเสร็จแล้วกลับบ้านได้"

โอย เข็มนี้อีกนาน...อย่ามาทักชั้นเลย..

เจ็บมากๆเลยอ่ะ ฝ่ามือมหากาฬบวมเป่งเลย ไม่ใช่นิ้วอีที
แต่เป็นนิ้วนางยักษ์ไปซะแล้ว ๆจาปั่นจักรยานบีบเบรคได้ไหมเนี่ย..โอยๆไม่มีใครมาเป็นเพื่อน

พี่พยาบาลหน้าไม่ยิ้ม คงเพราะเห็นคนไข้หน้าแหยๆประจำเลยพลอยแหยตามคนไข้ไปด้วย ไม่ส่งยิ้มประโลมใจให้เล๊ย

แต่ก็ยังละเอียดอ่อนพันผ้าก๊อตต์มันมี่ให้อย่างสวยงาม
จ่ายค่ายาเสร็จ น้องสาวโทรมาบอก เจ๊อย่ากินข้าวข้างนอกนะ
พ่อน้องจิวซื้อกุ้งผัดผงกระหรี่มา1ถุง ปลาเก๋า3รส1ถุง ปูผัดเผ็ดอีก1ถุง
เขาไปกินที่ภัตตาคารกะเพือ่นเลยสั่งมาให้แม่กิน บอกอร่อยมากๆ หุงข้าวแล้ว มากินที่บ้านนะ

เออ..ๆ ยังไม่กินข้าวเช้า เดี๊ยวจากลับแล้ว ไม่ถามว่าเจ็บมั๊ย ห่วงแต่เรื่องเราหิว เฮ้อ..

กุมบังเหียน 9 นิ้วปราบทั่วทิศสัญจรไปแบบระมัดระวัง เออ..ก็ไม่หนักหนาอะไร
นิ้วชี้ไม่สำคัญนี่หว่า นิ้วอื่นสำคัญกว่า
เพราะไม่ได้มีวาสนาเกิดมาเป็นคุณนายชี้นิ้วอยู่แล้ว

มิน่า แม่ข้า มักพูดว่า "ลื่อไม่ต้องไปดูหมอดูหรอกนะ ลื่อไม่มีวันรวยยิ่งขึ้น "
"อ่ะ..ไหงแม่พูดจนชั้นหมดกะลังใจเลย แล้วจาเหลือความหวังบั้นปลายได้ไงเนี่ย"

แม่เขาดูเส้นลายมือเก่งค่ะ ดูทีไรก็พูดงี้ทุกที

" ก็..ลื่อไม่มีลูกไม่มีผัว จาให้รวยกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว แค่นี้ก็ถือว่า สุขสบายเห็นๆก่อน เป็นแบบนี้ไปจนแก่แหละ"

อืม ท่าจะจริงของแม่นะ ไม่มีลูกผัวเลี้ยงแล้วจารวยไปกว่านี้ได้อย่างไร ทำใจๆคิดจนหัวติดคอ ปลงซะเหอะ..

ยาที่ฉีดมันชาซะจนนิ้วชี้มีมดวิ่งไปมา ใหญ่เท่านิ้วโป้งแหน่
เห็นแล้วก็ขำ หาเรื่องแท้ๆ ที่จริงทนความเจ็บปวดทุกเช้าได้ก็พอไหว
ทนไปจนกว่าจะรักและคุ้นเคยกะมันก็สิ้นเรื่อง

กลับมาสลบนอนตลอด เพลียตอนรอเรียกตรวจและรอบัตรนัด จ่ายยา
ไม่รู้คนเราทำไม? ชอบมาสังสรรค์ที่โรงพยาบาลบ่อยๆก็ไม่รู้

ซึ่งเห็นคนไข้ด้วยกัน บางคนก็เฮฮา ทักทายกันว่า อ้าวเจอกันอีกแล้วๆก็คุยๆๆๆกันอย่างออกรส เหมือนเจอเพื่อนเก่ากระนั้นแหละ

ไอ่...เราก็หูไม่ดี จ้องห้องที่รอตาไม่กระพริบ
กลัวถึงคิวเราแล้วผ่านไป เพราะหูผึ่งได้ยินเสียงแจ้วๆคนคุยกัน
เล่าเรื่องนั้นเรื่องนี้มากมาย จนจับเสียงน้องพยาบาลเสียงค่อยไม่ค่อยออก

เฮ้อ..กลับบ้านเราดีฝ่า เงียบสงบ ไม่มีเสียงนินทา หลับไม่เคยฝันร้าย
มีแต่ตื่นแล้ว..มาผวาข่าวรอบบ้าน..ผ่านเมือง..ให้ใจเต้นโครมครามอยู่เรื่อยๆ..

โลกต้องหมุน มนุษย์ต้องกระโดดโลดเต้น..เที่ยงตรงก็เท่งทึงง่ายๆ ต้องรู้จักหลบเป็น.หลีกเป็น จึงจะอยู่รอดได้ ..

ขอบคุณท่านสุมากค่ะ เข้าไปดูรูปร่างหน้าตาจักรยานที่ท่านสุบอก เห็นจากคุณสมบัติที่ท่านสุบอกแล้ว ก้อคุ้มนะคะถ้าเทียบกับราคาที่ถูกขนาดนี้ น่าสนใจค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะบอกให้พุดดิ้งลองเข้ามาดูว่าสนใจมั้ย อยากได้รึเปล่า จักยานเฮนี่ตอนนี้ไม่ได้ปั่นนานก้อคิดถึงเหมือนกันนะคะ ฝากจอดไว้ที่บ้่านน้ำนานแล้ว

ท่านสุอย่าลืมแช่มือในน้ำอุ่นนะคะ จะได้หายปวด ขอให้หายไวๆนะคะ
ท่านสุนี่ใจสู้จริงๆเลยนะคะ สุดยอดมาก ขนาดนิ้วเจ็บแล้วยังปั่นกลับบ้านเองได้เลย เก่งกว่าเฮนี่มากมายเลยค่ะ พูดถึงก๋วยเตี๋ยวเป็ดวันนั้น อร่อยค่ะหอมน้ำซุป ใส่เป็ดเยอะมาก มีแต่เนื้อ ไม่มีหนังเลย ชอบๆ เส้นก็นิ่มดีค่ะ ท่านสุทำก๋วยเตี๋ยวอร่อยนะคะ เจอท่านสุเมื่อใด สะกดคำว่าหิวไม่เป็นเลย อิอิ ขอบคุณค่ะ เป็นอีกวันที่มีความสุข

ปล. พี่หมอนหายคันรึยังคะ

ขอให้พี่ยามมีความสุขมากๆๆๆๆนะครับ สุขสันต์วันเกิดฮะ

ขอให้ท่านยามมีความสุขมากๆๆๆๆนะคะ สุขสันต์วันเกิดค่ะ

แวะเข้ามาดู blog ยินดีที่ได้รู้จักครับ

ขอบคุณท่านสุกับนัทด้วยนะคร๊าบ

มีคนร่วมฉลองวันเกิดตั้ง 200 คนแน่ะ ผลพลอยได้จากการไปปั่นจักรยาน อุอุ ผู้คนล้นหลามทีเดียว

Confirm ว่าคนร่วมงานวันเกิดโกะเยอะจริงๆ บรรยากาศงานวันเกิดดีมากมาย จัดท่ามกลางสนามหญ้าในวันที่ฝนตกพรำๆ อากาศเย็นสบาย อาหารอร่อย แล้วยังมีพนักงานเสริฟเครื่องดื่มแสนอร่อยอีก

สุขสันต์วันเกิด อีกครั้งนะคะ ที่รัก

กุ๊กไก่ กะ นก อยากให้เปิดห้องเปิดโปงพฤติกรรม "คนทิ้งน้อง" ส่วนจะเป็นใครทิ้งใครนั้น ช่วยไปเป็นกรรมการตัดสินกันหน่อยนะคร๊า

วันเกิดพี่โกะอบอุ่นท่ามกลางสายฝนโปรยๆ
มีผู้คนมากมาย พร้อมด้วยนักข่าวมาร่วมงานคับคลั่ง มีอาหารแสนอร่อย...(ขอบอกว่าอร่อยกว่าทุ่งแสลงใจเอ้ย..หลวงมากมาย)
สนุกมาก...คะ น้องคนนี้ไม่มีอะไรจะมอบให้แต่จะขอ.....ขอให้ คุณพระคุมครองพีโกะนะคะสาธุ สาธุ...

หายไปนาน ได้ข่าวว่าน้องหมอนจะออกเรือนไปอยู่ภูเก็ต ขอให้ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร มีลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมือง 5555

อะแฮ่มเข้าเรื่องดีฟ่า งานเลี้ยงส่งคงไปไม่ได้เพราะติดงานอันสำคัญยิ่งซึ่งก็ไม่มีอะไรให้ทำแท้แค่นั่งอยู่ในออฟฟิตให้ได้ตั้งแต่ 9.00 - 18.00 น. แค่นั้น หลายสัปดาตั้งแต่เริ่มงานมานี้ก็ปวดตามากเพราะดูซีรี่ทั้งวัน แต่ก็นะถึงไม่มีไรให้ทำก็ต้องเฝ้าออฟฟิตให้ครบเวลาที่เขาจ้าง เพราะงั้นเลยไปไม่ได้ทั้งที่อยากไปมาก ได้ข่าวว่ามีขาเยอะ น่าเสียดายเป็นที่สุด อยากไปป๊อกทั้งเหล้าและไพ่กับทุกคน ยังไงก็ขอให้พี่หมอนโชคดีมีมีชัยติดตัวตลอดนะค่ะ (แอบคุยกะพี่นกว่าดีจังยังงี้พวกเราก็มีที่พักฟรีเวลาไปเที่ยวภูเก็ต555)

^__^ โผล่หน้ามาเป็นระยะ รออ่านเรื่อง "คนทิ้งน้อง" เอ...รึจะเป็น "น้องทิ้งพี่" ดีนะ รีบๆจัดกันหน่อยน๊า

ขอบคุณอีกครั้งสำหรับคำอวยพรนะคร๊าบ แต่จริงๆนะ ผู้คนล้นหลาม อาหารอร่อย เหมาะแก่การฉลองงานแต่งมากกวาวันเกิดอีกนะเนี่ย

PS. นกๆ เฮียไม่อยู่ อย่าทำตัวเศร้าเน้อ รีบๆทำงานเก็บตังค์ไปเที่ยวกะเฮียซะนะ

เอาหมอบ และเสือหมอบ มือ2 มาให้ผอ.ดูค่ะ

//www.wesalebike.com/?cid=74742&subid=18097

เสือหมอบ

//www.wesalebike.com/Louis-Garneau--CEN-CID74742P224700.html

(รุ่นนี้สวยค่ะ ชอบทรงที่เขาออกแบบมา18เกียร์10กก.)

//www.wesalebike.com/Giant-DEFY-CID74742P224689.html

(นี่ก็สวย นำหนักเบาทรงเท่ห์บึกบึนดี ตะเกียบคาร์บอน 24เกียร์หนัก10กก.)

//www.wesalebike.com/Giant-DEFY-CID74742P192875.html

(24เกียร์หนัก10กก.)

//www.wesalebike.com/Louis-Garneau-CEN-CID74742P192874.html

(รุ่นนี้สวยมาก ขายไปแล้ว)

//www.wesalebike.com/Giant-OCR3-CID74742P181271.html

(นี่ก็สวย24เกียร์ 9.5กก.เอง ทรงสวยสีสวยดี)

//www.wesalebike.com/Anchor-CID74742P111242.html

(สวยค่ะ24เกียร์10.5กก.)

หมอบ

//www.wesalebike.com/Fuji-CID74742P143058.html

//www.wesalebike.com/Bridgestone-X-fire-CID74742P135535.html

//www.wesalebike.com/Panasonic--CID74742P195131.html

ผอ.อยู่ที่สุรินทร์ รถจักยานนำมาจากชายแดน
มีเข้ามาบ่อยๆ ลองไปดูของจริงนะคะ
เป็นความรู้ ดูแบบไม่ตั้งใจซื้อ ไปดูเรื่อยๆเผื่อจะมีเตะตาต้องใจเข้าสักคัน

//www.thaimtb.com/forum/viewtopic.php?f=56&t=344569&sid=b73b0077d9d81fa18bd17269bf6d745a

อย่างรถพับยี่ห้อ bikefriday dahon brompton ล้วนแล้วแต่เป็นของค่ายดังๆ
แม้มือ2 แต่ราคาที่ขายในกทม.จะแพงมากๆ
หากซื้อจากแหล่งก็จะถูก หากดูเป็นก็จะถือว่าได้เห็นของจริงกะตา
ดีกว่าซื้อแบบดูจากรูปภาพเยอะเลย

ท่านสุรวยรึป่าวคะเมื่อวาน หุ้นขึ้น 48 จุด

ดีค่ะผอ.

ฮาๆๆๆ พูดไปน้ำตาเล็ด ก่อนเลือกตั้งตลอด2สัปดาห์ได้เล่นสั้นหุ้นพี่เทพและเคมีฯ
ด้วยความคันไม้คันมือเลยรองของเล่นเช้าขายเย็น
ขาดทุนไป 16000กว่า ไม่มีเงินสดต้องขายทีทีเอไป18.80 มาจ่ายค่าหุ้น
แล้วววววก็ได้แต่มองมันลงไปนิดขึ้นไปหน่อยอย่างช้ำใจ
ไม่เอาแล้ว..เข็ดแล้วค่ะ จำศีลเมินการยั่วยุชั่วคราว
เงินที่จะมาละเลงมันหมดแย้ว ขึ้นก็ช่างลงก็ช่าง
ผ่านวันดีเดือด50กว่าจุดไปได้ ใกล้เป็นเซียนแล้ว

คนอื่นเขาดี๊ด๊ากัน ก็ช่างเขาเถิด
ข้าเป็นคนโลภที่ ไม่ดูตาม้าตาเรือก็งี้แหละ

เจ็บแล้วไม่จำ ก็คงต้องเลียเเผลไปเรื่อยๆ
รอเรือลำเล็กและเรือดำน้ำ ที่เป็นผีใต้ทะเลลึก กัปตันแจ๊ค สเปโร่ ลืมหลุม หนีขึ้นฝั่งไปเที่ยว
เมื่อไหร่จะกลับมากู้เรือที่จมใต้น้ำก็ไม่รุ
ยังครึ่งผีครึ่งคนอยู่เลยอ่ะ

ส่วนน้ำมันตัวอื่นๆมันก็ไปสุดเหวี่ยง เจ้าท็อป (เกือบจะตาย5 ที่ต่ำสุด70.50)
ก็ๆๆ..ย่ำต๊อกไป79บาทแล้วมันก็นิ่งสงบที่77 อยู่เนี่ยแหละ
ทุนใหม่2500หุ้น 85.75 ยังจมอยู่ในถังน้ำมัน
ก็เลยต้องร้องเพลง เล่นหุ้นผิดตัว ความฝันเลื่อนลอย..

เห็นปูนใหญ่กะปตท. พี่เทพและเคมีฯ มันไปแล้วอยากกระโดดตึกตายจริงๆ..

ดีใจกะปูนใหญ่ที่เป็นดาวค้างฟ้า สมกับที่ผอ.มีเก็บไว้ แบบไม่ได้ดั่งเป้าก็ไม่ปล่อย

แลคิดว่ายังมีตัวอื่นๆที่ผอ.ถืออยู่ ไปหมดทุกตัว ยินดีด้วยนะคะ

ซีรีย์เกาหลี ทงอี จอมนางคู่บัลลังก์ (Dong Yi) ซับไทย

//www.series.banpleng.com/title-00067

ชื่อเรื่อง : 동이 / Dong Yi / Dawn
ชื่อไทย : ซีรีย์เกาหลี ทงอี จอมนางคู่บัลลังก์ (Dong Yi) ซับไทย
ออกอากาศ : ช่อง MBC จำนวน 60 ตอน วันที่ 22 มีนาคม 2010 - 26 ตุลาคม 2010 วัน วันจันทร์ - วันอังคาร เวลา 21.55

//www.nightsiam.com/forum/index.php?topic=4839.0

เรื่องย่อ

ทงอี (รับบทโดย ฮันฮโยจู) เป็นเด็กสาวที่เกิดในชนชั้นชอนมิน ชนชั้นที่ต่ำที่สุดในสังคม แต่กระนั้นพ่อกับเธอและ ดงจู พี่ชายที่เป็นหัวหน้าของ คอมคเย หรือ สมาคมนักดาบ องค์การต่อต้านการปกครองในสมัยนั้นก็ยังใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข แต่จู่ๆ ก็มีเหตุการณ์ร้ายเกิดขึ้นทำให้ครอบครัวของเธอถูกใส่ร้ายในสื่งที่ไม่ได้ทำ จนต้องโทษประหารชีวิต จึงทำให้ทงอีและ ครอบครัวต้องหนีหัวซุกหัวซุน แต่พ่อกับพี่ชายของเธอกลับหนีไม่รอด ทงอีจึงกำพร้าตั้งแต่เด็ก แถมยังถูก ซอยงกี (รับบทโดย ซุนจียอง) หน่วยจับกุมผู้กระทำความผิด หรือเจ้าหน้าที่ศาลในสมัยโซซอนคอยไล่ล่าตัวเธออย่าไม่ลดละ เธอจึงต้องแอบเข้าไปซ่อนตัวอยู่ใน ชังอักวอน หน่วยราชการที่ดูแลด้านการร่ายรำและเครื่องดนตรีที่ใช้บรรเลงในพระราชวัง จากความช่วยเหลือของนางโลมที่ชื่อ ซอลฮี และ ชาชอนชู

(รับบทโดย แบซูบิน) เพื่อนสนิทของพี่ชายเธอ

ต่อจากนั้นด้วยความที่ทงอีมีปฏิภาณไหวพริบ และเป็นมิตร คอยให้ความช่วยเหลือทุกคนจึงทำให้เธอได้เข้าไปทำงานในวัง และได้พบกับ พระเจ้าซุกจง (รับบทโดย จีจินฮี) โดยบังเอิญภายนอกพระราชวัง เนื่องจากพระเจ้าซุกจงปลอมตัวออกไปตรวจราชการ จึงทำให้ทงอีไม่ทราบถึงฐานะที่แท้จริงของพระเจ้าซุกจง และจากความสามารถในการแก้ไขปัญหาที่ไม่มีใครคลี่คลายได้ของเธอ จึงทำให้พระองค์ประทับใจถึงกับเลื่อนฐานะให้เธอจากหญิงรับใช้ที่คอยดูแลนักดนตรีขึ้นมาเป็นนางสนม และได้พระนามใหม่ว่า พระสนมชซุกบินชเว

ต่อมาพระนางก็ได้ให้กำเนิด องค์ชายยอนอิงคุง ให้กับพระเจ้าซุกจง จึงเป็นที่โปรดปรานมากขึ้นไปอีกและด้วยสาเหตุนี้จึงทำให้เธอต้องขัดแย้งกับ พระสนสนมฮีบินซัง อย่างช่วยไม่ได้ เพราะคิดว่าพระนางเคยเป็นคนต่ำต้อย และไม่มีหัวนอนปลายเท้าริอาจผยองมาเชิดชูคอในวังได้ จึงทำให้พระสนมซุกบินซเวจึงต้องพบกับสภาพที่เลวร้าย และถูกกดดันกลั่นแกล้งจากคนในวังเรื่อยมา

พระสนมซุกบินชเวจึงได้แต่อดทนอดกลั้นและเก็บทุกอย่างเอาไว้ในใจเพื่อให้ตัวเองและองค์ชายยอนอิงคุน พระโอรสสามารถอยู่รอดท่ามกลางกลุ่มการเมืองที่กระหายอำนาจได้ ทั้งยังพยายามทำหน้าที่แม่คอยเลี้ยงดูลูกชายด้วยความรักและพร้อมให้การอบรมลูกชายอย่างดีสมฐานะจนในที่สุด องค์ชายยอนอิงคุน สามารถก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งกษัตริย์องค์ที่ 21 ของอาณาจักรโซซอนได้สำเร็จ และได้รับพระนามใหม่ว่า พระเจ้ายองโจ

ฮัน ฮโยจู (Han Hyo Joo) รับบทเป็นนางเอกสาว ในผลงานละครเรื่องใหม่ฝีมือโปรดิวเซอร์ อีบยองฮุน (Lee Byung Hoon) เจ้าของผลงาน ‘แดจังกึม’ และ ‘อีซาน (ISan)’

บทบาท ของ ฮันฮโยจู ในนาม ‘ดงอี’ เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในช่วงยุคสมัยของโชซอน เกี่ยวกับคนธรรมดาที่เต็มไปด้วยความยากลำบากอย่าง ดงอี ที่ได้เข้ามาเป็นนางสนมในพระราชวังในนามของ ‘ชเวซุกบิน’ สุดท้ายเธอก็ได้มาลงรอยกับพระราชา ‘ซุกจง’ และได้กลายมาเป็นแม่ของพระราชา ‘ยองโจ’ กษัตริย์ผู้มีชื่อเสียงโด่งดังอีกด้วย

ทงอี จอมนางคู่บัลลังก์พากย์ไทย (ตามช่อง3 ลิงค์นี้

//www.nightsiam.com/forum/index.php?topic=6260.0

ทงอี (รับบทโดย ฮันฮโยจู) นั้น เคยดูเรื่องนึงจบไปเมื่อหลายเดือนก่อน
ฮันฮโยจู เล่น คู่กับพี่ชอนซู ๆเล่นเป็นพระรองผู้น่าสงสาร หลงรักนางเอกตามแบบชิรี่ย์เกาหลี ที่พระรองมักจะตามนางเอกต้อยๆ
แต่ไม่กล้าบอกรักนางเอก จนพระเอกคว้าตัวไปในที่สุด (ไม่รู้จะเป็นพ่อพระของบทพระรองฉบับชิรี่ย์เกาหลีตลอดกาลนะเท่าที่ดูๆมา)

ฮันฮโยจู ที่ดูชิรีย์เมื่อหลายเดือนก่อนจะเล่นแบบสากลยุคปัจจุบัน
จำชื่อเรื่องไม่ได้เคยลงยูถูปให้เพื่อนๆดูที่เล่นคู่กับมูนแชวอน ๆ จะเป็นนางรอง ดูๆไปเรื่องนี้สงสารมูนแชวอนมากๆ เล่นได้ดีสะเทือนใจไปด้วย
เรื่องนั้นนางเอกเป็นลูกสาวเศรษฐี ที่บังเอิญอยู่ในช่วงต้มยำกุ้ง การก่อสร้างติดขัด
เลยทำให้ล้มละลาย ทห้งหนี้สินให้ลูกๆพลอยลำบาก ไม่มีบ้านอยู่กัน

ฮันฮโยจู เล่นเรื่องนี้เก่งมาก ผมทรงบ๊อบปรกห้าผากแบบทรงม้า และมักจะชอบจับผมทรงม้าตรงหน้าผากให้เรียงเข้าที่บ่อยๆ
ดูไปหัวเราะไปกับบทเก้งก้างนี้มากๆ ทั้งสูงผอมและคล่องแคล่วว่องไวยิ้มง่ายเลยดูน่ารักน่าสนใจไปอีกรูปแบบนึง
เรื่องนี้สงสารนางเอกที่ต้องถูกแม่เลี้ยงไล่ออกจากบ้านพร้อมน้องชายออกทิสติส ซึ่งมีความเป็นอัจฉริยะด้านการเล่นดนตรี เล่นเปียโนขั้นเทพเลยล่ะ
เรื่องนี้ก็สนุกดูเพลินดี ยันสว่างเหมือน ทงอี (ดงยี)

ฮันฮโยจู

ทงอี จอมนางคู่บัลลังก์ มอบ ฮันฮโยจู ถ่ายทอดเรื่องราวของการทำความดีที่ส่งผลบั้นปลาย

//yui1234.truelife.com/blogs/entry/32232

//www2.nurnia.com/42441/06/film-trailer-lakorn-tv-rating/

//talk.mthai.com/topic/310093

//www.thiswomen.com/Photo/Han-Hyo-Joo-id7519.aspx

//webboard.yenta4.com/topic/485089

คลิป ทงอี หลุดๆน่ารัก ๆ

//www.showthep.com/show-176096

//www.showthep.com/show-177415

//www.showthep.com/show-177371

ฮันฮโยจู เล่นเรื่อง ทงอี (ดงยี) เล่นเก่งและหวานซึ้งดีมากๆ เล่นได้กินใจอินกับบทการแสดงไม่มีที่ติเลย
ชอบเรื่องนี้ตรงนางเอกแจ่มใสร่าเริงและซื่อๆดี บทจะนิ่งก็นิ่งได้ดุดี
บทจะเศร้าก็หวานน่ารัก มีเสน่ห์แบบไม่อ่อนแอ แต่อ่อนโยน
เวลาร้องไห้ คนดูก็พลอยสั่นสะเทอนใจไปด้วย น้ำตาซึมนิดๆเมื่อนางเอกร้องไห้
สรุป ฮันฮโยจู เล่นบทนี้เรื่องนี้ได้ยอดเยี่ยมดีที่สุด
ตอนที่ดูตอนจบแผ่นสุดท้าย อยากให้เขาสร้างตอนการดำเนินชีวิตที่ผ่านไปจนแก่เฒ่า
แต่ก็คิดว่ามีความสุขที่สุดนะ เพราะในโลกนี้จะหาคนที่รักและรู้ใจ ห่วงใยแบบนี้ไม่มีง่ายๆหรอก

ดูๆไปคิดว่าอายุคงไม่มาก เพราะองค์ชายขึ้นครองราชย์อย่างมากแค่อายุ20เท่านั้น
พระสนมดงยีอย่างมาก40กว่าๆ เพราะพี่ชอยซู ไม่แก่ เลยทำให้ดูตอนจบเศร้าๆไงไม่รู้ คืออยากให้ ดงยี ของพระราชา อายุยืนๆอ่ะ
แต่คนเราเหนื่อยกับการทำงานเพื่อผู้อื่นแล้ว ไม่ดูแลตัวเอง สุขภาพย่อมเสื่อมลงทุกวัน
เพราะท้ายเรื่องนางเอกเลือดกำเดาไหล แปลว่า เหน็ดเหนื่อยมาก คิดว่า พระสนมองค์นี้คงอายุไม่มากก็ได้
เศร้าและเสียดายที่จบแบบ ไม่รู้พระเอกอยู่จนแก่แค่ไหน

จีจินฮี (พระเอกเรื่องแดจังกึม ไต้เท้ามิน)นั้นเล่นได้น่ารักและแมนจริงๆ
ดาราเกาหลี โดยมากนิ่มๆหล่อเกินชาย
ดูท่าเดินการพูดและหน้าตา ก็เฮ้อ..หล่อแบบสวยเหมือนตุ๊กตาหุ่น

แต่พระเอกคนนี้ ตัวสูงไหล่ใหญ่ หน้าตาจะเลยวัยรุ่นไปแล้ว
แต่ก็แบบฉบับชายที่สุขุม และมีอารมณ์สุนทรีย์ แววตาโศกซึ้งออกจากดวงตา
สายตาดุแต่มีประกายเมื่อแสดงความรู้สึก
ไต้เท้ามิน ตอนเล่นแดจังกึมจะหนุ่มและหล่อกว่านี้มาก
แต่ก็เล่นได้สมบทนี้มาก เล่นได้เก่งมีมุขขำหลายๆมุม
ทำให้ดูมีเสน่ห์หานักแสดงเกาหลีเทียบรุ่นได้ยาก เพราะวัยนี้เป็นวัยที่สุขุมและเก็บความรู้สึกได้ดี
พระเอกคนนี้ ยังเล่นได้อีกหลายๆปีเลยล่ะ
ต่างกับอาจารย์ของซินยุนบกมาก บุคลิกต่างกันโดยสิ้นเชิง
สรุป พระนางคู่นี้เหมาะสมกับเรื่องราวของตัวละครอย่างหาที่ติไม่ได้

เพราะผู้ร่วมแสดงของเนื้อหา ต่างทำให้เนื้อเรื่องเดินไปอย่างออกรส
เช่นพี่ชอนซู เจ้าหน้าที่กรมตำรวจ พระมเหสี(เล่นได้ดี น่ารักและเศร้าๆดี)
พระสนมฮีบิน(ร้ายสุดใจขาดดิ้น)แต่เล่นเก่งจนคนดูเหนื่อยไปด้วย เมื่อไหร่จาโดนจับผิดได้..อึกจนแผ่นสุดท้ายเลยหายใจคล่องคอ

แรกๆเบื่อตัวประกอบตลกชายหลายคู่ แต่ก็ดูตลกดีสามารถวิ่งไปชงกาแฟมาดื่มได้ทัน

หลายๆคนที่เล่นบทซังกุงและลูกศิษย์ก็เล่นได้ดีเยี่ยม ทำให้รู้สึกคนเรามีดีมีร้ายต้องลับคมไปด้วยตลอดเวลา

เด็กๆชาวเกาหลีนั้นเล่นได้เก่งและมีไหวพริบดี เล่นได้ไม่ติดขัด
ทำให้เนื้อหาตอนท้ายไม่อยากให้โต ชอบดูเด็กๆแสดงๆได้อินและน่ารักมาก
ตัวแค่นี้มีแววนักแสดงฉายออกมาโดดเด่นมาก แทบไม่น่าเชื่อว่าแสดงได้น่ารักเป็นธรรมชาติดีมาก

ทำให้บทส่งท้าย ที่ฮันฮโยจู เล่นบทท่านแม่ได้ลึกซึ้ง อย่างไม่น่าเชื่อ
เพราะสื่อออกมาได้ดีทั้งแม่และลูกจริงๆ
ขันที คนนี้ก็มีส่วนส่งให้เนื้อหาดูดี มีคนรับรู้เรื่องราวของพระราชา
แถมมีส่งมุขในบท ขำขันเลยทำให้คนดูพลอยขำไปด้วย ขันทีท่านนี้ไม่ต้องพูดแค่ออกความรู้สึกทางหน้าตาก็ทำให้
พระเอกรับส่งลูกได้รื่นๆตลอดเรื่อง ซึ่งบางครั้งดูแล้วอึดๆช้าและน่าเบื่อหลายตอนหากไม่มีกิริยาท่าทางของขันทีท่านนี้มาชูโรง คงกร่อยน่าดูชมเลยล่ะ

ขุนนางโหงวเฮ้งไม่ให้ ท้องพระโรงไม่ค่อยลงทุน กองทหารในวังก็มีไม่สมจริงในวังนอกวังหลอกตาคนดู น้อยเกินไป ทำให้ความอลังการของเรื่องหมดไปกับความรู้สึกของเรื่องราวในวัง

แต่สถานที่ถ่ายทำสวย จัดฉากและแต่งตัวละครได้หรูสวยงามดี
อาจเป็นเพราะพระนางดูดีก็ได้เลยทำให้ ไม่คิดข้อปลีกย่อยต่างๆไป

ดูจบแล้วก็ถือว่า ชิรี่ย์เรื่องนี้ทำให้เราอดตาหลับขับตานอน
ตี5-ตี6 ก็ยังไม่หลับ จารู้เรื่องราวต่างๆที่เขาแสดงและป้อนให้ดู
ประสาคนอยากรู้อยากเห็น ดูให้จบและสลบคาจอไปเลย

ชิรี่ย์จบ เลยพลอยจำหน้าตานางเอกตอนน่ารักๆ และตอนพระเอกตลกๆไปด้วย

หมดเรื่องนี้ยังมีอีกหลายๆเรื่องที่ทยอยส่งมาให้ดู
บางเรื่องไม่ลงทุนอะไรเลย สร้างมาให้คนอยากรู้อยากเห็นครอบครัวชีวิตชาวเกาหลีเขาเป็นอยู่อย่างไร

ก็ดี ไม่ต้องไปท่องเที่ยวเกาหลี พลอยรู้จักเกาะต่างๆ และภาษาพูดได้หลายๆคำไปในตัว
ฮาๆๆ อินมากประสาคนไม่มีงานทำน่ะ..

ท่านสุมาเล่าแบบนี้ ต้องตามไปดู เรื่องนี้ซะแล้ว มีน้องมาขอความร่วมมือให้สมาชิกบล็อกเราไปตอบแบบสอบถามค่ะ ขอเชิญนักปั่นทุกท่านร่วมทำแบบสอบถามนะคะ


https://spreadsheets0.google.com/spreadsheet/viewform?hl=en_US&formkey=dGtZbVQzaVJ3SmZHNDc0UVRmc1dRVlE6MQ#gid=0

หนูเป็นนักศึกษาสถาปัตย์ลาดกระบังนะคะ
ตอนนี้หนูกำลังทำProject เกี่ยวกับจักรยานน่ะคะ กำลังสำรวจความคิดเห็น เกี่ยวกับอุปกรณืบังแดดสำหรับผู้ปั่นจักรยานน่ะคะ
อยากจะรบกวนพี่ๆ ช่วยกรอกแบบสำรวจตาม Link ด้านบนเพื่อเป็นข้อมูลในการทำงานและพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ๆ ใหม่กับผู้รักจักรยานต่อไปค่ะ
รบกวนด้วยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ ^^

โดย: จิรภา IP: 180.183.113.73 วันที่: 23 กรกฎาคม 2554 เวลา:22:22:57 น.

หวาดดีคร้าบ วินหายไปนานคิดฮอดบ่ ตอนนี้งานยุ่งมาก ต้องคอยดูละครช่อง 3 วันจันทร์-พฤหัส ตามข่าวซีรี่ใหม่แชวอนและดูซีรี่ไปพร้อมกัน (เพราะดันมาชนกะพิมมาลา) แล้วยังต้องแปลซับให้กับซีรี่เรื่องนี้ด้วย แล้วก็ยังมีซีรี่ที่อยู่ในสต็อคที่ยังไม่ได้ดูอีกหลายเรื่อง แถมฟิคก็ต้องแต่งตั้ง 2 เรื่อง แล้วฟิคเรื่องใหม่ก็รอแต่งอีก 2 เรื่อง ดูิซิค่ะวันๆวินแทบไม่ได้นอนเลย น่าสงสารไหม


ปล.วันนี้วันเกิดเค้าล่ะ ยิ้มๆ

Windy แฮปปี๋ เบิ๊กเดย์ หลายๆ คิดฮอดเจ้าหลายเด้อ อย่ายะการยะงานเยอะเด๋วจิผอม ผอ เปงห่วงและเป็นใย

แฮปปี้ๆๆๆๆๆ เบิร์ทเดย์ ทูยู ทูยู้......นะน้องวินดี้คนสวย

คิดเงินให้ได้ทอง คิดทองให้ได้เงิน คิดถึงผู้ชายให้ได้ผู้หญิง คิดเถิงผู้หญิงให้ได้ผู้ชาย เอ๊ะยังไงสับสนไปกันใหญ่ เอาเปงว่าคิดอาไรก็ขอให้สมหวังๆๆนะจ๊ะ มีความสุขมากๆๆ

(ปีนี้ครบ 20 ปีใช่ป่ะ หน้าละอ่อนขนาดนี้ อิอิ)

คิดฮอดเหมือนกันเด้อ อย่าหักโหมให้มากเด๋วสมองจาแตกตาย (งานไรฟร่ะสบายโครตๆๆ)

วะ วะ ว้าว สุขสันต์วันเกิดนะตะเอง แหมงานยุ่งจนลืมพี่ ลืมนุ่ง อย่าหักโหมนะเด่วจะผอม ก็ขอให้มีความสุขมากๆ เจอคนที่ใช่ ใครๆก็รัก หอม หอม นะจ๊ะ ^__^

แฮปปี้เบิร์ทเดย์ นะคะวินดี้ ขอให้มีความสุข สดชื่น สมหวัง รวยๆยิ่งๆขึ้นจร้า
หายไปนาน ทุกคนย่อมคิดถึงวินดี้ สาวเปรี้ยวแห่งบล๊อกก๊องแก๊งค์
งานเยอะก็ดีแล้ว เก่งมากๆเลยนะที่แต่งฟิคออกมาอีก เยี่ยมไปเล้ยยยยยยย...

ว้าย!...เบิร์ทเดย์ย้อนหลังไปวันนึงนะคะคุณน้องรัก.....คิดฮอทล้ายหลาย..ๆ ขอให้มีความสุขสนุกในทุกสิ่งที่ทำนะคะ ...

นกเว๊ย!

กลับจากมาบุญครองตอน4ทุ่ม
ไปถึง3ทุ่ม15นาที คนเขาค่อยๆเก็บร้านกันหมด
ไปร้านเชอรี่แล้ว โนเกีย6303ไม่มี ๆแต่รุ่นที่นกแนะนำ ไม่ชอบแบบอ่ะ
รู้ว่านกซื้อมา2700บาท แต่ข้าชอบรุ่นที่ขายให้น้องแฝดไป
เขาเกรงใจบอกคืนให้ เลยบอกอย่าเกรงใจได้ของดีจะเป็นของๆใครก็ของๆเขาแหละ
ข้าคิดว่าซื้อรุ่น6303ได้ทั่วๆไป แต่เดินจนทั่วไม่มีรุ่นนี้แล้ว

มาเจอร้านนึงชื่อร้าน ปลื้ม โมบายเซอร์วิส เจ้าของก็ใช้รุ่นนี้อ่ะ เขาบอกรุ่นนี้ทนเลยใช้มาตลอด1ปี
เขาโทรหาเพื่อนแล้วบอกเหลือสีขาวพรุ่งนี้ได้ของขาย4900บาท เช้ามาเอาลดให้พิเศษ4500บาท ก็เลยว่าจขะไปซื้อเช้าพรุ่งนี้
ต๋เต๋เดินดูร้านมือถือปิดกัน เจอร้านอุ้ยเทเลคอม ขายส่งเขาบอกรุ่นนี้ขาดตลาดไม่นำเข้ามาขายแล้ว แนะรุ่นใหม่ให้ดีกว่าที่หาอยู่

เขาแนะรุ่น nokia c3-01 ให้บอกดีกว่ารุ่น6303 ออกใหม่ๆเกือบ6พัน นี่ลดลงไปเยอะเเล้ว เหลือ4500บาทขายส่งต้องซื้อ6เครื่องจึงราคานี้
ก็เลยควักตังค์ออกมาขอต่อ4000บาท เขาไม่ให้อ่ะ เลยทำหน้าเศร้า คนที่ขายถามเถ้าแก่ให้ กลายเป็นไม่ยอมลดจะเอา4500บาท
ถามเราว่า" อาซ้อ มาจากไหน ทำไมมาดึกๆ "
เลยบอก"มือถือเดิมดูตัวเลขไม่เห็น ตาจาถั่วอยู่แล้ว เลยมาเพ่นพ่านหาซื้อตัวเลขใหญ่ๆจอใหญ่เครื่องเท่าฝ่ามือกำได้ก็พอ
เพราะนิ้วสั้นใหญ่นักก็หลุดมือ"

อ่ะ สงสารคนแก่ใช้เครื่องตัวเลขเล็กๆ ผมก็มีแม่อายุเท่าอาซ้อ อย่างนี้ละกันขายให้4200บาท บ้านอยู่ไกลไหม?"
"อยู่ราชเทวีค่ะ" " อ่ะ ในกระเป๋ามีเงินแค่4110บาท ขอแค่นี้ละกันนะเฮีย คืน10บาทชั้นด้วยค่ารถเมล์กลับบ้าน"

ในที่สุดก็ซื้อรุ่นนี้อ่ะ เพราะใกล้เคียงรุ่น6303 แถม5ฟิกแซล ก็เลยเอาก็เอา

//www.thaimobilecenter.com/spec/Nokia_C3-01_Touch_and_Type.asp

//www.thaimobilecenter.com/spec/Nokia_6303_Classic.asp

ใครแนะนำรุ่นไหนก็คงลำบาก ต้องดูเองเออเองจึงจะยอมใช้
เพราะสมองมันไม่รับรู้ของทันสมัยสักเท่าไหร่
ดีเกินไปไฮเท็คเกินก็จะบ้องตื้นเอาง่ายๆ
เห็นว่า2รุ่นนี้พอจะถูไถยอมรับรู้ได้หลายอย่าง ก็เอาและเลือก2อย่างนี้ละกัน
น้องแฝดเกรงใจมากๆที่ข้าต้องซื้อเครื่องที่แพงกว่าเท่าตัวมาใช้

เพิ่งจะสำนึกถึงความสำคัญของเครื่องมือถือ2วันนี้เอง
เพราะหงุดหงิดที่ไม่ได้จิ้มเครื่องโทร เหมือนเราไม่มีอาวุธประจำกายงั้นแหละ 5555

ของเก่าที่เบอร์เล็กๆที่ใช้ประจำ ถือโอกาสให้แม่ใช้ซะเลย
เป็นวันแม่ หรือวันลูกไม่รู้ ซื้อซิมใหม่ให้แม่ ของทรู49บาท
มันมีโปรฯมาให้55บาทให้โทรฟรีด้วยนะ นาทีละ.25สต.หากโทรไปหาคนใช้ทรูด้วยกันจะราคา.25สต.ทั้งผู้โทรมาและผู้รับเลยล่ะ
น้องจะเอาชม.โทรให้แม่300บาทมาใส่
วันนี้แม่ห้อยมือถือแขวนคอไปรอบๆบ้านแถมบอกทดีใจได้โทรหาเพื่อน5คน

อ่ะสงสารแม่จังเลย ที่ได้ของเล่นใหม่นี้

แถมมีโทรมือถือกะเขาด้วย เลยโทรหาหลานและลูกๆว่าเบอร์แม่เบอร์นี้นะ
คุยส่วนตั๊วส่วนตัวอย่าให้เจ้าลูกสาว2คนได้ยิน...5555

กุ๊กไก่จ๊ะ วันอาทิตย์นี้ไม่ได้ไปปั่นค่ะ
ติดไหว้ปู่ย่าพ่อที่บ้าน เลยไปปั่นจักรยานไม่ได้ค่ะ

เยี่ยมเลยท่านสุ ซื้อได้ทั้งถูกและดี หาที่ไหนได้เนี่ย รุ่นนี้เทคโนโลยีก็ล้ำหน้ามือถือนกไปโขแระ แหมๆๆๆแล้วบอกไม่ชอบเทคโนโลยี มีวายฟายก็สบายหน่อย เล่นอะไรผ่านมือถือแบบไม่ต้องเสียเงินค่าโปร นอกจากซื้อเพิ่มเอาเอง...อิอิ

คุ้มมากค่ะท่านสุ รุ่นนี้ สวยและดี ท่านสุเลือกถูกต้องแล้วค่ะ ซื้อมือถือ มือ 1 มาใช้ ไม่ต้องกังวลเรื่องซ่อม นกก็สบายใจแล้วค่ะที่ท่านสุเลือกที่จะซื้อใหม่...ดีใจค่ะที่ท่านสุมีของเล่นใหม่ โทรเข้ามาเสียงชัดแจ๋วเลยค่ะ ชอบๆๆ วันไหนเจอต้องขอยลโฉมมือถือของท่านสุบ้างซะแล้ว เปลี่ยนกันใช้ดีไม๊ค่ะ เอิ๊กๆๆๆ

ขอบคุณค่ะ
ที่นกแนะนำเรื่องการซื้อมือถือแต่ลรุ่นให้
แถมยังแนะนำร้านที่ไปซื้อมาให้ด้วย
ไม่ได้ไปมาบุญครองนานมากๆแล้ว
ตั้งแต่เลิกเช่าพระจองก็ไม่ได้เยี่ยมกรายไปอีกเลย
มาบุญครองเป็นแหล่งซื้อเกมส์แฟมิรี่เกมส์
สมัยก่อนมีเครื่องเล่นเกมส์แฟมิรี่ย์เครื่องแรก ตลับเกมส์จะแพงมาก เกมส์ใหม่ๆออกมาทีก็ตลับละ2000กว่าบาท
สมัยก่อนเห่อมากๆ บ้าเเลกเกมส์ เอาตลับที่ซื้อมา900บาทเติมเงินซื้อเกมส์ใหม่เพิ่มเงินอีก500บาท
เเลกๆเติมๆกับเกมส์ใหม่ไปเรื่อยๆ หมดเงินไปเยอะเลย เป็นพักๆอ่ะนะ
ออกเครื่องเกมส์เมก้าไดร์ ก็วื้อเครื่องใหม่กะเขา ตลับเกมส์ก็แพงขึ้น ตลับละ1200บาทก็ซื้อมาหลายๆเกมส์
ซื้อบ้างแลกบ้างค่าแลก200บาทต่อเกมส์แล้วแต่เกมส์ใหม่เก่า ตลับที่มีซื้อมา600บาท
ถูกกดราคาลงเล่นแค่ไม่ก่เดือนราคาตกเหลือเพียง200บาทแลกเกมส์ใหม่เติมเงิน200บาท

ซื้อเกมส์เพลย์ทู เครื่องละ6500บาท แผ่นเกมส์จะถูกมากๆ40บาทเอากล่อง45บาทสะพานเหล็กจะกลายเป็นที่ช๊อปซื้อเกมส์แผ่นมาเล่นในระยะหลังๆนี้
เลยไม่เคยเหยียบย่านมาบุญครองอีกเลย
ซึ่งให้ไปก็คงไม่มีอะไรซื้อเพราะเป็นแหล่งคนดุ ซื้ออะไรต้องด่วนๆตัดสินใจไวๆมาม่ากัน
พูดสั้นๆ ไม่ต่อความยาวสาวความยืดกันแทบทุกคน

จึงไม่ค่อยชอบเดินมาบุญครองสักเท่าไหร่
การค้าแบบนี้มีมานาน จนเหมือนไม่ง้อลูกค้า
แค่ดูสินค้าเฉยๆไม่กล้าถามราคา เพราะคนขายดุ ต้องซื้อจริงเดี๋ยวนั้นเขาจึงพูดคุยด้วย
ระบบการค้าได้กลายเป็นความเร่งด่วนแบบทำเวลา ได้สินค้าตามต้องการแล้วก็แล้วๆกันไป หันไปขายคนซื้อใหม่
เมื่อเจอสภาพคนขายทุกคนที่ไม่แคร์ลูกค้า
ความภาคภูมิใจของการได้ซื้อสิ่งของตามต้องการนั้น บางครั้งถึงกับไม่อยากได้สิ่งที่อยากซื้อเอาเลยทีเดียว

การขายของนั้นแตกต่างจากคนสมัยก่อนมากๆ ที่ง้อลูกค้า และมีน้ำใจน่ารักแบบไทยๆ
ไม่รู้นะ ไม่อยากไปเดินเที่ยวเอาเสียเลย
เพราะ..รู้สึกความมีน้ำใจน่ารักๆเล็กๆน้อยๆของคนขายแต่ละคนขาดหายไป..อย่างน่ากลัวมาก..

บางครั้งอยากย้อนยุค ซื้อของกับคนไทยยุคเก่าก่อนที่ใจดี ขายของและแนะนำสินค้าอย่างอยากขาย อยากให้ลองซื้อกัน

น้ำใจ..คนเราหายไปนะ ดูง่ายๆจากการเดินเที่ยวห้างนี่แหละ

อาจเป็นเพราะการเช่าที่แพงๆ ทุกอย่างล้วนแล้วแต่ต้องทำเวลา
คำขอบคุณคำพูดน่ารักๆหลังการขายจึงถูกฆาตัดตอนไปหมด...ห้วนๆสั้นเข้ามาแทนที่ในการสื่อสาร..ฮาๆๆ

การซื้อสินค้าหากไม่จำเป็น ก็ไม่อยากซื้อ เพราะเราไม่ทันเขาหรอก
วันนี้ใหม่ล่าสุด เดือนหน้าตกรุ่นไปซะแล้ว
เหมือนเราซื้อเกมส์มาเล่น ซื้อมาแพง เวลาแค่เดือนเดียว ไม่มีราคาไปเลย
เขาถึงบอก ความอยากของคนเรา มันห้ามยาก แพงแค่ไหนขอให้ได้ติดตามเป็นเจ้าของกะเขาด้วย

เดี๊ยวนี้ปลง ไม่ตามอะไรทั้งนั้น ปล่อยมันไปตามกลไกความอยากก้าวไปตามโลก
อะไรใช้ได้ก็จงใช้ไป ไม่เสียไม่รวนก็ไม่ต้องไปตามใครเขาหรอก

นี่ถ้าตัวเลขมันโตๆสักนิด ก็ใช้ไปจนกว่าจะแตกดับไปข้างหนึ่งละ
เพราะมันยังฮัลโหลกะใครไปทั่วได้นิ..

ฮาๆๆ ไม่ชอบเทคโนโลยี มีวายฟายหรอก เพราะคนใช้ยังเป็นกระบือแอ่นแอ๊นคนเดิมอยู่
ความทันสมัยมันเข้าไม่ถึงระดับ มีของดีอยู่กับตัวก็ไม่พัฒนามากขึ้นกว่าเดิมหรอก

อย่ามาแซวๆๆๆคนเข็นไม่ขึ้นอย่างข้าเล๊ยยยยยยย!!!

ของนกทันสมัยกว่ามาก เห็นเล่นเน็ท แชทกะพี่ผอ.แล้วอิจฉาตาร้อน
แถมถ่ายวีดีโอ ถ่ายรูปต่างๆลงเครื่องได้ด้วย
ข้าซื้อมาเพราะเชื่อน้องผู้ชายตัวดำๆแกพูดจาถูกใจ แถมรู้ใจคนแก่
ว่าตัวเลขมันโตๆโทรง่ายที่สุดในตู้โชว์นั้น มีปุ่มตัวเลขที่จิ้มง่ายๆ1-10 ไม่มีเลขอื่นกวนใจ
เลยเชื่อเขา..ซื้อรุ่นที่น้องเขาแนะนำล่ะนะ
ก็แค่นั้นเองจริงๆ มาถึงบ้าน ไก่ตาแตกเลย
มันเยอะมากเกินสมองรับรองซะแล้วสิ

ไม่ชอบอะไรก็มักได้สิ่งนั้น
คือมันต้องติ๊กๆๆนิ้วชี้สั้นๆของข้าต้องส่งจอแทนการกดตัวเลขซะงั้น
แบบคล้ายๆไอโมบายๆ ที่ข้างหลังมีรูปแอ๊ปเปิ้ลที่น้องชายให้มาลอง2เครื่องเปี๊ยบเลย
ดีดกลับคืนน้องไปแบบโกรธๆ ไอ่เรากลับซื้อมาซะนิ
ยุ่งตาย5 เลยอ่ะ มันซ่อนข้อความในการควานหาแต่ละเรื่องราวมากเกิ๊น..
โห...ปราบยากซะด้วยสิ

รู้งี้ซื้อรุ่นอาม่า ตัวเลขโตๆมาใช้ดีกั่ว..

ได้เลยมายลโฉม ได้เลย
แต่เปลี่ยนไปใช้ไม่ได้อ่ะ...
เดี๊ยวนก..โทรหาไม้หมอนทุกเวลา ชั่วโมงโทรข้าจ่าย
ไม้หมอน มารำคาญข้าแทน เพราะเบอร์โทรชื่อข้านิ...

(ท่านใดที่ว่าง ใครอยากไปร่วมรณรงค์ก็รีบไปลงชื่อนะคะ เสื้อสวย ไม่ใช่เสื้อยืดธรรมดา แต่เป็นเสื้อของนักปั่นจักรยานใส่กัน มีกระเป๋าใส่ของจุกจิกอยู่ด้านหลังเสื้อยืด3ใบค่ะ ลงทะเบียนออนไลน์นะคะ )

เสาร์24 ก.ย.54 Moving Planetรณรงค์พร้อมกันทั่วโลกด้วยจักรยาน

//www.thaicycling.com/board/viewtopic.php?f=7&t=7345


Moving Planet
A DAY TO MOVE BEYOND FOSSIL FUELS.

