Bloggang.com : albatross11 : ตอนที่ 7/1 คนแปลกหน้า by เกษตรศิลป์ & กบน้อย

ตอนที่ 7/1 คนแปลกหน้า by เกษตรศิลป์ & กบน้อย

รุ่งเช้าซุกควอนและยุนบกกำลังเตรียมตัวออกเดินทางเพื่อจะกลับไปยังโรงงานกระดาษ ทั้งสองออกมาจากห้องพักและเดินมาหยุด ตรงหน้าซึ่งกันและกัน เมื่อเห็นซุกควอนยุนบกยิ้มอารมณ์ดีเขาแสดงอาการดีใจออกมาจนเห็นได้ชัดเพราะเขารอเวลาที่จะได้กลับโรงงานกระดาษและกลับไปหาจองฮยาง เมื่อซุกควอนเห็นยุนบกแสดงอาการดีใจจนออกนอกหน้า เขาก็อดไม่ได้ที่จะแกล้งหาเรื่องยุนบก เขาจึงกล่าวขึ้น
เฮ้ ... ยุนบก นี่ข้าตาฝาดไปหรือเปล่าวันนี้เจ้าตื่นแต่เช้าแสดงว่าเมื่อคืนเจ้าไม่ได้ออกไปเดินเพ่นพ่าน อืม แปลกดีนะทำไมตอนจะมาที่นี่เจ้ากลับ
ตื่นสายนัก ช่างเถอะนะแต่ว่าถามจริงเจ้าไม่อยากอยู่ที่นี้ต่อจริงๆเหรอยุนบก ”
“อาจารย์ ท่านจะหยุดหาเรื่องข้าสักวันได้ไหม ข้าอยากกลับบ้านจะแย่อยู่แล้ว ท่านก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าข้าอยากกลับมากแค่ไหน อาจารย์ ท่านพูดแบบนี้แต่เช้าข้ารู้สึกไม่ค่อยดีเลย เฮ้อ ” ยุนบกกล่าวอย่างเซ็งๆพลางถอนหายใจ เพราะเมื่อได้ยินซุกควอนกล่าวเช่นนั้นเขารู้สึกสังหรณ์ใจ
เหมือนการเดินทางกลับครั้งนี้จะมีอุปสรรค จุนวานเดินเข้ามาหาทั้งคู่ พวกเขาต่างก้มศรีษะให้กัน จากนั้นจุนวานจึงเอ่ยกับซุกควอนและยุนบก
“ เชิญท่านซุกควอนและคุณชายซอทางนี้ขอรับ คุณหนูกำลังรอพวกท่านอยู่ขอรับ ”
ซุกควอนและยุนบกเดินตามจุนวานไปยังห้องรับรอง ซึ่งขณะนี้ ดานุง วังแดโฮและแชยุนกำลังนั่งรอพวกเขาอยู่ ดานุงกล่าวกับซุกควอน
“ท่านซุกควอนค่ะ ข้าจะเดินทางไปส่งท่านกับคุณชายซอที่ท่าเรือเมือง ซองตู นะค่ะ”
“ โอ้ คุณหนูดานุง ข้าว่าท่านอย่าได้ลำบากเลยนะครับ ข้าว่าให้ท่านจุนวานไปส่งข้ากับหลานชายข้าเพียงคนเดียวก็พอแล้ว
ยังไงข้าต้องขอขอบคุณ คุณหนูดานุงอีกครั้งที่ให้การต้อนรับข้าและหลานชายเป็นอย่างดี ท่านทำให้ข้ารู้สึกประทับใจมากในการเดินมาซองตูในครั้งนี้ ” ซุกควอนกล่าวด้วยความรู้สึกที่ออกมาจากใจ เพราะทั้งเขาและยุนบกต่างได้รับการดูแลเป็นอย่างดีทั้งที่พักอาหารการกินและการเที่ยวชมกิจการของกลุ่มการค้าซงซางรวมทั้งความปลอดภัย ดานุงให้ความสำคัญกับเขาและยุนบกในฐานะแขกที่เป็นคู่เจรจาทางการค้าอย่างดีเยี่ยม จนทำให้ซุกควอนประทับใจในไมตรีของนาง
“ท่านซุกควอนกล่าวชมข้าเกินไปแล้วค่ะ การที่ข้าได้มีโอกาสต้อนรับท่านซุกควอนและคุณชายซอถือว่าเป็นเกียรติของข้ายิ่งนัก
“ฮ่า ฮ่า เ ช่นนั้นข้าคงต้องรีบกลับเพื่อไปเตรียมตัวต้อนรับคุณหนูดานุงให้ดีที่สุดเสียแล้วสิ อีกไม่นานท่านก็จะไปเป็นแขกคนสำคัญในโรงงานกระดาษของข้าแล้ว” ซุกควอนกล่าวอย่างอารมณ์ดี
“ เชิญ ท่านซุกควอนและคุณชายซอทานอาหารเช้าก่อนแล้วค่อยเดินทางนะคะ ข้าได้ให้คนจัดเตรียมไว้แล้ว ดานุงกล่าวขึ้น
“ ข้าต้องขอขอบคุณ คุณคุณหนูดานุงเป็นอย่างมาก แต่ว่าข้าและหลานชายตกลงกันว่าจะรีบออกเดินทางเลย เพราะข้าเกรงว่ากว่าจะเดินทางไปถึง
โรงงานกระดาษมันจะมืดเสียก่อน อีกอย่างหลายชายของข้ามีใครบางคนกำลังเฝ้ารอการกลับไปของเขาอยู่นะครับ
ซุกควอนกล่าวเหย้าแหย่ยุนบก ดานุงมีรอยยิ้มบางๆเมื่อเห็นยุนบกหน้าแดงที่เขาถูกแซวเรื่องจองฮยาง ในขณะที่แชยุนได้แต่ก้มหน้าด้วยความเศร้าใจและเจ็บปวด เมื่อได้ยินซุกควอนกล่าวเช่นนั้น ราวกับมีคมมีดมากรีดหัวใจของนางให้เป็นแผลลึกลงไปอีก แชยุนน้ำตาคลอใบหน้าของนางร้อนผ่าวจนเกือบจะร้องไห้ออกมา นางพยายามสกัดกลั้นความเจ็บปวดนั้นเอาไว้ วังแดโฮรู้ว่าแชยุนเสียใจมากเพียงใดแต่เขาเองก็ไม่รู้จะช่วยนางได้อย่างไร เมื่อรู้ว่ายุนบกแต่งงานแล้วเขาคงต้องปล่อยให้ลูกสาวเรียนรู้ด้วยตัวเอง เขาซึ่งเป็นพ่อตอนนี้ทำได้แค่จับมือของลูกสาวแล้วบีบเบาๆพลางส่งสายตาปลอบโยน “ ไม่เป็นไรอย่าได้เสียใจไปเลยเจ้ายังมีพ่ออยู่ทั้งคนที่รักและห่วงใยเจ้าเสมอ ” ส่วนจุนวานนั้นภายใต้ใบหน้าที่เคร่งขรึมนั้นจะมีใครรู้ว่าเขาปวดร้าวสักเพียงไหนแค่เพียงเห็นแชยุนน้ำตาคลอ เขาอยากจะดึงนางมากอดพร้อมทั้งปลอบประโลมและบอกนางว่าเขารักนางมากเพียงใด เขาอยากดูแลและคอยซับน้ำตาให้นาง เพียงเห็นนางมีน้ำตาหัวใจของเขาเจ็บปวดเหลือเกินเหมือนกับมีใครมาเหยียบย่ำหัวใจของเขาให้แหลกสลาย แต่เขาไม่สามารถพูดและทำเช่นนั้นได้ จุนวานเป็นได้แค่เพียงพี่ชายที่แสนดีสำหรับนางเท่านั้น เขาพอใจที่ได้ดูแลนางอยู่ห่างๆและใกล้ชิดนางในฐานะพี่ชายที่แสนดีมาตลอด
เมื่อซุกควอนยืนยันที่จะรีบเดินทาง ดานุงและทุกคนจึงเดินทางออกจากห้างซงซางไปยังท่าเรือเมืองซองตู พวกเขาต่างมุ่งหน้าไปที่นั่นโดยที่พวกเขาไม่รู้เลยว่ากำลังจะเผชิญกับบางสิ่งที่กำลังรออยู่ข้างหน้า อันตรายบางอย่างกำลังคืบคลานเข้ามาอย่างช้าๆโดนที่พวกเขาไม่ทันได้คาดคิด