เสาร์ที่ 24 กันยายน 2554
ร่วมรณรงค์พร้อมกับ 88 ประเทศทั่วโลก


350.org ร่วมกับสมาคมจักรยานเพื่อสุขภาพไทย ขอเชิญทุกท่านร่วมรณรงค์ขับเคลื่อนการเดินทางอย่างไร้การเผาผลาญพลังงาน...ด้วยจักรยานพลังงานสะอาดเพื่อโลกของเรา

กำหนดการ

6.00 น.พบกัน ณ ลานพระบรมรูป ร6. สวนลุมพินีฯ
ลงทะเบียนรับเสื้อที่ระลึก (จำนวนจำกัด) ติดธงรณรงค์ ตั้งขบวน
8.00 น. ร่วมร้องเพลงชาติพร้อมกัน พิธีปล่อยตัว
เคลื่อนขบวนรณรงค์.....
11.30 น. ขบวนกลับมา ณ สวนลุมพินีฯ ร่วมรับประทานอาหารกลางวัน
13.00 น. เสร็จสิ้นกิจกรรม

กรุณาลงทะเบียนล่วงหน้า

คลิกลงทะเบียน ON LINE !!!!

จำนวนจำกัด

สวัสดีรอบห้องขอรับทุกคน หายไปนานเลย คิดถึงเน้อคร้าบ

สวัสดีท่าน anong_2moon ค่ะ
ไม่เห็นท่านแวะมาบล๊อกนี้นานมากๆเลย
สบายดีนะคะ คิดถึงเช่นกันค่ะ

สวัสดีท่านหล่น ค่ะ
เมื่อคืนแวะห้องแชท เห็นท่านหล่นแวะมา ดีใจมากๆค่ะ
เห็นแต่ข้อความ ไม่เห็นตุ๊กตาสีเขียว ก็เลยรอสักครู่
ก็ยังไม่มีใครแวะมาทักทาย เลยขึ้นไปดูทีวีบนบ้าน

พักหลังเพื่อนๆต่างคนต่างหายไป ปรากฏว่า ไม่มีใครคิดถึงเลยไม่แวะมาทักทายกัน
ทิ้งคนแก่คนนี้ให้โดดเดี่ยว ไม่มีเด็กประหลาดจากต่างดาวแวะมาทักทาย
บางครั้งเหนื่อยใจ ก็อาศัยความแปลกประหลาดของห้องแชทห้องบล๊อกแห่งนี้แก้เหงา
ตอนนี้แม้จะเหนื่อยกายเหนื่อยใจที่ต้องดูแลแม่ ซึ่งไม่สบายมาหลายเดือน
จนแม่เริ่มดีขึ้นใกล้จะหายเป็นปกติแล้ว แม้จะเหนื่อยเพลีย
แต่ก็ไม่เคยลืมที่จะแวะเวียนมาอ่านการพูดคุยของเพื่อนรุ่นเยาว์ห้องนี้เลย

ก็ได้แต่ตั้งความหวัง ให้เกิดสิ่งที่คาดหวังไว้นี้ กลับมาเหมือนเดิม
อย่าได้เซ็งและเบือหน่ายกับเรื่องราวที่ต่างรับไม่ได้นี้
คิดซะว่าเป็นเรื่องดี ที่ทำให้รู้ใจตัวเรา ตัวเขา หากเป็นเพื่อนกันรักกันจึงออกอาการ
คนที่ไม่พูด ไม่เตือน เขาจะวางตัวนิ่งและผ่านไป คือไม่มีอาการรัก และแคร์ความรู้สึกของอีกฝ่าย

ก็ไม่รู้เพื่อนทั่วๆไปที่ดีจะคิดอย่างนี้รึป่าว แต่ความคิดข้านั้น
ชอบคนพูดคนติ เเม้จะเป็นคนบ้ายอก็ตาม แต่ก็เป็นคนชอบคนเปิดเผยจริงใจ
เราจะรู้ตัวตนแห่งเรา แห่งเขา อย่างเปิดใจ และคบกันได้นานกว่าคนทั่วๆไปนะ

ช่วงเวลาของการเดินไปข้างหน้า เหลือน้อยเต็มที อย่าเพิ่งขีดวงกั้นระยะทางตัวเองให้สั้นลงด้วยใจที่ไม่ยอมแพ้เลยนะ
แค่..ยอม..ทุกสิ่งที่เพื่อนรัก เปิดใจ และรับรู้ความในใจของเพื่อน
จะ..ไม่ยอม..รับ..เรื่องคาใจ..ให้หลุดพ้น..บ้างเชียวหรือ?

ผลกระทบทางใจนี้ ย่อมเกิดขึ้นกับเพื่อนๆที่ต่างรัก พลอยไม่สบายใจ
และลุ้นให้หันหน้าเข้าหากันเหมือนเดิม เพราะสิ่งเดิมๆนั้นมันมีค่าและมีผลทางใจที่มีความสุขมากมายเกินกว่า.. จะมารับรู้สภาพที่เป็นอยู่นี้ร้อยเท่าพันทวีเลยล่ะ เพราะใจข้านั้น หดหู่และพลอยว้าแหว่เหมือนถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวเลยล่ะ

ทุกท่านเป็นเด็กต่างดาว..ที่ทำให้ข้ายิ้ม ข้าเบิกบานที่มาสัมผัสบล๊อกนี้

จะ..เป็นอย่างนี้อีกนานเท่าไหร่

จะ..ได้ทำใจ..รอ..วันคืนที่หวนกลับมา..อีกครั้ง

เวลา..ของทุกท่านยังอีกยาวไกล ที่จะสานสิ่งดีๆให้กับตัวเอง

แต่..วันเวลา..ของข้า มีเพียง..ปีต่อปี..เท่านั้น

ข้า..ไม่..อาจรู้..คำพิพากษาของโรคภัยในตัว

แต่..ข้า กำหนดความสุขที่เป็นของแถมนี้ อย่างไม่ยอมให้ผ่านไป
จะไม่ปล่อยช่วงเวลาแห่งการคบหาให้หลุดไปง่ายๆ
เพราะโดยภาพรวมทุกคนคบง่าย และชอบกิจกรรมปั่นไปชิมไปเหมือนๆกันนั้นหายาก
คบคน..คอ..เดียวกันนั้น หาได้ที่ไหนง่ายๆแบบนี้..คงยากส์อ่ะนะ
หา..เพื่อน..ที่เหมือน..บนเส้นทางสายเปลี่ยวนั้นยากเย็นนัก
เพราะเราแบ่งกั้นตัวเองไว้ จากคนรอบข้าง จึงคุยกันไม่ถูกคอถูกใจ

เมื่อเจอแล้ว ใย.. ต้องคิดขัด หมองใจกับเรื่องหยุมหยิมของคนละเอียดอ่อนเขาวางมาตรฐานกันเล่า..คะ

กลับมาว๊ะ เว๊ย เฮ๊ย !!!! ให้บล๊อกที่มียามเฝ้าหลายๆกะ
เฝ้าห้อง เจาะรูห้อง จนผนังกำแพงพังแล้ว ท่านพ่อบ้าน ต้องแบกประตูไปซ่อมทุกเช้า
ชอบนะ..ชอบความตลกของห้องนี้

อ่ะ ขอตัวไปดูแม่ก่อนนะ

คิดถึงทุกท่านเหมือนกัน...คะ
ท่านสุดูแลสุขภาพด้วยนะคะ.....จะได้มีแรงดูแลคุณแม่ที่แสนใจดีของท่านสุเอง.........และก็จะได้ปั่นไปกินไปด้วยกันอีก......งะ....คะ...
กุ๊กๆๆๆๆกลับมาเร๊วๆๆ!!ทุกท่านรู้มั้ยว่ามีคนรออยู่....คนที่รอว่าเมื่อไร่น้ำในใจจะหายขุ่น ใสพอที่จะมองเห็น ใจของกันและกัน.....ว่าที่แท้จริงแล้วสวยงามมากเป็นที่สุด....ที่ผ่านมาเป็นแค่เรื่องธรรมดา

ความเป็นเพื่อนเป็นพี่เป็นน้องณ.ที่แห่งนี้สำคัญสำหรับใครบางคน และอาจจะใครอีกหลายคน (ไม่มีประโยชน์แต่สำคัญ)ไม่อยากให้เรื่องธรรมดามาทำลายความสัมพันธ์ที่มีคุณค่าแห่งนี้เลยนะคะ.....คิดถึงมากมาย......

ไม่รู้เราเข้าข่ายเด็กต่างดาวด้วยรึเป่าอ่ะ
แต่ก็คิดถึงและเป้นห่วงท่านสุนะ แข็งแรงๆๆ
และก็มีความสุขกะชีวิตที่มีอยู่สิท่าน
อีกหน่อยก็กลับมาเชื่อสิ ก็วอนมันลงของไว้
เห็นมะเรายังแวะมาเลย ก็ที่นี่เคยมีความสุขให้เรานี่นะ อย่างน้อยสองปีที่ผ่านมาก็ทำให้เรารู้สึกดีดีกะชีวิต และก็ได้เจอเพื่อนในโลกออนไลน์ที่มีไรคล้ายๆๆกัน
เอ้าเฮ้ยใครหายไปมาเจอกันหน่อยดิ
คนแก่เอ้ยผู้ใหญ่คิดถึงนะ
รักนะ ยิ้มสวยๆๆให้เราด้วยนะท่านสุจ๋า

ดีค่ะท่านอุ้ย
ฮาๆๆท่านอุ้ยก็จัดอยู่ในกลุ่มเด็กต่างดาวขนานแท้ค่ะ
ไม่แปลกปลอม คล้ายๆกันหมด จึงคุยกันถูกคอไงคะ

ขอบคุณที่คิดถึงและเป็นห่วงค่ะ
ยังแข็งแรงและอารมณ์ร้อนเหมือนเดิม
และยังสนอกสนใจเรื่องราวโลกภายนอกอยู่
ก็..สุขบ้าง ทุกข์บ้างประสาคนใจไม่นิ่งอ่ะ..

ดีใจที่ท่านอุ้ยแวะมาคุย บางครั้งเราก็เจอกันและคลาดกัน
แม้เราจะไม่เจอะเจอกันนาน แต่ก็ยังคิดถึงกันอยู่เสมอ
ก็..อย่างว่าแหละ..เจ้าของบล๊อกวางยาไว้
เลยทำให้แวะเข้ามาบ่อยๆ ไม่สบายก็แวะที่นี่แห่งแรกเลยล่ะ

เข้ามาสัมผัสสิ่งดีๆที่ต่างเตยมีให้เมื่อนานมาแล้ว
แลเดี๊ยวนี้ก็ยังไม่ลืมเลือนสิ่งดีๆที่เคยได้รับ
ทำให้ต่างมีความสุข กับการได้คุยอย่างออกรส
แม้ทุกอย่างจะเปลี่ยนไปตามกาลเวลา
ความประทับใจที่มีต่อกัน จะไม่เจือจางไปด้วย

นึกภาพตอน พบกันใหม่ๆ
ไม่รู้แต่ละคนมาจากไหน
แต่ก็คุยกันจนดึกดื่นได้ทุกคืน
แปลกแต่จริง เหมือนคนก็ไม่ใช่
แต่ต่างมาโคจรพบกันได้แบบนี้ หายากนะ

ยิ้มและหัวเราะหน้าจอคอม ฯ
เชื่อเขาเลย
..เด็กต่างดาว..เท่านั้นที่ ทำให้ทุกคนหัวเราะได้

11กันยา พาปั่นเพื่อสุขภาพเที่ยวดอนหวาย นำร่องCAR FREEDAY

//www.thaicycling.com/board/viewtopic.php?f=7&t=7355

อดไปปั่นเที่ยวดอนหวาย เพราะติดไปงานศพญาติ
เสียดายมากๆ อยากไปปั่นทริปนี้มาก สนุกเส้นทางดีมาก

ช่วงนี้กำลังติด Princess'Man อยู่จ้า ขอให้ทุกท่านรักษาสุขภาพด้วยน้า

สวัสดีค่ะ ลูกบล็อกทุกท่าน น้ำไม่ได้เข้าบล็อกมานานเลย อ่านที่ท่านสุเม้นแล้วก็แอบคิดถึงเมื่อก่อนนะคะ แต่ว่าเมื่อวันเวลาผ่านไป เรื่องราวต่างๆ ก็ย่อมเปลี่ยนแปลงตามไปด้วย มันเป็นสัจธรรม ^^
อยากจะขอถือโอกาสขอบคุณท่านสุที่ทำไฟแจ่มๆ เก๋ๆ ไว้ติดจักรยานให้น้ำนะคะ อีกอย่างที่ชอบและถูกใจมากเลยก็คือ ที่ห้อยโทรศัพท์ค่ะ (พุดดิ้งก็ชอบมากเลยนะคะ) นอกจากจะห้อยโทรศัพท์ได้แล้ว ยังเอาไว้ห้อยพวงกุญแจได้อีกนะคะ มีประโยชน์มากเลยค่ะ เห็นเฮนี่บอกว่าท่านสุทำเองด้วย ทำจนมือนี่เป็นแผลเลย น้ำซาบซึ้ง และขอบคุณมากเลยนะคะ อย่าลืมรักษาสุขภาพด้วยนะคะคิดถึงท่านสุมากๆ ไว้พบกันนะคะ

เฮ้อออหายไปตั้งนานไม่รู้จะยังมีคัยจำ ShaDow คนนี้ได้อีกมั๊ย ^^!!! วันนี้นอนไม่หลับประกอบกับรู้สึกคิดถึงบอร์ดนี้ขึ้นมาก้อเข้ามานอนอ่านบทความเก่า ๆ ที่เคยพิมพ์โต้ตอบกันไปมา เป็นช่วงเวลาดี ๆ ช่วงนึงในชีวิตเลยก้อว่าได้ที่ได้คุยได้หัวเราะไปกับตัวอักษรทุกตัวที่ได้พิมพ์กันออกมา พอไปอ่านเจอบทความที่นัดกันไปปั้นจักรยานแล้วก้ออยากจะไปบ้างแต่ติดตรงที่อยู่คนละที่กันแถมอยู่ในช่วงเปิดเรียนด้วย(ถึงไม่ปิดเทอมก้อไม่ค่อยได้มีโอกาสขึ้นไป กทม. ^^!!!) (แต่อยากไปเจอทุกคนจิง ๆ นะ) สุดท้ายนี้(พูดซะทางการเชียว)ก้อขอบคุณพี่ okk มากเลยนะที่แนะนำที่กินที่เที่ยวให้ตอนไปฝึกงานที่เชียงใหม่(แถมไปทำตัวย้อนรำลึกเป็นเนตรนารีเดินทางไกลที่นั้นอีกตะหาก...อิอิ) แล้วก้อพี่นกที่ให้คำปรึกษาและเสียงหัวเราะทุกครั้งคุยกัน(ในเอ็ม) แล้วก้อไม่ว่าจะเป็นพี่เติม ผอ. ท่านเลขา ท่านยามควงกะ ท่านนัท ท่านยายชาวอน(น้องหมาท่านยายน่ารักดีนะ ^^)และอีกหลาย ๆ ท่านที่ได้เข้ามาอยู่ในช่วงเวลาดี ๆ เหล่านี้ อยากตะโกนให้บอร์ดสนั่นว่า "ทุกท่าน Shadow คนนี้คิดถึงทุกท่านนะ" ^^

ปล.1 แวะเวียนมาบ่อยแต่ไม่ค่อยได้เม้นเท่าไหร่ ^^!!!
(แทนความรู้สึกขอรับ)

//www.youtube.com/watch?v=ZuJAbVkMCLg&feature=related

//www.youtube.com/watch?v=TylHRxfs340&feature=related

ไม่ได้เข้ามานานมากๆ พอเข้ามาวันนี้ดีใจมากๆ สวัสดีShaDowคิดถึงท่านเหลือเกิน มีความในใจอยากบอกทุกคนในบล็อกมากๆว่าคิดถึงงงงงงงงงงงงง ^_^ ช่วงนี้ฝนตกบ่อยขอให้ทุกคนดูแลตัวเองด้วยนะครับ ที่เป็นหวัดแล้วอย่าลืมทานยาและดื่มน้ำอ่นมากๆ ส่วนที่ยังไม่เป็นก็อยากลืมพกร่มไปไหนมาไหนด้วนนะฮะ คิดถึงพี่ชาย,ท่านสุและพี่ๆและทุกคนในบล็อกนะครับ

สวัสดีครูน้ำ ดีใจที่ได้รับสายจากครูน้ำ แรกๆจำเสียงไม่ได้เพราะเราไม่เคยได้คุยกันในสายบ่อย
ก่อนอื่นต้องแฮ๊ปปี้เบริทเดย์ย้อนหลังท่านด้วย
ขอให้มีความสุข สดชื่น สมหวังในทุกสิ่งที่ปรารถนานะคะ เรียนจบโทไวๆผ่านชิวๆ
ดีใจที่ท่านชอบของที่นำไปฝาก แล้วหากมีนัดไปปั่นพุทธมณฑ,ฯก็อย่าลืมนำไปด้วย จะไปติดให้ที่นั่นเลย
กลัวว่าท่านติดเองจะไม่พอดี ข้าติดให้จะสวยและพอดีกะความยาวของสาย รับรองแจ่มจนท่านยิ้มเลยล่ะ

บอกพุดดิ้งด้วยว่า ของเล่นยามเหงาคนแก่น่ะ แจกเด็กๆไม่สวยเหมือนที่เขาขายกัน ก็อย่าว่ากันน๊า..
แล้วเจอกันค่ะ

สวัสดีท่านShaDow จำท่านได้เสมอไม่เคยลืม
ช่วงหนึ่งของกาลเวลาได้ผานไปแล้ว แต่ความทรงจำเก่าๆไม่เคยผ่านไป
ยังจำได้ถึงวัน..คืนที่รอคอยฟิคแปลอย่างกระหาย สนุกสนานผ่านไปวันๆ
ได้มิตรภาพที่ดีจากบล๊อกนี้หลากหลายเลยล่ะ
จนกระทั่งมาเจอตัวจริงของเพื่อนๆในบล๊อกหลายๆคน ต่างยังอ่อนเยาวว์และร่าเริงทุกคน
ได้ไปปั่นจักรยานออกทริปหลายๆทริปจนสนิทกัน ได้พบปะเฮฮากินอาหารกัน

เห็นท่านปั่นจักรยานเป็นก็พลอยตื่นเต้นที่เจอคนชอบปั่นคอเดียวกัน
ไม่เป็นไร ปั่นที่ไหนก็เหมือนๆกัน เอาแค่สะดวกใกล้ไหนปั่นนั่นก็ถือว่ามีความสุขเหมือนๆกันแหละ
การเดินทางมาร่วมปั่นหากลำบากก็จะไม่สะดวก ขอแค่รู้ว่ามีเพื่อนใจเดียวกันคอเดียวกันชอบปั่นจักรยานแค่นี้ก็ปลื้มทีมีเพื่อนร่วมแก๊งค์เพื่อนอีกคน

ดีจ้าท่านนัท
ไม่โผล่มาจะไม่ว่า ท่านทำข้าค้างคาใจกับฟิคที่ท่านแต่งแบบครึ่งๆกลางๆทิ้งไว้
ข้ารออ่านจนตัวข้าเองเจอวาระสุดท้าย อดอ่านฟิคจองฮยางโดนลูกดอกอาบยาพิษ
ไม่รู้จะแก้พิษได้รึไม่ แต่...ข้ารอไม่ไหว อดอ่านต่อซะแล้ว
เพราะญาติกัน เขาเลิกเช่าร้านอินเตอร์เน็ต ข้าเลยไม่มีเน็ทเล่น
เน็ทบนบ้านช้าไม่อาจเข้าเน็ทไฮไฟเล่นเเชทก็ไม่ได้ มันอืด เข้าเว็บยาก
ของเอเน็ท บ้องตื้น ไม่ซื้อมาต่อเวลา ก็คงจบการสนทนากับทุกๆท่านไปในตัว

อดอ่านฟิคของท่านและฟิคแปลที่คาราคาซังไม่จบสักทีซะแล้ว..

ก็เสียดายวันคืนเก่าๆที่เคยร่วมทุกข์ร่วมสุขสนุกสนานเฮฮา ป๊งๆๆชึ่ง ป๊อกเด้ง เจาะประตูซะเป็นรู จนประตูพัง
กว่าจะได้อ่านฟิคมหาอืดได้สักตอน เลือดสาดลงแดงกัน
จนบางครั้งต้องส่งหน่วยพยาบาลเคลื่อนที่มารับ วุ่นวายจนผอ.รพ.ต้องหลบหน้า

ก็คงเรียกวันคืนเก่าๆมาไม่ได้อีกแล้วอ่ะนะ

แต่อยากให้ทุกท่านเก็บภาพความทรงจำเก่าๆที่ประทับใจนี้ไว้เป็นส่วนหนึ่งของใจ ว่า
ครั้งหนึ่งเราเคยพบกัน
ได้ทำอะไรร่วมกันจนลืมวันเวลา ได้สิ่งดีๆมามากมายก็จากเว็บนี้
ก็ขอให้รักกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ

สวัสดีมีชัยนะทุกท่าน

โป๊กๆ เอ้ย ก๊อกๆ มีใครอยู่ไหมบ้านนี้ เดินผ่านไปมาไม่เห็นใครนึกว่าบ้านร้าง อิอิ

อาทิตย์นี้ปาร์ตี้จัดหนัก หวังว่าผู้มีเกลียดทุกท่านจะมากันอย่างพร้อมเพลีย

วันนี้เขามาเก็บร้านคอมฯไป
เขาขายเลย์คอมโต๊ะเก้าอี้ คอมฯและอุปกร์ขายรวมชุดละ3500บาท
ก็เลยช่วยเขาซื้อไว้1ชุด ไว้ชั้น2ในห้องนอน
ถูกดี คนข้างนอกมาซื้อกันคนละเครื่อง2เครื่องใกล้หมดแล้ว

ปิดร้าน30ที่ผ่านมา นี่ก็ทยอยเก็บของและขายคอมฯไปทีละหลายๆชุดใกล้จะหมดแล้ว
น่าสงสารจัง
ก็เลยซื้อโต๊ะเก้าอี้ ไว้วางของอีก3โต๊ะ ไม่เอาคอมฯ ชุดละ1000 บาท
จัดข้าวของที่รกรุงรังชั้น2ให้เข้าที่ ห้องนอนเเคบไปถนัดใจ
ไม่เป็นไร เพราะมันถูกมากนี่เอง เขาขายถูกๆเพราะจะได้ไม่ต้องเรียกรถขนของมาขน

น้องเขาแนะนำซื้อชม.เน็ทแบบโน๊ะบุ๊คพกพาเขาใช้กัน
ไม่ต้องต่อสายโทรในบ้าน ก็เลยเลือกเครื่องคอมฯเครื่องที่สามารถเล่นห้องแชทในบล๊อกนี้ได้
ซึ่งโชคดีที่คอมฯเครื่องที่เคยเล่นประจำพอเข้าแล้วจะโผล่หน้าจอห้องแชทได้
ส่วนเครื่องที่เล่นอยู่นี้ไม่สามารถเข้าห้องแชทได้
ก็นับว่าโชคดีที่เจาะจงเอาเฉพาะที่เข้าห้องนี้ได้จึงซื้อกะเขารวมชุดละ3500บาทตัดใจซื้อนะเนี่ย
แต่น้องสาวออกเงินให้ ข้าไม่ต้องออกสักบาทเดียว

ไม่รู้ที่เขาแนะๆจริงรึป่าวที่เล่นเน็ทโดยไม่ต้องพ่วงสายโทรในบ้าน
ไว้จะไปพันทิพถามๆดู

เครื่องที่เล่นอยู่นี้เป็นเครื่องที่เล่นเน็ทได้ในร้านเหลือเพียง1เครื่องที่ต่อเน็ทอยู่

ถือโอกาสลงมาเล่นเป๊ปนึง

ไปแล้ว เขาจะเก็บคอมฯลงโปรแกรมแล้ว
บายๆนะ

สวัสดีค่ะน้อง Shadow ที่ยังจำกันได้ ไม่ได้เจอกันนานคงสบายดีนะ แล้วครั้งนั้นเสียดายที่ไม่ได้นำเที่ยวด้วยตัวเอง ทำได้เพียงบอกแหล่งที่น่าสนใจเท่านั้น คงเหนื่อยเลยละสิไปเป็นเนตรนารีซะขนาดนั้นไม่ใช่ใกล้ๆเลย ดีใจด้วยที่ผ่านไปได้ด้วยดี ช่วงนี้ก้อตั้งใจเรียนต่อไป แล้วไว้ติดต่อกันใหม่นะ หากคิดถึงพวกเราก้อยังมาที่นี่ได้เสมอ พี่ๆเค้าวนเวียนเป็นเจ้าเฝ้าศาลกันเสมอ ไม่ว่าจะเป็นเจ้าของ หรือคนเก่าๆ คนเดิมๆ บอกได้เลยว่าไม่หายไปเพียงแอบตัวไม่ปรากฎกายเท่านั้นเพราะกลัวอิทธิฤทธิ์ของตัวเองจะหมดซะก่อน มาลงเม้นได้เสมอนะ

แล้วหลายวันก่อน สงสัยว่าจะคิดถึงท่านสุเกียงมากเกินไป เดินเข้าไปกดตังค์ที่ตู้เอทีเอ็ม พอกดเสดหันหลังกลับมาจ๊ะเอ๋ ท่านสุนี่น่า กำลังจะยกมือไหว้ แต่แล้วก้อรีบเอามือลง แล้วยืนคิดอยู่ 1/81 วินาที อ้าววววว แค่หน้าเหมือนหรอเนี่ย ผมเหมือนกัน วัยเหมือนกัน ผิวเหมือนกัน รูปร่างตัวเหมือนกันเลย ต่างแค่ลักษณะเท่านั้น พอคิดได้ รีบก้าวเท้าถอยหลังสองเก้า แล้วเผ่นแน๊บเลย เกือบหน้าแตก กำลังดีใจอยู่ดีดีที่ได้เจอท่านสุแต่แล้วก้อผิดหวัง กลับไปเดินนับตังค์เข้าประเป๋าเหมือนเดิม สงสัยคิดถึงท่านสุเกียงมากไป ยังไงก้อขอฝากความคิดถึงถึงท่านสุเกียงนะคะ ถึงแม้จะเจอตัวปลอม แต่ก้อรู้สึกดีใจที่ได้เจอค่ะ

แล้ววันนี้ได้มีโอกาสคุยกับคุนครู Zig ของเราบ้านท่านท่วมแล้ว ตอนนี้อพยพไปอยู่บ้านป้าของเด็กน้อย(พี่สาวคุนครูนั้นเอง)แล้วก้ออดคิดถึงเพื่อนออนไลไม่ได้ยังถือโน๊ตบุ๊คติดมือมาเล่นด้วย ไม่ยอมพกข้าวของเสื้อผ้ามาเลย(แต่ไม่ได้แก้ผ้า) ไม่อย่างนั้นเราคงไม่ได้คุยกันใช่มั้ยคุนครู อย่าลืมนะคะจะโยนอะไรทิ้งบอกกันด้วย อิอิ แต่ระวังขาคุนครูด้วยนะคะ แล้วเมื่อน้ำมันผ่านไปอยากให้ช่วยบอกได้เลยค่ะ แต่จะส่งใจไปก่อนนะคะ เพราะ ใจไม่จมน้ำค่ะ

แล้วสุดท้าย ต้องมาเอ่ยถึงสุดหล่อท่านรักของเรานี่เอง วันนี้ไปเป็นยามใต้ถุนบันได(น่าสงสาร)เพิ่งจะได้เข้าบ้านแต่ไม่ยอมอาบน้ำ คงจะเอาตัวเหม็นๆเข้านอนเลย โชคดีที่ยังไม่มีคู่ นอนได้เลยค่ะ ไม่มีใครมาดมด้วย(ฮ่าๆ) ไม่น่าเชื่อว่าไม่เจอกันนานท่านรักสุดหล่อของเรากลายร่างไปเป็นอาเจ้เก็บค่าแชร์ไปซะแล้ว วันๆเอาแต่เดินตามตลาดพกกระเป๋าคาดเอวแล้วเดินยื่นมือไปรับตังค์ แล้วกลับสำนักงานบู๊ตึ้งเอาเงินไปเก็บในห้องลับก่อนกลับบ้าน ทำงานหนักอย่างนี้ทุกๆวันช่วงนี้เลยผอมลงหุ่นเลยดีกำลังหล่อได้ที่ ใครสนใจติดต่อผ่านโอได้ มีค่าใช้จ่ายเล็กน้อยไม่แพง หากสนใจท่านรักเค้ามีไอแพดเน่าๆแถมให้ฟรีหนึ่งตัว เล่นเอ็มได้โดยไม่ต้องออน(แซวกันวันละนิดก่อนนอนนะคะ ไปแล้วค่ะ) แล้วถ้าเจอกันก้อเอาตัวเน่าๆมาคุยได้นะคะ โอไม่ถือ อิอิ

แล้วเจอกันใหม่นะคะทุกท่าน แล้วสักวันคงได้เจอ

หนีแชร์มาอยู่ในนี้เอง ตามมาเก็บค่าแชร์ละ
หุหุ จ่ายช้าเด๋วบวกดอกนะโอ

ปล.ยังคิดถึงทุกๆท่านเหมือนเดิมนะ

โหยย ท่านรัก นอนดึกมากสงสัยตังค์คงเยอะสินะ ไปช่วยนับดีมั้ยค่ะจะได้เสดเร็วๆ วันนี้เก็บค่าแชร์ได้หมดมั้ย ถ้าลูกหนี้คนไหนหนีก้อบอกนะคะจะไปช่วยตามกลับมาให้ ท่านรักจะได้ไม่เหนื่อยตัวเหม็นเน่าอีก อย่านอนดึกนะคะเด๋วคนไกลเค้าจะเป็นห่วงเอา

วันนี้ ท่านยามควงกะ คงว่างพอมาเล่นเน็ตหรอค่ะ ถ้าได้เห็นข้อความนี้ก้อฝากบอกว่าดูแลสุขภาพด้วยนะคะ นอนดึก ดมจัดเด๋วจะไม่สบายเอา

แล้ววันนี้อยากเล่าให้คนเห็นผ่านตัวอักษร ว่าไปช่วยเค้าขนทราย และเอาทรายใส่กระสอบมา ไม่กลัวน้ำมาเท่าไหร่ แต่ก้อไม่อยากให้มาเลย แต่อยากเห็นน้ำขึ้นเยอะๆว่าเป็นไง และอยากไปช่วย ส่วนพรุ่งนี้คงก้าวเข้าไปหาแหล่งต่อไป ขอให้ท่านzig ปลอดภัยนะคะ ตอนนี้คงรอเพียงน้ำลดเด๋วจะไปคุยเป็นเพื่อนจะได้ไม่เหงาไงค่ะ บายบาย

ไรกันคะหนูโอ มาให้กำลังใจหรือมาเผากันเอ่ย^^
(อะ ให้มาลงชื่อไว้ก่อน ก็จัดให้ตามคำขอของหนูโอค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ถ้าว่างคุณครูจะมาเล่าเหตุการณ์ให้ทุกท่านฟังนะคะ )

มารอฟังเรื่องราวน้ำท่วมของคุณครูนะคะ

พี่ซ่า ดีใจที่ได้เห็นขาเป็นไงบ้างเราเห็นออนตอนกลางคืนแล้วก็หายไปหลายวันเป็นห่วงนะ อดทนเข้มแข็งไว้นะกทม.ฝั่งตะวันตกเป็นห่วง นี่เราก็ลุ้นทุกวัน
ไหมจ๋าออนไม่ได้ไม่เป็นไรนะ
เค้าเม้นท์รอในนี้ก็ได้ อดทนนะเค้าจะโทรไปหอนให้ฟังทุกวันดีไม๋ เอาแบบคืนนั้นดีเป่า
ไม่เครียดนะ และขอบคุณยุดยา นครสวรรค์ และจังหวัดอื่นๆๆที่รับน้ำไว้แทนกทม. ขอบคุณมากๆๆนะ

เนื่องจากวันนี้คุนครูไม่ว่างและเข้าช่วงใกล้นอน เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับวันต่อไปเพื่อนั่งรถต่อเรือไปดูบ้านของตนเอง จึงทำให้วันนี้ไม่สามารถมาลงเหตุการณ์น้ำท่วมที่เกิดขึ้นได้ แล้วจะนำมาลงให้ทุกท่านทราบในวันต่อไปค่ะ

จึงเรียนมาเพื่อทราบ ลงนามวันที่นี่เวลานี้

พอเข้าเน็ตได้รีบมาเลยค่ะ เล่าเลยล่ะกัน แต่ขอออกตัวก่อนว่าไม่ถนัดเขียนบรรยายจริงๆ แต่จะเล่าจากที่นึกได้ล่ะกันนะคะ
วันที่ 10 ตค.54 วันที่เขื่อนริมน้ำเจ้าพระยาแถวตลาดบ่อนไก่ (หน้าบ้านคุณภาษิต ผู้สื่อข่าวช่อง 3) พังตอน 9.00น.( คุณครูยังไปดูเขื่อนริมน้ำตอน7.00 น.เลย ระดับน้ำก็ดูทรงตัวเหมือนวันก่อน น้ำไหลผ่านที่ความเร็ว 4,650 ลบ.ม./วินาที และนำกล้องมาบันทึกภาพไว้ นกจำได้มั้ยเอ่ย ตรงที่เรามายินถ่ายรูปชมต้นกำเนิดแม่น้ำเจ้าพระยากันไงคะ ) และคิดว่าเดี๋ยวเทศบาลคงบล็อกน้ำอยู่ เหมือนอย่างที่เคยบล็อกหน้าโรงแรมเป็นหนึ่งมาแล้ว
กลับมาบ้าน พี่สาวก็กลับจากธนาคาร และบอกว่าที่ทำงานเค้าให้กลับบ้านได้ พอบ่ายสองรถของเทศบาลวิ่งเปิดหวอยาวเลย ซึ่งเป็นสัญญาณว่าให้ทุกคนขนของหรืออพยพขึ้นที่สูง ออกมาดูหน้าปากซอยเห็นรถติดมากทั้งรถยนต์และรถขนของ (ตอนนั้นก็ไม่นึกว่าจะเอารถยนต์ที่จอดฝากในซอยใกล้บ้านออก เพราะซอยนี้สูงกว่าเค้าหมด เมื่อปี 38 ที่น้ำท่วมกัน ซอยนี้ก็ปลอดภัย) พอสามโมงเย็นเทศบาลก็ประกาศว่าขออภัยทำให้ตกใจ ขณะนี้บล็อกน้ำอยู่แล้ว ได้ยินแบบนี้ก็อุ่นใจ ไม่นึกว่าเหตุการณ์จะบานปลายจนดึงไม่หยุด ฉุดไม่อยู่จริงๆ
อีกพักน้ำเริ่มไหลเอื่อยเข้าซอย ก็ยังแปลกใจพูดกับเพื่อนข้างๆบ้านว่า เทศบาลบล็อกน้ำอยู่ ไหงน้ำยังไหลมาจนเข้าซอยซึ่งสูงกว่าถนนด้านหน้าได้ล่ะ ก็เลยย้ายรถจักรยานยนต์ไปจอดในโรงรถด้วย พร้อมกับเพื่อนบ้านอีกหลายคนที่ขอไปจอดด้วย ห้าโมงเย็นน้ำเริ่มบุกเข้าทางหลังบ้านค่อยๆไหลซึมมาด้านใน บ้าน ก็ยังไม่ตกใจเพราะหนุนของต่างๆด้วยอิฐบล็อกสูงประมาณเหนือหัวเข่า
เหตุการณ์ผ่านไปจนรุ่งเช้า น้ำในบ้านสูงอยู่ที่ข้อเท้า แต่หน้าบ้านถึงเข่าแล้ว ออกไปดูที่หน้าปากซอย น้ำประมาณเหนือเข่าเล็กน้อย แต่ซอยที่จอดรถน้ำเข้ามาถึงหน้าโรงจอด แต่ก็ยังไม่เข้าเพราะเป็นเนินสูง จึงกลับบ้านอยู่กันแบบสบายๆต่อไป ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ( ช่างประมาทดีแท้)
แต่พอตอนบ่ายน้ำสูงเท่าเข่า เลยบอกเพื่อนบ้านให้ช่วยดึงสายไฟและสวิตช์ขึ้น 4 จุด ( พลาดไปจุดนึงที่สูงแค่เอว เพราะลืมเนื่องจากโต๊ะทานข้าวที่ยกขึ้นบังไว้) ให้สูงเท่ากับแผงสวิตช์ใหญ่ พอค่ำก็ยังดูทีวี เปิดเน็ตโดยใช้แอร์การ์ด
พอสองทุ่มไฟก็ดับทั้งบ้านโดยไม่ทราบสาเหตุ พี่สาวบอกว่าเราคงใช้ไฟมาก แต่คุณครูบอกว่าไม่น่าใช่เพราะแอร์ก็ไม่ได้เปิดสักตัว เปิดทีวีสอง พัดลมสอง ไฟก็ไม่กี่ดวง ว่าแล้วก็เอาไฟฉายลงมาส่องดู เห็นแว้บๆว่าเหมือนเซฟที-คัท ตัด ก็เลยเอาไม้ไปเขี่ยดันขึ้นอีก แต่พี่สาวนึกว่าจะเขี่ยเอาคัทเอาต์ลง ฮ่าาา ยังไม่สำเร็จเลยบ่นว่า ทำไมเซฟที-คัทถึงตัดได้ พี่สาวเลยบอกว่าปล่อยมันเถอะ อยู่แบบร้อนๆนี่แหละ เพราะกลัว จุดเทียนเอา แต่จะนอนอย่าลืมดับให้สนิท ก็เลยแยกย้ายกันเข้าห้อง นอนแบบร้อนๆเลยหลับๆตื่นๆ
จนตีสองลงมาส่องดูน้ำ ซึ่งขึ้นถึงบันไดขั้นสี่กว่าๆแล้ว ทีนี้แหละนอนไม่หลับแระ เลยขนของจากห้องนอนซึ่งอยู่ชั้นลอย เอาใส่ตู้ เก็บที่นอนเทินบนเตียง ขนหนังสือขึ้นไว้บนโต๊ะ ขนนู่นขนนี่จนตีสามครึ่ง หมดแรงคว้าเสื่อมาปูนอนที่พื้น หลับๆตื่นๆอีกจนตีห้าลงมาดูน้ำใหม่ ทีนี้น้ำถึงบันไดขั้นห้าแระ (ตอนนี้คิดแล้วว่า โอย อยู่ไม่ได้แล้ว ยังไงพรุ่งนี้ก็ต้องชวนพี่สาวให้ออกจากบ้านให้ได้ เพราะถ้าช้าน้ำคงท่วมถึงคอ จะทำให้ออกมาเรียกเรือได้ยากมากเพราะต้องฝ่ากระแสน้ำออกมา ซึ่งคนจะฝ่าน้ำก็หนีไม่พ้นคุณครูซึ่งว่ายน้ำเป็นคนเดียว) จากนั้นก็ขนของที่วางบนโต๊ะค่อยๆขนขึ้นห้องน้องชาย ทั้งทีวีทั้งของสารพัดโดยไม่เรียกใครเลย จนหกโมงกว่า สว่างหน่อยเลยฝากข้อความที่เว็บเจ้ารักว่าวันนี้จะสละบ้านแระ ปลอดภัยเมื่อไรจะโทรแจ้งให้ทราบ แล้วก็รอว่าพี่สาวจะตื่นเมื่อไร สักพักเค้าเปิดห้องมา บอกว่านอนไม่หลับทั้งคืน ก็เลยบอกเค้าว่าตอนสายวันนี้เราต้องสละบ้านแล้วนะ จะเก็บของมีค่าอะไรก็รีบๆหน่อยอย่าช้า เพราะน้ำเพิ่มระดับขึ้นเรื่อยๆ ช้าจะไม่ทันการแล้ว... (เพ้อยาวไปมั้ยคะ แต่ก็จะต่ออีกถ้ายังมีคนสนใจอ่าน อิอิ :)

ก่อนอื่นเข้ามาทักทายหนูโอเคเคก่อน
ขอบคุณที่คิดถึง นมองคนที่หน้าตาคล้ายนักขอรับ ว่าเป็นข้าไปซะแหล่ว
ฮาๆๆๆ แปลว่าคิดถึงจริงๆอ่ะดิ
เป็นปลื้มอย่างมาก ที่มีคนคิดถึงนะเนี่ย

สวัสดีท่านรัก ท่านอุ้ย ดีใจและวี๊วีที่ท่านทั้งสองแวะมาคุยกัน
อย่างนี้ต้องฉลอง..มาบ่อยๆนะ จาได้ไม่เหงาใจกัน

สวัสดีท่านซี๊คzig-zag xl ช่วงนี้น้ำท่วมบ้านใครต่อใครเป็นแฟชั่น แลคนที่กะลังใกล้คลองสะพานหัวช้าง
คลองข้ามฟากไปฝังถนนแถวๆจุฬาฯนั่น น้ำดำปี๋ ใกล้เอ่อล้นเต็มที

ไอ่เราโดนหุ้นสกรัมจนเบลอ น้ำท่วมปอด(พอร์ต)เลยเป็นโรคไม่กลัวน้ำสักเท่าไหร่
เพราะคนเช่าร้านใกล้ย้ายข้าวของออกไปจวนจะหมดแล้ว
มิมีอะไรต้องห่วงชั้นล่างว่าจะจมน้ำเสียหาย
ได้อุดรูท่อระบายน้ำใรครัวและท่อระบายน้ำห้องน้ำ2จุดที่น้ำขึ้นมาได้หมดแล้ว

หากน้ำจะท่วมก็คงช่วยไม่ได้แระคราวนี้
ปล่อยให้น้ำท่วมชั้นล่างไปเลย
ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้ว มันโล่งๆหากจะท่วมก็เท่ากับเป็นสระว่ายน้ำอยู่ชั้นล่างละกัน
พวกเรา3ใบเถาจะเตรียมโบกผ้าเช็ดหน้า ขอถุงยังชีพอยู่ตรงระเบียงหน้าต่างชั้น2
เผื่อเพื่อนๆในบล๊อกนี้จะแจวเรือมาช่วยส่งนำท่าให้ อะไรก็ได้ส่งมาเถอะ ไม่เกี่ยง

ใครว่าไม่เคี๊ยกๆก็คงเหมือนหลอกตัวเอง
เห็นทั้งทีวีทั้งขาวสารทางวิทยุพูดและดูภาพก็ใจหายและเศร้ามาก
เกิดมาครึ่งร้อยแล้ว ยังไม่เคยเห็นสภาพบ้านเมืองจมน้ำมากมายทุกจังหวัดขนาดนี้เลยนะ

ไม่รู้จะทำไงดีแล้ว เป็นห่วงน้องๆที่อยู่ปทุมธานี นวลฉวี ลาดหลุมแก้ว
พวกน้องหลานๆและญาติทุกคนที่อยู่นั่น ไปช่วยวัดท้ายหมู่บ้าน แพคกระสอบทรายจากบ่ายจนเที่ยงคืน
กลับมาปวดเมื่อย เช้าก็ไปอีก แบกปูนทรายกั้นเขื่อนรอบๆให้สูงขึ้น
ทรายหมด มาส่งก็ไม่มีถุงกระสอบ พ่อน้องจิวก็ขับรถไปซื้ออีก5-600ใบ ๆละ8บาท
ซื้อมีก็บุญแล้ว นกบอกใบละ5บาทเอง ช่วงนี้กระสอบแพง (อ่อ น่าซื้อหุ้นnep นะในวงการเขาเรียกกระสอบเงินกระสอบทอง ตุนไว้ แต่ตัวนี้มันตกมหาวินาศสันตะโร 28บาทเหลือสลึงนึง)

น้ำขวดซื้อมา2พันกว่าบาท นมกล่อง ขนมขบเคี๊ยวอีก2พันกว่า
บอกของในตู้เย็นที่แช่ไว้เอามาให้หมด เอาไปแจกคนที่มาช่วย
เพราะเห็นมากะตา ทุกๆคนน่ารักมากๆ ชาวบ้านต่างออกมาช่วยกันทำกำแพง
กั้นน้ำเข้าหมู่บ้าน ซึ่งเดิมทีก็ทำสูงๆหลายๆพันกระสอบก็ยังกั้นไม่อยู่
น้ำในแม่น้ำเจ้าพระยา เอ่อล้นเกินกำลัง ตอนนี้ท่วมวัดที่พวกเราไปให้อาหารปลาซะแล้ว

ก็ช่วยกันทุกคนจนหมดแรง ท้อแท้กันทั้งหมู่บ้าน ได้แต่หันมาทำกำแพงกระสอบทราย
ที่หน้าหมู่บ้านในซอยตัวเอง เพราะหน้าด่านท้ายวัดแตกแล้ว น้ำก็จะมาทางหมู่บ้านทุกๆจุดที่น้ำจะไป
น้องเขาซื้อกระสอบทรายบรรจุแล้ว มาส่งเขาโกงทรายหายไปครึ่งนึง
ถุงละ47.50บาท100ถุงจึงยอมมาส่ง ก็เป็นที่พึ่งสุดท้ายที่คอยลุ้นอยู่ในบ้านตัวเองว่าบ้านจะโดนน้ำท่วมไหม?

เวลานี้ทุกๆบ้านไม่เป็นอันหลับนอน เพราะห่วงน้ำท่วมบ้านกันทุกคน
เมื่อวานฝนตกหนักตกทั้งวัน วันนี้ก็ตกแหมะๆนิดหน่อย
นี่ข่าวในทีวีบอกบางประอินทร์ฯกำแพงกั้นน้ำแตก3จุด ท่วมทะลักเอาไม่อยู่แล้ว
บริษัทอิตาเลี่ยนไทย รับงานหน้าที่นี้ ทำจนสุดฤทธิ์ก็เอาไม่อยู่ ดูข่าวแล้วใจสั่นเลย

มันมาแน่ ..

เป็นห่วงไหม ไม่ได้ข่าวของไหม ไม่รู้เป็นอย่างไรบ้าง

เข้ามาอ่านของท่านzig-zag xl แล้ว เฮ้อ..
น้ำ มันมาแบบทุกคนไม่คาดคิดจริงๆ
ไม่มีใครคาดเดาได้ว่าจะมาทางไหน เมื่อไหร่
บทจะเอาจริง ก็ทำเอากินไม่ได้นอนไม่หลับกันทุกครัวเรือน

ที่บ้านก็เจอช่วงปี2526 ท่วมทั่วกรุง ไม่เว้นตามตรอกซอกซอยต่างๆ
ที่บ้านยกสูงแล้ว ทำกำแพงกั้นสูงก็แล้ว
แต่มันมากะรูท่อระบายน้ำที่ เราอุดแล้ว ก็ยังขึ้นมาได้
มันไหลนองพื้นมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะมันมาตามร่องขอบแนวกำแพงใต้พื้นได้
หน้าบ้านกั้นไม่อยู่ คราวนี้จมน้ำเหนือเข่าเลย
ศาลจ้าวที่ลอยไปมา ต้องไล่ตาม
เพราะมัวแต่ยกสมุด ข้าวสาร ซึ่งน้ำขึ้นเร็วจนน่าตกใจ ไม่ทันเพราะมันหนักมากเยอะด้วย

นมผง30-40ลังที่ด้านล่างก็ต้องปล่อยไว้อย่างนั้นเพราะมันหนักยกไม่ไหว
นมข้นตราหมีมะลิ ผงซักฟอก ล้วนแล้วแต่จมน้ำแถมละลายอ่อนยวบ ฮ้อ..ทำกันได้
น้ำขวดไม่ต้องยกเลยกลายเป็นที่วางของต่างๆไป
ตู้แช้วว์ด้านล่างจมน้ำไปตลอดแนว ผวาเลยอ่ะ
บะหมี่มาม่าจมน้ำหลายหีบ มีแต่ผู้ญ.2คนที่เฝ้าร้าน ทำได้แค่นี้จริงๆ

ประทับใจมาก สิ่งที่คิด มักพลาดเพราะคิดว่า คงไม่..
ซึ่งทุกอย่างเป็นบทเรียน

ก็เหมือนคุณครู zig ที่คิดว่า บ้านเราสูงแล้ว คงไม่เป็นไร

ในซอยแถวบ้าน บางบ้านเอาอิฐบล๊อกมาทำกำแพงกั้นหน้าบ้านกันแล้ว
งวดนี้ เขาไม่ได้หลอก แต่เอาจริง เพราะตรอกซอย ถนนต่างๆในกทม.ทุกแห่งหน
มีคูคลองทุกๆสาย
หากคลองน้ำเอ่อล้น ใกล้หรือไกล โดนหมด

ไปห้างก็ไม่มีข้าวของให้ซื้อกัน โดนกวาดเรียบวุธไม่เหลือหรอ
มาม่าสักซองยังไม่มี ดีที่กวาดได้ไวตามิลค์มา6แพค กินยังชีพแทนข้าวละกัน
ไปหลายๆวันไม่มีข้าวสารให้ซื้อ มีก็แบบที่กินไม่ลง แม่จะกินตราฉัตรถุงเงิน
วันนี้โชคดีได้มา2ถุง กินได้2เดือนไข่ไก่1แพค หมู3กก.เขาให้ซื้อแค่นี้เอาแค่นี้
หมักเรียบร้อยกินได้3อาทิตย์

น้ำจะท่วมกรุง ก็อย่าลืมกรองน้ำดื่มไว้ใส่ขวดเยอะๆนะ
เพราะน้ำเอ่อล้นคลองปะปา ก็จะกลายเป็นน้ำเสียทันที
ต้องเตรียมน้ำดื่มสำรองไว้เยอะๆ ของบ้านข้ากรองแล้วดื่มหุงต้มได้ครึ่งเดือน
รอดตัวไป ..