ที่ท่าเรือเมืองซองตู
“ คุณหนูดานุง ข้าต้องขอขอบคุณท่านอีกครั้งที่ให้เกียรติมาส่งข้าและหลานชาย เราคงได้พบกันในอีกไม่ช้าแน่นอนถ้ายังไงข้าต้องขอตัวกลับก่อนนะครับ ซุกควอนกล่าวขึ้น ยุนบกยืนจ้องมองใบหน้าของดานุง พลางกล่าวกับนาง
“ คุณหนูดานุง ข้าต้องขอขอบคุณท่านที่ให้การต้อนรับข้ากับอาจารย์เป็นอย่างดี
เมื่อได้ยินยุนบกกล่าว ดานุงยิ้มบางๆให้กับยุนบก และกล่าวขึ้น

“ เราคงได้พบกันอีกแน่นอน หลังจากการเจรจากับกลุ่มต้าชิงจบลง ข้าขอให้ท่านซุกควอนและคุณชายซอเดินทางปลอดภัยค่ะ”
ดานุง ซุกควอนและยุนบกต่างก้มศรีษะคำนับให้กันและกัน ขณะที่ซุกควอนและยุนบกหันหลังเดินไปยังเรือที่จอดคอยอยู่
ทันใดนั้นก่อนที่ซุกควอนและยุนบกกำลังจะก้าวขึ้นเรือได้มีเสียงอะไรบ้างอย่างแหวกอากาศพร้อมทั้งผ่านหน้าของคนทั้งคู่ไป
****ฟิ้วววว!!!!.......ฟิ้วว.!!!!!.....ปึ๊ก.!!!....ปึ๊ก!!!!!**** อยู่ๆก็มีลูกธนูถูกยิงมาไม่รู้ว่ามาจากที่ใดได้ผ่านหน้า
ซุกควอนและยุนบกเพียงสิ้นยาแดงผ่าแปดเท่านั้น ก่อนที่มันจะไปฝังตัวกับเสากระโดงเรือพร้อมกับเสียงเอะโวยวายดังขึ้น
“ ล้อมไว้ คนพวกนี้คือพ่อค้ากลุ่มซงซาง โดยเฉพาะผู้หญิงคนนั้นคือนายห้างซงซางจับนางมาให้ได้ พวกเราจะใช้นางเป็นตัวประกัน
ห้ามทำให้นางบาดเจ็บเด็ดขาดเพราะนางมีประโยชน์ต่อพวกเรา ขอรับหัวหน้าลูกน้องกลุ่มโจรกล่าวรับคำสั่งหัวหน้าของเขา
“พวกเราคุ้มครองคุณหนูดานุงและท่านซุกควอนเร็วเข้า อย่าให้พวกมันเข้าใกล้ได้เด็ดขาด” วังแดโฮส่งเสียงตะโกนบอกคนงาน
จุนวาน ชักดาบออกมาเขาขยับมาใกล้ ดานุง และ แชยุนเพื่อคุ้มครองพวกนาง ยุนบกเองจับไม้พลองอย่างมั่นคงเตรียมต่อสู้
“ท่านวังแดโฮ ท่านจุนวานคุ้มครองคุณหนูดานุงกับแม่นางแชยุนเถอะ ไม่ต้องห่วงข้ากับอาจารย์พวกเรารับมือได้อยู่แล้วใช่ไหมอาจารย์”
ยุนบกตะโกนบอกวังแดโฮและจุนวานก่อนที่จะหันมาถามซุกควอน
“ใช่แล้ว ไม่ต้องห่วงพวกข้า ซุกควอนกล่าวขึ้น
สถานกราณ์ที่เลวร้ายเริ่มขึ้นเมื่อกลุ่มโจรผู้ที่ต้องการตัวของดานุงช่างมีมากมายเหลือเกิน กลุ่มโจรเริ่มมาเข้ามาประชิดเพื่อจับตัว ดานุง
ขณะนี้กลุ่มโจรและจุนวานพร้อมคนงานของเขากำลังเผชิญหน้ากัน และมีกลุ่มโจรจำนวนหนึ่งยังคงซุ่มโจมตีด้วยธนู
กลุ่มโจรมีมากเหลือเกินจนทำให้ทั้งซุกควอนและยุนบกต่างหันหลังชนกันและคุ้มกันภัยให้กันและกัน
“เช้ง!!! เช้ง!!!!!.”เสียของดาบกระทบกันดังสนั่นจนมีปะระกายไฟเกิดขึ้นเมื่อได้กระทบกัน ทันใดนั้นสายตาของยุนบกได้เหลือบไปเห็นใครคนหนึ่งในกลุ่มโจรกำลังเล็งธนูมายังซุกควอน ยุนบกตะโกนเรียกพร้อมทั้งตัดสินใจขว้างไม้พลองไปเพื่อสกัดลูกธนูที่ถูกยิงออกมาทันที
“ อาจารย์ระวัง ”
“***ฟิ้วว.....เช้ง.....ปึ๊ก**.....” ลูกธนูพลาดเป้าหมายไป ทันใดนั้นยุนบกรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างมากระทบที่ศรีษะของเขาอย่างรุนแรง
“*** โป๊ก!! พลั๊ก!!! ยุนบกรู้สึกว่ามีเลือดไหลซึมออกมาที่ศรีษะของเขาก่อนที่สติของเขาค่อยๆเลือนรางและก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบลงเขาได้ยินเสียงของซุกควอนตะโกนเรียก
“***ตูมมมมม***”
“*** ยุนบก ***!!!”
“ คุณชายซอ !!!!! เสียงดานุง และ แชยุน ตะโกนออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ
“ คุณชายซอ !!!!! แชยุน เบิกตากว้างพร้อมเปล่งเสียงออกมาอีกครั้ง ด้วยความเป็นห่วงยุนบก แชยุน จึงวิ่งไปยังจุดที่ยุนบกตกลงไปในแม่น้ำ
“ แชยุน !!!!! วังแดโฮ ตะโกนห้ามลูกสาวของเขา
“ คุณชายซอ !! แย่แล้ว พวกเรารีบจัดการเจ้าพวกนี้เร็วเข้า” วังแดโฮ ตะโกนสั่งคนงานให้รีบจัดการกับกลุ่มโจร
“ หัวหน้าเอาไงดี พวกเราแย่แน่เลยพวกกลุ่มซงซางเริ่มมีคนมาสมทบเพิ่มขึ้นอีกแล้ว ” ลูกน้องกลุ่มโจรคนหนึ่งกล่าวขึ้น
“ เหอะ เจ็บใจนัก พากเราถอยไปตั้งหลักกันก่อน ถอยโว้ย!!! ถอยเร็วเข้าพวกเรา ปาร์กดานุงข้าฝากไว้ก่อนเถอะ วันนี้ถือว่าเจ้าโชคดีแต่ไม่ใช่ครั้งหน้าแน่นอนที่เจ้าจะโชคดีแบบนี้” หัวหน้ากลุ่มโจรพูดอย่างเคียดแค้นที่การจับตัวดานุงล้มเหลว ก่อนที่จะล่าถอยกลับไปในที่สุด
“ พวกเราไม่ต้องตามมันไป รีบช่วยคุณชายซอเร็วเข้า เร็วพวกเรารีบหาคุณชายซอก่อน ”
วังแดโฮบอกคนงานก่อนที่จะหันไปหา ดานุง ที่กำลังตกใจที่เห็นยุนบกโดนทำร้ายและตกน้ำไปต่อหน้าต่อตา
“ คุณหนูปลอดภัยหรือเปล่าครับท่านได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า แชยุนเจ้าล่ะเป็นยังไงบ้างสงบสติอารมณ์ไว้ก่อน” วังแดโฮกล่าวขึ้น
“ หัวหน้าวัง ข้าไม่เป็นไรท่านไม่ต้องเป็นห่วงข้า ท่านจงรีบพาคนของเราไปตามหาคุณชายซอเร็วเข้า ดานุงกล่าวขึ้น
“ ท่านพ่อ .. ท่านต้องตามหาคุณชายซอให้พบนะคะ ท่านต้องช่วยเขาให้ได้นะคะ แชยุน วิ่งไปเขย่าแขนพ่อขอนาง นางกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ แชยุน คุณชายซอต้องปลอดภัย ข้าสัญญาว่าข้าจะรีบตามหาเขาให้พบและพาเขากลับมาอย่างปลอดภัย ” จุนวาน กล่าวบอกแชยุน
เมื่อ จุนวาน และ คนงานต่างก็พยายามตามหายุนบก แต่ก็หาตัวเขาไม่พบ พวกเขาจึงรีบมารายงานให้ ดานุง ทราบ
“ คุณหนุดานุง ข้าและคนงานตามหาคุณชายซอจนทั่วแต่ไม่พบคุณชายซอเลยครับ หาจนทั่วบริเวณนี้แล้ว ”
จุนวานรีบมารายงาน ให้ดานุง ทราบเพราะเขาพยายามค้นหาตัวยุนบกที่ตกลงไปในแม่น้ำแต่ไม่มีใครพบร่างของเขา
“ อืม ส่งคนของเราออกตามหาคุณชายซอไปทั่วซองตูรวมทั้งนอกเมืองซองตูด้วยหากไม่เจอพวกเจ้าต้องค้นหาต่อไปจนกว่าจะเจอและคอยส่งข่าวให้ข้ารู้เป็นระยะด้วย ท่านซุกควอนข้าต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่ข้าเป็นต้นเหตุทำให้ท่านและคุณชายซอเดินทางล่าช้า ซ้ำร้ายคุณชายซอยังโดนทำร้ายอีกและป่านนี้ไม่รู้ว่าเขาจะเป็นอย่างไรบ้าง”
“ คุณหนูดานุง โปรดอย่าคิดมากไม่มีใครอยากให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้หรอก ข้ามีเรื่องอยากจะขอให้คุณหนูดานุงช่วยข้าสักเรื่อง ”
“ เชิญท่านซุกควอนบอกมาเลยค่ะ ข้ายินดีจะทำให้ท่านอย่างเต็มที่ ”
“ ข้าอยากให้ท่านส่งคนที่มีฝีมือในการต่อสู้และม้าฝีเท้าดีสักหนึ่งตัว เพื่อส่งจดหมายให้กับภรรยาของยุนบก ”
“ ข้าเข้าใจแล้วค่ะท่านซุกควอน ข้าจะรีบทำตามที่ท่านต้องการเดี๋ยวนี้ ”