เก็บของหนีน้ำกันนะ อ่าประมาทล่ะ

ท่านzig-zag xl โดนน้ำท่วมเข้าบ้าน ใจหายแทนท่านจริงๆ
ขอให้มีกำลังใจสู้ๆนะ อย่าท้ออย่าถอย ฟ้าหลังฝนมักเกิดสิ่งดีงามตามมา

ขอให้ทุกท่านจงแคล้วคลาดปลอดภัยนะคะ

วันนี้แอบลงมาเล่นเน็ทเขาๆ ยังเก็บของไม่หมด บ้าเขาอยู่ดอนเมืองไม่รู้ท่วมป่าวก็ไม่รู้

ท่าน zig-zag มีตอนต่อไปมั้นคะ หลังจากนั้นเกิดอะไรอีก รออ่านนะคะ....ตื่นเต้นแทนเลย...ต้องสละบ้านกันเลยทีเดียวเป็นกำลังใจให้คะ...หลายเดือนก่อนพี่ที่ออฟฟีช บ้านภรรยาคนเล็กเค้าอยู่ที่ลำปาง มีข่าวว่าเขื่อนแตกน้ำท่วมแบบไม่ทันตั่งตัว บ้านกลายเป็นเกาะอยู่กลางน้ำออกไปไหนไม่ได้.. พี่เค้าต้องขอยืมเรือจากกรุงเทพเพื่อรีบไปรับลูกกะภรรยาคนเล็ก(ไม่ใช่ลูกคนเล็กนะคะ)ออกมาจากบ้านเอง....ทางการไม่สามารถ เฮ้ย! ชีวิต...มันต้องผ่านไปให้ได้ซินะคะ
ท่านสุเล่าเหตุการณ์น้ำท่วมปี26.......แม่ก็เคยเล่าว่าต้องหนีหนีน้ำกรุงไปอยูโคราชแทน..กุ๊กเลยต้องหนีตามแม่ไปเกิดที่โคราชด้วย....(หนีน้ำตั่งแต่ยังไม่เกิด...)
พี่ไหมก็หายไปเลย ไม่รู้เป็นยังไงบ้างซินะคะ อย่ากเป็นห่วงลอยทวนน้ำไปหาพี่ไหมจัง.....พี่เติมอยู่คลอง7ได้ข่าวว่าท่วมถนนทางเข้าหมู่บ้านแล้ว...เป็นกำลังใจให้ทุกท่านนะคะ...(ถ้าจะลงเรือระวังอย่าเอามือจับแคมเรือหรือขอบข้างเรือนะคะเดี๋ยวนิ้วอาจบาดเจ็บได้จากการกระแทกกับสะพานหรือเรือข้างๆ..เคยโดนมาแล้วคะเจ็บม๊ากๆ.....)ด้วยความปราถนาดีจากกุ๊กไก่....อิอิ

เขียนเลยๆๆ เล่าเลย ๆอยากอ่านๆๆๆ เชียร์ สมเปงนักพิสูจน์อักษรเขียนสนุก เพลิดเพลินจำเริญใจ ว่าแต่กี่ตอนจบค่ะ (ม่ะช่ายเรื่องสั้นนก มานคือเรื่องจริง) เปงกำลังใจให้ทุกคนค่ะ สู้ๆๆต่อไปนะคะ ชีวิตไม่สิ้น ไม่ตายหาเอาใหม่ค่ะ อย่าท้อนะคะ ดูแลสุขภาพของตัวเองดีๆๆ

มีชีวิตต่อไป เพื่อสร้างสิ่งที่ดีกว่าในวันข้างหน้าค่ะ สู้ๆๆ

มาต่อให้จบเลยตามคำเรียกร้อง..อิอิ
พอเจ็ดโมงลงมาเอาเท้าแตะๆน้ำดู (ทำไปได้ ถ้าช็อตคงเสร็จแระ) พอโอเคก็เรียกน้องชายให้ลงมาเปิดประตูบ้าน เพราะจะได้ส่งเสียงถามเบอร์เรือจากเพื่อนบ้าน ได้เบอร์มาก็โทรไม่ติด ( คิดในใจว่า สงสัยต้องลอยคอออกมาเรียกหน้าปากซอยแน่เลย เพราะเรือส่วนใหญ่มาจากที่อื่น ไม่คุ้นกับตรอกซอกซอย คงแล่นอยู่แต่หน้าถนนใหญ่) จากนั้นก็ให้น้องชายไปงมเอาอิฐบล็อกที่เคยหนุนตู้หนังสือมาวางตรงบันไดเพื่อเอามารองให้สูงตอนขึ้นเรือ น้องชายก็บ่นใหญ่เลยว่ามองไม่เห็น จะเอาได้ไง (เค้าเหมือนเด็กๆด้วย) ก็บอกว่าถึงมองไม่เห็นก็เอาเท้าค่อยๆเขี่ยไปเรื่อยๆ พอเจอก็ก้มหยิบมา เค้าก็ทำไปบ่นไปตลอด ฮ่าาา บอกไมไม่ลงมางมเอง จะเอามาทำไร คุณครูเลยบอกว่าไหนๆก็เปียกแล้ว และจะเอามารองให้สูงเพื่อให้เราขึ้นเรือได้ง่ายไง หรือเราจะโหนเรือขึ้น แค่แกคนเดียวเรือก็ล่มแระ ( หนักเป็นร้อยโลเลย)หรือจะลอยคอกันออกไปล่ะ เค้าเลยรูดซิปปากลงได้ ค่อยๆไปงมมาให้ทีละก้อนๆมาเรียงบันไดขั้นสี่ ขั้นสาม พอขั้นสองน้ำลึกแระ เลยต้องให้เค้าเรียงเอง เลยเริ่มบ่นงึมงำได้อีก แต่คุณครูทำเฉยแระ เถียงไปก็เหนื่อยป่าว พอเสร็จก็บอกว่าทานข้าวกันก่อน แล้วก็ขนของอีก เผื่อน้ำมาถึงชั้นลอย ก็ทำท่าอิดออด คุณครูเลยดุเอา ก็เลยยอมขน (พูดยากจริงๆ มีน้องแบบเด็กๆเนี่ย มีแรงเยอะ แต่ก็ใช้แรงไม่ค่อยเป็น และก็ไม่อดทน ) และก็ปรากฏว่ามีคุณครูทานได้คนเดียว เพราะทั้งพี่สาวและน้องชายเครียดจนทานไม่ลง
ขนของเสร็จ เหงื่อย้อยเลย แต่ไม่มีเวลาอาบน้ำแระ โทรหาเบอร์เรืออีกก็ไม่ติด เอาล่ะซิ ทำไงดี พี่สาวขึ้นไปมองบนดาดฟ้า เห็นเรือไฟเบอร์พายเข้ามา รีบเรียกเลย เค้าก็พายมาในบ้าน คุณครูเลยบอกว่า เจ๊ไปก่อนเลย เอาของไปด้วย เดี๋ยวจะไปทีหลังเอง ตกลงกับเรือว่าไปสองเที่ยว เค้าก็บอกว่าออกไปพร้อมกัน แล้วให้คุณครูกลับมารับน้องชายด้วย พอเรือพายออกมาหน้าปากซอย เลาะตรงเสาข้างถนน เริ่มทำให้พี่สาวเสียวแระ แถมพอออกถนนใหญ่ เรือลำน้อยๆที่นั่งมาก็โดนเรือใหญ่กระหนาบซ้ายขวา มีมาเกี่ยวด้วย ทำให้พี่สาวหวาดเสียวใหญ่เลย รีบบอกคนเรือว่า เธอพายช้าๆ ให้ลำอื่นไปก่อนเลยเพราะเค้าใหญ่กว่า พี่ไม่รีบหรอก ฮ่าาา ยิ่งพายไปน้ำก็ยิ่งลึกมาก (ถนนช่วงนี้น้าจะท่วมมิดหัวแระ) คุณครูมองเรือแล้วคิดในใจเลยว่า ถ้ารอบสองมารับน้องชายกับของด้วยเรือลำนี้อีก ตรูคงไม่รอดแน่เลย ลอยคอน่ะไม่เท่าไร แต่กล้อง มือถือ โน้ตบุ๊กนี่ซิ แล้วเจ้าน้องชายก็ว่ายน้ำไม่เป็นด้วย ..
ไม่น่าเชื่อว่าพี่สาวก็คงคิดคล้ายๆกัน ว่ากลัวเรือล่ม พอมาถึงฝั่งได้ ก็บอกว่าพี่ขอยกเลิกที่ตกลงกันไว้ แต่จากเที่ยวละ 50 บาท พี่ให้ 100 เลย เค้าก็ยิ้มและขอบคุณใหญ่เลย จากนั้นพี่สาวหันมาหาคุณครูบอกว่า ช่วยกันยกของมาทางนี้ จะรอตรงหน้าร้านข้าวมันไก่ แล้วไปเลือกเรือลำใหญ่ๆเลย เอามีเครื่องด้วย จะได้ปลอดภัย อิอิ คุณครูก็คิดอยุ่แล้ว พอเลือกเรือได้ พี่สะใภ้โทรมาถามว่าอยู่ไหน ก็บอกเค้าไปแล้วบอกว่าติดต่อป๊าเด็กน้อยไม่ได้เลย สัญญาณขัดข้องตลอด เค้าเลยเป็นคนกลางประสานให้ตลอด ว่าคุณครูจะรอที่ไหน คุยแบบนี้จนเรือมาถึงบ้าน น้องชายลงมารอแระ ขณะที่คุณครูก้าวลงเรือ พอขาหยั่งลงไป ( ประมาทเอง ลืมไปว่าตรงนี้ไม่ตรงกับที่น้องชายเรียงอิฐ และก็ก้าวลงมาเยอะด้วย ขาซ้ายจึงอยู่บนเรือ แต่ขาขวามันถลำแล้ว เลยพรวดลงน้ำหมดขาเลย ผลก็คือ ตัวเอียงกระเท่เร่ลงน้ำถึงคอ พร้อมมือถือลงน้ำด้วย เลยสะดุ้งรีบยกมือขึ้น แล้วคนขับเรือก็รับมือถือไป พร้อมกับดึงคุณครูขึ้นเรือ ฮ่าาา

พอขึ้นจากเรือเลยบอกรอแป๊บ ขอเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน แล้วก็มาลงเรือ ซึ่งน้องชายนั่งป้อแระ พร้อมกับบอกว่าเอาของลงมาให้หมดแล้ว คุณครูก็ไม่ได้ตรวจดูแระ (เพราะชักเริ่มลน กลัวมือถือเสีย แล้วมันก็ดับไปจริงๆด้วยT_T ) พอเรือออกมา ก็วานเพื่อนบ้านที่อยู่สู้ต่อปิดประตูบ้านให้ พร้อมผลัดกันถ่ายรูปเป็นที่ระลึก (อ้อ ยกเสบียงให้เค้าไปด้วยส่วนนึง น้ำสองถังใหญ่ ข้าว อาหารสดทั้งหมดในตู้เย็น แล้วก็แก๊ส) ออกมาก็เริ่มถ่ายรูปจากในซอย ตลอดจนร้านค้าต่างๆที่เรือผ่าน น้องชายก็เริ่มมีรอยยิ้มแล้ว สงสัยคิดในใจว่า ตรูรอดตายแระ ฮ่าาา

และพอมาถึงฝั่ง พี่สาวก็บอกว่าติดต่อกับพี่สะใภ้ได้ เค้าส่งเพื่อนของพี่ชายเอามอเตอร์ไซค์มารับเลยให้พาน้องชายไปก่อน แล้วก็กลับมารับพี่สาว ส่วนคุณครูเดินแบกสมบัติส่วนตัวเดินต๊อกๆตามไป ในที่สุดก็ได้ขึ้นรถกระบะพาออกนอกเมือง ถึงปั๊มน้ำมันได้เวลาทานข้าวกลางวันพอดี ได้ยืนบนพื้นดิน รู้สึกสบายใจกันแระ น้องชายเลยจัดการไปสองจาน ส่วนพี่สาวก็ทานได้ แถมได้ทานกาแฟของโปรดอีก แล้วคุณครูก็โทรหาเด็กน้อยซึ่งกำลังเดินทางจากเชียงใหม่ เค้าก็โชคดีที่แม้รถทัวร์ต้องยกเลิกไปเพราะส่งไม่ถึงที่ แต่พ่อเพื่อนซึ่งเป็นรองผบก.ให้ลูกน้องขับรถกระบะไปรับถึงมช.เลย ก็เลยนัดเจอกัน

สุดท้ายคุณครูก็ได้อพยพมาอยู่ที่บ้านแถวๆร.ร.ที่สอนเลย แต่มาดูของ ดันมีแต่ขาสั้นสองตัวเอง เสื้ออีกห้าตัว กำ...ต้องไปหาซื้ออีกและอีกสองวันต่อมาพี่สาวก็บอกว่าลืมปิดน้ำที่ชั้นบน อยากให้เข้าไปดูหน่อย กลัวน้ำไหลไม่ทันจะท่วมชั้นที่มีของวางมากมาย เอาล่ะซิ งานเข้าอีกแระ 5555

โหยยๆๆ คุนครูบอกเราว่าเม้นไม่เก่ง มาทีเล่นเอาเป็นแถบเลย สมเป็นคุนครูจิงๆ วันนี้สู้ต่อไปกับน้ำนะคะ ถ้าหาซื้อเสื้อผ้าไม่ได้คุนครูใส่ตัวเดิมเลยนะ เพราะไม่มีใครได้กลิ่นหรอกค่ะ คงมีน้ำที่กลิ่นแรงกว่าเสื้อคุนครูอีก อิอิ

ท่านสุเกียงค่ะ ครั้งหน้าจะไม่ให้ผิดตัวแล้วนะคะ แล้วจะเข้าไปกอดแน่นๆเลยค่ะ เลขาโคยากกอดท่านสุมากมากเลย บอกว่าท่านสุเกียงอบอุ่นดีค่ะ

คนเชียงใหม่เป็นกำลังใจให้ทุกคนสู้ภัยน้ำท่วมน่ะขอรับ

วันนี้แวะมาหา
อยากบอกว่าคิดถึง
ทุกคนอยู่ในห้วงคำนึง
คิดถึง คิดถึง คิดถึง.....เสมอ



ตอนนี้ถนนหน้าบ้านกลายเป็นคลองไปแล้ว
ใครอยากมาเที่ยวตอนนี้เอาเรือมาได้เลยนะถ้าไม่กลัวตะเข้.......
ตอนนี้ยังสบายดีอยู่
น้ำยังไหลไฟยังสว่าง
แต่ไปไหนลำบากหน่อยถ้าไ่ม่มีเรือ
รถสูงๆเท่านั้นถึงจะวิ่งได้เพราะน้ำท่วมสูงมาก
หน้าบ้านตอนนี้ใครมีเรือก็พายกันไปมาคนที่ไม่มีก็เดินท่องน้ำกันไป
สู้ๆๆๆๆ
แล้วมันจะผ่านไป
(เมื่อไหร่หว่าาาาาา)


วันนี้เข้าเนทได้แล้ว เลยแวะมาส่งข่าวคาว
เอ๊ยข่าวคราวว ข่าวคาวยังไม่มี อิอิ
ยังไม่มีใครติดกับเลย เฮ้อออออ
(อุตส่าขุดตั้งหลายหลุม)

แล้วเจอกันเมื่อธรรมชาติเป็นใจ
บายๆๆๆ

สวัสดีพี่ไหม
วันนี้จะเอาเสื้อชูชีพออกจากโรงจอดรถ แล้วจะเดินทางแล่นเข้าอยุธยา อาจไปตามท่อ หรือสายน้ำหรือเสาไฟฟ้าจะส่งสัญญาณไปอีกที อย่าลืมออกมารับนะคะ ส่วนจระเข้ไม่ต้องห่วงจะเอาไม้ไผ่เสกคาถาลงอาคมไล่มันไปเอง แล้วเจอกันน้าาา
ดูแลตัวเองด้วยนะคะเป็นไรขึ้นมาเด๋วลูกบล็อกของหัวหน้าวอนวอนหายหมด เด๋วท่านจะว่าเอาได้ช่วงนี้ท่านจะไม่อยู่ต้องคอยดูแลให้เพราะเค้าจ้างมาแพงแสนแพง อ้อแล้วอย่าออกไปทำไรในป่านะ รออยู่ที่บ้านนั้นแหละเด๋วเอาส้วมลอยน้ำไปส่ง อิอิ ไปแระค่ะ บ้ายบาย

ถึงคิวกทม.แล้วสินะ ได้อ่านเม้นของพี่ซ่าแล้วก็พอช่วยให้นึกภาพออกว่าถ้ามาถึงตัวจิงๆๆเราควรจะทำยังไง
แต่ก็นะเรายังไม่ได้เตรียมไรเลยอ่ะจิ ยกเว้นเตรียมใจเตรียมตัดไฟเตรียมๆๆไรอีกวะ
โอยๆๆสติไม่มี สติมาปัญญามันก็จะเกิดขอบคุณพี่ซ่ามากๆๆที่เล่าไว้เป็นวิทยาทานให้น้องๆๆได้ฟังหุหุ หวังว่าคงจะช่วยให้เราเตรียมไรได้มากกว่านี้
อ่ะเม้นแระนะพี่ซ่าจ๋า

มารออ่านเรื่องจริงผ่านจอของคุณครู
เห็นบอกว่าจะไปลุยน้ำถ่ายรูปน้ำท่วมมาเล่าให้ฟัง
อ่านที่คุณครูเล่าแล้ว เห็นภาพเป็นฉากๆเลย
บรรยายได้ละเอียดมาก อ่านสนุก แต่คนเขียนคงไม่มีรมณ์หนุกด้วยเนอะ ยังไงก็สู้ๆนะคะ คุณครู
แต่ถ้าเจอไอ้เข้ก็ อย่าไปสู้กะมันนะ หนีลูกเดียว อิอิ

ไหมขาาาา...
แล้วธรรมชาติจะเป็นใจเมื่อไหร่จ๊ะ
ทนหน่อยนะไหม เด๋วมันก็จะผ่านไป
เอาใจช่วยนะไหม เต็มร้อยเลย สู้ๆจ้า

ที่รัก...
อย่าเครียดนะตะเอง
เตรียมตัวให้พร้อมนะ
เก็บของที่สำคัญไว้ที่สูงก่อน
ส่วนหัวใจ ก็เอามาฝากไว้กะเราก่อน อิอิ
( มาเปิดประเด็นให้ใครๆหมั่นใส้อีกป่าวเรา )

สุดท้าย ท้ายสุด มาเมนท์แล้วนะจ๊ะ

สวัสดีค่า พี่ๆทุกคน ไม่ได้เข้านานแล้วเขิลๆไงไม่รู้แฮะ อิอิ

น้ำท่วม น้ำท่วม ที่ไหนก็ท่วมไปหมด ฟังข่าวแล้วก็เป็นห่วงพี่น้องทุกคนจิงๆค่ะ (ยิ่งกว่านายกมาเอง ฮ่า) ยังไงก็ขอให้สู้ๆกันไว้นะคะ ปีนี้หนักจิงๆ แต่ก็คิดในแง่ดีแหละเนอะ ถือว่าเป็นประสบการณ์เพื่อเตรียมรับในคราวหน้าต่อไป คราวนี้ได้เห็นน้ำใจทั่วไทย คนไทยเราไม่ทิ้งกันจิงๆค่ะ (ฮิ้ว) สู้ๆนะคะ มาซะดึกเชียว อิอิ ฝันดีค่า เริ่มหนาวแล้วก็อย่าลืมห่มผ้าด้วยนะคะ ^^

ปล. เราย้ายมาอยู่อีสานบ้านเฮา กันดีมั้ยคะคราวหน้า ฮี่ฮี่

(ต่อนะคะ)

คุณครูสู้ๆนะคะ คงลำบากกันน่าดู ขนาดข้าน้อยนั่งดูในทีวียังลำบากตามเลยค่ะ แต่ก็เทียบไม่ได้กับที่ประสบเอง ยังไงก็สู้ๆนะคะ ^^

พี่ไหมก็โดนท่วมไปด้วยเหรอคะนี่ สู้ๆนะคะ เดี๋ยวก็ผ่านไปค่า เพราะตอนนี้มันก็ลงมาภาคอีสานแล้ว ฮี่ฮี่ ไม่รู้ว่าสายน้ำจากไหนนะคะ แต่มันก็ท่วมถนนแถวเชียงยืนไปแล้วเรียบร้อย แต่แค่ประมาณ 500 เมตรเองค่า เทียบไม่ได้เลยกะเขตท่วมที่อื่นเค้า แล้วตอนนี้ก็เริ่มปริ่มๆขอบถนนและ นาไม่ต้องพูดถึงค่า ข้าวคงได้กินน้ำจนลำลักกันล่ะคราวนี้ ^^ สู้ๆนะคะ อีสานบ้านเฮายังมีที่ให้ระบายมาได้อีกเยอะค่า บอกน้ำให้ไหลมาเลยนะคะ จะได้ลดระดับของน้ำได้บ้าง เป็นห่วงๆ T T

เฮียอุยค้า เก็บของทันมั้ยคะนี่ กทมท่วมแล้ว แย่เลย ใจพี่ใหญ่รับฝากแล้ว แล้วกายละคะ มีที่ฝากรึยัง ฮิ้ว (เริ่มลอยไปไกลอีกและ ฮ่าๆ) สู้ๆนะคะ เอาของสำคัญไว้ก่อนค่ะ ว่าแต่มันร้ายแรงถึงกับต้องไปอยู่ศูนย์มั้ยคะนี่

สุดท้าย ก็คิดถึงพี่ๆทุกคนมากเลยค่า

มาเมนท์เสดแล้วก็ไปนอนได้แล้วนะตัวเล็ก
อย่านอนดึกๆ ( นอนเช้าเลย ) อิอิ
หลับฝันดีกันนะทุกๆคน
จุ๊บๆนะน้องเล็ก

ที่รัก ฝากใจไว้แล้วเหลือแต่ตัวเหรอ แล้วมันจะเก็บของได้มะเนี่ย วันนี้เก็บๆๆแล้วเก็บโออิชิขึ้นบ้าน เก็บนมไว้สี่ลัง เก็บประกัน เก็บสมุดเงินฝากเก็บทำไมวะมีตังก์นิดเดียว จะยกตู้เย็นอ่ะแต่ยกไม่ไหว กะลังคิดว่าจะบล๊อกบ้านยังไงดีวะให้มันแน่นๆๆเอากาวยิงซีลิโคนมายิงมันเลยดีมะ ประตูอ่ะ แล้วที่เหลือเก็บไว้ยิงนมให้ที่รักดีเป่า หุหุ จาได้อึ๋มๆๆ พยายามไม่เครียดแล้วนะ
ไหมจ๋าสู้ๆๆนะแล้วมันจะผ่านไปพูดทุกวันวันละเป็นสิบรอบ ไม่ผ่านไปซ้ากที่โว้ย
พี่ซ่าจ๋า สู้อีกคนนะแล้วมันจะผ่านไปคิดซะว่าเป็นประสบการณ์ร่วมกัน
หว้งว่าเราคงไม่ต้องไปอยุ่ศูนย์อพยพนะไม่เอาเด๊ยวไม่ได้เจอที่รักทุกวัน คิดถึงแย่เลย

โห มาเม้นท์กันคึกคัก ตอนนี้อยู่เมืองจีนค่ะ ที่กวางเจาน้ำก็เพิ่งท่วมเหมือนกัน อาการย่ำแย่เหมือนเราหลายประเทศ ขอให้นครสวรรค์น้ำลดเร็วๆ นะคะคุณครูซ่า (เรียกตามoui)

เปงคุงครูแต่ชอบแกล้งนักเรียน โดยเฉพาะหัวหน้าชั้น รู้ก็รู้ว่าเด็กกำลังอยากรู้อยากเหง เขียนเล่าอีกก็ไม่ได้ ต้องเล่าไรมาล่อ แหมๆๆๆ จะฟ้องผอ. ให้ทำโทดคุงครู... ชิ

พี่ผอ.ๆๆๆ คุงครูแกล้ง สั่งทำโทดเลย สั่งให้เขียนเล่า สถานการณ์ทุกวันจนกว่าน้ำจะลดเลย นะๆๆๆพี่ผอ.ขา..

ไหมๆๆๆ...อยากได้ไข่มาขาย ไข่ไก่นะ ไม่ใช่ไข่ตะเข้ ไม่อาว กลัวๆๆ ช่วงนี้มีหนุ่มๆๆ ดำน้ำไปล่มเรือลาก เข้าบ้านเลย เค้าไม่รู้หรอกว่าเปงไหม คงคิดว่าตะเข้คาบหนุ่มๆไปกิน อาศัยช่วงชุลมุน โยนความผิดให้ตะเข้หน่อย อยากหลุดออกมาดีนัก ตะเข้จะได้โดยตำรวจจับ เหงมะยิงปืนนัดเดียวได้ทั้งหนุ่มๆๆ และตำรวจจับตะเข้ได้ ช่วยคนได้อีกเยอะๆๆ เอิ๊กๆๆๆ (นกฉลาดม่ะไหม)

พี่ผอ. ... หนีน้ำท่วมเมืองไทย ไปหาน้ำท่วมเมืองจีน บรรยากาศเหมือนกันม่ะพี่ ร้ายกาจมาก หนีไปดูงาน...เพื่อสร้างรายได้หลังน้ำท่วม ชิ

อุ้ย...ไม่ต้องกลัวนะ น้ำไม่มาถึงเราหรอก เพราะเราหน้าตาดี พระเจ้าเหงใจ พัดน้ำไปทางอื่น นอนตาให้หลับได้แล้วอย่ากังวล

ร้ากกกกกกกกกกก...หายไปไหนมา ไม่มาทัก มาทายมาคุยกะเราเลย ไม่เหงเราเปงเพื่อนแล้วหรอ ดีกันนะๆๆ คิดถึงรักเสมอนะ ทั้งเก็บแชร์ ทั้งแจกขนมหวาน นักรักผู้ยิ่งใหญ่เจรงๆๆ อิอิ

ท่านสุๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คิดถึงท่านสุนะ เล่นเนทให้ได้เร็วๆๆล่ะ

พี่พี...ลุยน้ำมาเลี้ยงข้าวหน่อย อยากเหงหน้าหล่อๆๆพี่อ่ะ

นัทๆๆๆๆ ได้ข่าวว่าน้ำจ่อบ้าน ดูแลตัวเองดีๆๆ ล่ะ ต่อให้ท่วมก้ไม่จมหรอกพี่ว่า บวมขนาดนั้น ที่รักเลี้ยงดี มีห่วงยางเปงของตัวเอง อิอิ

น้ำ แอนด์ เฮนี่ ว่างๆๆๆเราไปปั่นจักรยานลุยน้ำที่พุทธมณฑลกันนะ ว่างซะนี่ ไม่มีคนเมาท์ยาวๆๆนานแระ ว่างแล้วโทรนัดด้วยนะ คิดเถิงๆๆ

โอเคเค ทำไมโอมีค่าจ้างเฝ้าบล๊อคอ่ะ พี่เฝ้ามาเปงชาติไม่เคยจะได้ค่าจ้างเลย ม่ายยอมๆๆๆ...

ไว้มาส่งความคิดเถิงใหม่ เมื่อชาติต้องการนะ

ว้าวววว ขอบคุนท่านรักมาก ที่มาเม้นแล้ว แถมดึก สาวก2มุน มาเม้นด้วยอีกต่างหาก ตอนนี้ก้อได้แต่นั่งรอต้อนรับน้ำที่จะมาเยือนท่วมชาวกทม. รอมานาน มาซะทีเตรียมตัวรับเสด็จก่อน พอมาถึงจะได้จัดการไล่ไปเลย

ส่วนค่าจ้างที่ได้รับพี่นก ต้องกลับไปถามท่านwonwon เพราะเป็นคนรับเลยไม่พูดดีกว่า อิอิ

คุนครูzig มาเม้นอีกน้า พี่รักด้วยชวนคนใกล้มาด้วยนะ ทำได้ดีมากขอชม บอกแล้วถ้าท่านรักลงเม้นเด๋วไม่ต้องถึงดอหรอกค่ะ มีคนมาต่อเพียบ อิอิ (ปล.พี่ปอ อย่าลืมหายใจนะคะ)

ขอมาแก้เม้นค่ะ รีบพิมพ์ไปหน่อยผิดเยอะเลย รีบไปทำงานจัด

ว้าวววว ขอบคุนท่านรักมาก ที่มาเม้นแล้ว แถมดึง สาวก2มุน มาเม้นด้วยอีกต่างหาก ตอนนี้ก้อได้แต่นั่งรอต้อนรับน้ำที่จะมาเยือนท่วมชาวกทม. รอมานาน มาซะทีเตรียมตัวรับเสด็จก่อน พอมาถึงจะได้จัดการไล่ไปเลย

ส่วนค่าจ้างที่ได้รับพี่นก ต้องกลับไปถามท่านwonwon เพราะเป็นคนรับเลยไม่พูดดีกว่า อิอิ

คุนครูzig มาเม้นอีกน้า พี่รักด้วยชวนคนใกล้ตัวมาด้วยนะ ทำได้ดีมากขอชม บอกแล้วถ้าท่านรักลงเม้นเด๋วไม่ต้องถึงโอหรอกค่ะ มีคนมาต่อเพียบ อิอิ (ปล.พี่ปอ อย่าลืมหายใจนะคะ เพราะว่า....คนไกลลืม ไม่เก็บให้แล้ว)

นอนไม่หลับอย่างแรงเลย ทำไงดีหว่าที่รักความรู้สึกบอกไม่ถูกจิงๆๆ การรอคอยมันยาวนานอ่ะ หลายคนที่ประสบภัยไปแล้วอย่าเพิ่งหมั่นไส้นะแหมๆๆก็เราไม่เคยใช้ชีวิตอยู่ร่วมกะน้ำมาก่อน คนกรุงเทพอาจต่างกะคนต่างจังหวัดอยู่มากในเรื่องของการใช้ชีวิต แต่ถ้าเกิดขึ้นจิงๆๆก็คงต้องเรียนรุ้และปรับตัวให้มีชีวิตอยู่ได้ หลายคนเจอแล้วผ่านไปแล้วสเต็ปนึงรอคอยให้มันกลับไปเข้าที่เข้าทาง หลายคนวิตกจริต(อย่างเราเป็นต้น) เฝ้าถามเฝ้าดูข่าวรวมทั้งข่าวลือเข้าหูจนแทบจะมึนไปแล้วว่ามันจะเอาไงวะ เตรียมตัวนั่งรอนอนรอจนเครียดรายวันแล้วโว้ย
อยากให้เป็นอย่างที่ใครๆๆปลอบเหมือนกันนะว่ามันท้ายๆๆน้ำแล้วไม่ต้องห่วง แต่ก็กังวลบ้าบอไรไม่รู้อ่ะ แรงเหลือเฟือจะไปช่วยเค้าทำกระสอบทรายก็นะ ไม่มีว่ะ หุหุมะวานได้มาก็แพงแทบจะนึกว่านี่ทรายจิงๆหรือวะเนี่ย
ไหมจ๋า ไข่แถวบ้านเราใบละสิบบาทแล้วนะไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ นึกถึงไข่ไก่บ้านสร้างที่ต้องถูกทิ้งร้างไว้เพราะน้ำใจร้าย เด๊ยวไปเอสเอ็มเอสแจ้งข่าวกันหน่อยให้คนเค้ารู้ว่าไข่ไก่บ้านสร้างราคายุติธรรมยังมีในโลกดีเป่า อืมได้ออกกำลังกายนิ้วหน่อยค่อยยังชั่ว
พี่ซ่าจ๋า ในเรื่องร้ายๆๆก็มีดีนะ อย่างน้อยก็ได้รู้ว่าคัทเอาท์ในบ้านมันแยกกันวุ่นวายขนานไหน โอยพี่ชายมาสาธยายให้ฟังแล้วอยากจะมุดดินหนี ความรุ้เรื่องไฟฟ้าเท่ากับศูนย์ รู้อย่างเดียวมีไรตูตัดไฟก่อนไม่ง้านอาจต้องนอนกินน้ำที่ไหลเข้าบ้านอิอิ
ที่รักกาวยิงซีลิโคนใช้หมดแล้วอ่ะไม่เหลือยิงนมให้ที่รักแล้วนะ ไม่โกรธเค้านะ
นกเว้ยถ้าเป็นได้อย่างที่นายบอกเราสัญญาจะบอกรักนายทุกชาติเลย เว่อร์ไปเป่าวะเอาแค่บอกรักนายทุกวันดีเป่าแล้วเราจะเลี้ยงข้าวนายด้วยดีมะ (ไม่ดีอ่ะเลี้ยงนายเด๊ยวมีพ่วงอิอิคนที่คุณก็รู้ว่าใคร)เชอะ
นี่สุดท้ายแระคนเฝ้าบล๊อกคนใหม่อ่ะ ถึงชื่อเราจะเชยในสายตาใครก็ช่างแต่เรามั่นใจเวลาเรียกแล้ว มันอยากเรียกต่ออีกนานๆๆเลยหุหุ
อ้าวลืมเจ้าของบล๊อกว่ะ หายไปนานนะสามีเจ็ดจะกำพร้าเมียแล้ว รีบกลับมาซับน้ำตาให้เจ็ดด้วยนะ ถ้าเป็นไปตามที่เค้าว่ากัน อีกห้าวันจากนี้ถ้าเจ็ดไม่มาเม้นท์คงไปหาได้ตามศูนย์อพยบทั่วไป อ้าวนี่แช่งตัวเองทำไมหว่า ไม่สินะเราต้องรอดเชื่อใจในพระเจ้าเข้าไว้ไม่รู้จะพึ่งใครแระ

สู้ๆ มอมน้อย ไม่ไหวก็มายองยองเหลา มีกิน มีนอน มีรถใช้ ที่สำคัญ มีเด็กให้ปั่นหัวเล่นท้างวัน หุหุหุ

มาต่อให้อีกค่ะ ตามคำโอดครวญของหัวหน้าชั้น อิอิ

สองวันต่อมาที่รู้ว่าพี่สาวลืมปิดน้ำที่ชั้นสอง ก็เลยมากันสี่คน ขับรถกระบะมาจากบ้านที่เก้าเลี้ยว ซึ่งทางที่มาก็มีน้ำท่วมถนนเป็นระยะๆ โดยเฉพาะช่วงที่ใกล้ตัวเมือง ดูน้ำไหลแรงและลึกเหมือนกัน ดูท่ารถเก๋งจะผ่านลำบากหน่อย เมื่อมาถึงหน้าธนาคารก็ส่งพี่สาวลง แล้วพาเด็กน้อยไปที่สาธารณสุขชุมชน (ขอนอกเรื่องหน่อย อิอิ)ซึ่งเป็นที่ตั้งของรพ.ชั่วคราว เนื่องจากเด็กน้อยเกิดปวดฟันคุดขึ้นมา ( อะไรจะมาปวดช่วงนี้ก็ไม่รู้ แล้วจะหาหมอฟันเก่งๆได้ที่ไหนเล่า เพราะคลินิกหมอๆทั้งหลายก็จมบาดาล ทั้งสิ้น ) ดีที่โทรบอกแป้งเพื่อนของเด็กน้อยมาก่อนเค้าเลยขอบัตรคิวไว้ให้แล้ว คุณครูถามแป้งดู เค้าก็บอกว่าตัวเค้าก็ปวดฟันเช่นกัน แต่หมอตรวจแล้ว ตรวจโดยเคาะๆฟันสามที แล้วบอกว่า อดทนไปก่อนนะหนู เอายาแก้ปวดไปทานซะ ฮ่าา) คุณครูก็รอประมาณครึ่งชม. เด็กน้อยออกมา พอถามก็ไม่พูดด้วย ได้แต่กดบีบีให้ดู อ้อ เค้าบอกว่าพูดไม่ได้ เลือดเต็มปาก ก็เลยถามแป้งแทน แป้งบอกว่าเด็กน้อยโชคดี เจอหมอที่เด็กน้อยเคยไปผ่าฟันคุดที่คลินิกพอดี แล้วเด็กน้อยก็แนะนำตัวกับหมอเลยว่าเค้าคือคนที่หมอนัดผ่าฟันคุดช่วงนี้อีก คุณหมอเลยบอกว่าถึงว่าหน้าคุ้นๆ ว่าแต่เราไปดำน้ำผ่าฟันคุดกันที่คลินิกหมอมั้ยล่ะ ฮ่าา แล้วก็ให้เด็กน้อยอ้าปาก มองๆดูแล้วบอกว่าเล่นไม่ยาก จากนั้นก็จับฉีดยาชาแป๊บนึงก็จัดการถอนเลย ( เด็กน้อยบอกทีหลังว่า หมอทำไวมาก เจ็บด้วย สงสัยยาชายังไม่ทันออกฤทธิ์เลย T_T )

จากนั้นก็ขับรถมาจอดที่ร.ร.อนุบาลเมือง แล้วเหมาเรือในราคา 200 บาทเข้าไปดูบ้าน ขณะที่เรือแล่นผ่านร้านค้า ก็เลยควักกล้องออกมาถ่ายรูปอีก พอเรือพายเข้าบ้าน
ทุกคนก็บอกว่าให้คุณครูเป็นหน่วยกล้าตาย ก้าวขึ้นบันไดก่อน ในฐานะผู้มีประสบการณ์
(ตกน้ำมาแล้ว) แหม! ช่างสามัคคีกันดีแท้ เลยคิดอยู่ในใจว่า เอาวะ ยังไงก็ไม่ให้พลาด ตกน้ำซ้ำสองหรอก แต่เพื่อความไม่ประมาทเลยเอามือถือและกล้องส่งให้เด็กน้อยถือไว้ แล้วให้คนเรือเอาพายหยั่งดูว่าอิฐบล็อกที่วางจมน้ำอยู่ตรงไหน พอเค้าเจอคุณครูก็ก้าวลงตรงนั้น ซึ่งก็โอเค ทุกคนเลยทำตามมั่ง ก็ปลอดภัยทุกคน

จากนั้นคุณครูรีบขึ้นไปชั้นสอง เห็นน้ำไหลเอื่อยๆแต่ก็นองพื้น เลยรีบปิดก๊อก แล้วออกมาดูที่อ่างล้างหน้า ลองขยับไปมา น้ำก็ไม่ไหล แต่ก็งงกับก๊อกว่าตกลงที่ปิดมันอยู่ตรงไหนกันแน่ แล้วลืมปิดกันมั่งป่าว เมื่อไม่รู้ก็ต้องเดามั่ว ดันกลับแบบเดิมแระ

ขณะจะลงมาที่ชั้นลอยก็ได้ยินเสียงน้ำไหลดังมาจากในห้องน้องชายซึ่งเก็บของเต็มไปหมด เลยเข้าไปดูก็รู้ว่าเสียงน้ำที่ไหลนั้นดังมาจากบ้านที่อยู่ด้านหลัง ซึ่งน่าจะไหลมาจากแท็งก์น้ำที่อยู่บนดาดฟ้า ก็ไม่รู้จะทำไงเลยลงมาหาเสื้อผ้าของตนเองที่ชั้นลอย เสร็จเรียบร้อยก็ลงเรือ ถอยเรือออกจากบ้าน พร้อมตะโกนเรียกเพื่อนบ้านให้มารับกาแฟและเนสวีต้าที่ซื้อมาฝาก จากนั้นก็เดินทางกลับ

จนอีกสี่วันต่อมาทราบข่าวว่าน้ำลดลงไปมากแล้ว ก็กะว่าจะเข้าไปดูบ้าน แล้วจะให้เรือพาไปดูรถยนต์สองคัน มอเตอร์ไซค์อีกหนึ่งคัน ที่จอดเล่นน้ำอยู่หลายวันแล้ว มาคิดๆดู เล่นน้ำนานหลายวันแล้ว ป่านนี้คงสำลักน้ำตายไปแล้วมั้ง ฮ่าาา และพอดีกับญาติก็นำแบบเขียนคำร้องมาให้เขียนเพื่อยื่นต่อเทศบาลด้วย เผื่อจะได้เงินช่วยเหลือบ้านที่ถูกน้ำท่วมหลังละ 5,000 บาทตามที่ประกาศไว้ ก็เลยต้องไปทั้งสองที่ ( ยังดีที่ส่งแต่คำร้องก่อน ภาพบ้านกับภาพความเสียหายไว้ส่งตามทีหลังได้ ไม่งั้นก็คงยุ่งอีก เพราะต้องหาร้านถ่ายรูปอีก แต่ที่ทางเทศบาลยอม ก็เพราะมีคนไปบ่นใส่เจ้าหน้าที่ว่า ใครเป็นคนสั่งให้เอารูปเลย มันจะบ้าเหรอป่าว เอาสมองส่วนไหนคิดเนี่ย บ้านชั้นน้ำท่วมจนมิดหลังคา จะไปถ่ายเลขที่บ้านได้ไง แถมของก็จมอยู่ในบ้านจะเข้าไปถ่ายได้ไง บ้าจริงๆเชียว ภาพถ่ายทางอากาศก็มี ข่าวก็ออกทุกวัน ก็เช็กดูเอาซิว่าเหลือถนนสายไหนในตลาดมั่งที่รอดจากน้ำท่วม เพราะส่วนใหญ่ก็เรียบร้อยโรงเรียนเจ้าพระยาทั้งนั้นแหละ ^^) คุณครูก็เลยตกลงว่าพรุ่งนี้จะหาเรือลำเล็กๆเข้าไปดูบ้านดูรถซักหน่อย แถมก่อนจะไปก็ได้ข่าวว่าจระเข้เริ่มเพ่นพ่านในตลาดแระ เลยไม่รู้ว่าไปคราวนี้จะได้จระเข้กลับมาฝากหัวหน้าชั้น( นก )มั่งป่าว 5555++

อุ้ยคะ สู้ๆหน่อยค่ะ อย่าไปกลัวเลยกับน้ำ
ตอนที่คุณครูสละบ้านนั่งเรือออกมา ใจยังนึกอยากจะลงไปว่ายเลยค่ะ อิอิ ยิ่งเห็นบางคนลอยคอเดินในน้ำ แหม! มันน่าสนุกจริงๆ ถ้ากลับไปเป็นเด็กได้ อยากกลับเลยอ่ะ เพราะตอนนั้นน้ำท่วมบ้านนี่ดีใจมาก ได้เล่นน้ำทุกวันเลย ได้ลงเรือโฟมกับเพื่อนๆ แล้ว เรือโฟมก็ล่ม หงายท้องตกน้ำกัน ยังหัวร่อกันได้อีก
อ้อ แต่ถ้าคิดสู้ อุ้ยก็เตรียมเสบียงให้พร้อมค่ะ ทั้งข้าวสาร อาหารแห้ง นม แก๊ส ไฟฉาย ถ่าน เทียนไข ไม้ขีด น้ำดื่ม ยาแก้ปวดหัว ปวดท้อง ยาแก้น้ำกัดเท้า แล้วก็ย้ายสวิตช์ไฟไว้สูงๆหน่อย ยิ่งถ้าแยกคัทเอาต์ได้ แบบบนกับล่างใช้คนละตัวไปเลยก็ยิ่งดีค่ะ
แต่ถ้าไม่คิดสู้ ก็ย้ายเอาของมีค่าออกมาให้หมด ย้ายสิ่งสำคัญเท่าที่ย้ายได้ขึ้นที่สูงค่ะ แต่ถ้าไม่ไหวก็ช่างมันค่ะ ไปหลบภัยอยู่ที่บ้านญาติก่อน ที่ที่น้ำไปไม่ถึงน่ะ อ้อ รถด้วยน้า
แล้วก็ทำใจให้สบายๆ อย่าไปเครียดกับมัน คิดเสียว่าถ้าน้ำมาจริงๆ เราก็ยังมีเพื่อนร่วมชะตากรรมอีกมากมาย แถมบางคนน้ำมาเยือนแบบไม่ทันตั้งตัวด้วย อุ้ย เสียอีกโชคดีกว่ามากที่มีเวลาตั้งนานพอที่จะทำอะไรๆได้ก่อนตั้งเยอะแยะ
ยังไงคุณครูก็ขอเอาใจช่วย ให้บ้านอุ้ยรอดนะคะ ให้น้ำเบี่ยงไปทางอื่นเลย แต่ถ้าเผื่ออุ้ยเกิดอยากจะว่ายน้ำล่อตะเข้มั่ง ก็อย่าลืมถ่ายรูปตอนลอยคอตุ๊บป่องอยู่ในน้ำ มาอวดคุณครูและเพื่อนๆที่บ้านหลังนี้มั่งน้า ฮ่าาา

ครูซิก กำลังมีเพื่อนร่วมชะตากรรมเดียวกันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ......คุณคูรเป็นตัวอย่างว่าในอีกไม่กี่วันข้างหน้า เราจะเตรียมตัวกันยังไง....ขอบคุณนะคะ...อะอย่าลืมมาเล่าต่อคะ....แอบอ่าน

วันนี้ตอนเช้า น้องชาคนโตเอาแอร์การ์ดเล่นเน็ทมาติดใส่เครื่องคอมฯ
หน้าตาก็เหมือนแฮนดี้ไดร์เราดีๆนี่เอง
น้องเขาสอนวิธีใช้ว่าทำอย่างไรให้จำเอา แต่แก่แล้วเดี๋ยวลืมเลยจดๆๆไว้ในกระดาษ

เขาไปแล้ว เลยทดลองใช้ดู อ่ะสำเร็จแล้วเข้าห้องนี้ได้
ความเร็วดีกว่าซื้อชม.เน็ท900บาทของเอเน็ทซะอีก
น้องบอกว่าใช้ไปเถอะ เล่นได้ทั้งวันตามสบายคิดว่าว่าเดือนละ300บาทละกัน
บิลเก็บที่บ้านเขา เจ๊ มีหน้าที่ใช้ก็ใช้ไปไม่ต้องห่วง
อ่ะ ดีจัง ความไวๆกว่าของเอเน็ทเยอะเลย

ไม่ได้แตะคอมฯมานานมากๆ คิดถึงทุกๆคนนะ

เมื่อวานคุยกับนก นกบอกวันเกิดนกพอดี
เลยขอแฮปปี้เบริดเดย์ซะเลย
ขอให้สาวขึ้นกว่าปีก่อน รวยยิ่งกว่าปีที่ผ่านไป มีความสุขตลอดเวลานะ

ท่านซิ๊ก เล่าเรื่องน้ำท่วมได้สนุกดี พลอยตื่นเต้นไปด้วย
คนที่โดนไปแล้ว ใจสู้ แต่คนที่กำลังรอ ใจฝ่อมากขึ้นทุกวัน
ไม่รู้จะมาไม้ไหน ได้แต่นอนไม่หลับ
แถวบ้านกั้นกระสอบทราย ก่อกำแพงหน้าบ้านกัน
ไอ่เราไม่มีอะไรกันก็เอาแผ่นกระดานพลาสติกมาวางกั้นประตูหน้าบ้านแทน
คนเขาหัวเราะ ว่าน้ำมาแผ่นพลาสติกก็ลอยแล้ว

เลยบอกว่าที่บ้านของในบ้านยกสูงขึ้นโต๊ะเก้าอี้หมดแล้ว ไม่ห่วงน้ำท่วมหรอก
แต่กลัวหนู..วิ่งเข้าบ้านน่ะ เพราะหนู จะวิ่งออกจากท่อระบายน้ำมาอยู่ตามบ้าน
กลัวหนูยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด55555

เมื่อวันศุกร์ที่21 ตอนเที่ยงวัน มีนัดกะหมอฟันแบบเร่งด่วนให้มาก่อนวันนัดจริง
คือทำเวลามาคลีนิค15นาที เลยปั่นจักรยานดิ่งไปสะพานหัวช้าง แต่ด้วยความเร็วหมวกปลิว รีบคว้า เบรคแรๆ
เสียหลักล้มบนกลางสะพาน ขาลากลงสะพานเลือดไหลเข่าและเท้า เข่าตรงหน้าแข้งบวมปูด

แต่ก็มาทันหมอนัด กางเกงฉีกขาดเลือดไหลที่นิ้วโป้งและเข่า
หมอไม่สบายใจจะพาไปหาหมอที่พญาไท1 เราไม่ยอมบอกจะทำฟันให้เสร็จ
พยาลเลยทายาและให้กินยาจนทำฟันเสณ้จก็ไปหาหมอที่มากับน้องสาว
ต้องเข้าห้องฉุกเฉิน หมอธรรมดาไม่รับคนไข้อุบัติเหตุ
เอ๊กซเรย์ เข่าๆไม่แตกหักค่อยบายใจ มันปูดตรงหน้าแข้งเหมือนมีหัวเข่าเพิ่มอีก1เข่าอยู่ตรงหน้าแข้ง
เลือดไหล2แห่งต้องฉีดยากันบาดทะยัก เพราะประวัติเป็นเบาหวานต้องฉีดยากัน

เฮ้อ ..มีนัดกะหมอ2หมอหมดเวลาไป1วัน กลับบ้าน2ทุ่ม
เเม่โทรมาต้องบอกไปเที่ยวห้างกะน้องและไปทำฟันด้วย
คุณหมอทำฟัน ไม่ยอมคิดเงินค่าทำฟัน1400บาท บอกหมอเลื่อนนัดหมอผิดเองไม่คิดตังค์
แต่ไปรพ.เอ๊กซะเรย์ฉีดยาซื้อยาหมดไป1489บาท
เรียกว่าหลายวันนี้โดนหางเลขกะเขาด้วย5555

ไม่ได้ไปปั่นจักรยานกับนกและหมอน ซื้อของ
นี่ก็ดีขึ้นแล้ว ใช้แจล3เอ็มแช่เย็นโปะหายบวมทันที ยุบทันตาเห็นแต่ช้ำไปทั้งขาสีม่วงดำ
แล้วเขียวเหลืองใกล้หายแล้ว ระบมไปหมด

ปั่นไปคลองถมซื้อรองเท้าบรู๊ทยาง เลยข้อเข่า มีเชือกผูกปลายน่องเท่ย์ดี300บาท
กลัวบ้านจะน้ำท่วม กลัวแผลจะเน่าเลยต้องซื้อตามเเฟชั่น
กลางคืนนอนไม่หลับก็เอาถุงพลาสติกใบใหญ่มาแพ็คน้ำใส่เป็นถุงๆให้เหมือนกระสอบทราย
มันก็เข้าท่าดีทำหลาย10ถุงจะเอามาเรียงๆทับกระสอบผ้าใบผืนใหญ่ความยาว5เมตร
พอดีกันน้ำเข้าบ้านได้ คิดว่าใช้แทนกระสอบทรายได้ เพราะหลังน้ำท่วมหากเป็นกระสอบทรายก็ไม่รู้จะทิ้งที่ไหนดี
แต่นี้เป็นน้ำ เราเอาทีละถุงมาใช้ถูบ้านได้ แกะหนังยางออกถุงก็เอามาเป็นขยะได้เพราะแพ็คถุง3ชั้นกันรั่ว

เวิร์ครึไม่ไม่รู้เห็นหน้าปากซอยใช้วิธีนี้ก็เข้าท่าดี เลยเลียนแบบๆประหยัด

บ้านน้องชายคนเล็กที่ปทุมน้ำท่วมเข้าบ้านแล้ว รอเขาอพยพมาที่กทม.เขาก็ห่วงบ้านไม่ยอมมา
แม่ล่ะเครียดจัด ดูข่าวทุกวันจนความดันขึ้น
ห่วงลูกๆทุกคนที่ไม่ยอมทิ้งบ้านมาอยู่กะแม่
เลยบอกให้ปิดทีวีเถอะอย่าดูเลย เวลานี้ซอยไหนไม่ท่วมแจ๊คพอร์ตซอยนั้น

ดีใจที่ได้แวะมาคุยห้องนี้ได้ ดีใจที่ตัดสินใจซื้อคอมฯเครื่องนี้มาแถมเข้าห้องแชทที่นี่ได้ด้วย

ดีใจที่ได้อ่านข้อความของท่านซี๊ก ปลอดภัยและออกจากบ้านที่ถูกน้ำท่วมทัน
หลังน้ำลด ก็คงเหนื่อยกับการทำความสะอาดบ้านกันน่าดู
ขอให้สู้ๆและมีกำลังใจนะคะ

โห ท่านสุเจ็บตัวเลย ขอให้หายไวๆนะคะ และมีพลังกายพลังใจสู้กับน้ำนะคะ (ในกรณีที่น้ำมาเยือนน่ะค่ะ) ^^
จริงค่ะ ตอนนี้กำลังเหงื่อหยดกับการทำความสะอาดบ้านค่ะ ล้างไปหลายครั้งแล้วก็ยังไม่เสร็จซักทีค่ะ และยังเหลือเก็บของเข้้าที่อีก
ตอนนี้ทั้งเมืองกลายเป็นเมืองขยะเลยค่ะ แต่ละบ้านกองเป็นภูเขา วันนี้เทศบาลทำความสะอาดทั้งเมือง แต่ก็ทำได้ถนนสายหลักๆ ขยะยังไม่หมดเมืองง่ายๆเลยค่ะ

สวัสดีท่านซิ๊กค่ะ
เมื่อตอน2ทุ่มกว่าๆฝนตกหนักมาก มีลมพายุกระหน่ำร่มแม่ค้าในซอยปลิวจนต้องเกาะร่มไว้

พอดีออกไปเที่ยวห้างเจอฝนตกระหว่างทาง
ก็เลยรอฝนหยุดตกที่ร้านแคนตั้นเฮ้าท์ ไม่กิน
อย่างอื่นสั่งเป็ดย่างมา1จาน100บาทน้ำเก๊กฮวยแก้วนึง
เป็นการพักรอฝน อร่อยดีรวม110บาท ฝนตกน้อยลงเลยปั่นกลับตัวเปียกๆ
มาเจอฝนตกต่อที่บ้าน คิดว่าคราวนี้แหละคงได้ท่วมกรุงจริงๆล่ะคราวนี้
เพราะตกหนักเหลือเกิน เลยเตรียมพร้อมเอาผ้าใบ5เมตรมาปูเอาน้ำที่แพ็คเป็นถุงๆมาทับเป็นกำแพงเมืองจีนกันน้ำท่วม

กันได้ไม่ได้ไม่เป็นไรเพราะหน้าบ้านมีประตูกระจกกันอีกชั้น1 หากท่วมจริงๆไปไหนไม่ได้ก็จะยาแนวประตูด้วยซีดีโคน
อยู่แต่บนบ้านไม่ไปไหนก็แล้วกัน เสบียงพร้อมน้ำพร้อม ไม่กลัวอดตาย

บ้านอื่นเขาหนีไปต่างจังหวัดกันแก้เครียด บ้านเราสู้ตายไม่ไปไหนหรอก
ที่ไหนก็สู้บ้านไม่ได้หรอก และอยู่ใจกลางเมืองไม่ต้องแย้วๆขอเครื่องยังชีพ
ก็อยู่ได้เป็นเดือนๆแล้ว 555555
จริงๆไม่รู้เอาเราอยู่ติดบ้านได้นานสักกี่วัน
เด๋วก็หาวิธีไปท่องโลกภายนอกได้อยู่ดีแหละ

ขนาดเขาศุ้รบกันถนนไม่มีคนเดิน ก็มียายซิ้มคนนี้ปั่นจักรยานไปดูเหตุการณ์กะเขา
พอเขาวิ่งกัน เราก็ปั่นหนีใจหายใจคว่ำกัน บางครั้งเลยกลายเป็นคนนำขบวนไปซะนี่

ป่าวหรอก เราหาทางนี้ แต่พวกเขานึกว่าเราเป็นคนนำขบวนน่ะ..

ท่านซี๊กค่อยๆทำความสะอาดนะคะ อย่าหักโหมมาก จะอย่างไรก็ต้องเราทำเองจึงถูกใจ
เรื่องวางข้าวของไม่มีใครรู้ใจเท่าตัวเจ้าของ
ฉะนั้นต้องค่อยๆทำวันละนิดพักบ้าง หายเหนื่อยค่อยทำต่อ

พวกตู้โชว์หลังน้ำลด จะมีน้ำขัง เราต้องเอากระดาษหนังสือพิมพ์มาม้วนยาวๆเป็นดาบซามูไร
สอดตามซอกใต้ตู้ต่างๆ มันจะดูดซับน้ำได้ดีมากๆ เปียกชุ่มก็ เอาใหม่ให้มันดูดซึมซับจนไม่ดูดน้ำอีกก็แปลว่าแห้งแล้ว
เอากระดาษแยลโล่แพคเเจ๊คมาม้วนก็ได้ ดูดซับน้ำได้ดีกว่าใบรายงานหุ้น

ถ้าไม่ทำวิธีนี้ น้ำตามซอกตู้จะไหลออกมาทุกๆวันเช็ดอย่างไรก็ไม่แห้งสักที ลองวิธีนี้ดูนะคะ
และถ้าประตูบ้านมีร่องประตูก็ใช้วิธีนี้ เอากระดาษมาม้วนยาวๆเรียงใส่ร่องให้ดูน้ำดูดทรายไปในตัว สะอาดดีนักแล

สู้ๆนะคะ

เมื่อวานไฟฟ้าในซอยดับหลายชม. ทำเอากับข้าวบูดไปหลายอย่าง
ดีที่ช่องแช่แข็งอาหารสดยังแข็งอยู่ หากเป็นงี้บ่อยๆแย่แน่ๆ

ที่ไม่ยอมทิ้งบ้านไปพักต่างขังหวัด เพราะมีห่วงผูกคออยู่น่ะค่ะ
ปลาหมอสี เจ้ากิมเฮง กลัวมันไม่มีอ๊อกซีเจ้นหายใจ
ไอ่เราก็กตัญญูปลามากกว่ากตัญญูแม่ จะคอยเอาที่สูบลมจักรยาน ต่อสายยางดูดขี้ปลาแล้วอัดลม
ให้มันได้หายใจจาได้ไม่ตายซะก่อนเวลาอันควร
เล่นเอาเหนื่อยหอบ ทำงี้2ชม.เต็มๆ รอดทั้งคู่
ไม่หวาย เลยไปห้างโลตัส ซื้อกล่องอ๊อกซีเจ่น เป็นมอเตอร์ปั่นด้วยแบตเตอรี่ถ่านก้อนใหญ่2ก้อน คิดหนักเพราะถ่านก้อนใหญ่มันแพง ในที่สุดซื้อก็ซื้อเพราะขี้เกียจสูบลมจนเมื่อยมือ
115บาท ถือว่าถูกดี ซื้อไอเดียคนผลิต เราเอาถ่านจิ๋ว2เอมาดัดแปลง เอากระดาษมามัวนเป็นเปลือกเหมือนถ่านใหญ่
ปลายถ่านเอาสปริงปากกามาต่อก็เท่ากับได้ถ่านก้อนใหญ่ ทำสำเร็จดีใจมากๆ

เฮ้อ..ไม่มีลูกผัวกวนตัวกวนใจก็งี้แหละ
หาห่วงผูกคอ จริงๆ ..

สวัสดีค่ะท่านสุ
ว่าแต่ถ้าน้ำมาเยือนจริงๆ ท่านสุคงเตรียมเสบียงไว้พร้อมแล้ว ซึ่งก็เช่นเดียวกับพี่สาวแหละค่ะ ตุนไว้ได้ตกเดือนเลย แต่ที่แย่ก็คือพอระดับน้ำเริ่มสูงประมาณเมตรนึง เค้าก็เริ่มตัดน้ำตัดไฟแล้วค่ะ (นี่คืสาเหตุใหญ่ที่ทำให้อยู่ไม่ได้ค่ะ)

แต่เพื่อนบ้านที่เค้าอยู่ฝั่งตรงข้ามและภรรยารวมถึงหลานสาว เค้าอยู่ได้เพราะต้องดูแลสุนัขอีก 9 ตัว เป็นของตัวเอง 4 หลานเอามาฝากตอนบ้านเค้าน้ำท่วมก่อนอีก 3แล้วยังเอามาจากตรงร้านที่ตัวเองขายกาแฟอีก 2 เนื่องจากให้ข้าวให้น้ำมันกินทุกวันก็เลยสงสาร

พอโดนตัดน้ำตัดไฟจริงๆ ตอนกลางวันเค้าก็ไปอยู่บนดาดฟ้าซึ่งต่อเติมไว้เป็นแบบโปร่งๆ ติดหลังคา เอาเตาแก๊สขึ้นไปทำอาหารบนโน้นเลย และมีน้ำเตรียมไว้ใช้มากพอสมควร ยามค่ำก็จุดเทียนไข (ได้บรรยากาศอีกแบบนึง) ดึกหน่อยก็ลงมานอนที่ชั้นสอง พอเช้าก็ผลัดกันกับหลานลุยน้ำออกมาหาเรือนั่งไปที่เชิงเขากบซึ่งทำเป็นตลาดชั่วคราว หาซื้อกับข้าวเผื่อทั้งคนและสุนัข พร้อมกับนำมือถือออกไปชาร์จแบตที่ร้านค้าแถวนั้นทุกวัน

เค้าอดทนทำแบบนี้ได้ 4-5 วัน ช่างไฟฟ้าก็พายเรือออกสำรวจตามบ้านว่ามีใครต้องการไฟฟ้าใช้บ้าง ถ้ามีเค้าก็จะจ่ายไฟให้ แต่ต้องดูเรื่องความปลอดภัยเอง เช่นสวิตช์ไฟอยู่สูงพอที่น้ำท่วมไม่ถึง แต่ถ้าบ้านไหนไม่มีคนอยู่เค้าก็จะดึงสายไฟออกจากหม้อไฟเลย

และก็เป็นโชคดีของเค้าที่ประปาก็แก้ปัญหาได้ น้ำก็เลยมีใช้ไปด้วย พออีก 4-5 วันต่อมาระดับน้ำก็ลดลงมากจนเทศบาลระดมเครื่องสูบน้ำจำนวนมากสูบน้ำที่เริ่มเน่าออกจากถนนจนหมดในวันที่ 24 (จากที่ท่วมตั้งแต่วันที่ 10 )

ว่าแต่ท่านสุมีไฟสำรองใช้เหรอคะ หากน้ำเกิดท่วมแล้วทางเขตตัดน้ำตัดไฟน่ะค่ะ

สวัสดีค่ะท่านซี๊ก
น้ำท่วมใหญ่ครั้งนี้ ได้สร้างความเสียหายให้กับทุกๆคนอย่างคาดไม่ถึงจริงๆ
นับว่าจังหวัดที่ท่านซี๊กอยู่นั้น น้ำลดลงเร็วกว่าจังหวัดอื่น
แถมเทศบาลดูแลเอาใจใส่ดีมากๆ รวมทั้งหน่วยงานประปาไฟฟ้าก็ดีสุดๆ
สำรวจความเป็นไปความต้องการของคนในจังหวัดได้ครอบคลุมทุกจุดว่าใครขาดอะไร
ก็เพิ่มและแจกจ่ายให้ตามต้องการ อุกทกภัยครั้งนี้ได้เห็นความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่มีน้ำใจของคนในชาติก็คราวนี้แหละ

อย่างน้อยๆได้เติมเต็มสิ่งที่เคยมีอยู่ในใจคนไทยให้กลับคืนมาอีกครั้ง
ได้เห็นน้ำใจเพื่อนบ้านจริงๆจากเหตุการณ์นี้หลายๆครอบครัวเลยล่ะ
ญาติๆที่อยู่ชานเมือง ต่างได้รับผลกระทบไปด้วยแทบทุกคน
ก็ปลอบใจกันไปมา กินไม่ได้นอนไม่หลับห่วงบ้านกันทั้งนั้น

หลังน้ำลดทุกคนเพลียอกเพลียใจกับศึกครั้งนี้ เสียหายกันถ้วนหน้า

ก็ต้องสู้ต่อไป

ส่วนที่บ้านก็เหมือนโดนกะเขาด้วย ตุนเสบียงกินเป็นเดือน
แต่ไฟฟ้าดับ อาหารพลอยบูดไปหลายๆชาม
คิดว่าเป็นบทเรียนไม่ทำเยอะ ทำพอกิน แช่ช่องฟิตแล้วมาประกอบทีหลัง
น้ำแก๊สอยู่บนชั้น4 ก็สบายมาก ไม่มีไฟก็ต้องลงไปซื้อน้ำแข็งที่ไกลๆมาแช่ของสดไว้

เหมือนยามสงครามเลยนะ ตื่นเต้นกระตู้วู๊ตามเหตุการณ์น่ะ
ทำเขื่อนทำกำแพงซะเหนื่อย น้ำยังไม่มาก็รื้อออกใหม่
เพราะต้องเพ่นพ่านนอกบ้านจับไม่อยู่ เหมือนโดนขังเลยฮาๆๆ

เพื่อนบ้านท่านซี๊กสุดยอดเลย มีห่วงไปไหนไม่ได้ก็งี้แหละ
ชีวิตผูกติดกับสิ่งรอบข้าง ตัดไม่ขาด หลีกหนีความเป็นจริงไปพักต่างจังหวัดไม่ได้
ญาติบางคนน้ำท่วมบ้าน ไปพักบ้านน้องแค่วันเดียว แอบนั่งรถทหารไปดูบ้าน
หน้าซอยแค่เข่า ลุยเข้าซอยแค่เอว ไหนๆก็เปียกก็ลุยจนถึงบ้านเลยอก
ปลาที่เลี้ยงไว้ลอยตุ๊บป่อง10กว่าตัว
ตู้เย้นยกสูงก็ไม่พ้นแช่น้ำ ดูไปเศร้าใจไป แถมกลัวงูเข้าไปขณะที่เปิดประตูบ้าน
ตอนเดินเข้าซอยเพื่อนบ้านบอกไฟตรงนั้นดูดก็เดินอ้อมไปอีกซอย อยากรู้บ้านตัวเองเป็นอย่างไร

ในที่สุดเห็นแล้วทำใจ ตอนมาใจสู้ ตอนกลับใจไม่สู้ กลัวตกท่อหายต๋อมไม่มีใครรู้น่ะสิ
เป็นชั่วโมงก็ลุยออกมายากเย็น เพราะน้ำที่นวลฉวีขึ้นในช่วงนั้น
เล่าไปร้องไห้ไป ทำไมต้องท่วมบ้านชั้นด้วย
นี่ไม่มีรถผ่านไปมาสักคัน มาแต่เช้า บ่ายก็แล้วไม่มีรถสักคัน
กว่าจะมีรถตะหานมาสักคันเย็นพอดี
กลับมาบ้านน้องสาว ทุกคนดุด่าหน้าเหลือ2นิ้ว

โชคดีที่บ้านข้าอยู่ใจกลางเมือง หากจะท่วมก็ถือว่าเป็นผู้ร่วมสมรภูมิรบปลายขบวนการ
แต่..ก็พลอยประสาทกินแต่เนิ่นๆกะเหตุการณ์รอบบ้านผ่านเมืองไปด้วย
เตรียมพร้อมทุกอย่าง รองเท้าบรู๊ชสุดเท่ห์อาจเป็นรุ่นหลายนได้ใช้
รึไว้ดูต่างหน้าว่าเราพร้อมจะลุย..น้ำ

เช้านี้นกโทรมา บ้านหมอนน้ำท่วมแล้ว
จะมาชวนไปซื้อเครื่องสูบน้ำคลองถมและซื้อรองเท้าแบบท่านสุด้วย
แรกๆบอกไปว่างั้นขายต่อ300บาท คิดว่าน้ำไม่มา รองเท้าไม่ใช้แน่ๆ
แต่..คิดอีกที มันมาแน่ แล้วจะเอาอะไรลุยน้ำ เลยบอกไปว่า ขายให้ไม่ได้
และไปเดินคลองถมด้วยไม่ได้ เพราะแผลที่นิ้วเท้าอักเสบบวม ใส่รองเท้าแล้วเจ็บ

นกเลยไปช๊อปกะหมอนได้เครื่องสูบน้ำมา3000บาท รองเท้า350บาท
อ่ะซื้อมาแล้วก็ปลอดภัยจากน้ำท่วมขัง
เวลานี้เมืองกรุงตามริมน้ำ ห่วงน้ำขึ้น นับเวลาน้ำลงกัน

ที่บ้านข้า วิตกจริต หิวๆทั้งวัน กินเก่งกันทุกคน บอกเวลาเครียดๆหิวง่ายกินอะไรก็อร่อยหมด
แม่บอกเหมือนตอนสงครามโลก (เจ๋าปวยกี)หนีเครื่องบิน ตอนแม่อายุ12เปี๊ยบเลย
เสบียงที่ตุนไว้หมู3-4กก.เหลือ1กก.แล้ว

ไฟสำรองไม่มีค่ะท่านซี๊ก มีแต่ถังแก๊สชั้น4 ไว้ทำกับข้าว2ถังเต็มๆ
ไฟฉาย10กระบอก ถ่านอีก2กล่อง คงอยู่ได้นานค่ะ

ขอให้นัท ไม้หมอน ไหม เพ่เติม ท่านซี๊ก และเพื่อนๆที่โดนน้ำท่วม จงเข้มแข็งและสู้ๆนะคะ

ขอบคุณค่ะท่านสุ ท่านสุก็เช่นกันต้องเข้มแข็งและอดทนนะคะ ไม่นานวิกฤติก็จะผ่านพ้นไปค่ะ ^^

ช่วงที่น้ำมามากๆน่ะ น้ำจะยังไม่เน่าเพราะมันไหลผ่านตลอด แต่พอช่วงน้ำเริ่มทรงตัวกับเริ่มลดนี่แหละค่ะ เริ่มส่งกลิ่นเหม็นขึ้นเรื่อยๆกับสีน้ำที่แดงๆแบบน้ำแม่น้ำก็เริ่มมีสีคล้ำลง แถมทางการยังให้เข้าไปถ่ายรูปบ้านและสภาพความเสียหายด้วย

วันที่คุณครูนั่งเรือเข้าไปก็ดมกลิ่นน้ำโชยมาอ่อนๆ ให้เรือเข้าไปที่โรงจอดรถก่อน น้ำเริ่มแห้งจะหมดแระ แต่ดูจากสภาพรถ ก็น่าจะลงเล่นน้ำไปประมาณครึ่งคัน และพอเข้าไปที่บ้าน ฮ่าา เริ่มฉุนจมูกแระ แถมยังลงไปถ่ายรูปกับเลขที่บ้านโดยให้เรือจอดรอเลย ตอนนั้นน้ำในบ้านลงมาเหลือประมาณ 70 ซม.จากนั้นเดินลุยเข้าไปในบ้าน เห็นโต๊ะคอมสองตัวที่วางเทินกันอยู่บนอิฐบล็อกตีลังกาลงมาดำน้ำเล่นหมดแระ (เพราะพอโต๊ะตัวล่างเปื่อยทรุดตัวลงอีกตัวก็ลงตามมั่ง) พอเดินเข้าไปในครัวก็เห็นถังน้ำ ตู้เย็นและเครื่องซักผ้าลอยตุ๊บป่องเล่นน้ำอยู่ ก็เลยชักภาพเป็นที่ระลึกด้วยกันเลย อิอิ

อ้อ รองเท้าบู๊ตที่คุณครูใส่ตอนย่ำน้ำที่เหลือน้อยๆกับตอนมาล้างบ้านน่ะ พอใส่ไปนานๆมันก็เริ่มกัดแระ ไม่รู้ว่าเพราะน้ำกระเซ็นเข้าไปในรองเท้าหรือรองเท้ากัดกันแน่ (หรือว่ามันร่วมด้วยช่วยกัน อิอิ) เล่นเอาใต้นิ้วหัวแม่เท้าเกิดวงแดงๆพองๆเจ็บๆมีน้ำซึมๆออกมา จนต้องหายาแก้น้ำกัดเท้ากับยาแก้ผื่นคันกับแก้แผลพุพองมาทากันเลย ซึ่งก็อาจไม่เกิดกับทุกคนก็ได้ค่ะ ( คุณครูทามั่วไปเลย ขอให้แผลแห้งเป็นพอ ฮ่าาา)

อีกอย่าง บ้านน้องหมอนที่ใช้เครื่องสูบน้ำก็ระวังหน่อยนะคะ ในเรื่องไฟดูดไฟรั่วน่ะค่ะ (ปีนี้นครสวรรค์มีข่าวไฟดูดไฟรั่วในเมืองน้อยค่ะ คงเพราะมีประสบการณ์แล้ว ไม่เหมือนเมื่อปี 38 เสียชีวิตกันเป็นสิบคนเลยค่ะ)

สวัสดีคุณครูzig-zag ฮาๆๆ
ได้อ่านที่ท่านพิมพ์มาออกจะเหนื่อยใจแทนจริงๆ
ท่วมหนักจริงๆ แม้แต่ตู้เย็น เครื่องซักผ้าที่หนักๆยังลอยน้ำแปลว่าท่วมหนักมากๆแรงดันน้ำกระหน่ำแรง

ขนาดน้ำลดยังมีน้ำขัง 70 ซม.แถมเริ่มส่งกลิ่นเหม็นด้วย อะเจ๋ย..หมดกัน..

เหนื่อยกายเหนื่อยใจแทนจริงๆเลย
สมัยก่อนที่บ้านเจอน้ำท่วมซอยประจำ ต้องบอกตุ๊กๆว่าขับช้าๆๆๆ ..น้ำเข้าบ้าน
แปะติดตู้ขายของหน้าบ้านกันหลายร้านเลยล่ะ
บางคันเห็นก็ ไม่เร่งเครื่อง ขับแบบเต่าคลาน จนแม่ที่นอนอยู่ชั้นบนฝันไปว่า
ได้ไปพักผ่อนที่บ้านญาติๆที่บ้านแพ้ว มีริมน้ำ เรือหางยาววิ่งผ่านเลยนะนั่น

เสียงตุ๊กๆเวลาขับผ่านหน้าบ้านมันเป็นเสียงเรือยนต์จริงๆ
เพราะดีได้บรรยากาศเหมือนมีคลองมีทางเรือวิ่งผ่านไปมา
ผ่านมา20ปีแต่นั้นมาถมถนนก็ไม่มีน้ำท่วมในซอยนี้อีกเลย
เพราะถมจนสูง90เซนต์ ท่วมได้ก็แปลว่าทั้งเมืองจมน้ำแล้ว

ขณะที่พิมพ์ใช้เวลา1ชม.10นาที เพราะญาติๆมาขอพักที่บ้านเพิ่งมาจากบ้านน้องสาวเขา
บอกเบื่อเลยชวนเขามาลองพักที่นี่ดูสักหลายๆวัน แก้เครียดแก้ท้อ น้ำลดก็คงเหนื่อยน่าดู

เขาบอกไปดูบ้านที่ปทุม ตู้โชว์ล้มเพราะขาตู้แช่น้ำ เลยอ่อนปวกเปียก
ของที่ตั้งโชว์ในตู้แตกสลายหมด พวกฮกลกซิ่ว เครื่องถ้วยชาม ที่สะสมตอนไปเที่ยวเมืองจีน เยอะคิดว่าทิ้งไว้คงท่วมไม่ถึง
ที่ไหนได้ขาตู้ทรุดได้ เสียหายทางใจกับสิ่งที่รักซะไม่เหลือ

มาพักบ้านข้าเผื่อจะเครียดมากขึ้นก็ได้ กลับไปจะได้แบ่งเบาความเครียดออกมาให้หมด

เพราะสามใบเถา อยู่กันคนละชั้น วันๆไม่มีอะไรคุย พวกเขามาถึงอาจลืมความทุกข์ลงได้บ้าง
บอกแล้ว บ้านข้าสมถะ ต่างดูทีวีคนะ2เครื่องไม่คุยกะใคร
ญาติๆเป็นคนช่างคุยทุกคน ฮาๆๆๆ

อ่ะญาติมาแล้วขอปิดคอมฯก่องนะ

สู้ๆเช่นกันค่ะท่านซี๊ก

สวัสดีค่ะ ท่านสุ
หลังน้ำลงยิ่งสนุกใหญ่เลยค่ะ บ้านและข้าวของที่เคยจมน้ำมีแต่ดินเลนเหม็นๆ น้องๆน้ำเน่าในรางน้ำเลยค่ะ ต้องช่วยกันใช้สายยางฉีด แล้วเอาไม้กวาดๆไล่น้ำออกจากหน้าบ้านไปหลังบ้านซึ่งพื้นต่ำกว่า ล้างกันสามวันเลยทั้งล้างพื้น ขัดข้างฝาซึ่งมีรอยคราบติดอยู่ (ลองวัดดูรอยนั้นสูงประมาณ 1.40 เมตร หน้าบ้านก็ประมาณ 1.50 เมตร แต่แถวแขวงการทางประมาณ 1.70 เมตร) ขัดหลังบ้านและในห้องน้ำ เล่นเอาเหงื่อหยดกันทุกคน แถมต้องดมกลิ่นไม่พึงประสงค์เข้าไปจนชุ่มปอด ฮ่าา
จากนั้นล้างชั้นและถ้วยโถโอชามที่เล่นดินเลนเต็มไปหมด ของใดที่ผึ่งแดดได้ก็เอามาผึ่ง ที่ใช้การไม่ได้ก็เอามากองหน้าบ้าน รวมถึงอิฐบล็อกที่คราวนี้แทบใช้ประโยชน์ไรไม่ได้เลย นอกจากเอามาวางตามขั้นบันไดให้สูงขึ้นพอที่จะก้าวขึ้นเรือได้สะดวกหน่อยในวันที่ต้องสละบ้านเอาตัวรอด
และแทบทุกบ้านที่รู้ข่าวว่าน้ำลดแล้วก็กลับเข้ามาทำความสะอาดบ้านกัน เสียงคุยกันจ้อกแจ้กเริ่มดังขึ้นทุกวัน ต่างคนต่างคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในการสู้กับน้ำและการเอาตัวรอดในยามคับขันกัน (ตอนนี้หน้าบ้านชักเริ่มมีขยะเกลื่อนแระ)
จนวันที่ 28 ตุลา ซึ่งเป็นวันบิ๊กคลีนนิ่งเดย์ ของทางเทศบาล ถนนทุกสายในตัวเมืองมีแต่ขยะกองเป็นภูเขา จนคนต่างถิ่นที่หลงเข้ามาคงงงว่า นี่หรือคือนครสวรรค์ มันคือเมืองขยะชัดๆ ฮ่าา
และจนบัดนี้ขยะก็ยังคงมีให้เห็น พร้อมกับส่งกลิ่นออกมาทักทายผู้คนที่สัญจรไปมา ไม่รวมถึงฝุ่นที่ฟุ้งไปทั่ว ดมกันถ้วนหน้าอีกเช่นเคย จนหลายๆคนต้องหาหน้ากากอนามัยมาใส่กัน
รถราก็วิ่งกันวุ่นวาย ของกินของใช้ก็มีขายกันยังไม่มากนัก แต่เห็นว่าวันนี้ห้างใกล้บ้านเปิดแระ เดี๋ยวเย็นๆคุณครูต้องแวะไปเยี่ยมเยียนซะหน่อย อิอิ

ทุกคนท่าทางจะทำใจกับน้ำท่วมได้แล้ว ทั้งคนที่ท่วมไปแล้วลดแล้วอย่างท่านซิก พอผ่านเหตุการณ์ไปได้เรื่องร้ายแค่ไหนก็กลายเป็นเรื่องขำได้นะคะ

ท่านสุก็ดูเหมือนจะสนุกสนานกับการรับมือกับน้ำท่วม ผอ ไม่เฉียดใกล้เหตุการณ์นี้เลย อดอิจฉาบู๊ทเตรียมลุยน้ำของท่านสุไม่ได้

มีแค่เอไอเอส ส่งเมสเสจมาว่าเพิ่มวันให้กับท่านที่ประสบภัยน้ำท่วม อ่านแล้วก็งงๆ ว่าทำไมฉันกลายเป็นผู้ประสบภัยไปตั้งแต่เมื่อไร พอสักพักคิดได้ว่า เพราะสุรินทร์ถูกขึ้นทะเบียนเป็นจังหวัดประสบภัยพิบัติ เค้าคงให้คนทั้งจังหวัด อิอิ เลยได้วันมาฟรี 1 เดือน

เอาใจช่วยคนที่กำลังเจอน้ำท่วมนะคะ ไม้หมอน pay attention ที่ท่านซิกเตือนเรื่องไฟรั่วไฟดูดด้วยนะคะ

บรรดาผู้อพยพทั้งหลายก็ใจเย็นๆ อย่าไปลุยน้ำเน่าเข้าล่ะ เดี๋ยวจะเป็นโรคผิวหนัง รอน้ำลดแน่ๆ กันก่อนนะคะค่อยหาหนทางกลับไปซ่อมแซมที่พักอาศัย

สวัสดีคุณครู zig-zag ค่ะ
โห..น้ำลดเหนื่อยกันสนุกเลยนะคะ
แต่ก็ดีใจที่น้ำลดลงได้ซะที
เห็นภาพเลยค่ะ ขยะผุพองหลังน้ำลดจะมีเยอะมากๆ
เป็นการทำความสะอาดบ้านและรื้อของที่ร้อยวันพันปีไม่อาจยอมทิ้งสักทีไป
พวกเราชาวช่างซื้อๆๆๆแล้วอะไรไม่ใช้ก็เก็บๆๆๆไว้

ก็ถึงคราวตัดใจทิ้งให้หมด มันรกบ้านจริงๆค่ะ
แม่บอก เหมือนหนูเก็บทุกอย่างที่เสียดาย รกตารกใจคนรอบข้าง
อะไรทิ้งได้ก็ทิ้งๆไปซะ เก็บให้ตายไม่ได้ใช้ประโยชน์สักชิ้น ฮาๆๆๆ
อ่ะ จริงด้วย ทิ้งไปแล้วโล่งอกจริงๆค่ะ
เพราะเราเป็นคนชอบระลึกฟามหลังสมัยเก่าก่อน มาเป็นคนใหม่หัวใจว่างเปล่าดีกว่า..อิอิ

ช่วงนี้อาหารการกินนอกบ้านก็ต้องระวังๆหน่อยนะคะ
ซื้อแต่อาหารสดมาประกอบกินกันเองที่บ้านดีที่สุด
เพราะน้ำท่วมขัง เชื้อโรคมีเยอะ การชะล้างยังไม่ปลอดภัยดีนัก

ดีที่นครสวรรค์น้ำลดแล้ว สูง1.70เมตร พอๆกะตามชานเมืองรอบกรุงเลยค่ะ
เมื่อวานญาติๆมาเยี่ยมแม่ แต่ไม่ได้มาค้าง
เลยเลี้ยงเย็นตาโฟ เอาข้าวมันไก่ 6 ห่อและซื้อซาลาเปา20ใบไปฝากพี่ๆน้องๆทางบ้านเขาด้วย
คุยกันเฮฮาดี บอกเด็กๆได้เจอญาติพี่น้องคุยกันอย่างกะไปเที่ยวปิคนิคกัน
เป็นซะงั้น เด็กๆก็งี้แหละ ไม่รู้จักทุกข์ยากเป็นอย่างไร บอกปิดเทอมปีนี้สนุกมากๆ

ก็คิดว่าคงอีก10กว่าวันน้ำคงลดลง พวกเขาก็เตรียมใจไปลุยแลคงต้องทนกลิ่นเหม็นของน้ำขังที่ส่งกลิ่นกันคลุ้งหมู่บ้าน

ก็ขอให้เป็นปีแห่งประวัติศาสตร์ของน้ำท่วมใหญ่แห่งประเทศไทยละกันนะ
เจอกันอีก30ปีข้างหน้า เพราะผ่านมาแล้ว50ปี คราวนี้ไม่มีทางที่พวกเราจะเจอเพราะข้าไม่รู้ไม่เห็นอิอิ..
สู้ๆค่ะคุณครู ช๊อปซื้อของที่จำเป็นนะคะ จาได้ไม่เหนื่อยกับการเรียงของ

สวัสดีท่านผอ.
ฮาๆๆแซวคนที่น้ำยังไม่ท่วม แต่ก็เตรียมพร้อมเก้อ
พี่สาวญาติกัน มองรองเท้าบรู๊ซ แถมยังลองใส่ บอกเท่ห์เชียว
อย่างกะในทีวีใส่ขี่ม้าหนังคาวบอยเลย เพราะเงาวับสีน้ำตาล
ไอ่เราก็กลัวใจตัวเองจะยกให้ ก็อยากให้พี่เขาจริงๆ
แต่ชอบมากกลัวน้ำท่วมจริงอดใส่น่ะ เลยให้ไฟฉายไป2กระบอก บอกว่าส่องได้ไกลและสว่างมาก
เป็นที่ถูกอกถูกใจของชาวน้ำท่วม ที่มีไฟส่องสว่างแบบนี้ พวกพี่ๆเขาบอกแจ่มมากไม่เคยเห็นแบบนี้
ก็เลยโม้ว่า มีแต่ชาวจักรยานจึงรู้จักค่ะ เป็นไฟป้องกันความมืด ไม่หลงทางเพราะส่องได้ไกลๆ

กว่าญาติๆจะกลับก็มืดค่ำ อยากให้กลับไวๆเพราะข้าวมันไก่จะบูดเอา ดีที่รีบแช่เย็นทันทีที่เขามากัน
นานๆจะเจอญาติๆทางไกลมาเยี่ยมที น่าสงสารจริงๆ ออกมาแบบไม่ได้เตรียมพร้อม น้ำมาเร็วมาก

จังหวัดของผอ.ก็ได้ยินข่าวในทีวีว่าขึ้นทะเบียนด้วย
ก็งงๆว่า ไม่เห็นมีทีวีลงข่าว ดีแล้วค่ะที่ไม่ท่วม มิเช่นนั้นไปเที่ยวเมืองจีนไม่ได้แน่ๆฮาๆๆ

ไม้หมอน ไม่รู้น้ำลดลงรึยัง เห็นเงียบไป
มิเป็นไร มีนก อยู่แช่น้ำด้วยเลยหายห่วง

ไหม จ๊ะ ข่าวในทีวี บอกอยุธยาน้ำลดลงแล้ว ดีใจจัง

เพ่เติม เป็นไงบ้าง หล่นบอก ขณะที่เล่นเน็ท ขาแช่น้ำด้วย จริงปะ
ระวังน้ำกัดเท้า หารองเท้าบรู๊ฃมาใส่จะได้ปลอดภัยจากไฟดูดและน้ำกัดเท้า
ขอเอาใจช่วยให้น้ำลดลงแบบไวไวมาม่านะจ๊ะ

อยากจะไปช่วยเก็บกวาดขัดถู ชอบใช้แรงงาน อิอิอิ

หวัดดีค่ะทุกคน

หลังจากน้ำเข้าบ้านเพิ่งมีโอกาสได้จับคอมจิงๆจังๆก็วันนี้ละค่ะ

วินอยู่พฤกษา 3 บางคนอาจเห็นจากข่าวเรื่องเล่า ว่ามัน ใหญ่ มาก (เยอะมากทั้งน้ำและคน)

ตอนนี้วินกลับเข้าทำงานออฟฟิต(อีกที่)ได้เกือบปกติ (ออฟฟิตที่เคยทำตอนนี้น้ำยังลดไม่หมดค่ะมันอยู่ใต้สะพานพระราม7)

คงต้องทำใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น (ม่ายยย ยังทำใจลำบากอยู่ รถเก๋งและมอไซด์2คันจมน้ำ) แต่ยังดีที่ครอบครัวปลอดภัย (แต่ทะเลาะกันบ้างจากความยากจนและเดือดร้อนเรื่องที่พัก)

แต่ตอนนี้ก็เคลียร์ละ ขนพ่อแม่และหลานไปอิสานเรียบร้อย เหลือแต่คนหนุ่มสาวไว้ทำงานหาเงินกันต่อไป ยังไงๆเราก็ต้องอยู่ให้ได้ ชิมิๆ


เป็นกำลังใจให้พี่น้องชาวบล็อคและชาวไทยแข็งแรงทั้งใจกายค่ะ ^^

วันที่น้ำเป็นใหญ่ในแผ่นดินไทยของเราแบบนี้ วินดี้คิดได้แบบนี้ ใจสู้แบบนี้ และครอบครัวยังได้อยู่พร้อมหน้ากันอย่างนี้ ถือว่าสถานการณ์มาทดสอบให้เราเป็นคนที่เข้มแข็งขึ้นทั้งกายและใจแล้วกันนะ ของนอกกายไม่ตายหาใหม่ได้

อย่างน้อยก็ทำให้เราตระหนักว่า ครอบครัวที่ยังอยู่พร้อมหน้าต่่างหากล่ะที่สำคัญที่สุด

ขอแสดงความนับถือทุกท่านที่กำลังฝ่าวิกฤตน้ำท่วมอยู่ในขณะนี้นะคะ สู้ๆ

กุ๊กหนีน้ำก่อน น้ำจะเข้าชะอีก นี่หนีมา 6-7 วันแล้ว....น้ำยังไม่มาถึงทาน์อินทาน์ซักที จะทัวอีสานครบทุกจังหวัดแล้ว ...สงสัง น้ำจะมาตอนที่กุ๊กเข้ากรุงพอดีเลย..(แล้วจะหนีทำไมนิ...ไม่เข้าใจชีวิตเลย)สงสัยถ้ากลับมาพร้อมน้ำจะหนีไปบวชแล้ว(ประมาณว่าบวชชีหนีน้ำ)....เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ...สู้ๆ
วิถีชีวีตดั่งเดิมของคนลุ่มน้ำเจ้าพระยากลับมาอีกครั้งแล้ว คงถึงเวลาแล้ว ...เวนิชตะวันออก จงมีความสุขกับมัน..ล่องเรือชมกรุง...(คิดบวก)

วันนี้โทรหานก ๆ บอกนครปฐมฯท่วมแล้ว
แต่นกอยู่ชั้น2ของบ้านพัก เตรียมตุนน้ำดื่มหลายๆถังไว้บนห้อง
เสบียงพอกินอยู่ได้หลายๆวัน แต่ห่วงหมอนมาก
หมอนดื้อ บ้านโดนน้ำถท่วม ถนนสูงเหนือบ้าน1เมตร
น้ำก็เลยเช้าบ้าน ต้องคอยใช้เคื่องสูบน้ำช่วย อยู่ดูแลบ้านตลอดเวลา
ครอบครัวทุกคนย้ายกันไปพักที่บ้านญาติกันหมด ไม้หมอนห่วงบ้านเลยอาสาอยู่ดูบ้านคนเดียว
ทำไงก็ไม่ยอมหนี วันๆกินบ้างไม่กินบ้าง และสิ่งที่ประทังหิวคือมาม่า

นก กลุ้มใจ กล่อมอย่างไรก็ไม่ฟังไม่ยอมออกจากบ้าน เลยเคี๊ยกๆบ่นกะข้าๆก็ถูกระบาดใส่
บอกเดี๊ยวจาโทรไปถามเหตุการณื ท่วมขนาดไหน

วึ่งหมอนก็น่ารักมากๆ ยอมคุยยอมตอบทุกๆคำถามและยอมถูกดุด้วย
ซึ่งเกลี้ยกล่อมได้ระดับหนึ่ง แบบเกรงใจๆ ทนฟังจนเหนื่อยกระมัง

ได้ความว่า นอกซอยท่วมมากแต่ในบ้านอาศัยเครื่องสูบน้ำดูดออก แต่ก็ยังมีน้ำขังทั่วบ้าน ต้องอยู่ดู อยู่ดูเหตุการณ์

ฟังเหตุผลแล้วก็เห็นใจมากๆ ทุกๆคนก็รักและห่วงบ้านแสนรักกันทุกคน
แต่..ไม่ว่าเราจะกั้นนอกบ้านอุดท่อระบายน้ำไว้อย่างดี ไม่มีทางให้น้ำเข้าบ้านได้
แต่..น้ำท่วมครั้งนี้มันไม่ธรรมดา เกิดจากการกั้นน้ำวางแผนผิด
ฝนตกหนักตลอดเดือน หลายๆอย่างของธรรมชาติถูกอั้นโดยคนและฟ้าฝนเป็นใจ

ศึกคราวนี้ใหญ่หลวงนัก เหมือนฟ้ารำคาญมนุษย์ที่ทิ้งความโสโครกมาเปื้อนเปลือกโลก
ก็เลยอาบน้ำชำระเปลือกให้สะอาดซะชุ่มฉ่ำฤทัย
จำลองอาบน้ำ5ขัน แต่ท่านพระพิรุณ ลืมปิดก๊อกสวรรค์อ่ะ เลยท่วมจนเจ้าหน้าที่โลกหมดปัญญากู้ภัยระดับเทพได้

น้ำ ปกติหากเป็นแอ่งก็จะขัง หากเต็มก็จะล้น จะไหลจากสูงมาต่ำ
เมืองไทยเป็นที่ลุ่ม หาเขาใหญ่บ่อได้จริงๆ
มีแต่เขาเล็กๆ ที่ถูกระเบิดจนราบเป็นหน้ากลอง เพื่อทำกระเบื้องปูพื้น ทำผงปูนเพื่อก่อตืก
เอาทรายจากทะเล ขุดมาผสมสร้างบ้าน คอนโดฯสูงๆ
หน้าพื้นผิวของชายหาดมันหายไป น้ำทะเลก็เข้าหาฝั่งมากขึ้นเรื่อยๆจนไม่มีกำแพงกั้นน้ำ
ต้นไม้ก็ถูกตัดไม่เหลือต้นใหญ่ๆดูดน้ำ ทุกอย่างเราทำลายกันเอง เกิดจากคนทุกคนแหละ ที่ทำลายธรรมชาติ

เกิดขึ้นแล้วก็ต้องรับกันไป น้ำล้นคลองก็ผุดใต้ฟื้นตามท่อ ตามรูร่องพื้นผิวไปได้หมด
กั้นอย่างไร อุดอย่างไร ก็เก็บอั้นน้ำไม่อยู่
มันขึ้นตามแผ่นกระเบื้องที่ยาแนวไว้ ตามรอยแตกตามพื้น
บทจะขึ้นก็ขึ้นซะอย่างกะน้ำพุร้อน เอาเครื่องสูบมาสูบก็แค้น้ำขังน้อยกว่านอกซอยเท่านั้น
ดูดไป10วันระดับน้ำคงที่อยู่แบบนี้ แถมเน่าเหม็นทนดมกลิ่นจนเครียด

มิสู้ยกของหนีน้ำขึ้นบ้าน อะไรที่หนักๆไม่ไหวก็ทำยกสูงเลยน้ำพออุ่นยใจว่าทำดีที่สุดแล้ว
ตู้เย็นไม่ไหวก็ดึงปลั๊กออก ไฟฟ้าชั้นล่างปิดสวิสท์ไฟเมนท์ล่างไปเลย

ออกไปทำใจพักผ่อนบ้านญาติเถอะ อย่าไปเครียดเพิ่มเสียสุขภาพใจรายวันเลยนะคะ
ทุกๆคนทำดีที่สุดแล้ว เกิดไปแล้ว เห็นว่าอยูดูไปทำไปก็ไม่มีทางน้ำลดลงไปกว่าเดิม
ก็ต้องตัดใจ ไปพักผ่อน เอาแรงมาทำความสะอาดหลังน้ำลดดีกว่า

รักษาสุขภาพกายใจให้แข็งๆแรง พร้อมที่จะสู้วันอื่นดีกว่า
ญาติกันเสียหายหลายๆแสน ด้วยสิ่งที่เล่ามาแต่ต้น
ทุกคนโดนกันหมด ไม่น้อยหน้ากัน ก็ต้องรักษากายใจให้เตรียมพร้อม
อย่ามัวแต่ห่วงบ้าน อยู่ดูน้ำขึ้นลงกี่นิ้วทุกวันเลย
เพราะการอยู่คนเดียวจะเครียดเพลียกายใจ พอถึงเวลาต้องทำจริง ก็จะไม่สบาย
ทุกอย่างต้องพึ่งเราหมด บ้านเราใครจะมาทำให้เราล่ะ

ตอนนี้น้ำที่ซึมจากใต้พื้น จะเป็นน้ำที่กรองจากพื้นผุดขึ้นมา ไม่มีขยะก็วางใจได้ระดับหนึ่งปล่อยวางเถอะนะคะ
ออกจากบ้านก็ปิดแก๊สไฟปิดหน้าต่างลงกลอนล๊อคกุญแจให้เรียบร้อย อย่าใจลอย

ขืนอยู่เฝ้าบ้านแบบนี้ ระวังงูจากอัฟฟิกาจะเข้ามาอยู่ด้วย
พ่องูแม่งู มีลูกตามมา13ตัว รวม15ตัว มันหนีออกมา เพ่นพ่านตามน้ำ
กัด20นาทีไม่รอด ไม่มียารักษา ตามันเปรียวว่องไว ฉกแผลนิดเดียว2เขี้ยวไม่ค่อยรู้สึก
อยู่ในน้ำเราจะนึกว่าโดนรวดเกี่ยวขาไม่เป็นไร สีกลมกลืนกับน้ำมากๆ ป่านนี้คงออกลูกเพิ่มอีก จะดุมาก
และแม่งป่อง ตะขาบ ตะเข้ และไอ้เข้ไอ้โขง พลายทองออกล่าเหยื่อสาวๆ ถ้ามันรู้ว่าบ้านไหนสาวสวย อยู่คนเดว เสร็จแน่

อยู่คนเดียว แม้แต่เทียนไขก็ไม่กล้าจุด แทนที่จะเฝ้าทรพย์แต่จะเสียขวัญเป็นของแถม
อย่าไปลองของ อย่าไปเสี่ยงกับสิ่งที่เราประมาท
คุณพ่อคุณแม่พี่ๆน้องๆ ต่างก็เป็นห่วง นอนไม่เต็มอิ่มกันทุกคน
ก็อย่าให้เขาเป็นห่วงเลยนะคะ สุขด้วยกันทุกข์ด้วยกัน แล้วมาตั้งหลักใหม่ด้วยกัน

เชื่อพี่สาวคนนี้เถอะนะคะ เป็นห่วงค่ะ
วันนี้คุยมาก ค่าโทร600บาทเหลือ201บาท เงินหมดก็อดคุย
คันปากเลยขอต่อเวลานอกที่นี่
ไปแระ เพลียใจ
น้ำยังไม่มาถึงบ้านข้า ก็เคี๊ยกๆไม่แพ้คนโดนอ่ะนะ
ข่าวมันบอกว่า มาถึงนั่นนี่แล้ว เลยหิวๆๆๆกินๆๆ
5555555

เห็นด้วยกับท่านสุสุดๆ เลย คนทำลายธรรมชาติจนเป็นแบบนี้ และคงไม่หยุดอยู่แค่นี้ วันนี้อ่านเจอภัยธรรมชาติแบบใหม่ "สึนามิบนฟ้า" ที่เราอาจจะได้เจอถ้าช่วยกันทำให้โลกร้อนอยู่อย่างนี้

ไม้หมอนถ้าเหนื่อยถ้าเพลียถ้าล้าแล้ว ก็ยอมแพ้แก่ธรรมชาติเถิดนะน้อง เก็บแรงไว้ขัดบ้านตอนน้ำลดเถอะนะ กลัวไฟดูดด้วย เป็นห่วง

กุ๊กไก่ถ้ากลับใจไม่หนีไปบวชก็หนีมาอยู่สุรินทร์ได้นะ

เมื่อกี๊มีข่าวมาอีกว่าจระเข้ที่บางระกำหลุดออกมา 400 ตัว เป็นพื้นที่ติดระหว่างนครชัยศรีกับบางเลน ไม่รู้ข่าวกรองไม๊ ยังไงใครที่อยู่แถวนั้นระวังจระเข้ด้วยนะคะ

สวัสดีคะทุกคน
เงียบหายไปนาน มาอีกทีก็น้ำท่วมซะแระ ไม่เคยคิดเลยว่าจะมาเจอกับน้ำท่วมหนักแบบนี้อีกครั้ง เจอครั้งแรกก็ยังเรียนอนุบาลอยู่เลย หลังจากที่ครูซิก ไหม วินดี้ และโคล่า เป็นผู้ประสบอุทกภัยไปก่อนแล้ว ตอนนี้ไม้หมอนก็กลายเป็นผู้ประสบอุทกภัยไปเรียบร้อยอีกหนึ่ง

มีเหตุการณ์หนึ่งเล่นเอาฮ่ากันทั้งบ้าน ตอนที่เอากระสอบทรายมาทำคันที่บ้าน มีนกคอยช่วย เราทำคันทรายที่ประตูบ้านและหลังบ้านเรียบร้อย เหลือแต่ประตูหน้าบ้านที่จะให้น้องชายตัวดีมาทำเองเพราะกลัวว่าจะไม่ถูกใจ เด่วจะต้องมารื้อทำกันใหม่ ไม่นะมันหนักมากกกก ก็เลยใจเย็นไม่ทำ พอน้องชายกลับจากทำงานตอนเย็นจะมาทำ ไม้หมอนบอกว่ายังไม่ต้องก็ได้ ไว้พรุ่งนี้ค่อยทำ (เพราะว่าเราเหนื่อยแล้ว ยุงก็เยอะด้วย)
อะ ไม่ทำก็ไม่ทำ แล้วน้องชายก็ออกไปบ้านเพื่อนหายวับไป......สักพักฝนคะ ฝนตก แบบฝนจัดหนักมาเลย ซู่ๆๆ น้ำไหลเข้าบ้าน ไหลแบบเยอะๆ เลย ทุกคนที่ยื่นกอดอกดูฝนตกต่างตกใจกับเหตุการณ์น้ำไหลเข้าบ้าน (ซึ่งจริงๆ แล้วเป็นเหตุการณ์ปกติมากๆ ถ้าไม่มีเหตุการณ์น้ำท่วม น้ำหลาก น้ำเหนือไหลเข้ากรุงเทพมาเกี่ยวข้อง)
“ทำคันทรายเร็ว” เสียงน้าตะโกนบอก นกเลยเปลี่ยนจากยื่นกอดอก มาเป็นกอดกระสอบทรายแทน ยกคะ ยก ยกมาวางเรียงๆๆๆ ทุกคนวิ่งกอดกระสอบทราย คนละไม้ คนละมือ ทามกลางสายฝนที่ตกลงมา ชั้นที่หนึ่ง ชั้นที่สอง จนได้ประมาณ 50 ซม. เราก็หยุด ดึงผ้าใบมาคลุมๆๆๆ เรียบร้อยทำกันเร็วมากไม่กี่นาที ... และ.....ฝนก็หยุดตกซะอย่างนั้น หยุดกึกเลย หยุดจริงๆ ไม่มีเปาะแป๊ะ ไม่มีอิดออด ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็เลยอยากจะถามว่า ฝนตกมาเพื่อ..... เพื่อ.....??? กำ คืนนั้นเลยได้นอนฟังเสียงจิ้งหรีด กบ เขียด ร้องกันระงม

น้องชายเป็นวิศวกร ก็ติดตั้งไดโว่สูบน้ำไป ส่วนที่เหลือก็ได้ตำแหน่งช่างวิด...วิดสิว่ะ น้ำซึมเข้ามา ก็พากันไปวิดให้ออกนอกบ้านโครมๆๆๆ น้ำซึมเยอะเข้า ก็เปลี่ยนไปเป็นช่างอุด ....อุดสิว่ะ แทน อุดไม่ไหว สูบไป วิดไป เลยต้องไปซื้อไดโว่มาเพิ่มอีกตัว (ถนนหน้าบ้านน้ำยังไม่มา ยังแห้งสนิท แต่ในบ้านคึกคัก น้ำเต็มบ้านเลย)

เห็นท่าจะไม่ไหว ให้พ่อและน้าเปลี่ยนสถานะไปเป็นผู้อพยพแทน มุ่งหน้าสู่ชัยภูมิเป็นที่เรียบร้อย( ถ้าหากไปพร้อมกันทั้งหมดพ่อจะไม่ยอมอพยพเพราะห่วงบ้านมากต้องมีคนดูแล เราก็เลยอาสาที่จะอยู่ดูให้เพื่อให้พ่อได้ยอมออกไปก่อน ส่วนเราจะไปเมื่อไหร่ก็ว่ากันอีกที) พี่สาวเป็นรายต่อไปอพยพไปนอนอยู่ที่ทำงาน คงเหลือ วิศวะ กับ วิดสิว่ะ รวมสองคน
กลางวันน้องชายไปทำงาน เหลือเราคนเดียว พอน้องชายเดินย้ำน้ำออกจากบ้านไป เราน้ำตาไหลเลย รู้สึกใจหาย และก็กลัว เป็นอย่างนี้ทุกวัน เพราะว่าดันมีน้องน้ำมากมายมาอยู่เป็นเพื่อน บ้านเหมือนอยู่กลางทะเล เพราะรอบบ้านไม่มีบ้านใครปลูกติดเลยสักหลัง ไม่ว่าจะหลังบ้านหรือข้างบ้าน ออ มีข้างบ้าน แต่มีก็เหมือนไม่มี เพราะข้างบ้านไม่มีรั้ว น้ำไหลเข้ามาได้แบบไม่ต้องเคาะประตูเรียก ตอนนี้มีแต่น้ำล้อมรอบ แต่ก็ได้เพื่อนบ้านมาช่วยทำไม่ให้เหงาโผล่หน้ามาคุยด้วยตลอด ช่วยกันทำแพไว้ลอย เอากะบะปูนมาลอยคว่ำตกน้ำกันหลายรอบสนุกสนานจนลืมความกลัวไปพักใหญ่ ระหว่างนี้ก็เก็บของแพคนู่นี้นั้นไปเรื่อย เก็บแล้วเก็บอีกจนพอใจ ตอนนี้ก็เอาเทปปิดประตูหน้าต่างไว้(ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ช่วยกันน้ำอะไรมากมาย แต่เราก็ได้ทำทุกอย่างแล้ว) เพื่อเตรียมอพยพ

ท่านสุโทรมาถามไถ่ ท่านสุพูดถูกหมดทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องน้ำที่พุดมากจากตรงโน้น ตรงนั้น ตรงนี้ ฟังแล้วเหมือนตาเห็นเลย บอกให้ออกไปพักผ่อน ไปกิน ไปนอนให้สบายใจ แล้วค่อยกลับมารบทำความสะอาดกันครั้งใหญ่ เลยตัดสินใจที่จะเป็นผู้อพยพรายต่อไป

นกโทรมาหลายครั้งอยากให้ออกจากบ้านเพราะเป็นห่วงเรื่องไฟฟ้าและอื่นๆ แต่ยังไม่สามารถออกไปได้เพราะน้องชายยังอยู่ และยังไม่ได้เก็บของในห้องขึ้นชั้นบนเลยสักอย่าง เป็นห่วงไม่อยากจะทิ้งไป อยากทำให้เรียบร้อยก่อน ไม่อยากให้น้องอยู่คนเดียว อยากให้ออกไปพร้อมกัน ตอนนี้ก็ได้แต่สูบชะลอน้ำไม่ให้ไหลเข้ามาเยอะจนกว่าน้องจะเก็บของเสดเรียบร้อย จะได้ไม่ต้องกังวล

ขอบคุณท่านสุ พี่ผอ. นก กุ๊กไก่ และ ไหม มากๆ ที่เป็นห่วง จะดูแลตัวเองให้แคล้วคลาดปลอดภัยคะ ^_^

วันนี้คึกคักหน่อย ผู้ประสบภัยฟากฝั่งกะโน่นหอบหิ้วเอาข้าว ขนม และน้ำ ข้ามมาเยี่ยมผู้ประสบภัยฝั่งกะนี้ พากันเจี้ยวจ๊าวไม่เงียบเหงา แลดูเหมือนว่ายังจะไม่อพยพกันง่ายๆ

โผล่หน้าไปทักทายเพื่อนหน้าบ้านเป็นไงบ้างพี่ ได้คำตอบว่า จะทะเลาะกันตาย จะเลิกกันก็คราวนี้แหละ เพราะว่าเถียงกันเรื่องจะซื้อเครื่องสูบน้ำ คนหนึ่งจะเอา คนหนึ่งจะไม่เอา แหมมมม...เพราะน้องน้ำตัวเดียวแท้ๆ มาเป็นมือที่สามเกือบทำให้บ้านแตก...5555 ก็ว่ากันปายยยย

ตอนจะอพยพคงต้องฝากบ้านให้น้องน้ำดูแล ให้ทำตัวตามสบาย คิคซะว่าเป็นบ้านของตัวเอง เต็มที่ๆ อย่าทำให้ข้าวของเสียหายมากมายหนัก....เข้าใจ๋

น้ำท่วมแล้วจ้าๆๆๆ......