ณ... บ้านพักของยุนบก จองฮยางออกมานั่งคอยยุนบกด้วยท่าทางกังวลใจบางอย่าง ทำให้มักนึนแปลกใจกับท่าทางของนาง
ทั้งๆที่นางควรจะอารมณ์ดีเพราะยุนบกจะกลับในเย็นวันนี้ มักนึนจึงกล่าวถามคุณหนูของนาง
“ คุณหนูค่ะ ทำไมวันนี้คุณหนูดูไม่สดชื่นเลยนะค่ะเหมือนกับว่าคุณหนูกำลังกังวลอะไรบางอย่างอยู่นะคะ
ท่าทางคุณหนูดูเศร้ายังไงไม่รู้ค่ะ วันนี้คุณชายจะกลับมาแล้วนี่ค่ะ”
“ อืม ใช่ เขาจะกลับมาวันนี้ มักนึน เมื่อคืนข้าฝันร้าย ข้ารู้สึกเป็นห่วงเ ช่างเขียน ข้ากลัวว่าจะเกิดเรื่องขึ้นกับเขา ”
“ คุณหนูค่ะ โบราณว่าฝันร้ายจะกลายเป็นดีนะค่ะ คุณหนูไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะ
คุณชายคงไม่เป็นไรหรอกค่ะเพราะว่าท่านซุกควอนก็ไปด้วยนี่ค่ะ” มักนึนกล่าวปลอบใจให้คุณหนูของนางคลายความกังวล
“อื ม ขอให้เป็นอย่างที่เจ้าพูดเถอะมักนึน ขอบใจเจ้ามากนะ ถ้าไม่มีเจ้าคอยเตือนสติข้าคงต้องอยู่อย่างคนฟุ้งซ่านเป็นแน่ ”
จองฮยางกล่าวกับมักนึนสาวใช้ที่เป็นเสมือนเพื่อนและน้องสาวของนางในคราวเดียวกัน แม้ว่าจองฮยางจะพูดเช่นนั้น
แต่ในใจของนางยังคงมีความกังวลถึงเรื่องที่นางฝันเมื่อคืน
“ คุณหนูค่ะ ที่ว่าฝันร้ายว่าแต่คุณหนูฝันเกี่ยวกับเรื่องอะไรเหรอค่ะ
“ อืม ข้าฝันว่ามีใครบางคนมาเยื้อแย่งเครื่องประดับหยกผี้เสื้อไปจากข้า โดยเขาและข้าต่างก็ยื้อแย่งกันจนทำให้ส่วนที่เป็นปีกของผี้เสื้อหักออก
ข้าจึงรู้สึกกังวลอย่างมากกลัวว่าจะเกิดเรื่องขึ้นกับ ช่างเขียน มักนึน ข้ากลัวยิ่งนัก จอง ฮยาง กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ ช่างเขียน ตอนนี้กำลังเกิดอะไรขึ้นกับท่านกันแน่ ทำไมข้าถึงรู้สึกเป็นห่วงท่านเหลือเกิน
จอง ฮยาง ใช้มือของนางกุมหยกรูปผีเสื้อเข้าที่ลำตัวของนาง ” เมื่อเห็นคุณหนูของนางนั่งเหม่อลอย มักนึนจึงได้เอ่ยถามนาง
“ คุณหนูค่ะ ท่านเย็บเสื้อให้คุณชายเสร็จแล้วหรือค่ะ คุณหนูมีอะไรให้ข้าช่วยหรือเปล่าค่ะ ”
“ จริงสิ ข้าเย็บเสื้อให้เขาเสร็จแล้วหล่ะเหลือแต่ว่าผ้าม่านและผ้าปูเตียง ข้ากะว่าจะทำให้เสร็จก่อนเย็นนี้ เจ้ามาช่วยข้าวัดขนาดหน่อยสิมักนึน ” จองฮยางบอกกับสาวใช้ก่อนที่จะเดินไปยังห้องนอน
“ ค่ะ คุณหนู มักนึนรับคำและเดินตามจองฮยางไปทันที
จองฮยางและมักนึนต่างช่วยกันลงมือทำการวัดและตัดเย็บกันอย่างขะมักเขม้น มักนึนมองคุณหนูของนางพลางคิดในใจ
คุณชายจะรู้ไหมนะ ว่าคุณหนูคิดถึงและเป็นห่วงคุณชายมากเพียงใด
“ ฮี้ !!ฮี้!! หยุดดด” จู่ๆได้มีเสียงม้าวิ่งมาหยุดที่หน้าบ้าน ทำให้จองฮยางละมือจากงานที่กำลังทำอยู่และเดินออกมาดูด้วยตัวเอง
เมื่อเห็น จอง ฮยาง รีบเดินออกมา มักนึนจึงรีบตามคุณหนูของนางออกมาเช่นกัน
“ เอ่อ ไม่ทราบว่านี่ใช่บ้านของคุณชายซอหรือเปล่าขอรับ ข้าเป็นคนของกลุ่มการค้าซงซาง คือว่าท่านซุกควอนให้ข้านำจดหมายฉบับนี้มามอบให้ภรรยาของคุณชายซอขอรับ ”
เมื่อจองฮยางได้ยินว่าเป็นคนที่มาจากกลุ่มการค้าซงซางและกล่าวถึงยุนบกนางยิ่งรู้สึกกังวลและรีบบอกกับชายผู้นั้น
“ ใช่ค่ะ ที่นี่เป็นบ้านพักของเขา และข้าคือภรรยาของเขาค่ะ มีอะไรเกิดขึ้นกับเขาหรือเปล่าค่ะ ”
นางเอ่ยถามชายผู้นั้นด้วยน้ำเสียงที่แสดงความร้อนรน ชายผู้นั้นไม่ยอมบอกอะไรนอกจากมอบซองจดหมายให้นางและกล่าวขึ้น
“ ข้าน้อยได้รับคำสั่งจากนายห้างให้นำจดหมายมามอบให้ถึงมือของภรรยาคุณชายซอเท่านั้นขอรับ
ชายผู้นั้นยื่นจดหมายให้นางพลางก้มศรีษะคำนับให้นาง ข้าน้อยขอตัวกลับก่อนนะครับ ” ชายผู้นั้นได้กระโดดขึ้นม้าและควบม้าไปทันที
จอง อยาง ยังไม่ทันได้กล่าวขอบคุณชายผู้นั้น นางจึงกล่าวขึ้นทำไมถึงได้รีบร้อนขนาดนี้นะ จองฮยางรีบแกะจดหมายออกอ่านทันที
ด้วยความความกังวลนางกลัวเหลือเกินว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับยุนบก

ในจดหมายเป็นลายมือของซุกควอน “ จอง ฮยาง ตอนนี้ข้าและยุนบกมีความจำเป็นที่ต้องอยู่ที่ซองตูอีกสักพักเพราะว่าการเจรจายังไม่
เสร็จสิ้นดังนั้นข้าจึงได้เลื่อนเวลาที่จะกลับออกไป เพื่อไม่ให้เจ้าเป็นกังวลที่ยุนบกกลับช้า อย่างที่เขาได้บอกกับเจ้าไว้ว่าจะเดินทางมาแค่ 3 วันเท่านั้น ข้าจึงให้คนมาแจ้งข่าวกับเจ้า เจ้าอย่าได้เป็นกังวลไป ตอนนี้ทั้งข้าและยุนบกสบายดี จอง ฮยาง เมื่อนางอ่านข้อความในจดหมาย
นางเงยหน้าขึ้นพลางถอนหายใข ช่างเขียน ท่านยังคงปลอดภัยดี ข้าคงคิดมากไปเองสินะ นางจึงยิ้มบางๆ ออกมา
“ คุณหนูค่ะ มีเรื่องอะไรเหรอค่ะ เกิดอะไรขึ้นกับคุณชายหรือเปล่าค่ะ”
“ไม่มีอะไรหรอก มักนึน ท่านอาจาย์ซุกควอนแจ้งข่าวมาว่าจะอยู่ที่ซองตูต่อนะ ท่านอาจราย์ซุกควอนและช่างเขียนมีความจำเป็นต้องอยู่ที่
ซองตูต่ออีกสักพักเลยเป็นห่วงข้ากลัวว่าข้าจะเป็นห่วงช่างเขียนเลยให้คนมาส่งข่าวเท่านั้นเอง เราไปทำงานที่ค้างไว้กันต่อเถอะนะ”
จองฮยางกล่าวกับมักนึนพร้อมกับเดินเข้าไปในบ้าน มักนึน จึงรีบเดินตามคุณหนูของนางเข้าไปโดยไม่เอ่ยถามอะไรเพราะเห็นหน้าใบหน้า
ของคุณหนูของนางที่ฉายชัดออกมาถึงความผิดหวังที่ยุนบกไม่ได้กลับมาในวันนี้ มักนึนจึงไม่อยากเอ่ยอะไรให้คุณหนูของนางซึมเศร้าไปกว่าเดิม เมื่อเข้าไปภายในห้องนอนจองฮยางเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าและเปิดดูเสื้อที่นางเตรียมไว้เพื่อมอบให้เป็นของขวัญสำหรับยุนบก
เมื่อเขากลับมาพลางมองดูผ้าม่านและผ้าคลุมเตียงที่กำลังทำการตัดเย็บอยู่พลางคิดในใจ
“ ช่างเขียนค่ะ ข้าคิดถึงท่านเหลือเกิน ข้าอยากให้ท่านกลับมาเร็วๆ ช่างเขียน ข้ากำลังเฝ้ารอการกลับมาของท่านอยู่นะค่ะ ”

Create Date : 22 พฤษภาคม 2553

Last Update : 5 มิถุนายน 2553 14:54:32 น.

40 comments

Counter : 2469 Pageviews.

อืมแต่งได้สนุกน่าติดตามนะท่านเกา๖ร์ศิลป์และท่านกบน้อย

กำลังสนุกเชียว รีบๆมาลงตอนต่อนะคะ เก่งมากค่ะบู๊รวดเร็วฉับไว
โยนไม้พลองออกไป..ตกน้ำตูมตาม..หาไม่เจอ...แม้แต่เงา

บกน้อย..เอ้ย..กบน้อย ตามหาด่วน..มิเช่นนั้น เดี๋ยวนางเงือกคว้าตัวไป แย่เลย

โดย: สุเกียง IP: 125.24.114.12 วันที่: 22 พฤษภาคม 2553 เวลา:17:49:28 น.

แต่งได้หนุกน่าติดตามมากค่ะ
มาเป็นกำลังใจให้นะคะ ^^

โดย: เด็กอ้วน IP: 61.7.171.135 วันที่: 22 พฤษภาคม 2553 เวลา:19:00:54 น.

สนุกมากนะท่านทั้งสอง
แล้วจะคอยตอนต่อไป

โดย: mai.ka IP: 222.123.160.239 วันที่: 22 พฤษภาคม 2553 เวลา:19:04:58 น.

ว้าวๆๆ ถึงเข้าห้องไม่ได้แต่ได้รางวัลปลอบใจ แบบตอน7แบบนี้ ก็หายเศร้าไปเลยค่ะ อิอิ ขอบคุณมากนะคะ ท่านเกษตรศิลป์ บกน้อย

โดย: สาวก 2มุน IP: 114.128.223.160 วันที่: 22 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:09:50 น.

แต่งได้ยอดเยี่ยมมาก รอตอนต่อไปอยู่นะจ๊ะ

โดย: nonae IP: 222.123.154.251 วันที่: 22 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:13:14 น.

โอ้ววววว ม่ายยยย บกกี้ตกน้ำหายจ้อยไปแล้วววว อย่าหนีไปเที่ยวหลงเสน่ห์สาวๆ วังบาดาลเพลินล่ะ รีบๆกลับมาหาฮยางเร็ว เร็วน๊าาาาา

โดย: Superman IP: 180.210.216.68 วันที่: 22 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:59:01 น.

ว้า..............ขาดตอนเลยอะ......คนเขียน เอ๊ะหรือว่า จะเรียกว่า ช่างเขียนดี....รีบมาต่อเลยนะ...จะได้รู้ว่าคุณชายซอของข้าเป็นเยี่ยงไรบ้าง........ข้าห่วงเขาเหลือเกิน...5555.........

โดย: ธารใส IP: 180.180.219.54 วันที่: 23 พฤษภาคม 2553 เวลา:10:15:07 น.

ฮยาง รออยู่นะบก อิอิ

โดย: Nz'Noo IP: 58.8.40.20 วันที่: 23 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:06:01 น.

"ช่างเขียนค่ะ ข้าคิดถึงท่านเหลือเกิน"

อย่าเป็นอะไรนะค่ะช่างเขียน ข้าจะรอคอยท่านและจะอยู่เป็นกิ๊กกับ ฮยาง ต่อไป ค่ัะ จนกว่าท่านจากลับมา อิอิิอิ^_^

ขอบคุณมากๆ ค่ะท่านเกษตรศิลป์ และท่านกบน้อย จะคอยติดตามเหนี่ยวแน่นค่ะ ^_^

โดย: ไม้หมอน IP: 124.122.168.248 วันที่: 23 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:28:16 น.

สนุกมากค่ะ แต่ว่าเฮียบกโดนทำร้าย แย่จังอุตสาห์จะกลับไปหาจองฮยางแท้ๆเลย....รออ่านตอนต่อๆไปนะคะ

โดย: อุ้ม IP: 91.84.183.246 วันที่: 23 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:00:43 น.

//www.youtube.com/watch_popup?v=hwVy_2eOfsE#t=78

โดย: ppp IP: 111.84.180.209 วันที่: 24 พฤษภาคม 2553 เวลา:9:24:08 น.

สนับสนุนเมืองไทยไม่มีสีค่ะ กลับมาเป็นประชาธิปไตย เคารพในหนึ่งสิทธิหนึ่งเสียงที่ทุกคนมีอยู่นะคะ เลิกพูดร้ายแบ่งข้างทำร้ายบ้านเมือง ก่อม็อบ

//www.hitkrub.com/music/1157#more-1157

* ขอความสุข ของเรา จงคืนกลับมา
ขอความสุข รอยยิ้ม ที่เคยยึดถือ
คืน น้ำใจที่แน่นหนัก คืนความรักที่จุนเจือ
กลับมาเป็น เมืองไทย สงบดังเดิม *

ลอง มองดู ดอกไม้ หลายพงศ์พันธ์ ผูกกันต่างสี
ในสวนเดียวกันนี้ คละเคล้าไป
มัน ช่างดูงดงาม เพราะความที่ต่างความหมาย
แต่ก็สวยแตกต่างกันไป ไม่เดียจฉันท์

โดย: วอนวอน (albatross11

) วันที่: 24 พฤษภาคม 2553 เวลา:9:56:02 น.