แฮะๆๆ จากที่คาดว่าน้ำมาไม่ถึงแน่ๆๆ เพราะว่าถนนเส้นทางที่กั้นๆๆหลายเส้นทางและก็ดูข่าว เน้นว่าสาย2 สาย 3 บางแค ทวีวัฒนาเราก็มานั่งมองๆๆอืมๆๆ ก็หลายสายกว่าจะมาถึงเรา น้ำมาแรงขนาดนี้ คงเดินทางเป็นเส้นตรง คงไม่แผ่ไกลมาถึงเราหรอก ต่อให้ถึงก็คงไม่มาก แค่พอขลุกขลิกๆๆ (ส่วนนึงก็ปลอบใจตัวเอง เพราะข้างๆๆบ้านพักเป็นคลอง แถมไม่ห่างจากแม่น้ำท่าจีนอีก แล้วแถวๆๆที่นกอยู่ก็ค่อนข้างสูง แต่ก็ต่ำกว่าถนนเพชรเกษมล่ะนะ ก็เลยคิดว่าไม่น่าเจอมากมาย แล้วถามคนแถวนั้น ถามเทศบาล เค้าก็บอกว่าดูแลอยู่ พื้นที่สูง สูบน้ำออกแม่น้ำท่าจีนตลอด เราก็วางใจระดับนึง
จนกระทั่ง ได้ไปช่วยหมอน ซึ่งนกก็เป็น 1 ในวิดสิว่ะ ก็รู้แล้วว่าน้องน้ำเค้าไม่ได้เคาะประตูบ้านเข้ามา แต่น้องน้ำเค้าชอบเข้าทางช่องแคบและรูต่างๆๆ จัดการจนเหนื่อยแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรได้มากน้ำมีแต่สูงขึ้นๆๆ จรกระทั่งได้กลับมาบ้นพักของตัวเองซึ่งตอนนั้น น้ำยังอยู่ศาลายาสายสี่ ยังไม่มีทีท่าจะมาแถวนี้แม้แต่นิดเดียว ดูข้อมูลในอินเตอร์เนทก็ไม่มีข้อมูลว่าที่นี่ได้รับผลกระทบ ทุกคนหัวเราะเยาะนก ซึ่งตอนนั้นก็แต่ความระแวง หวาดกลัว กลัวจะเป็นเหมือนบ้านหมอน พยายามหาที่จอดรถ ซื้อ นู่น นี่ นั่น เพื่อเตรียมรับมือน้ำท่วม เหมือนคนบ้า กรอกน้ำเต็มห้อง ของกินเต็มห้อง ซื้อข้าวสารมา 30โล ซื้อหมูมาทำหมูแดดเดียว ทำไข่เค็ม โอ๊ยสารพัดจะทำ แบบว่าไม่อดตายแน่ น้ำลดนกคงเป็นหมู
เตือนุกคนที่เจอ น้าชายว่านกบ้า ไม่เชื่อ ไม่สนใจ เตือนอะไรไม่ฟังสักอย่าง
จนกระทั่งวันวันที่ 3-11-54 นกยังหาที่จอดรถไม่ได้ สะพานลอยก็เต็ม น้ำมาที่สายห้า มุ่งตรงสู่อ้อมน้อย น้องสาวเชื่อนกและนัดกันเอารถยนต์ไปฝากบ้านญาติที่ราชบุรี เพราะไว้บนทางด่วนก็กลัวรถแก๊สสอยมากิน น้าก็ขนทุกอย่างไว้ที่ฝั่งไร่ขิง ซึ่งเค้าเตือนจะสูงเป็นเมตร เพราะคิดว่าที่นั่นสูงพอหนีน้ำได้ แต่นั่นน้าคิดผิดเพราะฝั่งนู้นน้ำสูงและท่วมกว่าฝั่งนี้แน่นอน จนวันที่ 4 แกยังยังขนๆๆๆของไปไว้ที่นู่น พอวันที่ 5 น้องน้ำเริ่มล้นคลองข้างบ้าน และคืบคลานอย่างช้าๆๆเข้ามาในซอย
นกก็เลยตัดสินใจเอาปิคอัพที่กะไว้หนีภัยไปฝากน้าที่ราชบุรีเพราะความตื่นตระหนก เพราะมีคนที่เค้าจะเอาไปฝากด้วย จะได้กลับมาพร้อมเค้าก็เอาไป บ่ายมามองน้ำที่เอ่อล้นมาอย่างช้าๆๆ แล้วคิดว่า เราจะมานั่งมองดูน้ำที่ไม่รู้ว่ามานจะขึ้นสูงแค่ไหน จะลดลงเมื่อไหร่ เพื่ออะไร สู้กลับโคราช เพื่อเอาของที่มีอยู่ไปขายและหาทางทำมาหากินไม่ดีกว่าหรือ ตัดสินใจได้รถก็อยู่ราชบุรี ก็รีบออกไปนั่งรถเมล์ไปราชบุรีทั้งที่ไม่เคยไม่เอาแค่พิกัดถามคนขับมานไม๊ เค้าบอกว่าผ่านเราก็นั่งกำกับคนขับเลยกลัวเค้าไม่จอดให้และขับเลย กลับมาก็มีเจ้านัท กะเจ้านางที่จะเตรียมตัวเข้าไปเป็นผู้ประปภัยเพราะที่ทำงานเรียกเข้าไปทำงาน ซึ่ง 2 คนนี้ก้ไม่รู้ชะตากรรมว่าจะใช้ชีวิตยังไงที่นั่น ก็ขอให้ทุกคนอวยพรให้ 2 คนนี้โชคดีและปลอดภัยด้วย ส่วนนกก็เก็บของเสร็จแล้ว ตั้งใจว่าเช้าวันที่ 7-11-54 นี้จะเป็นผู้อพยพเสียแต่เนิ่นๆๆ
ส่วนน้าชายนกนะหรอ ตื่นเช้ามารีบเอาสิบล้อกะหกล้ออีก 2 คันไปฝาก ไดยินแต่ว่ารถใช้ทำมาหากินต้องเอาหนีก่อนน้ำมาเร็วมากแค่วันเดียว นกก้ได้แต่ยิ้มๆๆ เพราะเค้าเยาะเย้ยถากถางนกมาตลอด บอกไรก็ไม่ฟัง แต่ยังดีที่เค้าคิดเร็วทำเร็ว ของก็เลยปลอดภัย

ฝากเตือนผู้ที่ยังไม่อพยพ และประสปภัยทุกท่าน ถ้าท่านยังพอออกมาได้ออกมาเถอะค่ะ อย่าทำให้ตัวเองลำบากโดยไม่จำเป็น เป็นภาระของรัฐบาลและทหาร ที่ตอนนี้ทำงานหนักมาก แต่ก็ยังบ่นกันตลอดว่าช่วยเหลือไม่ทั่วถึง ท่านทำตัวเองทั้งนั้นค่ะ ออกมาได้ออกมาค่ะ เพราะเราไม่รู้เลยจริงๆๆว่า น้ำจะขึ้นแค่ไหน ลดลงวันไหน คงได้แต่รอๆๆๆ เท่านั้น สู้ทำอย่างท่านสุว่า
รักษาสุขภาพกายใจให้แข็งๆแรง พร้อมที่จะสู้วันอื่นดีกว่า

ไปอยู่บนพื้นดินที่เราเคยชิน ดีกว่าอยู่บนน้ำที่เราไม่คุ้นเลย อพยพเถอะค่ะ ปิดประตูใส่กลอน ยกของขึ้นที่สูงให้เรียบร้อย ปิดบ้านใส่กุญแจเพื่อความมั่นใจ แล้วกลับมาสู้กันอีกทีหลังน้ำลดดีกว่าค่ะ อย่าประมาทนะคะ น้ำท่วมมีสิ่งหน้ากลัวมากมายค่ะ

ที่พูดมาทั้งหมด เพราะนกกำลังเป็น 1 ในผู้อพยพค่ะ ฝากฝังเพื่อนบ้านให้ช่วยดูแล ซื้อกุญแจมา 2 ดอก ล๊อคให้แน่นหนา พกของมีค่าที่เราหวงแหนไปถ้าพกได้ หรือไม่ก็เอาไว้ที่ห้อง จัดเตรียมเสื้อผ้าพร้อม ถ้าทำขนาดนี้แล้วขโมยมันยังงัดได้ เอาไปได้ก็สุดวิสัยค่ะ ถือว่าเราทำดีที่สุดแล้วค่ะ
เจอกันเมื่อน้ำลดนะคะ
รักและคิดเถิงทุกคนเสมอ ส่งข่าวคราวมาให้อ่านบ่อยๆๆนะคะ อย่าห่างหาย จะแอบเข้ามาอ่านบ่อยๆๆค่ะ ถ้าเม้นท์ได้ก็จะเม้นท์

ไม่อยากขอความช่วยเหลือใดๆๆจากทุกคน แต่อยากขอกำลังใจจากทุกคน ให้สู้ๆๆและผ่านพ้นวันเหล่านี้ไปได้ด้วยดี

ขอบคุณความห่วงใยจากทุกคน ขอบคุณและขอบคุณ...

โห นก น้องน้ำทำให้นกคมขึ้นมากเลยอ่ะ คอมเม้นท์ข้างบนมีข้อความคมๆ เยอะแยะไปหมดเลย ดีแล้วล่ะที่กลับโคราช พี่กลัวยิ่งใกล้วันลอยกระทง น้ำจะยิ่งสูง โชคดีนะ ขอให้เซ็งลี้หอฮ้อ

ไม้หมอน ขำอ่ะ ไม้หมอนคนมุขเยอะกลับมาแล้ว ถ้าเราคิดมุขตลกได้ในสถานการณ์คับขัน แสดงว่าเรามีกำลังใจดีระดับหนึ่งแล้ว พี่ขำก๊ากเลยตอนอ่าน วิดสิวะ กับ อุดสิวะ ไม่นานทุกอย่างต้องกลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ ทุกคนอดทนๆ

ท่านสุก็อย่าประมาทนะคะ อยู่กลางเมืองได้เปรียบหน่อยเป็นพื้นที่ที่เค้าปกป้อง แต่ข่าวเมื่อบ่ายท่านน้ำจะมาถึงอนุเสาวรีย์ชัยแล้วต่อไปคงเพชรบุรี แล้วก็สยามสแควร์ มาบุญครอง จุฬา แล้วก็สีลม สี่พระยา ก็คงไม่รอด 

พวกบริษัทใหญ่ๆ ตึกใหญ่ๆ แถวสีลมทำพนังถุงทรายกั้นน้ำห่อพลาสติกอย่างดีสูง 180 ซม. มาตั้งแต่ต้นเดือนตุลาคม เห็นแล้วตอนนั้นก็ได้แต่คิดว่าคงเป็นข่าววงใน ทำให้มั่นใจว่า กทม ท่วมแน่ พอคิดว่าท่วมแถวนี้ก็คิดไปถึงพวกตัวเงินตัวทองที่แหวกว่ายเยอะแยะไปหมดที่คลองรอบๆ สวนลุมฯ ถ้าน้ำท่วมคงได้ว่ายขยายอาณาเขตเป็นแน่แท้

ก็เลยอยากเตือนให้ทุกคนระวังสัตว์ที่มากะน้ำ รวมถึงโรคติดเชื้อด้วย หลีกเลี่ยงการไปลุยน้ำเน่านะคะ มีโรคน้ำกัดเท้า ฉี่หนู เยื่อหุ้มสมองอักเสบ เชืื้อราในช่องคลอด (เพิ่งประกาศเตือนในข่าวเมื่อเย็นนี้) ได้โปรดระวังๆ อย่าได้เสี่ยงภัยอันตรายใดๆ ทั้งสิ้น ดูแลรักษาตัวไว้ให้ดี จนกว่าเราจะได้เจอกันนะพี่ๆ น้องๆ ชาวบล็อก

ขอเป็นกำลังใจให้วินดี้และครอบครัวสู้ๆค่ะ

ได้ข่าวจากนกว่าครูน้ำ ที่บ้านก็น้ำท่วม1เมตรกว่าๆ
ต้องสละบ้านไปอยู่ต่างจังหวัด ดีที่เก็บของขึ้นชั้นบนทันและจักรยานก็ยกขึ้นบ้าน
รถเก๋งฝากไว้บนทางด่วน อืมๆๆเก่งจัง ที่ตัดสินใจไว
ทำถูกแล้วไปพักใจและเตรียมใจมาเป็นคุณแจ๋วจัดระเบียบบ้านครั้งใหญ่
สู้ๆนะเฟ้ย จาได้น้ำหนักลดลงเสียที

เฮนี่ ก็คง หนีน้ำกลับบ้านที่ต่างจังหวัดได้ซะที
ทางบ้านคงคิดถึงมาก คราวนี้ได้อยู่กับครอบครัวนานหน่อย
หรืออาจจะหนีน้ำไปพักที่ทำงานเหมือนคนทั่วๆไป
ก็ขอให้น้ำลดลงเร็วนะ แล้วค่อยเจอกันมันน้ำลด

หวังว่าคุณครูซิ๊ก คงหายเหนื่อยจากการทำความสะอาดบ้านแล้ว
เห็นในทีวี ชาวนครสวรรค์ ใจสู้ ยิ้มแย้มแจ่มใสแถมปลอบใจชาวกทม.และจังหวัดใกล้เคียงอย่าท้อแท้
น้องน้ำมาได้ก็ไปได้ ..กำลังใจ จากใครหน๋อ อ่อ ชาวนครสวรรค์ นี่เอง..

ไม้หมอน คนเดิมกลับมาแล้ว
มาพร้อมกับคารมขำๆ มุขเยอะแยะพ่วงท้าย
ผิดกับไม้หมอน สาวเดียวดายที่เฝ้ากระต๊อบอย่างหวาดผวา
วันๆมองระดับน้ำในบ้าน ทั้งวิดสิวะ ซะเหนื่อยอ่อน อย่างไรก็ไม่ยอมลงสักที
ไม้หมอน คงลืมไปว่า ระดับน้ำนอกบ้านหากสูงกว่าในบ้านแล้ว
เชิญปรมาจารย์ใหญ่ของวิดสิวะมาช่วยก็หมดปัญญาแก้
อะไรๆในโลก มนุษย์เราปราบได้ แต่ภัยธรรมชาติเราไม่อาจหยุดยั้งปราบมันได้
เหนือฟ้า ยังมีจักรวาล ที่ควบคุมสุริยะ
แล้วหมอนเป็นเพียงสาวน้อย ผู้อ่อนแอจะ.. จะไปห้ามกระแสน้ำที่มาทุกทิศทางได้หรือ?

ไว้น้ำลด ตอผุด เมื่อไหร่ ไล่..น้องน้ำให้ไปไหนก็ไปได้ทุกที่ๆเรากวาดไป มิดีกว่าหรือ?
มาเฮฮากะครอบครัวที่มาร่วมด้วยช่วยกัน จะมีความสุขมีทุกข์ร่วมเสพมีภัยร่วมต้าน
กำลังใจนี้ มันมหาศาลกว่า เป็นโดดเดี่ยวผู้น่าสงสารซะอีก
เห็นทำใจได้ก็ดีใจหลายๆ เหมือนถูกล๊อตเตอร์รี่เลยล่ะ

นก (สาวผิวดำฟันขาวๆ)ทำใจกะการสละหอฯ
งานนี้สาวเจ้าเตรียมหนี้น้ำอย่างนับเวลา มันมาแย้วๆ
มาจากถนนหน้าซอยแล้ว จวนมาแตะล้อในหอฯแล้ว พุ่งมาเมื่อไหร่ นกจาวิ่งหนีน้ำไม่รอให้อยู่กลางล้อหรอก
เตรียมไปซบอก บุญหล่นทับ ที่บางปู2-3วันก่อนไปเรือนหอที่ต่างจังหวัดหรือไงเนี่ยแหละ
นก เขาตื่นเต้นมาก เกิดมาไม่เคยเจอน้องน้ำมาแบบนี้อย่างจังๆ
เอารถไปฝากต่างจังหวัดเรียบร้อย
แถมก่อนอพยพ ก็เตรียมสินค้าไปขายที่ถิ่นฐาน แบบไปไม่เสียเที่ยว
มามีเงินทองแบกกลับหอ(ที่มีสาวพม่าสวยหมวยอื๋มคอยอยู่ คุณฌธอเล่าอย่างภูมิใจ มได้ใส่ไข่นะ)
นก เขาเอาตัวรอดได้ มิต้องห่วง

ขอบคุณพี่ผอ.ที่เป็นห่วง
ข้าน่ะ เตรียมรับน้องน้ำซะเหงือกแห้ง
ต้องกินนั่นนี่จนหายเครียดจึงพอใจ
เสบียงที่ตุนไว้หมดแล้วหมดอีก น้ำท่าเริ่มร่อยหรอหมดไปหลายๆตุ่ม
คราวนี้น้องน้ำจะมาอีก1-2วันนี้ ไปหาเสบียงที่ห้าง อ่ะจำกัดท่านละ2ขวดๆละ23บาทแหน่
โหลละ273 แพงอย่างกะซื้อน้ำมันพืช
คนแน่นห้างโลตัส รอคิวรถเข็นอย่างกะเขาลดราคา
แถมราคาแพงก็ไม่ว่าขอให้คว้ามาได้ก็พอ
อย่างกะเกิดสงครามโลกครั้งที่3 แล้ว
หน้าตาไม่เสบยเหมือนจะเกิดสึนามิเข้าจริงๆ

ข้าก็ไม่กังวลหรอก เชิญและยกศาลเจ้าที่หนีน้ำมาตั้งอยู่บนโต๊ะคอมฯแล้ว อย่างอื่นมิห่วงแล้ว
ปล่อยให้ท่วมชั้นล่างไปเลย ทำถุงน้ำแพ็คเหมือนกระสอบทราย20กว่าถุงแทนทรายกระสอบ
ผืนผ้าใบความยาว5เมตรเป็นกำแพงคลุมอีกที แผนที่เตรียมหากล้มเหลวก็ปล่อยให้น้องน้ำมาเที่ยวบ้านละกัน
อยู่บนบ้านสักเดือนเป็นไรไป เสบียงพร้อม ฮาร์ดดิสหนังที่น้องเอามา300กว่าเรื่อง ดูเด็ดเผ็ดมันไม่ลืมหูลืมตา
ก็ผ่านไปเป็นเดือนยังได้ เพราะดูจนไม่รู้วันเวลามาช้านานจนชินแล้ว5555

ไม่ได้ลงไปลุยน้ำเน่ากะเขาหรอก เป็นโรคกลัวน้ำ
แถวนี้งู จรเข้ ตะขาบ ตัวเงินตัวทอง นักเลงต่างถิ่นไม่กล้ามาหรอก เจ้าพ่อคุมมาช้านานจะโดนส่องก่อนเข้าซอย
แม้แต่น้องน้ำเขาก็ไม่ค่อยกลัว เพราะน้องน้ำไม่มาเยือน20กว่าปีแล้วมั้ง
มาอีกก็ยินดีต้อนรับเพื่อนเก่าฮาๆๆ สู้เว๊ย!!!

ขอบคุณพี่นกมากครับ ในทุกเรื่องเลยหลังจากที่อพยพเข้ามาเป็นผู้ประสบภัยอีกครั้ง ก็ได้เรียนรู้อะไรเยอะแยะไปหมด พี่นกทั้งดุและบ่นแต่สิ่งที่พี่นกบ่นนั้นมาจากความเป็นห่วงทั้งสิ้นและทำให้น้องได้รับข้อคิดดีๆๆมากมาย ขอบคุณพี่นก พี่หมอนกุ๊กและวินมากครับ ตอนนี้แหมจะลำบากค่อนมากแต่ก็พอจะดำเนินชีวิตให้ก้าวต่อไปได้ครับ ขอให้ทุกคนสู้ต่อไปนะครับ

ภาพจริงที่ควรได้ดูในตอนนี้ 1
//www.pantip.com/cafe/news/topic/NE11298486/NE11298486.html

ภาพจรืงที่ควรได้ดูในตอนนี้ 2
//www.pantip.com/cafe/news/topic/NE11303531/NE11303531.html

เมื่อกี้ดูช่อง11
ข่าวด่วน
ใครที่เอารถจอดบนทางด่วน
เขาให้เจ้าของรถ นำรถลงจากทางด่วนภายใน3วันนี้
มิเช่นนั้นจะถูกรถลากของเจ้าหน้าที่มานำรถของท่านลงจากทางด่วนหลัง3วันที่ประกาศให้ทราบ
และจะถูกปับและเสียค่าบริการรถลากด้วย
เฮ๊ย!!!! เจ้าของรถโปรดทราบ รีบนำรถลงน๊ะจ๊ะ
ได้ยินข่าวนี้พลอยกังวลรถใคร ไม่มีป้ายบอกเจ้าของ
รถวังรถเสียโฉม อุปกรณ์ไม่ครบ แถมเสียค่าฝากรถราคามหาโหด

พ่อน้องจิวไปฝากรถที่ห้างแถวๆปทุม ค่าจอดรถแค่8วัน7คืน 3200บาท
แต่ก็ดีกว่าจอดบนทางด่วน เพราะจะนอนไม่หลับ สภาพรถจะเละกลับมารึป่าว
ได้แต่รู้งี้จอดหน้าบ้านตัวเองดีที่สุด เพราะปรากฏว่า ไม่ท่วมแล้วจ้า..

เมื่อวานนี้ น้องจิวรบอาม่าไปหาอะไรกินข้างนอก
และรบให้ไปเที่ยวที่บ้านเขาที่ปทุมฯ ดูน้ำท่วมริมน้ำเจ้าพระยา
วัดที่พวกเราไปให้อาหารปลา เขื่อนกั้นน้ำ3กำแพงเมืองจีน ท่วมไป1กำแพง ต้องสูบน้ำตลอด
หากท่วมกำแพงที่2ก็ต้องโดนปลุกระดมพลไปเรียงกระสอบทรายจากลูกบ้าน
ที่นั่นน้ำลดตอนเช้ามืด น้ำจะเพิ่มตอน4โมงเย็น ถนนใหญ่หน้าซอยมีน้ำเจิ่งนอง
การจารจรติดขัดมาก
โดยมากติดบนทางด่วนเพราะลงคอสะพานน้ำจะท่วมมากเป็นบางจุด

พวกเราออกเดินทางด้วยแท๊กซี่ไปเจอกันที่วิเศษไก่ย่าง
พ่อน้องจิวดิ่งรถจากบ้านมาเจอกันที่นี่จะเร็วกว่า ไม่ต้องมารับพวกเราอ้อมไปมา
ไปถึงบ่ายโมงมีคนน้อย นั่งรอสักครู่พ่อแม่ลูกก็มาตรงเวลา น้องจิวโตขึ้นมาก
ตัวสูงเท่าพ่อแล้วและสูงกว่าตั่วโกวหยี่โกวอาม่าอีกฟุตนึง
ฮาๆตอนสาวๆวัดได้ระดับเตี้ยสุดในห้อง150ซม. แต่ตอนนี้58 วัดแล้วตกกะใจ หดเหลือ147 ซม.
อ่ะมันคงไปยืดที่ด้านข้างกระมัง เป็นลูกชิ้น ไม่ใช่ไส้กรอกซ๊ะแล้ว

พวกเราสั่ง
ไก่ย่าง1ตัว 150บาท
แฮ่กื้นจานกลาง200บาท
ทอดมันกุ้งจานกลาง200บาท
ทอดมันกุ้งสดจานกลาง200บาท
ทอดมันปลากรายจานกลาง150บาท
ผัดโหงวก้วยจานเล็ก100บาท
ก๋วยเตี๊ยวราดหน้าจานเล็ก85บาท
ข้าว1โถ60บาทกระมังไม่แน่ใจ
น้ำส้มไบเล่ลิตร30บาท2ขวด60บาท
น้ำแข็ง1ถัง20บาท
เต้าฮวยฟรุตสลัด35บาท2ถ้วย70บาท
รวม1275 +++อีก แต่ลด10% แล้วก็เหลือ1200บาท
ไม่ได้สั่งปลาช่อนแกงส้ม หรือปลาช่อนแปะซะนึ่งบ๊วย ล้วนแล้วอร่อยเพิ่มสีสันโต๊ะดี มีเปรี้ยวเค็ม
แต่..เพราะกินไม่หมดคนกินเป็นมีแค่2คนเลยตัดออก ซึ่ง300บาทเมื่อก่อน240บาท คุ้มมากแต่300บาทตัดออกก็ดี

วิเศษไก่ย่างถือว่า อาหารคงที่ราคาไม่ซี๊ซั๊วคิด กินทีไรคิดราคาออกว่านั่นเท่าไหร่นี่เท่าไหร่
แม่บอกว่าคราวหลังไปต้องสั่งจานกลางจะพอดีกิน ก็จริงอะนะ
เดี๊ยวนี้เบื่อกินบุฟเฟ่ต์แล้ว เพราะกินๆๆจนท้องจะระเบิด
ไม่รู้สึกรู้สาในรสชาติ ทำให้ระบบย่อยสลายทำงานหนัก
ตื่นเช้าก็ยังอิ่มทรมานพุง
มากินแบบนี้คุยไปหัวเราะไปเสียงดัง
ได้เห็นคนที่มากินมีความสุข คุยกันเหมือนเจอญาติๆจากเมืองจีน ที่ไม่เจอกันตั้งนานกระนั้นแหละ
กินบุฟเฟ่ต์บ่อยๆไม่ไหวจะเคลียร์สังขารจริงๆ

ขากลับบ่าย3โมง ไม่อาจเดินทางไปบ้านน้องจิวได้
เพราะพอไปถึง คงนั่งเป๊บเดียว เพราะหวั่นน้ำขึ้นถนนใหญ่และรถติดบนทางด่วนแน่..นอนอยู่แล้ว

เลยไม่ไป น้องมาส่งให้ได้ แต่จะเสียเวลา สู้นั่งแท็กซี่ไม่ต้องอ้อมไปอ้อมกลับ

มาถึงบ้าน เพ่หล่นยังไม่กลับ ฮาๆๆ
หล่นเขาคุยกับน้องชายของน้องแฝดถูกคอกระมัง
เลยหลงกลซื้อคอมฯมา2ตัว1จอ และแอร์1ตัน1ตัว
วันนี้ช่างแอร์จะมาถอด แต่ช่างหยุดไปยกของหนีน้องน้ำกัน
พรุ่งนี้หล่น คงได้ทั้งแอร์และคอมฯพร้อมโต๊ะ รวดเดียวเลย
ไม่ต้องจ้างรถกระบะมาขนโต๊ะและคอมฯ ได้ของเที่ยวเดียวไปเลยประหยัดค่าจ้างรถกระบะ2ต่อ
คือเขามาแกะถอดแอร์และขนไปติดตั้งให้ที่บ้านหล่นครั้งเดียวเลย
อืมๆดีใจที่หล่นคิดรอบคอบ
ช่างแอร์ โทรมาบอกพรุ่งนี้จึงไปติดตั้งได้
ก็เลยบอกไปว่าให้ล้างแอร์ให้เพื่อนด้วย เขารับปากว่าจะล้างให้ก่อนติดตั้ง
หล่นก็อย่าลืมดูด้วย ถ้าเขาไม่ล้างให้ก็บอกเขาว่า
เจ๊อ้วน บอกต้องล้างแอร์ให้นะ เพราะเจ๊อ้วนขอร้องตอนตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

เออ..ไปเปิดหน้าต่างดู แอร์1ตันไม่มีขาตั้งแขวนกำแพงล่ะหล่น
มันวางแอ้งแม้งที่พื้นมียางรองขาตั้งเท่านั้น
ส่วนแอร์2ตัน จะมีขาตั้งแขวนกำแพงอ่ะ

ถ้าหล่นจะวางตั้งพื้นก็มิเป็นไร แต่ถ้าทำขาแขวน ก็ทำมิรู้มิชี้ว่า แขวนกำแพงหรือตั้งไหนเหมาะกว่ากัน
โมเมเขาว่า รวมๆในค่าติดตั้งที่ตกลงกัน อันนี้อย่าเพิ่งไปทึกทักก่อน
ให้เฉยๆไว้ ถ้าเขาพูด ค่อยเถียงนะคะ

ไปแระ หมดเวลาฝอยครึ่งชม.พอดี
เน็ทไม่ฟรี คุยนานไม่ได้

เอาใจช่วยให้ทุก ๆ คนในที่นี้ผ่านพ้นเรื่องราว(ของน้องน้ำ)ที่ไม่ดี ๆ ไปโดยเร็วนะขอรับ ^_^ สู้ ๆ

แวะมาเยี่ยมค่ะทุกคน

ได้ข่าวแว่วๆว่าหนีน้ำไปตะลอนทัวร์กันชิมิ (เคืองๆ ไม่ชวน รู้ไหมเขาอยากกินเหล้ามากแค่ไหน)

แต่ละคนแข็งแรงและเข้มแข็งกันดีอยู่ชิมิค่ะ

ท่าน สว. ทั้งหลายเป็นอย่างไร น้ำลดแล้ว มีแรงเหลือทำความสะอาดกันอยู่ชิมิค่ะ

บ้านใครน้ำลดแล้วเราไปช่วยกัน Big Cleaning ดีไหมค่ะ เสนอแนวคิดกับ ผอ. เลยละกัน อิอิ



XOXO รักนะจุ๊บๆ *0*

ทริป(เห็ดย่าง)โคราช (แตงโม)บุรีรัมย์ (Alis in)สุรินทร์ (เกือบถึง)ศรีษะเกษ (เฉาก๊วย)สระบุรีและ(สำลักน้ำ)ลำลูกกา สนุกมากกกกก (ชื่อไรฟ่ะยาวคอด)

มีแต่เรื่องเผา เผา เผา โดยเฉพาะเมาเนียมๆ 5555

ประเดิมลงแขกล้างบ้านวินดี้เหรอ น่าสนุกเนอะ

ว้ายยยยยยยยยย อ้ายยยยยยยยย เขิน


จะมาลงแขกเขาหรอ เดี๋ยวขอเวลาเตรียมตัวหน่อย อิอิ

เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เป็นอิสระะะะะแล้วววว
หลังจากติดเกาะมาเป็นเวลา 1เดือนกับอีก16วันเราก็เป็นไทแก่ตัว(บ้าน)
ในที่สุดเราก็ได้ฤกษ์เอาคันคินหน้าบ้านลงเสียทีหลังจากขังบ้านเอาไว้เกือบสองเดือน

หน้าบ้านน้องน้ำจากไปแล้วเหลือแต่หลังบ้านกับที่ทำงานน้ำยังไม่ยอมจากไปง่ายๆไม่รู้ติดใจอะไรแถวนี้
พอน้ำไปรถก็วิ่งกันขวักไขว่เต็มไปหมดหลังจากปล่อยให้เรือยึดพื้นที่ไปนานส่วนเรือลำเล็กลำน้อย ก็ไปลอยลำในซอยในทุ่งที่น้ำยังท่วมอยู่แทน หวังว่าอีกไม่นานน้องน้ำคงกลับบ้านหมดเสียที เบื่อหน้าเต็มทีแล้ว
แว่วว่าปีหน้าน้องจะมาหาใหม่.....เตรียมตัวรับมือกันไว้นะ

โชคดีๆ

ดีใจด้วยกะไหมนะ และทุกท่านที่น้องน้ำลาจากไปแล้ว ตอนนี้ก็กะลังรอเคลียร์กระสอบทรายกว่าพันลูกที่ล้อมบ้านอยู่ ตอนเรียงมันไม่รู้เอาแรงมาจากไหนแต่ตอนจะเอาออกจิหุหุมองแล้วงง ว่ามันมาอยู่ในบ้านได้ไงหว่า
ตอนนี้แถวบ้านก็ยังไม่ได้บิ๊กคลีนนิ่งกันเลย ได้แต่นิ่งๆๆรอกันอยู่ว่าน้ำจากทวีวัฒนาจะมาทำให้หัวใจสลายกันอีกรอบเป่า อยากกลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิมแล้วอ่ะ เบื่อๆๆๆมาก

คิดถึง...เพื่อนๆจังเลย..

คิดถึงมาก....

พี่เติม........

พี่เติม นานๆ เข้ามาอ้อนเพื่อนๆ ทีนึง อ้อนแล้วก็หายตัวไปเป็นระยะๆ คิดถึงพี่เติมกะพี่อุ๊เช่นกันน๊า มีรถขับที่ กทม เมื่อไรจะบุกไปหาที่บ้านเลยทีเดียวเชียว ระวังตัวไว้ให้ดี

คิดถึงน้าจ้า ทุกคน^^

คิดถึงเพื่อนๆ เหมือนกันค่าาาาาาาาาาาาาาาา

อ่ะ..สวัสดีปีใหม่ค่ะ

แม้จะผ่านไปครึ่งเดือนแล้ว ขอให้เพื่อนๆ
สุขสดชื่นสมหวัง มีโชคลาภตลอดปี2555ค่ะ

ซินนี้ฮวดไช้ มั่งมีศรีสุข คิดสิ่งใดขอให้สมดังปรารถนาทุกประการ

แม่พลอย จ๊ะ

เช้าวันนี้ ตื่นขึ้นมา รู้สึกร่างกายแข็งแรงขึ้นกว่าทุกวัน
ตลอดเดือนที่ผ่านมา อากาศในกรุงเทพไม่ค่อยดี เดี๋ยวฝนตก
เดี๋ยวมีหมอก มีลมพัดแรงและเช้าๆมักจะหนาวเย็นเรื่อยมา
ทำให้คนเป็นภูมิแพ้ปรับตัวไม่ทัน จะเพลียเหนื่อย ปวดหัว วิงเวียนบางช่วง
ไปหาหมอๆก็จ่ายยาแก้หวัด ลดไข้แก้ปวด

ดีขึ้นบางวัน ยาหมดก็เป็นอีกเรื่อยมา ขี้เกียจหาหมอเอาซองยาไปซื้อยามากิน
ไม่หายเลยนอนลูกเดียว หมดแรง ไปปั่นจักรยานออกทริปไหนไม่ได้
เสียดาย อดไปปั่นไปชิมไปมาก ทริปนี้ว่าจะไปให้ได้ ประไพชวนยิกๆ
ก่อนไป..ก็ไปหาหมอเพราะอยากไปปั่นจักรยานมาก
คุณหมอตรวจแล้ว ที่แท้เป็นไซนัสอักเสบ จะปวดหัวเป็นไข้เจ็บคอเจ็บหู
ต้องกินยาแก้แพ้ต่างๆที่หมอจัดมาให้ ถุงใหญ่ๆ นี่5หมอ5โรคเข้าไปแล้ว

เวลานี้กินยาเหมือนกินลูกอมเลยล่ะ
อ่ะ..แข็งใจกิน เพื่อจะได้ไปปั่นไปชิมไป งวดนี้เขาไปเกษตรฯ ตลาดโต้รุ่งอมรพันธ์ฯ
รับปากประไพ ว่าจะไป แต่ก็ไปไม่ไหว ยังไม่สบายอยู่เลย

วันนี้แข็งแรงดีเกือบปกติแล้ว เลยปั่นจักรยานเที่ยว
เอารถพับโอยาม่าไป เพราะจะไปหาซื้อตัวล๊อค
ที่พับจักรยานตรงคอแฮนด์และแกนกลางรถ ผ่านไปซอยจุฬาฯเจอเฮียคากิ กำลังซ่อมจักรยานพับอยู่
เลยแวะคุยและเล่าเรื่องแม่พลอย เจอปัญหาตัวล๊อคที่คอและแกนกลางข้อพับแตก
ไม่รู้จะหาซื้อที่ไหนขาย จะลองแวะวรจักรหาดู เผื่อจะมีอะไหล่ขาย
เฮียคากิ บอก หายาก แม้แต่คนนำเข้ามาขายก็ไม่ซื้ออะไหล่พวกนี้มาสำรองให้ลูกค้าเลย

รุ่นนี้เป็นของโรงงานดาฮอน ชิ้นส่วน2ตัวนี้ ดาฮอนก็ใช้แบบนี้
ต้องคนที่ขายรถพับดาฮอน ที่มีรุ่นนี้ดู ถณศิลป์ก็นำรถโอยาม่ารุ่นนี้มาขาย
ไว้ผมจะลองถามเขา เผื่อจะมีนำเข้าอะไหล่รุ่นนี้เผื่อลูกค้าของเขาอ่ะนะ
เลยฝากเฮียคากิ ช่วยๆหาเอาทั้ง2แบบมา ที่ถ้วยคอและแกนพับกลาง
เอา3ชุดเลยนะ จะซื้อมาเก็บไว้เผื่อมันแตกจะได้เปลี่ยนได้
เฮียเขารับปากว่าจะลองถามดู แล้วจะโทรมาบอก มีไม่มีก็จะโทรมาบอก
(ของเรามี2คัน แม่พลอยมี1ตัน เลยสั่งเขา3ชุด)

ดีใจจังที่เจอเฮียคากิ ๆ บอกลองปั่นไปแถววรจักรดูก่อนก็ได้หากมีก็ซื้อมาเลย

ก็เลยปั่นไป..แต่ละร้านไม่มีขายกัน ไม่มีอะไหล่สำรองขาย
ที่ร้านขายโอยาม่ารุ่นนี้ 13000บาท ไม่มีแถมไฟหน้าหลัง ไม่มีกระเป๋าจักรยานให้ด้วย
ลดได้เต็มที่12500บาท เราถามเขาและโมเมว่า หลานมาซื้อคันนี้ที่นี่
หลานทำตัวล๊อค2อันนี้เสีย มีอะไหล่2ตัวนี้ขายไหม?
เขาบอกไม่มี..แป่วเลย หลายร้านนำมาขาย แต่ไม่มีอะไหล่จุดพับขายกัน

เฮ้อ..สงสัยจะต้อง ภาวนาให้เฮียคากิ หาซื้อให้พวกเราได้สำเร็จเถิด
หากซื้อไม่ได้ ก็คงต้องให้เฮียคากิ ช่วยดัดแปลงตัวล๊อคของรุ่นอื่นอะไรก็ได้
ขอให้ล๊อคอยู่และปลอดภัยก็แล้วกัน
ไปดูหลายๆร้าน แม้เป็นรถพับยี่ห้ออื่น เขาก็ไม่มีอะไหล่แต่ละรุ่นสำรองขายกัน

อีกที่ๆเรายังไม่ทำการสำรวจ คือโปร์ไบร์ท
เห็นคนเขาเล่าว่า จะมีอะไหล่จุดพับขาย
คิดว่าคงใช้กับรถโอยาม่าคันนี้ได้
เพราะเฮียคากิ บอกโรงงานเดียวกะดาฮอน และดาฮอนก็มีจุดพับทำแบบนี้เหมือนกัน

ฮาๆๆ..คงต้องฝากความหวังกะลม..แล้วล่ะ เฮ้อ
ไม่ต้องกังวลนะคะ หากหาอะไหล่ที่เขาไม่ได้นำเข้ามาขาย
ก็จะไปให้เฮียคากิหรือเฮียโปรฯตี๋ ปรับแต่งเปลี่ยนรุ่นอื่นใส่แทนให้ล๊อกได้ ดีกว่าเก่า
หากต้องทิ้งรถไว้ก็อย่ากังวล จะไปเอาและฝากรถทิ้งไว้ที่บ้านข้า
เมื่อไหร่มากทม.ก็มาเอาไปได้ทุกเมื่อ

วันนี้ได้ปั่นโออาม่า ซิ่งเยาวราช คลองถม วรจักร แบบชิวๆปั่นไปดูดน้ำส้มไบเล่ไป
และแวะกินบะหมีลูกชิ้นปลา1ชาม
อ่ะ..ขึ้นราคา จาก30บาทเป็น35บาท ลูกชิ้น6ลูก บะหมี่ครึ่งก้อนไม่อยู่ท้องเลย
ข้าวของแพง อาหารการกินขึ้นราคา การสัญจรโก่งไม่รู้ราคา(แบบรถจอดมิเตอร์ขยันวิ่ง)
รากหญ้า จมน้ำไม่พอ แถมรากใกล้เน่าคาอกไปกับน้องน้ำ..แล้วอ่ะ

บ่นๆๆๆ..ประสา คันปาก ต้องหาอะไรมากระแทกปากซะหน่อย

อ่ะเจอแล้ว เลย์ มันฝรั่งถุงใหญ่ๆ 35บาทซื้อ2ถุงแถม1ถุง
ซื้อมา9ถุง กินไปบ่นไป เดี๋ยวเจ็บคอ ไม่มีเสียงอีกนะเว๊ยเฮ๊ย...
อร่อยดี..หมดในพริบตา...

แม่พลอยจ๊ะ
มีอีกวิธีนึง ที่ช่วยยึดให้แกนกลางรถพับและคอแฮนด์มั่นคงปลอดภัยคือ
แถบสะท้อนแสงที่มีตีนตุ๊กแก ที่เขาไว้รัดข้อเท้า
เราเอามารัดที่ข้อพับรถพับได้ ลองดูนะคะ
ได้ลองทดลองทำแล้ว รัดแน่นหนาดี ไม่ขัดตา

คิดถึงทุกท่านนะคะ รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ จะได้เจอกันใหม่พร้อมหน้าพร้อมตาในวันที่ลงตัว

ท่านสุคะ วิธี เอาตีนตุ๊กแกมารัด เป็นความคิดที่เยี่ยมมากค่ะ แม่พลอยนอนคิดนั่งคิดว่าจะทำอย่างไงกับน้องปลาโลมาดีน้อ

กระทั่งได้มาอ่าน คำแนะนำ ตีนตุ๊กแก นั่นเอง แค่นั้นทุกอย่างก็คลี่คลาย ราคาถูกหาซื้อง่าย เวลาจะพับรถก็ แค่แกะออก สุดยอดจริงๆ ค่ะ ขอบคุณค่า

สวัสดีปีใหม่ และตรุษจีน...
หวังว่าทุกคนคงสบายดี
ขออวยพรให้ทุกคนมีความสุข สดชื่น เบิกบาน เติมรอยยิ้ม เสียงหัวเราะให้ชีวิตและรอบข้าง สมกับปี 2555

ด้วยความระลึกถึง Won Won และทุกท่าน..

..เจ้าเงาะ @^___^@

ตรุษจีนนี้และตรุษจีนโน้น ขออวยพรให้ทุกคนร่ำรวย ๆ สุขภาพแข็งแรง คิดสิ่งใดสมปรารถนานะคะ "ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้" ค่ะ

คิดถึงเพื่อนๆ.....
เจ้านุช...มะไหร่จะถูกตัว เอ้ย...ลงตัวซะทีอ่ะนุช
แม่พลอย...นอกจากน้องปลาโลมาจะมีตีนผีแล้ว ในที่สุดก็มีตีนตุ๊กแกเพิ่มมาอีกหนึ่ง แหะๆ ครบคู่พอดี ^_^
ท่านสุเกียง...รักษาสุขภาพเยอะๆนะค่ะ ขอให้สุขภาพแข็งแรง ไม่ได้เจอกันนานมาก คิดถึงมากคะ วันไหนน๊อออ จะได้ปั่นจักรยานด้วยกันอีก
พี่ผอ. ...ไม้หมอนก็เห็นมีรถขับวิ่งเต็มกรุงเทพและปริมณฑลนี่หน่า หุหุหุ
จานเงาะ...สวัสดีจ้า มาหาเฉพาะช่วงเทศกาลหรอเจ้าค่ะ คิดถึงคารมคมหอกของจานเงาะจังเลย ขอให้มีความสุข สดชื่น ทั้งเบิกทั้งบาน ฉีกยิ้มให้กับชีวิตและคนรอบข้าง สมกับปี 2555...555555 ^_-

สาธุชนทั้งหลาย ...

...ไม้หมอน
จานมาเฉพาะช่วงเทศกาล เค้าปล่อยให้มากินของเซ่นไหว้...
ไรเนี๊ยยยยะ เฮ่ย ข้าหายหัวตัวโตๆ ไปหน่อยเดียว กลับมาอกหักทันที นี่เจ้าออกเรือนแล้วรึ

โลกนี้จะงดงามได้อย่างไร หากไร้ซึ่งดอกไม้ให้ดอมดม...

ซินนี้ฮวดไช้ค่ะ ทุกท่าน
ขอให้รวยๆมั่งมีศรีสุขยิ่งๆขึ้นค่ะ

แม่พลอยๆ ดีใจจังอ่ะ ที่ปิ๊งไอเดียร์ตีนตุ๊กแกมัดเจ้าปลาโลมา
เฮียคากิ ไม่โทรมา ก็บ่อวอรี่กะของฝากซื้อ คงหายากส์อ่ะนะ ช่างน่าสงสารเจ้าปลาโลมาถูกมัดด้วยตีนตุ๊กแกดีดดิ้งไม่หลุดดดดดด...55555

สวัสดีจานเจ้าเงาะ
นานๆจานจะแวะมาทั้งที ขอให้มาแบบเต็มตัว คุยกันจังๆสักครั้ง
นี่เล่นโผล่มา2ปีครั้งนึง เอาพรปีใหม่บวกตรุษจีนมาฝากรวบยอด
ก็ได้ๆๆๆๆ..รับพรนั้นชอบๆๆ ขอให้รวยๆมั่งมีศรีสุขเช่นกัน
จานคงหลงเสน่ห์ใครเข้าแล้ว จึงซ้ายหันขวาหันไมปไหนไม่ได้
ลืม..แม้กระทั่งเพื่อนร่วมก๊งโป๊งๆชึ่งไปซะสนิท

"จานมาได้เฉพาะช่วงเทศกาล เค้าปล่อยให้มากินของเซ่นไหว้..."
แบบนี้..ออกจะน่าเห็นใจจานจริงๆ
เมื่อไหร่ที่จานเหงาๆ ก็แวะมานะคะ
คนในบล๊อกนี้ ก็บังเอิญหลุดพ้นหมอกควันไปไกลโข
สติ กลับกันทุกคน ต้องทำมาหากินตัวเป็นเกลียว
เมื่อไหร่อกหักรักคุด ใจลอย ก็คงถูกหมอกควันของบล๊อกหอบเข้ามารวมตัวกันอีกครั้ง

วันเด็กผ่านไปแล้ว วันแห่งโชคลาภมาถึง วันแห่งความรักกำลังมา
มีแต่วันชื่นคืนสุขของคนเบิกบาน ก็ขอให้ยื่นหัวใจที่พองโตนี้..รับไว้เต็มที่...เหมือนดอกไม้บานยามเช้า
ให้สมกับปีที่คนมีความสุขมากๆได้หัวเราะดังๆ..2 ครั้ง แปล่งเสียง555..3 ครั้ง
ยุคเราโชคดีได้เจอพลังเลขมงคล แห่งโชคลาภดับเบิ้ลตองที่เปล่งแล้วเป็นเสียง555 แบบนี้

ดีใจมากๆนะที่จาน ..เจ้าเงาะ @^___^@มาด้วยความระลึกถึง Won Won และเพื่อนๆ
***คิดถึงเช่นกัน ขอบคุณจ้า***

(สวัสดีปีใหม่ไม้หมอน)
ไม่ได้เจอกันนานมาก คิดถึงมากๆเช่นกันค่ะ วันไหนเมื่อไหร่ ยังไม่รู้ กว่าจะได้ปั่นจักรยานด้วยกันอีก ก็คงแล้วแต่จะพร้อม
ตอนนี้แข็งแรงดุจโคถึก หลังจากนอนนั่งสบายแน๊บแน่นติดพื้นหินอ่อนแรมเดือน
เพราะตัวร้อนเป็นไข้ จึงต้องอาศัยพลังเย็นของพื้นหินอ่อนดูดลดไข้
บัดนี้ปรับคืนสติสตังค์กลับมาได้ดั่งเดิมแล้ว
ไม่ต้องห่วง ขอบใจมากที่ยังคิดถึงกันอยู่

(นก)
ได้ข่าวจากเพ่หล่น ว่า ตอนนี้ดำเหมือนถ่าน
ก็ขอให้เพลาๆการอาบแดดลงบ้าง
อย่าให้ถึงกับเหมือนยาสีฟันดาร์กี้ ซึ่งพอยิ้มแล้วเห็นฟันขาว..เลยนะ

(ปล.)เน็ท ที่บ้าน มันชอบลองของ หลังจากผ่านมือช่างล้างเครื่องมา
พอจะเล่น ก็มีอันแป่ว ชม.เน็ทหมด แป่ว อดเล่นนานมากๆ
รอน้องไปหยอดจ่ายเงินเมื่อวาน เพิ่งจาได้เล่นเมื่อกี้นี้เอง
เลยน้ำลายฟูมปาก ขอคุยยาวๆ ประสาคนไม่รู้อายุ ว่า59แล้วยังซ่าส์อยู่..

กราบท่านสุเกียง
นี่ข้าพเจ้าหายไป 2 ปีเทียวรึ... โอ้ (จัดเป็นเพื่อนเลวแฮะเรา @-___-"@)
...ที่ผ่านมาอยู่กับตัวเอง... มีความสุขดี มีหลายเรื่องที่ต้องทำ จัดระเบียบชีวิตตัวเองพอควร...
555 อกหักผ่านมานานแล้ว ที่มานี้ด้วยความสุข สดชื่นและระลึกถึงจริงๆ (แลเป็นคนประหลาดแฮะ @-____-"@)

คิดๆ อยากจะซื้อจักรยานปั่นทำงาน อาจมาขอคำแนะนำจากท่านสุเกียง

ระลึกถึงพวกท่านห่างๆ ใจ
โปรดรักษาสุขภาพใจ

สวัสดีจานเงาะค่ะ
ขอภัยที่มาตอบช้า ตื่นมายามเช้า หมดพลัง เนื่องจากไปไหว้พระวันชิวอิก ญาติผู้น้องมาจากญี่ปุ่นขอตามไปไหว้พระด้วย
เลยอดปั่นจักรยานตะลอนทัวร์ไหว้พระคนเดียวทั่วกรุง
บอกเขาว่าหากไม่ปั่นจักรยานด้วยกันไม่ไปด้วยหรอก
น้องสาวก็ตื้อว่าไปไหนด้วยแท็กซี่สิ ตุ๊กๆก็ได้เขาออกค่ารถตลอดรายการ
อ่ะ เรื่องนี้ไม่ใปญหาใหญ่ แต่รถข้างนอกมันติดยาวมาก ไม่ใกล้ไม่ไกลวันนั้นไปไหว้กะแม่หมดค่ารถไปๆมา600กว่าบาท

นี่เธอจะไปกะชั้นต้องตามใจชั้นนะ มือใครยาวเสาได้เสาเอาละกัน
ปรากฏว่าแท๊กซี่ไม่มีๆเจ้าตุ๊กๆ มันล่อเอา100บาท แค่เนี๊ยะ 50 บาทใกล้ๆไมจับโขกหัวผู้โดยสารเล่า
เลยโบกรถ20หน้าต่าง 59 มันไปหนามหลวงนี่หว่า ขึ้นๆๆ ไม่มีคนเก็บตั๋วๆ ฟรีตลอดสาย ดีเว๊ยยย..เฮ๊ย
ลงหนามหลวงข้ามฟากมาศาลเจ้าพ่อหลักเมือง ไกลเหมือนกันเข่าเดี้ยงเลย

คนน้อยมากเพราะใกล้จะบ่าย3ก่าๆ ไหว้จนเขาจาปิดประตู ต่างได้ผ้าผูก3สีผูกคนละเสา ไหว้พระขอพรจนทั่ว หยอดน้ำมนต์20บาท
คนต่างเมืองชอบเสี่ยงติ้ว ก็รอๆจนออกเป็นคณะสุดท้าย ก็ตามบาย ไม่ว่ากัน

มาก๊ะเราต้องเดินๆๆเพราะมันใกล้กัน ศาลเจ้าพ่อเสือแค่นี้เอง จวนแระ
คนสาวกว่าเดินตัวปลิว ไอ่เราแก่หนังเหนียวเดินลากขา
พอมาถึง โอ้โห ไงคนเยอะอย่างเนี๊ยอ่ะ เราเตรียมธูปไฟแช็กพร้อมจุด บุกเข้าไปไม่ได้ๆแต่ธูจ้าตรงประตู
รายนี้ขาลุยๆเข้าไปชมองค์พระข้างใน เราบอกรอตรงประตูเจอกันตรงนี้ ก็ฝ่าท่านผู้มาเบียดเข้าไปหยอดน้ำมัน100บาท บายใจออกมารอๆจนเจอกัน
โบกตุ๊กๆไปวัดเล่งเน่ยยี่ 60บาท พอมาถึงตำรวจเยอะแยะคนออตรงประตูเข้าไปไหว้ไม่ได้ เลยธุจ้า ลูกช้างมาไหว้ท่านถึงที่แล้วนะคะ
ก็บอกพี่ตุ๊กๆว่า งั้นไปไหว้ศาลเจ้าพ่อไต้ฮงกง เขาคิด30บาทเลยโอเคไปๆ
เขาหันมาถามไต้ฮงกงคือวัดใด อ่อ นึกว่ารู้ ก็มูลนิธิปอเต็กตึ๊งไง ร่วมกตัญญูน่ะ
อ่อ อ๋อครับ ฮาๆๆ รู้จักๆๆครับ
ไหง๋เจอคนประหลาด บอกค่ารถ30บาท ทั้งๆที่ไม่รู้ไปไหน
คงกะว่า เลี๊ยวหน้าไล่เราลงกระมัง แต่แค่เลี้ยวซ้ายผ่านตลอดก็ถึงจิงๆด้วย สมดั่งคาดหมาย
พี่ตุ๊กแหล้งง.โง่ น่ะเอง 555

ที่ศาลจ้าวหลังเก่าปรับปรุงตกแต่งใหม่ เก๋งทรงจีนโบราณสวยงามอร่ามตา
หลังคาเหลืองทองมีมังกรทองผงาดข้างซ้ายขวาน่าเกรงขาม
บุกเข้าไปไม่ได้ เลยข้ามมาอีกฟากหนึ่ง จะเป็นมูลนิธิให้คนกราบไหว้มีกระถางธูปและรูปจำลององค์ไต้ฮงกงและเทพเจ้าตั้งอยู่
ให้คนจุดธูปที่กระถางธูปได้และมีที่ทำบุญมียันต์ให้คนนำไปบูชาที่บ้าน

ที่บ้านจะขอใบเขียนชื่อของทางวัดแจก เขียนชื่อวันเดือนปีของคนในบ้านมาให้เขาทำพิธีขอพร
เขาเรียกพะเก่ง จะทำกันปีละครั้งคนละ15บาทแล้วเขาก็นำรายชื่อไปให้ศีลให้พรทำให้เจริญรุ่งเรืองมีโชคลาภ
คนแน่นมากๆ กว่าจะเขียนรายชื่อกันครบเหนื่อยรอคิวจ่ายตังค์
แล้วเขาจะให้ใบไปนำขนมพวกถั่วหวานหลากสีไปไหว้ที่บ้าน ดีๆอร่อยดีค่ะ

เดินๆไปท่องเยาวาช โหคนแน่นมากๆ มองไปล้วนแล้วแต่จูงลูกๆหลานๆมาเที่ยวกันใส่ชุดแดงสดใสไปหมดทั้งถนน
ปีนี้คนขายของน้อย แต่ขายดีมากๆ รู้งี๊หาบของหรือลงทุนรถเข็นมาขายบ้าง
ไม่อร่อยก็ไม่โดนปาหัว เพราะแค่เห็นคนยืนรอก็ใส่อะไรๆลงไปปรุงมั่วๆได้หมด
อร่อยก็ช่างไม่อร่อยก็ช่าง จ่ายตังค์ยังทอนไม่ทันเล๊ย..อิจฉาตาร้อนนะเนี่ย
คนมาเที่ยว ทั้งหิวและกระหายน้ำกันทุกคน บ้างก็นั่งแปะที่พื้น เป็นกลุ่มๆ กินตรงพื้นถนนคุยกันไปอย่างนี้แหละ
กลายเป็นอย่างกะมาปิคนิคกะครอบครัว ดูไปก็อบอุ่นสนุกสนานดี
ไปยืนรอคิวซื้ออาหารใครชอบกินอะไรก็ไปซื้อเองแล้วนำมารวมกินกันก็น่าสนุกไม่หยอก

เดินจนเมื่อย ญาติสาวเจอร้านขายทองเลยควักทอง3บาทออกมาจากย่าม โห
ไม่กลัวคนล้วงกระเป๋า ทำเอาเราใจหาย เขาบอกเก็บไว้ตอนราคา4-5พันบาท
เห็นวันนี้24กว่าน่าขาย เลยรอๆเสร็จ พี่แกใส่กระเป๋ากางเกงตุงๆ
เห็นแล้วเสียวแทน แวะกินหมี่เกี๊ยวเสรน็จ เลยบอก กลับบ้านเถอะชั้นกลัวเงินเธอร่วงหายน่ะ

ไม่มีรถให้โบกกลับ กว่าจะเจอพี่แท็กซี่สักคัน ยากส์จิงๆ
เหนื่อยอ่ะ เดินมากปวดน่องปวดขา ทำให้คิดถึงแต่จักรยานดีที่สุด

จานเงาะคิดว่าจักรยานดี ก็จงตัดสินใจซื้อเถิด
ถ้าชอบก็ลองปั่นดู ไม่ชอบก็พยายามทำให้ชอบดูสักครั้ง
มันดีต่อคุณภาพชีวิตที่เรานึกไม่ถึง มีประโยชน์โดยตัวเราเองอย่างแท้จริง
และเป็นเพื่อนร่วมทางที่อยู่คู่ตัวที่ดีที่สุด

ก่อนซื้ออ่านข้อมูลต่างๆจากเว็บจักรยานต่างๆให้ดีก่อนซื้อ

ท่านไม่รู้ตัวหรอกว่า ห่างหายไปจากเพื่อนร่วมก๊งนานแค่ไหน

555 ปม้านจะอกหักผ่านมานานแล้ว ที่มานี้มาด้วยความสุข สดชื่นและระลึกถึงจริงๆ (แล
ออกจะเป็นคนประหลาดจริงๆด้วยแหละ
แฮะ นะจานเจ้าเงาะ@-____-"@)

กราบท่านสุเกียง
เวลาเจ้าเงาะกลับบ้านนอกชอบปั่นจักรยานรอบเมือง ...เพราะเราไม่มีเกวียนหรูๆ ให้ขับ ชะเอิงเอย @^___^"@
ชอบนะ เคยหาข้อมูลจักรยานพับ จักรยานนั่นนู่นนี่ (จักรยานบ้าไร แพงโคตร คันละ 20,000 @-____-"@)

ทุกท่านโปรดรักษาสุขภาพใจด้วย
ขอตัวก่อนนิ

หวัดดีเงาะที่น่ารักของวอนวอน

มาแบบ surprise มาก มาคราวนี้รู้แล้วว่าเงาะไม่เคยหายไปจากบล็อก จักรยาน สองหมื่น ไม่แพงหรอก เงาะ ถ้าเงาะได้ปั่นดู จะรู้ว่า เกียร์ กับอุปกรณ์ต่างๆ ที่รวมกันมาขายราคาสองหมื่นนั้น คุ้มมาก รีบซื้อน๊า จะได้มาปั่นด้วยกัน

ไม้หมอน

รถที่วิ่งไปวิ่งมานี่ เราสามารถเอามันมาขับได้ทุกคันเลยเหรอ ไม่รู้เลยนะเนี่ย อิอิ โง่มาตั้งนาน

อ้อ อีกเรื่อง ถ้าเจ้าเงาะไม่บอกก็ไม่รู้อีก นี่ น้องไม้หมอนของพี่ออกเรือนไปแล้วเหรอ แหม แหม ไม่มีกินเลี้ยงโต๊ะจีนโต๊ะฝรั่งอะไรเลยเหรอ พี่ก็ลงแรงไปเยอะเหมือนกันนะ ฮ่าาาา

ท่านสุ

ไป กทมเมื่อไร จะไปหานะคะ ไม่ได้ไปกินชาบูชิด้วยกันนานแล้ว

นุช

ลงตัวเมื่อไรอย่าลืมประกาศดังๆ
-------------------------------
ต่อไปจะทำบล็อกเป็นบล็อกแนะนำสถานที่ท่องเที่ยว รายละเอียดการเดินทางที่ได้ไปมานะคะ ตามจุดประสงค์เดิมที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่มาหาที่เปิดบล็อก ตอนแรกคิดว่าจะแปลแค่เป็นวาระแทรกแล้วจะกลับไปทำเรื่องท่องเที่ยว นี่มาไกลเตลิดเปิดเปิงจากจุดประสงค์เดิมมาหลายปี

ลงตัวอะไรหรอคะพี่?????

เรื่องท่องเที่ยวถึงไหนถึงกันอยู่แล้วคะ
เค้าวางแผนปั่นจักรยานลงใต้กับเพื่อน
(ขึ้นรถไฟไปแล้วกางแผนที่ปั่นๆ)ช่วงเดือนมีนาคะ ถ้าพร้อมไปแน่คะ พี่ๆ สนใจมั้ยคะ อิอิ

won won ที่รักของเจ้าเงาะ
เจ้าเงาะอาจหายหัวไปจากบล็อกบ้าง แต่หัวใจว่อนอยู่แถวนี้ ...อ๊วกกก (เขียนซะเลี่ยนเอง @-___-"@)

ฮั่นแน่ ลืมไปว่ากำลังสนทนากับผู้คร่ำหวอดในแวดวงยานยนต์จ้า เรื่องจักรยานก็ดูๆ อยู่ ชอบแต่ไม่มีใครสนับสนุนเค้าไม่อยากรีบได้รับประกัน ไปเห็น lamborghini Showroom เล็กๆ ใน Playground เอกมัยสวยดี ดูหลายเว็บ หลายแหล่ง อ่านมากก็เลือกไม่ถูกนิ

...เรื่องไม้หมอนออกเรือนนั้น อ่านจาก Comment ด้านบน เช่นนั้นแล้วไม้หมอนเอ้ย เจ้าคงต้องรีบเปิดโต๊ะแถลงข่าวแล้วละ

รักวอนเสมอตอนละเมอ
มีความสุขมากๆ นะ

หวัดดีจานเงาะค่ะ
ดีใจที่ท่านชอบจักรยานกะเขาด้วย
คนกรุงเริ่มหันมาสนใจปั่นจักรยานกันแล้วนะคะ
เพราะลดค่าใช้จ่ายภาคสนาม
ของจริงอยู่ที่การริเริ่ม ไม่ลองไม่รู้ว่าเซฟค่าเดินทางได้จริงๆ
แค่เดินทางไปไม่ใกล้ไม่ไกล ค่าแท๊กซี่ก็สวาปามไปกลับ100กว่าบาท
รถติด แต่ถ้าปั่นจักรยาน ไม่มีคำว่ารถติดกะเขาหรอก

เด๋วนี้จักรยานดีๆเริ่มทยอยลดราคาลงหน่อย
แข่งขันกะหลายๆค่าย ก็ต้องเลือกดูอุปกรณ์เสริมที่พลอยลดลงไปด้วยอ่ะนะ
ถูกลงของย่อมด้อยลงไปพร้อมราคา
ก็ต้องศึกษาข้อมูลของแต่ละร้านว่าจะจูงใจผู้ซื้อขนาดไหน

ค่ายอื่นที่มีชื่อจากเมืองนอก แต่ไม่แตะตาดลใจนักปั่นไทย
อันที่จริงก็มีหลายยี่ห้อ แล้วแต่กระเป๋าแล้วแต่ความชอบของคนเป็นเจ้าของ
รถพับอลูจะเบาน้ำหนัก11กก. หากเป็นเหล็กก็จะหนัก14กก.
หนักเงินแต่ได้รถเบา สบายเงินแต่ได้รถหนัก
แล้วแต่จะลงเอยไปกะเสน่ห์ของรถที่ถูกใจอ่ะนะ

ผ่านมาหลายสิบวัน
เน็ทเล่นไม่ได้ โนเซอร์วิส
แอร์การ์ดที่น้องเอามา เซอร์วิสโนๆ
โทรไปบอกน้องชายคนโตว่า เฮ๊ยๆๆอดเล่นเน็ทมานานมาก
เครื่องดีแต่แอร์การ์ดไม่ยอมให้ใช้งาน

ใครกันแน่ที่ทำ รีบๆแก้ไขด่วน
อีก2วัน น้องเขาก็วิ่งแจ้นเอาแอร์การ์ดตัวใหม่มาให้
ของอายโมบายย์ 3gx ใส่ปุ๊ปติดปั๊บ อันเก่า รอไปเถิดทุกๆวันไม่รู้ไม่ชิ..
ทำเอาต้องปั่นจักรยานไปกินโออิชิคนเดียว วันวาเลนไทน์เลยได้บัตรลด14ปูเซ็นต์มา1ใบกินแล้วลดได้2คน

ที่จริงมีบัตรลด15 กินบ่าย2ถึงบ่าย4 เลยก็ลด10
ชอบโปร์ลด100บาทต่อคนมากก่า
เมื่อกี้ปั่นไปซื้อหูฉลามให้แม่กิน ไปซาฮะหูฉลาม สั่งถุงละ300บาทเอา2ถุง
เลยสั่งเฮียเจ้าของร้านว่าทำมาให้กินหม้อนึง300บาทนะ เด๋วค่อยทำห่อกลับบ้านก็ได้

อ่ะ อร่อยมาก 300บาทก็กินหูฉลามได้
ซดจนลิ้นคอพองไปหมด กินของร้อนก็งี้แหละซดลวกปากถือว่าอร่อยเหาะ

โทรหานก ๆบอก ไม่มีใครแวะมาห้องแชทเลย
ข้าเจ้าก็จนปัญญา เพราะแม้แต่ผู้อำนวยการ
ก็ไม่มาบริหารบล๊อก
แล้วผู้เยี่ยมเยือนอย่างเรา จะมาโต๋ทำอะหยั๋ง

หมอนบังเอิ๊ญอยู่ข้างๆสาย เลยได้คุยด้วย
บอกคิดถุงทุกๆคนนะคะ
ไว้ว่างเมื่อไหร่จะชวนกันไปกินข้าว ไปกินวิเศษไก่ย่างกัน
เออ..ๆๆ ต้องทุกคนพร้อมรบเมื่อไหร่เมื่อนั้น ไม่ขัดอยู่แล้ว

หมอนบอก ไว้จาปั่นจักรยานไปท่องสำเพ็งซื้อของกัน อืมๆๆ ได้ๆๆของชอบมีเยอะแยะ
อยากกินเกาลัด ขนมเปี๊ยๆหน้าแตกที่แต้เล่าจิ้นเส็ง อยากกินเม็ดก๋วยจี๊แกะเม็ด
อยากกินลูกพลับตากแห้ง อยากๆไปหมด ของกินน่ะมันยกโขยงไปอยู่ที่นั่นหมด แถวบ้านบ่อมีขายกัน

สำเพ็งเยาวราช ถิ่นเกิด รับรองไม่หลงทาง

เพ่หล่น โทรมา นัดเดือนหน้าจาไปเดินเยาวราช
แล้วหาอะไรกินข้างทางกัน
อ่ะ ได้เลย แต่ขำตรง ของกินข้างทางที่เยาวราชนั้นพูดแล้วก็อย่าสะดุ้งล่ะ
มันราคาภัตตาคารข้างทางเราดีๆนี่เองฮาๆไม่ใช่ยองๆเหลานะคะอิอิ

แต่ยังม๊ะเคยไปลองชิมดู เห็นเขาพูดกันเท่านั้น

เมื่อศุกร์ที่ผ่านมา ไปปั่นไปชิมไป ที่เยาวราช
แวะกินโจ๊กหมูบะช่อใส่ไข่ชามละ40บาท
ก็งั้นๆอยู่ก้นชาม สั่ง1ชาม เอามา2 เฮ้อ เลยห่อกลับบ้าน1ถุง
เด๋วนี้อะไรๆที่ขายข้างถนนขึ้นราคาไปหมด
หมูๆสดๆสวยๆที่ห้างก็ขายถูกลงกก.ละ100+110บาท สวยนิ่ม สดๆเลือกได้ตามใจชอบ

ไปซื้อที่ตลาดสามย่าน กก.ละ150บาท
แม่ค้าดุ เราชี้นิ้วว่าจะเอาส่วนนี้ ตรงนี้
หากดึงนิ้วกลับไม่ทัน มีหวังนิ้วด้วนแน่ๆ
เพราะเราชี้แล้วก็ต้องแตะเนื้อหมูว่าส่วนนั้นนิ่มไหม?
เออ ..น่ากลัวมาก แม่ค้าเขาเฉือนฉับทันที.. เกือบต้องห่อนิ้วชี้กลับบ้านซ๊ะแล้ว..

ซื้อที่ห้างสะดวกซื้อ หยิบจับจะรู้ว่าหมูส่วนไหนมันนิ่มอ่ะ
ซื้อจนรู้ว่า หมูนั้นจะอร่อยเพราะได้หมูนิ่มดูยังไง?
หมู1ตัวจะมีส่วนที่นิ่มเพียงไม่กี่จุด เราจะเห็นด้วยตา สัมผัสด้วยการดูสีและความสว่างของผิวหมู
สวมถุงมือแตะดูก็จะรู้ว่า อ่อนิ่มจริงเป็นเช่นนี้เอง แข็งจริงก็จะเป็นแบบไหน?ก็จะรู้เอง

ซื้อที่ห้างเขาจะใช้หมูหลายๆตัวจึงได้ความนิ่มของหมูเยอะกว่าร้านในตลาด
ซึ่งเขาชำแหละเพียง1-2ตัว เท่านั้น

มัวแต่เล่าเรื่อยเปื่อย ขอตัวเป็นนางแจ๋วให้แม่ใช้สักครู่นะ
แล้วจะแวะมาใหม่เมื่อใจว่างๆ
คิดถึงทุกคนนะ..

ครูน้ำเฮนี่จ๊ะ
เดือนหน้ามีนาหรือไงเนี่ยแหละ จำไม่ได้
ไปปั่นจักรยานเที่ยวงานกาชาดกัน
จะไปก็อย่าไปจวนค่ำเหมือนปีที่แล้วอ่ะนะ
คนจะแน่นมาก พวกเราไปบ่ายๆหรือเย็น
ก็จะคนไม่เบียดกันมาก คนจะค่อยๆทยอยมากันช่วงดึกๆ

จะได้มีโอกาสเพ่นพ่านได้ทั่วงาน
ปกติชอบไปช่วงบ่ายๆแก่ๆเย็นๆอ่ะนะ
ชอบไปจับรางวัลที่สมาคมแม่บ้านตำรวจ
เพราะคุณนายแต่ละท่านต้อนรับดีมากๆ
จะดีใจที่อาซิ่มแก่ๆ2คน(น้องแฝดด้วย)ปั่นจักรยานมาชิงโชค
สนุกสนานวิ่งเข้าวิ่งออกซื้อทีละ2ใบ
แล้วไปขึ้นรางวัล ได้รางวัลพิเศษก็วิ่งไปมาซื้ออีก2ใบ
แบบนี้จะสนุก อุดหนุนที่จับางวัลเปลี่ยนไปมาจนครบคุณนายทุกคน

ไม่ซื้อทีละ5-10ใบหรอก จับแล้วไม่มันไม่เฮฮา
น้องแฝดก็ทำเหมือนกันกะเราด้วย เลยวิ่งเข้าออกที่นี่บ่อย
เหมือนเป็นลูกค้ารายใหญ่ที่จับบ่อยและแถมช่วยลุ้นกันใหญ่
เพราะมือเฮงทั้งพี่น้อง จะได้หม้อหุงข้าว กาต้มน้ำเตารีด ผ้าปูที่นอน
ไปตอนงานเริ่มๆจะมีรางวัลปลอบใจที่ดีๆออกล่อเหยื่อก่อน
ไปกลางๆผ่านไปครึ่งงาน รางวัลจะดีน้อยลงเรื่อยๆ
ส่วนมากใกล้จบงานจะออกรางวัลใหญ่ๆกัน
แต่รางวัลย่อยจะแย่ลงจน ต้องงัดของหนักมาให้แบก
เช่นข้าวสาร น้ำปลา น้ำตาล พวกนี้หากวางโชว์แต่แรกคนจะไม่มาจับกัน
แต่พอระยะสุดท้ายของงาน คนจะไม่เกี่ยงรางวัลย่อย เพราะคิดว่า อยากได้รถเก๋ง มอร์ไซ ตู้เย็น ไมโครเวฟ ทีวี พัดลม อะไรแบบนี้

น้องแฝดติดใจมางานกาชาดกับยายซิ้มคนนี้5-6 ปี
เพราะตอนไปงานกาชาดทีไร จะกลายเป็นเด็กๆทันที ชอบจับฉลาก สอยดาว ตกปลา
เสี่ยงโชคเพราะเป็นคนอับโชค จึงออกอาการอยากวัดดวงแบบเร่งด่วน
ให้รู้แล้วรู้รอดช่วง10นาทีทอง จะเห็นผลในพริบตา

สมัยก่อนจะพาหลานๆลูกพี่ชายเอย ลูกเพื่อนบ้านเอย
เขียนชื่อที่อยู่ติดกระเป๋ากัน เผื่อหายก็มาเจอกันที่พระรูกทรงม้า
เด็กๆโดยมากจะเผล เมื่อเจอเราได้รางวัลพิเศษขึ้นเวที
เขาจะงัดเงินในกระเป๋า เทซื้อใบเสี่ยงโชคมากกว่าเรา
เพราะคิดว่าซื้อเยอะแล้วได้รางวัลใหญ่ๆเยอะๆ
การพาเด็กๆไปนั้น จะเหนื่อยเสียงแหบแห้ง
ตาต้องจ้องว่าอยู่กันครบไหม? อยู่บนเวทีต้องรีบลงมาตามหา
เพราะหายไปหมด ได้จับแล้ว อ้อกาต้มน้ำฝากทิ้งไว้เด๋วมา

หลานๆจับได้รางวัลธรรมดา ก็มาขอเปลี่ยนเอาไป เพราะคิดว่า25บาทเหมือนกัน
อยากเตะมาก เพราะพวกเราได้ข้าวสารเอย น้ำตาลเอย ฉลาดเราเลยต้องแบกภาระนี้
พวกเขาสนุกสนานทั้งขาไปและขากลับ ๆบ้านก็แบ่งของที่ได้กันวุ่นวายไปหมด
พักหลังโตๆกันแล้ว ต่างก็ไปกับเพื่อนฟงแฟน

สมัยก่อนกับสมัยนี้ก็ไม่เปลี่ยนแปลงตัวเอง
ชอบไปปล่อยอารมณ์เด็กเมื่อมีงานกาชาด
น้องฝดบอกมากับเจ๊ จับรางวัลทีไรสนุกมาก
ลุ้นแล้วกรี๊ด ปกติจะไม่ค่อยได้รางวัลใหญ่เลย
นี่หลายปีนี้ ได้ทั้งหม้อหุงข้าว จักรยาน เตารีด กาต้มน้ำ ผ้าห่ม ผ้าแพร
ล้วนแล้วแต่รางวัลดีๆ แถมไม่ต้องซื้อบัตรเยอะก็ได้รางวัลใหญ่ซะด้วย

ก็เลยบอก เวลาเราจะเข้าไปเสี่ยงโชค ต้องดูเหยื่อที่เขาล่อ
ว่าให้อะไรที่เล็กที่สุดและดีใช้งานได้ กินอร่อย ไม่ต้องแบกหนักๆก็เข้าซื้อเลย

ร้านไหนออกรางวัลบ่อยเข้าร้านนั้นเลย
เพราะความคุ้นเคยในการไปวัดระดับโชค
ตอนได้รางวัลพิเศษ ถ้าเราล้วงรางวัลที่กล่อง
เขาจะมีกระดาษม้วนเบอร์ไว้ไม่กี่ชิ้น แรกๆเราจะใช้วัดดวงเอา
เอ จับได้กระดาษที่มันหลวมๆแล้วได้ผ้าปูที่นอน
แต่พอจับอีกได้รางวัลพิเษษอีก คราวนี้ก็ใช้มือล้วงแต่เราจะจับกระดาษที่ม้วนแน่นๆ
เพราะคิดว่าคนม้วนรางวัลเพิ่งใส่รางวัลใหญ่ลงไปเพราะการม้วนยังไม่คลายตัว

แบบนี้เราก็จะได้รางวัลที่ดีกว่าเดิม เจอบ่อยมากที่เป็นแบบนี้
สอยดาวก็ตลกมาก บางครั้งอ่ะนะ เขาเอาหลอดรางวัลวางซ๊ะสูง
คนตัวสูงก็มักจะไม่สอยสูง คนตัวเตี้ยเล็กก็จะสอยสูงกัน
เด็กๆแต่ละคนจึงมักให้คนฉักตั๋วอุ้มแล้วต่อตัวให้
ชอบสอยเองคว้าเอง มีเฮค่ะ ได้รางวัลจริงๆ
คนตัวเล็กแต่ได้รางวัลใหญ่ ผู้ใหญ่ได้หมอนข้างไปกอด ก็จำใจต้องแบกๆกันไป
มางานนี้ทุกคนได้ปล่อยความอยากออกมา
ออกจากงานด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เป็นยายบ้าหอบฟางตามระเบียบ

พวกเราดีที่มีจักรยานปั่นไป ไม่ต้องแบกอะไรทั้งนั้น
เพราะถุงเป้ไปรษณีย์นั้น บรรจุของได้เพียบ
ครั้งหลังสุด ได้นัดพบพ่อแม่จิว หลานและจิว
เจอกันที่งาน
พวกเขาเดินไปซื้อทั้งของและจับรางวัลกัน
ต่างก็หิ้วของรุงรัง
ก็เลยบอกเอามาใส่เป้นี่เถอะ ปรากกว่าใส่บรรทุกของจนไม่ต้องหิ้วกันทุกคน

จุได้เยอะมากๆ ตะกร้าหน้าก็จุได้เยอะ
พวกเขาเอามากองที่บ้าน มันเยอะมากๆ 2พันกว่าเนี่ยเปิดร้านได้เลย
ส่วนเราไม่ได้จับอะไร แค่พาไปเที่ยวและเฝ้าของที่เขาได้มา เพราะเราเองก็จับซะทั่วก่อนมาแล้ว

พวกเขาเพิ่งเห็นประโยชน์ของการปั่นจักรยานแม่บ้านไปเที่ยวงานกาชาดนะเนี่ย
เพราะสถานที่มันกว้าง ยาว ไกล เดินไปแบกไปก็จะเพลียเหนื่อยเมื่อยมาก
แต่ละคนต่างปั่นเป็น เลยมาแบ่งกันปั่นคนละหน่อย หายเหนื่อยเดินต่อ สนุกดี

ปีที่แล้วได้พาครูน้เฮนี่ พุดดิ้ง ปั่นจักรยานไปเที่ยวงาน
ไปดึกเกินเลยคนแน่นมาก เเค่เข้าประตูก็เจอศึกคลื่นคนออหน้าประตูซะแล้ว
ตั๋วทางเข้าฝ่าไม่ได้ พวกเราเลยปั่นไปเข้าประตูอีกด้าน ไกลมาก แต่สนุกตรงที่ไม่ต้องมารอ เพราะมีดาราดังในนั้นเลยหยุดแหงกกะที่แบบนั้นนานนับชั่วโมง

ได้เห็นเพื่อนๆต่างสนุกสนาน เล่นเกมส์ยิงปืน และเสี่ยงรางวัล หอบหิ้วของกันมาก็ดีใจนะ
แต่ทุกท่านมาเอาตอนรางวัลย่อยดีๆไม่ค่อยมีกันแล้ว
ไว้ปีนี้ต้องมาช่วงต้นๆของงานนะ รางวัลย่อยปลอบใจจะออกก่อนดีก่อนทุกครั้งน่ะ

ปีนี้ข้าก็ยังมีจักรยานแม่บ้านให้ยืมปั่นกันนะ
ว่างเมื่อไหร่ไปกันได้ทุกเมื่อนะ อย่าเกรงใจ

ถ้าจำไม่ผิด งาน กาชาด เดือนเมษานะคะท่านสุ จะเร่งวันเร่งคืนไปไหนน๊า แค่นี้ก็เร็วจนนับอายุไม่ทันแว้วววว

ถ้าไปเที่ยวเยาวราช อย่าลืมไปแวะชิมก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่กะทะทองเหลือง ใช้ช้อนคั่ว หย่อยมว๊ากกกก ขายอยู่ปากซอย เล่งบ๋วยเอี้ย เยาวราช (ซอยข้างร้านทองจินฮั้วเฮง) เริ่มขายสองทุ่มจ้า

เท่าที่จำได้หน่อยๆก็ประมาณปลายๆเดือนมีนาแล้วมาจ๊ะเอ๋ต้นเดือนเมษา
ฮาๆชอบวันงานกาชาดเลยต้องเร่งวันเร่งเดือนให้ถึงเร็วๆอ่ะค่ะ
อายุเป็นเพียงตัวเลข ส่วนวัย..อย่าเพิ่งทัก ยังชอบการชิงรางวัลแบบเด็กๆอยู่..

ร้านนี้ดุ คนขายมองหน้าว่ามากินคนเดียวออกจะขัดใจที่มานั่งโต๊ะเสียที่นั่งเขาอ่ะ
ถ้ามาหลายๆคนจะยิ้มแย้มอย่างดี รสชาดก็งั้นๆค่ะ เห็นตั้งแต่เด็กๆขายกันมาหลายรุ่นแล้ว เอาช้อนกวนๆๆๆให้ดูแปลกกว่าที่อื่น
แทนที่จะทำตะหลิวที่โดยมากจะนำไปเจียจนเล็กๆ
เวลาผัดก็จะคล่องแคล่วว่องไว

สมัยก่อนเคยไปทดลองชิมแล้วค่ะ สมัยนี้ไม่เคยลอง
ของธรรมดาๆ แต่ขายดีจนต้องแย่งเก้าอี้นั่งกัน คนขายดุเลยรู้สึกดีกระมังคะ
รสชาดถูกใจ เพราะร้อนๆจะอร่อย แถมให้มาน้อยเลยยิ่งอร่อยก็ได้
ยอมรับว่ากรรมวิธีในการคั่วตลกและแปลกดี อร่อยตรงน้อยและแพงนี่แหละอิอิ

ใช่เลยถูกต้องแล้วคร้าบบบบ ร้านที่ดุๆ ให้น้อยๆ แล้วให้นั่งกินเบียดๆ กัน ห้ามถ่ายรูปด้วย สงสัยจะกลัวขายดีไปกว่านี้ แต่อร่อยจริงๆ นะคะ น่าจะกินได้ครั้งละสามจานเลย แต่ไปเยาวราชต้องเดินกินหลายๆ เจ้า เจ้าละจาน ครึ่งจานก็พอ

งานกาชาด 2555 ไปขุดคุ้ยมาให้ค่ะ



29 มี.ค. - 06 เม.ย. 2555

เวลาเปิด-ปิด บัตรจำหน่ายในราคา 20 บาท

วันจันทร์-วันศุกร์ เวลา 14.00-23.00 น.

วันเสาร์และวันอาทิตย์ เวลา 10.00-23.00 น.

วันสุดท้ายของงานปิดงาน เวลา 24.00 น.

//www.tatcontactcenter.com/news_details.php?txtNo=386&page=1&mon=3&year=1322586000&idYear=1&endYear=2

สวัสดีท่านนักปั่นไปชิมไปทั้งหลาย
ก๋วยเตี๋ยวคั่วซอยเหล่งบ๋วยเอี๊ยเยาวราช
ต้นๆซอยจะขายช่วงดึกๆ ร้านนี้หินค่ะ ดุ ร้าย อร่อย แพง
บางคนไปกิน นึกว่าจะเต๊ะจุ๊ยมาดเจ้าสัวสั่งเสียงดัง
แต่..ยังไม่ทันหย่อนก้นนั่ง โดนแว๊ดๆ ไปน่งกะคนมาคนเยวโน่น

ฮาๆ มานั่งกะข้าน่ะเอง
โดนซะอีกคนเป็นไรมี ด้วยน้ำอดน้ำทน จึงต้องสะกดใจ
นั่งรอเขามาจดรายการ ความอร่อย..เป็นเช่นนี้แล มีของแถมส่งท้าย
อาเสี่ย นั่งหน้าเก๊กๆ จานั่งดีไม่ดี เห็นท่านั่งโหย่งๆก้น ก็ให้สงสาร
จำได้ว่า ได้พูดปลอบใจไปว่า
ความอร่อยโดยมากมักผสมวาจาเผ็ดร้อน
เจอแต่ร้านต้อนรับดี แต่กินไม่อร่อย ก็ต้องทดลองความแตกต่างดู

และรอนานๆก็ยิ่งทนรอ มันจะอร่อยขนาดไหนล่ะเนี่ย
อืมๆ พอมาถึง ก็ๆๆๆๆหอมมากๆ อย่านึกถึงสีหน้าคนทำเลยนะ เจี๊ยะบ่อลงด้วยความเคือง
อร่อยจริง แต่ไม่เบิ้ล เพราะอิ่มได้ที่ เด๋วเขาจะดุรอบ2รึป่าวไม่รู้
มีนะ แทนที่จะดีใจ อร่อยจึงเบิ้ล แต่พี่แกบ่นลับหลังทำไมไม่สั่ง2จานไปเลยหะ..
ร้านนี้ต่อให้หิวแค่ไหนก็ไม่แวะชิมค่ะ จำไปจนตาย ว่าลองแล้วต้องจำ

แต่ก็อย่างผอ.ว่า อร่อยจริงๆ

เขาคงกลัวโดนเรียกเก็บภาษีกระมังคะ
เพราะเดี๊ยวนี้คนถ่ายแล้วไปลงในเว็บกัน เขาเลยไม่ให้ถ่ายรูป
ช่วงดึกๆตลอดทางเดินริมถนนจะขายของกินหลากหลายมาก
ยิ่งเจอเทศกาลปิดถนนเยาวราชแล้ว ยิ่งประชันของกินแปลกๆมาขาย
เข้าแถวซื้อห่อกลับบ้านคนละหลายๆอย่างเลยล่ะ
อยากกินอะไรมีหมด แถมแพงอีกตะหาก
บางคนปูหนังสือพิมพ์นั่งกินกันทั้งครอบครัวเหมือนมาเที่ยวงาน
มากันทั้งทีต้องกินตอนร้อนๆ เห็นแล้วพลอยสนุกไปด้วย
ใครอยากกินอะไรก็ไปเล๊ย แล้วมากินด้วยกันแบบนี้

หนุ่มๆสาวๆสมัยนี้ก็ชอบนะ นานๆจะเจองานและรวมตัวกัน
ทุกร้านไม่ว่าอร่อยไม่อร่อยขายดีหมด เต็มทุกโต๊ะ
การขายอาหารต่างๆ กำไรดี แพงไม่ว่าขอให้น่ากินและอยากกินสิ่งที่อยากลองกัน

วัดระดับความอยากทดลองชิมของผอ.แล้ว
รู้เลยว่า เป็นคนชอบชิมอาหารแปลกๆ ที่น่าทานและอร่อย
ไม่มีกลัวแพง ขอให้ได้ลองให้สมใจก็พอ

ที่จริงมีงานก็แค่ไปเดินๆเท่านั้น ไม่ค่อยได้แวะชิมหรอก
เพราะกลิ่นสีที่น่ากินนั้นมิได้ยั่วยวนให้ลองเลย ลองแล้วก็เฉยๆอ่ะนะ
ไปปั่นจักรยานกับชมรมฯหลายๆที่ ลองหลายๆอย่างก็เฉยๆ
ไม่มีอะไรน่าสนใจถึงขั้นอยากไปอีกครั้ง

เห็นผอ.ชอบลองชิมไปซะทุกร้าน ก็ขำ
ผอมๆแบบนี้กินเก่งและเจริญอาหารดีจริงๆ
ใครได้ไปร่วมรับประทานอาหารด้วยก็พลอยอร่อยไปหมดทุกอย่าง

สนุกมากๆที่ได้ไปชิมอาหารกับผอ. และเพื่อนร่วมแก๊งค์บ่อยๆนะ

ขอบคุณที่หาลิงค์วันงานกาชาดมาให้
อืมๆ นับว่าใกล้ได้ไปงานแล้ว
ทิ้งคราบความแก่ก็งานนี้แหละ
เสียดายที่ผอ.อยู่ไกล ไม่ได้ไปงานนี้ด้วย

สุขสันต์วันเกิดค่ะท่านผอ. ขอให้มีความสุข คิดสิ่งใดก็สมปรารถนา สุขภาพแข็งแรง เดินทางไปไหนก็ปลอดภัยทุกที่ ร่ำรวยๆเฮงๆๆค่ะ ^^

สุชสันต์วันเกิดจ้าาาา (ช้าไปวันไม่เปงไรนิ คนขี้ลืมอ่ะ)

มีความสุขมากๆนะคะ แข็งแรงๆ
เฮงๆๆ

สุขสันต์วันเกิดค่ะผอ.
ขอให้มีความสุข สดชื่น สมหวังสมปรารถนาทุกประการ
มีสุขภาพแข็งแรงๆ เดินทางปลอดภัย ร่ำรวยๆยิ่งๆขึ้น

มาอวยพรช้า แต่ก็ดีใจมากๆที่ได้รู้ว่าเป็นวันเกิดของเพื่อนต่างวัยที่น่ารัก
เป็นวันพิเศษของทุกๆคน เมื่อถึงวันสำคัญนี้จะมีความสุขกันทุกคน
ก็ขอให้มีพลังใจที่เข้มแข็ง ในการเดินไปข้างหน้าอย่างมั่นคง
ผอ.เป็นคนดี คนสำคัญในจำนวนเพื่อนๆที่คบมา
ประทับใจในการได้รู้จักตัวจริงเสียงจริงนอกจอ
ได้เดินทางไกลไปปั่นจักรยานกับเพื่อนๆในบล๊อกนี้ด้วยกันบ่อยๆ
จึงรู้ว่า มิตรภาพของเพื่อนต่างวัยหลายๆท่านดีมากๆ
ต่างคนต่างมีน้ำใจที่จริงใจสดใสบริสุทธิ์จริงๆ

ทุกวันนี้หากว่างก็ต้องแวะบล๊อกนี้ก่อน
ไม่มีใครแวะมา ก็ขอให้ได้เห็นสีสันหน้าจอก็ยังดี
ในใจยังหวังให้ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิมนะ
" ใยจึงหลีกลี้หลบลับมิกลับมา "
หากเป็นเช่นนี้..อยู่เรื่อยๆ คนแก่ที่เฝ้ารอคอยการกลับมา
จะเหลือวันเวลาที่ไม่อาจรอคอยอีกนานเท่าไหร่ไม่รู้
เพราะอายุมากแล้ว ความจำในเรื่องราวต่างๆจะค่อยๆลบเลือนไป
จะจำสิ่งของที่วางไว้ไม่ค่อยได้ นึกไม่ออกว่าเมื่อกี้วางไว้ตรงไหน

เมื่อยังจำได้ ก็ขอให้สิ่งดีๆที่เคยได้รับ เก็บไว้เป็นครั้งหนึ่งในความทรงจำที่ประทับใจตลอดไปของทุกๆคน
ว่าการ..หลงเข้ามา สัมผัสมิตรภาพที่ดีของเพื่อนๆที่อายุน้อยๆนั้น
ทำให้เรามีความสุข มีพลัง มีกำลังใจ ยิ้มแย้มแจ่มใสกับการได้สัมผัสตัวอักษร
ที่ไหลลื่น ตลก โปกฮา ครื้นแครง มีความอยากรู้อยากเห็นอยากอ่านขนาดไหน
ทำให้ไม่รู้วันเวลาไปเลยนี่ ไม่เคยปรากฏมาเลยในช่วงวัยไม้ใกล้ฝั่ง

ทุกท่านเป็นผู้สร้างสิ่งบันเทิงให้กับคนได้เข้ามาอ่านกันทุกคนเลยนะ

และยังบังเอิญอีกแหละที่โลกเรากลม
จึงได้เจอเพื่อนนักอ่านฟิคนอกจอเข้าอย่างขำๆและตื่นเต้นมากทั้งๆที่รู้จักมานาน
ไปปั่นจักรยานออกทริปด้วยกันมาตลอด
คุยไปๆมาๆระหว่างกินข้าวเหนียวส้มตำไก่ย่างกันอย่างเอร็ดอร่อย
อยู่ดีๆก็เล่า ว่า "ติดชิรี่ย์ซินยุนบก ที่จบไปทางช่อง3มากๆ อยากให้มีต่อจัง"
"หนูก็ชอบค่ะ ชอบเรื่องนี้มาก สนุกและซาบซึ้งในบทและตัวผู้แสดงจนอินไปเลย"

" ใช่ๆๆๆ ชั้นก็ชอบเรื่องนี้มาก ละครจบ แต่คนดูยังไม่จบอ่ะ เลยตามล่าหาอ่านบทส่งท้ายของเรื่องราวนี้อย่างตาพลิกตาคว่ำด้วยความเสียดายในเนื้อหาจริงๆ "
"แบบว่ากัดไม่ปล่อย ต้องค้นหาเรื่องราวของซินยุนบก อย่างไม่รอช้า ไม่ข้ามวัน หาไปหามาๆสะดุดชื่อคนชื่อ albatross11 เข้า
คำพูดคำจาในการตอบข้อความในกระทู้ที่คุยในพันทิพดีมาก ตั้งแต่นั้นมาเลยได้รู้ว่า คนชื่อ albatross11 เขาก็ชอบเนื้อหาเรื่องนี้ จนมีความพยายามแกะตัวอักษรฝรั่ง ได้แปลและเรียบเรียงเป็นภาษาไทยให้เราได้อ่านกัน ฟิคของคนแต่งเป็นแฟนคลับด้วยกันเองนี้ แต่งต่อจากเนื้อหาในทีวีเลยทีเดียว แต่งได้ดีมากๆ วึ้งเลย แถมคนแปลก็เก่งมาก แปลได้ซาบซึ้งกินใจคนอ่าน
จนติดกันงอมแงม รอจนเหงือกแห้ง เมื่อไหร่จะมาต่ออีก.."

** ใช่ๆๆๆ **
* หนูเองก็ติดเรื่องนี้ หลงเข้ามาบล๊อกนี้ *
เรื่องนี้ตามอ่านเป็นปียังไม่จบนะพี่ หนูรอจนต้องเข้าไปชมเจ้าของบล๊อก
เพราะกลัวเขาไม่มีกำลังใจในการแปล เลย เข้าไปคุยด้วยบ่อยๆ แต่ไม่กล้าคุยมาก ใช้นามแฝงอะไรหนูลืมไปแล้ว จำไม่ได้ ไม่กล้าคุยเพราะได้แต่อ่าน

..ฮาๆๆๆ..

คุยกันถูกคอเมื่อคุยกันถึงเรื่องราววินยุนบกที่ต่างชื่นชอบ ประสาคนสนใจเรื่องราวที่ควรมีต่อ เสียดายจนคาใจ
ทำเอาเพื่อนรอบวงแปลกใจ เพราะอยู่ดีๆ 2 สาวต่างวัยคุยกันเสียงดังอย่างดีใจอย่างกะไม่ได้เจอกันนาน เพิ่งรู้จักกันกระนั้นแหละ

ผอ.คงจำน้องเจนได้ น้องเจน ที่ปั่นจักรยาน สตาร์ด้า คันสีแดง
ที่ผอ.บอก น้องคนนี้อึกมาก ปั่นสวนผึ้ง ขึ้นเขาจบตลอดทริป

น้องเจน ตบ เข่า ดังๆ " อ้อ..นี่ ผอ.รึนี่ "
พร้อมกับหัวร่อเสียงดัง จำเราต้องบอกให้เบาๆหน่อย
" อ่ะ ดีใจ จัง ที่ได้เจอตัวจริงคนแปลฟิค ได้เจอตัวจริงไม่รู้ตัว โอย เจนเสียดายไม่ได้จับมือทักทาย ผอ.คนเก่ง แปลได้ดีมากๆเลย ไม่อยากเชื่อว่าจะแปลได้ดีขนาดนี้ สำนวนสวย ทำเอาเจน ติดงอมแงม และต้องไปหาอ่านล่วงหน้าก่อนแปลและหลังจากนั้นก็ยังต้องตามอ่านหลังจากรู้เนื้อหาแล้ว เพราะแปลได้กินใจกว่าแปลเอง "

เชื่อเขาเลย โลกมันกลมจริงๆ

ทั้งเมื่อวานนี้และเช้านี้ จนเดี๊ยวนี้
ติดต่อถามข่าว3พี นัดไปเที่ยวงานกาชาดกันวัเสาร์ที่ 7 นี้
ท่านหล่น บอกบ่าย3โมง 3พีเพิ่งลงเครื่องกะลังเอากระเป๋าเดินทางอยู่
โทรไป3พีไม่ได้เปิดเครืองไว้

เลยบอกท่านหล่นว่า ไปเที่ยวงานกาชาดไม่ได้
เพราะตลอดเช้าไม่สบาย แพ้กลิ่นกาวที่คนงานทาติดฝาห้อง
วิงเวียนจนอาเจียนไปหลายรอบ ไม่สบายตัวซะแล้ว
ขอโทษด้วยที่ไปเดินช๊อปปิ้งเที่ยวงานกาชาดไม่ได้
3พีเพิ่งขึ้นมากรุงเทพฯก็คงยังเหนื่อยๆอยู่
ไว้นัดเพื่อนๆไปกันหลายๆคน ทุกคนไม่ติดงาน ก็ไปกินเที่ยวได้ทั้งวัน
เย็นนี้ช่างทำตู้ไม้คงตกแต่งร้านเสร็จ ไม่ต้องทากาวที่มีกลิ่นทินเนอร์แรงๆอีกแล้ว
พรุ่งนี้กลิ่นคงค่อยๆหายไป แต่ตอนนี้ เมาเหมือนนางเฒ่าที่ขาดสติ
หมดเรี่ยวหมดแรงไปซะแล้ว หนีขึ้นชั้น4กลิ่นก็ตามติดขึ้นมา
ต้องเปิดแอร์ ปิดประตูให้แน่นหนา ห้ามใครเดินเข้าออกบ่อยๆ

สุโขสโมสรกับการดมกาวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
เพราะมันทำให้ทั้งเคลิ้มง่วงหงาวหาวนอนตลอดเวลา
มิน่า เด็กติดกาวถึงฝันหวานสุโค่ย ลมดีบ่อมีปัญหาทั้งวัน
แต่คนขี้แพ้อย่างเรา อ๊อกซีเจ่นในปอดไม่พอ เลยอ๊อกหมดพุง
เหนื่อยสุดๆ ใจจะขาดยิ่งกว่าไปปีนเขาสูงๆ แล้วพลาดตกลงมา
เพราะกลิ่นกาวยางนั้นเหม็นมากๆ กลิ่นไม่โสภาเอาซ๊ะเลย
ใครจะแกล้งเราให้สลบคาโต๊ะ ก็เห็นจะมีจุดอ่อนอีกอย่างที่ทำให้ ข้ายอมแพ้ยกมือขึ้น ไม่สู้ไม่เถียง คือกลิ่นกาวยางนี่เอง..
เออ. เพิ่งจะรู้นะนี่ ว่า แพ้กลิ่นสีและกาวอย่างแรง..