ยกมือหนับหนุนท่านผอ. ภรรยาที่รักของเราด้วย

ขอเมืองไทยจงกลับมาสงบสุขดังเดิมเร็วๆ

...รักกันไว้เถิด...

ขอบคุณท่านนัทและกบน้อย ฟิคหนุกมาก รอตอนต่อไปอยู่นะ^^

โดย: รัก..2มุน..หมดใจ IP: 114.128.123.208 วันที่: 24 พฤษภาคม 2553 เวลา:10:03:52 น.

^^

ดีมากค่ะที่รัก วันนี้ลัดคิวเป็นคิวของ 13 เลยแล้วกันถ้างั้น

โดย: วอนวอน (albatross11

) วันที่: 24 พฤษภาคม 2553 เวลา:10:08:14 น.

ฟังเพลงนี้แล้วขนลุกมากมาย...โดนใจมากมายก่ายกอง

อยากให้เมืองไทยสงบสุข ภาวนาทุกวันให้คนไทยรักกัน เลิกขัดแย้ง เลิกแบ่งฝ่าย ทำใจให้เป็นกลาง ช่วยกันแก้ปัญหา สิ่งที่ผ่านไป ถือเป็นประสปการณ์ อย่าให้มันเกิดขึ้นมาอีก

อยากให้รักกันให้สมกับประเทศนี้ ได้ชื่อว่าเป็น สยามเมืองยิ้ม เรียกรอยยิ้มทุกคนให้กลับคืนมา

คิดถึงเมืองพุทธ ที่ทุกคนเอื้อเฟื้อกัน คิดถึงเมื่องไทยที่มีแต่สิ่งดึงดูดมากมาย คิดถึงรอยยิ้มที่ทุคนมีให้กัน....

หวังว่าจะกลับมาในเร็ววัน....

โดย: phenixepp IP: 58.9.101.244 วันที่: 24 พฤษภาคม 2553 เวลา:11:14:51 น.

***เสียใจ***

ที่ได้เห็น เมืองไทยอันเป็นที่รัก คนไทยอันเป็นที่รัก

******บอบซ้ำ ได้ถึงขนาดนี้*******

กลับมาเถิด กลับมา กลับมารักกันเหมือนเดิม

กลับมาทำให้++ เมืองไทย สดใส งดงาม ดังเดิม++

#รักกันไว้เถิด(เกิดใต้ร่มธงไทยนั้น ปวงชนทุกคนคือไทย)

โดย: moons IP: 165.208.150.3, 203.154.146.54 วันที่: 24 พฤษภาคม 2553 เวลา:12:25:00 น.

เข้า chat ไม่ได้ซัก 3 วันนะ การ์ดจอพัง เอาเครื่องไปซ่อมอยู่ เศร้า ตอนนี้เอา server มาใช้แทน อย่างเซ็ง...งงง

คิดถึงทุกคนจังเลย

โดย: ยามควงกะ IP: 124.121.96.158 วันที่: 24 พฤษภาคม 2553 เวลา:16:32:30 น.

รักเธอประเทศไทย
..สลิ่ม..

โดย: Superman IP: 180.210.216.68 วันที่: 25 พฤษภาคม 2553 เวลา:3:25:06 น.

เว็บนี้น่ารักสุดๆ มิตรภาพมากมายและรับฟังทุกความคิดเห็นไม่แบ่งแยก ไม่เลือกปฎิบัติสองมาตรฐาน และยังให้โอกาสทุกคนได้แสดงความรู้สึก พร้อมทอดถ่ายสิ่งดีเล่าสู่กันฟัง รักเว็บนี้จังเลยครับและเพื่อนทุกคนในเว็บนี้ นี้คือที่อยากเห็นและนี้คือสิ่งที่อยากในมีอยู่ในประเทศไทย ขอในทุกคนอยู่ในแนวความพอเพียงขอรับเท่านี้สังคมจะมีแต่ความสุขครับ

โดย: เกษตรศิลป์ IP: 58.9.105.180 วันที่: 25 พฤษภาคม 2553 เวลา:7:56:39 น.

ท่านเติมเต็มอยู่ไหน อาทิตย์นี้โทรมาชวนกินข้าว ถ้าเราไม่ว่าง อย่าเตะเรานะ ออกตัวไว้ก่อน ทุกคนที่อ่านเป็นพยานด้วย อิอิอิ

โดย: ppp IP: 111.84.125.217 วันที่: 25 พฤษภาคม 2553 เวลา:9:13:33 น.

ท่านสุเกียงงงง ช่วยเราด้วย

กำลังจะโดนยำเละแล้ว ถ้าท่านสุเกียงไม่เข้ามาห้าม

ทุกคนรุมโทษเรา กำของกรูคนเดียวเล้ยยยย

แม้แต่ ผอ ก็ยังคิดว่าเป็นเราทำ ท่านสุเกียงช่วยขี่ไอ้ดื้อเข้ามาช่วยเราด้วย พลีสสสสสส

โดย: ppp IP: 111.84.211.199 วันที่: 25 พฤษภาคม 2553 เวลา:12:38:45 น.

นานๆมาที ตามคุณpppไปดูมาแล้ว //www.youtube.com/watch_popup?v=hwVy_2eOfsE#t=78
ทำได้อย่างไรนี่ สุดยอด ว่าแต่คุณppp ไปสรรหามาได้งัยหนอ

โดย: ติดหนึบ IP: 58.8.232.157 วันที่: 25 พฤษภาคม 2553 เวลา:16:27:11 น.

...Won Won ลืมไปเลย ขอโทษที ถามมาให้แล้ว
Printer สำหรับพิมพ์เสื้อ ยี่ห้อ Epson R230...

...ในวิกฤติ มีความงาม ยามนี้คนไทยตื่นแล้ว ...ตื่นรู้ ตื่นมาทำหน้าที่ตัวเอง ตื่นมาเรียนรู้ ตื่นมาแสดงออกซึ่งความรักประเทศ...

...อย่ายอมตกเป็นเบี้ยให้ใครมาแยกสามัคคีเรา อย่าหลงประเด็นเด็ดขาด...

เราต้องจับมือร่วมกันดูแลประเทศของเรา คอยสอดส่องให้ทุกภาคส่วนทำหน้าที่ตัวเองด้วยความสุจริต
ไม่มีใครสมบูรณ์พร้อม - ถูกทุกเรื่อง ใครบกพร่อง ผิดพลาดควรตักเตือนด้วยใจเป็นธรรม
...เราต้องสร้างสรรค์สังคมด้วยมือเรา เพราะเราต้องอยู่กันอีกนาน เพราะแผ่นดินนี้ต้องดำรงอยู่สืบไป
เมื่อนั้นทุกอย่างจะดำเนินตามครรลองที่ควรเป็น...

...เรารักประเทศไทย เรารักในหลวง...
...เรารักพี่น้องร่วมชาติ...

ด้วยจิตคารวะ

โดย: เจ้าเงาะ IP: 124.120.189.114 วันที่: 25 พฤษภาคม 2553 เวลา:17:39:20 น.

เรียนท่าน ผอ ที่รัก

ความเห็นไม่ตรงกับท่าน เรื่องเมืองไทยไม่มีสี เป็นไรหรือเปล่า จะโดนถีบออกจากบล็อกไหม
เราให้ความสำคัญกับสี จนมองไม่เห็นเหตุ-ผล และความถูกต้อง

มีโอกาสได้ฟังเพลงนั้นแล้ว น้ำตาซึม เศร้าใจจริงๆ จนถึงวันนี้ก็ยังไม่ได้อ่านฟิคเรื่องนี้เลย ไม่มีอารมณ์ ฟังเพลงแล้วเหมือนเพลงปลอบใจ นึกย้อนไปถึงตอนโปรยนกที่ภาคใต้ คำถามผุดขึ้นมาในใจว่ามันเป็นการแก้ปัญหาหรือแค่ปลอบประโลมใจให้ผ่อนคลายไปบ้าง แต่ก็ยังรู้สึกดี ที่ได้ฟังเพลงนั้น

อยากให้เมืองไทยมีหลายๆสี ยิ่งมากยิ่งดี สมัยเด็กๆก็เล่นก๊ฬาสี จะกี่สีก็ไม่สำคัญ สำคัญที่มีน้ำใจนักกีฬา เคารพกฎ กติกา รู้จักแพ้ ชนะ และอภัย

อยากให้เมืองไทยมีหลายหลากสี แต่ละสีแต่งแต้มอยู่ภายใต้กรอบที่กำหนด ไม่ล้ำเส้น สอดประสานกลมกลืนทั้งหมดรวมกัน เราจึงได้ภาพวาดสวยงามวิจิตร เหมือนภาพวาดของยุนบก

เออ...เอากับมันซิ แถมาเรื่องยุนบกจนได้ สงบใจไปอ่านฟิคดีกว่าไหม

ตอนเด็กๆ ก๋งบอกว่า ก๋งเลือกเกิดไม่ได้ กว่าจะรอนแรมมาถึงที่นี่ ลำบากแสนเข็ญ ลูก หลานของก๋งต้องรู้จักบุญคุณของแผ่นดินนี้ ถ้ายังไม่มีกำลังพอจะตอบแทนอะไรได้ ก็อย่าทำสิ่งไม่ดีต่อแผ่นดิน ห้ามเด็ดขาดเรื่องยาเสพติด และก๋งเลือกที่จะตายบนแผ่นดินนี้ ผืนแผ่นดินไทย

ก๋งพูดถูก
แผ่นดินไทยที่รักยิ่ง..ของดิฉัน .....ของคุณ ....ของเธอ ....ของเขา .....ของเราทุกคน

โดย: ติดหนึบ IP: 58.8.154.116 วันที่: 25 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:55:21 น.

++ติดหนึบ ที่รักของ ผอ ++

ความคิดเห็นเราตรงกันนี่คะ แบบนี้เลยค่ะ ที่ต้องการ ชอบคำนี้จัง

แผ่นดินไทยที่รักยิ่ง..ของดิฉัน .....ของคุณ ....ของเธอ ....ของเขา .....ของเราทุกคน

ใช่เลยค่ะ อย่ายกแผ่นดินให้กลุ่มอำนาจใดกลุ่มอำนาจหนึ่งเท่านั้นเป็นพอค่ะ

ถ้าคนเรามีสำนึก ต้องรู้จักแพ้รู้จักชนะ ถ้าผลเลือกตั้งออกมาแล้ว ไม่ยอมรับอีก ก็วุ่นวายอีกค่ะ

อย่าหายไปนานสิคะ ติดหนึบ กำลังว่าจะประกาศหาตัวนะเนี่ย มาทันเวลาพอดี

++เจ้าเงาะจ๋า++

ถามไปสามปี แปดเดือนแล้ว เพิ่งจะตอบ เห็นด้วยเงาะ สามัคคีคือพลัง ที่ผ่านมามีคนมายุแยงให้คนไทยแตกกัน พอแตกกันก็เหมือนนิทานเรื่องนี้ไง สามัคคีเภทคำฉันท์

//pick.runya.kroobannok.com/16875

ข้อคิดจากเรื่อง

1. โทษของการแตกสามัคคี
2. การใช้สติปัญญาเอาชนะฝ่ายศัตรู
3. การใช้วิจารณญานก่อนที่จะตัดสินใจทำสิ่งใดย่อมเป็นการดี
4. การถือความคิดของตนเป็นใหญ่และทะนงตนว่าดีกว่าผู้อื่น ย่อมทำให้เกิดความเสียหายต่อส่วนรวม

++Mr. Superman++

ใช่แล้วค่ะ ผอ จะเปิดฮาเร็ม ฝั่งซ้ายเป็นฮาเร็มเก็บบรรดาดอกไม้ ฝั่งขวาเป็นฮาเร็มเก็บเหล่าผีเสื้อ วันๆ ผอ ก็จะไม่มีเบื่อ เข้าห้องนู่น ออกห้องนี้ อิอิ

โดย: วอนวอน (albatross11

) วันที่: 26 พฤษภาคม 2553 เวลา:13:46:06 น.

+++มีเพลงเพราะ แนะนำ เพลงไทยรักสงบ+++
ช่อง ทีวีไทย TPBS

ฉันคนไทย… ฉันภูมิใจ
ฉันคนไทย แม้จะไม่เกิดในแหลมทอง…
ชั่วหรือดีมีจน ฉันจะทนครรลอง

ฉันปรองดองกับพี่น้องไทย
แม้ว่าเมล็ดพันธุ์นี้นั้นจะมาจากไหน
แต่ว่ากิ่งก้านใบก็เติบโตใหญ่ในแผ่นดินนี้…
และจะยังหยั่งลึกรากลึก ให้ลึกลงอีกแม้สักกี่ปี…
เพื่อเป็นพืชผลที่ดี เพื่อจะเป็นคนดีของไทย…

ฉันเป็นมายังไงไม่สำคัญใดๆ
ไม่สำคัญแม้ว่าฉันเกิดจากชาติใด
ขอแค่เพียงวันนึง ฉันตาย… ในเมืองไทย

ฉันภูมิใจ…“ฉันคือคนไทย”

แม้ว่าเมล็ดพันธุ์นี้นั้นจะมาจากไหน
แต่ว่ากิ่งก้านใบก็เติบโตใหญ่ในแผ่นดินนี้…
และจะยังหยั่งลึกรากลึก ให้ลึกลงอีกแม้สักกี่ปี…
เพื่อเป็นพืชผลที่ดี เพื่อจะเป็นคนดีของไทย…

ฉันเป็นมายังไงไม่สำคัญใดๆ
ไม่สำคัญแม้ว่าฉันเกิดจากชาติใด
ขอแค่เพียงวันนึง ฉันตาย… ในเมืองไทย

ฉันภูมิใจ…“ฉันคือคนไทย”

โดย: moons IP: 165.208.150.3, 203.154.146.54 วันที่: 26 พฤษภาคม 2553 เวลา:16:21:10 น.