ขอบคุณมากค่ะ ท่านซิก ไหม ท่านสุ ที่ยังจำวันเกิดได้

อ่านที่ท่านสุเขียนเรื่องน้องเจน ขำจริงๆ โลกกลม กล๊ม กลม กับน้องเจนคุยกันก็ตั้งหลายครั้ง อธิบายว่าทำไมท่านสุเรียกว่า ผอ (เจนก็เรียก ผอ ตามท่านสุด้วย ) ตั้งแต่ เจอกันครั้งแรก เจนก็ไม่เห็นเอะใจหรือพูดว่าเคยเข้ามาอ่านในบล็อก

ปล. นางเฒ่าขาดสติ ตอนนี้สติที่หายไปกับกลิ่นสีคงกลับมาครบถ้วนแล้วใช่ไม๊คะ สำนวนท่านสุเหลือหลายไม่เปลี่ยนแปลง ไม่อยากโม้กะท่านสุเลยว่าวันนั้นไปกิน sukishi ที่เซนเตอร์วันอนุเสาวรีย์ชัย โปรโมชั่นจากหนังสือ 1 แถม 1 เบ็ดเสร็จคนละ 150 บาท อิ่มแล้วเวลายังไม่หมดอีกน๊าาาาา

กุ้งก็ตัวหย่ายยยยยยย เด้ง เนื้อปลา หัวปลาแซลมอนสดมว๊ากกกกก อิอิ นี่ขนาดไม่อยากโม้นะ ติดใจร้านนี้เลย ชาบูชิเวลาน้อยเหลือเกิน กินยังกับจรวดยังไม่ทัน

สวัสดีรอบห้องขอรับ ไม่ได้เข้ามาซะนานเลย คิดถึงทุกท่านเหมือนเดิมจ้า และสุขสันต์วันเกิดย้อนหลังขอรับ ท่านผอ. สุข สดชื่น สมหวัง ร่ำรวยๆๆๆๆพ่ะย่ะค่ะ

สวัสดีท่าน anong_2moon ค่ะ

ค่ะผอ.นี่ก็ไปประชุมลงคะแนนเลือกประธานชมรมฯเจอน้องเจนอีกแล้ว
นี่ก็จะไปนั่งรถไฟปั่นที่อยุธยาวันอาทิตย์ที่13พค.นี้ น้องเจน ประไพ น้องแฝดก็ไปด้วย
คนละ200ค่ารถไฟไปกลับรับ150คนแป๊ปเดียวเต็ม
ไปปั่นกันด้วยรถพับ เหมือนเมื่อ3ปีก่อน หลายๆทริปน้องเจน ประไพ น้องแฝด พวกเขาไปปั่นทางไกลกับทีมค๊อฟฟี่ไบร์คกันหลายครั้ง
เสียดายไม่ได้ไปด้วย พวกเขาบอกสนุกมันส์ไม่เหนื่อย ระยองฐานทัพเรือสัตหีบคนละ300บาทนั่ง2แถวคันใหญ่2คัน แล้วลงปั่นตามโปรแกรม ถึงไหนกินอาหารมื้อใหญ่แชร์กันออก อาหารอร่อยมาก
พวกเขารู้จักร้านอร่อย อาหารทะเลกินจนอิ่มกันทุกคน 2มื้อ แค่200กว่าบาท

พวกเพื่อนๆกลุ่มค๊อฟฟี่ไบร์คจะไปช่วยเฮียคากิด้วย
เลยจัดรถ2แถวไปกันอีก2คันรถ ระอะไรก็ได้ไปได้หมด ดีจังเลย
กลุ่มนี้เฮฮาดี วัยรุ่นทั้งนั้น เป็นกันเองดีมากๆ
เขาจัดเสริมเอาใจคนที่ไม่มีรถพับและลงชื่อไม่ทันน่ะค่ะ
ทริปรถพับนานๆจะจัดที ปีนี้คนเลยลงชื่อเร็ว
เสียดายผอ. นก หมอน แม่พลอย เป็นคนต่างจังหวัดเลยไม่ได้ไปกัน
ชอบไปอยุธยามาก ถนนสวยและวัดวาอารามเยอะ
เที่ยวที่แล้วไปด้วยเรือ เที่ยวได้น้อย แต่ก็สนุกไปอีกแบบหนึ่ง
อีกปีเฮียคากิก็จัดรถพับนั่งรถทัวร์ ก็สนุกมากๆ เที่ยวทั่วเลยค่ะ

และไปกับกลุ่มลั้นลา ยิ่งสนุกใหญ่ ได้ท่องเที่ยวจัดกันเองรถ2แถวพ่วงเล้าไก่และถึงไหนปั่นที่นั่น
ไปตี5กลับ5ทุ่ม สนุกมากๆ กินๆเที่ยวๆทั้งวัน
กลุ่มนี้ตอนหลังไปกันเองกลุ่มย่อยๆ เพราะงานเยอะไปไม่ได้กัน จะนัดไปกันกลุ่มใหญ่ จะเหนื่อยรับผิดชอบมาก รอๆเขาจัดอีกค่ะ


ช่วงนี้ โลกใบนี้กลมๆและซ่อนความร้อนระอุอยู่ภายใต้พื้นผิวที่เตรียมจะระเบิดออกมา
แต่..ร้อนอะไร ก็ไม่เท่า ร้อนเงินค่ะ
เมื่อเงินร่อยหรอ ก็จะหงุดหงิด ใจร้อน ไม่รับรู้เรื่องราวดีๆที่ผ่านไปผ่านมา
ยามมีเงินใช้คล่อง อะไรๆก็สะดวกโยธินไปหมด
มันเป็นเช่นนี้จริงๆค่ะ ฉะนั้น เงินทองในยามบั้นปลายจึงมีค่ามากที่สุด
เพราะไม่มีอนาคตให้คาดหวังและบุกเบิกและเริ่มใหม่อีกครั้ง
เงิน..จึงมีค่าและควรใช้อย่างประหยัด
จะแบ..ขอ..เหมือนยามเด็กๆนั้น สายตาแววตาช่างแตกต่างกันจริงๆ

ใจคนนั้นสุดหยั่งคาด และยากคาดเดา
จึงไม่ต้องทดลองใจของคนที่เรารัก และตั้งความหวังกับสิ่งที่หวังมากเกินไป
ตอนนี้ สภาพนางเฒ่าขาดสติ ขาดสตังค์เริ่มดีขึ้นแล้ว
เพราะคนมาเช่า เปิดร้านแล้ว กลิ่นสีและกาวก็ค่อยๆหายไปใกล้ปกติแล้ว
ก่อนหน้านี้ เป็นเอามากแทบแย่ ปวดหัววิงเวียน อาเจียนวันละหลายครั้ง

ต้องหาหมอกินยาหลายขนาน ผมร่วงเป็นเขาหัวโล้นเลยล่ะ
หุ้นร่วงมีวันขึ้น แต่ผมร่วงๆแล้วร่วงเลย
เลยวัยสร้างรากฐานจริงๆนะเออ...เฮ้อ..

พูดถึงบุฟเฟ่ต์ ตอนนี้ แต่ละแห่งขึ้นราคาพาเหรดกันขึ้นแทบทุกจ้าว
ทั้งฮอทพอร์ท ชาบูชิ โออิชิแกรด์ วิเศษไก่ย่าง ขึ้นราคาต้อนรับเงินขั้นต่ำ300บาท
แล้วคนว่างงานจะเอาอะไรกินล่ะเนี่ย..
คงต้องลาขาดกับการไปกินบุฟเฟ่ต์ก็คราวนี้แหละ
สุดท้ายๆสุดที่ผ่านไป แม่ลูก3ใบเถา มองตากันว่ากินไรดี หมดหนทางกินเองในบ้านแล้ว
มันเบื่อฝีมือตัวเองเต็มที เลยนั่งแท๊กซี่ไปบิ๊กซีราชดำริ
กินชาบูชิ ละกัน ขึ้นราคาก็ไม่บอก 319 บาทถ้ารู้ก็จะถอย นี่ไม่รู้เลยได้เรื่องกลับมาอ่ะจิ..
ก็นั่งมองไปหยิบไปกินไป 3คนมองหน้ากัน เอ นี่พวกเราเบื่ออาหารกันรึป่าวนี่
ไม่เจริญอาหารเลย กินไปไม่มีเบิ้ล คือมันม๊ะค่อยสด และไม่หวานยิ้มพิมพ์ใจเลยอ่ะ
แม้แต่ปลาแซลม่อนยังเปื่อยๆซีดๆชอบกล
กินหมูเบคอนกัน ก็เซ็งจิต ไปกินหมูกะทะมิดีกว่าหรือ
เลยกินหอยตลับกัน อุตส่าห์เลือกที่อ้าซ่ายิ้มหวานกันด้วยคิดว่ามันยิ้มจึงสด

กินไอติมคนละถ้วย แล้วเช็คบิล ออกก่อนเวลา.30นาที ทำเวลาออก..อย่างกะได้ลดอีก100บาทกระนั้นแหละ

ยัง...ไม่ทันออกจากห้าง น้องสาวก็เผ่นแน๊บเข้าห้องน้ำห้าง
แบบวิ่งชนแล้วผลักเขาให้ถอยไป ทางข้าใครอย่างขวางกระนั้นแหละ..

ออกมาหน้าจ๋อย สละกางเกงในลงขยะ แล้วรีบจูงแม่กลับบ้านด่วน..
กลัวอีก2คนจะเลียนแบบทำตามอ่ะจิ..

รถบนถนนติดขัด เมื่อไหร่จะถึงบ้านล่ะเว๊ย..
3สาวโสดแทบนับไฟแดงตรงแยกว่า เขียวๆๆๆๆ...เอ้า ...ไม่ต้องช่วยเติมแ๊สให้แท๊กซี่นะ..

โห..ชาบูชิ ทำเราห้องน้ำ2ห้องไม่พอใช้
ลาแล้วลา โอ่ ชา บู ชิ...

** ฮาๆๆ สุดยอดเลย ที่ผอ.ตามล่าหาโปรฯของ sukishi ได้ทัน
ขนาดคนกรุงฯอย่างครอบครัวข้า ยังไม่รู้รายการโปรฯนี้ มีที่ไหนเมื่อไหร่เลย..
อิจฉานะนี่ รู้แต่ ที่ใหม่อยู่ตรงทองหล่อ ในเว็บพันทิพบอก รายการบุฟเฟ่ต์นั้นต้องซื้อหนังสือคู่สร้างคู่สมแล้วตัดใบโบชัวร์ไป
จะๆๆ...มากิน1คนจ่าย1คนอ่ะ ประมาณนี้
แต่เห็นคนบอกต้องจองและคิวยาวเลยไม่สนดีกว่า (ขี้เหนียวซื้อหนังสือหลายเล่มอ่ะ)
ไม่รู้รายการเดียวกะที่ผอ.ไปชิมรึป่าว แต่ นั่นมันซอยทองหล่อ ของผอ.อยู่ใกล้บ้านข้า แต่ข้ากลับไม่รู้ไม่ชิได้อย่างไรล่ะนี่..

//www.thaimtb.com/forum/viewtopic.php?f=415&t=476166

คืนวันอังคารที่29 พ.ค.55
เป็นวันดีที่ได้ยินเสียงโทรโข่งจากเพื่อนๆต่างดาว
ซึ่งณ.ปัจจุบันห่างหายเลิกลา ขี่รถกระบะแทน
เพื่อยั้งชีพกับปากท้องของตัวเอง จนเกลียวบิด
ลืมเพื่อนฝูงชาวก๊องแก๊งค์นานครึ่งปี

ได้คลื่นความถี่ที่รับได้30% จากการสำรวจของหมอวัดคลื่นโอดิโอ
ตัดสินลงมติจากแพทย์ให้เป็นผู้พิการแห่งชาติไปซะแล้ว
แลต้องเผ่นไปทำบัตรเบ่งเป็นคนพิการในวันนั้นเลย
เพื่อจะได้ขึ้นรถบีทีเอสฟรี นั่งเครื่องบินลดครึ่งนึงอ่ะนะ
เสียงใสๆจากนก (phenixepp)ยังคงร่าเริงมาตามสาย
บอก..ท่านสุ คิ๊ดถึงจ๊าง..
นกจะมาหาท่านสุ พร้อมกันกับเพื่อนๆหลายคนนะคะ
จาไปภายใน20นาทีนะคะ คิดถุงมากๆเลย ..
เออ...ๆๆๆ มาเลย ดีใจจางเลยที่ได้เจอกัน

และแล้ว20นาทีเหมือนโกห๊ก บวกๆๆอีก100นาทีด้วยนะ
ตามธรรมเนียมนก.. phenixepp มิเช่นน๊านจะเป็น นก ตัวปลอม
พอมาถึง..ก็ได้เฮฮากระตู้วู๊าย..ดีใจมว๊ากกกก..
มากันหลายคนจริงอย่างเจ้าตัวโวหารไว้
ว่ามากันหลายคนจิงด้วย นก หมอน กุ๊กๆไก่
น้ำ เฮนี่ (อีกคนวินดี๊ กลับไปทำงานต่อ)
5 สาว+1วัยกระดูกบางสวมกอดกันอย่างกะพรากจากกันมานานปี

เป็นกลุ่มวายร้ายสายสมร ที่เสียงดังจนกระจกครัวสั่นไหว
น้องขายแว่นตา มัวแต่ขายของ ไม่ได้ชะแง้ชำมะเรืองคนกลุ่มใหญ่เดินมาแต่ตอนไหน
คงจะมัวแต่ต้อนลูกค้าที่สนใจแว่นน่ะ สิ่งรอบตัวเลยมองไม่เเหน
ทั้งๆที่น้ำและข้าตัวออกใหญ่ เอาผ้าืนใหญ่ที่ล่องหนได้ยังไม่พอคลุมโปง

อ่อ..เสียงดังสะเทือนประตูเลยเดินมาชะแว๊บดู เลยบอกไปว่า..
เพื่อนจากเว็บบล๊อกมาเยี่ยมด้วยความคิ๊ดถุงน่ะ ปลอดภัยไม่โดนจี้มิต้องห่วงค่ะ

พากลุ่มลิงน้อยใหญ่ไปชั้น4 น้องสาวจอมวายร้ายประจำชั้น4เปิดแอร์และหุงข้าวให้เสร็จสรรพ
เลยงัดตู้เย็นดู หมูไข่กุ้งกุนเชียง ยังทำเครื่องประกอบได้
เลยรีบทำอะไรก็ได้มาสมทบ แต่..หม่ามี๊ข้าเจ้าบอก
ลื่อเอาเกลือมาทั้งโรงสีรึไง..เค็มทุกอย่าง ไม่มีจานไหนไม่เค็ม
อิอิ..ฮาๆ คนทำไม่ได้ชิม คนชิมชีช้ำตามด้วยคำชมทุกคำ
ไอ่เราก็ ดีใจ ที่ได้ตำน้ำพริกปนทะเลทั้งหาดละลายปากเพื่อนอย่างกะแกล้งเขาทั้งคณะ
ไม่รู้นะนี่ ว่ากินเค็มได้..เก่งขนาดนี้

ฝีมือสะใภ้เจ้าของโรงเกลือมาปรุงเองก็ทนๆกันหน่อยนะ
เพื่อนๆมาดีใจมากๆนะ นก ดำเป็นถ่าน ผอมลงหน่อย กล้ามเนื้อขึ้นตามข้อ ประสาคนออกแรงเยอะ
ได้ทั้งเงินและสุขภาพที่ปึ๋งปั๋งแช็งแรง ถือว่าได้โชค2ต่อ
หมอน ผอมแห้งเหมือนเดิม นกบอกหมอนเป็นคนซุ่มซ่ามชอบเดินไปเตะพื้นวัดมวลกระดูก
แถมยังกร่างไปเอาเรื่องมอร์ไซด์เพื่อหยั่งรู้นำหนักรถ โดยเตะขาตั้งให้ล้มทับขาตัวเองดู
ได้แผลเป็นที่น่าพอใจแล้วมาอวดเพื่อนฝูง ว่าไปลองกำลังมาได้ผลงานติดตัว..อีก1รายการ

เฮนี่ เจอกันครั้งนี้ หน้าบาน ใส่กาแฟดำติดผิวเนียนมาด้วย
เพราะการค้นคว้าวิเคราะห์ทุเรียนชิมทุเรียนตลอดคลอส
เรางัดกล่องทุเรียนมาแจก เฮนี่..ส่ายหน้าดุ๊กดิ๊ก ไม่อาวอ่ะ ขอบาย กินจนกลัวเลยค่ะ
มิน่าเจอกันงวดนี้ ตัวกลมหน้าเด้งก่าครั้งไหนๆนะเออ..เจ้าตัว..บอก เที่ยวหน้า จะลดให้ผอมบางไปเยยยยย...

น้ำ..ๆๆๆๆ อ่ะ..ตัวใหญ่ หน้าตาแจ่มใสเบิกบาน ขาวขึ้น ตัวขยายด้านข้างมากขึ้น
เจ้าตัว บอกกินเก่ง อะไรก็อร่อย ไม่ทุกข์ร้อนทั้งๆที่ได้รีดไขมันหน้าอกไปครึ่งกรัม
ก็ยังกินอะไรๆๆๆอร่อยไปซะทุกอย่าง
เฮนี่.. บอกว่า เตือนทีไรว่ากินน้อยๆหน่อย
น้ำ...เออๆๆๆ....รู้แล้วน่า ๆๆๆ ..ก็มันอยากกิน เตือนอยู่ได้
ฮาๆๆ..เลยบอกเฮนี่ ไปว่า ..ไม่ต้องเตือนเขาหรอก คนยังไม่มีความรักก็งี๊แหละ
เจอเมื่อไหร่ ผอม เมื่อนั้นแหละ..

กุ๊กไก่ จอมนิ่ง ยิงฟันขาว มาครั้งนี้ หน้าตาดีขึ้น ออกจะคมขำนุ่มลึกดี
ได้ความว๊า..ไม่ต้องอยู่เฝ้าโรงงาน เอางานมาทำที่บ้าน แปลว่๊า ไม่ได้เป็นลูกจ้าง
แต่..ทำงานอิสระ เป้นไทกับตัวเอง ไม่มีจ้าวนายกวนตัวกวนใจ ว่าง้านเหอะ
เฮ้อ..เด็กสมัยนี้ ทำไมชอบทำงานอิสระนะ เป็นลูกจ้างน่ะ ดีแล้ว แป๊ปๆถึงเดือน
ไม่ต้องใช้สมองมากกว่าเจ้าของกิจการ เป็นคนถูกขี้ถูกใช้งานดีกว่ากันเอยะเลยนะจะบอกให้..

ส่วนข้า..คนตกงาน ก็รบกะ สังขารไม่ให้ แต่ใจโลดแล่นไม่อยู่สุข
อยากทำน่านนี่ แต่ร่างกายมันบอกธุระไม่ใช่อยู่เรื่อย..
ขัดอกขัดใจกับเครื่องยนต์กลไกที่สึกหรอเร็วกว่าเวลาอันควร
ปีนกระไดทาสีก็ ตกลงมาแบบหาขั้นเหยียบไม่เจอ
ว๊าบๆหวิวๆอย่างกะเจอรูปโป๊ ใจคอสั่นไปม๊ด..
กลายเป็นคนขี้กลัว ขี้แพ้ ก่อนทำอะไรก็ตามกระนั้นแหละ

เพื่อนๆมาก็เป็นช่วงเวลาที่ดึกแล้ว เกรงใจว่าจะกลับบ้านดึกกัน
เพราะแต่ละคนอยู่ไกล แถมก่อนมาก็ไปยกของย้ายหอให้เฮนี่จนเหนื่อยกันทุกคน

วินดี๊ คนเขาเล่าขานว่า ตอนนี้ล่ำซำ หุ่นขยายด้านข้าง แข็งแรงบึกบักอีกตะหาก
ยกลังหนักๆได้หลาย ทีวีหนักมากๆก็แบกจนไม่กล้าวางลง
แขนล้าแขนหมดแรงจนได้แผลที่แขนก็ยอม เพื่อเฮนี่ เพื่อนรักนะนี่
เลยต้องแสดงพลังให้เห็นซะหน่อย ว่าไผเป็นไผ..เพื่อเธอ ที่รักนะนี่..ฮาๆๆ

เอาละ ดูซาซูเกะ จบ ก็ได้เวลากลับบ้านใครบ้านเผือก
น้ำอาสาไปส่งทุกคนนะเนี่ย รถคันเล็กๆ แต่คนไม่เล็กกัน พาไปส่งถึงที่ได้
บ๋ายบายร่ำลาสวัสดีกันจนครบ นกเข้ามาสวมกอดแบบตั้งใจ
ท่านสุ..แข็งแรงๆนะคะ แล้วนกจะพาไปเปิด..โรงงานที่นกและหมอนร่วมกันลงทุน
ว่ากิจการเป็นอย่างไร เท่ห์และอีกหน่อยจะขยายมีลูกจ้างๆมาช่วยงานด้วยล่ะ
อืมๆๆ...เห็นภาพที่วาดไว้ก่อนไป ดีใจกะโครงการที่ทำอยู่นะ
ขอให้สำเร็จ มั่นคง และเจริญก้าวหน้าอย่างไม่หยุดยั้งนะ..

คิดถึงทุกคนนะคะ
หากไม่รังเกียจบ้านที่รกรุงรัง ดีใจและยินดีเสมอที่เพื่อนๆแวะมานะคะ

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=toetae&month=11-2010&group=23&date=05&gblog=1

ผอ.คะ สักวันหนึ่ง หากเพื่อนๆมากทม.พร้อมหน้ากัน เราจะไปกินปูม้าที่นี่กันนะคะ
ไปทดลองมาแล้ว ไม่ผิดหวังและอยากไปกินอีกจริงๆค่ะ

กำลังรอน้องๆว่างไปกินกันอีกค่ะ

ปูช่วงเดือน5-6-7 เนื้อจะแน่านกว่าฤดูการอื่นๆ
เขานิยมกินปูก็ช่วงนี้ค่ะ

ปูช่วงเดือน5-6-7 เนื้อจะแน่นกว่าฤดูกาลอื่นๆ
เขานิยมกินปูก็ช่วงนี้ค่ะ

กะว่าพอไปถึงก๋จะกินแบบนึ่งดีกว่า
เพราะแบบผัด เราจะไม่ค่อยรู้ความหวานของเนื้อปูเท่าไรนัก
เพราะกว่าจะหมดจานนั้น เล่นเอาอิ่มแทบแย่
เลยอดกินแบบนึ่ง ไว้จะไปไดโว่ใหม่
แล้วจะรายงานให้ทราบ

จะอย่างไร น้องชายและหลาน บอกอร่อยทั้ง2อย่าง
ฝากไว้ก่อน อ่ะ ตอนนี้หิวๆๆๆ อยากกินปูนึ่งมากๆ

ไปอ่านมาแล้วค่ะ ท่านสุน่ากินดี เด๋ววันไหนเข้า กทม จะแจ้งท่านสุนะคะ ชอบปินปูเนื้อแน่นๆ มาก

wow..!!!!!

ฮา!!!!

ดีใจที่ผอ.ชอบกินปูเหมือนกัน
ชวนกันไปหลายๆคนนะคะ
แล้วนัดกันไปกินกันค่ะ
จะเตรียมอาวุธ พวกคีมหนีบนิ้วโป้งปูไปด้วย
เห็นทางร้านแบบนึ่งไม่ได้ทุบให้
พอดีที่บ้านมีอยู่อันนึง จะได้ใช้งานก็คราวนี้แหละค่ะ ท่าน มุอิ อิอิ

วันจันทร์ วันอังคาร วันพุธ วันพฤหัส วันศุกร์ วันเสาร์ วันอาทิตย์ ผ่านไป ไม่มีวันไหนมาแทรกได้ มีแค่วันพวกนี้ไม่ว่าวันไหน ไม่มีวันใดเพิ่มแทรกเข้ามาได้เลย

มิตรภาพก้อเหมือนกัน มีแต่มิตรภาพที่ผ่านมาในวันเหล่านี้เท่านั้นไม่มีมิตรไหนแทรกได้ ต่อให้ผ่านไปกี่ปี มิตรภาพเหล่านี้ยังย้อนให้เราคิดถึงกัน เมื่อผ่านวันแบบนี้ในแต่ละวัน ก้ออดคิดถึงไม่ได้ว่าวันนั้นฉันหัวเราะกับ....

ลบให้หน่อยนะ ความเห็นที่159 มันเผลอกดไป

สวัสดีค่ะผอ.และเพื่อนๆค่ะ

ช่วงที่ผ่านมาไม่สบายหลายเดือนสุดจะทรมานมาก
หลังจากเลิกทำกายภาพบำบัดมา1เดือน อาการต่างๆก็เริ่มหายและดีขึ้นทันตาเห็น
ไม่ทำตามหมอสั่งอีกแล้ว เลยทำให้สบายดีจนเดี๊ยวนี้
อยากกินนั่นนี่ทันที ไปลองชิมปูที่บางขุนเทียนมา ก็ติดใจกันทั้งบ้าน

เสาร์ที่ 7 กค.ก็ไปกินอีก คราวนี้ไม่สั่งต้มยำกุ้ง
สั่งแต่ข้าวผัดปู50บาท(อร่อยมาก 3คนกินไม่หมดเลยอ่ะ)
ปลากระพงเผาตัวใหญ่300บาท อร่อยจนอยากสั่งเพิ่มอีก(แต่แม่บอกพอแย้วๆ)
น้ำ1ขวด 10บาท แซเว่นอัพ1ขวด10บาทน้ำแข็งหลอด1กระติก15บาท

น้องชายและแม่นั่งกินก่อนที่โต๊ะ

ข้าไปถึง ก็ตามหนุ่มหล่อคนที่คัดปูแน่นๆให้คราวก่อน
จำหน้าไม่ได้ ลืม เพราะไม่ได้จ้องเขานานๆให้ติดตาน่ะ
แค่รู้ว่าแมนๆเป็นคนน่ารักและมีน้ำใจทั้งๆที่เพิ่งรู้จักกัน
ชี้ตัวไม่ถูก เขาจำเราได้เลยรีบเข้ามาทักเราอย่างดีใจ

อ่ะ ความจำคนแก่ก็งี้แหละ ดีใจที่เขาจำเราได้
เขาช่างพูด บอกงวดนี้ตัวใหญ่เนื้อแน่นมากนะครับ 380บาทจะแน่นกว่าทุกครั้ง
ส่วนที่ป้าเคยลองชิม280บาทตัวจะเล็กกว่า งวดนี้เนื้อก็แน่นเหมือนกันกับตัวใหญ่
แล้วแต่ป้าจะเอา ผมจะคัดตัวแน่นๆให้

เขาหยิบเข่งใบใหย่มาเราก็บอกนน.เข่งเท่าไหร่เนี่ย เขาบอกครึ่งกก.ครับ
แล้วเราก็ชี้เอาบ่อตัวเล็ก280บาท คัดไปคัดมาได้50ตัว 7.5กก.2100บาท
ครั้งนี้ลงความเห็นกันว่าจะนึ่งหมด กินบนโต๊ะ10ตัวนอกนั้นเอากลับบ้าน

เขาไม่คิดค่านึ่ง กินบนโต๊ะ10ตัวยังแกะเปลือกทุบก้มปูให้เสร็จสรรพ พ่อครัวคนนี้น่ารักมากๆ
บอกห่อกลับบ้าน3ถุงนะ เขาก็แบ่งใส่ถุงให้เรียบร้อยเลยล่ะ

โห อร่อยเนื้อแน่นจริงๆ ปูม้าจะเนื้อหวานกลิ่นหอม เนื้อเป็นแผ่นๆเลยล่ะ
แต่ข้าชอบกินปูทะเล ซึ่งเป็นความชอบเดิมๆมาแต่เด็ก แต่สมัยนี้มันแพงเกินกำลัง
ที่กทม.ถูกๆอย่าง320บาทนานๆเจอสักครั้งนึง
มันสดเพราะเป็นปูเป็นๆแต่เนื้อจะแน่นรึป่าวแล้วแต่ดวง
โดยมากตัวหนักเนื้อแน่นๆเขาส่งภัตตาคารกัน ที่เหลือหนักกระดอง ชาวบ้านอย่างเราๆจึงได้แอ้มกัน

สมัยนี้ปูทะเลถูกคนยกระดัีบให้เป็นซีฟู๊ด แถมปูม้าก็ถูกยกอันดับแพงไปด้วย
ซึ่งปูม้านั้นเมื่อก่อนก็ขายกัยแบบปูแช่เย็น ราคา 50-60บาทเท่านั้น พอถูกยกให้เป็นซี-ฟู๊ด แม้แต่แช่เย็นตายแล้วสดไม่สดก็ราคา220บาท
กินแล้ววัดดวงเสี่ยงโชคที่จะวิ่งแข่งกันเข้าห้องน้ำกันนี่แหละ
หาที่สดๆแบบเพิ่งตายหยังเขียดไม่ได้หรอก

พอคนนิยมกินปูม้าเป็นๆ เลือกในสระ ทำให้รูปลักษณ์ของปูม้าเป็นที่นิยมกว่า
การปิ้งเผานึ่งสดๆรสชาติดีไม่แพ้กัน ก็เลยเป็นที่นิยมกันมากขึ้น ราคาเลยไปโลด
จนชาวบ้านจริงๆตามริมทะเล จะกินยังยากเลย
จนชาวประมงที่ส่งภัตตาคาร ต้องสร้างบ่อเลี้ยงขุนให้เนื้อแน่นๆก่อนส่งกัน
เพราะจับมาจริงๆเนื้อไม่ค่อยมีหรอก ต้องเอามาเลี้ยงให้มีน้ำหนักจึงส่งขายได้

ไปดูมาแล้ว ก่อนมานั่งกินที่นี่ นับว่าเป็นธุระกิจที่สร้างรายได้มหาศาลเลยล่ะ
แถมพ่อครัวยังเล่าอีกว่า ที่ดินแถบบางขุนเทียน ริมทะเลเริ่มขึ้นราคา ทั้งๆที่เป็นทะเลยังไม่ถมดินนะ

พ่อน้องจิว บอกว่า เพื่อนพาไปกินปูทะเลที่ภัตตาคาร ปูตัวหนักๆแค่ตัวเดียววันนั้นจานละ1800บาท
ซึ่งอร่อยมากๆ แต่ให้ไปกิน ก็ไม่กล้ากินหรอกเว่อร์และเสียดายเงิน

ร้านนี้ก็มีตัวใหญ่เนื้อแน่นนะ กก.850บาท แต่ก็ยังแพงสำหรับครอบครัวเราอยู่ดีแหละ

นั่งแกะปูม้ากินแค่นี้ก็มีความสุขหลายๆแล้วล่ะ
2485บาท ให้ค่ายิ้มไป15บาทก็เป็นเจ้าสัวเดินดินได้เหมือนกัน

แถมได้ปูกลับบ้านอีก40ตัว กินไปชมไป เนื้อแน่นแบบนี้ไม่ประทับใจได้อย่างไรเล่า

เที่ยวหน้าพ่อน้องจิวชวนไปกันอีกแล้ว
เขาบอกปูผัดผงกระหรี่อร่อยมากๆ ทำไมคราวนี้ไม่ทำมา2แบบ
อ่ะ..แรกๆคิดว่าเขาไม่คิดค่านึ่งค่าทำ อย่าไปแหย่ให้เขายุ่งยาก
ประเดี๊ยวจะคิดค่าทำทั้ง2อย่างไปเลย เพราะ7.5กก.มันเยอะมากๆ ต้องผัดหลายๆกระทะ
ไว้เที่ยวหน้าจะจัดให้ ก็แล้วกันอย่างละครึ่ง

เล่นเอามีที่กินที่เที่ยวแบบนี้ ใครเล่าจะทน อดคิดถึงไม่ได้
เรื่องกินนี่เรื่องใหญ่นะ แต่เวลาว่างของคนพาไปเนี่ย ต้องซาวเสียงกันเป้นทอดๆ

ตอนนี้แม้แต่แม่ บอกคุ้มและถูกมาก ไม่บ่นไม่ว่าเลยล่ะ

ขนาดข้าพิมพ์อยู่นี้ ยังเปรี้ยวปากเลย เพราะงวดนี้น้ำจิ้มเขาทำมาอร่อยมากๆ กินไปหลายถ้วย

พรุ่งนี้เช้าต้องหาอะไรมากระแทกปากดีกว่า หิวๆๆอยากกินนั่นนี่

อ่อ..ไปกินนารายณพิซซ่าบุฟเฟ่ มีเฉพาะทุกวันอังคาร คนละ199 บาทดีกว่า
กินไม่อั้น ลองมาแล้ว3ครั้ง ไม่เคยลบสถิติเกิน7ชิ้นซะที
มาเสริฟหลายหน้าหลายๆรส ลองหมด ชีสส์ยืดเป็นทาง คิดแล้วน้ำลายยึดแล้วอ่ะ

พรุ่งนี้จะไม่กินสลลัด ไม่กินมักกะโรนี ต้มยำกุ้ง พาย ขนมปังกระเทียม ไก่ทอด ข้าวผัดแฮมเพราะตัดกำลัง
จะลองดูว่ากินได้9ชิ้นไหม 555555555..

แล้วเจอกันเมื่อชาติต้องการนะ..

เอ้ย..แล้วเจอกันเมื่อรวมตัวกันนะ..

วันอังคารที่ผ่านมา
ได้ปั่นจักรยานไปกินพิซซ่านารายณ์ที่เซ็นจูรี่มา
อร่ิอยมากๆ กินไป8ชิ้นแถมตามด้วยไก่ทอดสับ2ชิ้น พาสต้าราดมายองเนสข้าวโพดถั่วลันเตาพายและขนมปังกระเทียมอย่างละ2ชิ้น
ซุปข้าวโพดและเห็ดหอมอย่างละ1ถ้วย
ไม่ได้ลองชิมต้มยำกุ้งเลย น้ำรูสเบียรล่อไป4แก้ว
อิ่มเลย กิน45นาทีจอด พนักงานยังมาถามรับต่อไหมคะ จะไปเอาหน้าแฮมมาเพิ่ม เพราะเขาเห็นเราไม่กินหนาอื่นๆกินแต่หน้าแฮมอย่างเดียว

ลูกค้าทยอยเข้ามา พวกเขาตักซะเต็มโต๊ะทั้งๆที่ไปกัน2คน
แปลว่าเขากินเก่งกว่า555555 แต่แค่นี้เราก็แทบเดิน2ขาออกจากร้านไม่ไหวแย้ว
ได้ทำสถิติการกินรอบนี้ได้1ชิ้น จะหาสาว(แก่)ใดไป่เหมือนมิได้อีกแล้ว..

กินที่นั่นอร่อยกว่าสั่งกลับมาบ้าน ไปกินเพราะตอนอยู่บ้านสั่ง1150มา
เขามีโปร199บาทถาดแรก ถาด2จ่าย99บาท
ก็ส่งมาคิดค่าส่ง30บาทรวม320 บาท
โห แห้งแหงแก๋ ไม่ยึดไม่เหนียวหนึดสักนิด แถมแห้งบางติดกล่อง ทำให้เกิดความแค้น
แบบแค้นฝังหุ่น แชร์หาร4กะคนในร้านและคนหน้าร้าน
พวกเราชิมไปบ่นไปว่า..จะรวมตัวกันหยุดร้าน

ไปกินนารายณ์กัน กินจ้าวนี้สุดคุ้ม แต่เวลาพวกเขาไม่แน่นอน
เราก็เลยไปกินคนเดียวก่อน กินมายั่วน้ำลายจนทำให้เกิดการนัดแนะกัน
ว่าอังคารหน้าจะไปแน่นอน 555555 ไปก็ไป ที่จริงอยากไปกินชาบูชินะ อีกคนอยากกินซูชิอีกคนอยากกินพิซซ่า
ไปถึงก็เลือกใหม่ได้ เซอร์เวย์ดูลายอาหารที่โน่นเลย

เช้าวันนี้เป็นวันเสาร์วันครอบครัวพาไปกินอะไรก็ได้
ซาวเสียงแล้วจะไปกินปูกัน เพราะยังคิดถึงอยู่ อร่อยติดใจอยู่
กินที่โน่น สบายๆ ได้บรรยากาศไม่ต้องเก็บจานชามให้เมื่อย ราคาชาวบ้านธรรมดาๆกินได้ไม่มี++++

กะลังรอน้องมารับกัน
แล้วค่อยมาเจื้อยแจ้วใหม่นะคะ

กลับมาแล้วค่ะ
ไปกัน3คนเหมือนเดิม งวดนี้สั่งปลากรพงขาวย่างเกลือตัวใหญ่ๆ350บาทใหญ่กว่าคราวที่แล้วมาก
ข้าวผัด50 น้ำแข็งถัง20 น้ำดื่ม1ขวด10น้ำ7เว่นอัพ15บาท (แอบแพงนะนี่)
ได้คัดปูม้ามาได้8.3กก.ปูนึ่งทั้งหมด เยอะมากเขาขอ50บาท ก็จัดให้ไม่ว่ากันค่าปู2324+
50ก็เท่ากับ2374บาท
น้ำจิ้มกลับบ้าน20บาท
รวมแล้ว2839บาท ได้กินที่นั่น11ตัวห่อกลับบ้าน43ตัว แบ่งได้4ถุง4ครอบครัวเลยอ่ะ

กินอยู่ที่ร้านอิ่มมากๆ กลับมากินอะไรไม่ลงซะแล้ว
รีบแช่เย็นไว้พรุ่งนี้กินต่อและส่วนหนึ่งจะแกะเนื้อปูมาทำเกี๊ยวน้ำและบะหมี่กินกัน

นับว่าคุ้มค่าคุ้มราคาจริงๆเท่ากับพวกเราได้กินซีฟู๊ดจนอิ่ม5ครอบครัวๆละ600บาทเอง

อยากให้เพื่อนๆรวมกลุ่มไปทดลองกินกันจัง..
เอาไปให้คุณหมอและญาติ ต่างดีใจมากๆเพราะปู11ตัวใส่ในถุงดูแล้วเยอะและน่ากินมาก ทุกคนชอบกินปูกันทุกบ้าน
พอเห็นเยอะก็กินได้เต็มที่กัน คนรับดีใจคนให้หัวใจพองโต
เดี๊ยวนี้จะให้ของกินถูกใจนั้นช่างหายากจริงๆ

ตอนกินที่ร้านจะอร่อย ซื้อกลับบ้านจะด้อยค่าและความอร่อยแตกต่างกว่ากันมาก

เที่ยวที่แล้วเอาไปฝากญาติพวกเขาโทรมาชมกันใหญ่ ดีใจมากๆเลยเอาไปฝากญาติๆอีกหลายๆท่านจะได้อร่อยกันถ้วนหน้า

เมื่อวันที่1ต้นเดือน พวกเราทั้งครอบครัว พาหลานไปกินฉลองวันเกิดเขา
ที่ปทุมฯเข้าทางบางกอกแลนด์ ไปเข้าซอยลึกๆจะมีวัดให้จอดรถ และเขาจะมีหน่วยจักรยานพ่วงติดข้างรถทำล้อเพิ่ม2ล้อทำหลังคาทำที่นั่งได้4คนอยู่ ดูไปแปลกดีเหมือนรถสมัยสงครามเยอรมันบรรทุกคนนั่งได้1คน
แต่นี่บรรทุกคน4คนมีหลังคาบังฝนแดด วิ่งรอกส่งคนไปกินอาหารกัน
ระหว่างที่รอ ก็ต้องใครมาก่อนแล้วก็ขึ้นนั่งได้
เขาส่งพวกเราเข้าซอยลึกๆเป็นเส้นทางที่รถเก๋งเข้าไม่ได้ มีแต่บ้านกินลมเป็นเรือนไม้โบราณสมัยเก่าแต่จัดระเบียบแปลนบ้านได้ร่มรื่นน่าอยู่ทุกๆบ้านล้วนแล้วแต่ติดริมน้ำเจ้าพระยา

ร้านอาหารที่พวกเราไปลองชิมจะอยู่ลึกสุดซอย ชื่อบ้านระเบียงน้ำ หรือไงเนี่ยแหละ
เรือนไทยยุคเก่าและแสงไฟมืดสลัวตลอดหลัง เรียกบรรยากาศย้อนยุคได้ดีจริงๆ
เครื่องเรือนต่างๆเป็นแบบดั้งเดิม แม้แต่โต๊ะเก้าอี้ม้านั่งก็เป็นไม้ผุเก่าๆ
ดูไปก็ขำๆ คนแน่นมาก เจ้าของเป็นชายฝรั่งหัวเหน่งสะท้อนแสงผิวขาวตัวสูง หน้าตาขรึมๆไม่ยิ้มแย้ม แต่คุณแม่ซึ่งแก่แล้วสาวๆคงสวยมากรูปร่างดีและแต่งตัวสวยเก๋ยิ้มแย้มกะทุกคนไม่ว่าลูกจ้างหรือแขกก็ยิ้มต้อนรับตลอดเวลา

เห็นแล้วอิจฉามากๆ ฝรั่งเขาฉลาดมากที่ทำมาหากินในช่วงที่คนไทยเห่อบ้านเก่าของเก่าของเก่าเก็บที่ตัวเองไม่อาจเห็นได้ในปัจจุบัน
แต่ฝรั่งทำได้และบริหารได้ดีกว่าคนไทย เขารวยได้ด้วยการคว้าจุดเห่อของคนตามล่าหาของกินแบบย้อนยุค
โดยมากคนไทยไปกินอาจเป็นเพราะเจ้าของเป็นฝรั่งก็ได้นะ มันแปลกอ่ะ

พ่อครัวไทย และกัปตันก็ไทยหมด ดูแล้วก็อดปลงๆไม่ได้
และอาหารก็รสชาติดี แต่แพงทุกๆอย่าง เรียกว่ามากินลมชมวิวสวยๆริมน้ำ
แถมมีเรือชมวิวสั่งอาหารมากินในเรือ ข้ามไปมาหมดเวลา ไม่ทันคุยชุดใหม่รออยู่
วนเวียนไปมา เงินของเราในกระเป๋าปลิวไปเพิ่มให้ฝรั่งซะนี่

ให้ไปอีกก็คงต้องรอถูกรางวัลที่1ก่อนนะ แพงแลไม่คุ้มเลย
เพราะพวกเราอยู่บ้านไม้ริมคลองมาค่อนชีวิต ไม่เห่อกะเขาหรอก เพราะมันเจ็บลึกๆที่คนต่างชาติมารู้คุณค่าบ้านเรือนไทยของเรานี่แหละ
คนไทยไม่หวงห่วงสิ่งเก่าๆ ไม่เห็นคุณค่าบ้านเรือนที่อยู่มาตั้งแต่รุ่นทวดปู่ย่าตายาย
ตอนนี้ถูกเปลี่ยนมือกันหมด ก็ใจหายนะ ที่ไม่ได้เห็นแผ่นกระดาน พื้นไม้เก่าๆที่คุ้นเคยในยามเด็กอีกแล้ว

แม่บอกว่าให้ไปอีกคงไม่ไป เพราะมันไกลบ้านและอาหารทุกอย่างน้อยมากๆ
ก็นับเป็นการแสวงหาของกินที่ไม่ประทับใจอีกแห่งหนึ่งอ่ะนะ

//www.pantip.com/cafe/food/topic/D12374263/D12374263.html

อยากกินปูๆๆๆ ไปกินวันไหนดีท่านสุ คิดถึงท่านสุมากมาย

ได้เลย...
แต่ต้องไปกันหลายๆคนนะคะ จึงจะคุ้มกับการเดินทาง
ไปทดลองชิมดูแล้วจะติดใจกันทุกคนเลยล่ะ
เมื่อคืนปูที่ได้แบ่งมา10ตัวนั้น เนื้อแน่นสุดๆเลยค่ะ
น้องชายคนโตก็ได้12ตัว บอกเพื่อนแฟนมา2คนรวม4คนกินจนหมดเกลี้ยงไม่เหลือ ชมใหญ่เลย ว่าเนื้อปูแน่นและหวานมากๆ
ก็นับว่าเพื่อนน้องสะใภ้มา2เสาร์2ครั้งได้กินปูจุใจ2ครั้งซ้อนๆ
แถมได้กินเป็ดพะโล้เลาะเนื้อ1ตัวน้ำจิ้มอร่อยเหาะ
จ้าวดังคุณหมอให้มา เพราะคุณหมอจะกินเป็นมื้อเย็นแต่เราให้ปูคุณหมอเลยคว้ามาให้ลองจ้าวนี้อร่อยที่สุด ว่าง้าน..แม่กินของดีไม่เป็นเลยให้ลูกชายสุดที่รักไปกินแทน
เขามาชมว่าอร่อยสุดๆ กินกะบะหมี่แห้งหน้าปากซอย อร่อยเหาะ ลาภปากของพวกเขาและเพื่อนฝูง
อยากถามคุณหมอว่าซื้อจ้าวไหน ไปอย่างไรก็ไม่กล้าถามอ่ะ

นกก็ซาวเสียงความพร้อมของเพื่อนๆดูนะ ต้องไปกันเยอะๆจะได้สนุก
ตอนนี้ก็ซี้กะลุงเจ้าของร้าน แกเลือกปูตัวแน่นๆให้จริงๆ แถมบอกตัวนี้ปูไข่ก็จริงด้วยมีไข่ปูจิดกระดองจริงๆด้วย

มื้อนี้อยากจะชวนแฟนๆ นักกินไปอิ่มอร่อยกันอย่างเต็มที่กับบุฟเฟต์นานาชาติ ที่ห้องอาหาร เดอะฮับ โรงแรม รามาด้า อังคอร์ ชวนชิมบุฟเฟต์นานาชาติสำหรับมื้อกลางวัน พร้อมข้อเสนอพิเศษ มา 2 คนจ่าย 1 คน ราคา 450 บาทสุทธิเท่ากับ 225บาทต่อคน เต็มอิ่มกับเมนูคาวหวานหลากหลายชนิด ให้บริการทุกวัน เวลา 11.30 - 14.30 น. ตั้งแต่วันนี้-31กค.55 นี้ โทร. 0-2615-0999

**มีนัดกับเพื่อนๆแถวบ้านว่าจะไปทดลองชิม
โทรไปแล้ว เขาบอกว่ารายการนี้พิเศษมาก เพราะรายการอาหารหลายๆอย่างสั่งจากนอก
ปกติจัดเฉพาะลูกค้าที่พักรร. แต่ตอนหลังจัดให้คนทั่วๆไปมาลองชิมกัน
เลยถามว่าหากไป3คนจะทำไง เพราะหาคู่ไม่ได้
เขาบอกง้านลองทดลองขอผู้จัดการก็จะได้รับการอนุโลม แต่เฉพาะจันทร์ถึงพฤหัส เท่านั้นคนจะน้อย
แต่ศุกร์เสาร์อาทิตย์ จะต้องมาเป็นคู่เท่านั้นเพราะลูกค้าที่มาพักรร.มักจะนัดทานเยอะ
มาเป็นคู่ๆไม่มีปัญหาค่ะ มาได้เลย เขาบอกมาอย่างนี้

เสียดายจังที่ใกล้หมดโปร์ฯ ยังไม่ได้ลองไปชิม แล้วจะมาเล่าให้ฟังนะคะ **

วันนี้-30กย.55 นี้ค่ะ พิมพ์ผิด ขออภัยด้วย
ก่อนไปก็โทรถามรายละเอียดด้วยว่าอยู่ที่ไหน

โทร. 0-2615-0999

ได้โทรถามแล้ว ดีใจจังไปง่าย อยู่ สุขุมวิท ซอย 10 ค่ะ

ราคานี้เดี๊ยวนี้หารับประทานยาก
กลุ่มก๊องแก๊งค์หากมากทม.เมื่อไหร่
รวมรายชื่อกันเยอะๆนะคะ อยากให้วันคืนที่เคยเจอกัน กลับมาอีกครั้งหนึ่งค่ะ

ตอนนี้เหงา และสบายดี เลยมีสติเป็นตัวชองตัวอีกครั้ง หิวๆๆอ่ะ

อ่อ...เอาชิรี่ย์เกาหลี มาให้ดูแก้เหงาค่ะ

//www.series8-fc.com/%E2%80%9Cmiss-ripley%E2%80%9D

โห ..
บุฟเฟต์นานาชาติ ที่ห้องอาหาร เดอะฮับ โรงแรม รามาด้า อังคอร์ ชวนชิมบุฟเฟต์นานาชาติสำหรับมื้อกลางวัน พร้อมข้อเสนอพิเศษ มา 2 คนจ่าย 1 คน ราคา 450 บาทสุทธิเท่ากับ 225บาทต่อคน เต็มอิ่มกับเมนูคาวหวานหลากหลายชนิด ให้บริการทุกวัน เวลา 11.30 - 14.30 น. ตั้งแต่วันนี้-31กค.55 นี้ โทร. 0-2615-0999

***ที่..นี่กว่าจะลงตัวได้กิน ต้องจองโต๊ะล่วงหน้านานเลย
เพราะคิวตลอดเดือนที่เป็นเสาร์-อาทิตย์ แน่นเอี๊ยด
ก็เลยได้คิววันอาทิตย์ที่26 สค.นี้ ไปกับทางบ้าน4คน อ่ะ จองเรียบร้อยแล้ว

และด้วยความอยากลองก็จองโต๊ะวันธรรมดา เขาบอกยังว่างอยู่
ก็เลยจองวันจันทร์ที่6 สค.นี้ อีก 4ที่นั่ง อยากลองชิมเร็วๆ เป็นการสำรวจ
เฮ้อ..ตามล่าหากินบุฟเฟ่ต์เนี่ย พอเขาบอกคิวเต็มเนี่ยชักอยากรู้ว่าเป็นเพราะเหตุอันใด
ไม่ลองไม่รู้ เลยจะไปให้ได้ค่ะ

บล๊อกนี้ เจ้าของปล่อยให้คนแวะมา. แล้ว..ก็คุยเองเออเองไปเรื่อยๆอย่างเงี่ยอ่ะเหรอ..