ยกมือสนับสนุนกับความคิดและเม้นท์ของท่านติดหนึบ
ตรงใจ .... โดนค่ะ
(ุูุ^-^)

โดย: skool IP: 10.99.1.56, 10.96.253.226, 58.137.129.220 วันที่: 26 พฤษภาคม 2553 เวลา:17:13:31 น.

บกจะความจำเสื่อมป่ะ อย่าให้เป็นงั้นเลยงะ สงสารฮยาง จะรอตอนต่อไปและเป็นกำลังใจให้ทั้งสองท่านอ่ะ

โดย: Alwaysfollow IP: 203.151.17.34 วันที่: 27 พฤษภาคม 2553 เวลา:12:18:44 น.

รอตอนต่อไปค่ะทุกท่าน.......ว่าเฮียบกของเราจะรอจากวังบาดาลมาได้ยังไง.และใคจะช่วยเฮียไว้....แล้วเฮียจะเป็นยังไงบ้าง....รอค่ะทุกท่าน.......รักคนเขียนค่ะ

โดย: ธารใส IP: 118.172.63.74 วันที่: 27 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:28:32 น.

ขอยกย่องและสรรเสริญทุกคอมเม้นส์ ทุกความเห็น ทุกเสียง จากใจคนไทยทุกดวงที่อยากเห็นความสามัคคีปรองดอง ความสงบสุข ให้บังเกิดขึ้นกับคนไทยทั้งชาติเหมือนเดิม..อีกครั้ง..
" รักในหลวง" "รักชาติ"

ปล. เอ่อ..ผอ ท่านช่างมีความเป็นธรรมและเป็นกลางจิง จิง ท่านไม่ฝักใฝ่ฝ่ายไหนเลยเน๊อะ.. แทงกั๊กทั้งสองฝ่ายเลย.. ( อะ อะ อย่าคิดมากกกกก ไม่การเมือง)
... เอาทั้งดอกไม้ ได้ทั้งผีเสื้อ จะขุนแผนมากไปป่ะเนี่ย
เป็นห่วงสุขภาพท่านน่ะขอรับ ยังไงก็เพลา ๆบ้างเน้อ
...
"อะ..รับไปไวอะกร้า อย่าให้ใครเห็นเชียว จุ๊ จุ๊ "

โดย: Superman IP: 180.210.216.68 วันที่: 28 พฤษภาคม 2553 เวลา:1:42:22 น.

^^

++Mr.Superman++

ดูถูกกันนี่ครับแบบนี้ ระดับนี้แล้วไม่ต้องใช้ ไวอะกร้าจ้า สบายมากค่ะ ชิวๆ รับไหวๆ มาเลยงับ ฮาเร็มเปิดรับไม่อั้นฮับ อิอิ

โดย: wonwon (albatross11

) วันที่: 28 พฤษภาคม 2553 เวลา:10:05:15 น.

รอตอนต่อไปนะคะ

โดย: too IP: 124.122.51.27 วันที่: 28 พฤษภาคม 2553 เวลา:18:27:40 น.

โห...ฮี้..กับกับๆๆ.....ฮี้..กับกับๆๆ......
พลังม้าเลยเหรอ ผอ.จ๋า.......

โดย: Awaysfollow IP: 125.25.144.230 วันที่: 29 พฤษภาคม 2553 เวลา:13:10:16 น.

ขอบคุณนะจ๊ะ
สำหรับทุกกำลังใจที่ส่งมาให้
ขอน้อมรับทุกคำติชมนะจ๊ะ
ตอนนี้กะลังสอยบกกี้ขึ้นจากน้ำอยู่อ่ะ
ต้องใช้พลังในการ เม้าส์ ทู เม้าส์ บกกี้อยู่นาน
กว่าบกกี้จะฟื้นเลยสูญเสียพลังไปเยอะ
รออีกกน่อยเน้อ เด๊วจัดให้

โดย: กบน้อย IP: 58.136.8.206 วันที่: 29 พฤษภาคม 2553 เวลา:14:07:47 น.

เป็นกำลังใจให้คนทั้งชาติที่รักประเทศไทย รวมถึงผู้แต่งฟิคด้วยนะท่านกบน้อย ท่านเกษตรศิลป์ หุๆ เรื่องเดียวกันมั้ยเนี่ย - -

โดย: FC 2moons IP: 222.123.179.8 วันที่: 29 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:43:26 น.

noon-noon2535@hotmail.com
ขอขอบคุณล่วงหน้าคะ

โดย: na IP: 192.168.1.101, 114.128.114.161 วันที่: 30 พฤษภาคม 2553 เวลา:14:48:11 น.

takkey_03@hotmail.com

โดย: tt IP: 118.173.12.13 วันที่: 1 มิถุนายน 2553 เวลา:9:41:56 น.

โอ้ยยยยย เเมื่อยขบไปหมดทั้งตัวแล้ว เมื่อไหร่บกกี้จะกลับมาหาฮยางซะทีน้อ..
.. แอบชะแว๊บไปบ้านข้าง ๆ ( ปีปัจจุบัน ) ซักแป๊บนะ เดี๋ยวมา ฟิ๊วววววววววววว

โดย: Superman IP: 180.210.216.68 วันที่: 2 มิถุนายน 2553 เวลา:0:06:01 น.

ไม่ได้แวะมานานอ่านรวดเลยนะตาลายเลย
ดีดีหนุกดีนะมาต่อไวไวนะหนูๆๆ

โดย: oui IP: 58.11.7.176 วันที่: 3 มิถุนายน 2553 เวลา:10:24:23 น.

เมื่อไหร่จะมาลงตอนต่อไปอ่ะ

อยากอ่านใจจะขาดอยู่แล้ว

โดย: อินจัด IP: 124.121.124.128 วันที่: 4 มิถุนายน 2553 เวลา:17:03:31 น.