วันนี้-30กย.55 นี้ค่ะ พิมพ์ผิด ขออภัยด้วย
ก่อนไปก็โทรถามรายละเอียดด้วยว่าอยู่ที่ไหน

โทร. 0-2615-0999

บุฟเฟต์นานาชาติ ที่ห้องอาหาร เดอะฮับ โรงแรม รามาด้า อังคอร์ ชวนชิมบุฟเฟต์นานาชาติสำหรับมื้อกลางวัน พร้อมข้อเสนอพิเศษ มา 2 คนจ่าย 1 คน ราคา 450 บาทสุทธิเท่ากับ 225บาทต่อคน เต็มอิ่มกับเมนูคาวหวานหลากหลายชนิด ให้บริการทุกวัน เวลา 11.30 - 14.30 นี้ วันนี้-30กย.55 โทร. 0-2615-0999

เมื่อวานนี้เป็นวันเสาร์ที่4สค.55
พ่อแม่ลูกบ้านน้องจิวโทรมาแต่เช้า ว่าจะไปกินปูที่บางขุนเทียนเที่ยงกัน
พวกเขามารับที่บ้าน ทางนี้ก็มีอาม่าตั่วโกวอาแปะไปกัน
รวมทั้งหมด6คนก็มาถึงบางขุนเทียนร้านแซงค์ซีฟูด

(งวดนี้ไม่ถูกยกอันดับเป็นซีฟู๊ด เพราะปูม้ามีไม่กี่ตัวเหลือเพียงบ่อเดียว)
ก็ไม่..ไม่อารมณ์มองเยย ปล่อยให้เขาเลือกให้ ได้มา3.5กก.
ซึ่งเราผิดเองแต่แรกที่ไม่ได้มองพ่อหนุ่มคนนี้เลือก เขาก็เลยเลือกๆๆๆไม่ได้ตัวแน่นๆ
คงกะเอาได้นน.ก็พอ คงรู้หรอกนะว่าทุกคนกินไปบ่นไป เลยหลบๆสายตานางยักษ์คนนี้ช่วงขากลับ)

ปูม้าแค่3.5กก.นี่จะไปพอกินคน6คนที่กินเก่งๆกันทั้งนั้นได้ไง ?มาไกลก็ลมบ่อจอยแต่ต้น
บอกง้านนึ่งแล้วห่อกลับบ้าน นึ่งฟรี ไม่กินแร๊ะ กินปลาข้าวผัดและอย่างอื่นก็พอ
เจ้าของร้านเจ๊ร่างท้วมผิวขาว รีบเรียกคุณแฟนมาคัดปูทะเลให้
เขารับประกันเนื้อแน่นและอร่อยก่าปูม้า รับรองๆๆแถมราคาเท่ากับปูม้า 280 บาท
เนื้อแน่นๆคัดไปมาได้5กก. ก็ให้เขาผัดปูผัดผงกระหรี่ทั้งหมดจะได้คิดค่าทำทีเดียว80บาท

คุณเจ๊ตัวขาวๆก็แย้งว่า ผัดพริกไทยดำก็อร่อยมากนะคะ แยกผัด2อย่างก็ดีนะคะลองชิมดู
เราบอกไม่ เด๋วค่าผัดคิด+เป็น160ใช่ม๊ะ ใช่ค่ะ..ก็เลยสั่นหัวเอาแบบเดียวดีแล้ว
แม่ค้าเห็นเราจาประหยัดเลยบอก 2อย่างคิดค่าผัด100บาทนะคะ อยากให้ลองชิมอีกแบบน่ะค่ะ
ก็ขัดใจคนทำไม่ลง ที่หักค่าแรงให้อย่างอยากให้ลองชิม ..ลองก็ลองอ่ะ

พวกน้องๆสั่งน้ำแข็งโค๊ก ข้าวผัดจานใหญ่100 และหอยแชลยำมากินก่อน ก็อร่อยดีลืมดูราคา
หอยตลับผัดใบโหระพา ก็ใช้ได้ ลืมดูราคาอีก..
หอยแมงภู่อบใบโหระภา 1จาน ซึ่งหน้าร้านติดป้ายกก.40บาท สดดีค่ะ
ปลากระพงคราวนี้ไม่เอาแบบเผา เพราะแบบเผาเป็นของจ้าวอื่นมาวางหน้าร้าน ก็เลยอุดหนุนทางร้านซึ่งเป็นปลาเป็นๆใช้ชั่งนน.เอา
คราวนี้น้องๆสั่งแบบนึ่งและราดพริกมะนาวมา โหตัวใหญ่มากๆ
เนื้อแน่นและสดมากๆ ก๊อปลาเป็นนิ
มิใช่ปลาเผาที่หน้าร้านซึ่งเจอสดบ้างไม่สดบ้าง มารู้ทีหลังว่าปลาตายแล้ว แถมไม่ใช่ของจ้าวนี้

ปลากระพงนึ่งมะนาว ทุกคนชมใหญ่ น้องสะใภ้ดูบิลผ่านตาเห็นว่าราคา350บาทถูกมากๆ อร่อยจริงๆหากกินที่ภัตตาคารก็คง7-800บาทแน่ๆ ที่เป็นโฮคิทเช่นคงพันก่าบาทชึ้นไปแน่นอนอยู่แล้ว

พวกเราฟาดจนเหลือแต่จานแปลเปล่าๆ อร่อยตลอดตัวไม่มีคาวไม่มีกลิ่นดินโคลน

ข้าวผัดปูวงดนี้ไม่มีวิญญาณปูเลยสักแผ่น ผัดอร่อยข้าวก็อร่อย แต่เรียกว่าข้าวผัดจริงๆอ่ะแหละ แต่ก็หมดจานทุกอย่าง

ปูนึ่งมาแล้ว เราก็เอามาแทะกินก่อน1กก. เนื้อไม่แน่น เพราะขายดีจนเหลือปูที่พากระดองวิ่งไปมาเท่านั้น
กินไปบ่นไป เก็บความแค้นไว้ในใจว่าจะเปลี่ยนจ้าวอื่นทดลองดู

พอ..ปูผัดผงกระหรี่มา ได้จานแปลใหญ่ๆ1จาน รสชาติดี แถมปูทะเลเนื้อแน่นทุกตัว สมกับที่เขาเสี่ยงให้ชกปากได้
ทุกคนลมดีกันเพราะปูทะเลเนี่ยแหละ เนื้อแน่นจริงๆ ผัดได้รสกำลังดี เจ๊เขาลงมือผัดเองเชียวนะ คนเสริฟบอกน่ะ..ฮาๆๆ

คราวนี้ปูผัดพริกไทยดำแบบพริกไทยมาเป็นยวงๆ
มาร้อนๆกลิ่นหอมเชียว แต่ทุกคนกินแต่ผัดผงกระหรี่ซะมากกว่า
เราเลยต้องกินพริกไทยดำแทน 2จานเยอะมาก ต้องกินเป็นกับ จึงกินไม่หมดห่อกลับบ้านทั้ง2อย่าง

หากเป็นปูนึ่งเท่าไหร่เท่ากันเพราะ กินปูนึ่งจะเพลินกินเท่าไหร่ก็ไม่พอ
งวดหน้าจะลองแบบนึ่งดู แถมต่างติดใจปูทะเลกันไปซะแล้ว

พ่อน้องจิวเขาคงติดใจกับปูผัดผงกระหรี่มาก เลยเดินไปสั่งผัดห่อกลับบ้านอีก2กก.ค่าผัด80บาท

สั่งน้ำโค๊กขวดลิตรเพิ่ม1ขวด น้ำแข็งอีก1กระติก

ปูรวมแล้ว10กก.รวมอาหารและเครื่องดื่ม สุทธิ 4080บาท ถูกมากๆกินอิ่มกันทุกคน
ได้ปูผัดผงกลับบ้านคนละถุง

แม่ข้าซึ่งเป็นคนขี้เหนียวที่สุดในบ้าน ยังชมว่าไม่แพงๆ
คุณแม่ไม่ปลื้ม..กะอาหารแพงนั่งอยู่ด้วย เลยไม่กล้าสั่งน้ำแกงทุกชนิดอ่ะ
เอาแบบเน้นๆเนื้อๆรู้ราคาน่ะดีแล้ว
มิเช่นนั้นไม่มีคราวหน้า เพราะกว่าจะเข็นให้มาร่วมขบวนการ คอแห้งก่อนไปทุกที

พรุ่งนี้คนในบ้านจะไปลองชิม รร.รามด้า อังคอร์ กัน
แล้วจะมารายงานให้ทราบอีกที
หากไม่ดี ที่จองไว้าอาทิตย์ที่26 ก็คงต้องบ๋ายบาย






ก็ค

ไปลองชิม รร.รามด้า อังคอร์ กัน..กลับมาแล้วค่ะ

ไม่ใกล้ไปม่ไกล แต่รถติดเหง็กช่วงอโศก ค่ารถ91บาท
ไปกับแม่น้องสาวและน้องที่เป็นเพื่อน รวม4คน

อาหารก็นสนาชาติแบบถาดพอดีๆ หมดแล้วเติมมีฝาปิดพวกยำๆ นึ่งทอด ขาหมู
ยำมักกะโรนี้ เอาไปให้เขาลวกยำผสมเบคอนกุ้งลวก แล้วแต่จะชอบ
พวกสลัดก็ชามเล็กๆ เครื่องเคียงเป็นถ้วยๆให้ตัก ก็พอดีกับโต๊ะเก้าอี้เพียง40ที่นั่งอ่ะนะ

มีอร่อยก็ข้าวขาหมู ซูชิก็ทั่วๆไป กิน1ชิ้น
ที่ชอบมาคือหอยแมงภู่นิวซีแลนด์ ตัวโตมากๆสดมากค่ะ อันนี้กินไป10ตัว คนอื่นคนละ4ตัวกระมัง
เนื้อปลาแซลม่อน ไม่น่าทาน ทำให้คิดถึงที่ผอ.พาไปชิมมากๆ ที่ชุนโนมัยสดน่ากินทุกๆอย่าง จำไปจนตายเลยล่ะ ส่วนที่นี่ราวฟ้ากะดินเลยล่ะ
มีซุปข้นเห็ด อร่อยใช้ได้ ขนมปังทาเนย ซึ่งหากกินเปล่าๆก็ฝาดคอ ต้องสั่งกาแฟก็ต้องจ่ายต่างหาก

ไก่ย่าง1ตัวให้ชำแหระเองตามใจชอบ ก็อร่อยประสาไก่ย่างอ่ะนะ

ขนมเค็กชิ้นๆเล็กๆมีหลายรส และพวกผลไม้ก็อยู่ซุ้มเดียวกัน มีแค่นี้เอง

น้ำดื่มขวดเล็กกว่าปกติ 5บาทแต่เขาคิด40บาทต่อขวด สั่งมา 2 ขวด 80บาท

ก็อร่อยใช้ได้ แต่ไม่ถึงกับประทับใจเพราะอาหารน้อยมากๆ มีดีแค่หอยแมงภู่นิวซีแลนด์เท่านั้น ที่ประคองให้ไลน์อาหารค่อยดูดีไปอีกนิด
ค่าอาหาร980บาททิีปอีก20 เป็น1000บาทค่าแท็กซี่ไปกลับ179บาท

ถามว่าคิดถึงอีกไหม? ไม่คิดถึงอ่ะ

กลับมาบ้าน รีบโทรไปบอกยกเลิกของวันอาทิตย์ที่ 26 จะได้ให้คนอื่นได้ไปกัน

เหนื่อยจัง กลับบ้านเจอแอร์เย็นๆ ขอนอนก่อนค่ะ

ไปลองชิม รร.รามด้า อังคอร์ กัน..กลับมาแล้วค่ะ

ไม่ใกล้ไปม่ไกล แต่รถติดเหง็กช่วงอโศก ค่ารถ91บาท
ไปกับแม่น้องสาวและน้องที่เป็นเพื่อน รวม4คน

อาหารก็นสนาชาติแบบถาดพอดีๆ หมดแล้วเติมมีฝาปิดพวกยำๆ นึ่งทอด ขาหมู
ยำมักกะโรนี้ เอาไปให้เขาลวกยำผสมเบคอนกุ้งลวก แล้วแต่จะชอบ
พวกสลัดก็ชามเล็กๆ เครื่องเคียงเป็นถ้วยๆให้ตัก ก็พอดีกับโต๊ะเก้าอี้เพียง40ที่นั่งอ่ะนะ

มีอร่อยก็ข้าวขาหมู ซูชิก็ทั่วๆไป กิน1ชิ้น
ที่ชอบมาคือหอยแมงภู่นิวซีแลนด์ ตัวโตมากๆสดมากค่ะ อันนี้กินไป10ตัว คนอื่นคนละ4ตัวกระมัง
เนื้อปลาแซลม่อน ไม่น่าทาน ทำให้คิดถึงที่ผอ.พาไปชิมมากๆ ที่ชุนโนมัยสดน่ากินทุกๆอย่าง จำไปจนตายเลยล่ะ ส่วนที่นี่ราวฟ้ากะดินเลยล่ะ
มีซุปข้นเห็ด อร่อยใช้ได้ ขนมปังทาเนย ซึ่งหากกินเปล่าๆก็ฝาดคอ ต้องสั่งกาแฟก็ต้องจ่ายต่างหาก

ไก่ย่าง1ตัวให้ชำแหระเองตามใจชอบ ก็อร่อยประสาไก่ย่างอ่ะนะ

ขนมเค็กชิ้นๆเล็กๆมีหลายรส และพวกผลไม้ก็อยู่ซุ้มเดียวกัน มีแค่นี้เอง

น้ำดื่มขวดเล็กกว่าปกติ 5บาทแต่เขาคิด40บาทต่อขวด สั่งมา 2 ขวด 80บาท

ก็อร่อยใช้ได้ แต่ไม่ถึงกับประทับใจเพราะอาหารน้อยมากๆ มีดีแค่หอยแมงภู่นิวซีแลนด์เท่านั้น ที่ประคองให้ไลน์อาหารค่อยดูดีไปอีกนิด
ค่าอาหาร980บาททิีปอีก20 เป็น1000บาทค่าแท็กซี่ไปกลับ179บาท

ถามว่าคิดถึงอีกไหม? ไม่คิดถึงอ่ะ

กลับมาบ้าน รีบโทรไปบอกยกเลิกของวันอาทิตย์ที่ 26 จะได้ให้คนอื่นได้ไปกัน

เหนื่อยจัง กลับบ้านเจอแอร์เย็นๆ ขอนอนก่อนค่ะ

วันนี้ได้นัดเจอกุ๊กไก่ที่สวนจตุจักรกัน
เพราะท่าน3พี ฝากของมาให้ ๆกุ๊กไก่นำมาฝากอีกต่อหนึ่ง
เลยนัดเจอกันที่นั่นเพราะต่างจะไปซื้อต้นไม้กันเลยโอเคเจอกันที่นั่น

ปั่นจักรยานแค่25นาทีก็ถึง แต่กุ๊กไก่กว่าจะถึง1ชม.เศษๆ
บอกรถติดมากๆ นับว่าการเดินทางไปไหนด้วยจักรยานนั้นเจ๋งจริงๆ
เซฟค่ารถและเวลาไปมาก มาถึงก่อนก็เลยได้ซื้อต้นไม้มา5ต้นหมดไป580บาท
ได้ทรัพย์มงคล3 แสงเงินแสงทอง1ทรัพย์รุ่งเรือง 1ล้วนแล้วเป็นไม้มงคล ปลูกในที่ร่มได้ดี

ตอนนี้ปลูกแตกหน่อเอง เลยราคาลงมาให้ผู้ซื้อได้เชยชมกัน

อีกต้นนึงได้แต่มองตาละห้อย ชื่อเศรษฐีพันล้านสมัยออกใหม่ๆ ใบละ500บาท
เพราะ1ปีออก1 ใบ เลยแพง
คนรวยมักนิยมของใหม่ที่หายาก ซื้อเพราะชื่อของต้นไม้นี่เอง+กับเห่อของใหม่
ณ.วันนี้ราคาก็ลดไปเยอะมาก ต้นเล็กๆ 300บาท ต้นใหญ่ 800บาท บางต้นพันกว่า สมกับชื่อจริงๆ

เมื่อก่อนเขาว่าต้นละ4-5000บาทนะ แต่จะรอเพราะรอได้
ซื้อก็ได้ไม่ซื้อก็ได้
ซื้อดินกากมะพร้าวมาปลูกลงกระถางเจ้า5ต้นนี้
1ถุง20บาท
ทำเอาจักรยานเต็มอัตราศึก หน้าตะกร้ามีของเล่นและขนมฝากกุ๊กไก่ แลเรายังพกกระติกน้ำแข็งใส่น้ำมะนาวไปด้วย เลยหนักสักหน่อย

สวนจตุจักรกว้างมาก ขนาดมีมือถือนะนี่ ยังหากันยาก เพราะความที่มีรถไฟฟ้ามหานะเธอ
2แบบเลยได้สื่อสารกันคนละทาง
เพราะรอกันที่รถไฟฟ้า ซึ่งเหนือก็รถไฟบนฟ้า ใต้ก็รถไฟใต้ดิน
เลยรอกันคนละจุด ดีที่มีมือถือ มิเช่นนั้นรอไปมา ค่ำพอดี

เจอกุ๊กไก่เลยได้ระบายของฝาก ค่อยเบาลงหน่อย
ได้รับของฝากที่3พีฝากมาแล้ว
ขอบคุณมากนะคะ

ปั่นมาถึงบ้านก็ลงมือปลูกต้นไม้ ฝนตกก็ต้องทำให้เสร็จ เพราะทิ้งไว้แม่และน้องสาวจะดุเอา
ทำเสร็จก็ไม่สบายซะนี่ ตัวร้อนและอาเจียนเลย

หลับไปตื่นหนึ่งก็มาเล่นเน็ท

รักษาสุขภาพกันทุกคนนะคะ

พ่อน้องจิวโทรมา
บอกว่าตอนเช้าได้พาเพื่อนไปกินที่บางขุนเทียนร้านแซงค์ซีฟู๊ดมา
ด้วยความที่ติดใจที่เที่ยวที่แล้วไปกินกะพวกเราแล้วปูผัดผงกระหรี่อร่อยมาก
เนื้อแน่นเขาเลยตืดใจชวนเพื่อนๆไปกินกัน

ปรากฏว่า เนื้อปลานึ่งไม่สด แย่มากๆ
ปูผัดผงกระหรี่ 2.5กก. เนื้อไม่แน่น
แถมยังคิดค่าผัดเป็น3กก.อีกตะหากเท่ากะ240บาทค่าผัด

ทำเอาเสียความรู้สึกมากๆ แถมปูไม่แน่นด้วย
แตกต่างกว่ากันมาก

ปูก็ชั่งไม่ถึง และไม่เลือกดีๆให้

น้องชายบอกร้านนี้ ต้อนรับแย่มาก ต่อไปจะไม่ไปกินอีกแล้ว

ซึ่งทำให้เขาอายแลผิดหวังมากๆที่พาเพื่อนๆไป
การบริการที่ต้องต้องมาแย้งหลังกินอิ่มคิดเงินแบบนี้เสียความรู้สึกมาก
น้องห้ามทุกคนไปกินร้านนี้เด็ดขาด
เฮ้อ..เลยอดมีที่กินที่ประทับใจอีกแล้ว

ทุกๆที่ แรกๆก็จะต้อนรับประทับใจ แต่พอขายดีก็เป็นเรื่อง
จะหยิ่งและไม่รักษาเครดีทที่ดีไว้

เมื่อวานนี้เป็นวันอังคาร
ไปกินพิซซ่ามาอีกแล้ว
อดไม่ได้ หิวโหยมาก
ตั้งแต่..ฟื้นจากการไม่สบายมาเดือนเศษๆ
เกิดอาการอยากกินทุกอย่างที่ขวางหน้าจวางหลังขนาดหนัก

คิดถึงอาหารการกินทุกชนิด
แค่คิด ก็ล้อหมุนทันที
อยากกินซูชิ ชาบูชิ เดือนที่แล้วก็ล่อไปอาทิตย์ละครั้ง
ใช้จนบัตรครบกำหนด หมดอายุ
แหน่..เจอ ผู้จัดการโออิชิ ใจดี ให้บัตรผ่านลด10ปูเซนต์
ตามบายเลยอาม่า

ไอ่..เราก็เขิน นั่งทันที
กินจนพุงปลิ้นแล้วลุกจ่ายตังค์
ในบิลมีลายเซ็นต์ผู้จัดการ..
ทุกครั้งที่ผ่านร้าน..ไม่กล้ามอง กลัวเขากวักมือเรียก

เพราะตอนหลังมาติดใจกินบุฟเฟ่ต์นารายณ์ซะแล้วววววว..
ผู้จัดการร้านน่ารักและทีมงานดูแลร้านก็น่ารักอีกตะหาก
บริการดี เสริฟพิซซ่าตลอด แถมมาคุยถามว่าอร่อยไหม?ทุกครั้ง
เอาใจคุุณป้า..คนนี้ด้วยการเสริฟพิซซ่าหน้าแฮมชีสส์บ่อยมาก
หน้าอื่นไม่ยอมลอง พอหน้าแฮมมาร้อนๆนี่เงี๊ย..โห..มีควันเหมือนในทีวีเยยยยย...

ตักกี่ชิ้นก็หนึดเหนียวยางมะตูมยืดเป็นทาง
ใส่ชีสเยอะมาก ชอบใจจริงๆ
ปกติกินพิซซ่าทีไร ขัดอกขัดใจ ในความกระด้าง แข็ง
แต่ที่นี่ ออกจากเตาจริงๆ มันปูดๆๆแบบเพิ่งเสร็จมาใหม่ๆ
มิน่า ทำเอายายแก่คนนี้ กินได้ทุกวันอังคาร
ว่าจะ..งด ..แต่พอกลางวันของทุกวันอังคาร
ใจคอไม่อยู่กะตัว

ปั่นไปกิน..เมื่อนั้น รถจักรยานแม่บ้าน จอดที่ประจำข้างห้าง
กลายเป็นเอกลักษณ์ จนรปภ.จักเหล็กกั้นให้ทันทีเมื่อรถ..คุณยาย..มาถึง
รปภ.จะยิ้มเฉ่งและทำคอกกั้นเหล็ก2ข้างให้ทันที
เพราะเป็นที่จอดรถขนส่งผู้โดยสารประจำของห้างเซ็นจูรี่ฯ
จะเป็นรถตระเวณส่งไปกลับของห้างเฉพาะลูกค้า
มอร์ไซด์ฯห้ามแหยม

แต่ด้วยเหตุอันใดไม่รู้ เกิดสปาร์ค รู้ใจว่า..ยายแก่คนนี้..มาทีไร ได้จอดตรงนี้ประจำ
และบางครั้งมีแอบ..ทิ้งคราบ..แล้วหนี เพราะช่วงนึง กินไป..ออกไป
ยังตกอยู่ในภาวะควบคุมตัวเองให้หายเมาไม่ได้ แต่อยากกินชาบูชิและพิซซ่า

โหย.. ช่วงหลังแฮ๊ปปี้ดีพร้อม เจริญอาหารๆอยู่ท้องตลอด
ไม่มีปัญญหา ๆอยู่ที่พุงยื่นน้ำหนักเพิ่มนี่สิ 73กก.แย้ว
ความอ้วนกลับมาทักทาย ทำไงด้าย..ก็มันอยากไปซะหมด

แถมคุณผู้จัดการทั้งสองร้าน ก็ญาติกัน
เชิญชวนซะจน กลายเป็นคนกันเองไปซะนิ
ได้เวลาทุกวันอาคารของสัปดาห์ เจ้าลง..
ต้องไปแด๊กซ์..ด่วน ไม่ไป จะตายวันตายพรุ่งแล้ว..จะเสียใจ
แบบไม่กิน แล้วจะไม่มีโปรฯนี้อีกแล้ว..
เขาไม่ได้หลอก..แต่เรานั้น..หลอก..ตัวเอง
มีจริตกะการกินว่าง้านเหอะ..นะ

โอย..ตอนขึ้นไปชั้น 2 มีเป่าหยิงโฉ่มในใจ เข้าไหน?ดี
อยากกินเกี๊ยวซ่าก็อยาก อยากกินพซซ่าก็อยาก
เอาว๊ะ ..ซูชิ..ไม่มีบัตรผ่าน กินพิซซ่าดีก่า
ประหยัด100นึง อิ่มจนเวลาเหลือเฟือ
แต่ชาบูชิ เวลาน้อย กินจนปากพองตาเหลือก
ทำเวลาจนกินไม่รู้ว่า ที่กินน่ะอะไรบ้าง..
มันลวกๆไปปากคอพองไป ซดและซัดจนปากท้องมันร้องทุกข์เลยนะนั่น

ไอ่..เราตอนกินชาบูชิ พอหมดเวลา ก็รีบไปจ่ายตังค์ จ่ายแล้วมาซดต่อ เขารู้..และเอ็นดู
เลยกินแบบประทับใจมาตลอด
มีต่อเวลานอก15นาที กินติมผลไม้ตามโปรฯที่เขามีจนครบแหละ
แต่..กลับมาทีไร..อย่า..เอาหมูหัน หูฉลามมายั่วนะ..กินไม่ลงอ่ะ

อิ่มจน..ถึงเช้า..เลยล่ะ
มีถ่ายจู๊ดๆ..ทุกครั้งที่ไปกินชาบูชิ เพราะ อาหารดูสด แต่ เคลือบสารจูู๊ดๆผสมอยู่ทุกทีสิน่า..เบี่ย..ตรงเนี๊ยะนะ
ไม่รู้อ่ะ..กิน ชาบูชิ ทีไร เหมือนไปกินยาถ่ายอย่างแรงมาทุกที

แต่..กินพิซซ่า..มา อิ่มอร่อยทุกที ไม่มีปัญหา
เลยทำให้ ท้องไส้รับรู้ว่า ไม่มีสารพิษตกค้างในร่างกาย
นี่กินพซซ่า ทุกวันอังคารเลยนะนี่ ไม่เคยเว้น
ทำสถิติ ครั้งนี้ 9 ชิ้น
ต้มยำเห็ดกุ้ง1 ถ้วย ซุปข้าวพด1 ถ้วย ซุปเห็ด 2 ถ้วย
สลัดครีม 1 ถ้วย ข้าวโพด ถั่วลันเตา สับปะรดอีก1จาน ขนมปัง อันนี้ 2 ชิ้น
น้ำรู๊สเบียร์2 ชามะนาว2 อ่ะ
อิ่มคุ้มค่ากะวันอังคารที่รอคอย

ไว้อังคารหน้าจะไปใหม่

บอกเขาไปว่า ขอเกี๊ยวซ่า มาขึ้นไลน์เพิ่มได้ก็ดีเน๊อะ จะได้ตายคาที่ กินแต่ร้านนี้ร้านเดียว
**ไม่รู้ ใครจะไปก่อนใครอ่ะ**

บายๆ จะไปหาหมอแล้วอ่ะ คราวนี้หมอเบาหวานและคลอฯคงตกใจที่ทำลายสถิติได้เหมือนเดิม
ทำได้ไงอ่ะ..ฮา...

จะเช้าแล้ว แจ่ยังหยุดอ่านยุนบกไม่ได้เลย.. คิคิ ขอบคุณที่แปลมาให้อ่านนะคะ :3

Merry x'mas & Happy new year 2013
ขอให้ชาวบล๊อกalbatross11(ช่างแปล วอนวอน) ทุกท่าน
มีสุขภาพแข็งแรง ร่ำรวยเงินทอง มั่งมีศรีสุข
คิดสิ่งใดขอให้สมปรารถนาทุกประการค่ะ

***ปล. แม่พลอยจ๊ะ ***

จักรยานพับ โอยาม่า (โออาม่า)นั้น
ของข้าใช้บ่อยมากๆ จะนำไปปั่นทริปสั้นๆ
ช่วงหลังเวลาปั่นจะมีเสียงเอี๊ยดๆตรงคอแฮนด์จักรยาน
น่ารำคาญมาก เลยลองตรวจจุดพับที่คอแฮนด์

ปรากฏว่า ข้อพับตรงที่เป็นจุดล๊อกคอ ตัวน๊อต
ไม่เกาะขอบขึด มันสีจนสึกกินนอกขอบวงใน
เลยออกอาการไม่แน่นไม่สนิท บาดขอบจนสึกเป็นวงกว้างเลยจุดยึดของน๊อต
ปั่นแล้วเกิดการเสียดสี เสียงดังจนจุดพับหลวม

เอาไปซอยจุฬา20 ร้านเฮียโปรตี๋ ดูแล้วต้องเปลี่ยนคอแฮนด์ทั้งชุด
เป็นแท่นคอรูปตัว T ปรับสูงต่ำและแฮนด์บนก็ยกปรับระดับตรงข้อต่อบนได้ตามใจชอบ

จะใช้ตัวใหม่ชุดใหม่ของดาฮอนไปเลย ราคา1700 บาท
หากซื้อที่โปรไบรค์ 2000กว่าๆและต้องใส่ชุดถ้วยคอยึดแฮนด์ตรงบานอีก500บาท

ของโอยาม่า นั้นเป็นแบบตัว T ตรงแฉนด์ปรับระดับไม่ได้และหาซื้อในตลาดไม่ได้
ก็เลยตกลงให้เฮียโปร์ตี๋ทำ2300บาทเพราะเฮียไม่ยอมคิดค่าแรง ทำไปทำมาเลยให้ค่าแรงไป200บาทเป็นค่ารถไปซื้อของ

เมื่อวานไปรับรถ เกิดความดีใจมากๆที่ตัดสินใจไปให้ช่างทำ
เพราะนำไปปั่นรอบๆตลาดสามย่าน ทุกอย่างดูแน่นและเท่ห์ตรงมียี่ห้อดาฮอนด้วย
จุดพับแน่นหนาไม่คลอนแครง ทำให้การปั่นมั่นใจไม่ต้องกลัวรถพับคอหักเมื่อไหร่ไม่รู้
ซึ่งมันอันตราย

ดีใจที่ได้เปลี่ยน ดีกว่าหาอะไหล่ไม่ได้ ต้องทิ้งไว้เป็นซากรถอยู่รกบ้านรกใจ

เฮียฯเขาเอาตัวพับที่แกนกลางรถเดิมออก เพราะมันหลวม
แรกๆว่าจะให้ซื้อจุดพับแกนกลางรถของดาฮอนมาใส่แทน
ปต่ไซด์งานคนละแบบกับรถยี่ห้ออื่น
จึงหาซื้ออะไหล่ไม่ได้ ก็เลยเอาจุดพับของแฮนด์รถมาใส่แทน เพราะแบบเดียวกัน

ใส่ได้ก็ดีใจใส่ไปเลย หากเสียจริงๆก็คงต้องดัดแปลงใหม่ว่ากันทีหลัง
แต่นี่นำมาใช้กันได้ แน่นหนากว่าเดิม เพราะโปร์ตี๋ซะอย่าง

เขาบอกว่า รถพับทุกชนิด ดีแค่ไหน จะเสียตรงพับบ่อยๆไม่ได้
หากไม่จำเป็นต้องพับก็ อย่าไปพับมัน ใช้งานแล้วก็จอดทิ้งในบ้าน
อย่าไปพับแล้วใส่กล่อง จุดพับจะหลวมและคลอนได้ ปั่นแล้วจะสึกหรอมีเสียงตรงรอยต่อต่างๆ

อืม..ข้อนี้ ลืมคิดไป เมื่อก่อนปั่นกลับมาทุกครั้งจะพับเก็บใส่กล่องทันที
หลบไม่ให้คนทางบ้านรู้ว่ามีอีกคัน พวกเขานึกว่าเป็นลังใส่ของๆร้านอินเตอร์เน็ท
พอหลังๆพับบ่อยยกหนักปวดไหล่ เลยต้องเฉลย โดนด่าโดนจิก จาก 2 ใบเถา
บ่นไปด่าไปจนหยุดไปเองแหละ เพราะเราหูไม่ดีเลยไม่มีรู้ภาษาท้องถิ่น

พวกเขาจนใจและทำใจ ก็..เออ..คนมันบ้าหลายๆอย่าง ทำไงได้
ตัดหางปล่อยวัดไปหลายวัดก็ ยังดัดนิสัยให้ได้ดั่งใจไม่ได้
ก็ต้องอยู่ร่วมบ้านกันต่อไป ..ทั้งรถและคนแหละ คลานกันมา ก็ต้องทนๆกันหน่อย

แม่พลอยจ๊ะ..(อ่า..ข้าด้วยคนอื่นๆที่ซื้อโอ อาม่า ด้วย )
ต้องทำใจหากเกิดปัญหา แฮนด์จักรยานสุกหรอ
ใช้งานมากเสื่อมก็เสียเงินลูกเดียว ตามระเบียบ
ดีที่มีช่างโปร์ฯที่คอยตามล่าหาของนานาชาติมาใส่จนใช้งานได้

ตอนแรกหมดแรงเพราะเขาบอกจะซื้ออะไหล่แฮนด์รุ่นนี้ไม่มีขายหรอก
แต่ถ้ายอมเสียเงินเอาอะไหล่แพงมาใส่น่ะมีแน่แต่มันแพง
เกือบกลายเป็นซากรถทิ้งไว้เป็นอะไหล่ให้ถอดซะแล้ว
เพราะพ่อน้องจิวก็ซื้อแบบเดียวกัน แม่พลอยด้วย..
อิอิ..หลงกลซื้อตามข้า นะเนี่ย..ขอโทษด้วย

ก็คิดว่าได้รถยี่ห้อดังๆมาถึง2ยี่ห้อละกันนะ
ของข้าสาละตะตกแล้วเท่ากับ12500บาท
ยังถูกกว่าดาฮอนของประไพ ที่ซื้อ24000บาทอยู่ดี..อ่ะนะ

ตอนนี้ปั่นดีปั่นแน่น เหมือนออกรถใหม่เลยล่ะ

ไปแล้วล่ะค่ะ
นานๆเข้ามาที
เมื่อปีก่อน ใช้เน็ทอายโมบาย จำกัดเวลาคุยวันละ1-2ชม.
เพราะเขาให้1000แม็กซ์ 199 บาท
คุยหมดโปร์ก็แม๊กซ์ละ .25สต.ก็ไม่กล้าคุยกะใครมาก
เพราะ1000แม๊กเนี่ย ใช้หมดเร็วมากๆ ดูภาพไม่กี่ภาพก็หมดเวลา
ได้แต่ดูข้อมูลผ่านตาเท่านั้น

น้องชายคนโตจ่ายตลอด อำว่าใช้ไปเถิดไม่แพง
แต่เราแกรงใจเลยให้เอาบิลมาไปจ่ายเอง
โห..เดือนละ548บาท คิดว่าคงเล่นเกิน2ชม.เลยแพง
อ่ะ..พยามเล่นวันละ1ชม.นะ แต่ยังอยู่400กว่าบาทลงแดงตายกันพอดี
เล่นเองจ่ายเองก็ชักเพลียเพราะมันเครียดมาก คุยกะใครไม่ได้
โม้ความในใจไม่ได้ เพราะมันโม้แล้วแพงเกิน

เลยยกเลิกเถอะว๊ะ มองหน้าหนุ่มเก็บเงินอายโมบายอย่างเคืองๆ
เพราะหมอนี่มันไม่รับบุญ หน้าตาแบบนี้คงทะเลาะกะแฟนมาทุกๆชาติก็ได้
โล่งอกที่ไม่ต้องเจอหน้ากันทุกเดือน สบายใจเงินในกระเป๋ายังอยู่ครบ

ห่างไปอีก2ห้องก็เจอคุณทรู เลยแวะเพื่อจะหาโปรฯทรู ว่ามีอะไรให้ซื้อ
ได้ความว่าคู่สายแถวบ้านม่ว่างต่อเน็ทไม่ได้
ดีที่ความเป็นนักล่าหากินโปรฯบุฟเฟ่ต์
เลยจีบหนุ่มสาวทรู ได้ความว่า เล่นเน็ตได้ไม่จำกัดเวลาเดือนล599บาท
ไวไฟซะด้วย โห..เลยโดนผูกมัดกะทรูในชม.ต่อมา เพราะความเก๋าเรามีคู่สายโทรบ้านกะทรูมาช้านาน12ปีเต็ม
เลยได้เล่นเน็ทไวไฟความเร็ว10แม๊กซ์ ดีมากๆเลย

แต่คนเราพอได้อะไรๆมาแล้ว กลับไม่มีอะไรจะคุยกะใครไปเสียนี่
คุยมากเรื่องย่อมมาก และระคายเคืองมีเรื่องรกรุงรังในใจมากขึ้นตามมาด้วยอ่ะจิ

นี่เป็นข้อความที่เป็นครั้งแรกที่แวะมาที่นี่
ออกจะเยอะหน่อย แม้ไม่มีใครคุยด้วยก็ตาม
แต่เราก็คุยประสา ครั้งหนึ่งเคยมาพักใจที่นี่
เกิดความผูกพันกะมนุษย์ต่างดาวที่นี่

ปีใหม่ก็มาอวยชัยให้พร กะเด็กๆต่างดาวที่นี่ให้พรแบบคนแก่หลงทางอ่ะนะ

โชคดีมีกำไรกะการลงทุน หน้าที่การงานมั่นคงนะคะ

บายๆจะไปกินพิซซ่าตอนนี้ขึ้นราคาเป็น213บาทดีหรือชาบูชิดี
หิวแล้ว ไปเลือกกินที่นั่นละกันนะ..

ท่านสุที่เคารพ

โอยาม่าที่น่ารักคันนี้ แม่พลอย ซื้อตามท่านสุจริงแท้แน่นอน แต่คันของท่านท่านได้ไปจัดการจนเป็นโอยาม่าที่แข็งแรงแล้ว แต่ของแม่พลอย ปั่นไป ก็ กลัวแต่จะคออ่อน คอพับ
แม่พลอยคงต้องไปขอทำความรุ้จักโปรตี๋ เพื่อให้ดัดแปลงแก้ไขให้ไฉไล กว่าเดิม ครั้งก่อนแม่พลอยก็ได้ เอาไปเปลี่ยนยางเป็นยางแบบหน้ากว้าง เพื่อความปลอดภัยในการขับขี่
ขอบคุณท่านสุนะคะที่ยังเป็นห่วงโอยาม่าคันนี้ตลอด แม่พลอยปลื้มโอยาม่าคันนี้มากและไม่เคยคิดจะซื้อดาฮ่อนเลยค่ะ
สุดท้ายนี้ แม้ว่าเราจะไม่ค่อยได้คุยกัน แต่แม่พลอยยังระลึกถึงท่านสุเสมอ เวลานั่งบนอาน ได้ปั่นจักรยาน ตอนปั่นจักรยานลมเย็น ๆ ปลิวพัดหน้า แม่พลอย อดขอบคุณท่านสุไม่ได้จริง ๆ ค่ะ ที่ได้ชักชวนพวกเราให้มาออกกำลังกายด้วยจักรยาน แต่แม่พลอยก็ห่วงท่านเหลือเกินที่ท่านชอบท่านแต่พิซซ่า รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

Merry x'mas นะแม่พลอบ

ดีใจที่เข้ามาอ่าน แล้วเจอแม่พลอยแวะมา

หลังจากออกจากเน็ทก็ปั่นแม่บ้านไปตลาดสามย่าน
แวะเอาเงินทำบุญทุนการศึกษาฝากเฮียคากิอีกต่อหนึ่ง
เด๋วนี้สมาคมฯอยู่ไกลเกินไปเลยไม่ได้ไปมาหาสู่กับสมาคมฯอีกเลย
ทริปไหนจุดนัดพบใกล้บ้านก็ไป หากเจอกันโลตัสพระราม2ล่ะก้อ ไม่ไปค่ะ

แวะตลาดซื้อแผ่นเกี๊ยว วุ้นเส้น บะหมี่ ลูกชิ้นกุ้ง
และแวะจ่ายค่าบิลบัตรเครดีทที่โลตัสพระราม1 ซื้อหมูและขนมปัง ต้นหอม แฮมรีบปั่นกลับบ้าน
ให้น้องลงมารับ แล้วไปเซนต์จูรี่ทันที
พิชช่า ราคา 210บาท มองๆแล้วเดิมๆ เลยหันมากินชาบูชิแทน ลด15% ช่วงนั้นยังบ่ายแก่ๆอยู่ ลดแล้วตกหัวละ280บาท

ก็เหมือนเดิมนะ ชอบกินเกี๊ยวซ่า กุ้งเทมปุระ ไอสครีมเนสเล่มอลและลูกเกตน่ะ
คิดถึงก็แวะกิน อิ่มสบายท้อง กินจนเหนื่อยปั่นกลับมาพยายามไม่หลับ
ดูชิรี่ย์เกาหลีอีก2ตอนก็จบ หายง่วง ก็ได้เวลาไปทำกับข้าว
แม่น้องบอกไม่ต้องทำเลยลงมาเล่นเน็ท เจอแม่พลอย เลยยืด.. ฝอยตามอาชีพเดิมอีกแล้ว..
นานๆเจอกันที ทนๆอ่านความยาวสาวความยืดสักหน่อยนะ

ไม่ต้องห่วงเรื่องกินบ่อยอันตรายอ่ะนะ
รู้ตัวว่า จะทำอย่างไรเมื่อวันนี้กินมาก วันต่อไปต้องกินน้อยลง
เดี๊ยวนี้หมอลดยาลงไปหลายขนาน วันนึงกินเพียง9เม็ดเองลดไปเยอะมากๆเลย
แต่นต.ในเลือดสูง ตลอฯก็สูงตลอดชีพ ปกติน่ะ

**เรื่องรถพับโอยาม่านั้น ของแม่พลอยคงไม่มีปัญหาเท่าไหร่
เพราะเป็นคนผอม ตัวเล็กน้ำหนักคนปั่นเบา
รถย่อมไม่มีปัญหาเท่าไหร่ จุดพับอาจแค่หลวมๆหากขันแน่นก็คือแน่น ไม่มีปัญหา
ไว้เอามาบ้านข้าๆจะดูให้ เผื่อจะดีขึ้นก็ได้
ข้านั้นตัวหนัก รถเลยมีอาการประท้วง ออกอาการซะกระเป๋าฉีก
หากอยากเปลี่ยนๆเมื่อไหร่ก็ได้ แต่อยากให้ใช้ๆไปก่อน
มีปัญหาแล้วค่อยเปลี่ยนใหม่ เมื่อนั้นจะเสียเงินก็ต้องยอมเมื่อถึงคราวจำเป็น

แม่พลอยเปลี่ยนยางล้อแล้วรึ คงมีคนแนะนำว่าเปลี่ยนแล้วหน้าแฮนด์จะลดความไวลง
อืมๆหน้ายางคงประมาณ1.75หรือ 2 ไปเลย
เพื่อช่วยในการเกาะพื้นถนน ลดการล้มได้ระดับหนึ่งอ่ะนะ

ค่ะ คิดถึงทุกๆท่าน และดีใจที่ครั้งหนึ่งเราเคยไปปั่นจักรยานด้วยกัน
วันเวลาผ่านไปเร็ว ต่างเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
เวลาย่อมไม่พอให้คิดเรื่องราวเดิมๆอีกแล้ว
การปั่นจักรยาน ส่วนมากจะขึ้นอยู่กับใจชอบมาแต่เดิม
เมื่อได้ทดลองย่อมรู้ว่า ใจนั้นถูกโฉลกกะสิ่งนั้นหรือไม่ ชอบก็จะเกิดความรักและผูกพันในสิ่งนั้น จนมีหนึ่งแล้วต้องมีสอง มันงอกได้ไม่รู้เบื่อ
คนไม่ชอบก็จะไม่สนใจ เพราะไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ จะไม่พิศมัยกับรูปลักษณ์นั้นเลยสักนิด

ขอบคุณสิ่งดีๆที่ต่างมีให้เช่นกันค่ะ

แม่พลอยจ๊ะ

//topicstock.pantip.com/ratchada/topicstock/2012/08/V12591683/V12591683.html

(รถพับดาฮอน และบรอมตัน รถในฝัน ที่ได้แต่ฝันน่ะค่ะ
แต่..ได้คอแฮนด์ของดาฮอนมาประดับก็เหมือนได้ปั่นดาฮอนด้วย
อีกหน่อย..จะสนุก ที่ได้ประกอบชิ้นส่วน รถนานาชาิติ ติดอยู่บนตัวจักรยาน

หากเขาถามมีรถอะไร เราก็บอกเราก็มี..รุ่นนั้นรุ่นนี้

นี่ดีที่เอาชิ้นส่วนแฮนด์ ที่ตัวข้อพับชำรุดกลับมา
เมื่อคืนนั่งประกอบให้เข้าแท่นเหมือนเดิม ดัดแปลงจนใช้ได้
ช่างโดยมากชอบเปลี่ยน ไม่ชอบซ่อม
แต่พอสังเกตุดูๆแล้ว เอามาแต่งก็ใช้ได้ เฮ้อ..
มิเป็นไร เปลี่ยนก็ดี เพราะความปลอดภัยในขณะที่ปั่นสำคัญกว่า
ก็เก็บไว้เป็นฐานความรู้ ในการรู้จักชิ้นส่วนแต่ละชิ้นอ่ะนะ

ข้าชอบประกอบและแกะ ลอกคราบ จากดีๆกลายเป็นเสีย
ทำมาหลายๆอย่าง เสียน้อย กลายเป็นเสียมาก เพื่อให้ช่างซ่อมยากขึ้น
มิเช่นนั้น จะรู้ได้อย่างไรว่าช่างเรียนมาเยอะ เลยซ่อมของยากได้
บางทีก็กลายเป็นแพงกว่าปกติ แต่มิเป็นไร ต้องผ่านมือเราก่อนจึงยินยอมแพ้ช่าง
เขาจะคิดเท่าไหร่คิดไป เราหาความรู้(เหา)ใส่หัวน่ะ

เคยมีเพื่อนในเน็ท คุยกันบ่อยมาก เป็นนักลงทุน แต่พอรู้ว่าข้าชอบเป็นช่างจำเป็น
ชอบซ่อมวิทยุ เตารีด พัดลม เกมส์ อะไรที่เป็นไฟฟ้าชอบแกะดู
ก็เลยคุยกันถูกคอ มีอะไรจะถามเขาบ่อยๆจนซี๊กัน สนิทกัน
เขาให้ข้อคิดดีมากๆ และเป็นคนชอบซื้ออุปกรณ์ไฟฟ้าลดราคาจากห้างต่างๆด้วย
ซ่อมเสร็จก็แจกเพื่อนบ้านและผู้คนตามหมู่บ้าน

เป็นความสุขของคนแก่ พี่เขาอายุตอนนั้น 60ปี แก่กว่าข้า5ปีกระมัง
บางครั้งห้างทางหาดใหญ่มีรถจักรยานสกูดเตอร์ไฟฟ้าลดราคา
เขาก็จะรีบลงเว็บ เจ๊สุเกียง ห้างโลตัสแถวกรุงเทพฯจะเหมือนที่หาดใหญ่รึป่าว
มีรถสก฿ดเตอร์ราคา12000บาทลดเหลือ2580บาทเอง รีบไปซื้อเร็ว มี 3 สี กำลังมอเตอร์ดีมาก ใช้มอร์เตอร์ไฟฟ้าแค่มอร์เตอร์ก็ปาไป5000บาทแล้ว ชาร์แบตบ้านวิ่งได้30กม.นะ
ผมซื้อมาแล้วสีแดงสภาพดีกว่าเพื่อนของใหม่นะตกรุ่นแค่นั้นเอง
นี่รีบไปซื้อเร็ว พอเราอ่านปั๊บ รีบไปโลตัสพระรา1ใกล้บ้านทันที

วิ่งหน้าตั้ง ไปถึงมันจอดเรียงกัน 3 คัน 3สี ขาวแดงเหลือง สวยมีรอยสีถลอกจากการส่งของเท่านั้น
ดูแล้วชอบหมด เลือกสีแดงเพราะขี่รอบบริเวณแล้วแบตมันแรงแปลว่าชาร์จแบตเต็ม
กำลังดีไม่กล้าบิดแรง แต่ใจนั้นเต้นแรง เอเรามีจักรยานตั้ง3คันแล้วทำไงดี

เลยโทรหาพ่อน้องจิว เขาก็เอา 2580บาท ซื้อของเล่นให้หลานยังแพงก่านี้เลย
พอออกมาจากห้างๆมีรถกระบะรับส่งจอดซอยหน้าบ้านเลยขึ้นฟรี เขายกให้ด้วยล่ะ
ลงหน้่าซอยเลยขี่เวสป้ามอร์ไซด์คันงาม จอดปั๊บเพื่อนบ้านเห็นแล้ววิ่งขึ้นรถมอร์ไซด์รับจ้างไปซื้อทันทีกลัวหมด

เขาซื้อสีเหลือง มาถึงยังไม่ทันไรโดนซื้อต่อ4800บาทยังไม่ทันเข้าบบ้านเพื่อนบ้านซื้อต่อ
เขาเลยเผ่นขึ้นวินไปอีก ไปถึงหมดแย้ว สีขาวอ่ะมัีนไม่เหลือให้ซื้อ เลยแป่ว
มาคะยั้นคะยอขอซื้อ3500บาท เรื่องไรขายให้ มันตั้งหมื่นก่าๆนะ
นี่ก็เพราะเพื่อนทางใต้บอก มิเช่นนั้นแป๊บเดียวหมด เสียใจด้วยนะ 5000ก็ไม่ขายค่ะ
ช่วงนั้นน้องจิวเพิ่ง10ขวบ ชอบมากๆ แต่รถมันแรงผู้ใหญ่ขี่กัน ขี่เหมือนมอร์ไซด์
ชอบแอบไปขี่ตามหมู่บ้าน เข้าซอยนั้นออกซอยนี้ มีคนฟ้องบ่อยๆ จนพ่อแม่เป็นห่วงและโทรมาว่าป้า ไอ่เราก็จ่อย เศร้าและกลัวหลานจะเจ็บตัว แต่เราเจ็บใจ น่าจะใช้งานเอง มันเท่ห์มาก ขี่ในซอยก็มีแต่คนหันมามอง น่ารักอ่ะ (รถนะ)

จนเพื่อนบ้านที่เป็นเพื่อนกันอยากได้ มาตื๊อให้ขาย พ่อแม่จิวก็เลย ตัดใจขายๆไป3800บาท
เพราะขายให้เพื่อน โทรมาบอกเราๆก็ใจหายเสียดายมากๆเป็นของที่ถูกใจพอๆกะจักรยานเลยนะ แค่เพ่นพ่านไปมาตามซอยบ้านเราก็ผยองแล้ว

และหลังจากนั้นก็มีจัักรยานไฟฟ้า ถีบได้และใช้มอร์เตอร์ไฟฟ้าได้เมื่อแบตหมด
ก็เพื่อนคนนี้บอกอีก ไปดูและรีบบอกต่อๆเพื่อนที่อยู่พันทิพ พวกเขาก็ไปซื้อกัน
เพราะไปดูแล้ว สภาพดีหลายๆคัน บอกเพื่อนไปว่า ให้เลือคันสีนั้นสีนี้ สภาพดีมอร์เตอร์แรงแปลว่ากำลังไฟที่ชาร์จจะทนเก็บไฟได้ดี
สีไหนสภาพดีบอกหมด เนื่องจากเราไม่มีทางได้ซื้อ เลยจึงบอกเพื่อน

ถูกมากค่ะ 8500บาทลดเหลือ1500บาท
เพื่อนเมล์หลังไมค์มาขอบคุณ

เฮ้อ..ช่วงหลังๆไม่ค่อยได้แวะเว็บนั้น พี่เขาเห็นเราไม่แวะเลยไม่อยากคุยกะใคร
หายไปเลยทั้งเราทั้งเขาอิอิ..

(ปล.เวลาส่งกระทู้ พิมพ์ลิ้งค์แล้วเขาไม่ให้ใส่แต่งลิ้งค์ด้วยล่ะ งงๆมาก หายหมดเลย เซ็งอ่ะ)